ไม่ว่าเธอจะปฏิเสธอย่างไรเขาก็ไม่มีทางเชื่อว่าเธอไม่ได้จงใจฆ่าแม่ของเขาโทษทัณฑ์สวาทหลังจากนี้ที่เธอจะได้รับจากเขามันจะทำให้เธอเหมือนตกนรกไปตลอดชีวิต
วัดxxx
ในขณะนี้เป็นเวลาเกือบทุ่มตรงในวัดมีพิธีสวดศพของคุณหญิงดวงสมรเจ้าของกิจการในเครือสุทธิเกียรติกอบการหรือSKK group ณ ตอนนี้แขกเหรื่อในงานเริ่มทยอยกันเข้ามาร่วมพิธีสวดศพกันมากหน้าหลายตาเพราะคุณหญิงดวงสมรมีคนรู้จักมากมายพอสมควรทั้งคนใหญ่คนโตไปจนถึงระดับพนักงานในเครือบริษัททุกคนต่างก็เสียใจในการจากไปของคุณหญิงดวงสมรอย่างมาก
“แกพาเธอมาทำไม”
อคิณชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ในชุดสูทสีดำเขายืนจ้องหน้าอิทธิกรน้องชายวัย30เขม็งเมื่อเห็นว่าน้องชายพาคนที่เขาไม่อยากให้มาที่นี่มาด้วยทั้งที่เขาเคยเอ่ยปากออกคำสั่งกับทุกคนแล้วว่าไม่ให้พัชรินทร์ผู้หญิงที่ทำให้แม่ของเขาตายมาเหยียบที่นี่
“ให้พัชได้กราบศพคุณแม่หน่อยนะครับพี่คิณ”
อิทธิกรเอ่ยเสียงอ่อนเขาสงสารพัชรินทร์ที่จะไม่ได้มีโอกาสแม้แต่จะกราบศพของแม่ของเขา
“ออกไปคนอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มากราบศพแม่ฉันเธอมันฆาตกร”
อคิณชี้หน้าพัชรินทร์ที่นั่งอยู่บนรถเข็นด้วยท่าทีขึงขังและตวาดไล่เธอจนคนในงานตอนนี้ต่างก็มองกันเป็นตาเดียว
“ไม่นะคะพี่คิณพัชไม่ได้ตั้งใจพัชไม่ได้อยากให้คุณแม่ตาย”
พัชรินทร์ส่ายหัวพัลวันน้ำตาไหลพรากที่ถูกตราหน้าว่าเป็นฆาตกรฆ่าคนที่มีพระคุณเธอไม่ได้ตั้งใจให้เหตุการณ์มันเกิดขึ้นแบบนี้เลยสักนิด
“แต่เธอก็ทำมันไปแล้ว”
อคิณตวาดเสียงฝาดจนคนที่อยู่ใกล้ๆต่างก็สะดุ้งไปตามๆกัน
“มันเป็นอุบัติเหตุนะครับพี่คิณพี่จะว่าพัชแบบนี้ก็ไม่ถูก”
อิทธิกรรู้ดีว่าพี่ชายของเขารักแม่มากเพียงใดแต่ไม่อยากให้พี่ตนทิฐิเกินไปแล้วที่มองว่าอุบัติเหตุครั้งนี้มันเป็นการจงใจของพัชรินทร์
“แกเข้าข้างคนผิดแล้วล่ะกรคิดดูสิว่าคุณแม่เสียแล้วพัชรินทร์จะได้อะไรบ้างหลังจากเปิดพินัยกรรมไม่กี่วันคุณแม่ก็พบจุดจบแบบนี้แกจะให้ฉันคิดเป็นอย่างอื่นได้ยังไง”
อคิณเชื่อเต็มหัวใจว่าทุกอย่างเป็นฝีมือของพัชรินทร์ที่มักใหญ่ไฝ่สูงเพราะหลังจากที่คุยเรื่องพินัยกรรมยกสมบัติกันได้ไม่กี่วันเรื่องร้ายๆก็เกิดกับแม่ของเขาจนเสียชีวิต
“พัชไม่มีทางทำร้ายคนที่มีพระคุณกับพัชนะคะพี่คิณ”
พัชรินทร์พยายามอธิบายทั้งน้ำตาเธอรู้ว่าตอนนี้ทุกคนตราหน้าเธอไปหมดแล้วแต่เธอก็ยังยืนยันว่าเธอไม่ได้ต้องการให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้น
“ถ้าไม่อยากให้งานนี้พังแกก็พาเธอออกไปซะ”
อคิณจ้องหน้าอิทธิกรด้วยสายตาแข็งกร้าวคนอย่างเขาไม่เคยพูดเล่น
“ใจเย็นๆนะคะคิณ”
กิ่งแก้วหญิงสาววัย27แฟนสาวของอคิณที่ตอนนี้พ่วงตำแหน่งเลขาของเขาด้วยกิ่งแก้วเห็นว่าอคิณกำลังอารมณ์เดือดเธอจึงเดินเข้ามาจับแขนอคิณให้ใจเย็นๆเพราะตอนนี้คนในงานต่างก็แตกตื่นกันเพราะเสียงของอคิณกันหมดแล้ว
