เพื่อนร้ายกลายรัก

เพื่อนร้ายกลายรัก

ดอกอ้อลู่ลม

5.0
ความคิดเห็น
6.7K
ชม
35
บท

"ฮึก ฮึก มะ เมื่อคืนไปไหนมา" เธอตัดสินใจที่จะถามมันไปตามตรงเพื่อจะได้ตัดสินใจว่าจะทำยังไงต่อไปกับเรื่องของเธอกับมัน "ไปไหน?? ตอนไหน" "ก็ตอนที่มาส่งมีนแล้วตาร์ไปไหน" "ไปมหาลัยไงก็บอกแล้วว่าไปทำงานกลุ่ม อาจารย์มาเร่งเพราะจะปิดเทอมแล้วด้วยไม่เสร็จก็คือไม่จบปีสามนะบอกก่อนเรียนวิศวะมันยากนะมีนก็รู้" "ไม่รู้หรอกเพราะมีนไม่ได้เรียนวิศวะ" "แต่มีผัวเรียนวิศวะก็ต้องรู้หน่อยนะว่าผัวเรียนหนักเหนื่อยด้วย" "แน่ใจเหรอว่าไปทำงานกลุ่มมา" "แน่ใจดิสาบานได้ถ้าไม่เชื่อก็โทรไปถามไอ้แจ็คดูว่าเค้าอยู่มหาลัยตลอดไม่ได้ออกไปไหนเลย" "......" "ที่ถามแบบนี้มีนคิดว่าเค้าไปไหน" "ไปเอาผู้หญิงไง" "ไปเอาผู้หญิง?? ใครวะทุกวันนี้ก็เอาแต่กับเมียคนเดียวไม่ได้ไปเอาอะไรกับใครเลยจริงๆ บอกมาว่าไปเอาเรื่องไร้สาระแบบนี้มาจากไหน" เธอตัดสินใจเดินไปหยิบมือถือที่วางไว้ในครัวแล้วเปิดให้มันดูทั้งรูปทั้งข้อความที่กีกี้มันส่งมาให้ "แล้วนี่อะไร ฮือออ ฮือออ ไอ้คนเลวไอ้คนมักมาก" เธอด่ามันพร้อมกับยื่นมือถือให้มันดูหลักฐานที่เธอมีพอมันรับไปดูมันก็เปิดดูทีละรูปหลังจากที่มันดูจนครบหมดทุกอย่างทั้งรูปและข้อความแล้วมันก็ถอนหายใจเหมือนพยายามระงับอารมณ์โกรธ หรือมันจะโกรธที่เธอรู้ความจริงแล้วก็ด่ามัน มันจะทำอะไรเธอหรือเปล่า "มีน.." มันเรียกชื่อเธอก่อนจะเดินมาหาเธอที่ยืนอยู่จนเธอต้องถอยหลังหนี "ฮือออ อย่าทำไรเค้านะ ฮือออ" มันเดินมาแล้วก็ดึงเธอเข้าไปกอด "ขอโทษนะ เค้าขอโทษ"

บทที่ 1 มีน

มีน....

ตอนนี้เธอกำลังยืนทำหน้าเซ็งอยู่ตรงหน้าห้องเพราะเข้าไปไม่ได้เนื่องจากไอ้ต้าร์มันล็อกข้างในทำให้เธอไม่สามารถเข้าไปในห้องได้ที่รู้ว่ามันอยู่ในห้องก็เพราะเห็นรถของมันจอดอยู่ข้างล่าง เธอโทรหามันเป็นสิบสายมันก็ไม่รับจะว่ามันไม่ได้ยินคงไม่ใช่ แต่มันคงไม่ว่างรับเพราะมัวแต่ทำภารกิจเร่งด่วนอยู่ ที่รู้เพราะสายเรียกเข้าโทรศัพท์มันดังลอดออกมานอกห้อง และมันก็ไม่ใช่แค่เสียงโทรศัพท์ไงที่ได้ยินพอเธอแนบหูกับประตูห้องเสียงที่ได้ยินมันก็คือ....

