Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
เมียสำรองจ้างรัก

เมียสำรองจ้างรัก

B.J.

5.0
ความคิดเห็น
1.2K
ชม
32
บท

โปรย เมียสำรองจ้างรัก ในคืนฝนตกหนักเธอตกเป็นของเขาเพราะแผนการของแม่ เพราะมารดาของเขาอยากได้หลาน แต่ไม่อยากได้สะใภ้เกรดต่ำเช่นเธอ เธอถึงได้อุ้มท้องลูกของเขาจนคลอด ในวันที่เธอคลอดลูก ก็ถูกเฉดหัวออกไปจากบ้าน แม้แต่หน้าลูกก็ยังไม่ได้เห็น พร้อมด้วยเงินก้อนโตที่มารดารับไปเพื่ออยู่กับสามีใหม่ นางขายเธอให้เสี่ยตัณหากลับอย่างเลือดเย็น กว่าจะเอาชีวิตรอดมาได้ ก็ลำบากจนเลือดตาแทบกระเด็น 5 ปีต่อมา มารดาของเขาตาย เธอกลับมาอีกครั้งเพราะอยากพบหน้าลูก ในฐานะพี่เลี้ยงคนใหม่ การกลับมาเจอเขาอีกครั้ง ทำให้เธอรู้ว่าเขากำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่คู่ควรในอีกไม่ช้า **************************************************** ตัวอย่างบางช่วงบางตอน... “เธอมาทำอะไรที่นี่” “เอ่อ...” “พี่เลี้ยงคนใหม่ของตากริชไงคะพี่ฤทธิ์” เสียงของรังรองดังขึ้น ทำให้มีนาไม่ต้องตอบคำถามชวนอึดอัดนั้น “พี่เลี้ยงคนใหม่ ใครใช้ให้แกรับผู้หญิงหิวเงินคนนี้เข้ามาทำงานในบ้าน แถมยังรับมาเลี้ยงลูกของพี่อีก” “พี่ฤทธิ์เป็นคนสั่งค่ะ” รังรองตอบพี่ชายหน้าตาย “สั่งตอนไหน” เริงฤทธิ์เอ่ยถาม สีหน้าของเขาดูกระด้าง คล้ายระเบิดเวลาที่เตรียมพร้อมจะปะทุได้ทุกเวลา ในขณะที่รังรองไม่ได้สะทกสะท้านแต่อย่างใด “พี่ฤทธิ์บอกว่าให้เริงจัดการทุกอย่างตามต้องการได้เลย เริงก็จัดการให้แล้วไงคะ มีนจะมาดูแลตากริช และรับรองว่าตากริชจะไม่โดนหยิก โดนตี หรือทำร้ายเพราะดื้อเกินเหตุเหมือนพี่เลี้ยงคนอื่นแน่นอน เหตุผลเพราะอะไรพี่ฤทธิ์ก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ” **************************************************** “คุณฤทธิ์ต้องการให้ดิฉันทำยังไงเหรอคะ ถึงจะได้ดูแลลูก” เธอพูดกับเขาตรง ๆ ใจร้อนรนอยากดูแลลูกสุดหัวใจ เธอโทษตัวเองมาตลอดว่าเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องที่ไม่มีโอกาสได้ดูแลลูกเลย “มาเป็นนางบำเรอฉันสิ ฉันจะให้เธอดูแลลูก” เริงฤทธิ์พูดอย่างเป็นต่อ “คุณฤทธิ์!” มีนาอุทานอย่างตกใจ ไม่คิดว่าเริงฤทธิ์จะพูดแบบนี้ออกมา “ทำไมล่ะ นอนกับฉันถือว่าเธอมีบุญมากนะ” “มีบุญยังไงคะ” เธอทำหน้าไม่เข้าใจ “เพราะที่เคยนอนมาเป็นพวกกุ๋ยข้างถนนไม่ใช่เหรอ ผู้ชายที่เธอหนีไปกับมันตอนได้เงินก้อนใหญ่ไปจากคุณแม่เมื่อห้าปีก่อน”

บทที่ 1 1

“ตื่น ตื่น นังมีน” จิตราปลุกลูกสาวที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงด้วยน้ำเสียงร้อนรน

“แม่มีอะไรจ๊ะ ฉันง่วง”

“แกรีบไปดูแลคุณฤทธิ์เร็ว คุณฤทธิ์กลับมาแล้ว เมากลับมาด้วยนะ” จิตราหมายถึงเริงฤทธิ์ ลูกชายเจ้าของบ้าน