“ไปกันก่อนเถอะพัช”
อิทธิกรรู้ดีว่าพี่ชายของเขาไม่เคยพูดเล่นจึงต้องรีบพาพัชรินทร์ออกไปก่อนจะดีกว่าหากมีโอกาสเหมาะๆที่อคิณไม่อยู่เขาค่อยพาพัชรินทร์มาที่นี่ใหม่
อคิณที่อยู่กับพ่อมาตั้งแต่ห้าขวบเพราะพ่อกับแม่เขาแยกทางกันจึงแบ่งลูกกันเลี้ยงโดยเขานั้นอยู่กับพ่อและอิทธิกรจะอยู่กับแม่ได้เจอกันบ้างเดือนละไม่กี่ครั้งแต่พอแม่ของเขามีพัชรินทร์มาอยู่ด้วยเขาและแม่จึงไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไรอคิณจึงไม่ค่อยชอบพัชรินทร์มาตั้งแต่เด็กๆเพราะคิดว่าพัชรินทร์นั้นเป็นคนแย่งความรักจากแม่ของเขาไปและยิ่งมารู้ว่าแม่ของเขาต้องตายเพราะพัชรินทร์อีกเขาก็ยิ่งเกลียดเธอมากกว่าเดิมหลายเท่า
ชั่วโมงต่อมา
โรงพยาบาล
อิทธิกรพาพัชรินทร์กลับมาส่งที่โรงพยาบาลเพราะเธอยังต้องได้รับการรักษาอาการบาดเจ็บที่ขาของเธออยู่ที่ออกไปได้ก็เพราะขออนุญาตหมอเจ้าของไข้ชั่วคราวเท่านั้น
“ฮึกๆฮือๆๆ..พัชไม่ได้ตั้งใจ..ฮือๆๆๆ”
ตั้งแต่ที่วัดจนมาถึงโรงพยาบาลน้ำตาของพัชรินทร์ก็ยังคงไหลไม่ยอมหยุด
“พี่รู้พัช..พี่รู้..วันนี้พักผ่อนนะพัชเดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้น”
อิทธิกรเห็นพัชรินทร์สะอื้นจนตัวโยนเขาก็อดสงสารไม่ได้เพราะเขาก็รักพัชรินทร์เสมือนน้องสาวคนหนึ่งเพราะเป็นเขาเองที่ขอให้แม่ของเขานั้นอุปการะเธอและเขาก็เชื่อว่าพัชรินทร์ไม่มีวันคิดร้ายต่อครอบครัวของเขาแน่นอน
พัชรินทร์เป็นเด็กกำพร้าที่ดวงสมรรับอุปการะตั้งแต่ยังแบเบาะตอนนั้นเป็นวันเกิดของอิทธิกรดวงสมรจึงพาอิทธิกรที่พึ่งได้ห้าขวบไปทำบุญที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเมื่ออิทธิกรได้เจอกับพัชรินทร์ที่นอนแบเบาะอยู่ในเปลจึงร้องห่มร้องให้ว่าอยากจะได้น้องขึ้นมาตั้งแต่วันนั้นดวงสมรจึงตัดสินใจรับอุปการะพัชรินทร์เอาไว้
“จะพาฉันไปไหนคะคุณพยาบาล”
ในเช้าของวันต่อมาพัชรินทร์สงสัยพอสมควรที่จู่ๆเหล่าพยาบาลก็เข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมเก็บของให้เธอ
“เรากำลังจะย้ายคนไข้ไปรักษาที่บ้านตามความประสงค์ของญาติคนไข้นะคะ”
พัชรินทร์ยังคงมีอาการสงสัยเพราะเรื่องนี้อิทธิกรไม่ได้บอกเธอก่อน
“ที่นี่มันไม่ใช่บ้านที่ฉันอยู่นี่คะ”
หลังจากที่นั่งรถมาได้พักใหญ่พัชรินทร์บอกคนขับที่อยู่ในรถกับเธอเพียงสองคนด้วยอาการตกใจเพราะที่นี่มันไม่ใช่ที่อยู่ของเธอบ้านหลังนี้เป็นบ้านทรงโบราณที่อยู่ติดกับริมแม่น้ำเธอไม่เคยได้ยินว่าจะมีคนในบ้านพูดถึงเลยว่ามีบ้านหลังนี้อยู่
“ใช่ที่นี่ไม่ใช่บ้านที่เธออยู่และเธอก็จะต้องอยู่ที่นี่จนกว่าฉันจะพอใจ”
อคิณหันหลังกลับมาจ้องพัชรินทร์ตาเขม็งเขาเอ่ยเสียงแข็งกับสาวเจ้าที่นั่งตกใจอยู่ด้านหลังอคิณเป็นคนจัดแจงเรื่องทุกอย่างเองเพราะต้องการพาพัชรินทร์มาขังไว้ที่นี่บ้านริมน้ำของพ่อที่เขาได้รับเป็นมรดกมาหลังจากที่พ่อของเขาเสียเมื่อห้าปีก่อน