" ตะ ต้าร์ เร็วอีกค่ะ เร็วอีก อ๊ะ อ๊ะ"

" ซี๊ดดดด จะแตกแล้ว ซี๊ดดดด อ๊าาาส์"

เห้ออออ เมื่อไหร่มันจะเสร็จซะทีนะ ถ้ารู้ว่าวันนี้มันจะพาสาวกลับมาเอากันที่ห้องเธอกลับไปนอนบ้านตัวเองดีกว่า

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด แกร๊กก......

เสียงกดรหัสประตูห้องดังไม่ถึงสิบวิประตูห้องก็เปิดออกมาพร้อมกับหญิงชายคู่หนึ่งที่อยู่ในชุดนักศึกษาแต่สภาพไม่น่าจะใช่เลยสักนิด เธอมองการแต่งกายของทั้งคู่แล้วต้องหันหน้าไปทางอื่น คือดูออกเลยว่าไปทำอะไรกันมา ไอ้ต้าร์ก็เสื้ออยู่นอกกางเกงกำลังรูดซิบส่วนกระดุมเสื้อก็ติดแค่สองเม็ดโชว์ลำคอและแผงอกที่มีแต่รอยซึ่งไม่ต้องสาธยายก็รู้ว่ามันไปโดยตัวอะไรดูดมา ส่วนผู้หญิงที่ยืนเกาะแขนมันเหมือนชะนีก็คือยัยกีกี้เพื่อนสาวดาวมหาลัยที่เธอเองก็รู้จักเป็นอย่างดีเพราะเรียนปีเดียวกัน แต่เธอกับมันไม่ถูกกันหรอกเพราะยัยกี้น่ะตอนปีหนึ่งเคยมาขอให้เธอช่วยเป็นแม่สื่อให้หน่อยเพราะนางชอบไอ้ตาร์แต่ไอ้ตาร์ไม่เคยสนใจไม่เคยมองมันเลยเพราะตอนนั้นยัยนี่ไม่ได้สวยขนาดนี้ไง คือหน้าตาก็ธรรมดานมก็เล็กไอ้ตาร์มันเลยไม่สนใจ แต่เธอก็ปฎิเสธที่จะช่วยแล้วก็เตือนด้วยความหวังดีว่าไอ้ตาร์มันมีแฟนแล้ว แต่ยัยกี้หาว่าเธอหวงก้างเพราะชอบไอ้ต้าร์ทั้งที่เธอไมไ่ด้คิดอะไรกับมันเลยจริงๆแต่ยัยกี้ไม่เชื่อแล้วก็โกรธไม่พอใจเลิกคุยกับเธอไปเลย แต่เธอก็ไม่สนใจหรอกนะจะโกรธจะอะไรก็ตามสบายแล้วแต่เลยเพราะเธอคิดว่าเธอบอกไปด้วยความหวังดี แต่พอมาตอนเปิดเทอมปีสามไม่รู้ยัยนี่ไปเกาหลีมาหรือเปล่ากลับมานี่คือสวยสะพรั่งขาวโอโมนมดูมดูมสเป๊กไอ้ต้าร์มาก แล้วผู้หญิงแบบนี้มีเหรอที่ไอ้ต้าร์มันจะไม่ชอบมันไปจีบยัยนี่เองเลยและตอนนี้ทั้งคู่ก็มาลงเอยกันที่ห้องของเธอกับมัน ทุกคนอาจจะงงว่าเธอกับมันทำไมถึงมาอยู่ด้วยกัน เรื่องมันมีที่มาที่ไป

