ใต้ดาวดวงเดิม

ใต้ดาวดวงเดิม

B.J.BEN

5.0
ความคิดเห็น
ชม
10
บท

"เราเคยสัญญากัน...ใต้ดาวดวงนั้น ว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน แต่บางครั้ง...การจากลาไม่ได้เกิดจากคนที่อยากไป และเมื่อเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง คำสัญญานั้น...ยังจะมีความหมายอยู่ไหม"

บทที่ 1 1

1

เสียงระฆังโรงเรียนดังขึ้นในยามบ่ายสุดท้ายของชีวิตมัธยมปลาย นักเรียนหลายคนโบกมือร่ำลากันด้วยรอยยิ้ม บางคนกอด บางคนร้องไห้ แต่ตรงมุมสงบข้างสนามฟุตบอล มีเด็กหนุ่มสองคนยืนอยู่ใต้ต้นฉำฉาใหญ่ ร่มเงาทาบทับพวกเขาอย่างอ่อนโยน

“ธีร์…” เสียงของมีนเบาและชัด ริมฝีปากเม้มแน่นเหมือนพยายามกลืนคำที่ไม่อยากพูดลงไป

ธีร์ยื่นกล่องของขวัญเล็กๆ มาให้ มันเป็นกล่องสีน้ำเงินเข้ม ผูกโบสีเงินเรียบร้อยเหมือนทุกอย่างที่ธีร์ทำเสมอ

“ให้” มีนรับมันด้วยมือที่อุ่นเล็กน้อยเพราะตากแดด วิ่งเล่นมาเมื่อครู่ เขาเปิดกล่องออกช้าๆ ก่อนจะเห็นจี้ดาวสีทองบนสร้อยเส้นบาง

“มันเป็นดาว…” มีนพูดเบาๆ

“ดวงที่นายชอบมองทุกคืน” ธีร์ตอบพลางยิ้มบาง ดวงตานิ่งสงบแต่แฝงไว้ด้วยความสั่นไหวที่มีนเท่านั้นที่รู้

มีนใส่สร้อยนั้นไว้กับคอทันที มือแตะจี้ดาวเบาๆ เหมือนกลัวมันจะหายไป

“เราไปมหา’ลัยด้วยกันนะธีร์”

“อือ ไปด้วยกัน”

“แล้วก็อยู่ห้องเดียวกันนะ”

“อือ อยู่ด้วยกัน” ทั้งคู่หัวเราะออกมาพร้อมกัน เสียงหัวเราะปนแสงแดดอุ่นที่ลอดผ่านใบไม้ ชั่วขณะหนึ่งทุกอย่างดูเรียบง่ายเหมือนฝัน

เหมือนโลกทั้งใบมีแค่คนสองคนนี้เท่านั้น

“สัญญานะ…” มีนยื่นนิ้วก้อยไป

ธีร์เกี่ยวมันไว้แน่น รอยยิ้มของเขาคือคำสัญญา แม้ไม่เอ่ยคำ

“ฉันจะอยู่กับนาย…ใต้ดาวดวงเดิมนี้ตลอดไป”

และในตอนนั้น ทั้งสองคนยังไม่รู้

ว่าคำว่า “ตลอดไป” บางทีมันก็ต้องผ่านอะไรอีกมาก…กว่าจะกลายเป็น ตลอดไปจริง ๆ

คอนโดหรูใจกลางกรุงเทพฯ ชั้นยี่สิบห้า มองเห็นเมืองทั้งเมืองในยามเย็นผ่านกระจกสูงจรดเพดาน แสงแดดยามห้าโมงเย็นค่อยๆ อาบไล้เฟอร์นิเจอร์โทนอบอุ่นอย่างแผ่วเบา

มีนหมุนตัวดูรอบห้อง ดวงตากลมเป็นประกายอย่างห้ามไม่อยู่

“นายอยู่คนเดียวในห้องแบบนี้เหรอ”

