ทาสหวาม

แพรพลอยลงจากเรือด้วยความรู้สึกหัวใจเต้นแรง เธอหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าใบน้อยเดินขึ้นไปบนเกาะ

ลุงคนขับเรือพามาทิ้งเอาไว้บนเกาะแห่งนี้ เพราะที่บ้านเธอเป็นหนี้คุณนายศรีสมร หากอยากปลดหนี้และครอบครัวยังมีที่ซุกหัวนอน เธอต้องมาทำงานใช้หนี้บนเกาะแห่งนี้

คุณนายบอกว่าบนเกาะมีลูกชายของท่านอยู่และกำลังป่วย ไม่ได้บอกว่าป่วยเป็นอะไร เธอจึงเข้าใจว่าตัวเองต้องมาดูแลคนป่วยที่เกาะแห่งนี้

เธอเรียนจบแค่ ปวช. และยังไม่มีงานทำ เรียกว่าตกงานก็ย่อมได้ ไปสมัครงานที่ไหนก็ยังไม่ถูกเรียกตัว

อยากเรียนต่อให้จบปริญญาตรีแต่ที่บ้านเป็นหนี้เหลือเกิน ตอนเรียนเธอก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย แถมยังต้องเจียดเงินมาดูแลครอบครัวและน้อง ๆ ไหนจะเป็นหนี้อีก

คนรวยกับคนจนนี่มันต่างกันราวฟ้ากับเหว คนจนทำงานหาเช้ากินค่ำ เหนื่อยสายตัวแทบขาด บิดามารดาเองก็มีลูกหลายคน เธอเป็นพี่สาวคนโตและยังมีน้องอีกสี่คน รวมเธอเป็นห้าคน

แม้ครอบครัวจะอบอุ่นแค่ไหน เพราะพ่อแม่ขยันทำงาน แต่ก็ไม่เคยพอกินพอใช้ เพราะบ้านก็ยังต้องเช่า ข้าวก็ยังต้องซื้อ พ่อแม่ไม่มีการศึกษาได้แต่รับจ้างทั่วไป ขนาดไปเก็บของเก่ามาขาย เธอก็ยังเคยทำมาแล้วเพื่อให้ได้เงิน

เมื่อหลายเดือนก่อนพ่อของเธอโดนรถชนจนป่วยติดเตียง แม่เลยไปหยิบยืมเงินจากคุณนายศรีสมรมา เลยเป็นหนี้เป็นสินกันมาตั้งแต่บัดนั้น แต่ถึงไม่ติดหนี้คุณนายศรีสมร บ้านของเธอก็มีหนี้เต็มไปหมด เพราะหมุนเงินไม่ทัน ยิ่งบิดามาป่วยติดเตียงก็ต้องหาเงินมาเป็นค่ารักษา

แพรพลอยเดินมาถึงบ้านหลังสีขาวที่ตั้งตระหง่านอยู่บนเกาะส่วนตัว แล้วมองซ้ายมองขวา ก็ไม่เป็นใคร เธอจึงเดินขึ้นบ้านไป

ในบ้านเงียบสนิท ไร้เงาผู้คน แพรพลอยเริ่มใจเสีย เธอคงไม่ได้ถูกพามาทิ้งเกาะหรอกนะ

เด็กสาวเดินสำรวจในบ้าน พบว่ามีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครัน แถมยังมีข้าวสารอาหารแห้งอีกเพียบ แต่ไม่มีคนอยู่นี่สิ แล้วลูกชายของคุณนายศรีสมรไปไหนนั่นคือคำถาม

ในเมื่อไม่รู้ และหาคำตอบไม่ได้ เธอจึงจัดการอาบน้ำอาบท่าและทำอาหารกิน ในบ้านหลังใหญ่มีห้องนอนอยู่สามห้อง เธอเปิดเข้าไปแล้วเจอข้าวของ มีอยู่ห้องหนึ่งที่โล่งไม่มีข้าวของมีแค่เตียงนอนกับตู้เสื้อผ้าเปล่า ๆ คิดว่าห้องนี้คงเป็นห้องของเธอ

ลูกชายของคุณนายศรีสมรป่วย หรือว่าจะถูกพาไปโรงพยาบาลกันนะ คิดไปคิดมาก็เผลอหลับไป เธอตื่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อมีมือของใครไม่รู้มาลูบไล้เนื้อตัวของเธอ

