พี่ชายปีศาจ Devil

พี่ชายปีศาจ Devil

KHUNLi.Li

5.0
ความคิดเห็น
39.6K
ชม
46
บท

S2(ต่อจากเรื่อง ไอมาเฟียนั่นเมียกู) เรื่องราวความรักของคู่ยูมิ และโจอิ น้องชายตัวแสบของโจดิน

บทที่ 1 Part : เธอเป็นของฉันยูมิ

• ACTION •

หลังจากที่ครอบครัวของเรามีข่าวดีเรื่องที่นิเฌอกำลังจะมีหลานให้ฉัน มันก็ทำให้ฉันสบายใจมากขึ้น หมดห่วงกับเรื่องครอบครัวของลูกชายคนโตไปหนึ่ง ส่วนโจไซก็ไม่น่าเป็นห่วงอะไร เพราะเขาเป็นผู้ชายที่น่ารักอ่อนโยนเดี๋ยวก็หาแฟนได้ไม่ยาก แต่คนที่น่าเป็นห่วงที่สุดก็คงเป็นเจ้าโจอิลูกชายคนเล็กของฉันนี่แหละ ที่นับวันยิ่งโตก็ยิ่งดื้อ และดูไม่มีทีท่าว่าจะหาเมียเลย เอาแต่ต่อยตีสร้างเรื่องไปวันๆ ทั้งที่ตอนนี้เขาก็อายุใกล้จะสามสิบแล้ว...

“จะออกไปไหนครับคุณฮารุ?” โจอิเอ่ยถามผู้เป็นแม่ ที่เดินถือกระเป๋าทำท่าจะขึ้นรถออกจากบ้านไปไหนสักที่

“แม่จะไปเยี่ยมยูมิที่บ้านน่ะ” หลังจากที่เจอหน้ายูมิครั้งล่าสุด เธอก็เก็บตัวเงียบอยู่ที่บ้านเช่นเดิมไม่ได้ออกไปไหน จนคุณฮารุอยากไปดูให้เห็นกับตาว่าตอนนี้เธอเบาความเศร้าใจเรื่องพ่อที่จากไปได้แล้วอย่างที่เธอเคยพูดบอกเมื่อครั้งที่เจอกันล่าสุด

“ผมไปด้วย” พอรู้ว่าแม่ของเขาจะไปไหน โจอิก็เกิดอยากตามไปด้วยเพื่อหาเรื่องสนุกๆ ทำแก้เบื่อ และคาดว่าที่บ้านของยูมิน่าจะมีอะไรให้เขาทำเพื่อผ่อนคลายความเบื่อหน่ายที่เป็นอยู่ลงไปได้บ้าง

“อยากไปก็ไปสิ...” แม้จะรู้สึกแปลกใจที่โจอิอยากตามไปด้วย เธอก็ไม่ได้ขัดอะไร

บ้านยูมิ...

เมื่อทั้งคู่เดินทางมาถึงที่บ้าน ก็มีเพียงแค่แม่บ้านที่ออกมาต้อนรับเท่านั้น “ยูมิล่ะ?”

“คุณหนูเธอไปมหาลัยยังไม่กลับเลยค่ะ...” แม่บ้านพูดตอบ

“งั้นเรากลับกันเลยดีไหมครับ”

“นั่นรถยูมิหรือเปล่า” คุณฮารุเอ่ยถามแม่บ้าน เมื่อเห็นว่ามีรถสปอร์ตคันหรูขับเข้ามา

ทว่ารถคันนั้นกลับคุ้นตาโจอิเป็นอย่างมาก ราวกับเคยเห็นมันมาก่อนที่ไหน และเมื่อประตูทั้งสองข้างเปิดออก ก็เห็นว่าคนที่ลงมาจากฝั่งคนขับคือโยชิ เพื่อนเก่าสุดแค้นของเขา ส่วนอีกคนที่ลงจากรถก็เป็นน้องสาวที่เขากับแม่เดินทางมาหา

“ขอบคุณนะคะพี่โยชิ” ยูมิเอ่ยขอบคุณโยชิที่ใจดีขับรถมาส่งเธอที่บ้าน

“ครับ^^” โยชิยิ้มรับคำขอบคุณของสาวสวย ก่อนจะหันมาทำความเคารพผู้ใหญ่ที่อยู่ตรงนั้น นั่นก็คือคุณฮารุแม่ของโจอิ “สวัสดีครับคุณป้า”

“...” โจอิกัดกรามคมด้วยความไม่ชอบใจกับภาพที่เห็น เพราะดูเหมือนว่าโยชิจะกำลังเข้าหายูมิน้องสาวของเขา ที่เป็นมากกว่าแค่น้องสาว

ดูเหมือนว่าผมกับไอโยชิ จะต้องมีคนใดคนหนึ่งตายกันไปข้างแล้วล่ะ...

“งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับคุณป้า...พี่กลับก่อนนะยูมิ” โยชิขอตัวลาคุณนายฮารุเสร็จ ก็หันมาบอกลาสาวสวยคนที่เขาขับรถมาส่ง

“คุณป้าจะมาทำไมไม่โทรหายูมิก่อนล่ะคะ ยูมิจะได้รีบกลับ...”

“แม่บอกให้เรียกว่าแม่ไง ตอนนี้ยูมิเป็นลูกสาวแม่แล้วนะ” คุณนายฮารุทักท้วงถึงสถานะของเธอและสาวสวยที่เวลานี้เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว

“ค่ะคุณแม่ ว่าแต่มาหายูมิมีอะไรเหรอคะ?”

“แม่อยากมาทานข้าวเย็นกับยูมิน่ะ ว่าจะทำของชอบให้ยูมิทานด้วย” เธอจำได้ว่ายูมิชอบทานอะไรจากคำบอกเล่าของพ่อเธอที่เพิ่งเสียไป

“คุณแม่จะเข้าครัวเองเหรอคะ”

“ใช่จ้ะ”

แม้จะรู้สึกไม่อยากรับแขกเท่าไหร่ แต่พอเห็นถึงความตั้งใจของคุณนายฮารุแล้ว ยูมิก็ไม่อาจปฏิเสธได้ “งั้นยูมิขอเป็นลูกมือช่วยในครัวนะคะ^^”

“งั้นคืนนี้เรานอนค้างที่นี่ดีไหมครับคุณฮารุ ทานข้าวเสร็จแล้วก็อยู่ค้างที่นี่เป็นเพื่อนน้องสักคืน เผื่อว่าน้องจะเหงา...”

“...”

“ต้องถามน้องก่อนสิอยู่ๆ จะมานอนเลยได้ยังไงล่ะ...” คุณนายฮารุพูดดุลูกชายไร้มารยาทของเธอที่คิดจะทำอะไรตามอำเภอใจ

“ก็เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วไม่ใช่เหรอครับ ทำไมจะนอนไม่ได้ล่ะ หรือว่ายูมิไม่อยากให้พี่กับแม่นอนที่นี่เหรอ?”

“คือ... เราเข้าครัวกันดีกว่านะคะคุณแม่” ยูมิเปลี่ยนเรื่องพูดเพื่อไม่ให้เสียบรรยากาศ ก่อนจะเกี่ยวแขนคุณนายฮารุเดินเข้าบ้านด้วยใบหน้าปั้นยิ้มให้คุณแม่คนใจดีของเธอสบายใจ

ส่วนโจอินั้นก็มองตามหลังยูมิจนเธอเดินหายเข้าบ้านไปจนลับสายตา “เธอเป็นของฉันยูมิ ของฉันคนเดียว...”

โจอิพูดคำนั้นออกมา เพราะรู้สึกว่าเวลานี้ไม่ใช่แค่เขาที่สนใจตำแหน่งหัวหน้าแก๊งมาเฟียที่ว่างอยู่ของตระกูลยูมิ แต่เพื่อนชั่วคู่แค้นของเขาอย่างโยชิ ก็ดูจะอยากได้เธอด้วยเช่นกัน ซึ่งเขายอมไม่ได้หากว่าโยชิจะได้ยูมิรวมถึงครอบครองแก๊งมาเฟียของตระกูลเธอ

เพราะนี่เป็นโอกาสเดียวที่เขาจะได้ก้าวขึ้นเป็นหัวหน้าแก๊ง และเดินตามรอยโจดินพี่ชายคนโตของเขา ซึ่งเขาก็คิดว่าตนเองมีสิทธิ์ในตัวยูมิมากกว่าใคร เพราะเคยได้เธอมาเป็นของเขาแล้ว แม้ว่าจะเป็นการขืนใจก็ตาม...

ภายในห้องครัว...