“เปล่า…อยู่ด้วยกัน” ธีร์ตอบ พลางวางกล่องของใช้ลงบนโต๊ะกลาง

“เราเหรอ”

“อืม ฉันขอพ่อไว้แล้ว เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร” ธีร์เดินเข้ามาหา หยุดยืนตรงหน้ามีนแล้วเอื้อมมือแตะเส้นผมที่เปียกเหงื่อจากการขนของแผ่วเบา

“หรือ…นายไม่อยากอยู่กับฉัน”

มีนสบตาเขา ใบหน้าขึ้นสีจางๆ จากทั้งความเขินและความอุ่นวาบในอก

“อยากสิ...จะไม่อยากได้ยังไง”

คำตอบนั้นเรียกรอยยิ้มบางบนใบหน้าของธีร์ มือของเขาไล้ลงมาที่แก้มของมีน ลูบเบาๆ อย่างคนที่เฝ้ามองคนๆ นี้มานาน

“ขอบใจนะ ที่ยังอยู่กับฉัน”

ห้องนั่งเล่นกลายเป็นที่พักของหัวใจสองดวงในคืนนั้น หลังมื้อเย็นง่ายๆ ที่ทั้งคู่ช่วยกันทำ พาสต้าง่ายๆ กับไวน์แดงหนึ่งแก้ว

เสียงดนตรีแจ๊สเบาๆ ลอยคลออยู่ในอากาศ เมื่อธีร์เดินมานั่งลงข้างๆ บนโซฟา เขาไม่ได้พูดอะไร…เพียงแค่มองหน้าอีกฝ่ายเงียบๆ

มีนสบตาเขากลับ หัวใจเต้นแรงอย่างไม่มีเหตุผล

“ธีร์…” เขาไม่พูดอะไรอีก เขาแค่เอื้อมมือจับแก้วไวน์ออกจากมือของมีน วางมันไว้บนโต๊ะ แล้วเอื้อมตัวเข้ามาใกล้

ริมฝีปากแตะกันอย่างอ่อนโยนในช่วงเวลาที่ทั้งโลกเหมือนเงียบลง เหลือเพียงจังหวะลมหายใจสลับกันเบาๆ

ธีร์จูบมีนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะขยับถี่ขึ้น เรียนรู้จังหวะของกันและกันในแบบที่ไม่มีใครสอน

มีนหลับตาลง ปล่อยให้ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างช้าๆ อย่างเต็มใจ

ผ้าปูเตียงสีครีมยับเล็กน้อย เสียงลมหายใจระคนกับเสียงแอร์เย็นเฉียบที่ดังแผ่ว

ร่างสองร่างเปลือยเปล่านอนกอดกันใต้ผ้าห่มไหมเนื้อดี กลิ่นกายปะปนกับกลิ่นสบู่และแชมพูที่ยังติดผิว

“เจ็บหรือเปล่า…” ธีร์ถามเบาๆ ขณะใช้นิ้วเกลี่ยเส้นผมที่เปียกชื้นจากเหงื่อ

“นิดหน่อย…แต่ไม่เสียใจเลย” มีนตอบพร้อมรอยยิ้ม

ธีร์ก้มลงจูบหน้าผากอีกครั้ง เขาไม่พูดคำว่ารัก…แต่การกระทำของเขาคือความรักทั้งหมด

นอกหน้าต่าง เมืองทั้งเมืองยังสว่างไสว

แต่บนเตียงนี้ มีแสงที่อุ่นกว่าแสงใดในจักรวาล

และใต้ผ้าห่มผืนนั้น มีหัวใจสองดวงที่เพิ่งเรียนรู้ว่า

รักครั้งแรก...ไม่ใช่แค่ร่างกาย

แต่มันคือการยอมฝากทั้งความกลัว ความหวัง และทั้งหมดของตนไว้ในอ้อมกอดของใครสักคน

เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือดังขึ้นตอนเจ็ดโมงตรง มีนขยับตัวก่อนจะค่อยๆ ลืมตา เขาไม่ได้ตกใจ แค่หันไปอีกด้านแล้วเห็นภาพที่คุ้นเคยดี ธีร์ยังคงนอนหลับสนิทข้างๆ ใบหน้าดูสงบในแสงเช้าที่ลอดผ่านผ้าม่าน