พัชรินทร์เริ่มกลืนน้ำลายไม่ลงคอชาวาบไปทั้งตัวเธอรู้ตัวได้ทันทีว่าต่อจากนี้ต้องเกิดเรื่องไม่ดีกับเธอแน่เพราะรู้ดีว่าอคิณเป็นคนที่โหดร้ายเพียงใดแม้จะเจอกันไม่กี่ครั้งก็เถอะ
“พี่คิณพัชเจ็บนะคะ”
อคิณลากหญิงสาวที่ขาเจ็บเข้ามาในห้องนอนแล้วจับเธอล่ามไว้กับโซ่ที่ยาวเพียงแค่ให้เธอเคลื่อนไหวอยู่ในบริเวณห้องเท่านั้น
“พี่คิณ...พี่จะทำอะไรกันแน่คะ”
พัชรินทร์มองคนตัวโตด้วยแววตาที่ตื่นกลัวด้วยสีหน้าท่าทางของอคิณตอนนี้อย่างกับเสือร้ายที่พร้อมจะขย้ำฉีกเนื้อเธอเป็นชิ้นๆ
“ฉันจะขังเธอไว้ที่นี่...เธออย่าคิดว่าจะได้เสวยสุขกับสมบัติที่จะได้ตามพินัยกรรมฉันจะทำให้เธอเหมือนตกนรกทั้งเป็นเลยคอยดู”
อคิณคว้าหมับไปที่ไหล่มนทั้งสองของพัชรินทร์แน่นแล้วบีบเต็มแรงจนสาวเจ้าหน้าเหยเกน้ำเสียงแข็งกร้าวบวกกับแววตาของอคิณทำให้พัชรินทร์รับรู้ได้เลยว่าเขาไม่หลงเหลือความเมตตาสงสารในตัวเธอแม้แต่น้อยข้างในแววตานั้นมีแต่ความเกลียดชังแสดงออกอย่างชัดเจน
บทที่ 1 ขัง
30/05/2023
บทที่ 2 ทำให้ตกนรกตลอดชีวิต
30/05/2023
บทที่ 3 ทำให้ผ่อนคลาย
30/05/2023
บทที่ 4 ไม่ถึงกับตาย
30/05/2023
บทที่ 5 ต้องตกนรก
30/05/2023
บทที่ 6 หาที่ระบาย
30/05/2023
บทที่ 7 หนี
30/05/2023
บทที่ 8 คู่แข่ง
30/05/2023
บทที่ 9 เกิดจากความผิดพลาด
30/05/2023
บทที่ 10 ไม่ห่วงลูกเมีย
30/05/2023
บทที่ 11 ลูกคนหรือลูกลิง
30/05/2023
บทที่ 12 ตามถึงที่
30/05/2023
บทที่ 13 ต้องแต่งงาน
30/05/2023
บทที่ 14 ฤกษ์เข้าหอ
30/05/2023
บทที่ 15 เหมือนถูกควักหัวใจ
30/05/2023
บทที่ 16 ให้ชดใช้ไปถึงไหน
30/05/2023
บทที่ 17 ผู้ร้ายตัวจริง
30/05/2023
บทที่ 18 พวกแกมันโง่
30/05/2023
บทที่ 19 ขอโอกาสดูแล
30/05/2023
บทที่ 20 อยากกลับไปอยู่ที่ไร่
30/05/2023
บทที่ 21 ไม่กีดกันก็พอ
30/05/2023
บทที่ 22 เป็นพ่อประสาอะไร
30/05/2023
บทที่ 23 ไล่ไปนอนข้างนอก
30/05/2023
บทที่ 24 ต้องผ่าคลอด
30/05/2023
บทที่ 25 ยัยบ๊อง
30/05/2023
บทที่ 26 ใครให้เลือกมาเป็นเมียล่ะ
30/05/2023
บทที่ 27 โมโหหึง
30/05/2023
บทที่ 28 เพราะรัก
30/05/2023
บทที่ 29 แค่หึงเท่านั้น
30/05/2023
บทที่ 30 แพ้ความมึน
30/05/2023
บทที่ 31 เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
30/05/2023
บทที่ 32 ร่างไร้วิญญาณ
30/05/2023
บทที่ 33 เป็นพ่อคนต้องอดทน
30/05/2023
บทที่ 34 ขอโอกาส
30/05/2023
บทที่ 35 ใจหาย
30/05/2023
บทที่ 36 คือคนใจร้าย
30/05/2023
บทที่ 37 มีทางออกทางไหนบ้าง
30/05/2023
บทที่ 38 เลิกพูดอะไรที่เป็นไปไม่ได้
30/05/2023
บทที่ 39 เพราะไว้ใจคนผิด
30/05/2023
บทที่ 40 ต้องการคุยด้วยตัวเอง
30/05/2023
หนังสืออื่นๆ ของ ปลายฟ้า
ข้อมูลเพิ่มเติม