คู่หมั้นไร้เสน่หา

Name: คู่หมั้นไร้เสน่หา
Rating: 5.0 (1 reviews)

B.J.BEN

โรแมนติก | จบเล่ม

5.0

ความคิดเห็น

ชม

บท

เมื่อข่าวฉาวบิดเบือนเปลี่ยนหญิงสาวให้กลายเป็นคนที่เขาเกลียด และเมื่อคำสัญญาเก่าของผู้ใหญ่ พาเธอกลับมาในฐานะ ‘คู่หมั้น’ ที่เขาไม่ต้องการ ลลิล สาวสวยผู้สง่างามและเข้มแข็ง ต้องเผชิญแรงกดดันจากคนในครอบครัว รวมถึง กวิน ชายหนุ่มผู้เย็นชา ผู้มองเธอด้วยสายตาดูแคลน…แต่ไม่อาจละสายตาได้เลย ในความเงียบงันระหว่างพวกเขา...กลับมี ‘หัวใจ’ ที่ค่อย ๆ เรียนรู้กันอย่างไม่รู้ตัว จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความผูกพัน จากการดูแคลน กลายเป็นการปกป้อง และจาก ‘คู่หมั้นไร้เสน่หา’ กลายเป็น ‘ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก’

โรแมนติก ดราม่า หวาน

บทที่ 15 15

08-01 15:07

บทที่ 1 1

เสียงส้นรองเท้าดังเป็นจังหวะอย่างมั่นคงบนพื้นหินอ่อนสะอาดตาของตึกสำนักงานใหญ่อัครเมธากรุ๊ป

หญิงสาวในชุดสูทเรียบหรูก้าวเดินเข้ามาด้วยใบหน้าเรียบเฉย

ลลิน สิริการเวช สูดลมหายใจลึก ๆ พลางมองโลโก้ของบริษัทที่ประดับอยู่บนผนังด้วยหัวใจเต้นรัว วันนี้ไม่ใช่วันธรรมดา หากเป็นวันที่เธอจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ในฐานะ เลขาฯ ส่วนตัวของกวิน อัครเมธากุล

เขาคือคู่หมั้นของเธอที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ กลับมาดำรงตำแหน่งประธานบริหารรับช่วงต่อกิจการต่อจากคุณปู่ที่ปลดเกษียณตัวเองเรียบร้อยแล้ว

เขาคือคู่หมั้นที่ไม่เคยเจอหน้ากับเธอเลย วันนี้หากไม่ใช่เพราะปู่ของเขา เธอก็คงไม่ได้มาทำงานเป็นเลขาของเขา

เธอคิดว่าเขาคงไม่อยากแต่งงานกับเธอ เพราะเธอเองก็คิดแบบนั้น ไม่อยากแต่งงานกับเขาเช่นกัน หากไม่เพราะมารดาป่วยหนักต้องนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลและมีค่าใช้จ่ายสูง เธอคงไม่มาปรากฏตัวอยู่ที่นี่

บิดามีภรรยาใหม่ รับเข้ามาแทนที่มารดาพร้อมลูกใหม่หน้าตาเฉย ท่านหลงเมียใหม่ลูกใหม่จนลืมเธอกับแม่ไปจนหมด ถ้าไม่เพราะธุรกิจที่บ้านมีปัญหาและปู่ของเขากับตาของเธอไม่ได้สัญญาหมั้นหมายในครั้งนี้ และต้องให้ครอบครัวเมธากุลของกวินช่วยเหลือ ท่านคงไม่ส่งเธอมาทำงานกับเขาเพื่อสานความสัมพันธ์การแต่งงานในครั้งนี้

“คุณลลินใช่ไหมคะ เชิญขึ้นไปชั้น 35 เลยค่ะ ท่านประธานรออยู่แล้ว” พนักงานต้อนรับเอ่ยเสียงนุ่มนวลอย่างมีมารยาท หญิงสาวพยักหน้าน้อย ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปยังลิฟต์ด้วยท่าทีสงบ แต่ในใจกลับปั่นป่วน ตื่นเต้นน่ะสิ ไม่เคยเจอหน้าคู่หมั้นจริง ๆ เลยสักครั้ง เธออยากรู้ว่าเขาจะมีปฏิกิริยาเช่นไรกับเธอ

ถ้าบิดาไม่ยื่นข้อเสนอว่าจะช่วยเหลือเรื่องค่ารักษาพยาบาลมารดาเธอคงไม่ทำแบบนี้ คงมาขอถอนหมั้นกับเขาไปแล้ว เพราะหากบิดาตัดเงินค่ารักษาไปก็เท่ากับว่าปล่อยให้มารดาของเธอตาย

เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก เธอเดินอย่างมั่นคงไปที่ห้องของเขา ก่อนจะเคาะเบา ๆ เมื่อได้รับคำเอ่ยอนุญาต บานประตูหน้าห้องประธานก็ถูกผลักเบา ๆ ด้วยมือเรียวของเธอ ภายในห้องทำงานใหญ่โตกว้างขวาง เย็นเฉียบด้วยอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศและ...สายตาของชายหนุ่มที่นั่งอยู่หลังโต๊ะไม้สีเข้ม

เขาเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเอกสาร ใบหน้าคมคายไร้รอยยิ้ม ดวงตาคมดุและสุดแสนจะเย็นชา

นี่เหรอ กวิน อัครเมธากุล คู่หมั้นของเธอ

แค่เห็นแว็บแรกก็สัมผัสได้ถึงความไม่อยากญาติดีของเขาที่มีต่อเธอ

“คุณมาช้า” น้ำเสียงนิ่งเรียบเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นเธอ

“ตั้งแต่วันนี้คุณคือเลขาฯ ส่วนตัวของผม แต่ขอให้รู้ไว้ ว่าผมไม่ต้องการคุณแต่แรก ที่คุณเข้ามาทำงานในตำแหน่งนี้ก็เพราะเส้นสาย”

“คะ” เธออุทาน หน้าเหวอเล็กน้อยที่โดนกล่าวหาว่าใช้เส้นสาย

“หรือไม่จริง คุณใช้เส้นสายของคุณปู่ให้ท่านฝากเข้ามาทำงานที่นี่”

“ฉันไม่ได้”

“โต๊ะทำงานของคุณอยู่ข้างนอก ถ้าไม่มีอะไรก็เชิญ ถ้าผมไม่เรียกก็ไม่ต้องเสนอตัวเองเข้ามาในห้อง รบกวนการทำงานของผม”

“ฉันไม่ได้” เธอจะพูดซ้ำ บอกว่าไม่ได้ใช้เส้นสายเข้ามาทำงาน แต่เพราะปู่ของเขาต่างหากไปขอพ่อของเธอให้เธอมาทำงานในตำแหน่งเลขาของเขาเพื่อช่วยเหลือเขา

“คุณไม่จำเป็นต้องอธิบาย ผมไม่สนใจ” ชายหนุ่มพูดแทรกเสียงเรียบ ยังไม่ทันให้เธอได้พูดจบประโยค น้ำเสียงเยือกเย็นเกินกว่าจะหาเศษเสี้ยวของไมตรี ทำเอาลลิลพยายามตั้งสติระงับจิตใจเอาไว้ที่จะไม่ต่อว่าเขาออกมา คนอะไรไม่ฟังอะไรกันเลย

ไร้เหตุผลสิ้นดี!

“ย้ำว่าโต๊ะของคุณจะอยู่ด้านนอก ติดผนังทางขวา ไม่ต้องเข้ามาในห้องนี้ ถ้าผมไม่เรียก เข้าใจไหม”

“เข้าใจค่ะ” ใครจะอยากเข้ามายุ่งวุ่นวายกับผีดิบอย่างเขากัน ชิ! นึกว่าหล่อ รวยนักหรือไง

“งั้นขอตัวก่อนนะคะ” เธอหมุนตัวออกจากห้องไปด้วยท่าทีสงบนิ่ง ดีแล้วที่เขาไม่สนใจเธอ เพราะ

เธอก็ไม่สนใจเขาเหมือนกัน ต่างคนต่างอยู่ รอให้มารดาแข็งแรงกว่านี้ เธอถอนหมั้นแน่!

เธอคิดว่าเขาจะเป็นคนที่มีเหตุผลกว่านี้ แต่สุดท้ายก็หลงเชื่อข่าวลือเสียหายที่น้องสาวจอมมารยาและเมียน้อยใจร้ายใส่สีตีไข่ ปล่อยข่าวลือให้เธอเป็นคนเสียหาย สำส่อน มั่วผู้ชาย คบไม่เลือก

และทำตัวเหลวไหลเที่ยวกลางคืนทุกวัน

คนก็เชื่อกันไปเป็นตุเป็นตะ คนเดี๋ยวนี้จิตใจต่ำทรามฟังความข้างเดียวและไม่มีสติกันจริง ๆ

ลลิลมองเอกสารกองสุดท้ายแล้วถอนใจเฮือกใหญ่ เสร็จสักที เธอจะได้กลับบ้านแล้ว รู้สึกดีใจจนอยากจะกรีดร้อง

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เสียงประตูรถปิดลงเบา ๆ ลลินเดินตรงเข้าประตูรั้วบ้านหลังใหญ่ที่เธอเคยอาศัยอยู่ตั้งแต่เด็ก

บ้านสีขาวสไตล์ยุโรปหลังงามในย่านหรูดูเงียบเหงาและอึมครึมขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ตั้งแต่ธุรกิจของบิดาเริ่มมีปัญหาด้านการเงิน และที่เห็นว่าอยู่ดีในตอนนี้ก็แค่ภายนอกเท่านั้น น่าจะใช้คำว่ารวยแต่เปลือกก็ไม่ผิด

เธอผลักประตูเข้าไปด้านใน พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่

วันนี้เป็นวันแรกที่เธอทำงานที่บริษัทอัครเมธากรุ๊ป ในตำแหน่งเลขาฯ ของประธานบริษัทคนใหม่ กวิน อัครเมธากุล แถมเขาก็ยังเป็นคู่หมั้นของเธอด้วย เธอรู้สึกว่ามันก็หนักหนากว่าที่เธอคิดไว้มาก

อ่านต่อ