เธอมาทำงานเป็นคนใช้ที่นี่นานหลายปี เพราะหนีจากความลำบาก จากบ้านนอกมาอยู่เมืองกรุง ทิ้งลูกเอาไว้กับมารดา แต่ตอนนี้มารดาเสียชีวิตแล้ว จึงรับลูกสาวมาอยู่ด้วยกัน ที่เธอได้งานทำที่นี่เพราะเผอิญไปช่วยคุณหญิงดาวเรืองจากโจรวิ่งราวกระเป๋าเอาไว้ จึงเป็นบุญคุณต่อกัน พอท่านรู้ว่าเธอไม่มีที่ไป คุณหญิงดาวเรืองเลยรับมาทำงานที่บ้าน ตอนแรกเธอก็ไม่ได้อยากจะช่วยหรอก แต่เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายรวย อาจจะหาที่เกาะได้ เลยทำตัวเป็นพลเมืองดีเสียเลย ก็ถือว่าคุ้มค่ากับการลงทุน ยอมเจ็บตัวนิด ๆ หน่อย ๆ เพราะไอ้โจรวิ่งราวก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน พอฟัดพอเหวี่ยงกันได้

พูดถึงบุตรสาว ความจริงหล่อนก็ไม่ได้อยากรับมาอยู่ด้วยกันหรอกเพราะคิดว่าเป็นภาระ แต่พอเห็นหน้าค่าตาบุตรสาวที่ไม่ได้เจอกันนานถึงสิบแปดปี อีกฝ่ายโตขึ้นแล้วทั้งสาวทั้งสวย คนที่คิดหาผลประโยชน์ก็ทำเป็นรักใคร่ไยดี อยากจะรับมาอยู่ด้วยกันในทันที

ผู้หญิงสวยมักมีคุณประโยชน์หลายอย่าง จิตราเล็งเห็นในข้อนี้

มีนาไม่มีที่ไปเพราะที่บ้านยากจนมาก เธอเพิ่งเรียนจบมัธยมศึกษาปีที่หกในโรงเรียนประจำอำเภอ ก็อยากเข้ามาอยู่ในเมืองกับมารดาเพื่อจะได้มีโอกาสเรียนหนังสือต่อ

มารดาพามาฝากฝังกับคุณหญิงดาวเรืองผู้มั่งคั่ง เป็นเศรษฐีนีที่มีธุรกิจมากมาย เธอจึงมีที่ซุกหัวนอน

“หนูอยากเรียนต่อจ้ะแม่” มีนาเอ่ยกับมารดา เมื่อครั้นย้ายเข้ามาอยู่กรุงเทพฯ ใหม่ ๆ

“ใครจะส่งแกเรียน ฉันไม่มีเงินส่งแกเรียนหรอกนะ อยู่บ้านเขาก็เป็นขี้ข้าเขา ต้องคอยรับใช้รองมือรองตีน เงินเดือนที่ได้ก็น้อยนิด ยังไม่พอยาไส้ฉันเลย แล้วจะส่งแกเรียน ถ้าแกอยากเรียนแกก็หาเงินเรียนเอาเองสิ” จิตราจิ้มหน้าผากลูกสาวอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินจากไปอย่างไม่สบอารมณ์

เป็นอันว่ามีนาต้องทำงานรับใช้ในบ้าน แทนที่จะได้เรียนหนังสือ มีนาคิดว่าหากเก็บเงินได้เธอก็จะลองหาที่เรียนต่อดู เรียนจบก็จะได้ไม่ต้องลำบากเป็นคนใช้เขาอีก

“ลูกแกหน้าตาสะสวยอยู่นะนังจิตรา แต่อย่าให้มายุ่งวุ่นวายกับลูกชายของฉันเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นฉันเอาเลือดหัวแกสองคนแม่ลูกออกแน่” ประโยคของคุณหญิงดาวเรืองทำให้สองแม่ลูกรีบตอบรับด้วยความกริ่งเกรง

และหลังจากนั้นคุณหญิงดาวเรืองก็นึกนิยมชมชอบมีนาพอสมควร เพราะขยันและเจียมเนื้อเจียมตัว นิสัยไม่เหมือนแม่เลยสักนิด

