Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
35
ชม
10
บท

รุ่นพี่ที่ฉันแอบชอบ เค้าได้ทั้งจูบแรก และความบริสุทธ์ของฉันไป ควรจะดีใจหรือเสียใจดีนะ

บทที่ 1 EP1 เช้าที่วุ่นวาย

"ณ มหาลัยแห่งหนึ่ง 09:10 นาที "

เช้าอันแสนวุ่นวายของฉันเห้อ..ง่วงจังอยากกลับห้องแล้ววว โอ๊ะ!!ลืมแนะนำตัวสวัสดีฉันชื่อ ณิชา พิทักษ์สกุล หรือเรียกง่ายๆว่า มีมี่ อายุ22ปี เรียนสาขาวิชาช่าง (ใช่ค่ะช่างไฟ) 555 แปลกๆ ใช่มั้ยล้าา เพราะผู้เยอะ ฉันเลยเลือกเรียนสายนี้ ≧∇≦ ฉันมีเพื่อนสนิท ชื่อมายด์ เรียบร้อยน่ารักตัวก็นุ่มนิ่ม ขาวสวยตากลมๆ ริมฝีปากน่าจุ๊บ ≧ω≦ ถ้าฉันเป็นผู้ชายฉันก็คงแอบรัก 555

" ยัยมี่ ทางนี้ "

ฉันมองตามเสียงยัยเพื่อนรักที่นั่งรอฉันอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่

" มาเร็วกว่าฉันอีกนะแก "

ฉันเอ่ยทักเพื่อนสาวเพราะชีมาไวจริงๆ ^o^

" แกมาช้าเองงง "

มายด์ทำหน้าซังกะตายใส่ฉัน ผู้มาช้าตลอด ~_~

" ฉันหิวแล้วอ่ะ ไปหาข้าวกินกัน "

แล้วเราสองคนก็พากันเดินไปร้านข้าวข้างๆ วิลัย ที่เป็นร้านประจำของเราสองคน หลังจากกินข้าวกันเสร็จฉันก็แวะคาเฟ่ที่ฉันชอบมากที่สุดของที่สุด เพราะว่าเป็นคาเฟ่น้องแมว แล้วก็มีพวกเครื่องดื่ม เค้ก ขนมเยอะแยะไปหมด แถมน้องชายพี่เค้าหล่อมากกก แถมเป็นหนึ่งในสามหนุ่มฮอตของสาวๆ ในมออีก ≧∇≦ เห้อ!!!จะมีวาสนาได้ควงแขนเค้ามั้ยน๊าาาา..

" เอาเหมือนเดิมค่ะพี่มินตัน "

ฉันบอกพี่มินตัน พร้อมมองหาน้องชายเค้า

" มายด์เอาแบบมี่ค่ะ (⌒o⌒) "

"ตาเหนือไม่อยู่หรอก ออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้ว"

" อ่อ..ค่ะ "

ฉันรับน้ำจ่ายตังเรียบร้อยแล้วก็พากันกลับวิลัยเพราะใกล้เวลาเข้าเรียนแล้วระหว่างจะเดินขึ้นบรรได ฉันเดินชนกับใครก็ไม่รู้

ปึก~

ก้นจ้ำเบ้าเลยฉัน อ่าา~~เจ็บชะมัด ยัยมายด์รีบมาช่วยพยุงฉันขึ้นยังไม่ทันจะอ้าปากพูดอะไรเลย เสียงคนอีกฝั่งก็ตะโกนใส่ฉัน

"เดินบ้าอะไรของเธอกาแฟหกใส่เสื้อฉันเปื้อนหมดแล้วเนี่ย -_-# "

ฉันรีบเงยหน้ามองคนตรงหน้า ⊙_⊙ พี่เหนือ!! ซวยแล้วฉัน

" เอ่อ..ขะ ขอโทษค่ะ "

มัวแต่ดูโทรศัพท์ไม่ได้มองทางจนชนพี่เหนือเข้าให้ แถมกาแฟหกเปื้อนเสื้อพี่เค้าอีก ตาย ตายแน่ฉัน (。ŏ_ŏ)

"เซ่อซ่า!! เดินไม่ดูทาง ทีหลังแหกตาดูทางซะบ้าง "

" ขอโทษแทนเพื่อนหนูด้วยนะคะพี่ "

ยัยมายด์กล่าว แล้วก็มีเพื่อนพี่เหนือตามมาอีกสองคน

" มีอะไรวะใอเหนือ (~_^) "

พี่เฟิร์สกับพี่ไนท์ถามพร้อมมองเสื้อเพื่อนที่เปื้อนกาแฟ

" ก็ยัยนี่ดิ เดินไม่มองทางชนกาแฟหกใส่เสื้อกู "

พี่เหนือตอบและถอดเสื้อออกก่อนจะโยนใส่หน้าฉัน °Д°แกรรรร!!! หุ่นพี่เค้าปังมากกก เนื้อแน่น หน้าท้องเป็นลอนๆ ขาวโอ๊ยยยยย!!

