ซีรีส์แสนรัก

ซีรีส์แสนรักเล่ม 1 วิวาห์หวานแสนรัก

“พี่หิน พี่หินจ๊ะ” ดวงเดือนเรียกแฟนหนุ่มที่คบหากันมานานอยู่หน้าบ้านไม้หลังขนาดกะทัดรัดแต่แข็งแรงดูดี สะอาดสะอ้าน

หินที่เดินออกมาด้วยชุดกางเกงขาก๋วยไม่สวมเสื้อทำเอาเธอต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอ

“มีอะไรหรือเดือน” หินเอ่ยถามหญิงสาวที่เขารักปักใจมานาน แต่ครอบครัวของเธอรังเกียจเขาเพราะว่าเขาจนกว่า เขาเองก็พยายามสร้างเนื้อสร้างตัวให้ทัดเทียม จะได้แต่งงานกับเธอโดยไม่มีคำครหาว่าอยากเป็นหนูตกถังข้าวสาร

“เดือนทอดปลาส้มมาให้พี่จ้ะ กำลังร้อน ๆ เลย”

“อืม... กำลังจะกินข้าวอยู่พอดี” เขาเอ่ยขึ้น

“ดีเลยจ้ะ เดี๋ยวเดือนเอาปลาส้มใส่ชามให้นะจ๊ะ” เธอมาหาเขาที่บ้านบ่อย จึงรู้ว่าข้าวของในบ้านอยู่ตรงไหนบ้าง

หินเป็นคนสะอาดสะอ้านบ้านช่องจัดการดูดีแค่ว่าเขาเป็นเด็กกำพร้ายายจำปาเก็บมาเลี้ยง หลังจากยายจำปาเสียเขาก็อยู่เพียงลำพังคนเดียว แต่ยายจำปามีหลานชายที่บวชอยู่ที่วัด หินจึงอาศัยข้าวก้นบาตรประทังชีวิตเมื่อวัยเด็ก เพราะได้รับความเมตตาจากหลวงลุงเดช ยายจำปานั้น ตอนมีชีวิตอยู่ก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ท่านเพียงแค่ขายขนมและขายผักหญ้า มีแค่บ้านและที่นาเพียงแค่ไม่กี่ไร่ ทำให้หินดูจนไปด้วย แต่ดวงเดือนก็ยังรักปักใจอยู่กับหิน อาจเพราะว่าหินนั้นเป็นคนขยันขันแข็ง เหล้ายาไม่ยุ่ง อบายมุขไม่เคยแตะ

บิดามารดาของเธออยากให้เธอแต่งงานกับกล้าลูกชายกำนันเก่ง แต่เธอไม่ชอบกล้า บ้านรวยจริง แต่พ่อแม่ตามใจ ทำอะไรไม่คิดถึงคนอื่น เป็นพวกนักเลงหัวไม้ มีพรรคพวกและชอบไปรังแกคนอื่น แถมยังกินเหล้าเมายา เข้าบ่อน เกเร เจ้าชู้ ที่สุดของความขี้เกียจคือพ่อแม่ตามใจไม่ให้ทำอะไรเลย เพราะเป็นลูกคนเดียว

เธอมองอนาคตเป็นหลัก ไม่ได้มองแค่ปัจจุบัน คนเราถึงแม้จะเกิดมาในครอบครัวร่ำรวยแต่ถ้าไม่รู้จักทำมาหากินก็กลับมาจน หมดเนื้อหมดตัวได้เหมือนกัน

“พี่เพิ่งกลับจากนาเหรอจ๊ะ” ดวงเดือนเอ่ยถามชายหนุ่มที่นั่งลงตรงกันข้ามกับเธอ

เขาเป็นผู้ชายหล่อเหลาคมเข้ม และโคตรหยิ่งในศักดิ์ศรี เพราะอยากให้เขามีฐานะทัดเทียมกัน เธอจึงเคยคิดจะให้เงินเขาก้อนใหญ่เพื่อนำมาเป็นค่าสินสอด ตามที่บิดามารดาร้องขอ

‘น้ำหน้าอย่างมึงน่ะหรือจะมีปัญญามาขอลูกสาวกู ห้าแสน ถ้าไม่มีก็ไสหัวไปซะ’

