Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
one night stand (คืนหวามรัก)

one night stand (คืนหวามรัก)

B.J.BEN

5.0
ความคิดเห็น
3.3K
ชม
15
บท

โปรย คืนหวามรัก เขาเป็นเจ้านายจอมดุ ในขณะที่เธอเป็นเลขาจอมเฉิ่มเชย ตัวอย่างบางช่วงบางตอน ปลายดาวใช้มือปิดตาเอาไว้ ก่อนจะแอบแยกนิ้วออกมาเพื่อลอบมอง เหมือนมีคนมาช่วยตัวเองให้เธอดู ทั้ง ๆ ที่เธอแอบเข้ามาในห้องทำงานของเขา จริง ๆ ควรจะบอกว่าเธอมาแอบดูเจ้านายช่วยตัวเองเสียมากกว่า เจอหนังสดจะ ๆ ลูกกะตาแบบนี้ จะเป็นตากุ้งยิงหรือเปล่าหนา... คชากรเร่งมือหนักขึ้น ในขณะที่ปลายดาวเอามือออกจากการปิดตาตัวเอง เธอลุ้นตามเขาไปด้วย เพื่อให้เขาเสร็จสมเร็ว ๆ อาจจะมีช่วงที่เขาไปเข้าห้องน้ำและเธอจะสามารถหนีไปจากตรงนี้ได้ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ปลายดาวอยากจะกรีดร้องให้กับความโชคร้ายมากมายมหาศาลของตัวเอง เธอรีบควานมือหาโทรศัพท์ในกระเป๋า เสียงครางของเจ้านายหนุ่มหยุดลง พร้อมกับเสียงดุ ๆ ที่เอ่ยถามออกมาว่าใคร “โอ๊ย!” ปลายดาวเผลอตัวทำท่าจะยืนขึ้นสารภาพว่าเธอเอง แต่ลืมไปว่าหลบอยู่ใต้โต๊ะทำงานของเขา ทำให้ศีรษะของเธอกระแทกเข้าไปเต็มแรง จนรู้สึกมึนไปหมด คชากรรีบรูดซิปกางเกง เขาก้มลงมาใต้โต๊ะ ก็เห็นเลขาสาวกำลังทำหน้าเหยเกส่งมาให้ เขาหน้าแดงก่ำร้อนผ่าว ไม่คิดว่าหล่อนจะมาเห็นช็อตเด็ดของเขาแบบนี้ เขามัวแต่สาว หน้าก็แหงนขึ้นไปบนเพดานเลยไม่ได้ก้มดูว่าแม่เลขาสาวมาอยู่ใต้โต๊ะทำงานของเขาตอนไหน แต่จำได้ว่าหล่อนกลับไปแล้ว และชั้นบนนี้ก็เงียบสงบ เพราะไม่มีพนักงานคนใดขึ้นมาอีก นอกเหนือจากเวลางาน “คุณเข้ามาทำอะไรในห้องทำงานของผม” เสียงดุเข้มทำให้ปลายดาวคลานออกมาจากใต้โต๊ะอย่างลนลาน แถมยังชนแก้วกาแฟชนหกเลอะเทอะไปหมด กาแฟที่หกเต็มพื้น ทำให้คชากรสบถยาวเหยียด ปลายดาวตัวสั่น ก้มงุด มือที่ถือกระเป๋าสั่นเทา เสียงโทรศัพท์มือถือเงียบไปแล้ว อาจเพราะไม่มีคนรับ เลยเลิกโทร. ไปโดยปริยาย เวรแล้วไงยายปลาย จะทำไงต่อดีล่ะ!!! จะหนีตอนนี้ก็หนีไม่ทันแล้ว!!!