ไอ้ตาร์เป็นเพื่อนผู้ชายเพียงคนเดียวที่สนิทที่สุดของเธอ ที่จริงเธอไม่ได้อยากสนิทกับมันนักหรอกแต่มันเลี่ยงไม่ได้เพราะบ้านเราอยู่ใกล้กันเรียกว่ารั้วติดกันเลย พ่อแม่เธอกับพ่อแม่มันสนิทกันเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนน่ะแล้วก็มาซื้อบ้านติดกันเราสองเลยรู้จักกันตั้งแต่ยังเป็นเด็กยันโต คือตั้งแต่จำความได้ก็มีมันนี่แล่ะที่เป็นเพื่อนเล่น เข้าเรียนพร้อมกันเรียนที่เดียวกันตั้งแต่เตรียมอนุบาลยันเข้ามหาลัยไม่เคยแยกจากกันไปไหนเลย ตอนนี้เรากับมันเรียนอยู่มหาลัยปีสามแล้วอีกปีเดียวก็จะจบละและเราคงต้องย้ายไปอยู่กับพ่อที่อเมริกาตามสัญญาที่เคยให้พ่อไว้เมื่อหลายปีก่อน

หลายปีก่อน....

"มีนพ่อมีข่าวดีจะมาบอก"

"ข่าวดีอะไรคะพ่อ" เธอถามขณะที่กำลังนั่งทำการบ้านอยู่ที่โต๊ะ

"โรงแรมที่อเมริกาเค้าตอบตกลงรับพ่อเข้าไปทำงานที่นั่นแล้วนะลูก เงินเดือนมากกว่าที่นี่ตั้งหลายเท่าพ่อเลยตกลงจะไปทำที่นั่นซึ่งมีสัญญา10ปี พ่อเห็นว่ามันเป็นโอกาสที่ดีที่พ่อจะได้ทำในสิ่งที่พ่อฝันไว้ แต่...."

"แต่อะไรคะพ่อ"

"สิ่งที่พ่อห่วงมากที่สุดก็คือลูก...มีนอาจจะต้องย้ายไปอยู่กับพ่อที่นั่นด้วยนะลูก"

"ย้ายไปอยู่ที่นั่นเหรอคะ มีนไม่ไปได้มั้ยคะพ่อ มีนไม่อยากไปอยู่ที่อเมริกามีนอยากอยู่ที่นี่"

"ลูกจะอยู่ได้ยังไงล่ะลูกเป็นผู้หญิงนะ"

"อยู่ได้ค่ะ มีนอยู่ได้ มีนโตแล้วนะคะมีนอยู่มอหนึ่งแล้ว"

"ไม่ได้ลูกยังไงก็ไม่ได้ พ่อเป็นห่วงมีน"

"ฮือออ มีนไม่อยากไปมีนอยากอยู่ที่นี่อยากอยู่บ้านหลังนี้ " เธอเริ่มมีน้ำตาเมื่อรู้ว่ายังไงยังไงพ่อก็ต้องให้เธอไปด้วยแต่เธอไม่อยากไป เธอคิดถึงที่นี่คิดถึงบ้านที่เคยมีแม่อยู่ด้วยกันที่นี่แม้ว่าแม่ของเธอจะจากไปนานหลายปีแล้วก็ตาม

"พ่อรู้ว่ามีนรักบ้านหลังนี้ เพราะบ้านหลังนี้มีความทรงจำดีๆของครอบครัวเรา แต่เราก็ไม่ได้จะย้ายไปอยู่ที่นั่นถาวรนี่นา สักวันเราก็ต้องกลับมา"