“คุณฤทธิ์เมามาก ตอนนี้ไม่มีใคร แกรีบไปดูแลรับใช้เร็ว ๆ เถอะ” จิตราเร่งเร้าบุตรสาว

“ทำไมแม่ไม่ไปเองล่ะจ๊ะ” คุณหญิงดาวเรืองเคยสั่งห้ามเอาไว้ว่าไม่ให้เข้าใกล้หรือไปยุ่งกับบุตรชายของท่าน เธอจึงไม่อยากขัดคำสั่งท่าน

“ฉันแก่แล้ว ง่วงด้วย ฉันประคองร่างคุณฤทธิ์ไม่ไหวหรอกนะ แกนั่นแหละไป”

“แต่คุณหญิงสั่งเอาไว้ว่าไม่ให้ฉันไปยุ่งกับลูกชายของท่านนี่จ๊ะแม่”

“นังนี่ กูบอกให้มึงไป มึงก็ต้องไป หรือมึงอยากโดนดี” จิตราตรงเข้าหยิกและทุบตีบุตรสาวด้วยความโมโห

“ไปแล้วจ้ะแม่ ไปแล้ว อย่าตีหนูเลย หนูเจ็บ” มีนารับคำ รีบตรงเข้าไปประคองร่างของเริงฤทธิ์ที่เมาไม่ได้สติเพื่อประคองขึ้นห้อง จิตรามองอย่างสมใจ คราวนี้แหละเงินก้อนใหญ่ต้องเป็นของเธอแน่ ๆ ไม่เชื่อคอยดูไปสิ!

“คนอะไรตัวหนักยังกับยักษ์” มีนารีบเข้าไปประคองเริงฤทธิ์ขึ้นห้อง ก่อนจะปล่อยร่างของเขาลงบนเตียงกว้างอย่างทุลัทุเล ร่างหนาหนักของเขาทำให้เธอถึงกับหอบ เธอไม่กล้าเรียกคนในบ้านเพราะดึกมากแล้ว เสียงอะไรบางอย่างทำให้เธอต้องรีบวิ่งไปที่ประตู

เธอดึงประตูแต่เปิดไม่ออก จะเรียกมารดาที่เดินตามมาเสียงดังลั่นบ้านก็กลัวคนในบ้านแตกตื่น เด็กสาวว้าวุ่นใจไปหมด ไม่คิดว่าจะถูกขังเอาไว้ในห้องกับเริงฤทธิ์

เธอเดินไปที่เตียงหลังจากเปิดโคมไฟที่หัวเตียง เห็นสภาพของเริงฤทธิ์แล้วดูไม่จืด เธอจะปล่อยให้เขานอนหลับอยู่ในสภาพนี้คงไม่ได้ จึงรีบไปหาผ้ามาเช็ดหน้าเช็ดตาให้เขา

มือหนารวบมือของเธอเอาไว้ ก่อนจะดึงรั้งเข้าไปหา มีนาตกใจ พยายามดึงมือหนี แต่เธอเสียหลักล้มลงบนร่างของเขาแทน เริงฤทธิ์กดร่างของเธอลงไปบนเตียง แล้วขึ้นคร่อมทับอย่างรวดเร็ว

“คุณฤทธิ์จะทำอะไรคะ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” มีนาเสียงสั่น ดันอกกว้างของเขาเอาไว้ เขาคงไม่คิดทำอะไรบ้า ๆ กับเธอหรอกนะ

“ดิ้นทำไม เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร มีเงินมากมายแค่ไหน” คนเมาอวดรวยใส่

มีนาไม่เคยสุงสิงกับเริงฤทธิ์เลย เขาเป็นลูกเทวดาของคุณหญิงดาวเรือง ที่สำคัญก็คือเขารวยมาก ฐานะชาติตระกูลดีพร้อม การศึกษาไม่ต้องพูดถึง เธอเทียบอะไรกับเขาไม่ได้เลย

โลกนี้มีสองมาตรฐาน เธอเห็นและเจอมากับตัว ใครเถียงแสดงว่าไม่เคยเจอ แต่เธอเจอมาทั้งชีวิต จนแล้วโดนเพื่อล้อ เพื่อนแกล้งแต่เด็ก โดนหาว่าเป็นลูกไม่มีพ่อแม่ ลูกโดนแม่ไข่ทิ้งแล้วไม่เหลียวแล

