icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
closeIcon

เปิดรับโบนัส

เปิด

นิยายหญิงแนวสมัยใหม่

ขายดี ออกต่อเนื่อง จบเล่ม
ร้อนรักคุณอามาเฟีย

ร้อนรักคุณอามาเฟีย

‘คทา’ มาเฟียหนุ่มวัย 32 ปีที่ต้องมาเป็นคุณอาแบบกะทันหัน เมื่อพี่ชายต่างมารดาได้ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตพร้อมกับภรรยา แต่ก่อนจะสิ้นใจเขาได้ฝากให้มาเฟียหนุ่มช่วยอุปการะบุตรสาวบุญธรรมวัยเพียง17ปีของเขา ‘มัสลิน’ เด็กสาวจำต้องกลายมาเป็นหลานสาวมาเฟียแบบไม่ทันตั้งตัว ทว่าเพียงแค่เห็นหน้าลูกสาวบุญธรรมของพี่ชาย มาเฟียหนุ่มก็คิดจะกินหลานสาวนอกไส้ของตัวเองเสียอย่างงั้น คทา แสงไท วัย 32 ปี มาเฟียหนุ่มโสดรูปหล่อ เจ้าของธุรกิจครบวงจร รวมทั้งผับและบ่อนคาสิโนมากมาย มัสลิน แสงไท หรือ อ้อน บุตรบุญธรรมของดนัย พี่ชายมาเฟียหนุ่ม สาวน้อยวัย 17 ปี ที่ร่างกายกำลังเข้าสู่วัยสาว หน้าตาดี ผิวพรรณขาวใสหมดจด กับรูปร่างที่โตเกินวัยเด็ก ส่วนเว้าโค้งเอวคอดกิ่ว หน้าอกหน้าใจล้นทะลักเกินตัว #สปอย “ เหอะ! แล้วใครบอกคุณ ว่าหนูจะไปอยู่ด้วยไม่ทราบ? ”  ใบหน้าสวยดวงตาใสไร้เดียงสาเชิดขึ้นสบกับดวงตาคมพร้อมกับน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว ก่อนดวงตาคู่สวยจะเบนสายตาไปทางอื่นเพื่อหลบนัยน์ตาสีเข้มของมาเฟียหนุ่มที่จ้องมองมาไม่กระพริบ “ หึ...ดื้อ ” คทาหัวเราะเสียงต่ำในลำคอก่อนจะเอ่ยสั้นๆ “ หนูจะกลับบ้านของหนู ” “ ไม่ได้!! หนูจะต้องกลับไปกับอา ”   “ คุณไม่ใช่อาของหนูจริงๆซักหน่อย.. ” “.....”  คทานิ่งไปชั่วขณะ ไม่คิดว่าเด็กสาวจะกล้าเถียงเขาก่อนจะเอ่ยอย่างใจเย็น “ จะใช่หรือไม่  อาก็ได้สิทธิ์เลี้ยงดูหนูอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ” “ หนูดูแลตัวเองได้ค่ะ ไม่จำเป็นจะต้องให้ใครมาเลี้ยงดู..” “ อวดเก่ง..” “ เก่งอยู่แล้วค่ะ ไม่ได้อวด ” เด็กสาวตอบกลับอย่างไม่ลดละด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง   สถานการณ์เริ่มตึงเครียด เมื่อสองอาหลานถกเถียงกันอยู่กลางฟลอร์อย่างไม่มีใครยอมใคร ต่อหน้าพนักงานทั้งผับ ____
ไฟซ่อนเชื้อ [คู่กัด พ่อแง่แม่งอน]

ไฟซ่อนเชื้อ [คู่กัด พ่อแง่แม่งอน]

หทัยชนก เก่ง มาดมั่น ฉลาดรอบรู้ และไม่ยอมใคร ปวีย์ หนุ่มอารมณ์เย็น ที่ยอมคนเก่งอย่างเธอได้ทุกเรื่อง ยกเว้น เรื่องการดูถูกเขา และใช้เขาเป็นเครื่องมือในการแก้แค้น นั่นเป็นเรื่องที่เขายอมไม่ได้ ---------------------------------------------- “คุณมีอะไรเหรอคะ หรือจะนัดวันเวลาไปอำเภอ” หทัยชนกที่ขึ้นไปอยู่ในห้องกับเขาตามลำพัง แล้วรีบถามและเดาสุ่มไปก่อน แต่เธอไม่รู้หรอกว่านั่นคือเชื้อเพลิงอย่างดี ที่เพิ่งจะโยนใส่กองไฟเข้าให้แล้ว ปวีย์ย่างสามขุมเข้าไปหาทันที พร้อมกับชักสีหน้าไม่พอใจอย่างที่สุด “รู้สึกว่าคุณจะอยากหย่าเหลือเกินนะ หรือใจร้อนอยากรีบกลับไปหาพ่อสารวัตรนั่นเร็วๆ ไม่ต้องห่วงหรอกถ้าคุณตอบคำถามถูกใจผมก็จะปล่อยคุณไปแน่ ทั้งๆ ที่ผมก็รู้ดีอยู่แล้วว่าคำตอบของคุณไม่มีทางจะถูกใจผม” “นี่คุณเป็นอะไร หรือกำลังหมายถึงอะไร ฉันงงไปหมดแล้ว” หทัยชนกเปลี่ยนจากคำพูดนุ่มหูเป็นแข็งขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าเขามีกิริยาท่าทางไม่เหมือนเดิม ปวีย์ยกสองแขนขึ้นไปจับไหล่คนตรงหน้าไว้แล้วบีบแรงๆ ก่อนจะเขย่าร่างสูงเพรียวไปปากก็ถามไปด้วยความโกรธ “ผมจะเป็นอะไรในสายตาคุณได้นอกจากไอ้โง่ที่ถูกคุณใช้เป็นเครื่องมือแก้แค้นน้าสาเท่านั้น อย่าบอกนะว่าคุณลืมไปแล้ว ผมน่าจะรู้น่าจะคิดได้ว่าคนรอบจัดอย่างคุณน่ะเหรอที่จะกินเหล้ากับผู้ชายอย่างผมจนเมาปลิ้นแล้วยอมลงเอยบนเตียงกับผมง่ายๆ เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้ใช่มั้ย คุณไม่มีทางปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นใช่มั้ย” หทัยชนกคิดอยู่พักหนึ่งว่าเขารู้เรื่องนี้ได้ยังไง หรือว่าจะรู้จากปากสาลินีเข้าให้แล้ว และนั่นก็ทำให้ดวงหน้าสวยใสกลายเป็นซีดเซียวลงในพริบตาก็ว่าได้ ก่อนจะเอ่ยออกไปด้วยเสียงอ๋อยๆ “ฉันอธิบายคุณได้นะว่าเรื่องมันเป็นมายังไง” แต่เขาไม่คิดจะฟัง “คุณจะอธิบายหรือว่าแก้ตัวกับผมเหรอ ว่าเรื่องทั้งหมดที่ผมบังเอิญรู้มามันไม่ใช่ความจริง แต่ความจริงที่จริงยิ่งกว่าคือคุณกำลังจะบอกผมว่าเรามีอะไรกันในคืนนั้นอย่างเมามัน เต็มฟัดเต็มเหวี่ยงและมีความสุขล้นเหลืออย่างนั้นน่ะเหรอ ถ้าใช่แล้วไอ้ที่คุณคอยห้ามปรามผมไว้ในทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกันล่ะมันคืออะไร อาการหวงเนื้อหวงตัวของคุณไว้ให้สารวัตรนั่นล่ะมันคืออะไร” เมื่อใช้ไม้อ่อนไม่ได้ หทัยชนกจึงตัดสินใจใช้ไม้แข็งทันที วิกตอเรีย”f(x) นำแสดงละครจีน “Beautiful Secret” “ใช่! แล้วจะทำไมล่ะ ก็ในเมื่อคุณเองไม่ได้เสียหายอะไรอยู่แล้ว และฉันก็กำลังจะหย่าให้คุณแล้วนี่ไง คุณยังต้องการอะไรอีกไม่ทราบ ปล่อยนะฉันเจ็บ” มือบางพยายามปัดมือหนาที่กุมไหล่ไว้ออก แต่ไม่เป็นผลเอาเสียเลย ตรงกันข้ามเขากลับบีบแรงหนักเข้าไปอีก “หย่าแล้วให้คุณไปนั่งหัวเราะเยาะผมกับไอ้แฟนตำรวจนั่นน่ะเหรอ ไม่มีทาง หรือถ้ามีคนที่หัวเราะควรจะเป็นผมไม่ใช่คุณ และผมจะบอกให้รู้ว่าผมต้องการอะไรจากคุณ หรือคุณต้องชดใช้อะไรให้กับเครื่องมือหน้าโง่ๆ อย่างผม มานี่” สิ้นคำเขาก็อุ้มเอาร่างสูงเพรียวขึ้นแล้วตรงไปยังเตียง “ปล่อยฉันนะคุณวี บอกให้ปล่อยไง” โดยไม่สนใจว่าอีกคนจะดิ้นและร้องตะโกนดังคับห้องแค่ไหน “โอ๊ย!” เขาก็รีบโยนร่างนุ่มลงไปหาเตียงเต็มแรงจนต้องร้องดังๆ ออกมา แต่เขายังไม่คิดจะสนใจนอกจากรีบตามขึ้นไปกดร่างที่กำลังจะลุกหนีไว้ แต่อีกคนก็ต่อสู้ขัดขืนสุดชีวิต “ปล่อยฉันนะคุณวี โอ๊ย! ปล่อยฉัน ได้ยินมั้ยฉันบอกให้ปล่อย” “ผมจะปล่อยคุณแน่ แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้ คุณต้องชดใช้สิ่งที่คุณทำกับผมก่อน มานี่จะไปไหน” เขารีบคว้าตัวเธอที่ลุกจากเตียงแล้ววิ่งไปหาประตูเอาไว้ได้ทัน และต้องออกแรงหนักกว่าเดิมเมื่อคนผิดต่อสู้ขัดขืน “ปล่อยนะ ปล่อยยยยยย อืห์มมมมมมมมม” หทัยชนกพยายามดิ้นรนเอาตัวรอดสุดแรงเกิด แม้จะถูกร่างใหญ่ทาบไว้ครึ่งค่อนตัว และเรียวปากบางถูกเขาครอบครองไว้ก็ตามที แต่มือที่ว่างก็ไม่วายยกขึ้นมาทุบเขานับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่นานก็หมดโอกาสทำแบบนั้น มือเขาใช้สองมือกดแขนเรียวลงไปกับที่นอนแล้วระดมจูบไปที่เรียวปากอย่างหนักหน่วงเพื่อหมายจะสยบคนพยศให้อยู่หมัดด้วยรอยจูบ “คุณวีอย่าค่ะ ได้โปรดอย่าทำให้ฉันต้องเสียใจไปมากกว่านี้เลยนะคะ ฉันขอร้อง” “อย่ามาขอร้องให้ยากเลย คุณจะต้องได้รับบทเรียนอย่างสาสมที่คิดดึงผมมาใช้เป็นเครื่องมือ”
ยั่วรักมาเฟีย

