5.0
ความคิดเห็น
40
ชม
10
บท

รุ่นพี่ที่ฉันแอบชอบ เค้าได้ทั้งจูบแรก และความบริสุทธ์ของฉันไป ควรจะดีใจหรือเสียใจดีนะ

บทที่ 1 EP1 เช้าที่วุ่นวาย

"ณ มหาลัยแห่งหนึ่ง 09:10 นาที "

เช้าอันแสนวุ่นวายของฉันเห้อ..ง่วงจังอยากกลับห้องแล้ววว โอ๊ะ!!ลืมแนะนำตัวสวัสดีฉันชื่อ ณิชา พิทักษ์สกุล หรือเรียกง่ายๆว่า มีมี่ อายุ22ปี เรียนสาขาวิชาช่าง (ใช่ค่ะช่างไฟ) 555 แปลกๆ ใช่มั้ยล้าา เพราะผู้เยอะ ฉันเลยเลือกเรียนสายนี้ ≧∇≦ ฉันมีเพื่อนสนิท ชื่อมายด์ เรียบร้อยน่ารักตัวก็นุ่มนิ่ม ขาวสวยตากลมๆ ริมฝีปากน่าจุ๊บ ≧ω≦ ถ้าฉันเป็นผู้ชายฉันก็คงแอบรัก 555

" ยัยมี่ ทางนี้ "

ฉันมองตามเสียงยัยเพื่อนรักที่นั่งรอฉันอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่

" มาเร็วกว่าฉันอีกนะแก "

ฉันเอ่ยทักเพื่อนสาวเพราะชีมาไวจริงๆ ^o^

" แกมาช้าเองงง "

มายด์ทำหน้าซังกะตายใส่ฉัน ผู้มาช้าตลอด ~_~

" ฉันหิวแล้วอ่ะ ไปหาข้าวกินกัน "

แล้วเราสองคนก็พากันเดินไปร้านข้าวข้างๆ วิลัย ที่เป็นร้านประจำของเราสองคน หลังจากกินข้าวกันเสร็จฉันก็แวะคาเฟ่ที่ฉันชอบมากที่สุดของที่สุด เพราะว่าเป็นคาเฟ่น้องแมว แล้วก็มีพวกเครื่องดื่ม เค้ก ขนมเยอะแยะไปหมด แถมน้องชายพี่เค้าหล่อมากกก แถมเป็นหนึ่งในสามหนุ่มฮอตของสาวๆ ในมออีก ≧∇≦ เห้อ!!!จะมีวาสนาได้ควงแขนเค้ามั้ยน๊าาาา..

" เอาเหมือนเดิมค่ะพี่มินตัน "

ฉันบอกพี่มินตัน พร้อมมองหาน้องชายเค้า

" มายด์เอาแบบมี่ค่ะ (⌒o⌒) "

"ตาเหนือไม่อยู่หรอก ออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้ว"

" อ่อ..ค่ะ "

ฉันรับน้ำจ่ายตังเรียบร้อยแล้วก็พากันกลับวิลัยเพราะใกล้เวลาเข้าเรียนแล้วระหว่างจะเดินขึ้นบรรได ฉันเดินชนกับใครก็ไม่รู้

ปึก~

ก้นจ้ำเบ้าเลยฉัน อ่าา~~เจ็บชะมัด ยัยมายด์รีบมาช่วยพยุงฉันขึ้นยังไม่ทันจะอ้าปากพูดอะไรเลย เสียงคนอีกฝั่งก็ตะโกนใส่ฉัน

"เดินบ้าอะไรของเธอกาแฟหกใส่เสื้อฉันเปื้อนหมดแล้วเนี่ย -_-# "

ฉันรีบเงยหน้ามองคนตรงหน้า ⊙_⊙ พี่เหนือ!! ซวยแล้วฉัน

" เอ่อ..ขะ ขอโทษค่ะ "