เธออยู่บ้านหลังเดียวกับเริงฤทธิ์จริง แต่เหมือนอยู่กันคนละโลก เพราะชีวิตของเจ้านายกับขี้ข้ามันต่างกันราวฟ้ากับเหว

“ปล่อยหนูนะคะ”

“จะให้ปล่อยได้ยังไง ก็เธอขึ้นมาอยู่บนเตียงกับฉัน แสดงว่ามาอ่อย เอาสิฉันจะสนองให้” เขาบีบปลายคางของเธอเอาไว้แน่น มีนาบอกตัวเองว่าเธอต้องหนีเขาไปให้ได้ แต่ปากร้อนร้ายที่เจือไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ก็จูบลงมาปิดทับริมฝีปากของเธอเสียก่อน

กลิ่นแอลกอฮอล์ในปากของเขาทำเอาเธอแทบมึนเมาตามไปด้วย เขาจูบเธอไม่ยอมหยุด มือหนาทั้งสองกดมือน้อยไปกับเตียงนอนกว้าง มีนาใจหายวาบ พยายามดิ้นแต่ร่างหนาหนักของเขาทาบทับมาทั้งตัว ยิ่งเธอดิ้นก็ดูเหมือนกับว่าเขาจะยิ่งกดเธอมากยิ่งขึ้น จนจมเตียง

เธอรู้ว่าเริงฤทธิ์เอาแต่ใจ และเขาก็ไม่ชอบให้ใครขัดใจด้วย ร่างของเธอจึงถูกตรึงอยู่ใต้ร่างใหญ่ แทบขยับเขยื้อนไปไหนไม่ได้

ลิ้นของเขาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากนุ่ม ลิ้นที่ได้สัมผัสกันและกันมันทำให้เธอรู้สึกแปลกประหลาด แบบไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน

มือของเขาก็ยุ่มย่ามกับเนื้อตัวของเธอยิ่งกว่าหนวดปลาหมึก มีนาตกใจแทบสิ้นสติเมื่อเขากระชากชุดนอนเก่า ๆ ของเธอออกไปจากตัว

มีนากรีดร้องเขาก็กระแทกปากบดขยี้ปิดปากของเธอเอาไว้ เสียงกรีดร้องจึงกลายเป็นแค่เสียงอู้อี้

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.

ข้อมูลเพิ่มเติม
หวานใจเฮียเจ้า

หวานใจเฮียเจ้า

โรแมนติก

5.0

โปรย หวานใจเฮียเจ้า ปิ่นเพชรยืนมองประตูห้องน้ำอย่างลังเล เขากำลังอาบน้ำเช่นนี้ เธอควรจะเข้าไปดูแลเขาไหมนะ เขาไม่เคยเรียกร้อง ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด ถ้าเขาจะทำอะไรก็ควรทำสักที เธอมาอยู่กับเขาเพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่หรือ ตัดสินใจได้ดังนั้น ปิ่นเพชรก็ทะลึ่งพรวดพราดเข้าไปในห้องน้ำของเขาในทันที เจ้าทัพตกใจเมื่อจู่ ๆ เธอก็โผเข้ามากอดเขาเอาไว้ทั้งตัว ในขณะที่เขาเองก็กำลังเปลือยเปล่าอยู่ “มีอะไร” เขาเอ่ยถามเหมือนเพิ่งหาเสียงเจอ ไม่คิดว่าเธอจะโผล่พรวดเข้ามาแบบนี้ “คือปิ่นจะมาช่วยอาบน้ำให้คุณน่ะค่ะ” คนบอกว่าจะมาช่วยอาบน้ำกอดเขาเอาไว้แน่น ไม่กล้าผละออกห่างหรือเงยหน้ามองเขาเพราะอาย “จะมาช่วยอาบน้ำให้ผม แต่กอดผมเอาไว้ซะแน่นแบบนี้จะอาบได้ยังไงกันครรับ” เขาเอ่ยเสียงนุ่ม พลางกลั้นยิ้มเอาไว้ “ก็คุณโป๊อยู่” “มาช่วยผมอาบน้ำก็ต้องรู้สิครับว่าผมโป๊” “เอ่อ...” เธออึกอัก เขาจึงค่อย ๆ ดันเธอออกห่าง ก่อนจะมองหน้าเธอไม่วาง เจ้าทัพทาบริมฝีปากลงไปหาริมฝีปากน้อยสั่นระริกของเธอ เธอเกร็งตัวหลับตาแน่น จิกมือเข้าที่บ่าของเขา ท่าทีของเธอบอกว่ากำลังหวาดกลัว และไม่พร้อม ทำให้เขาต้องละริมฝีปากออกห่าง เมื่อเขาจูบลงไปแต่เธอกลับปิดปากแน่น “คุณไม่ต้องฝืนใจตัวเองหรอกนะ ผมไม่บังคับคุณจนกว่าคุณจะเต็มใจ” ประโยคของเขาทำให้เธอชะงักและอึ้งไป