แพรพลอยรู้สึกว่ามีคนมาเลิกชุดนอนขึ้นมาแถมยังถอดกางเกงในของเธอออก สมองของเธอกำลังมึนเบลอไปหมด ร่างกายดูสิ้นไร้เรี่ยวแรง เหมือนโดนวางยา

มือใหญ่เริ่มลูบ ๆ คลำ ๆ หนักขึ้น แพรพลอยรู้สึกเหมือนฝัน ปล่อยให้ใครคนนั้นเคล้นคลึงเนินสวาทด้วยความรู้สึกซ่านสยิว แต่มันไม่แค่นั้นน่ะสิ เพราะตอนนี้มีลิ้นสากร้อนเปียกชุ่ม เข้ามาลามเลียกลีบสวาทของเธอไปทั่วเนินสาว

แพรพลอยรู้สึกว่ามือนั้นกำลังเลิกชุดนอนเธอออกแล้วถอดบราเซียร์ของเธอทิ้งไป เพียงไม่นาน ตัวของเธอก็เปลือยเปล่าล่อนจ้อน

สาวน้อยรู้สึกเคลิบเคลิ้มเหมือนฝัน ความเสียวซ่านพุ่งเข้ามาจู่โจมเรือนร่างสาวจนสะท้าน สองขาเนียนโดนถ่างออกจนกว้าง ร่องสวาทโดนดูดเลียอย่างถนัดถนี่

เม็ดติ่งเสียวโดนเลียโดนดูดหนักขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนคนที่กำลังซุกหน้าเข้ามาหาหิวกระหายเสียเหลือเกิน

แพรพลอยรู้สึกเสียวซ่านเป็นที่สุด เธอเสียววาบไปถึงขั้วหัวใจ นอกจากนั้นยังไม่รู้ใครที่มาลามเลียและดูดเม้มเต้านมอวบอิ่มของเธอ

ปากร้อนทั้งดูดทั้งเคล้นคลึง ตะโบมเข้าหาอย่างรัญจวน แพรพลอยเสียวจนต้องสูดปากแรง ๆ เหมือนกินพริกเข้าไปกำมือใหญ่ เธอครางออกมาไม่เป็นภาษา แอ่นอกอวบอิ่มพร้อมสู้ สะโพกผายเด้งขึ้นสูงส่ายร่อนอย่างร่านร้อน คนที่ลามเลียกลีบสวาทของแพรพลอยค่อย ๆ เอามือมาดึงโคนขาของเธอให้เลื่อนตัวต่ำลงมาช้า ๆ จนก้นงอนงามเธอมาพาดอยู่ที่ขอบเตียง

เธอรับรู้ทุกการกระทำแต่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เขาเอาสองขาเพรียวของเธอพาดไปบนบ่า พลางเอาลิ้นเลียร่องสวาทต่ออย่างเมามัน

การกระทำของเขาทำให้แพรพลอยมีความสุขมากเหลือเกิน เธอไม่รู้ว่าทำไมในค่ำคนนี้ ถึงได้ฝันอะไรเสียวซ่านขนาดนี้

แพรพลอยอยู่ในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น ไม่มีเรี่ยวแรงเธอตัวอ่อนปวกเปียก ความเสียวทำให้สะอึกเหมือนกับกำลังสำลัก เนื้อตัวชา วาบหวิว โหวงเหวง

หยาดหยดน้ำทิพย์แสนหวานแตกพร่าอย่างรุนแรง แต่เขายังทำให้สาวน้อยเสียวซ่านอย่างต่อเนื่อง

“โอ๊ย..โอ๊ย..เสียวจัง” คนที่กำลังลามเลียลุกขึ้นมายกขาเพรียวให้สูงขึ้น ก่อนจะใช้ส่วนปลายของความแข็งแกร่งเกลี่ยตรงปากถ้ำสวาท สัมผัสหลังจากนั้นมันทำให้แพรพลอยถึงกับอ้าปากค้างตาโตด้วยความเจ็บแปลบที่เกิดขึ้น

