"เราเคยสัญญากัน...ใต้ดาวดวงนั้น ว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน แต่บางครั้ง...การจากลาไม่ได้เกิดจากคนที่อยากไป และเมื่อเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง คำสัญญานั้น...ยังจะมีความหมายอยู่ไหม"
1
เสียงระฆังโรงเรียนดังขึ้นในยามบ่ายสุดท้ายของชีวิตมัธยมปลาย นักเรียนหลายคนโบกมือร่ำลากันด้วยรอยยิ้ม บางคนกอด บางคนร้องไห้ แต่ตรงมุมสงบข้างสนามฟุตบอล มีเด็กหนุ่มสองคนยืนอยู่ใต้ต้นฉำฉาใหญ่ ร่มเงาทาบทับพวกเขาอย่างอ่อนโยน
“ธีร์…” เสียงของมีนเบาและชัด ริมฝีปากเม้มแน่นเหมือนพยายามกลืนคำที่ไม่อยากพูดลงไป
ธีร์ยื่นกล่องของขวัญเล็กๆ มาให้ มันเป็นกล่องสีน้ำเงินเข้ม ผูกโบสีเงินเรียบร้อยเหมือนทุกอย่างที่ธีร์ทำเสมอ
“ให้” มีนรับมันด้วยมือที่อุ่นเล็กน้อยเพราะตากแดด วิ่งเล่นมาเมื่อครู่ เขาเปิดกล่องออกช้าๆ ก่อนจะเห็นจี้ดาวสีทองบนสร้อยเส้นบาง
“มันเป็นดาว…” มีนพูดเบาๆ
“ดวงที่นายชอบมองทุกคืน” ธีร์ตอบพลางยิ้มบาง ดวงตานิ่งสงบแต่แฝงไว้ด้วยความสั่นไหวที่มีนเท่านั้นที่รู้
มีนใส่สร้อยนั้นไว้กับคอทันที มือแตะจี้ดาวเบาๆ เหมือนกลัวมันจะหายไป
“เราไปมหา’ลัยด้วยกันนะธีร์”
“อือ ไปด้วยกัน”
“แล้วก็อยู่ห้องเดียวกันนะ”
“อือ อยู่ด้วยกัน” ทั้งคู่หัวเราะออกมาพร้อมกัน เสียงหัวเราะปนแสงแดดอุ่นที่ลอดผ่านใบไม้ ชั่วขณะหนึ่งทุกอย่างดูเรียบง่ายเหมือนฝัน
เหมือนโลกทั้งใบมีแค่คนสองคนนี้เท่านั้น
“สัญญานะ…” มีนยื่นนิ้วก้อยไป
ธีร์เกี่ยวมันไว้แน่น รอยยิ้มของเขาคือคำสัญญา แม้ไม่เอ่ยคำ
“ฉันจะอยู่กับนาย…ใต้ดาวดวงเดิมนี้ตลอดไป”
และในตอนนั้น ทั้งสองคนยังไม่รู้
ว่าคำว่า “ตลอดไป” บางทีมันก็ต้องผ่านอะไรอีกมาก…กว่าจะกลายเป็น ตลอดไปจริง ๆ
คอนโดหรูใจกลางกรุงเทพฯ ชั้นยี่สิบห้า มองเห็นเมืองทั้งเมืองในยามเย็นผ่านกระจกสูงจรดเพดาน แสงแดดยามห้าโมงเย็นค่อยๆ อาบไล้เฟอร์นิเจอร์โทนอบอุ่นอย่างแผ่วเบา
มีนหมุนตัวดูรอบห้อง ดวงตากลมเป็นประกายอย่างห้ามไม่อยู่
“นายอยู่คนเดียวในห้องแบบนี้เหรอ”
“เปล่า…อยู่ด้วยกัน” ธีร์ตอบ พลางวางกล่องของใช้ลงบนโต๊ะกลาง
“เราเหรอ”
“อืม ฉันขอพ่อไว้แล้ว เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร” ธีร์เดินเข้ามาหา หยุดยืนตรงหน้ามีนแล้วเอื้อมมือแตะเส้นผมที่เปียกเหงื่อจากการขนของแผ่วเบา
“หรือ…นายไม่อยากอยู่กับฉัน”
มีนสบตาเขา ใบหน้าขึ้นสีจางๆ จากทั้งความเขินและความอุ่นวาบในอก
“อยากสิ...จะไม่อยากได้ยังไง”
คำตอบนั้นเรียกรอยยิ้มบางบนใบหน้าของธีร์ มือของเขาไล้ลงมาที่แก้มของมีน ลูบเบาๆ อย่างคนที่เฝ้ามองคนๆ นี้มานาน
“ขอบใจนะ ที่ยังอยู่กับฉัน”