เขานอนมองอีกฝ่ายเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่ง แล้วจู่ ๆ ธีร์ก็พูดขึ้นทั้งที่ยังหลับตา

“แอบมองฉันอีกแล้ว…” มีนหลุดขำเบาๆ

“ก็หล่ออะ จะให้ทำยังไง”

“ก็ลุกมาจูบเลยสิ ไม่ต้องแอบมอง” ธีร์ลืมตาแล้วยิ้ม มุมปาก ตามสไตล์ของเขา

มีนเขินจนต้องลุกหนีไปอาบน้ำ แต่หัวใจกลับเต้นแรงขึ้นทุกที

เช้านั้น พวกเขาเดินจูงมือกันออกจากคอนโด ฯ ก่อนจะแยกกันหน้าประตูมหาวิทยาลัย

มีนเรียนคณะอักษรฯ ส่วนธีร์เรียนเศรษฐศาสตร์ แต่ทุกวันก็ยังหาเวลานั่งกินข้าวด้วยกัน กอดกันลับๆ ในห้องสมุด หรือสลับกันนั่งรอหน้าห้องเรียน

ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ได้เปิดเผยกับใคร แต่ก็ไม่ได้ปิดบังจนต้องหลบซ่อน เหมือนจะตกลงกันในใจโดยไม่ต้องเอ่ยคำใดออกมา

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม
วิวาห์คลั่งรัก

วิวาห์คลั่งรัก

สมัยใหม่

5.0

เมื่อโชคชะตาบังคับให้เขาและเธอซึ่งเป็นคู่กัดต้องกลายเป็นคู่แต่งงานแบบสายฟ้าแลบ! ระหว่างอดีตที่เต็มไปด้วยการปะทะคารม กับปัจจุบันที่ต้องใช้ชีวิตร่วมชายคา... เรื่องวุ่น ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น ตั้งแต่แปรงสีฟันยันหัวใจ เขา...ผู้ชายเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง และขี้หวงอย่างหนัก เธอ...หญิงสาวปากแข็ง ขี้ประชด แต่แอบอ่อนโยนในทุกความใส่ใจ จากบ้านไม้ริมคลอง กลายเป็นสนามรักและสงครามขนาดย่อม ที่ไม่มีใครยอมใคร แต่หัวใจสองดวงกลับเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด... เพราะบางที...โชคชะตาอาจไม่ได้บังคับ แต่มันอาจกำลังพาเขาและเธอ... กลับมายังที่ที่เรียกว่า "บ้าน" ด้วยกัน

คู่หมั้นไร้เสน่หา

คู่หมั้นไร้เสน่หา

โรแมนติก

5.0

เมื่อข่าวฉาวบิดเบือนเปลี่ยนหญิงสาวให้กลายเป็นคนที่เขาเกลียด และเมื่อคำสัญญาเก่าของผู้ใหญ่ พาเธอกลับมาในฐานะ ‘คู่หมั้น’ ที่เขาไม่ต้องการ ลลิล สาวสวยผู้สง่างามและเข้มแข็ง ต้องเผชิญแรงกดดันจากคนในครอบครัว รวมถึง กวิน ชายหนุ่มผู้เย็นชา ผู้มองเธอด้วยสายตาดูแคลน…แต่ไม่อาจละสายตาได้เลย ในความเงียบงันระหว่างพวกเขา...กลับมี ‘หัวใจ’ ที่ค่อย ๆ เรียนรู้กันอย่างไม่รู้ตัว จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความผูกพัน จากการดูแคลน กลายเป็นการปกป้อง และจาก ‘คู่หมั้นไร้เสน่หา’ กลายเป็น ‘ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก’