บทที่ 1 1

“คุณแต่งตัวอะไรของคุณนี่” คชากรมองเลขาตรงหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ เสียงดุ ๆ ของเขาทำให้ปลายดาวที่ไม่มีความมั่นใจอยู่แล้ว ยิ่งไม่มีความมั่นใจเข้าไปใหญ่

“ปลายแต่งชุดนี้ไม่เข้ากับงานเหรอคะ” เธอก้มมองชุดของตัวเอง พลางเม้มปากจิกมือกับกระโปรงสีขาวอย่างประหม่า

“โคตรไม่เข้ากันเลย ไปเปลี่ยนชุดใหม่เลย ไม่อย่างนั้นผมไล่คุณออก” คชากรแกล้งว่า เขาเกลียดผู้หญิงสวยทุกคน เพราะพวกหล่อนคิดว่าตัวเองสวยจึงคบเผื่อเลือก หวังหลอกผู้ชายไปวัน ๆ เขาไม่อยากให้คนที่ชอบทำตัวสวยให้ใครมอง นอกจากสวยให้เขาดูคนเดียว

คนไม่รู้อีโหน่อีเหน่ได้ทำทำสีหน้าเหลอหลา เธอคิดว่าชุดนี้ดูดีและสวยที่สุดแล้วนะ เพราะไม่อยากให้เขาต้องอายใครที่ต้องควงเธอมาออกงาน แม้จะมาในตำแหน่งเลขาก็ตามที

“เจ้าของร้านบอกว่าชุดนี้สวยมากเลยนะคะ ปลายก็ลงทุนเช่าไปตั้งหลายตังค์” ปลายดาวพูดเสียงอ่อย เธอก็อยากแต่งตัวให้ดูดีบ้าง เพราะโดนหาว่าเฉิ่มเชยมาตั้งแต่เด็ก

ตอนที่เธอมาสมัครงานเป็นเลขาของคชากร เธอคิดว่าเขาจะไม่รับเธอเข้ามาทำงานเสียแล้ว อาจเพราะเธอแต่งตัวเชยที่สุดในบรรดาผู้สมัครทุกคน และหลายคนก็แกล้งขัดขาเธอจนล้ม ไหนจะแกล้งเบียดเธอให้ไปอยู่รั้งท้ายในการสัมภาษณ์อีก

พ่อเป็นแค่คนขับรถรับจ้าง แม่เป็นแค่แม่บ้านและมีอาชีพตัดเย็บเสื้อผ้าธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น เธอด้อยกว่าคนอื่นเรื่องฐานะ และคิดเสมอว่าโคตรจน แต่ก็ไม่เคยย่อท้อ ช่วยแบ่งเบาภาระของบิดามารดาโดยการทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย ครอบครัวของเธออบอุ่น บิดามารดารักกัน และพวกท่านก็รักเธอมากด้วย ไม่เคยมีปัญหาทะเลาะเบาะแว้งกัน แม้คนข้างนอกจะพูดจะว่าหรือวิจารณ์เธอเช่นไร แต่บิดามารดารักเธอ เข้าใจเธอ ปลายดาวคิดว่าแค่นี้ก็คงเพียงพอแล้ว

แม้เธอจะโดนเพื่อนแกล้ง เพื่อนล้อว่าเป็นยายเฉิ่มเชย และยากจน แต่เธอก็เป็นที่รักของคุณครู และเรียนเก่งจนสอบชิงทุนได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยดังๆ และสำเร็จการศึกษาในระดับปริญญาตรีด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง

“ผมจะเสียเงินเช่าชุดให้คุณใหม่เอง ขอเพียงแค่คุณถอดชุดเฮงซวยนี่ออกไปจากตัวของคุณ” ประโยคของเขาทำให้เธอต้องขึ้นรถไปกับเขาอีกครั้งเพื่อไปซื้อชุดใหม่มาสวมใส่ไปงานแต่งงานของเพื่อนสนิทของเขา

เธอคิดว่าชุดของตัวเองไม่สวย แต่ที่ไหนได้ เขาเช่าชุดมิดชิดเหมือนคุณยายให้เธอสวมใส่ บวกกับแว่นตาหนาเตอะของเธอก็ทำให้เธอดูเฉิ่มเชยไม่เข้ากับงานแต่งงานเอาเสียเลย แต่เขากลับยิ้มพึงพอใจเป็นอันมาก

หลังจากที่เจ้านายของเธอนำของขวัญไปให้เพื่อนของเขา เขาก็พาเธอออกมารับประทานอาหาร มีผู้หญิงมากมายทอดสะพานให้เขา โดยการชม้ายชายตาให้ แต่เขากลับไม่สนใจเลยสักนิด

