ณ กาลครั้งหนึ่ง

ัง

่างจากการทำงานหญิงสาวมักจะมาที่ร้านหนังสือเสมอ และมักจะ

ก่อนจะค่อยๆ หยิบมาเปิดอ่านอย่างใคร่รู้ Only

ัน” หญิงสาวพึมพำเบาๆ ก่อนจะเปิด

ลังทำให้ร่างบอบบางของคนถูกเรียกสะดุ้ง

บาบอกพร้อมทั้งตี

ะมองหนังสือที่อยู่ในมือของเพื่อนพร้อมทั้งอ่านชื่อหนังสือนั้นอย่างรว

ามมิติหรือระลึกชาติตั้งแต่เมื่อไหร่” สายน

แค่การสะกดจิตคนให้ระลึกถึงชาติที่แล้วเท่านั้น ไม่มีอะไร ไม่ได้

ก่อนจะปิดหน

สือที่แกสนใจจะเกี่ยวกับเรื่องอาหารเพราะมันเกี่ยวกั

่นอ่านบ้างก็เท่าน

แก้ตัวอย

เวลากลับไปหานายทหารรูปหล่อคน

ไม่ได้หรอก เขาก็ตายไปตั้งนานแล้ว” บัวบุษบาบอกเพื่อนพร้อม

ินออกมาจากร้านเมื่อได้หนังสือที่ต้องการแ

หาเขาได้ แกจะไปไหม” ส

ปหาเขาได้ยังไง และถ้าเกิดย้อนไปหาเขาได้จริงๆ ฉันก็ไม่

ะดุดอะไรเข้าแล้วเกิดโผล่ไปเจอเขาล่ะ” สายน้ำพูดขึ้นอย่างไม่

จะแต่งงานกับฉันไห

อกเพื่อนอ

แกนี่ร้ายจริงๆ” สายน้ำพู

ม แกจะได้มีเพื่อนเขยเร็วๆ ในเมื่อเจอคนที

ันว่าเขาต้องตกใจแล้วก็รีบหนีแกแน่

ก็คงหาทางกลับบ้านอย่างเร็วที่สุดแน่ๆ” บัวบุษบาบอกเพื่อนถึงสิ่งที่เ

ชิดเขาสักพัก เพราะไหนๆ ก็ได้เจอทั

เคยได้ยินไหมว่าปาฏิหาริย์ไม่มีจริง นี่มันโลกแห่งความเป็นจริง เรา

นเพราะทางบ้านของเธอไม่มีคนเชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติ ยิ่งพ

นะ แต่แกบอกว่าแกรู้สึกเหมือนเคยเจอเขามาก่อนไม่

พยายามคิดในแง่ของวิทยาศาสตร์นะตามหลักเหตุผล ฉันคิดว่าฉันคงปลื้มเขาแบบพวกผู้หญิงที่ปลื้มผู้ชายหล่อ

คนนั้น ฉันอยากรู้นักว่าแกจะทำยังไง” สายน้ำบอกพร้อมทำท่าพนมมือ แล

ามองเพื

วบุษบาเอ่ยต่อคำเพื่อนยิ้มๆ พร้อมทั้งพ

ะเดินต่อ บัวบุษบาก็รู้สึกได้ถึงสายลมเย็นๆ พัดผ่านตัวของเ

ษบาถามเพื่อนอย่างแปลกใจ สา

นี่ ฉันไม่เห็นรู้สึ

ั้น เธอไม่ได้ถามอะไรต่ออีก ได

องนัก ในที่สุดเธอก็ซื้อมันกลับมาจนได้ ทั้งที่

่เข้าใจตัวเองนัก ปากก็บอกว่าไม่เชื่อเรื่องพวกน

ะต้องนำติดตัวไปต่างประเทศอย่างรอบคอบ เธอไม่อยากให้

าทิตย์กว่าหนูจะไป ไม่ต้

ี่เตรียมได้ต้องจัดไว้ก่อน แล้วยาที่แม่ให้ไปซื้อมีครบหรือยัง ใ

ยถามล

อกสารค่ะ” บ

อกสารดูก่อนจะพ

แพ้ง่าย เจออะไรนิดหน่อยก็ลมพิษขึ้น

ด้มั้งคะแม่” บัวบุษ

ูก” สมสมัยบอก ก่อนจะจดบันทึกลงในรายการที่ต้องซื้อเพิ่ม

ค

ดใส่สบายๆ บ้างก็ดี แม่อยากให้หนูใส่อย่างอื่นบ้างนอกจากเสื้อยืดกางเกงยีน แต่ชุดเชฟของหนูแม่ชอบที่

ชุดนั้น เดี๋ยวจะเอ

รดาเตรียมจะใส่ชุดกระโป

พ่อกับแม่ที่หนูจะเอาไปด้วยนี่เปลี่ยนได้ไหม แม่ว่าภา

ครบทุกคนนะคะ พ่อแ

ุษบา

่นก็มี

้เราเป็นธรรมชาติกันทุกคนเลย

มใจ

พิ่มคะ” บัวบุษบาถามต่อเมื่อเห็นมารดานั่ง

แต่เนิ่นๆ แบบนี้ใกล้วันจริงหนูจะได้ไม่ต

ค

กไปให้ป้าเขาเดี๋ยวแม่จะ

ค

ดีล่ะว่าจะมารับกี

มารับค่ะ” บัวบุษบาบอกใน

าร์ลจะจำลูกของแม่ได้ไหมนะ ไม่ได้เจอกันนานแ

บัวบุษบาตอ

บพี่เขาไม่ได้เจอก

มัย

ะ พี่เขามักจะอีเมลมาเล่าเรื่อ

ิ่ม” สมสมัยบอกพร้อมทั้งยื่นกระดาษที่เ

ารับมาด

งเหมือนกั

อย่างน่าจะหายาก ถ้าหนูไปอยู่ที่นั่นแล้วอ

ับลูกสาวอย

ยังไม่ได้ไ

ำพริกกะปิฝีมือแม่ขึ้นมาจะ

ลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นว่าถ้าขืนพูดต่อมีห

่นแหละ ลูกน่าจะรู้นิสัยน้องดีนี่นา เมื่อคืนกว่าจะเข้านอนแม

ิวแล้ว ทำอะไรให

ชฟนะ ต้องทำให้

ยนี่นา นะคะ” บัวบุษบาอ้อนพร

จนโต และถึงแม้จะเรียนจบด้านการทำอาหาร แต่ลูกสาวกลับชอบทานอาหารที่เธอ

*