ใต้ดาวดวงเดิม

ขึ้นช้าๆ เสียงล

นกลายเป็นจุดเล็กๆ บนท้อ

ไหว แค่…นิ่ง นิ่งจ

วาสนาต่อกันคงได้เจอกันอีก” เสียงที

ไว้ ถ้ามีโอกาส เราคงได้ก

กคอนโดแห่งนั้น เริ่มฝึก

ลืมสิ่งหนึ่งสิ่งใดไป แต่ทุกคืนก่อนนอน เขายัง

ังมองหา ดาวดวงที่เขาเ

่กับยาย ดังนั้นการทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยคือสิ่งที่จะทำให้เข

ิมทุกวัน เขานั่งรถเ

น์ งานของเขาคือจัดเรียงข้อมูลหนังสือ บางวันก็ช่วย

ิก และเปิดเพลย์ลิสต์เพลงเก่า ๆ ที่เคยฟังสมัยเรียน

้ตที่พาดกับเก้าอี้ กลิ่นข

งานที่เพิ่งเข้ามาใหม่ดั

าค่ะ ของบริษัทใหญ่เลย เด

ริษัท

รุ่นใหม่ไฟแรงเพิ

วินาที ไม่แสดงท่าทาง

” เขารู้อยู่แล้วว่าซีอ

ล็กๆ ที่มีเพียงหลอดไฟสีส้มสลัว มือที่ถือฟองน้ำชะงักลงครู่หนึ่ง เมื่อละอองน้ำเย็

ักอันสดใหม่ให้กลายเป็นบาดแผลเงียบ ๆ แต่ไม่มากพอจะลบความรู้สึกออกไปไ

เป็นเบอร์แปลก เขารับด

ับ คุณมีน

บ ผม

่ายภาษาและเอกสาร คุณเคยยื่นโปรไฟล์ไว้กับ

น่งว่าง

ครั้ง ถ้าคุณยังสนใจ” มีนถือสายเงียบอยู่นาน แค่ชื

่นฝนบนผิวเนื้อ และดวงตาคู่นั

เสียงตอบกลับ

ือนวันแรกที่เดินเข้าไปใ

ถัด

์กระจกใสพาขึ้นสู่ชั้นบนสุดของตึก

ใบหน้าสุภาพ เรียบร้อย แ

า ๆ ผู้ช่วยฝ่ายบุคคลพาเขาเดินผ

ยู่ด้านในสุดนะคะ” มีนพยั

ต์ที่สะอาดราวไม่มีใครเดินผ่าน ฝ่ามือชื้น

ิดออก คนที่หันมามองจากโต๊ะทำง

เรียบ ดวงตาคมกริบ

ี่ยนไป ยกเว้น

ือนไม่รู้จะขยับส่ว

ัมภาษณ์ไว้” เสียงของมีนเปล่

้เลยว่าเขารู้จักเจ

งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ไม่มีคำทัก ไม่มีรอยยิ

รียบ ไม่ใช่เสียงเดิมที่มีนจำได้ ไม่ใช่เสียงที่กระซิ

ยในบริษัทเก่า รวมถึงติดต่อประสานงาน

เบาๆ อยู่บนโต๊ะ เป็นนิสัยเดิม

่มเติมไหมครับ”

อึดใจ ก่อนจ