" เห้ย!! "

หนุ่มๆทั้งสามคนร้องเป็นเสียงเดียวกันเพราะฉันเลือดกำเดาไหล ≥3≤

"แก!!ใอมี่เลือดกำเดาแกไหล Σ (゚Д゚;)"

ฉันรีบเอามือจับจมูกสวยๆ เออเลือดไหล ( ̄へ ̄)

"พาเพื่อนเธอไปห้องพยาบาลดิ ยืนเซ่ออยู่ทำไม "

พี่เหนือกล่าวแล้วหยิบเสื้อสำรองในเป้ออกมาใส่ แล้วทั้งสามคนก็เดินหายเข้าตึกไป

" แกไหวมั้ยเนี่ย "

" ไหวแกแค่ตะลึงหุ่นพี่เค้า (≧∇≦) "

ฉันบอกเพื่อนแล้วมองเสื้อที่เปื้อนกาแฟของพี่เหนือ คนอะไรหุ่นดีชะมัด หลังจากฉันจัดการเลือดที่ไหลเรียบร้อย ก็พากันไปเรียน แต่เรียนไม่รู้เรื่องเลยฉัน มีแต่หุ่นพี่เหนือฟุ่งเต็มไปหมดในหัว 5555

#เหนือ

เวรกรรมอะไรของผมวะเดินลงบรรไดมาดีๆ ก็มียัยบ้าที่ไหนก็ไม่รู้เดินมาชนแถมกาแฟหกเปื้อนใส่เสื้ออีกแม่ง!! หงุดหงิดก็ถอดเสื้อโยนใส่ไปสิ แต่ยัยบ้านั่นดันเลือดกำเดาไหลซะงั้น ผมก็เลยบอกให้เพื่อนยัยนั่นพาไปห้องพยาบาล พอบอกเสร็จผมกับเพื่อนก็พากันขึ้นไปเรียน อ้อ!! ผมชื่อเหนือ คณะวิศวะ เป็นลูกชายคนที่สองของบ้าน พี่สาวผมเปิดคาเฟ่แมวพร้อมทั้ง ขนม นม เนยเค้ก เครื่องดื่มต่างๆ อยู่ข้างมอหรูหราหมาเห่ามาก ที่บ้านก็รวยไม่รู้จะเปิดทำเองทำไม ผมชอบมานอนเล่นที่ร้านของพี่สาวเพราะมีแมว555 มากกว่ากลับไปคอนโดตัวเอง

ผมมีหุ้นที่ผับกับเพื่อน ก็มักจะแวะไปนั่งประจำ มีสาวๆ ติดผมมากมาย แต่ผมไม่สนใจใครทั้งนั้นแค่ควงเล่นไปวันๆไม่คิดจริงจังหรือคบเป็นตัวเป็นตน เพราะผู้หญิงหน้าลำคานจะตายไป...

พักเที่ยง...

"ใอมี่เสื้อพี่เค้าแกจะเอายังไง"

ยัยมายด์ถามฉัน

"ก็คงต้องเอาไปซักคืนพี่เค้าดิ "

ฉันตอบพลางมองเสื้อในถุงกระดาษ

" เลิกเรียนแล้วแกไปไหนต่อ "

" ไปกินชาบูกันมั้ยแก "

"ไปดิ แต่ฉันขอเอาเสื้อพี่เค้าไปร้านซักก่อน "

ฉันตอบเพื่อนแล้วเดินไปที่รถขับไปร้านซักแถวห้างจะได้รับเสื้อกลับทีเดียวเลย พอเดินเข้าร้าน ตาก็ดันดีหันไปเจอพวกกลุ่มพี่เหนือเดินควงสาวนมโตๆ กันทั้งนั้นเลย ชิ!! (¬_¬) พ่อเทพบุตร ควงไม่ซ้ำหน้าแต่ละวัน

