ใต้ดาวดวงเดิม
ขึ้นช้าๆ เสียงล
นกลายเป็นจุดเล็กๆ บนท้อ
ไหว แค่…นิ่ง นิ่งจ
วาสนาต่อกันคงได้เจอกันอีก” เสียงที
ไว้ ถ้ามีโอกาส เราคงได้ก
กคอนโดแห่งนั้น เริ่มฝึก
ลืมสิ่งหนึ่งสิ่งใดไป แต่ทุกคืนก่อนนอน เขายัง
ังมองหา ดาวดวงที่เขาเ
่กับยาย ดังนั้นการทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยคือสิ่งที่จะทำให้เข
ิมทุกวัน เขานั่งรถเ
น์ งานของเขาคือจัดเรียงข้อมูลหนังสือ บางวันก็ช่วย
ิก และเปิดเพลย์ลิสต์เพลงเก่า ๆ ที่เคยฟังสมัยเรียน
้ตที่พาดกับเก้าอี้ กลิ่นข
งานที่เพิ่งเข้ามาใหม่ดั
าค่ะ ของบริษัทใหญ่เลย เด
ริษัท
รุ่นใหม่ไฟแรงเพิ
วินาที ไม่แสดงท่าทาง
” เขารู้อยู่แล้วว่าซีอ
ล็กๆ ที่มีเพียงหลอดไฟสีส้มสลัว มือที่ถือฟองน้ำชะงักลงครู่หนึ่ง เมื่อละอองน้ำเย็
ักอันสดใหม่ให้กลายเป็นบาดแผลเงียบ ๆ แต่ไม่มากพอจะลบความรู้สึกออกไปไ
เป็นเบอร์แปลก เขารับด
ับ คุณมีน
บ ผม
่ายภาษาและเอกสาร คุณเคยยื่นโปรไฟล์ไว้กับ
น่งว่าง
ครั้ง ถ้าคุณยังสนใจ” มีนถือสายเงียบอยู่นาน แค่ชื
่นฝนบนผิวเนื้อ และดวงตาคู่นั
เสียงตอบกลับ
ือนวันแรกที่เดินเข้าไปใ
ถัด
์กระจกใสพาขึ้นสู่ชั้นบนสุดของตึก
ใบหน้าสุภาพ เรียบร้อย แ
า ๆ ผู้ช่วยฝ่ายบุคคลพาเขาเดินผ
ยู่ด้านในสุดนะคะ” มีนพยั
ต์ที่สะอาดราวไม่มีใครเดินผ่าน ฝ่ามือชื้น
ิดออก คนที่หันมามองจากโต๊ะทำง
เรียบ ดวงตาคมกริบ
ี่ยนไป ยกเว้น
ือนไม่รู้จะขยับส่ว
ัมภาษณ์ไว้” เสียงของมีนเปล่
้เลยว่าเขารู้จักเจ
งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ไม่มีคำทัก ไม่มีรอยยิ
รียบ ไม่ใช่เสียงเดิมที่มีนจำได้ ไม่ใช่เสียงที่กระซิ
ยในบริษัทเก่า รวมถึงติดต่อประสานงาน
เบาๆ อยู่บนโต๊ะ เป็นนิสัยเดิม
่มเติมไหมครับ”
อึดใจ ก่อนจ