หลังจากที่โจอิเดินสำรวจรอบบ้านอยู่สักพัก เขาก็เดินเข้ามาที่ครัวเพื่อจะมาวอแวน้องสาวของเขา ซึ่งเวลานี้เธอกำลังยืนล้างผักอยู่ที่ซิงค์ล้างจานคนเดียว โดยไร้เงาแม่ของเขาอยู่บริเวณนั้น

ฟอด~ แก้มใสของยูมิถูกฟัด โดยพี่ชายชั่วที่โผล่เข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลังในตอนที่คนตัวเล็กไม่ทันตั้งตัวรับ

“อี๋~ สกปรก!” คนหน้าหวานยกไหล่ขึ้นและใช้ไหล่สวยถูไถไปกับแก้มข้างที่เธอโดนโจอิใช้จมูกโด่งหอมฟัดเมื่อครู่ ด้วยท่าทางขยะแขยงคนพี่

“จูบก็เคยจูบแล้ว *ก็เคยแล้ว ยังจะมารังเกียจอยู่อีก” โจอิพูดพร้อมกับแสดงกิริยาท่าทางหยาบโลนใส่ยูมิ ที่กำลังยืนจ้องมองเขาด้วยสายตารังเกียจขยะแขยง

“ฉันจะฟ้องแม่”

“เอาสิฟ้องเลย บอกแม่ว่าเราเป็นพี่น้องกันไม่ได้เพราะว่ายูมิโดนพี่*ไปแล้ว จะบอกเรื่องที่พี่ขืนใจยูมิด้วยก็ได้นะ เดี๋ยวพี่จะรับผิดชอบยูมิเอง...” โจอิพูดด้วยหน้าตากวนๆ แถมยกยิ้มร้ายอย่างไม่รู้สึกผิดกับสิ่งที่เขาเคยทำไว้กับคนไม่มีทางสู้อย่างยูมิ

“ไอ้ชั่ว!”

เปรี๊ยะ!

คนตัวเล็กสะบัดฝ่ามือน้อยลงที่แก้มของคนพี่เต็มแรง ด้วยความโมโหในคำพูดหยาบโลนของเขาและกิริยาชั่วๆ ที่แสดงต่อเธอราวกับเกิดมาจากขุมนรก

“นี่!” โจอิง้างมือใส่คนตัวเล็ก ทว่าเขาต้องลดมือลงและระงับอารมณ์โกรธไว้ เพราะการใหญ่ที่คิดจะทำอยู่ ซึ่งมันไม่เป็นผลดีหากว่าเขาลงไม้ลงมือกับเธอตอนนี้

“รอเป็นเมียกูเต็มตัวก่อนเถอะมึง...”

หมับ!

“อ๊ะ!” คนตัวเล็กร้องออกมาด้วยความเจ็บที่ถูกมือหนาขนาดใหญ่ของคนพี่ บีบระบายความโกรธลงที่ข้อมือเล็ก

--------------------------------------------------------------------------

[ติดตามตอนต่อไป] • [Follow the next episode]

• เพิ่มเข้าชั้น • กดใจ • คอมเมนท์ และฝากกดติดตามไรท์ด้วยนะครับ~

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ KHUNLi.Li

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

เกาะครีต
4.9

วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบครัวของนางต้องการไล่นางออก! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนเลวทรามและไร้ความปรานี วางยาน้องสาว และพ่อของนางต้องการโบยนางจนตาย! ในความเป็นจริงหากอยากจะกล่าวหาผู้ใดสักคน มันก็หาข้ออ้างได้ทั่ว แต่นางเป็นคนไม่ยอมใคร นางผอมบางนางหนึ่งปลุกปั่นโลกด้วยความสามารถอันทรงพลังตนเอง ท่านอ๋องกล่าวว่า หากได้เจ้ามาครอบครอง ข้ายอมทรยศทุกคนในโลก นางกล่าวว่า เพื่อท่าน ต่อให้ทุกคนในโลกเกลียดข้า ข้าก็ยอม

ไฟรักเร่าร้อน NC18++

ไฟรักเร่าร้อน NC18++

Me'JinJin
4.9

คิณ อัคนี สุริยวานิชกุล ทายาทคนโตของสุริยวานิชกุลกรุ๊ป อายุ 26 ปี นักธุรกิจหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร เย็นชากับผู้หญิงทั้งโลกยกเว้นเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น เอย อรนลิน "เมื่อเขาดึงเธอเข้ามาในวังวนของไฟรักที่แผดเผาหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้ไหม้ไปทั้งดวง" "เธอแน่ใจนะว่าจะให้ฉันช่วยค่าตอบแทนมันสูงเธอจ่ายไหวเหรอ?" เอย อรนลิน พิศาลวรางกูล ดาวเด่นของวงการบันเทิงที่ผันตัวไปรับบทนางร้าย เธอสวย เซ็กซี่ ขี้ยั่วกับเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น "เขาคือดวงไฟที่จุดประกายขึ้นในหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้หลงเริงร่าอยู่ในวังวนแห่งไฟรัก" "อะ อึก จะ เจ็บ เอยเจ็บค่ะคุณคิณ"

