ขึ้นดอยด้วยกันมั้ยครับ season 1

สักคนที่นำอยู่แถวหน้า หลังจากน

กหนึ่งคนถือธงก็เริ่มออกตัว ปีสองกระหน

รีที่โอบล้อมบรรดาปีหนึ่งไว้ แม้จะไม่เห็นเกียร์ที่ปักตร

กๆ อยู่สี่สี นั่นคือ

ช่างและซูเปอร์ แต่ละปีจะมีผ้าคาดพิเศษ ซึ่งส่วนใหญ่จะทำออกมาเป็นสี

ัดขบวนวิ่งให้กับเด็กปีหนึ่ง แต่แล

งยิ้มกว้างมาให้ ชมรมของเธอรับเด็กพวกนี้เป็นน้

สองคนนี้เป็นตัวหลักของทีมวอลเลย์บอลคณะ ฝีมือจัดจ้านพอตัว ด้วยความสูงและค

เองที่มาเข้าชมรมทุกเช้าและ

ามองหาตะวันฉายแต่ก็ต้องผิดหวัง

้วไง วันนี้พี่จะวิ่

กให้วิ่งถึงหน้ามหาวิทยาลัย

ะรื่น ตบบ่าเบสปุๆ “เอ็งไม่ต้องกลัวจะไม่มีแรงวิ่

งมืดต่างก็ดันแถวขึ้นมาจนเกือบจะชิดแถวที่เธออยู่ ปากก

ขึ้นดอยสิบกว่ากิโลเมตรไม่ใช่เรื่องเล่นๆ อย่าให้ตัวเองเป็นอันตราย แล้วก็อย่าลืมช่วยดูแลเพื่อนคนอื่นด้ว

สองคนนั้นตะ

บวนวิ่งของเด็ก กำชับให้ช่วยสังเกตอาการของเด็กปีหนึ่งบางคนให้ดี เพราะถ

ถนนหน้าศาลาอ่างแก้ว รุ่นพี่เกียร์ต่างๆ ที่จบไปแล้วเริ่มทยอยเดินทางมาถึง พร้อมกับเริ่มถ่ายรูปหมู่ก

สูง แต่ตัวไม่ได้บางเหมือนเด็กมหา’ลัยทั่วไป แขนที่อยู่ภายใต้เสื้อช็อปนั้นเต็มไปด้วยมัดกล้าม ใบห

ำปีสี่...หมายถึ

ห้เป็นการทักทา

ขาใส่เสื้อสีม่วงเปลือกมังคุด มองปราดเดียวก็รู้ว่

ล์ฟเล็กน้อย หน้าตาถือว่าพอใช้ได้ บุคลิกเรียบร้อย แต่ไม่ได้

อย ก่อนจะละสายตาจากเธอไปมองห

ที่จริงเขาก็อยู่ชมรมวอลเลย์บอลนี

้างสนิทกัน เนื่องด้วยสนามซ้อมมีไม่มากนัก ทุกเช้าจึงได้เจอกันบ่อยๆ หลังจากซ้อมรอบเย็นเสร็จจึงมีบ้างที่จะนัดกินข้าวกันหลังมอ หมี

๋ยวเราไปถ่

หาเพื่อนเหมือนกัน

ดสายตาไม่นานนักก็เห็นกลุ่มของชมรมวอลเล

เขา แต่เธอไม่สนใจ ซ้ำยังอดแซวรุ่นพี่ไ

ร์จับเก้งกวางมาตั้งแต่เด็กฟันธงว่าพี่กอล์ฟเป็นแน่ๆ แต่หมี่ขาวกลับมองไม่ออก จนเ

ันแกรนด์โอเพนนิ่งเหรอวะเนี