Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
Oh no! เกิดใหม่เป็นฮองเฮาที่ฝ่าบาทไม่รัก

Oh no! เกิดใหม่เป็นฮองเฮาที่ฝ่าบาทไม่รัก

ถังหูลู่

5.0
ความคิดเห็น
219
ชม
5
บท

เจ้าของร่างเดิมเป็นฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก เธอวางยาเขาเพื่อได้เข้าหอกัน แต่กลับทำให้เขารังเกียจและดูถูกเธอมากกว่าเดิม เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังไร้ค่า น่าสมเพช จึงคิดสั้นแขวนคอฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของฉีหยุนเยว่ทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดาเป็นท่านเสนาบดีของราชวงศ์ฉู่ สหายกับอดีตฮ่องเต้ พี่ชายเป็นจอมทัพปราบแคว้นกบฏ สกุลฉีมีอำนาจสูงส่งอยู่เหนือคนทั่วแคว้นและอยู่ใต้ฝ่าบาทพระองค์เดียว ฮ่องเต้ทระแวงสกุลฉีกลัวว่าจะชิงราชบัลลังก์ จึงมอบฉีหยุนเยว่ ธิดาคนโตของสกุลฉีเป็นฮองเฮาเพื่อจับผิดสกุลฉี และบิดาของเธอบังคับให้เธอเป็นไส้ศึกสกุลฉี ล้วงความลับของฮองเต้ เธอได้เปลี่ยนจากฉีหยุนเยว่ที่เป็นศัลยแพทย์เป็นฮองเฮาของหยานฉวนฮ่องเต้ พ่อของเธอไม่รักเธอ มองเธอเป็นเครื่องมือที่เพิ่มอำนาจ สามีของเธอรังเกียจเธอ ตั้งใจจะหาทางจับผิดเธอทุกวัน เธอต้องออกจากวังที่เหมือนนรกให้ได้

บทที่ 1 ฮองเฮาแขวนคอ

แคว้นฉู่ ตำหนักคุนหนิง

“นางอสรพิษ เจ้ารู้ว่าข้าจะเข้าหอกับหยานเอ๋อร์พรุ่งนี้ เจ้าเลยวางยาข้าใช่หรือไม่”

ชายในชุดตัวสีขาวคำรามด้วยความโกรธ เขาจ้องมองผู้หญิงบนเตียงอย่างเกลียดชัง ดวงตาคมคายดุจคมดาบ หน้าตาเยือกเย็นดุจน้ำแข็ง สิ้นคำพูดเขาก็ฉีกเสื้อผ้าของผู้หญิงบนเตียงออกและทุ่มตัวใส่เธอ

เมื่อเห็นการกระทำของชายบนตัวเธอ น้ำตาของฉีหยุนเยว่ก็ไหลลงมาอย่างเงียบ ๆ

เธอแต่งงานกับเขา 1 ปีแล้ว แต่ในใจของเขามีเพียงหลินยู่หยานคนเดียว เขาไม่เคยแตะต้องเธอ เพราะเธอเป็นไส้ศึกของบิดาเธอ

“อา!” ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่เข้ามาทำให้ฉีหยุนเยว่เหงื่อเย็นออกเต็มหน้าผาก เธอกัดริมฝีปากอยาฝืนทน มองดูใบหน้าที่เย็นชาด้านบนตัวเธอ หัวใจปวดร้าวราวกับโดนมีดแหลมคมบาดลึก

แต่เทียบกับความเกลียดชังที่เขามอบให้ ความเจ็บปวดทางร่างกายดูไร้ค่า เธอเสียใจจนเกินจะบรรยาย

ฉู่หยานฉวนจ้องมองฉีหยุนเยว่อย่างเย็นชา "เจ้าไม่ลังเลที่จะวางยาข้า เพียงเพื่อจะได้ครอบครองตัวข้าใช่หรือไม่ ได้ๆ คืนนี้ข้าจะให้เจ้าสมหวัง! แต่เห็นใบหน้าของเจ้าแล้วข้ากินเจ้าไม่ลงจริงๆ เพราะมันน่ารังเกียจเกินไป!"