ยั่วรักมาเฟีย

“อย่าบอกนะว่าเธอกำลังคิดเรื่องลามกอยู่ เธอนี่มันหื่นตัวแม่จริงๆ เดี๋ยวก็อ่อย เดี๋ยวก็ยั่ว ใจคอจะปล้ำฉันให้ได้เลยใช่ไหม” เขาว่าพลางส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะหันไปลอบยิ้มอีกทาง แม้ว่าลึกๆ ในใจ ‘สุดที่รัก’ จะอยากเป็นเจ้าสาวของ ‘เลโอนาร์ด แบร์นาร์ด’ มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลแห่งสเปนมากเพียงใด แต่เพราะมาดขรึมๆ กับหน้านิ่งๆ ของเขา มันเลยทำให้เธออยากรู้จริงๆ ว่าการหมั้นครั้งนี้เกิดจากความเต็มใจของเขารึเปล่า ดังนั้นเพื่อพิสูจน์ว่าเขาไม่ใช่พระอิฐพระปูน และเธอก็ไม่ได้ไร้เสน่ห์จนเกินเยียวยา เธอจึงต้องยั่ว ยั่วให้เขารู้ว่าผู้หญิงอย่างเธอไม่ได้มีดีแค่ยั่วโมโห ถึงจะเป็นการยั่วระดับอนุบาลก็เถอะ แต่เชื่อเถอะว่าเธอจะทำให้เขาหวั่นไหวได้…มั้ง “หยุด ไม่ต้อง ฉันถอดเองได้” สุดที่รักบอกพลางรีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองเร็วๆ ด้วยกลัวว่าเขาจะฉีกมันอีก “ทำอะไร” เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “ก็มันเสียดาย คุณถอดเองทีไรมันกลายเป็นเศษผ้าทุกที เพราะฉะนั้นตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ห้ามคุณถอดเสื้อผ้าฉันอีกเป็นอันขาด” สีหน้าจริงจังของเธอ ทำเอาเลโอนาร์ดถึงกับหลุดขำออกมา “เธอจะเป็นคนถอดเองทุกครั้งที่ฉันต้องการงั้นสิ” “อืม! เฮ้ย! ไม่ใช่ ถอดทุกครั้งที่คุณต้องการ ฉันก็แย่น่ะสิ” เธอรีบแก้ต่างเมื่อเผลอรับคำเขาไป “แล้วจะเอายังไง” “โอ๊ย! คนบ้านี่ฉันเจ็บนะ ก็ในเมื่อคุณไม่ได้รู้สึกอะไร ไม่รัก ไม่หึง ไม่หวง แล้วคุณจะมาสนใจอีกทำไมว่าฉันจะคบจะคุยกับใคร นอกเสียจากว่าทั้งหมดที่คุณเป็นอยู่ตอนนี้ คุณจะยอมรับว่าคุณรักฉัน ไม่งั้นคุณก็ไม่มีสิทธิ์มาห้ามไม่ว่าฉันจะคุยกับใคร” “อืม!” เฮ้อ! จะฟังคำว่ารักจากผู้ชายคนนี้มันช่างยากซะจริง
Oh my boss ร้ายกาจนักรักบอสจัง

Oh my boss ร้ายกาจนักรักบอสจัง

เพราะเพื่อน..เธอจึงต้องทำอะไรลับๆ ล่อๆ เป็นเหตุให้เขาเข้าใจผิดคิดว่าเธอแอบชอบ ในขณะเดียวกัน เธอเองก็คิดว่าเขาเป็นเกย์ เพราะสถานการณ์บางอย่างเช่นกัน แล้วความวุ่นวายก็บังเกิด เมื่อเธอดัน…หลงรักเกย์ ‘ฮื่อ! เป็นเกย์นะเว้ยไม่ได้เป็นหวัด รักษาวันเดียวจะหายได้ไง สู้ต่อไปศิศิรา ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ยังไม่มีผัวเป็นตัวเป็นตน เพราะงั้นฉันก็ยังมีหวัง เฮ้อ! อย่างมากก็แค่ผิดหวังล่ะน่า’ ***“สาบานได้ว่าครั้งนี้ผมจะไม่หยุด จนกว่าเรา…จะเป็นของกันและกัน” เขาบอกก่อนจะผละลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ขณะที่สองมือค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อ สองตาก็ยังไม่ยอมเลื่อนไปจากเรือนร่างขาวโพลนตรงหน้า และไอ้สายตาคมกล้าประหนึ่งเสือรอตะครุบเหยื่อของเขาก็ทำให้เธอหนาวๆ ร้อนๆ บอกไม่ถูก “ไม่! เราพวกเดียวกัน เรากินกันไม่ได้” เธอพยายามเตือนสติ เพราะคิดว่าเขาอาจจะกำลังขาดสติ “แต่ผมเคยกินคุณแล้ว แล้วผมก็ชอบกินคุณ” เขาพูดพลางหลุบตามองไปที่แพนตี้ของเธอ ทำเอาเจ้าของแพนตี้ทำตาโต ไม่แน่ใจในคำว่ากินของเขา ที่สำคัญ…กะๆ กินอะไร “มะหมายความว่าไง”
กับดักรักดวงใจชีค

กับดักรักดวงใจชีค

ชีคซาอิดถือจอกน้ำผึ้งหวานมานั่งที่ริมขอบเตียง เขาจะจ่อมันที่ปากของคนหลับอยู่ แต่ก็เปลี่ยนใจยกจอกนั้นมาดื่มแทนแล้วก้มลงมอบจุมพิตหวานให้หล่อน เพื่อถ่ายเทน้ำหวานเชื่อมในอุ้งปากป้อนหล่อน... ไอยวรินทร์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพร้อมกับน้ำหวานๆ ในปาก ริมฝีปากหนาที่บดจูบอยู่บนนั้นไม่เปิดโอกาสให้หล่อนได้คลายจังหวะการหายใจ ทำให้หล่อนกลืนน้ำผึ้งหวานกลิ่นลาเวนเดอร์ลงคอ... แต่ยังไม่ทันที่หล่อนจะเคลิ้มกับรสจูบ ความรู้สึกที่รับรู้ได้ว่าหน้าอกของตัวเองกำลังถูกสัมผัสอย่างจาบจ้วงก็ทำให้หล่อนผลักเขาออกสุดกำลัง แม้ขนาดตอนที่เขาจะก้มลงมาจูบใหม่ หล่อนก็ยังสะบัดตบเขาหน้าหันถึงสองรอบ “พอมีแรงขึ้นมาก็เอาเรื่องทีเดียวนะ...” เขาคำรามใส่หล่อน “รู้ไหมว่าการที่เธอตบหน้าฉัน อาจจะทำให้เธอหัวขาดได้ง่ายๆ... อย่าเก่งกับฉันให้มาก ทำอะไรเท่าที่ควร” สิ้นคำพูดของเขา มือเล็กหากน้ำหนักมากก็ฟาดที่ปากของเขาจนเลือดซึมซิบๆ “ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก” เขาคำราม ก่อนจะช้อนอุ้มร่างหล่อน ไม่สนว่าหล่อนจะดิ้นพล่านสักแค่ไหน เขาจับหล่อนโยนลงสระน้ำขนาดใหญ่ที่มีน้ำอยู่เต็มแลดูใสสะอาด ไอยวรินทร์โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำแล้วร้องด่าเขาเป็นพัลวัน และก็ต้องว่ายน้ำหนีเมื่อเขากระโดดตามลงมา... พอกระโดดพ้นไปเกาะที่อีกฝั่ง มือหนาก็รั้งสะโพกหล่อนเอาไว้ได้ ทำให้ปีนขึ้นสระจากไม่ได้และตกลงมาในสระอีกครั้ง
สะใภ้นอกทำเนียบ + ตอนพิเศษ