“เป็นผู้หญิงอย่าทำตัวแบบนี้ เล่นหูเล่นตากับผู้ชาย ทอดสะพานให้ผู้ชาย น่าเกลียดที่สุด” ปากคอเราะรายคือเขา ปลายดาวคุ้นชินกับนิสัยขึ้น ๆ ลง ๆ ของเขา เขาเกลียดผู้หญิงสวยทุกคน ปลายดาวคิดเช่นนั้น

ปลายดาวตักอาหารกินอย่างเกรงใจ แต่ยอมรับว่าอาหารอร่อยมาก

“กินเยอะ ๆ เลยคุณไม่ต้องกลัวอ้วนหรอก อ้วนผอมไม่สำคัญเท่าเป็นคนดีหรอกคุณ” เคยมีแฟน แล้วพวกหล่อนกระแดะว่ากลัวอ้วน กินอะไรนิดอะไรหน่อยก็กลัวหุ่นไม่ดี น่ารำคาญเป็นที่สุด

เขาจำได้ว่าตอนที่ปลายดาวมาสมัครงาน เธอโดนแกล้งจากผู้หญิงสวย ๆ คนอื่น ๆ ที่มาสมัครงานด้วย เขาแอบมองพฤติกรรมของทุกคน แต่พอพวกหล่อนเข้ามาในห้องสัมภาษณ์ก็พูดจาดี ดูเป็นคนดี แต่งตัวดี ตอนเขาถามว่าคิดอย่างไรกับการกลั่นแกล้งบูลลี่คนอื่น ก็ตอบเสียเกือบจะหลงเชื่อว่าเป็นคนดีจริง หากไม่เห็นจากกล้องบันทึกภาพที่เขาแอบติดเอาไว้ดูพฤติกรรมพวกหล่อนก่อนสัมภาษณ์

เขาจึงตัดสินใจรับปลายดาวเข้าทำงาน เพราะหล่อนไม่มีพิษมีภัยกับใคร มีแต่จะโดนคนอื่นแกล้ง อีกทั้งก่อนเข้าสัมภาษณ์ หล่อนยังแสดงน้ำใจกับผู้สมัครรายอื่นแม้แต่เรื่องเล็กน้อย ไปจนถึงเรื่องสำคัญ เช่นยอมให้คนที่ท้องแซงคิวก่อน ยอมให้คนที่ท้องนั่งก่อน ให้ยืมปากกา และช่วยเหลือเรื่องเอกสารที่บางคนทำมาไม่เรียบร้อย

“ผู้หญิงบางคนทำเป็นไม่กล้ากิน พอกลับบ้านไปหิวเกือบตายซัดมาม่าเข้าไปอีกสองห่อใหญ่”

“แค่ก ๆ ๆ” ปลายดาวถึงกับสำลักเมื่อได้ยินประโยคนั้นของเจ้านายหนุ่ม ปากร้ายนี่คือนิยามของคชากรเขาละ

“คุณว่าจริงไหมล่ะ”

“ไม่ทราบค่ะ” เธอตอบแล้วมองเขาตาปริบ ๆ กำลังจะตักอาหารเพิ่ม แต่ร่างของใครคนหนึ่งก็เดินมาชนหล่อนจนกระเด็น

“โอ๊ย!” ปลายดาวร้องด้วยความเจ็บ แต่แทนที่อีกฝ่ายจะเอ่ยขอโทษหรือสำนึกผิด กลับด่าเธอกลับว่ายืนเกะกะขวางทาง

“ยืนเกะกะเหลือเกินยายเฉิ่ม แถมยังตะกละอีก ฉันเห็นเธอตักของกินไม่หยุดมือ ไม่สงสัยเลยว่าทำไมถึงได้อ้วนเป็นหมูแบบนี้” ประโยคนั้นของจิตดีทำให้ปลายดาวอ้าปากค้างตาโต