หวานใจเฮียเจตน์

หวานใจเฮียเจตน์

โรแมนติก

5.0

“เดี๋ยวพลอยไปเอาเสื้อผ้ามาให้พี่แล้วกันค่ะ” เขาทำท่าจะตามมา เธอเลยรีบปรามเอาไว้ “พี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องพลอยดีกว่า ยืนรอตรงนี้มันหนาว” “ไม่ได้ค่ะ” “กลัวพี่เหรอ” “กลัวค่ะ” เธอตอบตามตรง จะไปอวดดีว่าไม่กลัวเขา เดี๋ยวก็เจอดีเข้าหรอก “พี่ไม่ทำอะไรหรอก ถ้าพลอยไม่ยอม” “แน่ใช่ไหม” เธอพูดอย่างไม่ไว้ใจ “แน่ครับ” เขาเอานิ้วไปเกี่ยวไว้ทางด้านหลัง ก่อนจะฉีกยิ้มให้เธออย่างบริสุทธิ์ใจ “พลอยไม่ไว้ใจพี่เจตน์หรอกค่ะ พี่น่ะเสือผู้หญิง รออยู่นี่แหละค่ะ พลอยจะไปเอาเสื้อผ้ามาให้” เธอรีบตัดบท ไม่ยอมใจอ่อนง่าย ๆ พลอยไพลินเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบชุดให้เขา พอหันมาก็ต้องสะดุ้ง “อุ๊ย! พี่เจตน์เข้ามาตอนไหนคะ พลอยบอกว่าให้รออยู่ข้างนอกไง” “ห้องน้องพลอยเรียบร้อยจังเลยครับ หอมด้วย” เขาได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากห้องนอนของเธอ “ชุดพี่เจตน์ค่ะ” เธอยื่นให้เขา เขาก็รับมาถือเอาไว้ “ชุดน้องพลอยหอมจังเลยครับ” เจตน์ยกขึ้นมาดม ก่อนจะยิ้มหวานให้เธอ “เวลาพี่เจตน์จีบผู้หญิงก็ใช้มุขนี้เหรอคะ” “พี่ไม่เคยจีบผู้หญิง” “จะบอกว่าผู้หญิงวิ่งเข้าหาพี่เองเหรอคะ” “น้องพลอยเห็นยังไงก็อย่างนั้นแหละ” “...” เธอเงียบไม่ได้ตอบโต้ “หึงพี่เหรอ” เขาเดินเข้าหา ก่อนจะใช้มือดันไปที่ตู้เสื้อผ้า ทำให้เธอตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา “ใครจะไปหึงพี่กันล่ะคะ” “น้องพลอยก็เปียกไปหมดแล้ว เปลี่ยนชุดพร้อมพี่ไหม” “อุ๊ย! อย่ามาลามกกับพลอยนะคะ” เธอยกขึ้นกอดอกเมื่อเขาหลุบสายตามองต่ำลง “ยังไม่ตอบเลยว่าหึงพี่เหรอ” เขาขยับเข้าไปใกล้ พลางกระซิบถามตรงริมหู ลมหายใจร้อนแรงของเขาเป่ารดอยู่ตรงพวงแก้มหอมกรุ่น “ไม่ได้หึงค่ะ” เธอตอบเขาออกไป ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด การใกล้ชิดกับผู้ชายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เหลือร้ายแบบเขา ทำให้เธอใจสั่น พยายามจะอยู่ให้ไกลจากเขา เพราะรู้ว่าหัวใจตัวเองคงทานทนไม่ไหว แต่ก็เผลอเปิดโอกาสให้เขาเข้ามาในชีวิตอยู่ร่ำไป “อย่าค่ะ” เธอดันใบหน้าของเขาออกห่าง เมื่อเขาทำท่าจะก้มลงมาประทับริมฝีปากกับกลีบปากหวานฉ่ำของเธอ

