icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

Happy ที่โสดอีกครั้ง

บทที่ 4 ฉันต้องไปหย่า

จำนวนคำ:1189    |    อัปเดตเมื่อ:13/12/2022

ตอนที่เซินชูตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็เจ็ดโมงกว่าของเช้าวันต่อมาแล้ว หนึ่งวันหนึ่งคืนที่เธอสลึมสลือ หลังจากที่เธอตื่นขึ้น ก็รู้สึกว่าร่างของเธอเหมือนถูกดึงกระดูกออก เธอรู้สึกร่างกายของเธอไร้เรี่ยวแรง

พอดีกับที่เฉินเซียวถืออาหารเช้าเข้ามา เมื่อเห็นว่าเซินชูตื่นแล้ว เธอก็รีบเดินไปตรงหัวเตียง “เป็นยังไงบ้าง? ยังไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? ”

เซินชูส่ายหน้า “ดีขึ้นมากแล้ว”

“ฉันซื้อซาลาเปาที่เธอชอบกินมาด้วย ไปล้างหน้าแปรงฟัน กินอาหารเช้าแล้วเราจะได้ออกจากโรงพยาบาลกัน ตอนนี้อากาศที่มอริเชียสกำลังดี ฉันมีเพื่อนกำลังจะไปที่นั่นพอดี เราไปด้วยกันนะ เธออยากไป...”

“หยิบโทรศัพท์ให้ฉันหน่อย”

เซินชูตื่นมาก็ขวานหาโทรศัพท์ แต่หาไม่เจอ เธอคิดว่าเฉินเซียวคงจะเก็บไว้

เฉินเซียวไม่ได้เอาโทรศัพท์ให้เธอทันที “เธอจะเอาโทรศัพท์ไปทำไม? ”

เซินชูชำเลืองมองเธอแวบหนึ่ง “ข่าวบนอินเทอร์เน็ตน่าจะเต็มไปหมดแล้ว? ”

เธอรู้จักเฉินเซียวดี เมื่อคืนเธอออกมาจากบ้านตระกูลป๋อ หลังจากเธอตื่นขึ้นมาเฉินเซียวก็ไม่ได้บ่นเธอแม้แต่คำเดียว และไม่แม้แต่จะพูดถึงเรื่องคนของตระกูลป๋อเลยด้วยซ้ำ เซินชูไม่ต้องคิดก็พอจะรู้ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ คงจะดังกระฉ่อนไปทั่วทั้งอินเตอร์เน็ตแล้ว

เฉินเซียวถูกมองจนรู้สึกผิด “มันไม่มีอะไรน่าดูหรอก ชาวเน็ตพวกนั้น แต่ละคนไม่รู้อะไรก็พูดไปตามกระแสเพื่อด่าคนอื่นเพื่อปิดปมด้อยของตัวเอง! ”

เซินชูหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วยิ้มขึ้น “ในเมื่อเป็นแบบนี้ แล้วเธอจะกังวลอะไร? ”

พูดพลาง เซินชูก็นิ่งไป “หลายปีมานี้ฉันถูกคนในตระกูลป๋อด่ามาน้อยไปงั้นเหรอ? ”

เมื่อนึกถึงช่วงเวลาสามปีที่ผ่านมา เฉินเซียวก็โมโหจนถอดสี เธอเบะปากอย่างไม่พอใจ “พวกตระกูลป๋อหน้าโง่เหล่านั้น หากไม่เพราะเธอห้ามฉันไว้ ฉันคงด่ากลับไปตั้งนานแล้ว! ”

เซินชูไม่เถียงเธอ เธอกำลังก้มหน้าดูโทรศัพท์ แฮชแท็กยอดนิยมก็คือเป็นเรื่องที่เธอผลักหลินเซียงหยาลงไปในสระว่ายน้ำเมื่อคืน

คอมเม้นต์ด้านล่างสามารถพูดได้ว่าเป็นไปในทางเดียวกัน ทั้งหมดต่างกำลังด่าเซินชู นอกจากจะว่าเธอเป็นหนูตกถังข้าวสารแล้ว ยังว่าเธอหน้าด้าน เป็นนางแม่มด

ดี สามปีที่เธอแต่งงานกับป๋อมู่เหนียน ก็ไม่ถือว่าไม่ได้รับอะไรกลับมาเลย

เซินชูยิ้มเยาะให้กับตัวเอง “ฉันจะไปล้างหน้าแปรงฟัน”

เฉินเซียวมองเธอ และถามขึ้นอย่างระมัดระวังว่า :“เซินชู เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ”

“ฉันโอเค”

เฉินเซียวพูดต่อว่า “ไปล้างหน้าแปรงฟันเถอะ กินอิ่มแล้วถึงจะมีแรงเสียใจต่อ”

“...”