" ใอเหนือ นั่นใช่น้องคนที่เดินชนมึงเมื่อเช้าใช่ป่ะ"

พี่เฟิร์สถามพี่เหนือก็มองมาที่ฉันกับเพื่อน แบบไม่สบอารมณ์หน้ากลัวชะมัดเลย แล้วพี่เค้าก็เดินมาทางฉัน (ŏ_ŏ)

" หายเซ่อรึยังยัยบื้อ -_-|| "

"คะ ค่ะ เสื้อพี่ มี่เอาไปส่งซักแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้มี่เอาไปคืนพี่ที่ร้านนะคะ "

" อืม มีความรับผิดชอบดีหนิ ¬_¬ "

แล้วพี่เหนือก็เดินไปเลย เย็นชาชะมัด

ฉันกับมายด์เดินเข้าร้านนั่งกินชาบูอย่างสบายใจ

"นี่แกก็ชอบพี่เค้ามาเป็นปีแล้วนะไม่คิดจะบอกเค้าหน่อยหรอ "

มายด์เอ่ยถามฉัน ฉันได้แต่เงียบไม่ตอบก้มหน้าก้มตากิน ใช่ฉันชอบพี่เหนือมาสองปีแล้วแต่ไม่กล้าบอกพี่เค้าเพราะว่าพี่เหนือควงสาวไม่ซ้ำหน้า แล้วก็ไม่เว้นแต่ละวัน แต่ละคนหน้าตาดีเซ็กซี่กันทั้งนั้น ขาว สวย หมวย เอ็กซ์มาก ต่างจากฉันได้แค่ขาว จมูกโด่ง หน้าอกนี่เทียบไม่ติดเลยได้แต่มองดูเค้าอยู่ห่างๆ เหมือนสต๊อกเกอร์เลยฉัน >_< พี่เค้าเป็นคนนิ่งๆ ขรึมๆ ผมสีน้ำตาล ดวงตาคม สันจมูกโด่ง ผิวขาว สูงหุ่นดีเลยแหละ มีแต่สาวๆ ติดหนึบที่พร้อมจะพลีกายให้ หลังจากกินชาบูกันเสร็จแล้ว ฉันก็ขับรถไปรับเสื้อพี่เหนือ แล้วก็ไปส่งยัยมายด์ก่อนค่อยกลับคอนโด พอถึงคอนโดฉันก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนเตรียมจะนอน เพราะวันนี้เหนื่อยมาก ไหนจะสร้างเรื่องไว้กับพี่เหนือไว้อีก ฉันนอนมองเสื้อนักศึกษาของพี่เหนืออยู่พักนึง ก่อนจะนอนดูโทรศัพท์ไปเรื่อย เอ๋!!พี่เค้าออนไลน์ด้วย (⌒o⌒) แล้วอยู่ๆ พี่เค้าก็ทักมา

ติ๊ง~

เหนือ : ยัยเซ่อ พรุ่งนี้อย่าลืมเอาเสื้อมาคืนฉันด้วย

มีมี่ : ค่ะ

เอิ่มก็ไม่วายทวงเสื้ออ่ะเนอะมีตัวเดียวรึไงกัน (¬_¬) แล้วฉันก็ปิดหน้าจอโทรศัพท์นอน

-รุ่งเช้า

ร่างบางยังคงหลับไหลอยู่บนที่นอนนุ่มๆ

08.30 นาที

ติ๊ง~

มายด์มิ้นท์ :แกตื่นยัง

10นาทีต่อมา ฉันตื่น เปิดดูโทรศัพท์ ใครส่งอะไรแต่เช้า

มีมี่ :ว่าไงแก ตื่นแล้ววว

มายด์มิ้นท์ :แกเอาเสื้อไปคืนพี่เหนือยัง

มีมี่ :ยังอ่ะ เดี๋ยวฉันอาบน้ำเเต่งตัวเสร็จแล้วจะออกไปที่ร้านพี่มินตัน

มายด์มิ้นท์:จะโดนพี่เค้าแหกอกอีกมั้ยแกเนี่ย (~_^)

จบสนทนาฉันก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเอาเสื้อไปคืนที่ร้านพี่มินตัน

-ร้านพี่มินตัน

" หวัดดีค่ะพี่มินตัน "

ฉันทักพี่มินตัน

"อ่าวน้องมี่ รับอะไรดีคะ (⌒o⌒) "

