จอมมารตกบ่วงรัก

บทที่1.มหานครแห่งแฟชั่น

ลอออรหลุบเปลือกตาลง พยายามข่มความตื่นเต้นที่พลุ่งพล่านขึ้นมาให้สงบลง เพียงแค่ได้ยินเสียงแอร์โฮสเตสประกาศการแลนดิ้ง หัวใจที่สงบมากว่า10ชั่วโมงก็ยิ่งเต้นแรง ใครจะไปคิดล่ะ ผู้หญิงบ้านนอกคนนี้จะโชคดีได้มีโอกาสมาเหยียบเมืองใหญ่ ถึงจะเป็นแค่ชั่วระยะเวลาสั้นๆ แต่มันก็เกินฝันสำหรับลอออรแล้ว

‘โครงการตามฝันกับดีไซเนอร์ชื่อดัง’ ลอออรมาอยู่ตรงจุดนี้ได้ก็เพราะโอกาสที่เธอตะเกียกตะกายคว้ามา เป็นโครงการที่เมืองไทยกับการร่วมมือกับแบรนด์ดังระดับโลก เป็นเด็กฝึกงานที่จะได้ดูการทำงานแบบใกล้ชิดกับแบรนด์หรูแห่งนี้ แบรนด์เสื้อผ้าที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ต้องมีสักชิ้น แม้จะราคาแพงจนแทบไม่กล้าจับจอง แต่เชื่อเถอะ หาก ‘SALUT’ ออกคอลเลคชั่นใหม่ สาวๆ จะพากันแห่แหนไปจับจอง

ลอออรยกมือวางบนหว่างอก พริ้มเปลือกตาหลุบลงเมื่อนึกถึง...เควิน ดิดิเย่ร์ ผู้ชายที่ผู้หญิงเกือบทั้งโลกฝันถึง และลอออรก็เป็นอีกคนหนึ่งที่หลงใหลได้ปลื้มชายผู้นี้ เควินไม่ได้มีดีแค่หน้าตา ผู้ชายคนนี้สมองระดับหัวกะทิ เขาคือ CEO ของ ‘SALUT’ ผู้ชายที่เข็นแบรนด์โนเนมมาสู้กับแบรนด์ดังอื่นๆ จนกระทั่งสามารถครองใจผู้หญิงเกือบทั้งโลกได้ในเวลานี้

ผู้ชายวัยกลางคนที่ยังหล่อเฟี้ยว อายุเป็นเพียงตัวเลขเท่านั้นจริงๆ สำหรับเควิน กาลเวลาไม่สามารถลดถอนความสง่างามของเควินได้เลย ใครจะคิดล่ะ ชายผู้นี้แตะเลขสี่มาสองปีแล้ว ริ้วรอยแห่งกาลเวลาไม่สามารถทำให้เควินดูโทรมลงได้เลย เขายังเป็นผู้ชายโสดคนเดียวที่เรียกเสียงกรี๊ดจากปากผู้หญิงได้ทุกครั้งที่ปรากฏตัว และเบื้องหลังความสำเร็จของเขา ก็มีข่าวฉาวไม่น้อย เรื่อง...ความเสเพลของเขานั่นเอง

แต่จะแปลกอะไรล่ะ ผู้ชายโสดสามารถทำเช่นนั้นได้ เขาไม่ได้ทำผิดนี่ แค่เขายังไม่เจอคนที่ใช่สำหรับตัวเอง

ดังนั้นข่าวฉาวของเควิน เลยตีคู่มากับความสำเร็จของเขา

“อรๆ ไม่ลงเหรอ?” ปานแขสะกิดลอออรพร้อมกับรีบดึงกระเป๋าลงมาจากชั้นวางเหนือศีรษะ

ลอออรกะพริบเปลือกตาปริบๆ เธอมัวแต่ฝันหวานจนเครื่องบินลำโตแล่นลงจอดที่ท่าอากาศยานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“สาวๆ มารวมกันทางนี้จ้า...ระวังพลัดหลงจากคนอื่นๆ ด้วยนะ” เสียงเจ้ปลาตะโกนเรียก ลอออรรีบลากกระเป๋าเดินทางไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆ แต่ไม่วายเหลียวหน้าเหลียวหลังเพราะความตื่นตากับทุกสิ่งรอบตัว