มัวแต่ดูโทรศัพท์ไม่ได้มองทางจนชนพี่เหนือเข้าให้ แถมกาแฟหกเปื้อนเสื้อพี่เค้าอีก ตาย ตายแน่ฉัน (。ŏ_ŏ)

"เซ่อซ่า!! เดินไม่ดูทาง ทีหลังแหกตาดูทางซะบ้าง "

" ขอโทษแทนเพื่อนหนูด้วยนะคะพี่ "

ยัยมายด์กล่าว แล้วก็มีเพื่อนพี่เหนือตามมาอีกสองคน

" มีอะไรวะใอเหนือ (~_^) "

พี่เฟิร์สกับพี่ไนท์ถามพร้อมมองเสื้อเพื่อนที่เปื้อนกาแฟ

" ก็ยัยนี่ดิ เดินไม่มองทางชนกาแฟหกใส่เสื้อกู "

พี่เหนือตอบและถอดเสื้อออกก่อนจะโยนใส่หน้าฉัน °Д°แกรรรร!!! หุ่นพี่เค้าปังมากกก เนื้อแน่น หน้าท้องเป็นลอนๆ ขาวโอ๊ยยยยย!!

" เห้ย!! "

หนุ่มๆทั้งสามคนร้องเป็นเสียงเดียวกันเพราะฉันเลือดกำเดาไหล ≥3≤

"แก!!ใอมี่เลือดกำเดาแกไหล Σ (゚Д゚;)"

ฉันรีบเอามือจับจมูกสวยๆ เออเลือดไหล ( ̄へ ̄)

"พาเพื่อนเธอไปห้องพยาบาลดิ ยืนเซ่ออยู่ทำไม "

พี่เหนือกล่าวแล้วหยิบเสื้อสำรองในเป้ออกมาใส่ แล้วทั้งสามคนก็เดินหายเข้าตึกไป

" แกไหวมั้ยเนี่ย "

" ไหวแกแค่ตะลึงหุ่นพี่เค้า (≧∇≦) "

ฉันบอกเพื่อนแล้วมองเสื้อที่เปื้อนกาแฟของพี่เหนือ คนอะไรหุ่นดีชะมัด หลังจากฉันจัดการเลือดที่ไหลเรียบร้อย ก็พากันไปเรียน แต่เรียนไม่รู้เรื่องเลยฉัน มีแต่หุ่นพี่เหนือฟุ่งเต็มไปหมดในหัว 5555

#เหนือ

เวรกรรมอะไรของผมวะเดินลงบรรไดมาดีๆ ก็มียัยบ้าที่ไหนก็ไม่รู้เดินมาชนแถมกาแฟหกเปื้อนใส่เสื้ออีกแม่ง!! หงุดหงิดก็ถอดเสื้อโยนใส่ไปสิ แต่ยัยบ้านั่นดันเลือดกำเดาไหลซะงั้น ผมก็เลยบอกให้เพื่อนยัยนั่นพาไปห้องพยาบาล พอบอกเสร็จผมกับเพื่อนก็พากันขึ้นไปเรียน อ้อ!! ผมชื่อเหนือ คณะวิศวะ เป็นลูกชายคนที่สองของบ้าน พี่สาวผมเปิดคาเฟ่แมวพร้อมทั้ง ขนม นม เนยเค้ก เครื่องดื่มต่างๆ อยู่ข้างมอหรูหราหมาเห่ามาก ที่บ้านก็รวยไม่รู้จะเปิดทำเองทำไม ผมชอบมานอนเล่นที่ร้านของพี่สาวเพราะมีแมว555 มากกว่ากลับไปคอนโดตัวเอง

ผมมีหุ้นที่ผับกับเพื่อน ก็มักจะแวะไปนั่งประจำ มีสาวๆ ติดผมมากมาย แต่ผมไม่สนใจใครทั้งนั้นแค่ควงเล่นไปวันๆไม่คิดจริงจังหรือคบเป็นตัวเป็นตน เพราะผู้หญิงหน้าลำคานจะตายไป...

