ร้อยพรพรหมลิขิต

ญิงสาวเดินเข้ามาในแผนกด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความเสียใจและ

ขวางทางไว้เธอไม่

ับยังไง” รนธีเดินเข้าม

าและการกระทำนั้นจนเบือนหน้ามอ

้แม่มา

้ดูแล” รนธียื่นมือมาจะจับแ

อยากถูกมอมเหล้าจนเมาแบบนั้นอีก ขอตัวก่อนนะ

ถึงพยายามแสร้งพูดดีด้วยทั้งที่

าไว้ พวกเขาคงไม่รู้ว่าการกระทำของตัวเองทำลายความรู้สึกความเชื่อมั่นของอีกคน แ

ี กลิ่นเดียวกับผู้หญิงที่พากลับไปด้วยคืนนั้น สายตาแหลมคมเห็นรอยจูบตามลำคอประปรายยิ

ี้ พอได้รู้เธอคือผู้ห

นพร้อมข้อความจากญาติผู้พี่

ำงานท่านประธาน เธอที่รู้ตัวดีว่าต้องเจอกับอะไรพยายามทำใ

ถามเสียงดังพร้อมทำสีหน้าไ

โทษ

คำอธิบาย พูดสิ มีคนสั่ง

ว่าสิ่งที่ชื่นชอบจะทำให้คนอื่นเดือดร้อนได้มากขน

ะ ซีสัญญาจะไม่ทำแบบนี้อีก จะไ

หายไปแล้วเธอจะ

ไหม” ธราธิปจ้องหญิงสาวไม่วางตา แถมยังไร้

ส

เธอยังก้มหน้าย

ับน้ำตาที่ไหลหยดลง

ี่จะสงส

ออกไป

ินออกจากห้อง พยายามเช็ดน้ำตาออกจากใบห

บอีกครั้ง ศรัณยาเป็นฝ่ายพูดขึ้

ปจะไม่ลงโ

ไปทำงานเถอะ” ชายหนุ่มเอ่ยปากไล่ ก่อนที่

ค

ต่มองมาด้วยความอยากรู้ จนคนเขาเองที่ไ

หน้า

ไปรู้ตัว

ปลก เสียเวล

ร้องไห้เบา ๆ ดังพอให้คนหูดีได้ยิน ช่วงเท้ายาวเดินไปหยุดหน้าปร

น แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้นอีก ทำให้เขาไม่รู้ว่าควรคิดยังไง ทุกอย่างมันโห

ขยับเท้าไปทางลิฟต์ผู้โดยสาร รสสุคนธ์ที่ยืนช

๋ยวก

าคะ” พนักงานอีกคนพูดขึ้นแ

ั้นต้องก้มหน้าสำนึกผิดหันกลับไป ด้วยค

ียงร้องพร้อมกับร่างช

ยย เจ

สุคนธ์เดินเข้าไปประคอง มอง

ี้ราคาเท่าไหร่” หล่อนกอดอกวางท่าไม่ส

ก” เธอต่อปากต่อคำกลับไป ในเมื่อจะออกไปจ

ข้ามาทำหาเรื่องยกเว้นว่าจะเป็นเรื่อง

บนเสื้อของคนชนก่อนจะหันมองหน้า

พาไปส่งตรงนั

ลับมาช่วยพาอีกฝ่

มองอรัณยาก็พบว่าอ

งานที่

รจดหมายและช่วยงานนิด ๆ หน่อย ๆ ค่ะ

ื่อย

่อย แต่คงไม่ได้เหนื่อยแล้วค่ะ” รสสุคนธ์

ไมล

ลาออกแ

า ทำ

ม่ดีไว้ค่ะ ก็

เรืองศักด

้าลุกขึ้นเดินออกจากตรงนั้น เรืองศักดิ์มองตามด้วยความส