“อย่าทำท่าเลิ่กลั่กนักสิจ๊ะ กลัวเขาไม่รู้หรือไงว่าเพิ่งมาปารีสครั้งแรก” เสียงแดกดันจากเจ้ปลา ลอออรเลยรีบเก็บอาการเธอเดินตามเพื่อนๆ ไป หัวใจเต้นโครมคราม ลอออรอยากตะโกนดังๆ แต่เกรงว่าผู้คนรอบตัวจะแตกตื่น

....ฉันมาถึงแล้วนะ มหานครแห่งแฟชั่น ปารีสจ๋า....

ขึ้นรถลงเรือลอออรไม่เคยหวั่น เพราะความฝันอันยิ่งใหญ่เรื่องภาษาลออแปร่งๆเลยฝึกหนักเป็นพิเศษ สำเนียงอาจจะไม่ชัดเปลี้ยะ แต่สามารถอ่านออก สื่อสารได้ การเรียนภาษาอย่างหนักทำให้เธอมาถึงจุดนี้ได้นั่นเอง

“วันนี้เจ้จะให้ทุกคนพักกันให้สบาย พรุ่งนี้ถึงจะเริ่มงานกันจริงจัง เจ้จับคู่ให้แล้วนะ ขอย้ำนะจ๊ะ ห้ามลืม ห้ามหนีออกไปเที่ยวคนเดียว ข้างนอกนั่นอันตรายเกินไป”

เสียงเจ้ปลาตะโกนบอก ตอนที่ทุกคนขึ้นนั่งบนรถยนต์คันใหญ่ ลอออรท่องจำไว้ในใจ เธอคงไม่กล้าขนาดนั้น แต่คงมีสักวันล่ะที่เจ้ปลาอนุญาต ไหนๆ ก็ท่อสังขารมาถึงปารีสทั้งที คงไม่มีใครยอมอุดอู้อยู่แต่ในโรงแรม หรือไม่ก็ที่ซาลู

“อรๆ เธอเก่งภาษาฝรั่งเศสใช่ไหม?” ปานแขกระซิบถาม

ลอออรพยักหน้ารับ พร้อมกับตอบกลับเสียงแผ่วๆ “พอได้น่ะแข สะกดคำได้ ฟังพอออก แต่ยังไม่เคยพูดกับคนฝรั่งเศสแท้ๆ เลยสักที”

“ก็ดีกว่าแขแหละ อังกฤษพอได้ ฝรั่งเศสนี่ไม่กระดิกเลย”

“มันก็ค่อนไปทางยากพอสมควรแหละ แต่เพราะอรชอบเลยพยายาม” ความฝันอันยิ่งใหญ่อยู่ตรงหน้า ลอออรเลยไม่เคยย่อท้อ

“ว่าแต่...พวกเราจะได้เจอกับคุณเควินไหมนะ?” ปานแขพูดลอยๆ เชื่อเถอะหากเป็นเพศหญิง ทุกคนย่อมคิดแบบเธอทั้งนั้น

“ไม่รู้สิ” เควินเข้าถึงยาก เขาคงไม่สนใจเด็กฝึกงานอย่างพวกเธอหรอก

แต่หากสวยๆ อึ๋มนั่นไม่แน่ เพราะในบรรดาผู้หญิงรอบตัวของเขาทุกคนสวยไม่มีที่ติ โดยเฉพาะ เวโรนิก้า มอริซ ดีไซเนอร์คนดังที่เคียงคู่กับเควินมาตั้งแต่เริ่มต้นบนถนนเส้นนี้ มีข่าวซุบซิบว่าเขาสองคนเป็นมากกว่าเพื่อนร่วมงานหรือหุ้นส่วนในซาลู เวโรนิก้าแบะท่าชัดเจน หากเควินต้องการแบบนั้นเธอไม่คิดจะขัด แต่สำหรับชายผู้นั้น เขากลับมีท่าทางปกติ ไม่มีใครรู้เรื่องลับๆ ของเขาสองคนดีเท่ากับเจ้าตัว