ฉู่หยานฉวนพูดจบ เขาก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดหน้าของฉีหยุนเยว่ไว้

ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ฉีหยุนเยว่หัวใจเจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ออก

บิดาของเธอรู้ว่าเธอแอบรักฉู่หยานฉวนมานาน ดังนั้นเขาจึงไปขอไทเฮาให้เธอได้แต่งเป็นฮองเฮาของฉู่หยานฉวน

ทั้งๆ ที่รู้ว่าฉู่หยานฉวนไม่ได้รักเธอ แต่เธอก็ยังเต็มใจแต่งงานกับเขา

ในขณะนี้ ชายบนร่างกายของเธอโถมแรงเข้าใส่ เขาตั้งใจจะทำให้เธอทรมานสุดใจ ดวงตาดำสนิทของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอันน่าสะพรึงกลัว "ฉีหยุนเยว่ นางแพศยาน่ารังเกียจ ถ้าไม่ใช่เพราะข้าถูกวางยา ข้าจะไม่มีวันแตะต้องเจ้าแน่นอน จำไว้!”

ฉีหยุนเยว่เงยหน้ามองสามีที่คล่อมบนตัวเธอด้วยสายตาผิดหวัง เธอถามทั้งใจสั่นไหว “ในใจของ ฝ่าบาทไม่เคยรักหม่อมฉันแม้แต่สักนิดเลยใช่หรึอไม่เพคะ”

"ใช่ ในใจข้า เจ้าแย่ยิ่งกว่าโสเภณีข้างนอกเสียอีก!"

"อื้อ~~เจ็บ" ฉู่หยานฉวนสอดนิ้วเข้าไปในกุหลาบงามที่กลีบอูมของเธอ "อา~~อ้า~~ หม่อมฉันเจ็บมาก ฝ่าบาทเพคะ"

เธอพลันรู้สึกเจ็บเมื่อของแข็งแทงลึกเข้าไปโดนปากมดลูก

“ฮึ!ผู้หญิงหน้าด้านอย่างเจ้าก็รู้สึกเจ็บด้วยเหรอ ไม่น่าเชื่อ” เขาพูดอย่างไม่พอใจ สอดนิ้วเพิ่มในปากมดลูกของฉีหยุนเยว่อย่างรุนแรง

"อ๊า...อ๊ะ..หม่อมฉันไม่อยากทำแล้ว หยุดเดี๋ยวนี้เพคะ หม่อมฉันขอร้อง..." เธอรู้สึกเจ็บมากจริงๆ เพราะไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน

"ฮึ! กล้าดีนะที่สั่งให้ข้าหยุด มันไม่ทันแล้ว ข้าจะลงโทษเจ้า" ยาเสน่ห์ควบคุมสติของฉู่หยานฉวน เขาพยายามควบคุมตัวเองแต่ไม่สำเร็จ เขาก้มศีรษะลงและจับเนินอกของเธอดูดอย่างตะกละตะกลาม

“อ้า เจ็บ~ ไม่เอาแล้วเพคะ”

"หม่อมฉันเจ็บเพคะ หยุด~"

"อ๊า หยุดทำร้ายหม่อมฉันฝ่าบาทเพคะ"

แต่ไม่ว่าฉีหยุนเยว่จะขอร้องอย่างไร ฉู่หยานฉวนก็ทำเหมือนจะไม่ได้ยินมันและบรรเลงเพลงสวาทอย่างรุนแรง

เธอได้แต่เก็บความจุกเจ็บไว้ในอกของตัวเองแต่น้ำตาของนางก็ห้ามไม่ได้ มันกำลังไหลล้นดวงตาสวยออกทางหางตา

ฉู่หยานฉวนไม่สนใจความรู้สึกฉีหยุนเยว่เลยสักนิด

ลิ้นของเขาเลียเนินอกรัวเร็วขึ้น ปลายลิ้นเคลื่อนไหวมายังกุหลาบสีชมพูเลียไปมา ทำให้เธอมอมเมาและหมดสติจนไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้ เธอกอดเอวของเขาแน่นและแอ่นหน้าอกรับสัมผัส ให้เขาเลียและดูดตามอำเภอใจ

"อ้า หม่อมฉัน...หม่อมฉันร้อนเพคะ"

“อ่า หม่อมฉันไม่ไหวแล้วฝ่าบาทเพคะ”

"ฝ่าบาทเพคะ เข้ามาเถอะเพคะ อ๊า อ๊า"

สองขาของเธอยังถ่างอ้าอยู่รอการกระแทกแรงๆ จากเขา เธอกอดไหล่กว้างอันเต็มเปี่ยมไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นๆของเขาเอาไว้แล้วขยับก้นกระดกขึ้นลงอย่างรุนแรง

เขายัดท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปในช่องทางคับแคบสีชมพูอย่างเร็วแรงติดกันหลาย ๆ ครั้ง ความเสียวกระสันทำให้สองคนที่บนเตียงมีความสุขราวกับขึ้นสวรรค์

“อ๊า อ๊า อ๊ะ อ๊างง ~”

“อ๊า..แน่นมาก ซี๊ด ~”

“อ๊า... แรงอีก...ซี๊ดดด...”