เซินชูไม่เสียใจแล้ว เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งแรก ถึงเธอจะรู้สึกแย่ แต่เธอก็สามารถควบคุมความรู้สึกของเธอได้

ตอนนี้เธอก็เหมือนเด็กที่กำลังรอลูกอม หลังจากไม่ได้รับครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ไม่มีความหวังต่อไปอีก

น้ำประปาเย็นเฉียบทำให้เซินชูมีสติมากขึ้น แรงกดเมื่อคืนของป๋อมู่เหนียนนั่น ราวกับว่ามีบางอย่างถูกกดจนแตกละเอียดแล้ว

สามปีแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องตัดให้ชัดเจนสักที

แต่เฉินเซียวก็พูดถูก กินอิ่มแล้วถึงจะมีแรง

ขณะที่ทั้งสองคนทานอาหารเช้า พยาบาลสองคนจากห้องตรงข้ามก็เพิ่งออกมา ทางเดินเงียบมาก เสียงซุบซิบของทั้งสองไม่ดังมาก แต่เซินชูกับเฉินเซียวกลับได้ยินอย่างชัดเจน

“คุณนายใหญ่ของตระกูลป๋อนี่ก็น่าสงสารนะ? คุณนายรองช่างโหดร้ายจริง ๆ ! คุณใหญ่เพิ่งประสบอุบัติเหตุได้ไม่นาน ลูกในท้อง ก็ถูกเธอทำร้ายไม่มีโอกาสได้เกิดมา! ”

“ถึงว่านะ แต่งงานทั้งทีก็ควรจะหาคนที่ฐานะเหมาะสมกัน! คุณนายรองเป็นแค่คนธรรมดา พอเธอแต่งเข้ามาในตระกูลที่ร่ำรวยก็คงจะหน้ามืดตามัว เทียบชั้นกับคุณนายใหญ่ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย! ก็ไม่รู้ว่าในสมองของเธอเก็บอะไรไว้ ขนาดตระกูลป๋อมีอำนาจขนาดนี้ เธอยังกล้าทำร้ายทายาทเพียงคนเดียวของพวกเขาได้ ผู้หญิงคนนี้ก็เลวเกินไปแล้ว…”

“น้องห้าอย่าห้ามฉัน พวกนั้นไม่ได้เห็นกับตาตัวเองสักหน่อย ยังพูดราวกับเห็นมาเองกับตา! แบบนี้มันปล่อยข่าวมัวซั่วชัด ๆ ! ”

เซินชูมองออกไปนอกประตูแวบหนึ่ง “พวกเขาอยากพูดอะไรก็ปล่อยให้พวกเขาพูดกันไปเถอะ”

“เซินชู! เธอกลายเป็นคนที่ยอมให้ใครที่ไหนก็ได้รังแก ไปตั้งแต่เมื่อไร? ”

เซินชูเม้มปาก “ฉันมีทางออกแล้ว”

“ทางออกอะไรของเธอ พูดมาซิ...”