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

โซ่คล้องใจ

โซ่คล้องใจ

สิบสี่กุมภาฯ
5.0

ความรักของฉันมันคงเหมือนนาฬิกาทราย.. .. เมื่อด้านหนึ่งถูกเติมเต็ม....อีกด้านกลับว่างเปล่า ..และสูญสิ้นไป..กับกาลเวลา........ "สำหรับฉันเธอมันก็แค่ผู้หญิงไร้ค่า อยู่บนที่สูงแต่ทำตัวต่ำ" "หึ....ขอบคุณค่ะที่ชม จะพูดแค่นี้ใช่มั้ย จะได้ไปอ่อยผู้ชายต่อ" "อ้อ...ถ้าสนใจ เชิญนะคะ พอดีชอบแบบ ทีเดียวหลายๆคนมันสนุกดี แต่คนดีๆอย่างพี่...."เธอมองเขาอย่างพิจารณา พร้อมยกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะเดินจากไป หมับ!! "มีอะไรอีกคะ หรือว่าสนใจอยากไปร่วมเตียงด้วย" "......" ชายหนุ่มเงียบ มองหน้าเธออย่างเอาเรื่อง และออกแรงบีบข้อมือเล็กอย่างแรง แต่คนตรงหน้ากลับไม่แสดงท่าทีว่าเจ็บ ถึงเธอจะเจ็บเหมือนกระดูกกำลังจะแหลกเป็นชิ้นๆ "ถ้าไม่ทำอะไรก็ปล่อย พี่ไม่อยากได้แต่คนอื่นเขาอยากได้!" พรึบ!! เธอสะบัดมือเขาอย่างแรงและเดินกลับเข้าไปในงานเลี้ยง หมับ! "ว้าย เป็นบ้าอะไรปล่อยนะ" แต่ไม่ทันจะเดินไปถึงไหนร่างบางก็ถูกกระชากจนตัวปลิว จนชนเข้ากับกำแพงห้องอย่างแรง "ถ้าเธอยังหาเรื่องอุ่นอีก ฉันจะไม่ปล่อยเธอไว้แน่!" เขามองเธออย่างเกรี้ยวกราด "หึ...ทำไมค่ะ จะแกล้งแล้วจะทำไม" เธอมองหน้าเขาอย่างไม่เกรง ยิ่งได้ยินเขาพูดแบบนี้แล้วมันยิ่งรู้สึกเจ็บ ทำไมนะทำไมต้องรักคนที่ไม่มีใจ "ปล่อย!" "ทำไม จะรีบไปเสนอตัวให้ไอ้บ้านั่นรึไง!"ใบหน้าหล่อคม ยื่นเข้าใกล้ พร้อมตะเบ็งเสียงแข็งใส่หน้าเธอ มือหนาออกแรงบีบท่อนแขนราวกับจะให้มันแหลกละเอียด "ใช่แล้วจะทำไม คืนนี้เรามีนัดกัน จะไปทำอะไรกันคนไม่ต้องให้บอกนะ หรือว่าอยากรู้จะได้ถ่ายคลิปมาให้ดู!" "หึ...ร่าน! ถ้ามันคันมากเดี๋ยวฉันจะสังเคราะห์ให้เธอเอง" "นะ...ฺฮื่อ" ร่างเล็กดิ้นพยายามให้หลุดจากพันธนาการเมื่อ เขาประกบปากจูบดูดเม้มริมฝีปากบางสีแดงอย่างแรง เขาดูดเม้มมันอย่างหนักหน่วง มือหนาลูบบีบขย้ำหน้าอกอย่างแรงเหมือนจะให้มันแหละติดมือออกมา "ฮื่อ" เสียงหวานร้องท้วงในลำคอ เมื่อได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งเต็มปาก จนแทบจะอ้วก -ญี่ปุ่น ณิชาภัทร โชติฐิติเมธานนท์ ดีไซเนอร์สาวสวย เก่งฉลาดไม่ยอมใคร มั่นใจในตัวเอง ลูกสาวคนโตของแด๊ดดี้กันต์ อายุ 24 -แบงค์ นิธิภัทร์ พัชรกานต์กุล วิศวกรหนุ่มไฟแรง หล่อเก่งมีความสามารถทั้งศึกษาวิเคราะห์ คำนวณ ออกแบบ ตรวจสอบแก้ไขปัญหาและควบคุมการผลิต....วัย 27 ความผูกพันระหว่างคนเป็นสิ่งมีค่าและมีความหมาย เป็น เสมือนเรื่องราวและความทรงจำดี ๆ ที่คนทุก ๆ คนไขว่คว้า แต่กลับมีน้อยช่วงเวลา ที่สอนสิ่งดี ๆ ให้เราได้รับรู้ ที่มีค่าให้เรานึกถึง ทุกครั้งที่นึกถึงมัน จะคอยย้ำเตือนเราให้นึกถึงช่วงวันเก่าๆ ที่ดึงทุก ๆ คนไว้ให้อยู่ร่วมกัน สิ่ง ดี ๆ ที่ผ่านไปเป็นเสมือนเม็ดทรายในนาฬิกาที่ร่วงหล่น…… ทุกเม็ดทรายแทน ความหมายของ………………ความผูกพัน ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………ความห่วงใย ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………ความชิดใกล้ ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………การไขว่คว้า ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………ความคิดถึง ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………ความลึกซึ้ง ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………วันเวลา ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………สิ่งมีค่า ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………จิตใจ ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………ตัวตน ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………คำว่า “รัก” ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………คำว่า “เรา” ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………คำว่า “มิตรภาพ” ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………คำว่า “เพื่อน” ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………” ทุกสิ่งที่เต็มใจ ให้เพื่อเธอ” เม็ดทรายเหล่านี้แม้จะ ร่วงหล่น แต่ก็ยังคงรวมกันในนาฬิกาทราย คอยย้ำเตือนเราถึงช่วงเวลาดีๆ ที่ผ่านมา เป็นนาฬิกาที่มีค่าและมีความหมาย อยู่ในความทรงจำของกันและกันตลอดไป … ช่วงเวลาแห่งความสุข อาจไม่เคย อยู่กับเรานานในโลกของความเป็นจริง เป็นเหมือนสิ่งที่ผ่านเข้ามาและก็ผ่านเข้าไป ให้เราได้สัมผัส ให้เราได้รู้สึกดี ๆ ให้เราได้รู้สึกอบอุ่นและมีความสุข แต่ถึงแม้ช่วง เวลาเหล่านี้อาจจะไม่ยาวนาน แต่มันสร้างสิ่งดี ๆ ให้เรามากมาย มันมีค่าและยิ่งใหญ่ และจะเป็นกำลังใจให้เราตลอดไป มันจะแทนความหมายของความเป็น “เพื่อน” ตลอดไป…… “นาฬิกาทรายใบนี้ ขอให้แทนมิตรภาพของเราตลอดไป ไม่เคยมีช่วงเวลาไหนที่เราห่างไกล โดยไม่ผูกพัน” ขอบคุณบทความจาก คุณ นุชรัตน์ รักมาก คำเตือน ในทุกเรื่องทุกการกระทำของตัวละครเกิดจากจินตนาการ ไม่ใช่เรื่องจริงไม่ควรลอกเลียนแบบการกระทำที่ไม่เหมาะสม อันจะนำไปสู่ความสูญเสียความผิดบาปทั้งปวง ไม่ได้มีเจตนามุ่งร้ายต่อตัวบุคคลหรือวิชาชีพใดวิชาชีพหนึ่ง หากอ่านแล้วไม่มั่นใจว่าหรือไม่เลียนแบบได้หรือไม่แนะนำให้ปรึกษาผู้ปกครองค่ะ นิยายเรื่องนี้เหมาะสมสำหรับผู้ที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป เพราะอาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรม ความรุนแรง เพศ หรือการใช้ภาษาโปรดใช้วิจารณญาณและเสพเนื้อหาอย่างมีสตินิยายเรื่องนี้เกิดจากความต้องการจะเขียนของนักเขียนเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรือสนับสนุนการใช้ความรุนแรงในชีวิตจริง รบกวนอ่านคำเตือนก่อนอ่านของนักเขียนแล้วค่อยตัดสินใจหากไม่ชอบไม่เป็นไรค่ะ ©ลิขสิทธิ์เป็นของผู้สร้างสรรค์ แต่เพียงผู้เดียวการเผยแพร่ทำซ้ำดัดแปลงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตผิดกฎหมายตาม พ. ร. บลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 1527 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ ไม่อนุญาตให้คัดลอกทำซ้ำดัดแปลงตัดภาพหรือถ่ายภาพไปเผยแพร่ใด ๆ ทั้งสิ้นหากพบจะขอดำเนินคดีตามกฎหมาย❌❌❌ พึ่งหัดแต่งนิยายเป็นมือใหม่หัดแต่งคำบางคำอาจจะใช้ผิดไปต้องขออภัยด้วยนะ คำโปรยเนื้อหาการบรรยายอาจใช้คำได้ไม่สวยเท่ากับนักเขียนท่านอื่นๆ แต่ก็ตั้งใจเขียนออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ 14 กุมภาฯ 13/01/2022 ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
พี่ชายปีศาจ Devil
1

บทที่ 1 Part : เธอเป็นของฉันยูมิ

05/12/2023

2

บทที่ 2 Part : ออกคำสั่ง

05/12/2023

3

บทที่ 3 Part : คนเถื่อน NC

05/12/2023

4

บทที่ 4 Part : คู่แข่ง คู่แค้น

05/12/2023

5

บทที่ 5 Part : พี่ชายปีศาจ NC

05/12/2023

6

บทที่ 6 Part : วางอำนาจเป็นใหญ่

05/12/2023

7

บทที่ 7 Part : ตาแป๋วสู่เสือ

05/12/2023

8

บทที่ 8 Part : ไอ้น้องเวร!

05/12/2023

9

บทที่ 9 Part : พี่ชายขี้หวง

05/12/2023

10

บทที่ 10 Part : เหตุผล

05/12/2023

11

บทที่ 11 Part : ขึ้นรับตำแหน่ง

05/12/2023

12

บทที่ 12 Part : ทำสัญญา NC

05/12/2023

13

บทที่ 13 Part : คนของโจอิ NC

05/12/2023

14

บทที่ 14 Part : ฝึกเสือให้เป็นแมว

05/12/2023

15

บทที่ 15 Part : สนามยิงปืน

05/12/2023

16

บทที่ 16 Part : น้องชายตัวดี

05/12/2023

17

บทที่ 17 Part : คำตอบ NC

05/12/2023

18

บทที่ 18 Part : แฟนเด็กของโจอิ

05/12/2023

19

บทที่ 19 Part : พาสาวเข้าบ้าน

05/12/2023

20

บทที่ 20 Part : วันซวย

05/12/2023

21

บทที่ 21 Part : ทนไม่ไหว

05/12/2023

22

บทที่ 22 Part : ถึงเวลา

05/12/2023

23

บทที่ 23 Part : รอบทำร้าย

05/12/2023

24

บทที่ 24 Part : เปิดเผยสถานะ

05/12/2023

25

บทที่ 25 Part : สารภาพบาป

05/12/2023

26

บทที่ 26 Part : สืบหาความจริง

05/12/2023

27

บทที่ 27 Part : ผู้ต้องสงสัยเบอร์หนึ่ง

05/12/2023

28

บทที่ 28 Part : แฟนเด็กขี้ยั่ว S-nc

05/12/2023

29

บทที่ 29 Part : นัดทานข้าวมื้อพิเศษ

05/12/2023

30

บทที่ 30 Part : ล้างแค้นแทนผัว

05/12/2023

31

บทที่ 31 Part : ปรึกษาเรื่องสำคัญ

05/12/2023

32

บทที่ 32 Part : โศกนาฏกรรมในงานแต่ง

05/12/2023

33

บทที่ 33 Part : เริ่มต้นเกมส์ล้างแค้น

05/12/2023

34

บทที่ 34 Part : เลขาคนใหม่

05/12/2023

35

บทที่ 35 Part : ดวลเหล้า

05/12/2023

36

บทที่ 36 Part : ใครส่งเธอมา

05/12/2023

37

บทที่ 37 Part : จับทำเมีย NC

05/12/2023

38

บทที่ 38 Part : หรือเข้าใจผิดไป

05/12/2023

39

บทที่ 39 Part : จ้องจับผิด

05/12/2023

40

บทที่ 40 Part : สำนึกผิด

05/12/2023