เธอยืนของเธออยู่ดี ๆ หล่อนมาชนเธอ แถมยังมาพูดจาหมาไม่แดกแบบนี้อีก ตลกสิ้นดี ถ้าเธอฮาร์ดคอกว่านี้ คงจะหยุมหัวและตบซ้ายตบขวาให้หน้าหันไปแล้ว

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

Tann Aronson
5.0

เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

จิตวิญญาณข้าถูกผนึก

จิตวิญญาณข้าถูกผนึก

Hyatt Bamberg
5.0

อวิ๋นหลาน นักฆ่าอันดับหนึ่งแห่งศตวรรษที่ 25 ได้ข้ามภพและเกิดใหม่ในร่างของหญิงสาวผู้ไร้ประโยชน์ซึ่งมีชื่อเดียวกันในจวนเทพเจ้าแห่งสงคราม รากวิญญาณถูกทำลายไป? บำเพ็ญวิชาไม่ได้? คู่หมั้นถอนหมั้น? ทุกคนหัวเราะเยาะนาง? การควบคุมอสูร ยาพิษ ยาลูกกลอนปีศาจ อาวุธลับ...นางจัดการได้อย่างสบายๆ อดีตผู้ไร้ค่า แต่บัดนี้มาแก้แค้นชาาเจ้าชู้ เอาคืนทุกคนที่รังแกตนเอง ได้ประสบความสำเร็จ และขึ้นไปสู่จุดสูงสุด ผู้แข็งแกร่งอย่าคิดจะทำอะไรตามใจ ผู้อ่อนแออย่าท้อแท้ กล้ามารุกรานข้า งั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือนก็แล้วกัน เขาเป็นจ้าวแห่งอาณาจักรปีศาจ ชอบเอาใจนาง นางฆ่าคน เขาช่วยปิดปาก นางทำลายศพ เขาช่วยกำจัดหลักฐาน เขายอมทำทุกอย่างเพื่อนาง ชีวิตนี้ยอมร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งกัน

สามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง

สามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

หวังฉีหลิน อายุ 25 ปีสาวเจ้าหน้าที่การเกษตรและพ่วงมาด้วยเจ้าของสวนสมุนไพรรายใหญ่ เสียชีวิตกระทันหันหลังจากกลับมาจากท่องเที่ยวพักผ่อนและเธอได้เก็บเอาก้อนหินสีรุ้งมาจากพระราชวังโปตาลามาได้เพียงสามเดือน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ หากตายไปแล้วก็ไม่เป็นไรเพราะเธอเองเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยวในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจนกระทั่งมีอายุได้ 18ปี ถึงได้ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองตอนนี้เธอ ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงแล้ว เพียงแต่เสียดายที่เธอยังไม่ได้ทำตามความฝันของตัวเองเลย เฮ้อ ชีวิตคนเรานั้นมันแสนสั้น อายุ25 แฟนไม่เคยมี สามียังอยากได้ ไหนจะลูกๆที่ฝันอยากจะมีอีก คงต้องหยุดความหวังและความฝันเอาไว้เท่านี้ เหนือสิ่งอื่นใด ตายแล้วตายเลยจะไม่ว่า แต่ดันตื่นขึ้นมาในร่างหญิงชาวนายากจน ชื่อหวังฉีหลินเช่นเดียวกับเธอพ่วงมาด้วยภาระชิ้นใหญ่ อย่างสามีที่ป่วยติดเตียงและลูกชายฝาแฝดทั้งสอง แถมยังมีภาระชิ้นใหญ่ม๊ากกกมาก กอไกล่ล้านตัวอย่างพ่อแม่สามีและน้องๆของสามี ที่โดนบ้านสายหลักกดขี่ข่มเหงรังแก เอารัดเอาเปรียบและบังคับแยกบ้านหลังจากที่สามีของนางได้รับบาดเจ็บสาหัส สาเหตุที่หวังฉีหลินต้องมาตายไปนั้นเพราะโดนลูกสะใภ้บ้านสายหลักผลักตกเขาระหว่างที่กำลังยื้อแย่งโสมคนที่หวังฉีหลินขุดมาได้

รักใหม่พันล้าน

รักใหม่พันล้าน

Hilarius Erikson
5.0

เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