“จะถึงแล้ว อ๊า... อา... จะแตกแล้ว... อา... อ๊า...”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

จังหวะเคลื่อนไหวของฉู่หยานฉวนดำเนินไปอย่างดุดัน และหลงลืมไปแล้วว่าใต้ร่างของเขาคือผู้หญิงที่ตัวเองแสนเกลียด ลืมสิ้นว่าตัวเองเกลียดนาง

"อื้อ เจ้าตอดรัดข้าแน่นมาก อ่า เสียว”

"อ่า อ๊า หม่อมฉันมีความสุขมากฝ่าบาทเพคะ"

"ฉีหยุนเยว่ เธอมันแม่มดใช่หรือไม่ อ่า ซี๊ด อื้อ”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

สุดท้ายเธอแตกระเบิดออกมาอย่างร้อนแรง และน้ำสวาทของเขาพุ่งออกมาจากแก่นกายร้อน

หลังจากยาเสน่ห์หมดฤทธิ์ ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่มีประโยชน์สำหรับเขา

เขารีบสวมเสื้อผ้าโดยไม่สนใจผู้หญิงบนเตียงที่รอยฟกช้ำเต็มตัว

เขามองผู้หญิงบนเตียงด้วยความรังเกียจ เดินออกไปอย่างไม่ลังเล และสั่งขันทีว่า "เตรียมน้ำไว้ ข้าจะอาบน้ำ ข้าไม่อยากให้ตัวสกปรก!"

เมื่อได้ยินคำพูดเสียดแทงเหล่านี้ ร่างกายของฉีหยุนเยว่ก็สั่นเทิ้ม หัวใจของเธอเจ็บปวดทรมาน

คำพูดของฉู่หยานฉวนราวกับคมดาบแทงทะลุเข้าหัวใจของฉีหยุนเยว่อย่างแรง เธอเพิ่งรู้ตอนนี้ว่าเขาเกลียดเธอแค่ไหน

เมื่อก่อนเขาละเลยเธอ แต่เธอก็ยังมีความเพ้อฝันกับเขา เธอคิดว่าเธอดีต่อเขา เขาก็จะเห็นความดีของเธอ และจะไม่เกลียดเธอเช่นเคยในวันหนึ่ง

โดยไม่คาดคิดว่า ในใจเขาจำได้แค่เพียงเรื่องไม่ดีของเธอเท่านั้น

เธอมองดูเลือดบนเตียงและร่างกายส่วนล่างที่ตอนนี้ดูไม่ได้ คิดถึงความรังเกียจที่เขามองมาและสายตาดูถูกของทุกคน เธอ...รู้สึกว่าตัวเองกำลังไร้ค่า น่าสมเพช!

ร่างบางลุกขึ้นจากเตียง เดินช้าๆ ไปยังตู้เสื้อผ้า เอาชุดแต่งงานสีแดงสดที่ใส่ตอนแต่งงานออกมาสวม และแต่งหน้าสวยที่สุดในชีวิต

กลางดึก ประตูของฉีหยุนเยว่ถูกลมแรงพัดจนเปิดออก

แอ๊ด แอ๊ด แอ๊ด...

"อ่า ฮองเฮาแขวนคอ"

"ฮองเฮาฆ่าตัวตาย"

"ฮองเฮาตายแล้ว..."

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ซีไซต์
5.0

องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมินสตรีผู้ที่งดงามโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใดแต่กลับมีฐานะต่ำต้อยในวังหลวงด้วยพระมารดาเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ท่ามกลางความคับแค้นใจนางยังต้องคำสาปร้ายต้องกลายร่างเป็นสัตว์ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาคือ หยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้มีความสามารถรูปโฉมสง่างามและเป็นวีรบุรุษคนสุดท้ายของสกุลหยาง ทั้งยังเป็นที่รักเคารพของชาวเมือง ทว่าด้วยความสามารถและตำแหน่งใหญ่โต ฮ่องเต้มิอาจวางใจจึงได้คิดกำจัดเขาให้พ้นตำแหน่งเสีย โดยมอบสมรสพระราชทานให้หยางเอ้อหลางกับพระธิดาของตน เดิมทีชีวิตของคนสองคนย่อมไม่บรรจบ เมื่อสตรีที่หมายหมั้นกับหยางเอ้อหลางคือองค์หญิงใหญ่ที่ปักใจรักเขาตั้งแต่เยาว์วัย ทว่าเรื่องไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนทั้งคู่เกิดอุบัติเหตุจนคนเข้าพิธีสมรสกลายเป็นองค์หญิงสิบสาม ท่ามกลางความหวาดกลัวขององค์หญิงสิบสามที่กลัวความลับจะเปิดเผย ท่ามกลางหยางเอ้อหลางที่พยายามพาสกุลหยางให้รอดพ้น ท่ามกลางการแตกหักของความสัมพันธ์พี่น้องที่แสนรักใคร่ระหว่างองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงสิบสามเพราะบุรุษเพียงผู้เดียว หลินฮุ่ยหมินจะทำเช่นใด เพื่อจะยุติเรื่องราวน่าเวียนหัวนี้