สะใภ้นอกทำเนียบ + ตอนพิเศษ

เพียงข้ามคืนที่หล่อนต้องสูญเสียพรหมจรรย์เพราะเขาเดินเข้าผิดห้อง จากนั้นแล้วชีวิตหล่อนกับเขาก็ผูกพันกันยุ่งเหยิงอิรุงตุงนัง _________________________________________________________ “ไม่มีใครทำให้ผมกังวลที่สุดเท่าไอ้พีท สายตาที่คุณมองมันวันนั้น แล้วการที่มันโทรหาคุณค่ำๆ มืดๆ มันทำให้ผม...” เฟื่องฟ้าไม่อยากฟังคำตัดพ้อที่เด่นชัดทั้งปากทั้งตานั่นอีก เขายังพูดไม่ทันจบเพราะหล่อนขยับเข้าหาและกดริมฝีปากไว้กับปากของเขา... “ถ้าคุณจะให้ความมั่นใจผม คุณก็ไม่ควรหยุดแค่จูบ การปิดปากผมไห้หยุดพูดไม่ได้ทำให้ผมหายกังวลใจหรอกนะ” “ฉันทำอะไรมากกว่านี้ไม่เป็น คุณก็รู้ นี่ครั้งแรก ฉันจะทำแบบนั้นได้ยังไงกัน” “ผมจะสอนเอง ผมอยากให้ผมเป็นผู้รับ ผมจะได้รู้ว่าผมไม่ได้ต้องการอยู่ฝ่ายเดียว ถ้าผมทำ มันจะทำให้ผมรู้สึกว่าผมฝืนใจคุณ คุณไม่รู้หรือไงว่าเรื่องนี้มันกระทบจิตใจผมแค่ไหน” “แต่...” “ผมเสียขวัญมากเลยนะ คุณจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้หรือไง” หล่อนชักเริ่มจะไม่คิดว่าเขากำลังกังวลใจเรื่องหล่อนกับหมอพีท แต่กำลังเจ้าเล่ห์ให้หล่อนทำอะไรที่หล่อนทำไม่เป็นแถมน่าอายสุดๆ อีกด้วย... อยากปฏิเสธแต่แล้วทำไมเขาต้องทำหน้าจริงจังปนเศร้าแบบนั้นด้วย... เฟื่องฟ้ากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ความรู้สึกซ่านซ่าแปลกๆ กับบางสิ่งที่ดุนดันหน้าท้อง คล้ายมันสั่นระริกเพียงแค่คิดถึงหล่อนก็แก้มแดงเห่อ... “ฉันต้องทำอะไรบ้าง” เสียงพูดและคำถามที่ไม่อยากจะเชื่อว่านั่นคือเสียงหล่อน อาชว์ดูเหมือนอารมณ์ดีขึ้นหากแต่ไม่ยอมยิ้ม เขาตอบหล่อนด้วยสีหน้าจริงจัง “เริ่มจากถอดเสื้อก่อนเป็นไง...” ครางอิดออดนิดเดียวหล่อนก็ยอมทำตามที่เขาบอก มือสั่นเทานิดๆ เมื่อแกะกระดุมเสื้อนอนปาจามาของเขาออกและแก้มเห่อร้อนยามเมื่อแหวกสาบเสื้อออก “ผมหมายถึงถอดเสื้อคุณ” “เอ๊ะ” หญิงสาวทำท่าจะถลึงตาใส่เขา แต่เขาก็ทำหน้านิ่งๆ แล้วก็ต้องถอนหายใจ ไม่รู้ว่าโกรธจริงหรือโกรธเล่นกันแน่ เห็นเขานอนมองหน้าเหมือนรอว่าหล่อนจะทำอะไรหล่อนก็จำต้องถอดผ้าตัวเองมือไม้สั่นไปหมด แกะกระดุมไปพลางเอ็ดตัวเองไปว่าทำไมต้องยอมเขาขนาดนั้นทั้งที่ไม่จำเป็นเลย เพียงแค่เห็นว่าเขาโกรธและเต็มไปด้วยความกังวลใจหล่อนก็ต้องรีบทำให้เขาสบายใจ เขาสำคัญขนาดนั้นกับหล่อนมากหรือไงกัน ถามไปก็ได้คำตอบอยู่ตรงหน้า... เสื้อนอนหล่อนถูกถอดออกด้วยฝีมือตัวเองเพียงเพราะไม่อยากเห็นเขามึนตึงใส่
จะอ่อยให้คุณรักหัวปักหัวปำ

จะอ่อยให้คุณรักหัวปักหัวปำ

ก็ในเมื่อเขาทั้งหล่อ ล่ำ อบอุ่น ใจดี แล้วยังมีนิสัยรวยอีกต่างหาก แล้วเรื่องอะไรเธอต้องปล่อยเขาไปด้วยล่ะ "คุณจะต้องเป็นของฉันคุณเจตต์" ทันทีที่มีนาหรือมัดหมี่ตั้งปณิธานเอาไว้ว่าจะไม่ปล่อยให้เจตต์ หนุ่มหล่อสุดฮอตที่เปรียบเสมือนเกราะนิรภัยของเธอถูกสุนัขคาบไปรับประทาน ปฏิบัติการอ่อยจึงเริ่มขึ้น “แต่งงานกันไหม” จู่ๆ มีนาก็โพล่งออกมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย “ถ้าไม่สบายก็กลับไปนอน ฉันจะทำงาน ไม่มีเวลามาเล่นกับเด็กแก่แดดอย่างเธอ” “นี่…ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ เรียนจบ มีงานทำ แล้วฉันก็อยากแต่งงานจริงๆ ไม่ได้คิดเล่นๆ อย่างที่คุณว่าด้วย” “รู้ใช่ไหมว่ากิจกรรมระหว่างผัวเมีย มันมากกว่าแค่นอนมองตากันเฉยๆ ดีไม่ดีบางคืนอาจจะไม่ได้นอนด้วยซ้ำ แล้วเด็กที่ต้องเข้านอนแต่หัวค่ำอย่างเธอจะไหวเหรอ” “คำก็เด็กสองคำก็เด็ก ก็บอกแล้วไงว่าไม่เด็ก ถึงฉันจะไม่มีประสบการณ์เรื่องอย่างว่าหรือผ่านโลกมาโชกโชนอย่างคุณ แต่ฉันก็ไม่ใช่กบที่หลบอยู่ในกะลา ถึงจะไม่รู้ว่ากิจกรรมอย่างว่าระหว่างผัวเมีย มันคืออะไร” “ไม่แต่ง จะไปไหนก็ไปไป ฉันจะทำงาน” เขาโบกมือไล่อีกครั้ง “ถ้าพูดดีๆ ไม่รู้เรื่อง งั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน” “ตัวเท่าลูกหมาอย่างเธอจะทำอะไรฉันได้” “ถึงฉันจะทำอะไรคุณไม่ได้ แต่ฉัน…ก็อ่อยคุณได้แล้วกัน” “ไซส์อย่างกับหมากระเป๋า หุ่นก็เท่ากับเด็กอนุบาล อย่าว่าแต่จะอ่อยจะยั่ว ให้แก้ผ้าตรงหน้า ฉันยังคิดหนักเลย อย่างเธอน่ะถ้าจะยั่ว อย่างมากก็ทำได้แค่ยั่วโมโหเท่านั้นแหละ” “ในเมื่อเตือนแล้วไม่ฟัง งั้นก็อย่ามาร้องโอดครวญทีหลังแล้วกัน เพราะฉันเอาจริง จากนี้ไปฉันจะทั้งยั่วทั้งอ่อยให้คุณกระอัก จนคุณต้องรักฉันหัวปักหัวปำ เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ได้เลย ยังไงชาตินี้คุณก็ต้องเป็นผัว เอ๊ย! เป็นของฉัน คอยดู”
ลิขิตรักใต้ผืนทราย