พักเที่ยง...

"ใอมี่เสื้อพี่เค้าแกจะเอายังไง"

ยัยมายด์ถามฉัน

"ก็คงต้องเอาไปซักคืนพี่เค้าดิ "

ฉันตอบพลางมองเสื้อในถุงกระดาษ

" เลิกเรียนแล้วแกไปไหนต่อ "

" ไปกินชาบูกันมั้ยแก "

"ไปดิ แต่ฉันขอเอาเสื้อพี่เค้าไปร้านซักก่อน "

ฉันตอบเพื่อนแล้วเดินไปที่รถขับไปร้านซักแถวห้างจะได้รับเสื้อกลับทีเดียวเลย พอเดินเข้าร้าน ตาก็ดันดีหันไปเจอพวกกลุ่มพี่เหนือเดินควงสาวนมโตๆ กันทั้งนั้นเลย ชิ!! (¬_¬) พ่อเทพบุตร ควงไม่ซ้ำหน้าแต่ละวัน

" ใอเหนือ นั่นใช่น้องคนที่เดินชนมึงเมื่อเช้าใช่ป่ะ"

พี่เฟิร์สถามพี่เหนือก็มองมาที่ฉันกับเพื่อน แบบไม่สบอารมณ์หน้ากลัวชะมัดเลย แล้วพี่เค้าก็เดินมาทางฉัน (ŏ_ŏ)

" หายเซ่อรึยังยัยบื้อ -_-|| "

"คะ ค่ะ เสื้อพี่ มี่เอาไปส่งซักแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้มี่เอาไปคืนพี่ที่ร้านนะคะ "

" อืม มีความรับผิดชอบดีหนิ ¬_¬ "

แล้วพี่เหนือก็เดินไปเลย เย็นชาชะมัด

ฉันกับมายด์เดินเข้าร้านนั่งกินชาบูอย่างสบายใจ

"นี่แกก็ชอบพี่เค้ามาเป็นปีแล้วนะไม่คิดจะบอกเค้าหน่อยหรอ "

มายด์เอ่ยถามฉัน ฉันได้แต่เงียบไม่ตอบก้มหน้าก้มตากิน ใช่ฉันชอบพี่เหนือมาสองปีแล้วแต่ไม่กล้าบอกพี่เค้าเพราะว่าพี่เหนือควงสาวไม่ซ้ำหน้า แล้วก็ไม่เว้นแต่ละวัน แต่ละคนหน้าตาดีเซ็กซี่กันทั้งนั้น ขาว สวย หมวย เอ็กซ์มาก ต่างจากฉันได้แค่ขาว จมูกโด่ง หน้าอกนี่เทียบไม่ติดเลยได้แต่มองดูเค้าอยู่ห่างๆ เหมือนสต๊อกเกอร์เลยฉัน >_< พี่เค้าเป็นคนนิ่งๆ ขรึมๆ ผมสีน้ำตาล ดวงตาคม สันจมูกโด่ง ผิวขาว สูงหุ่นดีเลยแหละ มีแต่สาวๆ ติดหนึบที่พร้อมจะพลีกายให้ หลังจากกินชาบูกันเสร็จแล้ว ฉันก็ขับรถไปรับเสื้อพี่เหนือ แล้วก็ไปส่งยัยมายด์ก่อนค่อยกลับคอนโด พอถึงคอนโดฉันก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนเตรียมจะนอน เพราะวันนี้เหนื่อยมาก ไหนจะสร้างเรื่องไว้กับพี่เหนือไว้อีก ฉันนอนมองเสื้อนักศึกษาของพี่เหนืออยู่พักนึง ก่อนจะนอนดูโทรศัพท์ไปเรื่อย เอ๋!!พี่เค้าออนไลน์ด้วย (⌒o⌒) แล้วอยู่ๆ พี่เค้าก็ทักมา