ทัณฑ์สวาทเมียบำเรอ

ทัณฑ์สวาทเมียบำเรอ

เทียนธีรา
5.0

เมื่อเด็กที่อยู่ในอุปการคุณของผู้เป็นบิดาทำท่าว่าจะเลื่อนตำแหน่งขึ้นมาเป็นแม่เลี้ยงของเขา ภาคิม วัชรอาชา ผู้ชายที่แสนจะหยิ่งยโสจึงยอมไม่ได้ สู้ให้บิดามีนางบำเรอเป็นร้อยเหมือนกับนางในฮาเร็มของสุลต่านยังจะดีเสียกว่าให้เด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างนั้นมาร่วมสกุล เขาสลัดคู่ควงทุกคนทิ้งแทบจะทันทีแล้วหันมามุ่งมั่นกับการกำจัดว่าที่แม่เลี้ยงและจัดการลงทัณฑ์ผู้หญิงไม่เจียมตัวให้รู้สำนึกว่าอย่างมากเธอก็เป็นได้แค่ ‘นางบำเรอ’ เท่านั้น วิโรษณา ดุษยา เพื่อตอบแทนบุญคุณของผู้มีพระคุณ สาวน้อยไร้เดียงสาจึงต้องยอมตกเป็น ‘เมียบำเรอ’ ของผู้ชายกักขฬะไร้หัวใจโดยไม่ยอมปริปากบ่น และไม่แม้แต่จะเรียกร้องความสมเพชใดๆ จากเขา เพราะรู้ว่าในสายตาของซาตานร้าย ผู้หญิงข้างถนนอย่างเธอมีค่าไม่ต่างอะไรกับขยะชิ้นหนึ่งเท่านั้น “คุณภาคิม ได้โปรดอย่าทำกับปุ้มแบบนี้” “ฉันมีสิทธิ์ลงโทษเธอตามวิธีของฉันวิโรษณา” เสียงเขาแหบกระเส่า วิโรษณาดิ้นอย่างกระสับกระส่าย ทำไมเขาไม่ลงโทษเธอด้วยการเฆี่ยนตี หรือให้อดข้าวอดน้ำ ขังไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันก็ได้ เขาไม่รู้หรือไงว่าทำแบบนี้ร่างกายของเธอปั่นป่วนและกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ด้วยความทรมานอันแสนวาบหวาม ลิ้นร้อนดั่งไฟนาบจุมพิตทั่วทุกอณูเนื้อของดอกไม้แสนฉ่ำหวาน ก่อนจะแทรกลิ้นชื้นเข้าไปรุกรานความอ่อนนุ่มที่นิ้วเรียวของเขาได้สัมผัสมาแล้วก่อนหน้านี้ สาวน้อยพยายามตั้งสติไม่ปล่อยการกระทำไปตามอารมณ์เร่าร้อนที่กำลังรู้สึกอยู่ แต่ลิ้นอุ่นจัดของคนแสนชำนาญก็แทรกลึกเข้าไปในความอ่อนนุ่มกลางกายด้วยจังหวะอันร้ายกาจอย่างไม่หยุดหย่อน ใบหน้าสวยแดงซ่านด้วยอารมณ์ร้อนแรง มือเล็กจิกลงบนที่นอนและขยุ้มจนยับย่นเพื่อระบายความซ่านสยิวที่กำลังโรมรันกายสาวอย่างหน่วงหนัก ร่างบางกระตุกไหว คิ้วสวยขมวดนิ่วด้วยอารมณ์สะท้านซ่าน หลงใหลไปกับสัมผัสของเขาจนเผลอยกสะโพกขยับไปมาเบาๆ ปลายลิ้นหนาลากถูไถขึ้นลงตามกลีบกุหลาบแสนสวยที่เปียกชุ่มไปด้วยความฉ่ำหวาน สองขาเรียวสั่นระริกๆ เมื่อชายหนุ่มเริ่มออกแรงกดปลายลิ้นแตะต้องแรงขึ้น