ห้องนั่งเล่นกลายเป็นที่พักของหัวใจสองดวงในคืนนั้น หลังมื้อเย็นง่ายๆ ที่ทั้งคู่ช่วยกันทำ พาสต้าง่ายๆ กับไวน์แดงหนึ่งแก้ว
เสียงดนตรีแจ๊สเบาๆ ลอยคลออยู่ในอากาศ เมื่อธีร์เดินมานั่งลงข้างๆ บนโซฟา เขาไม่ได้พูดอะไร…เพียงแค่มองหน้าอีกฝ่ายเงียบๆ
มีนสบตาเขากลับ หัวใจเต้นแรงอย่างไม่มีเหตุผล
“ธีร์…” เขาไม่พูดอะไรอีก เขาแค่เอื้อมมือจับแก้วไวน์ออกจากมือของมีน วางมันไว้บนโต๊ะ แล้วเอื้อมตัวเข้ามาใกล้
ริมฝีปากแตะกันอย่างอ่อนโยนในช่วงเวลาที่ทั้งโลกเหมือนเงียบลง เหลือเพียงจังหวะลมหายใจสลับกันเบาๆ
ธีร์จูบมีนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะขยับถี่ขึ้น เรียนรู้จังหวะของกันและกันในแบบที่ไม่มีใครสอน
มีนหลับตาลง ปล่อยให้ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างช้าๆ อย่างเต็มใจ
ผ้าปูเตียงสีครีมยับเล็กน้อย เสียงลมหายใจระคนกับเสียงแอร์เย็นเฉียบที่ดังแผ่ว
ร่างสองร่างเปลือยเปล่านอนกอดกันใต้ผ้าห่มไหมเนื้อดี กลิ่นกายปะปนกับกลิ่นสบู่และแชมพูที่ยังติดผิว
“เจ็บหรือเปล่า…” ธีร์ถามเบาๆ ขณะใช้นิ้วเกลี่ยเส้นผมที่เปียกชื้นจากเหงื่อ
“นิดหน่อย…แต่ไม่เสียใจเลย” มีนตอบพร้อมรอยยิ้ม
ธีร์ก้มลงจูบหน้าผากอีกครั้ง เขาไม่พูดคำว่ารัก…แต่การกระทำของเขาคือความรักทั้งหมด
นอกหน้าต่าง เมืองทั้งเมืองยังสว่างไสว
แต่บนเตียงนี้ มีแสงที่อุ่นกว่าแสงใดในจักรวาล
และใต้ผ้าห่มผืนนั้น มีหัวใจสองดวงที่เพิ่งเรียนรู้ว่า
รักครั้งแรก...ไม่ใช่แค่ร่างกาย
แต่มันคือการยอมฝากทั้งความกลัว ความหวัง และทั้งหมดของตนไว้ในอ้อมกอดของใครสักคน
เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือดังขึ้นตอนเจ็ดโมงตรง มีนขยับตัวก่อนจะค่อยๆ ลืมตา เขาไม่ได้ตกใจ แค่หันไปอีกด้านแล้วเห็นภาพที่คุ้นเคยดี ธีร์ยังคงนอนหลับสนิทข้างๆ ใบหน้าดูสงบในแสงเช้าที่ลอดผ่านผ้าม่าน
เขานอนมองอีกฝ่ายเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่ง แล้วจู่ ๆ ธีร์ก็พูดขึ้นทั้งที่ยังหลับตา
“แอบมองฉันอีกแล้ว…” มีนหลุดขำเบาๆ
“ก็หล่ออะ จะให้ทำยังไง”
“ก็ลุกมาจูบเลยสิ ไม่ต้องแอบมอง” ธีร์ลืมตาแล้วยิ้ม มุมปาก ตามสไตล์ของเขา
มีนเขินจนต้องลุกหนีไปอาบน้ำ แต่หัวใจกลับเต้นแรงขึ้นทุกที
เช้านั้น พวกเขาเดินจูงมือกันออกจากคอนโด ฯ ก่อนจะแยกกันหน้าประตูมหาวิทยาลัย
มีนเรียนคณะอักษรฯ ส่วนธีร์เรียนเศรษฐศาสตร์ แต่ทุกวันก็ยังหาเวลานั่งกินข้าวด้วยกัน กอดกันลับๆ ในห้องสมุด หรือสลับกันนั่งรอหน้าห้องเรียน
ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ได้เปิดเผยกับใคร แต่ก็ไม่ได้ปิดบังจนต้องหลบซ่อน เหมือนจะตกลงกันในใจโดยไม่ต้องเอ่ยคำใดออกมา
หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN
ข้อมูลเพิ่มเติม