ลิขิตรักใต้ผืนทราย

ความวุ่นวายบังเกิดเมื่อเธอดันมีตาวิเศษ และเขาก็ดันมีหูทิพย์ คนนึงมองผ่านทะลุเสื้อผ้าไปเจอซิกแพ็ก ส่วนอีกคนก็ดันได้ยินความคิดหื่นๆ ชีคอัฟฟาน อับดุล ฮาหมัด คาริฟา เจ้าชายมาดนิ่ง นิ่งซะจนไม่มีใครกล้ายุ่งด้วย ยกเว้นเธอ ไม่ยุ่งก็บ้าแล้ว ก็แหมทั้งหล่อล่ำกล้ามแน่นขนาดนั้น ใครจะไปอดใจไหว ถึงจะเป็นของหวงห้าม แต่ถ้าลวนลามทางความคิดก็คงไม่มีใครว่า พรสวรรค์ สาวแว่นสุดเนิร์ดที่เกิดมาพร้อมพรสวรรค์ จริงๆ ก็ไม่ได้เนิร์ดหรอก แว่นที่ใส่ก็ใส่ไว้แค่พรางตาเฉยๆ ขืนไม่ใส่คงได้เป็นตากุ้งยิงทั้งปีทั้งชาติแน่ ไม่รู้ว่านี่เรียกว่าพรสวรรค์หรือฟ้ากลั่นแกล้งกันแน่ที่ประทานดวงตาที่สามารถมองผ่านทะลุเสื้อผ้าได้ นี่ถ้าไม่มีแว่นหนาๆ มาพลางไว้ล่ะก็ทั้งเมาคลีทั้งชีเปลือยนี่เดินกันให้ว่อน เห็นของผู้หญิงก็ดีหน่อย แต่เห็นของผู้ชายก็ดีกว่า เอ้อ! ไม่ใช่ๆ อืม! ใช่ก็ได้ เฮ้อ! ทีนี้ก็รู้แล้วใช่ไหมว่าเธอเนิร์ดหรือไม่เนิร์ด “นี่ก็เหมือนจริง” ไม่พูดเปล่า แต่แม่คุณยังพิสูจน์ด้วยการจับหมับลงไป ยังผลให้เจ้าของกล้ามสะดุ้ง ก่อนจะต้องกัดกรามกรอด เมื่อมือนั้นเริ่มขยับลูบไล้ไปมา “นี่ก็เหมือนจริง” เสียงเธอสูงขึ้นด้วยความตื่นเต้น ในขณะที่มือเรียวกลับเลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่กล้ามหน้าท้องที่เป็นลอนสวยงามตามอย่างบุรุษเพศผู้ดูแลตัวเอง ก่อนจะบีบขยำมันด้วยความกระหายใคร่รู้ ในตอนนั้นเองที่ทำให้เธอเหมือนจะมีสติรู้ตัวขึ้นมา “บ้าบอ! เธอเป็นผู้หญิงนะพรสวรรค์ ไปลวนลามบีบขยำร่างกายผู้ชายเหมือนผู้หญิงหิวโซแบบนั้นได้ยังไง มันไม่งาม” คนที่เพิ่งรู้ตัวรีบชักมือกลับราวกับต้องของร้อน “หืม! แต่นี่มันในความฝัน ฝันของฉัน...ฉันจะทำอะไรยังไงก็ได้ จะจับจะลูบยังไงก็ได้ จะขยำขยี้ยังไงก็ย่อมได้” หมับ! อีกครั้งที่กล้ามเนื้อหน้าอกและหน้าท้องของเขาถูกคุกคามด้วยมือของผู้หญิงหิวโซ เฮ้อ! กุลสตรีสามสิบวิจริงๆ ‘ให้ตายเถอะ! ยัยหื่นนี่ หื่นกว่าที่คิดซะอีก’ เขาคิดพลางครางฮือ เมื่อมือนั้นสร้างความปั่นป่วนให้เขามากขึ้นทุกที มากจนต้องสูดปากบรรเทาความเสียดเสียวที่กำลังหมุนเกลียวในช่องท้อง และบางครั้งก็ต้องกัดฟันสะกดกลั้นความหื่นกระหายภายในที่ใกล้จะปะทุออกมาเต็มที “หึๆ ก็แค่ความฝัน ไม่ใช่ตัวตนจริงๆ ของเราสักหน่อย เพราะฉะนั้นเราจะย่ำยีผู้ชายคนนี้ยังไงก็ได้ ความฝันของเรา เราจะหื่นยังไงก็ได้” เธอย้ำอีกครั้ง พลางกดมือลงไปที่ขอบกางเกงของอีกฝ่ายอย่างย่ามใจ ครั้นพอจะเคลื่อนต่ำลงไปกว่านั้น ก็มีมือหนึ่งตะปบลงมาซะก่อน ยังผลให้คนทั้งคู่หันมาสบตากัน และดูเหมือนว่าคนที่ตกใจมากกว่าคือเธอ พรสวรรค์ทำหน้าเหลอหลาระคนตกใจ ทันใดนั้นเองเธอก็อุทานขึ้นมา
ท่านประธานเจ้าขา

ท่านประธานเจ้าขา

โปรย ไตร... ชายหนุ่มสูง ใหญ่ หล่อ รวย กล้ามเป็นมัด น่าฟัดเป็นบ้า เจ้าขา... สาวสวยอวบอัด หัวโบราณผู้รักนวลสงวนตัว เมื่อโชคชะตาเหวี่ยงทั้งคู่ให้มาเจอกันในฐานะท่านประธานกับเลขา สำหรับเขา...เธอน่าเบื่อ ทำอะไรก็ขัดหูขัดตา แถมเถียงคำไม่ตกฟาก สำหรับเธอ...เขาทั้งเจ้าเล่ห์ เพลย์บอย มือไว ร้ายกาจ ปากหมา ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน เสมือนน้ำมันกับไฟ จะฟาดฟันร้อนแรงสักเพียงใด...ไปลุ้นกัน ตัวอย่าง : คล้ายสติจะกลับมาเพียงเพราะสัมผัสสิ่งของต้องห้าม เธอทั้งดึงทั้งรั้งมันออกจนสำเร็จแล้วผลักไสเขาออก ก่อนจะเลื่อนตัวลงไปหลบยังอีกฝั่งของโต๊ะทำงานเขา สองมือ ลนลานดึงบราเซียลงมาปิดทรวงสล้างทั้งสองเต้าที่ยังคงมีน้ำลายเขาเปียกชุ่ม พยายามดึงเสื้อเชิ้ตที่กระดุมขาดเพราะโดนกระชากมาปกปิด “คุณมันทุเรศ ทุเรศ !” เธอตะโกนด่าปากคอสั่น เขาแย้มยิ้มยั่วโมโห พลางจัดเก็บขีปนาวุธอันยิ่งใหญ่ไว้ในกางเกงเรียบร้อย “ทุเรศตรงไหน ผมก็แค่ล้างมือให้คุณ” “ล้างมือบ้าอะไรของคุณ” “ก็มือของคุณสัมผัสไอ้ภพไง คุณเป็นเลขาของผม เป็นผู้หญิงของผม คุณไม่มีสิทธิ์จะไปแตะต้องตัวผู้ชายคนอื่น แล้วจำใส่กะลาหัวเอาไว้ด้วยว่าถ้าคุณขืนกล้าให้ผู้ชายคนอื่นโดยเฉพาะไอ้ภพเข้าใกล้ในรัศมีหนึ่งเมตร หรือเปิดประตูให้มันเข้าไปหาอีกล่ะก็ ผมจะเอาคุณมาล้างอีก ล้างชนิดที่ถึงอกถึงใจทั้งตัวเลยล่ะ” น้ำตาของเจ้าขาไหลออกมาราวทำนบแตก เธอเกลียด เกลียดผู้ชายคนนี้เหลือเกิน ทำไมเขาจึงเอาแต่ใจ ไร้เหตุผล ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ ไม่ให้เกียรติคนอื่นแบบนี้ เธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ! “ฉันขอลาออก!” เขายักไหล่ “ไปสิ อยากลาออกก็ไปเลย ไปฝ่ายบุคคลเลย” “ได้ ฉันลาออกแน่ ฉันทนคนลามกโรคจิตเอาแต่ใจอย่างคุณ ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว” “เออ ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทน แล้วอย่าลืมเอาเงินสิบล้านมาชดใช้ค่าเสียหายภายในไม่เกินหนึ่งเดือนตามสัญญาด้วยนะ” “คุณว่าอะไรนะ” “เงินสิบล้านไง ชดใช้ค่าเสียหาย” “ค่าเสียหายบ้าบออะไรของคุณสิบล้าน ฉันมาทำงานแค่สองอาทิตย์ บริษัทคุณมีแต่ได้กับได้ ฉันขอลาออก ไม่เอาเงินเดือนก็ได้” อีกฝ่ายยักไหล่ “ก็มันมีระบุไว้ในสัญญาที่คุณเซ็นวันแรกที่ทำงานกับผม” เธอเบิกตากว้างอย่างเหลือเชื่อ “อะไรนะ” “ไม่เชื่อก็อ่านดู” เขาเดินวนไปหยิบแฟ้มสัญญาการเข้าทำงานของเธอมาโยนโครมไปบนโต๊ะ เธอลนลานรีบหยิบมาแล้วเปิดมันออกก่อนจะพูดอย่างเกรี้ยวกราด “สัญญาของคุณมันมีตั้งเกือบยี่สิบหน้า ใครจะไปอ่านทั้งหมด แถมยังตัวเล็กขนาดนั้น แถมตอนนั้นคุณก็ยังเร่งให้ฉันเซ็น” “นั่นคือความสะเพร่าของคุณเอง โทษใครไม่ได้” เธอกวาดสายตาอ่านมันอย่างรวดเร็วจนถึงหน้าที่แปด มันมีวงเล็บอยู่ข้างท้ายแถมตัวหนังสือเล็กกว่าใครพวก รายละเอียดประมาณว่าถ้าหากพนักงานลาออกก่อนครบเวลาทดลองงานสามเดือน จะต้องชดใช้ค่าเสียหายให้ทางบริษัทเป็นจำนวนเงินสิบล้านบาทในเวลาภายในหนึ่งเดือน “บ้า บ้าที่สุด สัญญาบ้าบออะไรแบบนี้ !” “สัญญาของท่านประธานไตรคนนี้แหละ” “ฉันเกลียดคุณ เกลียด !” ยิ่งเธอด่า ยิ่งโมโห เขายิ่งหัวเราะดังขึ้น ๆ ราวกับคนบ้า “เกลียดผมเข้า เกลียดให้มาก ๆ นะ สาวเฉิ่มหัวโบราณอย่างคุณน่าจะรู้นะว่ามีสุภาษิตคำพังงาได้กล่าวไว้ ว่าเกลียดอะไร ก็จะได้อย่างนั้น” “สุภาษิตคำพังเพย พังงานั่นมันชื่อจังหวัด !” แม้ว่าจะกำลังโมโห แต่ก็อดที่จะแก้ไขคำผิดให้เขาไม่ได้ เขายักไหล่ ทำหน้ายียวน “เออนั่นแหละ เกลียดอะไรได้อย่างนั้น คุณเป็นของผม และผมเป็นคนหวงของ อะไรที่เป็นของผม ไอ้หน้าหมาตัวไหนก็ห้ามแตะต้อง” เขาว่าพลางถอดเสื้อสูทที่สวมอยู่ออกแล้วโยนให้เธอ “สวมซะ ผมไม่อยากให้คนอื่นเห็นนมคุณ” แล้วหันหลังเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เธอยืนอึ้งก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรง หนีไม่ได้ ลาออกก็ไม่ได้ แถมทำอะไรเขาก็รู้หมดราวกับมีหูตาทิพย์ มันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของเธอนักหนาเจ้าขาเอ๋ย อีตาท่านประธานโรคจิต อีไตปลา อีหมาหวงก้าง !   *****************************************
มาเฟียร้ายหลงบ่วงหม้ายเสน่หา

