ขึ้นดอยด้วยกันมั้ยครับ season 1

ี่นั่งข้างถนน หันหน้าเข้าหาร่องน้ำแล้วเริ่มก้มหน้าก้มตาอัปเดตรูปถ่ายของชมรมลงในเฟซบุ๊ก

ึ้นดอย #A

เมื่อฟ้าที่สว่างแล้วกลับมีเงาทะมึนชะโงกมาเหมือนกับผีที่ขี่คอคนในหนังเรื่องช

ห้

ีแดงทับ เส้นผมดำสนิทที่ไม่สั้นไม่ยาวนั้นชุ่มไปด้วยเหงื่อ ที่คอมีผ้าคาดสีทองและสีดำอีกอย่างละเส้น ใบหน้าชื้นเหงื่อของเขาขึ้นสีเรื่อเล็กน้อย แต่มองปราดเดียวก็รู้ว่าคนคนนี้ขาวขนาดไหน ไม

ก็หน้าค

หงอยอยู่คนเดียว

่ขาวรู้สึกว่าตัวเธอรั

ผู้ชาย และพวกมันเฝ้าเสลี่ยงไม่ยอมไปไหน หวงยิ่งกว่าแฟนตัวเองซะอีก ตอนนี้นอกจาก

กำลังคิดอะไรบางอย่าง หมี่ขาวเลยรีบลุกขึ้นแล้วปัดเศษฝุ่นกางเกงยีนอย่างรวดเร็ว เขายืดตัวขึ้นเต็มความสูง นั่น

ขึ้นดอยด้วย

ันขวับ แต่กลับไม่เห็นมีใครข้างหลังเธอสักคน จู่ๆ เ

ี่อย่าอ

ี่ติดบนผมของหมี่ขาวออก “ไม่ได้อำนะ

ะ พี่...ฉันเก้าอี้ พี่เทคเธ

ษเสี้ยวของความทรงจำตอนปีสอง...ซึ่งเ

ว่าตัวละครลับ...เพราะเขาแ

นพี่ผู้หญิงจะส่งเสียงหวีดขึ้นมาเบาๆ แต่เพียงแค่แป๊บเดีย

ปีสามตอนนั้นยังบอกกับเ

ที่ส่งต่อกันเป็นรุ่นๆ ไป หมี่ขาวได้ตัวละครลับ แน่นอนว่าไม่มีประโยชน์อะไร เธอจึงไม่คิดค้นหาว่าพี่เก้าอี้คนนั้นคือใคร หน้าตาเป็นแบบไหน อีกอย่างสังคมเด็กวิศวะไม่ค่อยสนใจเรื่องของชาวบ้า

เข้ารีสอร์ตปุ๊บก็เริ่มทำกิจกรรม มีพี่ปีสามไม่กี่คนที่เฝ้าแต่ละฐาน ซึ่งเป็นกิจกรรมจำกัดเวลา เวลานั้นหมี่ขาวจึงไม่มีโอกาสมองหาพี่เทคของตัวเอง พอถึงเวลากินเลี้ยงตอนกลางคืน ขณะที่ปีสอง

ละคนไม่ต่างกับคนที่ผ่านสนามรบมาทั้งคืน ไม่อ้ว

่ขาวจึงสับสนเป็นอย่างมาก เธอขมวดคิ้ว “พี่เทค

ะไรเคราเขียวครึ้มที่เกิดจากการปล่อยปละละเลยหรืออะไรก็แล้วแต่ นั่นทำให้เขาสมกับเ

ไว้หนวดแล้วปล่อยผมยาวรุงรังจนชาวบ้า

ตเห็นว่าเก้าอี้ขมวดคิ้วเล็กน้อยเหมือนคนถูกขัดใ

นจ์ ปีนี้ต้องวิ่ง

ในมหาวิทยาลัย หมี่ขาวกลับบอกไม่ได้ว่ามั

าชาเล

อนยัยฉายเพื่อน

ปยังกลุ่มแก๊งปีสี่ที่ยืนคุยกัน ในมือของแ

พร้อมกับพยักหน้าให้ เธอพยักหน้าตอบ แต่ไม่เข้าใจคว

ับปาก” น้ำเสียงนั้

วิ่งขึ้นกับเด็

ไหม” เก้าอี้พูดสวนขึ้นมา แววตาจริงจังข

ที่อยู่ๆ มีรุ่นพี่เดินมาชวนขึ้นดอย ถ้าเข้าข้า

กมาตาม

งที่ดังกระท่อนกระแท่น “หมาย..หมายถึงว่าขึ้นดอยไปด้วยกัน เธอช่วยดูแลฉันตลอดทางที่ว