บ้านหลังนี้เราเคยอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูกเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก จนมาวันนึงเมื่อแม่ของเธอไปตรวจสุขภาพประจำปีแล้วพบว่าตัวเองป่วยเป็นโรงมะเร็งหลังจากนั้นมาแม่ก็เข้ารับการรักษามาเรื่อยๆแต่อาการแม่ไม่ดีขึ้นเลยจนวันนึงแม่ก็จากเธอกับพ่อไปในที่สุด เธอจำได้ดีว่าในตอนนั้นเธออายุเพียงสิบขวบเท่านั้นแต่เธอจำเหตุการณ์ทุกอย่างได้ดี หลังจากงานศพของแม่ผ่านไปพ่อก็เอาแต่นั่งซึมเอาแต่นั่งมองดูรูปแม่แล้วก็ร้องไห้ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ไม่เป็นอันทำอะไรงานการก็ไม่ไปทำ เธอเข้าใจความรู้สึกของพ่อดีเพราะพ่อรักแม่มากอยู่ด้วยกันมาหลายสิบปีพ่อตั้งตัวไม่ทันที่แม่มาด่วนจากไปแบบนี้ จนลุงตั้มกับน้าพิมเพื่อนสนิทของพ่อที่อยู่บ้านติดกันมาเตือนสติพ่อว่าพ่อต้องเข้มแข็งพ่อจะมาอ่อนแอแบบนี้ไม่ได้เพราะพ่อยังมีเธอที่ต้องดูแล หลังจากนั้นเป็นต้นมาพ่อก็กลับมาเป็นพ่อที่น่ารักของเธอเหมือนเดิมพ่อเลิกดื่มเหล้าเลิกสูบบุหรี่และตั้งหน้าตั้งตาทำงานจากตำแหน่งผู้ช่วยกุ๊กพ่อได้เลื่อนขั้นขึ้นไปเป็นเชฟ

หลังจากที่รู้ว่าตัวเองต้องย้ายไปอยู่กับพ่อที่อเมริกาเธอจึงรีบวิ่งไปหาน้าพิมที่บ้านทันที น้าพิมเป็นแม่ของไอ้ตาร์น้าพิมเปรียบเสมือนแม่คนที่สองของเธอเลยก็ว่าได้เพราะตั้งแต่แม่เธอเสียไปก็ได้น้าพิมนี่แล่ะที่คอยดูแลเธอเวลาที่พ่อของเธอต้องไปทำงานแม้ที่ผ่านมาพ่อจะไม่ค่อยมีเวลาให้เธอซึ่งเธอก็เข้าใจพ่อดีว่าพ่อต้องทำงานหาเงินเลี้ยงเธอเพียงลำพังเธอไม่เคยน้อยใจท่านเลยสักครั้ง

"น้าพิม ฮือออ น้าพิมจ๋า"

"อ้าวมีนร้องไห้ทำไมลูกใครเป็นอะไร" น้าพิมที่กำลังนั่งดูละครอยู่ก็ทักขึ้นเมื่อเห็นเธอวิ่งร้องไห้เข้าบ้านมา

"ฮืออออ พ่อจะให้มีนไปอยู่อเมริกากับพ่อ มีนไม่อยากไป ฮืออออ"

"อ๋อนึกว่าเรื่องอะไร แล้วทำไมมีนถึงไม่อยากไปล่ะ ใครๆก็อยากไปเรียนเมืองนอกกันทั้งนั้น"

"ใช่ ฉันยังอยากไปเลยทำไมเธอไม่อยากไปวะ" เธอหันไปมองหน้าไอ้ตาร์ที่มันกำลังนั่งเล่นเกมส์อยู่หน้าจอคอม

"เรารักบ้านเราเราอยากอยู่ที่บ้านเรา เราไม่อยากไปไหนทั้งนั้น ฮืออออ " ในตอนนั้นเธอร้องไห้หนักมากเพราะตั้งรับไม่ทันที่จู่ๆจะต้องไปอยู่ที่อื่นซึ่งมันไกลมากถึงมากที่สุด

"ไร้สาระว่ะเรื่องแค่นี่้ร้องไห้ยังกะจะเป็นจะตาย"

"เงียบไปเลยนะเล่นเกมส์ของนายไปต้าร์ ฮือออ น้าพิม ช่วยคุยกับพ่อให้มีนหน่อย มีนไม่อยากไป" เธอไม่อยากคุยกับมันเธอเลยหันไปอ้อนวอนขอร้องน้าพิมต่อ