มาเฟียร้ายหลงบ่วงหม้ายเสน่หา

คำโปรย : “นี่คุณ!! ”‘ เธอยังบริสุทธิ์!! เป็นไปได้ไง? ’ ไหนว่าเป็นหม้าย??!! ..เมื่อมาเฟียหนุ่มได้ช่วยเหลือหม้ายสาวแสนสวยที่ถูกวางยา... ทว่า!ก็กลับต้องแปลกใจ ที่เขาดันเป็นคนแรกของเธอ ​​​​​​#สปอย​ “ อื้อออออ.. ” เสียงครางต่อสู้กับความต้องการบางอย่างที่เริ่มรุนแรงขึ้นทุกขณะ รินรดาหน้าแดงก่ำ เริ่มกัดรีมฝีปากล่างจนแดงเอ่อ สองขาหนิบบิดหากันแน่น เสียดสีกันไปมาในอ้อมแขนของมาเฟียหนุ่ม สติของเธอกำลังเตลิด และเริ่มที่จะคบคุมตัวเองไม่ได้อีกครั้ง มือบางอยู่ไม่สุข คว้าเอาสาปเสื้อเชิ้ตสีดำของคนอุ้ม ก่อนดึงกระชากจนกระดุมหลุดขาดกระเด็น มืออีกข้างเริ่มเลื้อยลงไปผลุบตรงส่วนล่างของตัวเองอย่างควบคุมไม่ได้ ภาพอันรัญจวนใจตรงหน้า ทำเอามาเฟียหนุ่มใจเต้นแรงส่วนล่างของเขากำลังปวดหนึบแทบจะดันทะลุเป้ากางเกง กับสิ่งยั่วยวน ชวนชิม ที่อยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง มาเฟียหนุ่มเองก็แทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว “ คุณริน.. คุณรินครับ ตั้งสติหน่อย ” ลำแขนแกร่งพยายามเขย่าตัวร่างบางอีกครั้งเพื่อเรียกสติก่อนที่ประตูลิฟท์ชั้นบนสุดจะเปิดออก ปภาวินโอบอุ้มคนตัวเล็กกึ่งเดินกึ่งวิ่งตรงดิ่งไปยังห้องพักตัวเอง ผ่านส่วนห้องรับแขกตรงไปยังห้องนอนของตัวเองบอดี้การ์ดวิ่งไปเปิดประตูให้คนเป็นนาย เมื่อประตูห้องนอนถูกปิดลง แขนแกร่งรีบวางร่างเล็กอ่อนปวกเปียกที่กำลังบิดกายไปมาลงบนเตียงนุ่ม ก่อนผละออกมายืนอยู่ตรงปลายเตียง จ้องมองดูร่างระทวยอย่างใจสั่นไหว มาเฟียหนุ่มขมกรามแน่นอย่างข่มอารมณ์ความต้องการของตัวเอง มองดูร่างบางที่กำลังดิ้นเร่าบิดกายไปมาอย่างทรมานจากฤทธิ์ยาปลุกกำหนัด รู้สึกสงสารเธอเหลือเกินที่ถูกคนเลวคิดทำร้าย “ ร้อน.. รินร้อน.. ทรมานเหลือเกิน อื้ออออ ” เสียงครางหวานแหบพร่า ที่ต่อสู้กับความทรมานจากฤทธิ์ยาปลุกกำหนัด เริ่มขาดๆหายๆ “ อิ้อออ นะ..น้ำ ห้องน้ำ พารินไปห้องน้ำ รินต้องอาบน้ำ ” เสียงครางกระเส่ากับสติที่ยังหลงเหลืออยู่อันน้อยนิด คิดได้ว่าน้ำอาจช่วยลดความร้อนรุ่มภายในกายได้ ร่างบางอ่อนปวกเปียกกำลังตะเกียกตะกายลงจากเตียงอย่างทุลักทุเล คนที่ยืนมองอยู่ได้ยินแบบนั้น ก็รีบเข้าไปช้อนร่างบางขึ้นไว้ในอ้อมแขนแกร่งแล้วตรงไปยังห้องน้ำทันที ลำแขนแกร่งประคองร่างเล็กให้ยืนอยู่ใต้ฝักบัวอาบน้ำขนาดใหญ่ รินรดาหวังเพียงใช้น้ำเพื่อดับความร้อนรุ่มในกาย ฝ่ามือหนาไม่รอช้ารีบเปิดน้ำให้เธออย่างรวดเร็ว สายน้ำจากฝักบัวไหลพรมลงบนร่างเล็กจนเปียกชุ่มทั้งตัว ทำให้ชุดเดรสสั้นที่เธอสวมใส่มานั้นเปียกชุ่มจนแนบเนื้อ เผยให้เห็นเนื้อเนียนภายใต้ชุดนั่น “ อึก!” สัดส่วนเว้าโค้งเอวคอดกิ่วของร่างเล็กนั่นอย่างชัดเจน ทำเอาคนที่กำลังยืนมองถึงกับกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ลงคอ มาเฟียหนุ่มใบหน้าร้อนผ่าวเมื่อเขาเห็นเนินอกอวบอิ่มที่ไร้บรา มีแค่เพียงจุกปิดยอดถัน แม้จะอยู่ภายใต้ชุดเดรสแต่ก็ยังเห็นเด่นชัด ส่วนล่างของเค้ามันกำลังเริ่มคับแน่น เขากำลังเกิดอารมณ์เพราะร่างเล็กที่เปียกชุ่มเป็นต้นเหตุ #มาเฟียหนุ่มได้ช่วยเหลือหญิงหม้ายที่ถูกวางยาปลุกเซ็กซ์ ทว่าเขากลับต้องตกใจ!เธอจะเป็นหม้ายได้ไง? ในเมื่อรู้ว่าเธอยังบริสุทธิ์อยู่ และเขาเป็นคนแรก มาเฟียหนุ่มหลงเสน่ห์หญิงหม้ายที่ว่าเพียงชั่วข้ามคืน ‘ปภาวิน’ (30) มาเฟียหนุ่มโสด หล่อ หน้าตาดี เป็นทายาทตระกูลมาเฟียใหญ่ที่มีธุรกิจโรงแรมมากกว่า 40 แห่ง รวมถึงธุรกิจสีเทามากมายอีกทั้งยังมีสาวๆในสต็อกมากมาย ‘ รินรดา’ (36) หม้ายสาวแสนสวยใบหน้าอ่อนกว่าวัยราวกับเด็กสาวมหา’ลัย เจ้าของธุรกิจโรงแรมรีสอร์ทที่เธอออกแบบและสร้างมันกับมือ Talk.. Set มาเฟียร้าย สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน นามปากกา รดามณีนัฐฐ์ นะคะ ชื่อเล่นว่า นา ค่ะ ขอบคุณสำหรับการตอบรับนะคะ Set มาเฟียร้าย ทั้งหมดมี 3 เรื่องนะคะ เรื่องแรกเริ่มต้นที่คู่ของ ปภาวิน & รินรดา มาเฟียร้ายหลงบ่วงหม้ายเสน่หา ค่ะ เรื่องที่ 2 เป็นคู่ของ คทา & มัสลิน ร้อนรักคุณอามาเฟีย นะคะ เรื่องที่ 3 เป็นคู่ของ หมอสันต์ & ผักหวาน รักร้ายหมอมาเฟีย ฝากติดตามผลงานของไรท์ด้วยนะคะ
ลวงรักพิศวาสร้าย