เซินชูกระซิบข้างหูเธอ เฉินเซียวผงะไปชั่วขณะ หลังจากได้สติกลับมา เธอก็จิปาก “นี่ถึงจะเป็นน้องห้าที่ฉันรู้จัก! ”

เซินชูยิ้ม :ช่วยทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลให้ฉันทีนะ ฉันต้องไปหย่า”

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 เขาไม่เชื่อเธอ2 บทที่ 2 เธอไม่ยอมรับผิด ก็ไม่ต้องให้เธอลุกขึ้น3 บทที่ 3 เราหย่ากันเถอะ4 บทที่ 4 ฉันต้องไปหย่า5 บทที่ 5 เซ็นหนังสือหย่าซะ6 บทที่ 6 ทั้งหมดนี้เป็นเพราะป๋อมู่เหนียน7 บทที่ 7 ป๋อมู่เหนียนยังไม่ซื่อสัตย์เท่ากับหมาตัวหนึ่งด้วยซ้ำ8 บทที่ 8 ก็แค่ผู้หญิงที่ไม่เจียมตัวคนหนึ่งเท่านั้น9 บทที่ 9 เซินชู เธอคิดว่าเธอเป็นใคร?10 บทที่ 10 เซินชู เธอบ้าไปแล้วเหรอ?11 บทที่ 11 เธอดูเหมือนจะมีชีวิตที่ดีหลังจากการหย่า12 บทที่ 12 เธอยังมีคุณสมบัติไม่พอ ป๋อมู่ชิง13 บทที่ 13 ยังมีคนรักใหม่ของเธอด้วย14 บทที่ 14 คืนนี้พวกนายเจอของดีแล้ว15 บทที่ 15 เซินชู เธอก็คือเทพธิดาคนใหม่ของฉัน16 บทที่ 16 อย่าบอกว่าป๋อมู่เหนียนก็อยู่ด้วย?17 บทที่ 17 แลกเปลี่ยนกันไม่ได้18 บทที่ 18 ไม่สนใจสิ่งที่เขาทำเพื่อเธอ19 บทที่ 19 หน้าตาดีมาก20 บทที่ 20 เซินชูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?21 บทที่ 21 เซินชูไม่พอใจกับคำพูดนี้22 บทที่ 22 ฉันจ่ายได้23 บทที่ 23 แค่นี้ยังขายหน้าไม่พออีกเหรอ?24 บทที่ 24 ได้ งั้นฉันจะรอเธอ25 บทที่ 25 ป๋อมู่ชิงทำได้แค่นี้เองเหรอ?26 บทที่ 26 คนผู้นี้จะใจดีขนาดนี้เหรอ?27 บทที่ 27 คุณทำให้เพื่อนของฉันกลัว28 บทที่ 28 อย่าแตะต้องตัวฉันจะดีกว่า29 บทที่ 29 มีมาแต่ไม่มีกลับ ก็เสียมารยาทซิ30 บทที่ 30 ถึงคราวของป๋อมู่ชิง31 บทที่ 31 ฉันยังชอบเอาคืนแบบเท่าทวี32 บทที่ 32 คุณหนูป๋ออยากคุกเข่าเหรอ?33 บทที่ 33 เมื่อก่อนไม่กล้า ตอนนี้ไม่จำเป็น34 บทที่ 34 นายจะทำอะไรได้?35 บทที่ 35 รถราคาแพงเท่านั้นที่ทั้งสองคนคู่ควร36 บทที่ 36 เธอคิดว่าไง?37 บทที่ 37 เมียเก่านายจะเดบิวต์เหรอ?38 บทที่ 38 เซินชูหลุดจากความทุกข์แล้วเหรอ?39 บทที่ 39 ไม่จำเป็น ฉันถือว่าเขาตายไปแล้ว40 บทที่ 40 ทำไม นายก็อยากจีบเซินชู?41 บทที่ 41 เป็นอย่างที่คิดไว้42 บทที่ 42 เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับฟู่เหยียนเลย43 บทที่ 43 ไหนบอกว่าเต้นรำไม่เป็นไม่ใช่เหรอ?44 บทที่ 44 เธอด่าเขาว่าเป็นหมาเหรอ?45 บทที่ 45 เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย?46 บทที่ 46 ตอนนี้เธอแค่ต้องการหาเงินเท่านั้น47 