"เอาไงดีคะพี่ตั้ม พิมสงสารยัยมีนจัง" น้าพิมหันไปถามลุงตั้มพ่อของไอ้ต้าร์

"เอางี้ เดี๋ยวพี่ลองไปคุยกับไอ้เมษดู"

"ขอบคุณค่ะลุงตั้ม" เธอรีบวิ่งไปขอบคุณลุงตั้มทันทีเมื่อท่านบอกจะไปช่วยคุยกับพ่อให้

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ดอกอ้อลู่ลม

ข้อมูลเพิ่มเติม
ร้ายเล่ห์ลวงรัก

ร้ายเล่ห์ลวงรัก

โรแมนติก

5.0

แจ้งก่อนอ่าน.....เรื่องนี้มีคำหยาบคายและมีการกระทำที่รุนแรงในบางEPเพราะฉะนั้นใครโลกสวยหรือไม่ชอบนิยายแนวนี้โปรดเลื่อนผ่านXX เขาเอื้อมมือไปที่หัวเตียงแล้วหยิบซองสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่ฉันคุ้นตาออกมาเพราะฉันเคยเก็บเศษซากของมันมาก่อน มันคือถุงยางอนามัย "คุณธามคะ อย่า!!!" ฉันกำลังจะบอกกับเขาว่าอย่าทำเพราะฉันรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรแต่เขากลับเข้าใจไปอีกอย่าง "ทำไม หรืออยากเอาสดกับกู อย่าหวังเลยว่ากูจะยอมสดกับคนอย่างมึง" สวบ!!!! ปึ่ก!!!!! "ไม่ กรี๊ดดดดดดด" ฉันกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อเขาสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดทางฉันเจ็บแปลบไปทั้งร่างกาย จนน้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด "เชี่ย!!! มึง ไม่เคยเหรอวะ" คุณธามก้มมองดูจุดเชื่อมต่อแล้วอุทานออกมา

กลลวงร้ายซ่อนรัก

กลลวงร้ายซ่อนรัก

โรแมนติก

5.0

"เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนฉันจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น" "ค่ะ" ฉันฝืนความรู้สึกแล้วตอบออกไป ฉันไม่คิดว่าพี่ภูจะรับผิดชอบอะไรอยู่แล้วคำพูดของเขาเมื่อคืนฉันยังจำขึ้นใจ "และฉันก็หวังว่าเธอจะไม่เอาเรื่องที่เกิดขึ้นไปฟ้องแม่ฉันอีกว่าฉันรังแกเธอ" "ค่ะ" "สรุปก็คือเธอห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาดเพราะไม่อย่างนั้นฉันจะเอาเรื่องที่เธอเคยโกหกไปบอกพ่อเธอรวมถึงย่าเธอด้วยว่าเธอโกหกสร้างเรื่องหาว่าฉันล่วงเกินเธอทั้งที่ตอนนั้นฉันไม่ได้ทำ เธอคิดเอาก็แล้วกันว่าย่าเธอจะผิดหวังแค่ไหนที่หลานสาวสุดที่รักของท่านสร้างเรื่องโกหกหน้าด้านๆ เพื่อจับผู้ชาย" ฉันก้มหน้าแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง "เข้าใจที่พูดใช่ไหม" "อื้มมม" ฉันตอบเขาได้แค่นั้นเพราะพูดอะไรไม่ออกกลัวเขาจะรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังร้องไห้อยู่ "แต่ความผิดของเธอยังไม่หมดฉันยังไม่พอใจเพราะฉะนั้นเธอต้องมาที่นี่ทุกครั้งที่ฉันต้องการ แต่ถ้าเธอดื้อไม่ยอมมาฉันจะไปลากตัวเธอถึงบ้านไม่เชื่อก็คอยดู" "พี่ติดใจอัยก็บอกว่าเถอะไม่ต้องเอาเรื่องผิดไม่ผิดมาเป็นข้ออ้างหรอก" ฉันโต้กลับเพราะฉันไม่อยากให้พี่ภูคิดว่าฉันกลัวเขา "เธอพูดว่าไงนะฉันเนี่ยนะติดใจเธอ เหอะพูดผิดพูดใหม่ได้นะ"