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ท่านประธานขาอย่าดุ

ท่านประธานขาอย่าดุ

มณีมายา/แอล/รมตี
5.0

“ที่รัก ร่างกายของคุณหวานอร่อยไปทั้งตัว หวานจนผมหยุดกินไม่ได้ แล้วตอนนี้ผมหิวอีกแล้ว” ตฤณ ท่านประธานบริษัท วัย 37 ปี หนุ่มโสดหล่อ รวย พ่อบุญทุ่ม ถูกใจใครก็เปย์หนัก ไม่เว้นแม้แต่เลขาสาวสวยที่เขาบังคับมารับตำแหน่ง ด้วยวิธีแสนเจ้าเล่ห์แม้เธอไม่เต็มใจ แต่ในเมื่อเขา “อยากได้” วิธีสุดแสนร้ายกาจเขาก็งัดมาใช้ เพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง ***** “ผมขับรถไปรับคุณได้ด้วยตัวเองเลย ไม่ได้ขู่ด้วย เอาให้รู้ไปทั้งบริษัทว่า... คุณเป็นคนของผม ผมมีรถให้เลือกนั่ง 10 คัน ลือกมาสักยี่ห้อเดี๋ยวขับไปหาครับ” “คุณมันบ้า อีตาผู้ชายบ้า เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย แล้วต้องมาอยู่ซอยเดียวกัน” “ท่านประธาน คำที่ถูกต้อง ตกลงขึ้นรถมาหรือยังครับปั้นหยา” “คอยดูนะ ถ้าฉันเจอหน้าคุณ...” “จะสมนาคุณผมด้วยจูบเหรอ” “คุณ!”

แม่ทูนหัวโคตรเลิศ

แม่ทูนหัวโคตรเลิศ

Isolde Marsh
5.0

ในฐานะที่เธอมีทรัพย์สินนับพันล้านและเป็นลูกสาวที่ได้รับการฝึกฝนอย่างลับๆ โดยรัฐบาล เฉียววานก็ถูกจัดสรรพ่อแม่ให้ในที่สุด แต่ไม่คาดคิด เธอถูกขับออกจากครอบครัวถึงสามครอบครัว การฝึกฝนความสัมพันธ์เป็นญาติพี่น้องก็ล้มเหลวซ้ำๆ จนกระทั่งเธอถูกตระกูลฮั่วรับอุปการะ เฉียววานที่น่าสงสารถูกพ่อแม่บุญธรรมทุ่มเงินให้ตามใจ แสดงความรักอย่างสุดโต่งจนดูเหนือจริง ทำให้บางคนอิจฉาจนบ้าคลั่ง ปล่อยข่าวลือว่า "เฉียววานไม่มีความสามารถใดๆ เลย ต้องอาศัยการทำตัวน่าสนสารเพื่อเรียกร้องความสนใจจากตระกูลฮั่ว!" แต่วันถัดมา อธิการบดีมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศยืนต้อนรับด้วยตัวเอง “ศาสตราจารย์เฉียว ห้องแล็บของคุณเตรียมพร้อมแล้ว” มหาเศรษฐียื่นสัญญาให้ “บอส รายงานการเงินปีนี้กำไรเพิ่มขึ้น 300%!” องค์กรแฮกเกอร์นานาชาติก็เกิดความวุ่นวาย “พี่ใหญ่ ถ้าคุณไม่ออนไลน์ ระบบการเงินจะล่มแล้ว” เมื่อความลับของเฉียววานถูกเปิดเผยทีละอย่าง ทั้งโลกออนไลน์ก็เดือดดาล กู้ซือหาน ผู้ทรงอำนาจและเย็นชาแห่งเมืองจิง จู่ๆ ก็จับเธอไว้ที่มุมกำแพง นิ้วของเขาลูบไล้ริมฝีปากของเธอเบาๆ “คุณนายกู้ เล่นสนุกมากพอหรือยัง? ถึงเวลากลับบ้านไปมีลูกได้แล้ว” เฉียววานหน้าแดงก่ำ “ใคร ใครจะไปมีลูกกับคุณล่ะ” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ และหยิบบัตรดำวงเงินไม่จำกัดใส่มือเธอ “มีลูกคนหนึ่ง จะมอบเกาะส่วนตัวให้ให้หนึ่งเกาะ”