ติ๊ง~

เหนือ : ยัยเซ่อ พรุ่งนี้อย่าลืมเอาเสื้อมาคืนฉันด้วย

มีมี่ : ค่ะ

เอิ่มก็ไม่วายทวงเสื้ออ่ะเนอะมีตัวเดียวรึไงกัน (¬_¬) แล้วฉันก็ปิดหน้าจอโทรศัพท์นอน

-รุ่งเช้า

ร่างบางยังคงหลับไหลอยู่บนที่นอนนุ่มๆ

08.30 นาที

ติ๊ง~

มายด์มิ้นท์ :แกตื่นยัง

10นาทีต่อมา ฉันตื่น เปิดดูโทรศัพท์ ใครส่งอะไรแต่เช้า

มีมี่ :ว่าไงแก ตื่นแล้ววว

มายด์มิ้นท์ :แกเอาเสื้อไปคืนพี่เหนือยัง

มีมี่ :ยังอ่ะ เดี๋ยวฉันอาบน้ำเเต่งตัวเสร็จแล้วจะออกไปที่ร้านพี่มินตัน

มายด์มิ้นท์:จะโดนพี่เค้าแหกอกอีกมั้ยแกเนี่ย (~_^)

จบสนทนาฉันก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเอาเสื้อไปคืนที่ร้านพี่มินตัน

-ร้านพี่มินตัน

" หวัดดีค่ะพี่มินตัน "

ฉันทักพี่มินตัน

"อ่าวน้องมี่ รับอะไรดีคะ (⌒o⌒) "

"เอ่อคือ มี่จะฝากเสื้อคืนพี่เหนือหน่อยค่ะ พอดีเดินชนพี่เค้ากาแฟหกใส่เมื่อวาน"

"อ่อ..โอเคค่ะ^_^ "

แล้วฉันก็ขอตัวกลับกำลังจะขึ้นรถก็ดันเจอกับพี่เหนือ แล้วเค้าก็มองและเดินมาทางฉัน เอาไงดีใอมี่เอ้ย จะโดนแหกอกมั้ยเนี้ย

"เอ่อ..หวัดดีค่ะมี่ฝากเสื้อไว้ที่พี่มินตันแล้วนะคะŏ_ŏ"

ฉันเอ่ยบอกพี่เหนือ

"เออแล้วทีหลังก็หัดมองทางบ้างไม่ใช่ดูแต่โทรศัพท์ -_-+ "

พี่เค้าบ่นฉันแต่อยู่ๆ เค้าก็ดันตัวฉันให้ติดประตูรถ แล้วโน้มหน้าหล่อๆ เค้าลงมาประกบริมฝีปากนุ่มๆ ของฉัน Σ (⊙▽⊙")ฉันตกใจมากถึงมากที่สุด พี่เค้าจูบฉันค่ะแกรร!!

"ค่าซักเสื้อฉัน ツ"

พี่เหนือบอกแล้วเดินไปหน้าตาเฉย ทิ้งให้ฉันยืนเอ๋ออยู่คนเดียว จูบแรกของฉัน พี่เค้าขโมยจูบแรกฉันไป ควรดีใจหรือเสียใจดีว่ะ O_O