ล่ามรักร้ายนายคาสโนว่า

ล่ามรักร้ายนายคาสโนว่า

โรแมนติก

5.0

"เธอชอบเพื่อนฉันเหรอวะ เหอะดูสารรูปตัวเองซะก่อนเหอะยัยอ้วนก่อนจะมาบอกรักใครไอ้คิมมันหล่อขนาดนั้นเธอคิดว่ามันจะมาชอบผู้หญิงที่ทั้งอ้วนทั้งขี้เหร่แบบเธองั้นเหรอห๊ะ อย่างเธอมันไม่มองให้เปลืองลูกกะตาหรอกตัดใจจากมันซะเถอะ" "แต่...ฉันชอบคิมจริงๆนะ" "อย่างเธอถ้าอยากให้ไอ้คิมชอบมันก็พอมีวิธีอยู่นะอยากรู้มั้ยฉันจะบอก" "บอกมาสิ" "ข้อหนึ่งเธอคงต้องไปตายแล้วเกิดใหม่" "ห๊ะนายว่าอะไรนะ!!!" "ฟังฉันยังพูดไม่จบ ฉันยังมีข้อสองให้เธอเลือกนั่นก็คือเธอต้องไปศัลยกรรมให้มันดูดีกว่านี้ไม่แน่ไอ้คิมมันอาจจะหันมาสนใจเธอก็ได้ แต่..ฉันว่าเบ้าหน้าอย่างเธอคงไปไม่รอดทำไปก็แค่นั้นเปลืองเงินเปลืองแรงหมอเปล่าๆ เพราะฉะนั้นเธอตัดใจจากมันซะ" เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของชมจันทร์พยาบาลสาวสวยกับอาร์ตเพื่อนสนิทของคิมหันต์จากเรื่อง ชังรักเมียรับใช้ นะคะ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หลังหย่าร้าง เศรษฐีมาขอแต่งงานทุกวัน

หลังหย่าร้าง เศรษฐีมาขอแต่งงานทุกวัน

红泉
5.0

ในคืนแต่งงาน เธอไม่ได้พบเจ้าบ่าว ชายแปลกหน้าที่บุกเข้ามา ทำลายทุกอย่างของเธอ แม่สามีทั้งทุบตีและดูหมิ่น สามีเย็นชาและไร้ความปรานี อีกทั้งยังมีหญิงอื่นหัวเราะเยาะและอวดโอ้ เธอจึงถูกไล่ออกไปจากบ้าน ไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นทนายความมือหนึ่ง ที่สามารถใช้เอกสารฟ้องร้องชายที่ทำลายชีวิตเธอได้ แต่เธอไม่รู้ว่าชายคนนั้นคือเศรษฐีที่มีชื่อเสียงในเมืองใหญ่ คนผู้นี้ผ่านผู้หญิงมาหลายคนแต่ไม่เคยผูกพันกับใครเลย มีความสะอาดอย่างมาก อารมณ์แปรปรวน เป็นคนดื้อรั้นและเผด็จการ บังคับให้เธอแต่งงานกับเขา ทำทุกวิธีทางที่เขาจะทำได้ เธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองมีปัญหาที่ใหญ่กว่าเดิม...

