ที่รักของคนเถื่อน

าจเพราะยังแปลกที่ถึงทำให้ตันหยงนอนไม่หลับ ท

จะหลับ สายตาก็เหลือบไปเห็นเงาของใครสักคนอยู่ปลา

งพยายามเพ่งสายตามองผ่านมุ้งข้างเตียง กระทั่งความ

ห้มุ้งเปิดแยกออกจากกัน ตันหยงจึงมองเห

ณแป้

่ากล

ห้คุณต้องเสียชีวิต ฉันเสียใจ” ตันหยงเอ่ยขอโทษออกมา มัน

อไม่

ทิวา” แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าคืนนั้นใครเป็

รู้ว่าเธ

นออกมา ความจริงเรื่องนี้

นี่เพื่อพี

ัน.

ารักที่มีต่อทิวาออกมา สีหน้าของเธอดูเศร้าหมอง

รักคุณค่ะ เ

ะโยค เธอยอมรับว่าอาจเห็นแก่ตัวที่อยากมีความสุขกับทิวาเหมือนตอนที่ยังมีลมหายใจ โดยใช้ร่างกายของตัน

ายามเอ่ยถาม แต่แป้งร่ำกลับทำเพียงส่งยิ้มให้เธอเท่านั้

ครู่นี้คือความจริงหรือเป็นเพียงความฝันกันแน่ หากเป็นแค่คว

บ้าง พยายามประติดประต่อเรื่องราวว่าแป้งร่ำต้อง

่ำอยากให้เ

งหงุดหงิด นั่นเพราะเลยเวลาเครื่องลงนานแล้ว แต่ทว

ีอะไรเปลี่ยนแปลง ยิ่งรอดาหลาก็ยิ่งหงุดหงิด นั่นเพราะวันนี้เธอต้องตื่นแต่เ

ะทั่งเธอตัดสินใจโทรศัพท์ทางไกลมาหาผู้เป็นแม่ ที่ตอน

นนี้ยายตันหยงย

อย่างตกใน นั่นเพราะคิดว่าเวลานี้

็มาถึงตั้งนานแล้ว แต่ไม่รู้ว่ายายตันหยงหายไปไหน” น้ำเ

งดีเลย์ห

ะดาหลาไปเช็กกับ

วานเธอกับสามีไปส่งตันหยงเองที่สนามบิน และเห็นลูกสาวคนเล็กเดินเ

ะ ยายตันหย

เดี๋ยวคุณแม่ปลุกคุณพ่อ

งไง คุณแม่โทรศัพท

้จ้ะ

ัพท์ให้ผู้เป็นแม่ได้ยินเสร็จ ดาหลาก็ก