"เอ่อคือ มี่จะฝากเสื้อคืนพี่เหนือหน่อยค่ะ พอดีเดินชนพี่เค้ากาแฟหกใส่เมื่อวาน"

"อ่อ..โอเคค่ะ^_^ "

แล้วฉันก็ขอตัวกลับกำลังจะขึ้นรถก็ดันเจอกับพี่เหนือ แล้วเค้าก็มองและเดินมาทางฉัน เอาไงดีใอมี่เอ้ย จะโดนแหกอกมั้ยเนี้ย

"เอ่อ..หวัดดีค่ะมี่ฝากเสื้อไว้ที่พี่มินตันแล้วนะคะŏ_ŏ"

ฉันเอ่ยบอกพี่เหนือ

"เออแล้วทีหลังก็หัดมองทางบ้างไม่ใช่ดูแต่โทรศัพท์ -_-+ "

พี่เค้าบ่นฉันแต่อยู่ๆ เค้าก็ดันตัวฉันให้ติดประตูรถ แล้วโน้มหน้าหล่อๆ เค้าลงมาประกบริมฝีปากนุ่มๆ ของฉัน Σ (⊙▽⊙")ฉันตกใจมากถึงมากที่สุด พี่เค้าจูบฉันค่ะแกรร!!

"ค่าซักเสื้อฉัน ツ"

พี่เหนือบอกแล้วเดินไปหน้าตาเฉย ทิ้งให้ฉันยืนเอ๋ออยู่คนเดียว จูบแรกของฉัน พี่เค้าขโมยจูบแรกฉันไป ควรดีใจหรือเสียใจดีว่ะ O_O

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

รอยรักรอยร้าว

รอยรักรอยร้าว

Del Goodman
5.0

เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"

ธิดาแค้นต้องเอาคืน

ธิดาแค้นต้องเอาคืน

Casey Haag
5.0

ตระกูลซูล่มสลาย จวนเจิ้นกั๋วทั้งตระกูลถูกประหารชีวิตในคืนเดียว ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งถูกน้องสาวหลอกใช้ ถูกชายเจ้าชู้เล่นตลก ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งใช้ชีวิตอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่แคว้นเป่ยเหลียงสิบกว่าปี แต่กลับถูกกล่าวหาว่าคบคิดกับศัตรู คนทั้งแคว้นเซิ่งถังต่างก็ด่าทอยกใหญ่ ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งต้องยืนมองน้องสาวกับรักแรกของตนสนิทสนมกัน ครองโลก ส่วนตัวเองกลับโดนประหารชีวิต เลือดสาดตะวัน เมื่อตื่นขึ้นอีกครั้ง… ซูเฉิงอิ้งถือดาบกลับมา ฟาดแรก… ตัดสายเลือด ฟันน้องสาวอกตัญญู ฟาดที่สอง… ตัดความรัก ฟันรักแรกที่หน้าเนื้อใจเสือ ฟาดที่สาม… ตัดคำพูด ฟันทุกเสียงนินทาของเป่ยเหลียงที่บิดเบือนความจริง ฟาดที่สี่… ตงฟางไป๋เยว่ “หรือว่าฮูหยินอยากจะฆ่าสามีผู้นี้ด้วยหรือ” ซูเฉิงอิ้ง“หุบปาก…”