ทางเดินใหม่ของหัวใจ

ทางเดินใหม่ของหัวใจ

Viv Thauer
5.0

เวินอี่ถงได้เห็นความรักอันลึกซึ้งของเจียงยวี่เหิง แต่ก็ได้สัมผัสกับการทรยศของเขาเช่นกัน เธอเผารูปแต่งงานของพวกเขาต่อหน้าเขา แต่เขากลับมัวแต่ง้อชู้ของเขา ทั้งๆ ที่เขาแค่มองดูแวบหนึ่งก็จะเห็น แต่เขากลับไม่สนใจเวินอี่ถงสุดจะทน ตบหน้าเขาอย่างแรง พร้อมอวยพรให้เขากับชู้ของรักกันยืนยาว แล้วเธอก็หันหลังสมัครเข้ากลุ่มวิจัยลับเฉพาะ ลบข้อมูลประจำตัวทั้งหมด รวมถึงความสัมพันธ์การแต่งงานกับเขาด้วย! ก่อนจากไป เธอยังมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เขาอีกด้วยเมื่อถึงเวลาที่จะเข้ากลุ่ม เวินอี่ถงก็หายตัวไป บริษัทของเจียงยวี่เหิงประสบปัญหาล้มละลาย เขาจึงออกตามหาเธอด้วยทุกวิถีทาง แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นใบมรณบัตรที่ต้องสงสัยเขาสติแตก “ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่ยอมรับ!”เมื่อพบกันอีกครั้ง เจียงยวี่เหิงต้องตกใจที่พบว่าเวินอี่ถงเปลี่ยนตัวตนใหม่แล้ว โดยข้างกายมีผู้มีอำนาจที่เขาต้องยอมก้มหัวให้เขาอ้อนวอนอย่างสิ้นหวัง “ถงถง ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาเถอะ!”เวินอี่ถงเพียงยิ้มยักคิ้ว จับแขนของผู้มีอำนาจข้างๆ “น่าเสียดาย ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับที่นายไม่อาจเอื้อมถึงแล้ว”

เกิดใหม่เพื่อให้เจ้าคุณรัก

เกิดใหม่เพื่อให้เจ้าคุณรัก

รดามณีนัฐฐ์
5.0

คำโปรย : .....ใครจะไปคิด! ว่าไก่ย่างเพียงไม้เดียว มันจะทำให้ชีวิตของเธอถึงจุดจบ! และนำพาเธอย้อนเวลาไปเกิดใหม่ในร่างของคนที่อยู่ในยุคประวัติศาสตร์ และที่สำคัญ เธอได้สามีเป็นของแถม! **** อารัมภบท : .....เรื่องราวของนักศึกษาสาวที่ชีวิตพลิกผันอย่างไม่คาดฝัน เมื่อเธอหมดลมหายใจเพราะไก่ย่างเพียงไม้เดียว! แต่เธอกลับได้ย้อนเวลาเกิดใหม่ในร่างของลูกสาวเจ้าพระยาที่อยู่ในยุคก่อน แถมร่างนั้นก็ยังมีสามีแล้ว แต่เป็นสามีแสนจะเย็นชา ที่ไม่เคยสนใจหรือใส่ใจให้ความรักกับภรรยาที่เป็นเจ้าของร่างเดิมเลย แล้วใครสน? สำหรับเธอ คิดเพียงว่าได้มาเกิดใหม่อีกครั้ง ก็ดีแค่ไหนแล้ว ใครจะไม่รักก็ช่างเขาสิ ..โนสน ..โนแคร์จ้า แต่ทว่า! ยิ่งเธอไม่สนใจเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งหันกลับมาสนใจเธอมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะความแปลกใหม่ของเธอทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นและประหลาดใจในเวลาเดียวกัน จนกระทั่งคนที่เคยเย็นชามาตลอด จู่ๆ ก็กลายเป็นคนคลั่งรักในที่สุด.. #ตัวละครหลัก : *พระยาพิพัฒน์พงศ์ หรือ เจ้าคุณพิพัฒน์ อายุ 36 ปี มีบรรดาศักดิ์เป็นขุนนางระดับสูง รูปหน้าหล่อขั้นเทพ ฉลาด สุขุมรอบคอบ เงียบขรึม มีเสน่ห์ ผิวขาว รูปร่างกำยำ * จันทร์วรา อุษาวิบูลย์ หรือ เจ้าจันทร์ อายุ 21 ปี นักศึกษาปี 4 คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สาขาออกแบบ ภายใน สวยหวาน ร่าเริง กล้าพูดกล้าทำ ตากลมโต ปากจิ้มลิ้ม ผิวขาว รูปร่างผอมเพียว อกอวบอิ่ม _____________________ นิยายเรื่องนี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม ห้ามทำการคัดลอด เลียนแบบ หรือดัดแปลงเนื้อหาส่วน ใดส่วนหนึ่งของงานเขียนนี้ รวมทั้งการจัดเก็บ ถ่ายทอด บันทึก ถ่ายภาพ ไม่ว่ารูปแบบหรือวิธีการใดๆ ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น ผู้เขียน : รดามณีนัฐฐ์ ภาพปก : Onlyboy ปรับแต่งภาพปก : Dayny_white ปกอิมเมจ : เยเรมีย์ ________💫________