เธอยังจำได้ดีว่าบิดามารดาเคยด่าว่าหินเช่นนั้น หินเองก็หยิ่งในศักดิ์ศรี โดนด่าโดนว่า โดนดูถูกเขาก็ไม่เคยคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนแต่มุมานะที่จะทำงานเก็บเงินเพื่อไปสู่ขอเธอ

‘ถ้าพี่หินรักเดือนจริง ก็เอาเงินของเดือนไปเป็นค่าสินสอดเลย เงินตั้งห้าแสนพี่จะไปหาที่ไหน เดือนได้มรดกจากยาย ต่อไปเงินของเดือนก็ต้องเป็นเงินของพี่’

ดวงเดือนจำได้ว่าพูดกับหินไปเช่นนั้น เพราะเป็นหลานรักเธอจึงได้รับมรดกจากผู้เป็นยายมาเป็นจำนวนมาก

‘พี่ไม่ใช่ผู้ชายเกาะผู้หญิงกิน และถ้าพี่ไม่มีปัญญาพี่ก็จะไม่เอาใครมาเป็นเมียให้ลำบากหรอก ถ้าเดือนยังพูดแบบนี้อีกเราก็เลิกกัน พี่ยอมอยู่อย่างมีศักดิ์ศรีดีกว่าให้คนมาตราหน้าว่าไร้ศักดิ์ศรี’

‘พี่หินจ๊ะ ฉันขอโทษ ฉันก็แค่คิดว่าถ้าเราไม่รีบแต่งงานกัน พ่อแม่กับจะต้องยกฉันให้ไอ้กล้าเป็นแน่ ฉันเกลียดมัน ฉันไม่เคยรักมันเลย ถ้าต้องให้แต่งงานกับมัน ฉันยอมตายเสียดีกว่า’

‘ตัวของเราเราไม่ยอมก็คือไม่ยอม พี่สัญญาว่าจะหาเงินมาสู่ขอเดือนให้ได้ เดือนมั่นใจในตัวพี่ไหม’

‘ฉันมั่นใจในตัวพี่จ๊ะ แต่...’

‘ถ้ามั่นใจในตัวพี่ก็ไม่มีแต่’

ประโยคนั้นทำให้ดวงเดือนต้องเงียบเสีย เพราะหินเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เขาสัญญาเอาไว้เช่นไรก็จะทำเช่นนั้นให้สำเร็จไม่มีบิดพลิ้ว

เขาเป็นคนหล่อเหลาคมเข้ม หน้าตาดี เรียกว่าดีที่สุดในหมู่บ้านเลยก็ว่าได้ มีสาว ๆ สวย ๆ ในหมู่บ้านอยากได้เขาเป็นสามีด้วยกันแทบทั้งสิ้น แต่ถ้าเขาไม่เอา ไม่เล่นด้วย เขาก็ไม่เคยชายตาแลหรือให้ความสำคัญ แม้ว่ามีลูกสาวเศรษฐีมีเงินไม่ต่างจากเธอมาสนใจ เขาก็ไม่เอา หินไม่ได้สนใจเงินทองของคนอื่น เขามีจุดยืนของตัวเอง

เธอเองก็ชอบเขา เขาเองก็ชอบเธอ แต่เป็นเธอเองที่เข้าหาเขาก่อน เธอจีบเขาก่อนและเขาก็รับไมตรีจากเธอ แบบที่เธอเองก็คาดไม่ถึง แต่ความรักของเขากับเธอเกิดขึ้นตอนอายุสิบแปด ตอนนี้เธออายุยี่สิบ ในขณะที่หินอายุยี่สิบเจ็ด

หินอาจจะเป็นแค่ชายหนุ่มบ้านนอกคอกนาอย่างที่บิดามารดาของเธอบอก แต่จริงๆ แล้วเขาเรียนจบปริญญาตรี เขาเรียน มสธ. อ่านหนังสืออยู่บ้านแล้วไปสอบ เขาเป็นคนหัวดี เรียนเก่ง ลุงหลวงของเขาจึงช่วยสนับสนุนด้านทุนการศึกษา และเขาก็หาเงินเรียนเองด้วย เขาทำงานไป อ่านหนังสือไป เวลาพักของเขาคือเวลาอ่านหนังสือ หนังสือของมหาวิทยาลัยนั้นเล่มหนามาก ๆ แต่เขาก็นั่งอ่านจนจบ สรุปเป็นหัวข้อเอาไว้อ่านทวนอีกหลายรอบพอไปสอบจึงสอบผ่านได้อย่างง่ายดาย