สถานะนางบำเรอ

!!!

ในห้องนอนสุดหรู

ร่างน้อยแบบบางห่อหุ้มด้วยผ้าขนหนูสีขาวค่อยๆเดินออกมาจากห้องน้ำ นาทีต่อมานัยน์ตาสีนิลคู่งามมีแววตื่นตระหนกและหวาดกลัวฉายขึ้นมาทันที

ฮึ่ก!

เธอเร่งมองเมินไปทางอื่นเมื่อเห็นคนบนเตียงนอนแก้ผ้าล้อนจ้อนพิงหัวเตียง มือใหญ่ข้างหนึ่งกำแท่งเอ็นร้อนขนาดห้าสิบแปดรูดขึ้นลงเบาๆ อีกข้างถือแก้วไวน์แดง เมื่อเห็นหญิงสาวทำท่าตกใจเขาจึงปล่อยมือจากแก่นกลางกายที่กำลังใหญ่โตเต็มลำ

พรึ่บ!

“เอาชุดนี้ไปใส่”

ไบเดน ปิติคุณ วัย28ปี ที่นั่งจิบไวน์อยู่บนเตียงโยนชุดสุดวาบหวิวไปที่ปลายเตียง ก่อนจะเอ่ยประโยคเมื่อครู่ออกมา สายตาคู่นั้นที่ทอดมองยังร่างหญิงสาวเปรียบเสมือนเสือร้ายจ้องมองเหยื่อที่ไม่ใช่เพียงเหยื่อธรรมดา หากแต่เป็นเหยื่อที่เคย!ทำร้ายให้เขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจมาก่อน เหยื่อชนิดนี้หากฆ่าให้ตายเลยในคราวเดียวคงไม่รู้สึกสาแก่ใจ มันต้องค่อยๆทรมานให้ตายลงอย่างช้าๆ

อยากเห็นเหลือเกินว่าลมหายรวยระรินเฮือกสุดท้าย จะบ่งบอกความทรมานของคนชั้นต่ำอย่างพวกมันมากน้อยแค่ไหน

พิชชา ปรุงเกษม ค่อยๆหันกลับมามองชุดสุดสยิวชุดนั้นแล้วค่อยๆผ่อนลมหายใจออก เธอยังคงลังเลด้วยความกลัวแต่ในที่สุดก็ตัดสินใจก้าวไปหยิบชุดนั้นขึ้นมา แล้วเดินกลับเข้าไปในโซนห้องแต่งตัว

ตึก

ตึก!

หลายนาทีต่อมา

เจ้าของเรือนร่างสะโอดสะอง ผิวขาวผ่อง ผมสีดำขลับยาวสยายลงไปถึงกลางหลังค่อยๆเดินออกมาจากห้องแต่งตัวในชุดที่ไบเดนโยนมาให้เธอเมื่อครู่อย่างรู้สึกละอาย มันคือชุดนอนยั่วสวาทที่ปิดอะไรไม่ได้เลย โดยเฉพาะส่วนสงวนนูนอวบกลางหว่างขา เพราะชุดนั้นดีไซน์เนอร์ตั้งใจแหวกบริเวณเป้าให้เป็นช่องว่างเอาไว้

“ได้ข่าวว่ายังซิงอยู่ แต่ก็ถือว่าใจกล้าพอสมควรที่ไม่อิดออด แสดงว่าลึกๆคงร่านไม่ต่างจากอีตัวแม่!” เจ้าของใบหน้าคมคาย และส่วนสูง 181 เซ็นติเมตร กล่าวด้วยแววตาเหยียดหยันทั้งที่เมื่อครู่เขาพึ่งมองเธอด้วยความพึงพอใจ

พิชชายืนก้มหน้านิ่งไม่คิดจะโต้ตอบใดๆออกมา ปีนี้เธอพึ่งอายุ21ปี และอีกแค่เทอมเดียวก็จะเรียนจบปริญาตรี แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถกลับไปเรียนต่อได้แล้ว สิ่งที่เธอต้องทำต่อจากนี้คือทำตัวเป็นนางบำเรอ เป็นคนรับใช้ เป็นทาสรองรับอารมณ์ร้ายของไบเดนเพื่อแลกกับชีวิตแม่บังเกิดเกล้าและน้องในท้องของแม่

“ขึ้นมานั่งบนนี้” ไบเดนตบลงบนเตียงสองสามหน ก่อนจะหันมาดื่มไวน์เฮือกเดียวหมดแก้ว

ตึก ตึก ตึก!