ยังคงรักกันอยู่ไหม

ยังคงรักกันอยู่ไหม

โรแมนติก

5.0

โปรย ยังคงรักกันอยู่ไหม ความรักที่หวานชื่นจบลงเพราะความหลอกลวง หัวใจเจ็บปวดชอกช้ำเจียนตายเมื่อวันที่เขาเลือกอีกคน เธอกลับรักเขาหมดใจ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน “ทำไมถึงชอบเซ้าซี้ รู้ไหมว่ามันน่ารำคาญ” “พี่ปราบ” พลอยฟ้าสะอึกอึ้ง เพราะปราบไม่เคยพูดจาแบบนี้กับเธอ “พลอยขอโทษค่ะ” “พี่ไปละ อย่าทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญแบบนี้ได้ไหม” “ที่รีบไปเพราะจะรีบไปกินข้าวเช้ากับผู้หญิงในรูปคนนั้นใช่ไหมคะ” พลอยฟ้าเอ่ยถามทั้งน้ำตา “นี่อย่างี่เง่าได้ไหม” ปราบเท้าสะเอวมองคนที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา “พี่ปราบเคยรักพลอยจริงไหมคะ” “ไม่เอาน่าพลอย” ปราบแพ้น้ำตาผู้หญิง เขาจึงเข้าโอบกอดเธอเอาไว้ “พี่ปราบตอบมาสิคะ” “ถ้าไม่รักพี่จะแต่งงานเหรอคะ แต่พลอยอย่าร้องไห้แบบนี้ได้ไหม พี่รู้สึกแย่” “ขอโทษค่ะที่พลอยทำให้พี่ต้องอึดอัดใจ” ************************************************* ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้” พลอยฟ้าเอ่ยถามเสียงสั่น ทำไมผู้ชายที่เธอรักถึงเป็นไปได้ขนาดนี้ “พี่ก็คิดว่าจะเลี้ยงดูเธอให้ดี ในฐานะเมียอีกคน เธอก็ไม่น่าไปอาละวาดในงานแบบนั้นเลย” “พลอยอาละวาดตรงไหนคะ พลอยถามดี ๆ ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร พี่ต่างหากที่ไม่ชัดเจน รักพี่เสียดายน้องอยู่ได้” “พี่เปล่า” ปราบปฏิเสธ เพราะเขาไม่ได้ทำแบบนั้นเลย พยายามให้เธอกลับไปก่อนก็แค่นั้นเอง “คนเลวแบบพี่กล้าปฏิเสธหน้าด้าน ๆ” พลอยฟ้าฉุดอารมณ์ไม่อยู่ “นี่จะมากไปแล้วนะ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครเหรอที่มาด่าว่าพี่เลว” ปราบบีบแขนของเธอจนจบ ก่อนที่จะเขย่าจนร่างแรง ๆ “โอ๊ย! พลอยเจ็บนะพี่ปราบ” “อย่ามาปากดีกับฉันอีก” ปราบผลักร่างของพลอยฟ้าออกห่างด้วยความโมโห “ทำไมพี่เลวแบบนี้” “ก็เธอยั่วโมโหพี่ก่อน ผู้หญิงจืดชืดแบบเธอได้พี่เป็นผัวก็ดีแค่ไหนแล้ว” “พี่คิดแค่นี้จริงน่ะเหรอ คิดแค่นี้จริง ๆ ใช่ไหม” พลอยฟ้าเอ่ยถามทั้งน้ำตา รู้สึกหนักอึ้งไปหมดทั้งอก “หยุดร้องไห้ได้แล้ว” “พี่ปราบเลือกเธอใช่ไหม” “ใคร” “แก้วอัปสร” พลอยฟ้าเอ่ยถามเป็นครั้งสุดท้าย “ต้องการคำตอบแบบไหนล่ะ” เขายังเล่นลิ้น ไม่ชอบให้ใครคาดคั้น ด้วยว่าหล่อเลือกได้ ผู้หญิงคนไหนก็อยากได้เขาด้วยกันทั้งนั้น “ถ้าพี่เลือกเธอพลอยจะไปค่ะ จะไม่มาให้เห็นหน้าอีก พลอยจะยอมหย่าให้พี่ดีๆ แบบไม่เรียกร้องอะไร” พลอยฟ้าตัดสินใจอย่างเด็ดขาด “นี่กล้าท้าเลิกกับผัวเชียวหรือพลอยฟ้า คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถ้าหลุดจากพี่ไปจะมีผู้ชายหน้าโง่คนไหนมาเอาผู้หญิงเชย ๆ แบบเธออีก” “นี่คือสิ่งที่พี่คิดมาตลอดเลยใช่ไหมคะ” เขาเคยทำเหมือนเธอเป็นผู้หญิงที่รัก มีคุณค่าประดุจดั่งเจ้าหญิงตัวน้อยๆ ของเขา แต่นี่คือเนื้อแท้ก้นบึ้งหัวใจที่เขาคิดอย่างนั้นเหรอ “รู้ไหมว่าตอนนี้เธอน่ารำคาญมาก ถ้าพี่จะเลือกใครก็เป็นสิทธิ์ของพี่ พี่เป็นฝ่ายเลือก เธอเป็นฝ่ายถูกเลือกก็ต้องรอ” “งั้นพลอยไม่รอแล้วค่ะ เราหย่ากันให้เรียบร้อย พลอยคืนอิสรภาพให้พี่ตอนนี้เลย ใบหย่าพลอยจะจัดการส่งไปให้นะคะ” เธอเอ่ยกับเขาเสียงสั่นแต่มุ่งมั่น “เธอเลือกเองนะพลอยฟ้า พี่ให้โอกาสเธอแล้ว เธออยากเป็นแม่หม้ายผัวทิ้งก็ตามใจ” “ค่ะ” พลอยฟ้ารับคำอย่างหนักแน่น หมุนกายพร้อมเดินออกมาจากชีวิตของเขา ม่านน้ำตารินไหล แต่เธอไม่คิดที่จะหันกลับไปมองผู้ชายที่เป็นรักแรกอีก ผู้ชายที่ใจร้ายที่สุด