ลวงรักพิศวาสร้าย

“ผมไม่ทำร้ายคุณอีกหรอกน่าตาล ผมสัญญาแล้วนี่ว่าจะดูแลคุณ อย่าทำท่าตื่นกลัวผมจนตัวสั่นงกๆ อย่างนั้นสิ ผมไม่ชอบเลย... มันทำให้ผมอยากจูบคุณยังไงก็ไม่รู้” คำพูดที่ไม่ได้รู้สึกผิดแถมแสดงความร้ายกาจของเขาทำให้เธอตระหนกสุดๆ “ยะ อย่ามาหื่นใส่ฉันนะ” เธอบอกเสียงสั่น แทบทนฟังน้ำเสียงต่ำแหบพร่าของเขาไม่ไหว... “เปล่าหื่น... คุณก็รู้นี่ว่าเป็นเรื่องธรรมชาติ เราเข้ากันได้ดีจะตายนี่... อย่าดื้อน่า ไปที่ห้องกับผมดีกว่า ซ้อมไว้เยอะๆ เผื่อว่าแต่งงานกันวันเข้าหอจะได้ไม่เขิน น่า คนดีไปกันเถอะ ผมสัญญาด้วยเกียรติของผมว่าจะไม่ทำให้คุณเจ็บ จะไม่บังคับคุณ ตกลงไหม” เขาไม่บังคับเธอแต่เขาจะปลุกเร้าอารมณ์จนเธอยินยอมด้วยน่ะสิ เธอเข้าใจกลไกของร่างกายมนุษย์ดีหรอกน่า ขนาดว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้เบาแรงนัก เธอยังรับรู้ได้ถึงความสุขแห่งรสสวาทจากการแนบชิดเขาได้... นี่ถ้าเขาทำกับเธอด้วยความอ่อนโยนและเต็มไปด้วยประสบการณ์ด้วยล่ะก็ ร่างกายเธอคงต้องคล้อยตามเขาไปอย่างไม่มีทางเลี่ยงแน่ๆ
ไฟล้อมน้ำ [Alternative Bride]

ไฟล้อมน้ำ [Alternative Bride]

พลาธิป ชายหนุ่มผู้เจ็บช้ำจากคนรัก ปิยธิดาส่วนปราณปริยาวดี ซึ่งเป็นน้องสาวต่างแม่กับคนรักเก่าของเขา คือหญิงสาวที่เขามองเห็นเป็นคนแรกที่จะใช้เป็นเครื่องมือในการเย้ยหยันแฟนสาวที่มองไม่เห็นค่าของเขา ---------------------------------- พลาธิป พงษ์พันธุ์สถาพร ชายหนุ่มผู้เจ็บช้ำจากคนรัก ปิยธิดา ศรีสวัสดิ์วัฒนา ที่สลัดเขาทิ้งอย่างไม่เสียดาย แล้วหันหน้าเข้าสู่ประตูวิวาห์กับเพื่อนรักของเขา ด้วยเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้น ที่ว่า ‘เขามีพ่อที่เจ้าชู้ หลายลูกหลายเมีย ซึ่งนั่นอาจจะทำให้เขาได้เลือดแย่ๆ จากพ่อมาด้วยล้านเปอร์เซ็น และโอกาสที่เขาจะทำให้คนรักต้องกลายเป็นเมียหลวงมีมากมายจนอาจจะทำให้ชีวิตครอบครัวพินพังลง’ นั่นทำให้เขาไม่เข้าใจ ขุ่นเคืองใจ และแค้นเคืองแฟนสาว กับเพื่อนสนิทที่พิชิตใจหญิงคนรักของเขาไปได้ในเวลาอันเฉียดฉิว ก่อนที่เขาจะคว้าชัยชนะได้ไม่กี่อึดใจ ปราณปริยาวดี ศรีสวัสดิ์วัฒนา ซึ่งเป็นน้องสาวต่างแม่กับคนรักเก่าของเขา คือหญิงสาวที่เขามองเห็นเป็นคนแรกที่จะใช้เป็นเครื่องมือในการเย้ยหยันแฟนสาวที่มองไม่เห็นค่าของเขา และทันทีที่คิดได้ เขารีบส่งผู้ใหญ่ไปสู่ขอและแต่งงงานด้วยทันที ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาคาดหวังจะให้คนรัก ถูกหยิบยื่นให้ปราณปริยาวดี ซึ่งเป็นลูกเมียน้อยและเป็นผู้หญิงที่อดีตคนรักของเขาเกลียดชังมาก นั่นทำให้เขาสะใจที่ได้เห็นอดีตแฟนเต้นเป็นเจ้าเข้าด้วยความเสียดายที่สลัดคนอย่างเขาไป แต่สุดท้ายเขาก็รู้ว่าตัวเองทำพลาดที่ดึงเธอเข้ามาในชีวิต เพราะจากเดิมที่เขาเกลียดลูกเมียน้อยเข้าไส้ กลับกลายเป็นว่าเขาเผลอใจรักเธอเข้าเต็มๆ หากก็ยังปากหนักปากแข็งอยู่นั่นเอง ปรานปริยากรเองก็ไม่คิดจะมอบหัวใจให้เขาง่ายๆ ทั้งสองจะลงเอยกันด้วยดีได้หรือไม่ เพราะอะไร เพราะใคร และทำไม ‘ไฟล้อมน้ำ’ มีคำตอบรอให้ท่านค้นหาแล้ว แม้ในโลกความเป็นจริงจะต่างจากความฝัน แต่โลกในนิยายรักนั้นจะสรรค์สร้างรอยยิ้มให้คุณได้ ด้วยรักและมิตรไมตรี / กันเกรา ---------------------------------- “ถ้าคุณเสียดายมันมาก ฉันจะคืนให้ทุกบาททุกสตางค์ ปล่อย!!! ฉันจะกลับไปนอนบ้าน คุณพร้อมเมื่อไหร่นัดวันหย่ามาได้เลย ฉันพร้อมเสมอ” “คิดเหรอว่าผมจะอยากได้เงินคืน แล้วคิดเหรอว่าผมจะปล่อยคุณให้ไปออเซาะกับไอ้มือระนาดนั่นได้ง่ายๆ แล้วคิดเหรอว่าคืนนี้ผมจะปล่อยให้คุณก้าวออกจากห้องนี้ได้ง่ายๆ โดยที่ผมไม่ได้ทำหน้าที่ผัวให้สมบูรณ์ก่อน มานี่!!! อยากหย่านักใช่มั้ย” ร่างสูงเพรียวปลิวไปหาเตียงด้วยแรงเหวี่ยงของเขาจนชุดนอนเปิดไปถึงไหนๆ มือบางต้องรีบดึงชายชุดลงและพยายามจะพาตัวเองหนีให้รอดพ้นเขา แต่มีหรือที่คนโกรธจัดจะยอมให้ทำอย่างนั้นได้ง่ายๆ “จะไปไหน!!! คืนนี้คุณต้องเป็นเมียผมสักที หลังจากที่ผมปล่อยให้คุณไปอ่อยใครต่อใครๆ หรืออาจจะไปเอากับใครๆ มาหลายเดือนแล้ว หรืออาจจะนานหลายปีแล้วก็ได้ใครจะไปรู้” “อย่านะ!!! ออกไป!!! อื้มมมมมมม” สองแขนเล็กเรียวถูกตึงไว้กับที่นอนเมื่อร่างสูงกระโดดไปขึ้นคร่อมไว้ ใบหน้าสวยก็สบัดหลบใบหน้าคมที่ก้มลงไปหาอย่างเร่งรีบ “อย่า....” ปากบางก็ร้องห้าม ขาขาวเรียวก็ถีบไปทั่ว แต่ก็ไม่อาจจะทัดทานแรงมหาศาลของอีกคนได้ “ไม่มีทางที่ผมจะปล่อยคุณไว้อีกแล้ว ต่อให้ผมเกลียดและขยะแขยงลูกเมียน้อยอย่างคุณมากแค่ไหน ผมก็จะไม่มีทางเก็บคุณไว้จนถึงวันที่เราจะหย่ากันโดยไม่คิดจะทำอะไรแน่ และคนที่จะเอ่ยปากเรื่องหย่าได้จะต้องเป็นผมเท่านั้นไม่ใช่คุณ จำเอาไว้” ริมฝีปากที่กำลังเผยอขึ้นไปต่อว่าเขาถูกอีกปากบดเบียดลงไปหา แม้ใบหน้าจะสบัดซ้ายขวาสักแค่ไหน แต่เขาก็ช้อนมือขวาลงไปใต้ท้ายทอยแล้วล็อกไว้เพื่อให้ได้ก้มไปครอบครองสะดวกขึ้น อีกมือมือก็ออกแรงกดสองแขนลงบนที่นอนอีก เมื่อรับรู้ว่ากำลังจะยกขึ้นมาขัดขืน ช่วงขายาวและหนักอึ้งก็ยกไปทับสองขาที่ถีบที่นอนไปมาจนไม่ให้ขยับเขยื้อนไปไหนได้อีก นานหลายนาทีกว่าเขาจะสยบคนอยู่เบื้องล่างให้สงบลงด้วยแรงจุมพิต จนมั่นใจว่าแขนเรียวจะไม่ยกขึ้นมาฟาดฟันเขาอีก ถึงได้ปล่อยให้เป็นอิสระแล้วเลื่อนมาหาอกตั้งตรงแล้วบีบเค้นอย่างหนักหน่วง ปลายนิ้วชำนาญการสบัดหยอกเย้าไปมาตรงปลายยอดเพื่อหมายให้อีกฝ่ายยินยอมพร้อมใจไปกับบทรักที่กำลังจะเริ่มต้น มือบางที่ว่างเว้นจากการรัดตรึงรีบยกขึ้นมาปัดป้อง แม้จะหวั่นไหวกับการกระทำของเขาสักแค่ไหนก็ตาม แต่เขาไม่สนใจจะหยุดยั้ง แถมยังยกขึ้นไปดึงสายเดี่ยวออกจากไหล่ลากไล่ลงไปจนเลยอกสวย แล้วถลกบราผ้าเนื้อนุ่มขึ้นทันที ตามด้วยบีบขยี้ตรงปลายให้ตื่นตระหนกอย่างรวดเร็วปากก็ยังคงลิ้มลองของหวานบนเรียวปากไม่ยอมห่าง “อย่าค่ะคุณหนึ่ง ปล่อยฉันนะ” ปากบางได้อิสระเมื่อเขาละลงมาหาอกอิ่ม “ไม่มีทาง คุณต้องทำหน้าที่เมียให้ผมสักที หลังจากที่คนอื่นทำงานแทนคุณมานานแล้ว” นั่นคือคำยืนยันของเขา ก่อนจะก้มลงไปลิ้มลองยอดอกนุ่ม แล้วสอดมือไปใต้แผ่นหลังนุ่มปลดตะขอบราดึงออกจากร่างอรชร ก่อนจะดึงชุดนอนหวานแว๋วลงไปกรอม์อยู่ปลายเท้า ลูบไล้เรียวขานุ่มขึ้นมาเรื่อยๆ กระทั่งถึงแพนตี้สีหวานที่ปกปิดสิ่งหวงแหนเอาไว้ เขาวนฝ่ามืออุ่นไปมาก่อนจะหยอกเย้ากลีกกุหลาบจนเจ้าของสะดุ้งสุดตัวเมื่อก้อนความสุขแล่นเข้าไปเล่นงานอย่างไม่เคยมีมาก่อน เรื่องที่คุณน่าจะสนใจ ----------------------------------
คุณหนูร้อนรัก