นางบำเรอกับจอมบงการ

นางบำเรอกับจอมบงการ

B.J.BEN
4.7

ธัญญ์... ชายหนุ่มที่เจ็บช้ำกับความรักเมื่อครั้งอดีต วิธาดา... หญิงสาวร้ายกาจที่แอบรักเขาหมดหัวใจ หญิงสาวมองสบตากับเขาในระยะกระชั้นชิด หัวใจบอบบางเรียกร้องให้เธอเปิดเผยความจริงในส่วนลึกของจิตใจ “ฉันรักนายนะธัญญ์ รักนายมานานแล้ว” หล่อนคิดเอาไว้ไม่มีผิดว่าเขาจะต้องทำหน้าตกใจ แม้จะทำใจเอาไว้แล้ว แต่เธอรู้สึกเจ็บปวด มีผู้ชายหลายคนอยากสานสัมพันธ์กับเธอ แต่เธอก็สลัดทิ้ง แต่เขา... คนที่เธอแอบรัก เขากลับมีใจให้น้องสาวของเธอ เขากลับไม่ต้องการความรักของเธอ เขากลับตกใจและมองเธอเหมือนตัวประหลาด “เธอพูดอะไรของเธอ” ธัญญ์ทั้งมึนงง ทั้งตกใจในคำพูดของหญิงสาว “พูดความจริง นายคงไม่เคยรู้มาก่อน นายเป็นผู้ชายคนแรกของฉัน คืนนั้น...” เธอพูดอย่างหมดเปลือก เขาจะดูถูกยังไงก็ช่าง แต่เธอเป็นคนพูดตรงๆ เธออยากให้เขารับรู้และเข้าใจ “แต่ฉันไม่ได้รักเธอ ไม่แม้แต่จะคิด”

เมียเด็ก Honey (I hate you)

เมียเด็ก Honey (I hate you)

ลำเจียก
5.0

เกริ่น.... ....ยะ..อย่านะ..พี่กำลังเข้าใจผิดอยู่..อึก..~ ผมไม่สนใจที่เธอพูด ผู้หญิงคนนี้แสดงละครเก่งจริงๆ ผมเกือบจะเชื่อเธอแล้วว่าเธอไม่ได้ขายตัว ผม: เลิกเล่นได้แล้ว เรามามีความสุขกันดีกว่า ...ยะ..อย่า..หนูไม่ได้ขายตัวจริงๆ หนูไม่ได้แสดงละครอะไรทั้งนั้น หนูพูดเรื่องจริง ปล่อยหนูไปเถอะ !! ผมกดท่อนเอ็นเข้าไปที่ช่องเสียวสีชมพูชวนหลงไหลนั้น กึด~ “อ๊า~ เข้าอยากจังวะ” ผมก็มมองดูรอยเชื่อมระหว่างผมกับเธอ “เชี้ย...เลือด !!” ผมมองหน้าผู้หญิงคนนั้น เธอนอนน้ำตาคลอ ตัวสั่นไปหมด "อยากได้เท่าไหร่...แลกกับเซ็กส์ครั้งนี้" เธอเงียบไม่ตอบผม เอาแต่นอนสะอื้น "กูถามว่ามึงจะเอาเท่าไหร่ แลกกับความบริสุทธิ์ของมึง"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