ร้อยพรพรหมลิขิต

ฐ์ด้วยความหัวเสีย สองคิ้วขมวดเข้าหากันยุ่ง

ล้ว” ชายหนุ่มพูดขึ้นมองหน้าญาติผู้พี่แ

กฝ่ายละสายตาจากเอกสารตรงหน้า

ักง

้ไปหย

มีห้องอาบน้ำส่วนตัวอยู่ด้วย ธราธิปพยักหน้ารับแล้วเดินไปจัดการตัวเองให้เ

นใจจากนักอ่านกลุ่มเดียวกัน เริ่มได้รับกระแสตอบรับดีมากขึ้น

วะ เดี๋ยวก็

ๆ เ

ทำ หายเจ

คล่องแล

ๆ นานากันทั้งนั้น และยิ่งรสสุคนธ์ด้วยแล้วเธ

ธอหลุดจินตนาการไปไกล ยืนสะดุดหายใจหยุดอยู่ตรงหน้า

มีอะไรหร

อนนะคะ” เธอพูดแก้มแดงมองหน้าทั้งสองรีบวางเส

จผิดมองหน้ากันนิ่ง

่าเข้าใจผิดอะไรไปบ้าง” เขาสั

ัวเอง มือหนาถูกยกขึ้นเสยผมแล้วเดินไปทิ้งกายลงบนโซฟา นอก

ำลังพิมพ์เหตุการณ์ที่เจอลงมือถือพร้อมเพิ่มเ

นรองเรียกพบท

าไม่กล้ามองอีกฝ่ายตรง ๆ เ

่มีอะไรทั้งนั้น แล้วก็อย่าเอาไปพูดอะไรให้ใครเข้า

รสสุคน

ปทำงาน

ค

่ห้ามไม่ได้พอคิดถึงคำพูดพวกนั้นหญิงสาวก็เอาแต่เขินอายจนต้องเดินกลับ

คนเข้ามาจับผิดเรื่องที่ทำงานของเธอรวมถึงคนท

้วยหอมสนุกมาก แต่ท

อนเจ้านายที่ท

หอมจะทำงานที่

อีกฝ่ายพิมพ์ตอบกลับมาเช่นนั้นไล่จี้ถามไม่หยุ

รสสุคนธ์ทำหน้ายุ่ง

ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่ก็ไม่สามารถรู้

องแล้วหยิบมือถือเดินไปเตียงนอนล้มตัว

น้าและคำพูดไม่พอใจ ทุกคนต่างเดินเข้ามารุมล้อมพร้อมสา

ำแบบน

ไม่ได้ชอบผู้ชาย

นมีที่ยืนในสั

แกล้งฉั

เสีย ส่ายหน้าพยายามปฏิเสธและหาข้อแก้ตัวแต่เสียงแผ่

ไม่ใช่แ

พร้อมดีดกายลุกขึ้นลืมตามองผ่านความมืด มื

ือ

เธอร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว ตลอดค่อนเช้านั้นเธอ

าเพราะตลอดค่อนคืนเธอไม่ได้นอน เอาแต่คิดมากเรื่องท

้นอนบ้างไหม” เสียงทักทายพร้อมร่างสาวสอง

ขึ้นลูบหน้าตั

าอะไรหร

มีค่ะ ขอไปทำงานก่อนนะ

าพตัวเองก่อนหยิบแป้งมาเติมไม่ให้หน้าโทรมแล้วอ

ักงาน รสสุคนธ์กำลังนั่งกินข้าวเที่ยงพ

ไหม เจ้เลี้ยงเอง ปลดปล่อย

ออยากปฏิเ

ไปกันหลา

ได้

ห็นสิ่งที่พวกนั้นแอบแฝงหลังกลับออกจากโรงอาหารไป รสสุ

ับกางเกงยีนต์ขายาวเดินไปตามที่รนธีบอก พอเธอไปถึง

บบ้านไปแล้ว

มองจึงสังเกตได้ว่าทุกคนต่างพยาย

งานเธอทำอ

ด้วย แปลกจัง หร

ังกายค่ะ แล้ว

รอจ

กลับบ้านไป

กิน เที่ยว ตามประสา” พว

ลกกับคำถามที่พวกนั้นพูดขึ้นบ่อย ๆ กระทั่งเหล้าท

หัวไม่ไหวและอยากแวบหนีออกไปจากที่นี่ลุกข

ลุดมา

หรือว่าจ

ก ถ้ากลับมาค

ร้องพอดี ทำให้คนที่บอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำยืนฟังอย