Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
เจ้าสาวคุณอา

เจ้าสาวคุณอา

B.J.BEN

5.0
ความคิดเห็น
3K
ชม
45
บท

เธอแอบรักคุณอาข้างบ้าน รอคอยเขามานานหลายปี เขาบอกว่าคู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน เธอเชื่อแบบนั้นสนิทใจ

บทที่ 1 1

บัวชมพูนั่งมองแดนภพตาปรอย เขาเป็นอาจารย์หนุ่มหล่อที่สุดแสนใจดี ชอบติวหนังสือให้เธอเพราะบ้านอยู่ใกล้กัน

เธอแอบรักเขามานานหลายปี จึงหาเรื่องให้เขาติวหนังสือให้ หรือให้เขาทำโน่นให้ทำนี่ให้อยู่ตลอด

ความจริงในหลาย ๆ เรื่อง เป็นเรื่องที่เธอทำได้ แต่เธออยากให้เขาช่วยทำ เลยแกล้งทำไม่เป็น จะเก่งกล้าสามารถบอกว่าทำเป็นทุกอย่างก็ไม่ได้ใกล้ชิดเขาน่ะสิ

“เข้าใจที่อาสอนไหมครับ” แดนภพเอ่ยถามสาวน้อยที่นั่งมองเขาตาแป๋ว

“เข้าใจค่ะ อาภพขาคือชมพูหิวแล้วค่ะ” เธอลูบท้องไปมา ก่อนที่ท้องน้อยๆ จะร้องประจานความหิว

“อ้าว... หิวแล้วเหรอ อาขอโทษนะ สอนหนังสือเราจนเพลินเลย” แดนภพลูบท้ายทอยไปมา

เขาเป็นผู้ชายใจดี น่ารัก อบอุ่น แถมยังเป็นสุภาพบุรุษ บัวชมพูอยากเป็นเจ้าสาวเขาที่สุด ก็คนมันรักมาตั้งแต่แตกเนื้อสาว ไม่อย่างนั้นเธอไม่ขยันอ่านหนังสือเป็นบ้าเป็นหลังเพื่อสอบเข้าเรียนเกษตรศาสตร์หรอก

ทำไมน่ะหรือก็เพราะว่าแดนภพเป็นอาจารย์สอนภาควิชาเกษตรศาสตร์ เธอเลยอยากเรียนกับเขา

เขามีกิจกรรมอะไร หรือดูแลชมรมอะไรเธอก็จะไปเข้าชมรมนั้น

อาจารย์แดนภพดูแลชมรมพฤษศาสตร์ และมักพานักศึกษาไปทัศนะศึกษาบ่อย ๆ เธอก็เลยได้ไปกับเขาด้วย

วันหยุดเสาร์อาทิตย์ แดนภพจะกลับไปที่ไร่ของเขาในจังหวัดที่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ มากนัก กลับไปดูแลไร่ซึ่งให้หัวหน้าคนงานที่ไว้ใจได้คอยดูแลอยู่

เขาไม่ได้ทำงานเป็นอาจารย์สอนหนังสืออย่างเดียว แต่เขาต้องดูแลไร่ของตัวเองด้วย แต่เพราะชอบสอนหนังสือเลยให้คนที่ไว้ใจดูแลให้ และคนดูแลก็เป็นญาติกันนี่แหละ

“อยากกินอะไรครับ”

“กินคุณอาได้ไหมคะ”

“ว่าไงนะ”

“อ้อ... เปล่าค่ะ” เธอรีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธ ก่อนจะเดินหนีด้วยความอาย

“โอ๊ย!” เพราะอายเลยเดินหนีไปชนเข้ากับผนังห้องจนหัวโน

“เป็นยังไงบ้าง” แดนภพรีบเข้าไปดู ก็เห็นว่าเธอเอามือกุมหน้าผากป้อย ๆ

“ไหนอาดูซิ”

“เจ็บจังค่ะ” เธอยอมให้เขาดึงมือออกไปจากหน้าผาก

“หัวโนเลยครับ น่าจะเจ็บมาก เพี้ยง ๆ หายไว ๆ นะครับ” เขาเป่าให้เบา ๆ ทำเอาคนถูกปลอบยิ้มเขิน

“เดี๋ยวอาทายาให้นะ”

ทำไมเขาละมุนแบบนี้นะ เธอยอมให้เขาจูงมือพาไปนั่งบนโซฟา แล้วก็ทายาให้

“จากแดงก็เขียวช้ำเลยครับ แต่เดี๋ยวก็หายนะ” เขาเป่าให้เบาๆ เธอมองเขาตาลอย น่ารักละมุนจัง

“ยังไม่ตอบอาเลยว่าอยากกินอะไร”

“สปาเก็ตตี้ก็ได้ค่ะ ชมพูชอบกิน”

“โอเคครับ งั้นรอเดี๋ยว” เขาผละออกห่าง ไปจัดการทำอาหารให้เธอรับประทาน

บัวชมพูยืนมองอยู่หน้าประตูห้องครัว แอบมองแล้วหน้าแดงหัวใจเต้นแรง เขาหยิบผ้าคลุมมาสวม ขณะยืนผัดสปาเก็ตตี้อยู่หน้าเตา มือแสนอบอุ่นคู่นั้นขยับกระทะไปมาอย่างชำนาญ มองเพลินจนเธอยืนอยู่นานแค่ไหนแล้วไม่รู้ได้

“อ้าว... หิวแล้วเหรอครับ เสร็จพอดีเลย” เขาหันมาพบพอดี เธอหลบไม่ทัน เขาก็กำลังตักสปาเก็ตตี้ใส่จานก่อนจะโรยพริกไทยและจัดจานด้วยเครื่องเคียงที่เตรียมเอาไว้

“ก็หิวค่ะ” เธอลูบท้ายทอยไปมาอย่างเขินอาย เดินตามเขาต้อย ๆ ไปกินสปาเก็ตตี้ด้วยกัน

“หือ... อร่อยจังเลยค่ะ ใส่ชีสต์เยอะด้วย ชมพูชอบ”

“ก็เห็นชอบกิน”

“อาภพจำได้ด้วยเหรอคะว่าชมพูชอบกินสปาเก็ตตี้ไก่อบเนยชีสต์”

“จำได้สิ เวลามาก็เรียกร้องอยากจะกินแต่เมนูนี้ วันนี้อาเพิ่มผักโขมให้ด้วยนะ กินผักดีต่อสุขภาพ”

“ขอบคุณนะคะคุณอา” เธอยิ้มแล้วตักผักโขมรับประทาน รวมถึงมันฝรั่งอบแสนอร่อย

เธอเป็นคนชอบกินผัก และรู้ด้วยว่าผักทุกชนิดที่เขานำมาปรุงอาหารก็คือผักปลอดสารพิษจากไร่ของเขา

มะเขือเทศลูกโตที่ถูกจี่ในกระทะยังฉ่ำน้ำอยู่มากเมื่อถูกเคี้ยวในปาก ความเปรี้ยวหวานรสชาติเฉพาะทำให้เธอยิ้มอย่างมีความสุข

“อร่อยจังเลยค่ะ”

“อร่อยก็กินเยอะๆ นะครับ”

“มาบ้านคุณอาทีไร น้ำหนักขึ้นทุกทีเลยค่ะ คุณอาทำอาหารอร่อยจัง” เธอมองเขาตาหวาน

“กินไปเถอะครับไม่อ้วนหรอก เดี๋ยวเราก็ไปออกกำลังกายอีก อาเห็นเราชอบออกกำลังกายมาก ๆ เลยนี่ครับ”

“ค่ะ” เธอรับคำ คิดในใจว่าที่เธอชอบไปออกกำลังกายก็เพราะว่าเขานี่แหละ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเธอไม่มีวันไปออกกำลังกายหรอก

เขาไปวิ่งเธอก็ไปวิ่งด้วย พอสืบรู้ว่าเขาไปว่ายน้ำเธอก็ไปว่ายน้ำด้วย ในหมู่บ้านมีสวนสาธารณะ ฟิตเนส และสระว่ายน้ำกว้าง และมียิมให้ลูกบ้านได้ออกกำลังกายทั้งเล่นบาสเก็ตบอส ตระกร้อ เทนนิส วอลเลย์บอลและแบดมินตัน เธอชอบตีแบดฯ มาก ก็มักจะหาทางไปชวนเขาอยู่ตลอด

เสียงโทรศัพท์ของแดนภพดังขึ้น เธอชะงักเมื่อได้ยินเขาคุยโทรศัพท์

“อาต้องออกไปดูรถให้พระพายก่อนนะครับ รถเขาเสียกะทันหันน่ะ เรากินไปก่อนเลยนะ” แดนภพลูบศีรษะของเด็กสาวไปมา

“ค่ะคุณอา” อยากรั้งเขาไม่ให้ไป แต่ใจไม่กล้า

“คุณอาคะ” พอเขาจะไปจริงๆ เธอก็เรียกเขาเอาไว้

“ครับ” แดนภพหันมามองหน้าเด็กสาวเหมือนเป็นคำถาม

“อย่าไปนะคะ”

“หือ...”

“อย่าไปได้ไหมคะ” ประโยคของเธอทำให้เขามองตาปริบ ๆ เหมือนไม่เข้าใจ

“ชมพูไม่มีคนกินสปาเก็ตตี้ด้วย กินคนเดียวมันไม่อร่อยน่ะค่ะ”

“กินเถอะครับ อาต้องไปดูรถให้พระพายจริง ๆ โอเคนะครับ” เขาพูดอย่างอ่อนโยนก่อนจะเดินออกไปจากบ้าน

บัวชมพูทิ้งตัวนั่งลง มองตามร่างสูงไปจนสุดตา ปากก็พูดเบา ๆ ว่าอย่าไป

ความรักของเธอไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เธอแอบรักแดนภพข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่งมาตลอดหลายปี จนจะเรียนจบอยู่แล้ว ก็ยังไม่กล้าเอ่ยปากสารภาพกับเขา อาจเพราะเขามีพระพายอยู่แล้ว

พระพายไม่ใช่แฟน แต่เป็นเพื่อนสนิทของแดนภพตั้งแต่เด็กที่ย้ายมาซื้อบ้านอยู่หมู่บ้านเดียวกัน ในขณะที่เธอรู้จักกับแดนภพหลังจากพระพายหลายปีเพราะเพิ่งเกิด เพิ่งย้ายตามบิดามารดามาซื้อบ้านอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้ ความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่แน่นแฟ้นยาวนาน แม้พระพายจะไม่ใช่แฟนหรือคนรัก แต่ก็เป็นผู้หญิงคนพิเศษที่แดนภพมักให้ความสำคัญเสมอ แถมยังเป็นอาจารย์สอนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันอีก

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม
เล่ห์กลมนตร์กามเทพ

เล่ห์กลมนตร์กามเทพ

โรแมนติก

5.0

เพราะเขาคิดว่าน้องสาวของเขาหนีตามน้องชายของเธอไป เขาจึงมาจับตัวเธอไปเพื่อกดดันให้น้องชายของเธอพาน้องสาวของกลับมา แถมยังบังคับให้เธอเลี้ยงหลานคนเดียวของเขาอีก แต่คนอย่างเธอหรือจะยอมให้ใครกดขี่ข่มเหงได้ง่าย ๆ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "นี่คุณปล่อยฉันนะ" "เธอว่าน้องสาวของฉันใจง่ายใช่ไหม" "ก็มันเรื่องจริง น้องคุณใจง่ายท้องกับใครก็ไม่รู้ มากล่าวหาน้องชายของฉัน" เธอโต้ตอบกับเขาปากคอสั่นระริก "เธอนี่มันปากดีไม่เลิก" "ฉันต้องพูด ไม่อย่างนั้นคุณก็จะเอาความผิดทั้งหมดมาโยนให้ฉันแบบนี้ น้องคุณไปนอนกับใครจนท้อง ก็ไม่รู้ แล้วคุณก็มาด่าฉัน โกรธฉัน เกลียดฉัน มันใช่เหรอ น้องคุณไปนอนกับใครฉันไม่ได้ตามไปดูใต้เตียงนะ คุณเองล่ะตามดูน้องคุณไหม ก็ไม่ได้ตาม ถ้าตามไปจริง ๆ ก็คงห้ามไม่ให้ไปเอากับใครจนท้อง" "นี่เธอ!" เวคินโกรธจนตัวสั่น "ฉันพูดเรื่องจริง" "หุบปาก!" "ทำไมถึงทำเป็นรับไม่ได้ นี่คือเรื่องจริงล้วน ๆ ฉันทำงานอยู่ดี ๆ ทำมาหากินสุจริต เลี้ยงน้องมาด้วยลำแข้ง ลำบากก็ไม่เคยบ่นเพราะพ่อแม่ตายหมด จู่ ๆ คุณก็สั่งคนไปจับตัวฉันมา จะให้ฉันรับผิดชอบยังไง ถ้าเขาไปทำอะไรกันจนท้องจริง แล้วฉันจะทำอะไรได้ ฉันไม่ใช่เหาฉลามนะ จะได้ว่ายน้ำตามไปส่องดูเขาอยู่ตลอดเวลา" "อยากตายมากนักใช่ไหม" เวคินโกรธจนตัวสั่น "ทำไม ฉันพูดเรื่องจริงทำเป็นรับไม่ได้" "เธออยากตายใช่ไหม มานี่เลย" เวคินโกรธจนตัวสั่น ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครเคยด่าว่าเขาแบบนี้มาก่อน "นี่คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" เธอกรีดร้องอย่างตกใจ!!!

ซีรีส์คู่หมั้นไร้ราคา

ซีรีส์คู่หมั้นไร้ราคา

โรแมนติก

5.0

เธอยอมเป็นคู่หมั้นลับ ๆ ไม่เปิดเผยสถานะตลอดระยะเวลาสามปี เธอยอมเขาทุกอย่างเพราะความรัก แม้ปู่ของเขาจะไม่ชอบเธอก็ตามที จนกระทั่งเขากำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน แล้วเธอจะทำอย่างไรต่อไปดี เมื่อสถานะจากคู่หมั้นกลายเป็นคู่หมั้นไร้ค่าไร้ราคา ยอมทอดกายให้เขาเชยชมง่ายดาย แล้วพร้อมที่จะถูกเขี่ยทิ้งเหมือนของตาย อีกทั้งอนาคตสถานะของเธอก็คือเมียน้อยของผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "อรกลับไปก่อนได้ไหม" ปกมีสีหน้ายุ่งยากใจ ทุกอย่างกำลังจะดีอยู่แล้ว แต่อรอินกำลังจะทำให้มันแย่ลงไปอีก ทำไมนะเมื่อก่อนเธอเข้าใจอะไรง่าย ยอมเขาทุกอย่าง เขาชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ เหตุใดวันนี้เธอถึงได้ดื้อด้านพูดไม่ฟังแบบนี้ "แกตอบมันไปสิตาปกว่าแกรักมันไหม ตอบให้มันตาสว่างว่าแกรักใคร" ปกรณ์กดดันหลานชาย "พี่ยังรักอรอยู่ไหม ไม่สิ พี่เคยรักอรบ้างหรือเปล่า" เมื่อโดนคาดคั้นปกก็สติหลุด บอกให้อยู่เงียบ ๆ กลับเรียกร้องเขาจึงจำต้องทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ "ฉันหรือจะรักเธอ โวยวายเรียกร้องอะไรไม่ทราบ ก็เห็นอยู่ว่าฉันกำลังจะแต่งงานกับน่านฟ้า" "พี่ปก!" อรอินแทบสติหลุด วูบไปทั้งอก มือเท้าเย็นเยียบไปหมด ความจริงเจ็บปวดกว่าที่จินตนาการเอาไว้เสียอีก "เธอได้ยินแล้วใช่ไหมว่าหลานชายของฉันไม่ได้รักเธอ เธอมันง่าย เขาก็คงนอนด้วยเล่น ๆ ผู้หญิงง่าย ๆ แบบเธอน่ะฉันเห็นมาเยอะแล้ว" "พี่ปกไม่เคยรักอรแล้วมานอนกับอรทำไม" อรอินร้องไห้ออกมาสะอึกสะอื้นจนตัวโยน แววตาปวดร้าวเสียใจ 000 "ขอถามคำนึง" อรอินมองหน้าปก ไม่มีเสียงสะอื้นออกมาจากเธออีก เธอรวบรวมสติที่จะไม่ร้องไห้ออกมาให้ใครสมเพชเวทนาอีก "ถามอะไร" ปกมองใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาของเธอ แววตาเจ็บปวดนั้นทำให้เขาปวดใจไปด้วย น้ำเสียงของเธอสั่นเครือจนเขาสัมผัสได้ "ตลอดระยะเวลาที่เราอยู่ด้วยกันพี่ปกเคยรักกันจริงบ้างไหมคะ" อรอินถามเสียงสั่น "เธออยากรู้จริงๆ น่ะเหรอ" เขาถามกลับ "ค่ะ อรจะได้ตาสว่างสักที" "มั่นใจใช่ไหมว่าทนฟังได้" เขาอยากให้เธอรีบกลับไป ดีกว่ามาทนฟังคำโกหกแสนเจ็บปวดที่เธอจะได้รับจากเขา "พูดมาเถอะค่ะ คงไม่มีอะไรจริงไปกว่านี้อีกแล้ว" "ไม่เคยรัก" ว่าจะไม่ร้องไห้ พอเขาพูดแบบนั้นออกไป เธอก็ร้องไห้โฮออกมา "แล้วพี่ทำดีกับอรทำไม ดูแลอรทำไม" "ฉันหวังในตัวเธอไง ถึงจะได้ยากหน่อยตั้งเกือบสองปี แต่พอได้แล้วเธอก็ยอมฉันมาตลอด ไม่ยากอย่างที่คิดนี่" "นี่คือสิ่งที่พี่คิดเหรอ ฮึก ๆ ฮือ ๆ" อรอินกลับมาสะอื้นอีกครั้ง เธอเหมือนคนบ้า ทั้งหัวเราะ ทั้งร้องไห้ สะอึกสะอื้น ตัวกระตุก ดวงตาแดงก่ำไปหมด

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เมียเด็กของคุณป๋า

เมียเด็กของคุณป๋า

โรแมนติก

4.9

“ฮึ ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีสิทธิ์เป็นแม่ของลูกฉันจำใส่หัวเธอไว้!” “ค่ะ หนูรู้ตัวดีว่าตัวเองก็แค่ของเล่นชิ้นหนึ่งที่คุณใช้เงินซื้อมา” “รู้ตัวก็ดี จะได้ไม่ต้องพูดซ้ำ!” น้ำเสียงราบเรียบท่าทีนิ่งเฉยสายตาเย็นชาของ ปรเมศวร์ จ้องหน้า พิชญา เด็กสาวด้วยความหงุดหงิดรำคาญใจ เพราะไม่มีทางเลือกเธอต้องยอมเป็นของเล่นให้เขาจนกว่าเขาจะเบื่อเพื่อแลกกับความสุขสบายของครอบครัว เธอต้องอดทนนะ แนนนี่ “หนูเจ็บ!” เด็กสาวในชุดนักเรียน มองหน้าชายหนุ่มด้วยความหวาดกลัว เมื่อเธอขัดขืนไม่ยอมทำตามคำสั่ง "อย่ามาลีลา" เขาพ่นลมหายใจแรงๆ อย่างหงุดหงิด ยิ่งดวงตากลมโตคู่นั้นสั่นระริกมันยิ่งสร้างรำคาญใจให้แก่เขา “ไม่ทำได้มั้ย” เด็กสาวมองหน้าชายหนุ่มที่นั่งขาไขว่ห้างหลังพิงโซฟาจ้องหน้าเธออย่างเบื่อหน่าย ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าคำขอของเธอไม่เป็นผลแต่เธอก็อยากจะลองดูอีกสักครั้ง พรึบ! “ฮึ...ไม่อยากให้พ่อแม่และน้อง ๆ เธอสบายรึไง!” ใบหน้าหล่อคมคายที่นิ่งเรียบ ไร้ซึ่งอารมณ์ยากจะคาดเดา เดินตรงเข้าไปประชิดตัวสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้า สายตาเกรี้ยวกราดเลือดเย็นมองเธออย่างดูถูกเหยียดหยาม “แคก ๆ ๆ” เด็กสาวสำลักควันบุหรี่ที่เขาตั้งใจพ่นใส่ “อย่ามาทำเป็นลีลาแค่นอนอ้าขาให้ฉันเอามันจะตายรึไง!” เขาทิ้งมวนบุหรี่ลงพื้นแล้วใช่เท้าเหยียบ พรึบ! ร่างบางถูกผลักล้มหงายหลังนอนราบกับเตียงอย่างแรง “อย่าทำอะไรหนูเลย” สองมือยกขึ้นไหวพร้อมดันตัวรูดถอยหนีเมื่อชายหนุ่มค่อยๆ เอามือค้ำยันที่นอนคลานเข่าเข้ามาประชิดตัว “อย่าทำเหมือนไม่เคย!” น้ำเสียงราบเรียบแววตาดุดันทำเอาคนฟังถึงกับจิตใจวูบหาย สาวน้อยมองเขาอย่างหวาดกลัวเพราะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบางเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเจอเทพบุตรในคราบซาตานอย่างเขา ที่ภายนอกเป็นนักธุรกิจหนุ่มเจ้าพ่อเหมืองเพชรพันล้านที่ทุกคนในแวดวงไฮโซรู้จักเขาดี แต่น้อยคนนักที่จะรู้จักตัวตนที่แท้จริงและด้านมืดของเขา ที่ดุร้าย ป่าเถื่อนเหมือนสัตว์ป่า “ขอแค่เรียนจบอดทนไว้” สาวน้อยได้แค่นึกคิดพูดปลอบใจตัวเอง เพียงแค่เธอเรียนจบมีงานทำเธอก็จะไม่ต้องตกเป็นทาสอารมณ์ของคนใจร้ายอย่างเขา ที่เห็นเธอเป็นเพียงสินค้าตัวหนึ่ง แต่เธอจะรู้มั้ยว่าสินค้าทุกอย่างที่ตกต้องอยู่ในมือเขาแล้วนั้น ถ้าเขาไม่เบื่อเธอจะไม่ได้อิสรภาพและชีวิตของเธอคืน แควก!! “กรี๊ด!!!” “หนูเจ็บ!” ชุดนักเรียน ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ อย่างไม่ไยดี “ฮึ...น่ารำคาญ!” “ทำเป็นเล่นตัว เล่นตัวยังไงราคาค่าตัวเธอมันก็ไม่ได้ขึ้นไปกว่านี้หรอก” นิ้วเรียวยาวปลดกระดุมเสื้ออย่างเร่งรีบ สายตาคมกริบจดจ้องไปยังร่างเปลือยเปล่า ดวงตาสาวน้อยยังคงสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว ถึงนี่จะเป็นครั้งที่สองที่เขาจะทำเรื่องน่าอายกับเธอแต่ด้วยความที่ยังเด็ก เธอทั้งสับสนและไม่เข้าใจทำไมต้องเป็นเธอที่ต้องมาแบกรับทุกอย่างไว้แต่เพียงคนเดียว แค่เพราะพ่อเธอต้องการเงินไปใช้หนี้การพนัน เพื่อให้น้อง ๆ ได้ทีที่ซุกหัวนอน เพื่อให้แม่ได้มีหน้ามีตาอยู่ในสังคมจอมปลอมทำไมต้องเป็นเธอที่ต้องมาแบกรับทุกอย่างไว้แค่คนเดียว ทั้งหมดนี่มันก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัวตามช่อง ผิดก็แต่ชายหนุ่มบินไปๆ มาๆ เพื่อติดต่อธุรกิจทำให้เธอไม่ต้องประเชิญหน้ากับเขาทุกวัน แต่ในเวลาเดียวกันถ้าเขากลับมาเขาจะส่งลูกน้องคนสนิทมารับตัวเธอเพื่อไปสนองอารมณ์ของเขา “อ้าขาออก!” น้ำเสียงราบเรียบที่เขาเอ่ยออกมาพร้อมฝ่ามือใหญ่จับที่ขา ทำให้คนตัวเล็กถึงกับสะดุ้ง พรึบ! ร่างบางถูกดึงให้มาอยู่ใต้ร่างหนา “ฉันไม่อยู่...แอบไปร่านที่ไหนรึเปล่า” ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยริมฝีปากบางชมพูระเรื่อ ผิวขาวใสเรียบเนียนอมชมพูทำให้สายตาคู่ดุดันค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนมองร่างบางด้วยความปรารถนา “ฉันลงทุนซื้อเธอมาด้วยเม็ดเงินก้อนโต เธอคงจะรู้ดีว่าต้องทำยังไงฉันถึงจะพอใจและครอบครัวเธอถึงจะสบาย” ใบหน้าหล่อเหลา ก้มลง...มอบจุมพิตให้แก่เธออย่างอ่อนโยน แต่นั้นมันก็ไม่ได้ช่วยให้คนตัวเล็กใต้ร่างรู้สึกดีขึ้นสักนิด แต่ทว่าเธอกลับรู้ดีว่านี่มันแค่เริ่มต้น “ฮื้อ!” สาวน้อยนิ่วหน้าเมื่อสัมผัสถึงของแข็งบางอย่างค่อย ๆ ถูกสอดใส่ดันเข้ามาในตัวเธอโดยไร้ซึ่งเกาะป้องกัน “รู้ใช่มั้ยฉันไม่ชอบเสียง มันน่ารำคาญ!” เด็กสาวเม้มริมฝีปากแน่นเป็นเสียตรง เมื่อแก่นกายขนาดใหญ่สอดดันเข้ามาในตัวเธอทีเดียวจนมิดลำ ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด เมื่อแก่นกายขนาดใหญ่สับเอวสอบถาโถมเข้าใส่ร่องแคบเธออย่างเร่าร้อน รุนแรง แต่เธอก็ต้องเก็บกลั่นไม่ให้มีเสียงใดๆ เล็ดลอดออกมาเพราะฉะนั้นมันจะยิ่งเป็นการทำให้เขาหงุดหงิดและกระทำกับเธอรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

เกิดใหม่อีกครากลายเป็นผู้ช่วยตัวน้อยของมารดาที่บิดาไม่รัก

เกิดใหม่อีกครากลายเป็นผู้ช่วยตัวน้อยของมารดาที่บิดาไม่รัก

โรแมนติก

3.5

ภารกิจสำคัญของนักเขียนที่ข้ามเวลามาเกิดใหม่ในยุคโบราณคือการเป็นผู้ช่วยมารดาหลบหนีจากบิดาไร้หัวใจ และพามารดาไปพบโลกใหม่ที่เต็มไปด้วยทุ่งดอกลาเวนเดอร์อันงดงาม เมิ่งสืออีถูก ย่าและอนุของหานชางเหยียนผู้เป็นสามีรังแกจนเกือบจะต้องตายไปพร้อมกับลูก ในเวลานี้สามีที่จากไปรบที่ชายแดนกลับมาแล้ว หวังในใจว่าสามีที่กลับมาจะคอยปกป้องดูแล ทว่านางกลับได้รับความเจ็บช้ำที่มากยิ่งกว่าจนแทบทนไม่ไหวและคิดหนี กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อ ซื้อหน้าเว็บถูกกว่าแอปเปิ้ลค่ะ กราบขอบพระคุณทุกท่านค่ะที่อุดหนุน

ข้าไม่ใช่คนดีท่านอย่าได้หวัง

ข้าไม่ใช่คนดีท่านอย่าได้หวัง

โรแมนติก

5.0

จางลี่สตรีเกิดมาพร้อมกับความเกลียดชัง บิดามารดาไม่รัก พี่สาวรังเกียจ รอบด้านทำร้ายร่างกาย ชาติภพนี้นางถูกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทำร้ายจนตาย เมื่อเกิดพบชาติใหม่อีกครั้ง นางก็ขอตอบแทบพวกเขาอย่างสาสม อย่าคิดว่าชาติภพนี้พวกเขาจะได้อยู่สุขสบาย นางในชาตินี้จะถนอมพวกเขาเป็นอย่างดี “ข้าไม่ใช่คนดี ท่านอย่าได้หวังว่าข้าจะดีเหมือนคนอื่น หากท่านปรารถนา พบสตรีที่ดีก็เชิญไปหาที่อื่น” บุรุษปริศนาที่ติดตามนางจะเลือกเส้นทางไหน แล้วนางจะตอบแทนพวกเขาเหล่านั้นเช่นไร รอพวกเขาหาคำตอบ แต่บอกได้เลยว่านางหาได้ใจดีเหมือนชาติที่แล้วไม่ “ข้าเตือนท่านแล้ว ว่าอย่าได้หวังว่าข้าจะเป็นคนดี”

คุณสามีเป็นผู้พิการ

คุณสามีเป็นผู้พิการ

โรแมนติก

5.0

“คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?” ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