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
เพื่อนร้ายกลายรัก
1

บทที่ 1 มีน

02/08/2023

2

บทที่ 2 อารมณ์ไม่ดี

02/08/2023

3

บทที่ 3 บอกเลิก

02/08/2023

4

บทที่ 4 ตาร์คนดี

02/08/2023

5

บทที่ 5 เข้าใจผิด

02/08/2023

6

บทที่ 6 กูจะเอา nc

02/08/2023

7

บทที่ 7 กูคือผัวคนแรกnc++

02/08/2023

8

บทที่ 8 เพื่อนที่ไหนเอากัน

02/08/2023

9

บทที่ 9 เมียอยู่ไหนผัวก็ต้องอยู่นั่น NC++

02/08/2023

10

บทที่ 10 ไม่ได้รัก ไม่แต่ง

02/08/2023

11

บทที่ 11 เคยมีแฟนแต่เลิกไปแล้ว

02/08/2023

12

บทที่ 12 รับผิดชอบ

02/08/2023

13

บทที่ 13 สวัสดีครับลูก พ่อชื่อตาร์นะ

02/08/2023

14

บทที่ 14 พ่อจ๋า แม่จ๋าnc++

02/08/2023

15

บทที่ 15 ขอโทษนะ

02/08/2023

16

บทที่ 16 ผัวบอกรัก

02/08/2023

17

บทที่ 17 เมียเก่าเมียใหม่

02/08/2023

18

บทที่ 18 หยุดเห่ากันได้หรือยัง

02/08/2023

19

บทที่ 19 ขย่มแรงๆNC++

02/08/2023

20

บทที่ 20 อิเมียขี้ยั่ว ท้องแล้วหื่นNC++

02/08/2023

21

บทที่ 21 คลอดลูก

02/08/2023

22

บทที่ 22 เด็กชายภูตะวัน

02/08/2023

23

บทที่ 23 กิ๊กเก่า

02/08/2023

24

บทที่ 24 จัดการ น้องพลอย

02/08/2023

25

บทที่ 25 กูรักมึงนะ nc++

02/08/2023

26

บทที่ 26 nc++จัดหนักตอนเช้า

02/08/2023

27

บทที่ 27 แค่น้องสาว

02/08/2023

28

บทที่ 28 ตาร์สายเปย์

02/08/2023

29

บทที่ 29 มีชู้

02/08/2023

30

บทที่ 30 แฟนไม่มี มีแต่ผัวกับลูกอีกหนึ่ง

02/08/2023

31

บทที่ 31 ของอร่อย nc++

02/08/2023

32

บทที่ 32 บนรถ nc++

02/08/2023

33

บทที่ 33 แพ้ท้องแทนเมีย

02/08/2023

34

บทที่ 34 คุณพ่อลูกแฝด

02/08/2023

35

บทที่ 35 ตอนจบ

02/08/2023