ปากถ้ำสวาทถูกชำแรกเข้ามาเป็นครั้งแรกในช่วงวัยสาว หว่างขาสาวน้อยคับตึงไปหมด

“โอ้…ว้าย...โอ๊ย...เจ็บ..เอาออก ไม่เอาแล้ว เจ็บ..โอ๊ย” แต่บุรุษนิรนามกลับไม่ยอมถอนแก่นกายออกห่าง เขากลับฝากฝังเข้ามารุนแรงเข้าไปอีก

“โอ้... แน่นมาก แน่นฉิบ สุดยอดไปเลย” เธอได้ยินเสียงแหบห้าวของเขาเป็นประโยคแรก จึงรู้ว่านี่ไม่ใช่ความฝันแต่เป็นความจริง

รู้ตัวอีกทีท่อนลำแข็ง ๆ ก็เข้ามาฝากฝังความใหญ่โตร่องสวาทเรียบร้อยแล้ว

“อื้อ เจ็บ เอาออกไปเดี๋ยวนี้นะ ไม่ไหวแล้ว…ฮือ..เจ็บ..โอ๊ย”

“อ๊า... แน่นเหลือเกิน” เสียงแหบห้าวดังขึ้น

แพรพลอยลืมตาขึ้นมาและพยายามดิ้นเพื่อเอากลีบสวาทหลบท่อนกายของเขาที่กำลังแทงลึกเข้าไปเรื่อย ๆ ออกไป แต่ไม่สำเร็จ

เขากดพรวดเต็มแรงเข้าไปจนสุดลำ แท่งดุ้นอันยาวใหญ่ก็เข้ามาในกลีบสวาทจนมิดเม้น

“โอ๊ย! เจ็บ ฮือ ๆ ปล่อยนะปล่อย” เพราะเธอโดน ล็อกเอาไว้ด้วยร่างหนาหนักของเขา

“แน่นฉิบ ซี้ด... ตอดดีเหลือเกิน” แพรพลอยรับรู้ได้ถึงท่อนกายใหญ่โต

แพรพลอยรู้สึกเหมือนตัวเองแทบตาย เจ็บ จุก คับแน่น แสบไปหมดทั้งร่อง การเสียตัวมันไม่ได้ฟินเสียวมีความสุขเหมือนในนิยายที่เธอชอบอ่านเลยสักนิด

เธอไม่รู้จะเปรียบเทียบท่อนเนื้อของบุรุษนิรนามเช่นไรดี เธอไม่เห็นหน้าของเขา รู้แค่เพียงว่าเขากำลังคร่อมทับอยู่เหนือร่างของเธอ ในห้องมืดสลัว มีแสงแต่น้อยมาก ให้พอเห็นว่าร่างกายกำลังทำอะไรกันอยู่ แต่การจะเห็นหน้าชัด ๆ นั้นทำไม่ได้

แพรพลอยนึกถึงกล้วยหอมอันใหญ่ยักษ์ที่กำลังเสียบแทงเข้ามาในร่องชุ่มฉ่ำของเธอ ในเวลานี้ร่องรักของเธอมันเต็มไปด้วยความแสบสันต์

เธอคิดแค่สองอย่างคือจะยินยอมหรือจะสู้ขาดใจเพื่อให้หลุดพ้นจากสถานการณ์เช่นนี้ แต่คำตอบที่ได้ก็คือเธอไม่สามารถดิ้นรนหรือหนีไปไหนได้ เพราะแรงที่น้อยนิดกว่ามาก

แพรพลอยเสียดายความสาวความสดของตัวเองที่ต้องเสียไปแบบคาดไม่ถึง เธอรับหน้าที่มาดูแลคนป่วย ไม่ได้คิดว่าจะมาเสียตัวแบบนี้

มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วจริงๆ เด็กสาวเหมือนค่อยๆ ยอมรับชะตากรรม เธอเลยปล่อยเลยตามเลย

คนที่อยู่เหนือร่างของเธอมีชั้นเชิงที่มากมายนัก เขาดูร้ายกาจอย่างที่เธอไม่คาดคิด พอกดเข้ามาจนมิดก็แช่กายค้างเอาไว้ ก่อนจะเริ่มส่ายสะโพกสอบไปมา ทำให้ข้างในของเธอโดนกระทบกระแทกเสียดสีอย่างถนัดถนี่

การกระทำของเขายิ่งทำให้แพรพลอยเสียวซ่านมากขึ้น เด็กสาวลืมตัวแอ่นกลีบสวาทขึ้นรับการบดของเขาอย่างลืมอาย