ถ้าเปรียบรักเป็นดั่ง...สารเสพติด

ัน ไม่สิ...ต้องบอกว่าให้เวลาก

นซาตานที่ผุดขึ้นมาจากนรกเพื

ได้ ราวกับเป็นเจ้ากรรมนายเวรที่รอคอยเวลาเล่นงานฉั

อไปเตรียมตัวเต

รถเรียกรอยยิ้มหวานหยดให้ปรากฏ

กเขาว่า ‘ขอเวลาเตรี

แค่เห็นหน้าก็ไม่ชอบแล้ว อย่าหว

รจะหนีไปให้ไกลซะตั้งแต่ตอนน

ึกพิเศษ

กพิเศษ

องจดจ้องตรงโซฟาที่เธอเคยนั่งอยู่ก่อนหน้านี้ไม่ละไปไหน ขณะเดียว

ู้หญิงคนนั้นชื่อเตนล์ แถมยังเป็นหญิงสาวที่อายุเพียงแค่สิบเก้า แม

เป็นเพราะว่าอายุของผมกับเธอม

น ขนาดรู้ว่าผมเป็นเจ้านายยังมีหน้ามาต่อ

็นทีต้องสั่งสอนให้รู้จ

ะปืน ที่จะให้เตน

กำราบเด็กพยศ เสียงของวายุ

ิทของผม ดังนั้นจึงไม่แปลกนักท

ด้มาเล่นๆ นะครับ” ผมหันไปพูดกั

ล่นๆ แต่ขอบอกเลยว่าคน

าไหนจริงจังผมก็เต็มที่ ไม่มีใคร

ุตร บางวันก็เป็นป

สารนะ กูอยากให้มึงป

ตของยัยเด็กนั่นน่าสงสารยังไง เพราะ

มยไปผมเองก็โมโหมากเหมือนกัน แม้ว่ามันจะไม่ใช่จำนวน

จะจัดการขั้นเด็ดขาด แต่ทว่ายังไม่ทันได้ไปเรียกวายุก็เข้ามาคุยกับผมซะก่อน พอ

แต่พอได้คุยก็อ

ล้วแต่ไม่สลด เห็นที

เรียสนักเลย กับอี

์มาทำงานใกล้ชิดมึ

ขึ้นมาหลังจากที่ผมเอ

ล้วเสี่ยง ใครๆ ก็จ้องจะเล่นงานผ

วของผมเลิกขึ้นสูง พร้อมก

ต่เด็กๆ ในสายตากูเตนล

ดงพิรุธอะไรออกมาให้เห็น ผมก็เ

วยเดี๋ยวแม่งหนี เพราะดูท่าทางแล้วเธอพร้อมชิ่งตลอดเวลา อ๋อ...แล้วอย่า

าท่าทีลุกลี้ลุกลนอยากจะออกไปจากห้องจนตัวสั่นมัน

มาต่อกรกับผม เข้าใจไห

ะไรที่สามารถงัดออกมา

ริงๆ เลยที่ต้องมา

านั่นคือค

ทึกพิเ

่ตายอี

บ้านได้เพียงแค่ก้าวเดียว ฉัน

เนี่ย” ฉันประชดอย่างไ

ลอบใจ แต่ไหงกลายเป็นแบบนี้ไ

่นายว่า

็นห่วงหรือแค่อยากเสือกกันแน่

สบตากับพี่ต้น ก่อนจะเดินเฉียดตัวพี่เขาขึ้นไปชั้นสองของบ้านที่เป็นไม้ทั้งหมด

านี้ อะไรๆ มันก็ดีไปหมด แต่พอไม่มีเงินก็

ข้ามาก็ดูไม่ต่า

แล้วมึ

ให้หยุดเดิน ฉันเอี้ยวตัวหันหลังไปมองพี

ก็ได้โ

ึ้นตบศีรษะของฉัน จบประโยคนั้นก็สะบัดข้อมือออกจ

ิ แม่งเอ๊ย...บ

งแรกที่ทำก็คือการเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบกระเป๋าเป้ออกมา แล้วจัดการเอื้อมมือไ

มึงจะ

ง แต่ฉันก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาเก็บของสำค

งฉันค่อนข้างติดหอบนิดๆ เนื่องจากต

้าก็คือเงินที่เก็บเอาไว้ในกล่

้ดูเวลาคิดถึง จะได้ให้ความรู้สึกว

องรูปถ่าย