หนังสือที่คุณอาจชอบ

All about Youอุ่นไอรัก NC18++

All about Youอุ่นไอรัก NC18++

โรแมนติก

4.8

ผู้ชายที่พรากความบริสุทธิ์ของเธอไปเพียงชั่วข้ามคืนด้วยความเข้าใจผิด ทำให้เธอกับเขาต้องผูกติดกันไปตลอดชีวิตด้วยคำว่ารัก ❤️❤️❤️ หมอไทม์ ธามไธ ศัลยแพทย์โรงพยาบาล N ภายนอกดูเหมือนเป็นคนเย็นชาที่ไม่ค่อยสนใจใคร แต่ใครเลยจะรู้ว่าข้างในหัวใจกลับซ่อนความหวั่นไหวและอบอุ่นเอาไว้อย่างมิดชิด ครั้งหนึ่งเขาเคยตั้งปฎิญาณเอาไว้ว่าจะไม่รักใครแต่แล้วโชคชะตากลับเล่นตลกให้เขาต้องมาตกหลุมรักผู้หญิง ที่เขาหวังเพียงแค่ค้างคืนแต่กลับคือรักจริงและรักเดียวของเขาตลอดไป ไออุ่น อัยย์วรินทร์ เด็กสาวที่มองโลกในแง่ดีน่ารักและบริสุทธิ์สดใส รอยยิ้มของเธอทำให้ใครต่อใครตกหลุมรักโดยไม่รู้ตัว รวมถึงเขาหมอไทม์ ธามไธ ความอบอุ่นของเธอหลอมละลายหัวใจที่เย็นชาดั่งน้ำแข็งของเขา ให้กลายมาเป็นความรักที่ลึกซึ้ง