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หัวใจร่วงโรย

หัวใจร่วงโรย

Evelyn Hart
5.0

ลู่หลีเคยได้รับการช่วยชีวิตจากสามีของเธอ แต่หลังจากเขาสูญเสียความทรงจำ เขากลับลืมเธอเสียสนิท สามปีหลังจากแต่งงาน เพ่ยซือหานถึงกับนอกใจต่อหน้าผู้คน ทำให้เธอรู้สึกอับอายขายหน้าอย่างมาก ลู่หลีรู้สึกผิดหวังมาก จากนั้นก็เซ็นเอกสารหย่าทันที ตั้งแต่นั้นมา เธอได้กลับมาเป็นหญิงสาวที่มีอำนาจอีกครั้ง หมอผีที่มีชื่อเสียงโด่งดังคือเธอ ตำนานนักแข่งรถคือเธอ แฮกเกอร์ระดับโลกคือเธอ และนักออกแบบอัจฉริยะก็เป็นเธอเช่นกัน ต่อมา เพ่ยซือหานไม่เพียงแต่เสียใจจนสุดขีด แต่ยังฟื้นความทรงจำได้อีกด้วย เขาถึงกับบุกเข้าไปในงานแต่งงาน “เสี่ยวหลี ขอร้องเถอะ ให้โอกาสผมอีกครั้ง!” แต่เอวของลู่หลีถูกโอบกอดไว้โดยใครอีกคนหนึ่งที่มีอำนาจ เขาหัวเราะในลำคอว่า “ที่รัก มีคนที่กำลังเล่นกับไฟ”

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

เกาะครีต
4.9

วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบครัวของนางต้องการไล่นางออก! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนเลวทรามและไร้ความปรานี วางยาน้องสาว และพ่อของนางต้องการโบยนางจนตาย! ในความเป็นจริงหากอยากจะกล่าวหาผู้ใดสักคน มันก็หาข้ออ้างได้ทั่ว แต่นางเป็นคนไม่ยอมใคร นางผอมบางนางหนึ่งปลุกปั่นโลกด้วยความสามารถอันทรงพลังตนเอง ท่านอ๋องกล่าวว่า หากได้เจ้ามาครอบครอง ข้ายอมทรยศทุกคนในโลก นางกล่าวว่า เพื่อท่าน ต่อให้ทุกคนในโลกเกลียดข้า ข้าก็ยอม

ทางเดินใหม่ของหัวใจ

ทางเดินใหม่ของหัวใจ

Viv Thauer
5.0

เวินอี่ถงได้เห็นความรักอันลึกซึ้งของเจียงยวี่เหิง แต่ก็ได้สัมผัสกับการทรยศของเขาเช่นกัน เธอเผารูปแต่งงานของพวกเขาต่อหน้าเขา แต่เขากลับมัวแต่ง้อชู้ของเขา ทั้งๆ ที่เขาแค่มองดูแวบหนึ่งก็จะเห็น แต่เขากลับไม่สนใจเวินอี่ถงสุดจะทน ตบหน้าเขาอย่างแรง พร้อมอวยพรให้เขากับชู้ของรักกันยืนยาว แล้วเธอก็หันหลังสมัครเข้ากลุ่มวิจัยลับเฉพาะ ลบข้อมูลประจำตัวทั้งหมด รวมถึงความสัมพันธ์การแต่งงานกับเขาด้วย! ก่อนจากไป เธอยังมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เขาอีกด้วยเมื่อถึงเวลาที่จะเข้ากลุ่ม เวินอี่ถงก็หายตัวไป บริษัทของเจียงยวี่เหิงประสบปัญหาล้มละลาย เขาจึงออกตามหาเธอด้วยทุกวิถีทาง แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นใบมรณบัตรที่ต้องสงสัยเขาสติแตก “ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่ยอมรับ!”เมื่อพบกันอีกครั้ง เจียงยวี่เหิงต้องตกใจที่พบว่าเวินอี่ถงเปลี่ยนตัวตนใหม่แล้ว โดยข้างกายมีผู้มีอำนาจที่เขาต้องยอมก้มหัวให้เขาอ้อนวอนอย่างสิ้นหวัง “ถงถง ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาเถอะ!”เวินอี่ถงเพียงยิ้มยักคิ้ว จับแขนของผู้มีอำนาจข้างๆ “น่าเสียดาย ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับที่นายไม่อาจเอื้อมถึงแล้ว”

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