5.0
ความคิดเห็น
9.5K
ชม
46
บท

อุบัติเหตุครั้งนั้นเกือบพรากชีวิตของเปย์ไป แต่การมีอยู่ของเขาก็เหมือนไร้ตัวตน เพราะต้องนอนเป็นเจ้าชายนิทราและปล่อยลูกเมียให้อยู่ในการดูแลของพี่ชาย โดยไม่เคยรู้การมีอยู่ของลูกสาวตัวน้อย…

บทที่ 1 Part : จุดเปลี่ยนของชีวิต

• ACTION •

@กทม. สามปีที่แล้วในวันรับปริญญา...

“ญ่ะหญังอยู่ ไปได้แล้วเหนือ (ทำอะไรอยู่ ไปได้แล้วเหนือ) ” เสียงคุณแม่ของเหนือ อู้ภาษาเหนือเพื่อเร่งบัณฑิตหน้าใหม่ให้รีบเข้าไปในหอประชุม เพราะกลัวว่าจะเข้าร่วมพิธีมอบใบปริญญาบัตรไม่ทัน

“เปย์ยังไม่มาเลยน่ะ โทรหาก็บ่ฮับญ่ะจะใดดีแม่ (เปย์ยังไม่มาเลยอ่ะ โทรหาก็ไม่รับทำยังไงดีแม่) ” โทรศัพท์ในมือของสาวแว่น เธอใช้มันระดมโทรหาแฟนหนุ่มของเธอไม่หยุด เพราะกลัวว่าเขาจะมาไม่ทันในพิธีสำคัญนี้

“เดี๋ยวพ่อลองโทรหาเปย์ให้ เหนือเข้าไปก่อนเถอะ เดี๋ยวไม่ทันนะลูก” คุณพ่อคนสุขุมพูดบอกลูกสาวอย่างใจเย็น ด้วยภาษากลางที่ใช้พูดกับเธออยู่เป็นประจำ

“...ก็ได้จ๊ะ งั้นเหนือเข้าไปข้างในก่อนนะ” บัณฑิตสาวโบกมือลาพ่อและแม่ของเธอด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม ในขณะที่วาดตามองไปรอบๆ เพื่อมองหาแฟนหนุ่มของเธอด้วยเช่นกัน

“เฮ้อ~ จะเป็นแม่คนได้จริงๆ เหรอเนี่ย?” เสียงคุณแม่ของเหนือพูดเป็นภาษากลาง เมื่อเธอเจอเรื่องเซอร์ไพรส์จากลูกสาวที่หน้าห้องน้ำเมื่อเช้า เพราะเห็นว่าเธอยืนแน่นิ่งถือที่ตรวจครรภ์อยู่หน้าห้องน้ำ แต่เธอและพ่อของเหนือก็ไม่ได้โกรธเธอเลยกับเรื่องน่ายินดีนั้น หนำซ้ำยังดีใจซะด้วยที่ลูกสาวของเธอกำลังจะได้เป็นแม่คนและมีครอบครัว แต่ก็อดห่วงไม่ได้เพราะตอนนี้เหนือและเปย์มีอายุเพียงแค่22ปีเท่านั้น และเพิ่งจะเรียนจบด้วยกันทั้งคู่

@ในหอประชุม

“เหนือ เปย์เป็นไงบ้าง?” เสียงเพื่อนของเปย์เอ่ยถามกับเหนือเมื่อเห็นว่าเธอเพิ่งเข้ามาด้านในหอประชุม เลยคิดว่าเธอนั้นคงจะติดต่อคุยเรื่องของเปย์อยู่ถึงได้เข้ามาช้า

“เปย์เป็นอะไรเหรอ?” สีหน้ามึนงงของเหนือเอ่ยถามเพื่อนชายคนนั้นกลับอย่างสงสัย

“ยังไม่รู้เหรอ? คลิปกำลังเป็นไวรัล นี่ไง..” เพื่อนชายยื่นคลิปเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อชั่วโมงก่อนให้เหนือดู

ซึ่งคลิปนั้นก็เป็นภาพอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นจากกล้องหน้ารถของรถยนต์ที่จอดให้เปย์เดินข้ามถนน แต่ในขณะที่เปย์กำลังวิ่งข้ามถนนตรงทางม้าลายเพื่อจะเข้ามายังที่จัดงานรับปริญญานั้น ก็มีรถยนต์ที่ขับมาเลนส์ซ้ายด้วยความเร็ว ชนร่างของเปย์กระเด็นไปไกลเกือบสิบเมตร... และเมื่อเห็นแบบนั้นเหนือก็รีบวิ่งออกจากหอประชุมอย่างร้อนใจ เนื้อตัวสั่นน้ำตาคลอด้วยความหวาดกลัวว่าคนรักของเธอจะเจ็บหนัก เพราะภาพที่เห็นนั้นมันช่างรุนแรงเหลือเกิน เธอวิ่งออกไปโดยไม่สนใบปริญญาที่เธอจะต้องขึ้นไปรับอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า เพราะมีบางสิ่งที่สำคัญกว่ารอเธออยู่

@โรงพยาบาล

เมื่อเหนือตัดสินใจโทรเข้าเบอร์ป้ายพี่ชายของเปย์แฟนหนุ่มของเธอ เหนือก็ได้รู้ข่าวจากเขาว่าเปย์ถูกพาส่งตัวไปที่โรงพยาบาลไหน จึงรีบให้พ่อและแม่พามาที่นั่นในทันที

“พี่ป้าย.. เปย์เป็นยังไงบ้างคะ หมอว่าไงบ้าง มีเลือดออกตรงไหนเยอะหรือเปล่า แล้วชนตอนกี่โมงคะ ทำไมไม่เห็นมีใครโทรบอกเหนือเลย ฮือๆ” สาวแว่นในชุดบัณฑิตทิ้งตัวลงนั่งที่พื้นด้านหน้าของป้ายชายหนุ่มร่างสูง พี่ชายแท้ๆ ของเปย์แฟนหนุ่มของเธอ เสียงร้องไห้สั่นเครือของสาวแว่นนั้นโหยหวนไปทั่วรอบบริเวณ

“พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้โทรบอกเหนือก่อน” มันเป็นความผิดของผมเองที่บอกให้ไอเปย์ลงรถแล้วข้ามถนนไปก่อน เพราะผมกลัวว่ามันจะไปสายเพราะรถมันติดมาก แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น

คนเป็นพี่ยังช็อกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่จึงไม่ได้โทรบอกให้ใครรู้ เพราะในชีวิตของเขามีเพียงแค่เขาและน้องชายเท่านั้น เขาจึงทำอะไรไม่ถูกเมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น...และก็ไม่คิดว่าเหตุการณ์ครั้งนั้นมันจะเปลี่ยนทุกอย่างในชีวิตของเขาไปจนหมดสิ้น น้องชายคนที่เคยเป็นกำลังใจเดียวและสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต ตอนนี้เขายังคงมีชีวิตอยู่ แต่นอนนิ่งไม่ตอบสนองมานานกว่าสามปีแล้ว…

@บ้านของป้าย สามปีต่อมา...

เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้เปย์กลายเป็นเจ้าชายนิทราจนเวลานี้ เขากลับมารักษาตัวอยู่ที่บ้าน โดยที่ป้ายพี่ชายจ้างพยาบาลส่วนตัวมาดูแลเขาอยู่ที่บ้านตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง และนอกจากนั้นที่บ้านหลังนี้ยังมีเหนือน้องสะใภ้ และเนเน่ลูกสาวตัวน้อยของเปย์อยู่ที่บ้านหลังนี้อีกด้วย ...ซึ่งไม่รู้ว่าตอนนี้เปย์จะรู้หรือยังว่าเขามีลูกสาวที่แสนน่ารักและมีหน้าตาละม้ายคล้ายกันกับเขาไม่มีผิด...

@ห้องโถงชั้นสองของบ้าน เวลาสามทุ่ม

ในเวลาที่น้องสะใภ้และหลานสาวไม่อยู่บ้านแบบนี้ ก็เป็นเวลาที่ป้ายจะได้เสพสุขกับดอกไม้ที่เขาเลือกสันมา เพื่อมาบำเรอความสุขให้กับเขาถึงบ้าน...