หัวใจดวงน้อยของหญิงสาวเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เมื่อช่วงเวลาเลวร้ายคืบคลานเข้ามาจ่อปลายจมูก พิชชามองหน้าชายหนุ่มครู่หนึ่งเพื่ออ้อนวอนขอความเห็นใจ เพราะอย่างน้อยครั้งหนึ่งเขาก็เคยใจดีกับเธอมาก

ตุ๊กตาหมีน่ารักๆที่เธอไม่เคยมีเล่นอย่างเด็กคนอื่น เขาเป็นคนแรกที่มอบมันให้เธอ ขนมหวานอร่อยๆที่เธอไม่เคยกินก็เขาอีกที่แบ่งปันให้เธอ

แต่ทว่า! ในเวลานี้ไบเดนไม่หลงเหลือความเมตตาหรือแม้กระทั่งความสมเพชให้กับพิชชาอีกต่อไป เขายิ้มเหยียดแววตาเว้าวอนนั้นก่อนจะสบถอย่างหยาบคาย

“ตอแหล! อย่าหวังว่าฉันจะเห็นใจคนตอแหลอย่างพวกเธอสองแม่ลูกอีก ถ้ายังอยากให้อีสารเลวนั้นมีลมหายอยู่บนโลกนี้ต่อ!ก็รีบขึ้นมาบนเตียง”

สิ้นเสียงนั้น พิชชาทำได้เพียงก้มหลบสายตาร้ายแล้วค่อยๆขยับขึ้นไปบนเตียงอย่างไม่คิดจะเลี่ยงให้เขาอารมณ์เสีย

เธอนั่งพับเพียบข้างๆกายเปล่าเปลือยของเขา แววตาเศร้าหมองก้มมองผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาดขณะที่เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความกลัว ท่อนเนื้อกลางกายแกร่งที่ผ่านตาเมื่อครู่ใหญ่เกือบเท่าแขนเด็ก เธอพึ่งเคยเห็นของจริงเป็นครั้งแรก คงเจ็บปวดทรมาณปางตายหากเขาใช้มันทารุณร่างกายเธอ ซึ่งแน่นอนว่าเขาตั้งใจจะทำ

“อม....ให้ฉัน” หลังจากวางแก้วบอร์โดเปล่าลงบนโต๊ะข้างเตียง ไบเดนมองที่ส่วนความเป็นชายของตนก่อนจะมองใบหน้าสวยทุกองศา สายตานั้นบีบคั้นชัดเจน

“อะ อม? คือ.....พีช ไม่ ทะ ทำไม่เป็นนะคะ” หัวใจดวงน้อยสั่นระรัว ลิ้นพันกันจนฟังเกือบไม่ได้ศัพท์

“ทำไม่เป็นก็หัด ใช้ปากเธออมมันเข้าไป!” ไบเดนสั่ง แววตาของเขาในตอนนี้ไม่ต่างจากซาตานที่กำลังกระหายเลือด

พิชชาส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย ในขณะที่นัยน์ตาคู่หวานระคนโศกมีน้ำคลอหน่วย จำต้องฝืนทำในสิ่งที่น่าละอายต่อจากนั้นเพื่อไม่ให้เขาโกรธ

ร่างบางโน้มใบหน้าลงจ่อที่กลางกายของชายหนุ่ม ค่อยๆประคองท่อนเนื้อร้อนยัดมันเข้าไปในปากตามบัญชาทั้งน้ำตา

“อือ.....อย่างงั้นแหละ อมเข้าไปลึกๆ อมรูดเข้ารูดออกมันจะทำให้ฉันเสียว” ชายหนุ่มบ่งการอย่างพออกพอใจ ในขณะที่เจ้าของร่างบางทำไปร้องไห้ไป

ระหว่างนั้นมือใหญ่เริ่มอยู่ไม่สุข ความสุขที่สาวบริสุทธิ์มอบให้มันทำให้เขาอยากทรมาณเธอ จึงวางมือลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่า ค่อยๆลูบไปยังเนื้อผ้าชีทรูบริเวณเอวบางก่อนจะลูบลงไปที่บั้นท้ายงอนงามบีบเค้นเนื้ออวบเต่งช่วงนั้นอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเลื่อนมือเข้าไปลูบไล้เนินร่องสงวนอวบอูม

“อ๊ะ! คุณไบร์ท!อย่าจับตรงนั้น” พิชชาสะดุ้ง

“อือ......อมต่อไปห้ามหยุด ฉันจะทำให้เธอแฉะจะได้ไม่ต้องใช้เจล” ไบเดนไม่สนใจเสียงทัดทาน ลูบไปตามเนินโหนกอวบอูมแบบเต็มไม้เต็มมืออย่างอ้อยอิ่ง เขี่ยนิ้วแหวกไปตามร่องสองลำเนาเนื้อที่ปิดสนิท คลึงติ่งเนื้อน้อยล่อให้น้ำใสบริสุทธิ์ไหลเยิ้มออกมา เพียงไม่นานกลีบร่องสวาทก็แฉะฉ่ำไปด้วยน้ำหวาน

“อ๊ะ อ๊า...คุณไบร์ทอย่าทำแบบนั้นเลยนะคะ พีชขอร้อง”

“อย่าเอาดุ้นออกจากปาก ไม่งั้นเธอได้เจ็บตัวจนต้องร้องขอชีวิตแน่ ขยับมานี่” ไบเดนยกบั้นท้ายงอนงามขึ้นแล้วจับร่างบางให้คร่อมส่วนกลางกายบนใบหน้าของตน