คุณหนูร้อนรัก

เนื้อหาดำเนินด้วยเซ็กซ์เป็นหลัก “ไม่มีทางหรอกครับ หัวใจของผมยกให้คุณหนูเพียงคนเดียว สัญญาเลยครับว่า ต่อให้ผู้หญิงมาอ่อยมายั่วอยู่ตรงหน้าผมก็ไม่รู้สึก”เขารับปากด้วยน้ำเสียงหนักแน่น คนอย่างเขาถ้าจะรักใคร ก็รักจริง และไม่มีนอกลู่นอกจากหาเศษหาเลยจากหญิงคนอื่นอีกนอกจากคนรักของตัวเอง “ตกลงแล้วสถานะของเราสองคนอะไรในตอนนี้”เธอยิงคำถามใส่เขาต่อพร้อมกับลุ้นคำตอบไปด้วย “แฟนสิครับ พอคุณหนูเรียนจบก็เลื่อนมาเป็นภรรยาของผม”บอกด้วยน้ำเสียงจริงใจพร้อมกับจูบซับไหล่บางสองข้างด้วยความรัก
ถึงป๋าดุ(ดัน)หนูก็ไหว

ถึงป๋าดุ(ดัน)หนูก็ไหว

เมื่อผู้หญิงที่เพื่อนๆ ตั้งสมญานามว่าแม่ชีอย่างเธอจับพลัดจับผลูต้องมาเจอกับผู้ชายหน้านิ่งที่เอะอะกอด เอะอะจูบอย่างเขา อา…แล้วพ่อคุณก็ดันเป็นโรคนอนไม่หลับ จะต้องนอนกอดเธอเท่านั้นด้วย แบบนี้เธอจะเอาตัวรอดได้ยังไงล่ะ “ชอบอาหารเหนือไหม” “ชอบมากเลยคุณ ให้กินทุกวันยังได้เลย” “มากพอจะอยู่ที่นี่ไหม” “แค่กๆๆ” …………… …………………………………………………………………………………………………………………………. “คุณ! เอากระบอกไฟฉายออกไปวางที่อื่นก่อนได้ไหม มันดันหลังฉัน ฉันนอนไม่หลับ” คนที่ใกล้จะหลับบอกเสียงอู้อี้ “เอ้อ! ไม่มีนี่” เขาบอกเสียงอึกอัก “มันจะไม่มีได้ไง ก็มันดันหลังฉันอยู่เนี่ย” เธอมั่นใจว่ามีแน่ๆ ก็หลักฐานมันทนโท่ขนาดนี้ “อืม! นอนเถอะ ไม่มีหรอก” “จะไม่มีได้ไง ก็นี่ไง” คุณเธอยืนยันด้วยการคว้าหมับเข้าให้ พร้อมหันกลับมา หวังงัดหลักฐานที่อยู่ในมือมาพิสูจน์ให้ได้เห็นกันจะๆ คาตา แต่… ตึก ตึก ตึก อา…! ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่คาตา แต่ยังคามือเธอด้วย เธออ้าปากตาค้างราวกับกำลังตกตะลึงสุดขีด ก่อนจะก้มมองไอ้ที่คิดว่าเป็นกระบอกไฟฉายในมือสลับกับเงยหน้ามองเขา จากนั้นก็… “กรี๊ด…!” เธอร้องลั่นพร้อมกับยื่นเท้าถีบออกไปสุดแรง ตุบ! คนไม่ทันตั้งตัวร่วงตุ้บลงไปบนพื้น ครั้นพอจะลุกขึ้น คุณเธอก็ตะโกนเสียงดังลั่นขึ้นมาอีก “หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะไอ้คนลามก คนเลว คุณมันทุเรศที่สุด คุณให้ฉันจับไอ้นั่นของคุณ มัน…อี๋…! เธอพูดพลางทำท่าขยะแขยง แล้วมาส่องกระบอกไฟฉายพ่อเลี้ยงพร้อมกันนะคะ
 เมียทาสสวาท [Forbidden Love]

เมียทาสสวาท [Forbidden Love]

พิรุณญาผู้ไม่มีที่พึ่งพา ต้องถูกเพชรกล้ารังแกครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็จำต้องทนเพราะความกตัญญูที่มีต่อพ่อแม่เขา ทว่าความอดทนก็จำต้องหมดไปเมื่อเขาทำลายทุกอย่างที่เธอมีจนพังพินาศลง จึงต้องพาตัวเองหนีจากเขาไปและไม่คิดจะหวนกลับคืนมา ------------------------------------------------------------------- “โผล่หัวออกมาแล้วเหรอ! ไม่เห็นรึไงว่าฉันกลับมาแล้ว ทำไมไม่หาเบียร์เย็นๆ มาให้ ฉันเพิ่งจะกลับจากไปทำงานหาเงินมาให้เธอใช้นะ อย่าลืมสิว่าไอ้ที่ได้กินได้ใช้อย่างสบายๆ น่ะมันเป็นเงินของใคร” “เบียร์หมดค่ะ พี่เพ็ญกำลังไปซื้อ รบกวนคุณเพชรรอสักครู่นะคะ” “ฉันไม่รอ! ฉันจะเอาเดี๋ยวนี้ไปหามาให้ฉัน ไม่งั้นได้เห็นดีกันแน่” เพชรกล้าตะคอกใส่หน้าหญิงสาวทันที ขณะเดินเข้าไปหาใกล้ๆ แล้วจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสายตาเอาเรื่อง จนพิรุณญาต้องถอยออกห่างไปสองสามก้าว แล้วก็ทำใจดีสู้เสืออธิบายให้เขาฟังอีกครั้ง “อีกหน่อยพี่เพ็ญคงจะมาค่ะ ในตู้เย็นไม่มีเหลือแล้วจริงๆ” “ไม่มีเธอก็ออกไปหาซื้อมาสิ! ฉันบอกแล้วไงว่าไม่รอ น้ำยาคนเป็นแม่บ้านใหญ่อย่างเธอทำได้แค่นี้เองเหรอ หรือจะเก็บแรงเอาไว้ทำอย่างอื่น หรือถ้าคนที่ยืนตรงหน้าเธอไม่ใช่คุณพ่อ เธอก็จะไม่สนใจดูแลอย่างนั้นใช่มั้ย” “คุณพูดอะไรของคุณฉันไม่เข้าใจ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอไปทำงานต่อนะคะ” พิรุณญาเริ่มไม่พอใจในน้ำคำของเขามากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็พยัยามจะหลีกเลี่ยง เพื่อไม่ให้มีปัญหาเหมือนครั้งก่อนอีก เธอจึงหันหลังเดินกลับไปเข้าครัว แต่ก็ยังไม่ทันได้ก้าวไปไหน ก็ถูกเพชรกล้าคว้าแขนเอาไว้ก่อน “ปล่อยนะคุณเพชร!” พิรุณญาพยัยามสบัดแขนออกจากมือเขา แต่ไม่อาจสู้แรงได้ “เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ถ้าฉันยังคุยธุระไม่เสร็จ เธอนี่มันเป็นผู้หญิงประเภทไหนกันนะ ถึงได้ทำตัวไร้เดียงสาซะเหลือเกิน ไม่รู้จริงๆ เหรอว่าที่ฉันพูดหมายความว่ายังไง อย่ามาเสแสร้งให้ฉันสมเพชเธอมากไปกว่านี้นักเลย เมื่อคืนไปออดอ้อนอะไรพ่อฉันล่ะ วันนี้แจ็คพ็อตถึงได้มาลงที่ฉันได้ ฉันล่ะเกลียดผู้หญิงขี้ฟ้องอย่างเธอจริงๆ เมื่อไหร่คนหน้าด้านหน้าทนอย่างเธอ จะไปจากชีวิตพวกฉันซักที เพราะในบ้านนี้มีแต่คนที่เกลียดเธอทั้งนั้น รวมทั้งฉันด้วย ได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียดเธอ เกลียด! เกลียด! เลียด!” สิ้นคำแขนที่มีแรงมหาศาลก็สบัดจนร่างผอมบาง จนถลาล้มหน้าผากฟาดกับเหลี่ยมตู้โชว์อย่างแรง “โอ๊ย!” พิรุณญาทันได้ร้องออกมาแค่นั้น ก็เกิดอาการมึนขึ้นมาจนต้องนั่งอยู่กับพื้นนิ่งๆ
หัวใจหลงไฟรัก