ก็เด็กมันยั่ว Naughty boy

ก็เด็กมันยั่ว Naughty boy

Xmaniac
5.0

" ผมใหญ่ครับ " " ใหญ่นี่ ชื่อหรือสรรพคุณคะ " " ก็... ทั้งสองอย่างครับ " +++++++++++++++++++++++++++ " ผมอยากเอาคุณเป็นบ้าเลย " ดวงตาของมิถุนาเบิกกว้างเมื่อได้ยินประโยคนั้น ไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะพูดมันออกมาตรง ๆ อย่างไม่ให้เกียรติเธอแม้แต่นิด " ไอ้โรคจิต หยาบคาย ! " เธอผรุสวาทออกมาทั้งยังพยายามดิ้นรนผลักไสให้ตัวเองหลุดพ้นพันธนาการอันเป็นอ้อมแขนเหนียวแน่นนั้น และแน่นอนว่านอกจากไม่หลุดแล้วเขายังรัดเธอแน่นเข้าไปอีก " ปล่อยฉันนะ ! " " ก็คุณบอกให้ผมพูดเอง " " ใครจะไปรู้ว่าความคิดคุณจะทุเรศลามกขนาดนั้น " " มันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ ธรรมชาติสร้างให้สัตว์เพศผู้เพศเมียสมสู่กันเพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ ความต้องการทางเพศมันเป็นเรื่องปกติ หรือว่าคุณไม่เคยมีมัน " " ฉันมีคู่หมั้นแล้วและไม่ได้อยากดำรงเผ่าพันธุ์อะไรกับคนแบบคุณ ! " เขาหัวเราะเบา ๆ ต่างกับเธอที่ตาเขียวปั้ด อยากจะยกมือขึ้นตะกายหน้าหล่อ ๆ นั่นแทบบ้า ไอ้คนไร้มารยาท ! " เราไม่ต้องดำรงเผ่าพันธุ์อะไรทั้งนั้น " เขาเริ่มบทสนทนาต่อก่อนโน้มตัวไปกระซิบที่ข้างหูเธอเบา ๆ " แค่เอากันก็พอ " ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ " ...แค่อยากจะมาทักทายคนคุ้นเคยเป็นการส่วนตัว " " ฉันไม่ใช่คนคุ้นเคยของนาย " " งั้นคุณเป็นคนคุ้นเคยของผมฝ่ายเดียวก็ได้ " " อย่ามากวนนะ ระวังจะโดนเอาคืน " " ก็เอาสิ จะเอาคืน เอาวัน หรือเอาทั้งวันทั้งคืนเลยก็ได้นะ ผมไม่ติด "

หยางเสี้ยว หนูน้อยหัวใจแกร่ง

หยางเสี้ยว หนูน้อยหัวใจแกร่ง

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

มังกร หนุ่มหล่อหน้าใสลูกชาวไร่ชาวนา อายุ 22 ปี ที่ได้รับทุนเรียนดีจนจบมหาวิทยาลัย ได้แบกร่างกายพาหัวใจอันแตกสลายกลับบ้านเกิดทันทีในวันที่จบการศึกษา เพราะบิดามารดาได้เสียชีวิตกระทันหันทั้งคู่หลังจากกลับจากการนำข้าวไปขายและโดนสิบล้อที่เบรคแตกเสียหลักพุ่งชนรถของพ่อแม่ของมังกร เมื่อสูญเสียพ่อและแม่ไปอย่างกระทันหันเขาจึงกลับบ้านเกิดเพื่อไปทำไร่ทำนาสานฝันของพ่อแม่และนำความรู้ที่ได้เรียนมากลับมาพัฒนาที่ดินมรดกในบ้านเกิด หากแต่ว่ามังกรยังไม่ทันได้ทำอะไรเขากลับตายลงอย่างไม่ทันตั้งตัว ตายแบบไม่ตั้งใจและไม่เต็มใจที่สุด เขาจำได้เพียงแค่ว่าหลังจากเดินทางกลับมาถึงบ้านเกิดเขาได้ไปไหว้พ่อกับแม่ที่วัดในหมู่บ้าน แล้วก็กลับมานอนแต่พอเขากลับตื่นขึ้นมาในร่างของเด็กชาย อายุ 8ขวบ กับบ้านพุๆพังๆ เขาตื่นมาในร่างของคนอื่นไม่พอ แล้วเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่มันที่ไหน และใครพาเขามา แล้วมังกรจะทำยังไงต่อไปกับชีวิตที่อยู่ในร่างเด็กชายยากจนคนนี้ มาติดตามชีวิตใหม่ของมังกรกันต่อไปค่ะ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