บทที่ 47 อย่าไปโดนใบหน้าเขาหลอกเข้าให้48 บทที่ 48 ขอบคุณที่ชมฉัน49 บทที่ 49 เพื่อนของผู้ชายเลว ๆ มันก็เลวเหมือนกัน50 บทที่ 50 เซินชู พนันกันไหม?51 บทที่ 51 ตระกูลป๋อวิเศษมาจากไหน52 บทที่ 52 เซินชูเธอนี่ฉลาดจริง ๆ53 บทที่ 53 เซินชูไต่เต้าไปหาคุณฟู่จริงเหรอ?54 บทที่ 54 ต้องการให้ผมช่วยไหม?55 บทที่ 55 ว่าทีแฟนสาวในอนาคตสอนมาดี56 บทที่ 56 เธอต้องการเงินเท่าไหร่57 บทที่ 57 โลกมันแคบจริง ๆ58 บทที่ 58 ไหนบอกว่าจะมาหาหนุ่ม ๆ59 บทที่ 59 แม่ของนายรู้หรือเปล่าว่านายหว่านเสน่ห์ไปทั่ว?60 บทที่ 60 ไปหาแฟนในอนาคตของเขา61 บทที่ 61 ไม่อยากทำแล้วเหรอ?62 บทที่ 62 พูดตามตรง ฉันเริ่มอิจฉาแล้ว63 บทที่ 63 คุณกำลังขู่ผมเหรอ?64 บทที่ 64 คุณฟู่ คุณยังยืนรอฉันอยู่เหรอคะ?65 บทที่ 65 งานอดิเรกของผมก็คือคุณเซิน66 บทที่ 66 ไม่มีความสุขก็แค่ร้องไห้ออกมา จะทำเป็นเข้มแข็งไปทำไม?67 บทที่ 67 คุณฟู่หว่านเสน่ห์เก่งนะคะ68 บทที่ 68 ผู้ชายขาดมือขนาดนั้นเลยเหรอ?69 บทที่ 69 วันนี้ดวงไม่ค่อยดีสักเท่าไร70 บทที่ 70 ไม่มีใครสูงส่งกว่ากันหรอก!71 บทที่ 71 ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?72 บทที่ 72 เกิดเรื่องใหญ่73 บทที่ 73 ใครเป็นคนทำเรื่องชั่ว ๆ แบบนี้กัน?74 บทที่ 74 คราวนี้หนูจะไม่ห้ามแล้วค่ะ75 บทที่ 75 ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร76 บทที่ 76 ไม่แพงหรอก แค่ห้าพันล้านเอง77 บทที่ 77 ความฝันอะไรของฉันกำลังจะพังทลาย?78 บทที่ 78 ฉันจะสอนวิธีขอโทษให้พวกคุณดู79 บทที่ 79 ตระกูลป๋อเป็นพวกชอบรังแก80 บทที่ 80 หนูไม่ได้ซื่อบื้อขนาดนั้นนะ81 บทที่ 81 พ่อแม่เธอสั่งสอนมายังไง?82 บทที่ 82 ผมรักลูกสาวของผม83 บทที่ 83 ผมไม่ยอมรับ84 บทที่ 84 โกหกซึ่ง ๆ หน้า85 บทที่ 85 อย่าโผล่หน้ามาให้ลูกสาวฉันเห็นอีก86 บทที่ 86 คุณอย่าได้คิดเพ้อเจ้อเลย87 บทที่ 87 เมืองหนานมีตระกูลเซินครอบครัวเดียว88 บทที่ 88 ไม่ปิดบังฐานะที่ร่ำรวยของเธอแล้วใช่ไหม?89 บทที่ 89 ฉันไม่รู้90 บทที่ 90 ฟู่เหยียนชอบเธอ91 บทที่ 91 ความรักนั้นไร้ค่า92 บทที่ 92 งั้นก็มาทำเรื่องที่สนุก ๆ กันสิ93 บทที่ 93 งั้นผมก็ไม่มีหลักการอะไร94 บทที่ 94 เซินชูกำลังบอกว่าเธอมันขยะงั้นเหรอ?95 บทที่ 95 คุณติดค้างบางอย่างผมอยู่96 บทที่ 96 ความหวง แปลก ๆ ของผู้ชาย97 บทที่ 97 เเล้วคุณผิดหวังไหม?98 บทที่ 98 ฟู่เหยียนเขาดูเหมือนจะจริงจังนะ99 บทที่ 99 ไอ้หมาป๋อทำเรื่องแย่ ๆ งั้นเราก็แย่กลับ100 บทที่ 100 คุณต้องการพูดอะไรกันแน่?