จ๊วบๆ

“อือ~” ร่างยั่วของสาวสวยในชุดเดรสสีแดงที่ถูกซื้อบริการมาจากข้างนอก กำลังทำหน้าที่เลื้อยยั่วอยู่บนตักของลูกค้าหนุ่มหล่อ

เจ้าของริมฝีปากแดงสดใบหน้าสวยเฉี่ยว ถดตัวลงไปนั่งที่พื้นด้านล่าง เพื่อใช้ปากจัดการกับแกนกลางลำตัวของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านบนโซฟาสุดหรูราคาแพง อ๊อกๆ “แคร่กๆ ใหญ่จัง อมไม่มิด” สาวสวยบ่นถึงแกนแท่งใหญ่ที่เธอกำลังอมอยู่ เพราะปากเล็กของเธอไม่สามารถอมมันเข้าไปได้หมด

“งั้นไม่ต้องอมแล้ว ขึ้นมาเลย” เจ้าของดวงตาคมเฉี่ยว พูดบอกสาวสวยเสียงเข้มถึงสิ่งที่เขาต้องการ “อ้อห์..” แต่เพียงแค่หญิงสาวบริการดันส่วนหัวเข้าไปเขาก็ต้องรีบผลักเธอลงจากตักเมื่อเห็นว่าสาวแว่นที่เพิ่งเดินขึ้นบันไดมาหยุดมองการกระทำของเขาอย่างตกใจ... “เหนือ!”

ผลัก!

ปุก! “..อุ๊ย><”

“พี่จี! อย่าพึ่งขึ้นมานะคะ!” เสียงเหนือหันไปบอกกับพี่เลี้ยงที่อุ้มเนเน่ลูกน้อยของเธออยู่ และกำลังเดินตามหลังเธอขึ้นบันไดมาให้หยุด เพราะกลัวว่าลูกสาวของเธอจะเห็นภาพอนาจารเหมือนกับที่เธอเห็นเมื่อครู่

เจ้าของร่างสูงกำยำรีบลุกขึ้นจากโซฟา และดึงกางเกงสแล็คขายาวสีเทาเข้มที่ถอดกองอยู่ที่ข้อเท้าขึ้นมาใส่ให้เรียบร้อยทันทีก่อนที่น้องสะใภ้ของเขานั้นจะหันกลับมา “เอ่อ ...เหนือกลับวันนี้หรอกเหรอ?” เสียงเข้มของป้ายเอ่ยถามกับน้องสะใภ้ในขณะที่ตนนั้นรูดซิปกางเกงอยู่

“คือ.. เหนือเลื่อนไฟท์บินน่ะค่ะ ขอโทษที่ไม่ได้โทรบอกพี่ป้ายก่อนนะคะ” เหนือพูดขอโทษพี่ของสามีเธอเสียงอ่อยในขณะที่เธอนั้นก็ยังยืนหันหลังให้กับเขาอยู่

“หันมาได้แล้วล่ะ..” ในขณะที่พูดบอกกับเหนือน้องสะใภ้ ป้ายเองก็พยามส่งซิกไล่ให้สาวบริการคนนั้นกลับออกไปจากบ้านของเขา ก่อนที่ป้ายจะเอ่ยถามถึงหลานสาวที่ตอนนี้ได้ชื่อว่าเป็นลูกสาวของเขาไปแล้ว “แล้วเนเน่ล่ะ?”

เมื่อสาวแว่นเห็นว่าผู้หญิงแปลกหน้าวิ่งสวนเธอลงบันไดไปแล้วเธอจึงหันไปพูดบอกกับพี่เลี้ยง “พี่จีกลับไปพักเถอะนะคะ เดี๋ยวเหนือดูเนเน่ต่อเอง” ว่าแล้วเธอก็อุ้มลูกน้อยมาสู่อ้อมกอดของเธอก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะร้องเรียกหาใครบางคน

“ปะ ปะ” เสียงหนูน้อยเนเน่เรียกหาป้ายปะป๊าของเธอ และถึงแม้ว่าเหนือจะเป็นแม่ผู้ให้กำเนิด แต่ว่าสาวน้อยเนเน่กลับติดป้ายผู้ที่มีศักดิ์เป็นลุงซะมากกว่า

“ครับ~ คิดถึงปะป๊าไหม” เมื่ออยู่ต่อหน้าของเด็กน้อยคนนี้แล้ว ป้ายจะกลายเป็นทุกอย่างที่เธออยากให้เขาเป็น ไม่ว่าจะพ่อหรือตัวตลกก็ตาม ทั้งที่ลุคภายนอกของเขานั้นเป็นคนเข้มขรึมออกไปทางดุๆ ด้วยซ้ำ