ติวสวาท ปิศาจร้อนรัก

ติวสวาท ปิศาจร้อนรัก

มหาเศรษฐี

5.0

“คุณช่วยสอนเรื่องอย่างว่าให้ฉันได้ไหม?” “ห๊ะ?!” ทันทีที่เธอพูดจบ ออสตินก็อย่างตกใจจนเกือบจะพลัดตกเก้าอี้แล้วด้วย ไม่คาดคิดว่าเธอจะพูดเรื่องนี้กับเขา ออสติน เบรเดน ปิศาจหนุ่มผู้เจนจัดในเรื่องเริงรัก ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าจะได้ยินคำขอสุดพิศดารพันลึกจากปากของดรัลพร แก้วกานต์ เมื่ออยู่ๆ เธอก็บุกมาถึงห้องทำงานแล้วขอให้เขาช่วยรับหน้าที่ “ติวเตอร์” เพื่อสอน “บทเรียนพิศวาส” ให้เธอเป็น “ผู้หญิงเร่าร้อน” ในแบบที่เขาชอบ และเขาคงจะรับหน้าที่ดังกล่าว หากว่าเธอไม่ใช่น้องสาวของเพื่อนสนิท และเป็นคนที่เขาพยายามเก็บไม้เก็บมือให้อยู่ห่างจากเธอมาตลอด เพราะเขาดันรู้สึกอยากครอบครองเธอตั้งแต่เธออายุได้เพียงสิบสามปีเท่านั้น! ทว่าคนอย่างดรัลพรผู้มุทะลุมีหรือจะยอมให้เขาปฏิเสธคำขอเธอง่ายๆ เมื่อเธอยั่วยวนเขาด้วยท่าทีไม่ประสีประสาจนเขาต้องหลวมตัวตกปากรับคำว่าจะเป็น “คุณครูกิตติมศักดิ์” สอนบทเรียนแสนพิเศษนั้นให้กับเธอ เพียงแต่เธอต้องจ่ายค่าเล่าเรียนแพงลิบลิ่ว ด้วย “พรหมจรรย์” ที่เพียรรักษามานานของเธอ “คราวหลัง... อย่าได้คิดจะอ่อยผู้ชายคนอื่นอีก เข้าใจไหม?!” เขาถามเมื่อฟาดแส้ลงมาอีกครั้ง “แยกขาออกเดี๋ยวนี้!” “อื้อ!” ดรัลพรร้องอีกครั้งเมื่อเขาฟาดแส้ลงมาเพื่อเป็นการทำโทษและตักเตือนถึงผลของการขัดคำสั่งของเขา

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

โรแมนติก

4.9

วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบครัวของนางต้องการไล่นางออก! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนเลวทรามและไร้ความปรานี วางยาน้องสาว และพ่อของนางต้องการโบยนางจนตาย! ในความเป็นจริงหากอยากจะกล่าวหาผู้ใดสักคน มันก็หาข้ออ้างได้ทั่ว แต่นางเป็นคนไม่ยอมใคร นางผอมบางนางหนึ่งปลุกปั่นโลกด้วยความสามารถอันทรงพลังตนเอง ท่านอ๋องกล่าวว่า หากได้เจ้ามาครอบครอง ข้ายอมทรยศทุกคนในโลก นางกล่าวว่า เพื่อท่าน ต่อให้ทุกคนในโลกเกลียดข้า ข้าก็ยอม

Lesson of love ทวงรัก NC18++

Lesson of love ทวงรัก NC18++

โรแมนติก

5.0

เก้าทัพ กันต์ดนัย ลูกชายสายเฟียร์สของหมอกฤษฎิ์ หล่อร้าย เจ้าเล่ห์ และแสนเย็นชากับทุกคน ยกเว้นเธอนับดาว ภายใต้ใบหน้าหล่อเหลาที่แสนเย็นชากลับมีความอ่อนโยนซ่อนอยู่อย่างมิดชิด รักครั้งแรกจากใครบางคนเขาจะขอทวงมันกลับมาคืนทั้งตัวและหัวใจ นับดาว นภาดา เด็กสาวที่เติบโตมาในบ้านเด็กกำพร้าและสู้ชีวิตมาตั้งแต่เด็ก น่ารัก อ่อนหวาน ไร้เดียงสา อ่อนโยน ตกหลุมรักเก้าทัพตั้งแต่แรกพบและมั่นคงในรักเสมอมา รักครั้งแรกลาลับไปพร้อมกับคำว่า แอบรักรุ่นพี่ รักครั้งใหม่มาเยือนพร้อมกับคำว่า แอบรักพ่อของลูก เด็กชายกองทัพ กันต์กวี ของขวัญจากเขาชายผู้เป็นที่รักหาใช่ความผิดพลาดที่ใครต่อใครตราหน้าเธอไม่ เด็กแสบ เด็กซน ที่เป็นรอยยิ้มและกำลังใจของนับดาว เด็กแสบและแสนร้ายคู่กัด No.1 ของเขาคนนั้นรักแรกของมารดา เรียกพ่อมันยากเรียกเก้าทัพง่ายกว่าเป็นไหนๆ

คุณนายยอมหย่าแล้ว

คุณนายยอมหย่าแล้ว

โรแมนติก

4.9

หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า “ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?” เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า “ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว...” ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา “เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?”

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