หัวใจหลงไฟรัก

ด้วยพันธะสัญญาแห่งการเป็นนางบำเรอข้อที่ว่า ไม่มีการเเต่งงาน ไม่มีการเปิดเผยเรื่องการคบหาต่อผู้อื่น ทำให้ไมเคิลและพราวตะวันอยู่ด้วยกันมาได้ช่วงระยะเวลาหนึ่ง หากเเต่ความเปลี่ยนเเปลงอันเลวร้ายก็เกิดขึ้นเมื่อเธอรักเขา ในขณะที่เขาไม่เคยศรัทธาในคำว่าความรัก และพร้อมจะเฉดหัวเธอไป ถ้าคิดจะจับเขา แล้วพราวตะวันจะทำอย่างไร เมื่อความรักที่มีมันล้นทุกอณูใจจนไม่อาจเก็บได้อีกต่อไปอีกแล้ว
เก็บดวงใจไว้ให้เธอ [พระเอกร้ายสุดๆ ท้องแล้วหนี]

เก็บดวงใจไว้ให้เธอ [พระเอกร้ายสุดๆ ท้องแล้วหนี]

เก็บดวงใจ...ไว้ให้เธอ. เพราะบุญคุณจะมีอานุภาพอยู่เหนือคำว่า รัก... แม้จะเจ็บปวดเพียงใด แต่หัวใจก็ไม่อาจฝืนให้ รัก...ได้ เพียงเพราะรัก ที่ถูกกีดกันด้วยฐานันดรที่ต่างกัน ทำให้เอกลัวที่จะพบกับรักครั้ง --------------------------------------- ปลาย อภิรัชโยธิน ชายผู้บีบบังคับให้เธอต้องรักอย่างไร้ทางเลือกและไม่รู้เนื้อรู้ตัว ------------- เทียมหทัย 'ขิม' หญิงสาวผู้ได้รับบาดเจ็บจากรักแรกและรักสุดท้าย อย่างไร้ทางเลือก -------------- ธรรทร ชายหนุ่มผู้จำต้องเลือกระหว่างความรักกับความกตัญญู และไม่มีหนทางหลีกเลี่ยงได้ ------------------------------------- “เอ่อ! มันเป็นของฉัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะมีอะไรกับคุณพ่อนี่” เธอเถียงเขา “งั้นเหรอ! เธอนี่มันหน้าด้านที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลย ฉันจะต้องหากล้องที่เธอกับพ่อฉันมีอะไรกันมาเปิดให้เธอดูเลยหรือยังไงเธอถึงจะยอมรับ ว่าเธอมันเลวทรามแค่ไหน ไร้ซึ่งยางอาย กินบนเรือน อึรดบนหลังคา นี่ถ้าแม่ฉันมาเห็น ท่านคงจะช๊อกตายไปเลยมั้ง เธอถึงจะสะใจ” เขาพูดเสียงเดือดดาลด้วยความโมโห และฤทธิ์ เหล้าที่ดื่มไป “คุณกำลังเข้าใจผิด ฉันไม่เคยทำอย่างที่คุณคิด” “ฉันต้องเชื่อคนไร้ยางอายอย่างเธอด้วยเหรอเทียมหทัย ฉันชักอยากจะรู้ซะแล้วสิว่า ลีลาบนเตียงของเธอ มันเด็ดขนาดไหน ไม่ว่าพ่อฉัน หรือไอ้ธรรทรนั่นมันถึงได้หลงเธอหัวปรักหัวปรำยอมทุ่มเงินซื้อเพลงที่เธอร้องตั้งเพลงละล้าน แล้วยังไม่รวมกับเพื่อนรักฉันด้วย นี่ถ้ามันรู้ว่าผู้หญิงที่มันรักนัก รักหนามีอดีตที่โสมมมันจะทำยังไง หรือว่ามันรู้แล้ว และก็ติดใจจนปล่อยเธอไปไม่ได้ งั้นฉันขอมีส่วนร่วมด้วยคนนะ เธอจะได้เอาไว้เลือกเยอะขึ้นไง” เขาพูดพลางเดินมาที่เธอ และกระชากชุดราตรีที่เกาะไว้เพียงช่วงเนินอกจนขาดวิ่น พร้อมทั้งเหวี่ยงร่างบางๆ จนถลาไปที่เตียงนอนหนานุ่ม “นี่คุณจะทำอะไรฉัน คุณจะบ้าเหรอ” เธอตะโกนใส่เขาพร้อมทั้งรีบพยุงตัวเองให้ขึ้นลุกจากเตียง แต่ก็สายเสียแล้วเพราะร่างกำยำนั้น ผลักเธอลงไปที่เตียงและนาบทับร่างเธอจนรู้สึกอึดอัด “เธอจะคร่ำครวญทำไม อีกไม่นานเธอก็จะได้รู้ว่ารสรักของฉันน่ะ ล้ำเลิศกว่าของพ่อฉันเพียงไหน ไม่แน่นะเธออาจจะเปลี่ยนจากพ่อฉันและลืมคนอื่นๆ มาเป็นจับฉันแทนก็ได้ แต่ยากหน่อยนะ เพราะฉันรู้ไส้ผู้หญิงอย่างเธอดี” ---------------------------------------
วิวาห์พันธนาการ

วิวาห์พันธนาการ

“คุณยังไม่ได้รู้เรื่องเลยกวินตรา... ผมต้องการทายาท คุณแต่งงานเพื่อมาทำหน้าที่นี้แต่คุณไม่ยอมทำ ไม่ยอมให้ผมแตะต้อง ผมไม่ชอบการบังคับใคร เราต้องพูดกันให้รู้เรื่อง” “แต่ว่าฉันไม่ได้ตกลงแต่งงานเพราะเรื่องทายาทนะคะ” “ผมถึงต้องตกลงกับคุณให้รู้เรื่องยังไงล่ะ... เราจะแต่งงานกัน ทำหน้าที่สามีภรรยากัน มีทายาทกัน” “เดี๋ยวค่ะเดี๋ยว” กวินตราแทรกเสียงหลง เมื่อมันจะเลยเถิดไปกันใหญ่ “ เราแต่งงานกันแค่หลอกๆ อีกไม่นานก็จะเลิกกัน” “เราจะไม่เลิกกัน เราจะแต่งงานกันตลอดไป คุณก็รู้ว่าผมยังรักคนรักเก่าของผม ผมจะไม่แต่งงานกับใครอีกแล้วในชีวิตนี้ แต่ผมต้องแต่งงานกับคุณเพื่อช่วยคุณและก็ช่วยเจ้าชาย ดังนั้นผมจึงอยากให้คุณช่วยผมด้วยเรื่องการมีทายาท เพราะคงดูไม่จืดหรอกนะหากแต่งงานไปแล้วจะแยกห้องกันจนแก่ตายผมก็ไม่มีทายาทแล้วใครจะมาสืบทอดตำแหน่งชีคแห่งคอรีเยาะห์” เขาพูดรัวเร็วขึ้นมาจนหญิงสาวเถียงไม่ทัน จะเอ่ยแทรกก็เอ่ยไม่ได้ ซ้ำตอนที่เขาหยุดพูด เธอก็ไม่มีโอกาสได้พูด เพราะเขาถือโอกาสลุกขึ้นมาประคองดวงหน้าที่มีสีหน้างุนงงของเธอเอาไว้แล้วบดจูบลงมาเป็นอันยุติการตกลง เพื่อจะทำให้ข้อตกลงบรรลุผลและดูเหมือนเป็นการยินยอมทั้งสองฝ่าย... กวินตราดิ้นอึกอัก เธอยังไม่ได้คิด ไม่ได้ตัดสินใจ ไม่ได้ตกลง... แต่เขาก็ใช้วีการบังคับเธอ โดยไม่เปิดโอกาสให้ปฏิเสธเลยสักนิดเดียว... นี่หรือคือคนไม่ชอบบังคับ กวินตราไม่เชื่อ...
ซ้อนกลรัก

ซ้อนกลรัก

เจ้าสาวหมาดๆ อย่างบัวบูชาตื่นมาบนเตียงชายอื่นในวันรุ่งขึ้นของการแต่งงาน เป็นคล้ายฝันร้ายที่กลายเป็นจริง เขาทำราวกับเธอเป็นศัตรูคู่แค้นกันมานมนาน เขาลักพาตัวเธอมาจากหน้าเรือนหอในคืนวิวาห์ เพราะเข้าใจว่าเธอคือบุษบงกชคนรักเก่าที่หนีตามชายอื่นไป บัวบูชาอยากหนีไปจากเขา หรือบอกความจริงว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น แต่เพราะ คนรักเก่าที่เขาเกลียดชัง เคียดแค้น คือพี่สาวฝาแฝดของเธอที่เสียชีวิตอย่างมีเงื่อนงำไปก่อนหน้า หญิงสาวตัดสินใจสวมรอยเป็นบุษบงกช เพื่อสืบหาความจริง โดยไม่รู้เลยว่าเดิมพันครั้งนี้สูงนัก เพราะมันหมายถึงทั้งชีวิต...และหัวใจ!