วาสนานี้ ข้ามิอยากได้

วาสนานี้ ข้ามิอยากได้

l3oonm@
5.0

ซินหยาน นักฆ่าสาวที่ใช้นามแฝงว่า สืออี เธอถูกพาตัวมาจากสถานสงเคราะห์ตั้งแต่อายุเพียงเจ็ดปี เพื่อฝึกให้เป็นนักฆ่าขององค์การใต้ดิน เพราะความสามารถของเธอ รวมถึงความเฉลียวฉลาดจากการเอาตัวรอด ทำให้เธอได้รับภารกิจเสี่ยงอันตรายอยู่เสมอ จนวันหนึ่งที่องค์กรยื่นข้อเสมอสุดพิเศษให้ หากทำภารกิจครั้งนี้เสร็จสิ้นเธอจะสามารถไปใช้ชีวิตตามที่เธอต้องการได้ แต่เรื่องมันจะง่ายถึงเพียงนั้นได้อย่างไร ซินหยาน แม้จะรู้ดีว่านี้เป็นภารกิจสุดท้ายก่อนที่เธอจะถูกสั่งเก็บแต่ก็รับงานมาอย่างเต็มใจ แต่ที่องค์การคิดไม่ถึงคือ ซินหยานเลือกที่จะจบชีวิตลงพร้อมกับภารกิจสุดท้ายที่สูญหายไปพร้อมกับเธอด้วย ซินหยานเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งก็พบว่าเธออยู่ในร่างของเด็กสาววัยสิบสองหนาว จางซินหยาน ชื่อนี้ช่างคุ้นหูนัก และยิ่งคุ้นมากขึ้นเมื่อชื่อของบิดามารดาของซินหยานก็คือนิยายเรื่องหนึ่งที่เธอได้เคยอ่านเมื่ออยู่ภพที่แล้ว หลังจากที่จางซินหยานอายุได้สิบหกหนาว นางตกหลุมรักท่านแม่ทัพจ้าว ที่ได้รับบาดเจ็บและจางซินหยานเป็นผู้ช่วยไว้ ถ้าหากท่านแม่ทัพจ้าวมิได้มีสตรีที่ตบแต่งไปแล้วเรื่องนี้ก็คงจบอย่างสวยงาม แต่เพราะเขารับจางซินหยานไปเป็นได้เพียงอนุเท่านั้น จางซินหยานก็ยังคิดว่าถึงจะเป็นเพียงอนุนางก็ยังหวังว่าท่านแม่ทัพจะรักนางเช่นกัน แต่เปล่าเลย ในสายตาของท่านแม่ทัพมีเพียงฮูหยินเอกเท่านั้น จนตายจางซินหยานก็ไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากปากของท่านแม่ทัพ ซินหยานเมื่อมาอยู่ในร่างของจางซินหยานแล้วนางจะยอมให้เกิดเหตุการณ์นี้ได้อย่างไร แต่เหมือนโชคชะตาชอบเล่นตลก เพราะเรื่องที่นางไม่อยากยุ่งเกี่ยวดันเข้าไปยุ่งเต็มๆ

ขย่มรักอาจารย์ฮอตเนิร์ด

ขย่มรักอาจารย์ฮอตเนิร์ด

ซีไซต์
5.0

หนานอันพริตตี้สาวสู้ชีวิตอายุยี่สิบปีแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งอย่างหนักและอยากได้เขามาเป็นแฟนใจจะขาด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเธอ หญิงสาวได้ไปดูดวงแม่หมอคนนั้นจึงบอกให้เธอมาขอพรที่ศาลเจ้าเล็ก ๆ ในอำเภอแห่งหนึ่งที่ห่างไกลเพื่อให้เธอสมหวังและต้องไปในวันที่ฟ้ามืดที่สุดของเดือนในอีกสองวันข้างหน้าถึงจะเห็นผล หนานอันเชื่อแม่หมอเพราะอยากได้ผัว เธอจึงไม่รอช้ารีบคว้ากระเป๋าเป้เดินทางมายังศาลเจ้าทันที เมื่อหนานอันเข้าไปภายในศาลเจ้าก็พบว่า มีสตรีสูงวัยคนหนึ่งอายุราวหกสิบกว่าปีกำลังกวาดศาลเจ้าอยู่ ...... "ได้ของสิ่งนี้ไปต้องสมหวังอย่างแน่นอน" คุณยายพูดพร้อมกับรอยยิ้ม น้ำเสียงนี้ฟังดูเยือกเย็นเป็นอย่างยิ่ง หนานอันยิ้มให้คุณยายจู่ ๆ ขนแขนของเธอก็ตั้งชันขึ้นมา เธอกำลังจะลุกขึ้นในตอนนั้นก็เกิดฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา หนานอันหวีดร้องด้วยความตกใจทว่าเมื่อหันไปมองคุณยายเธอไม่เห็นแม้แต่เงาแล้ว หนานอันประหลาดใจมากร้องเรียกคุณยายอยู่หลายคำ แต่ว่าในตอนนี้เธอก็ไม่มีเวลาให้คิดสิ่งใดแล้วเพราะเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้นเมื่อฟ้าผ่าลงมาที่ศาลเจ้าเข้าอย่างจังหนานอันที่อยู่ด้านในจึงถูกฟ้าผ่าไปด้วยและสติดับวูบลงไปทันใด ไม่รู้ว่านานเท่าใดที่หนานอันตกอยู่ในความมืดมิด และเมื่อเธอตื่นขึ้นมาทุกอย่างรอบกายของเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป...

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