“ถึง ถึง ^^ (คิดถึง) ” หนูน้อยยิ้มกว้างพรางดีดตัวหาปะป๊าของเธอ

“มาครับ ไหนให้ป๊าหอมแก้มหน่อย คิดถึงจังเลยไม่ได้เจอกันตั้งหลายวัน” ฟอด~ ฟอด~ เด็กน้อยทำท่าชอบใจเมื่อโดนปะป๊าของเธอหอมฟัดเข้าที่แก้มใสนุ่มนิ่มอมชมพูอย่างเอาใจ

“หอม หอม” นิ้วชี้เล็กจิ๋วชี้ไปที่แก้มของสาวแว่น หรือแม่ของเธอที่ยืนอยู่ใกล้ๆ นั้นเพื่อให้ปะป๊าของเธอทำในแบบเดียวกัน

“ไม่หอมหรอกค่ะ แม่ยังไม่ได้อาบน้ำเลย” เหนือปฏิเสธคำขอของลูกน้อยของเธอที่บอกให้ป้ายหอมแก้มตัวเธอ

“หอม หอม” เจ้าตัวน้อยยังพูดซ้ำเหมือนทุกครั้งเพราะในความคิดของเธอแล้ว เขาสองคนนี้คือพ่อและแม่ของเธอ และเธอก็อยากให้พ่อแสดงความรักต่อแม่ของเธอด้วยเช่นกัน

“ไม่ต้องหรอกค่ะพี่...” ฟอด ฉันพูดบอกเขายังไม่ทันจบ พี่ป้ายก็โน้มหน้าลงมาหอมฉันอีกแล้ว ซึ่งนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำแบบนั้นเพราะคำขอของเนเน่ และฉันก็อึดอัดมากๆ ที่ต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ เพราะมันไม่สมควรเลยจริงๆ ที่พี่ป้ายจะมาหอมน้องสะใภ้แบบฉัน อีกอย่างฉันกลัวว่าเนเน่จะเป็นเด็กงี่เง่าเสียคนหากว่าตามใจเธอมากๆ

“ขอโทษนะเหนือ พี่ไม่อยากให้ลูกงอแง” ป้ายพูดบอกกับน้องสะใภ้เพราะตนไม่ชอบที่จะเห็นเนเน่ร้องให้งอแง เลยรีบจัดการทุกอย่างให้จบโดยเร็ว ด้วยการตามใจสาวน้อย และเขาก็แก้ปัญหาแบบนั้นมาตลอด โดยมั่นใจในตัวเองว่าต่อให้หอมน้องสะใภ้อีกเป็นร้อยครั้งก็ไม่มีทางเผลอใจให้เธอเป็นแน่...

--------------------------------------------------------------------------

[ติดตามตอนต่อไป] - [Follow the next episode]

[-กดใจ -เพิ่มเข้าชั้น -คอมเมนท์ให้กำลังใจ และฝากกดติดตามไรท์ด้วยนะครับ🙏]​

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ KHUNLi.Li

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ฟ้องหย่า คุณฮั่วถูกลงโทษให้สูญเสียภรรยา

ฟ้องหย่า คุณฮั่วถูกลงโทษให้สูญเสียภรรยา

Harp Picardi
5.0

ไม่คิดว่าการพบกันครั้งแรกกับสามีที่แต่งงานกันสามปีจะเกิดขึ้นบนเตียง และหลังจากเกิดเรื่องฮั่วฮานยูไม่เพียงจำเธอไม่ได้ แต่กลับมองเธอว่าเป็นผู้หญิงที่ขายตัวเพื่อเงิน เกลียดเธออย่างรุนแรง ข้อตกลงการหย่าฉบับหนึ่ง เดิมทีซวี่อี้คิดว่าจากนี้เป็นต้นไปสองคนจะไม่มีทางมีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก แต่กลับไม่คิดว่าโชคชะตานำพาให้เธอได้กลายเป็นที่ปรึกษาด้านกฎหมายของบริษัทฮั่วซื่อ ทำให้เธอกลับมาเกี่ยวพันกับอดีตสามีอีกครั้ง รอจนฮั่วฮานยูจำซวี่อี้ได้ และอ้อนวอนให้เธออยู่ต่อ ซวี่อี้ก็ปัดมือของเขา และยิ้มอ่อน ๆ “คุณฮั่ว ตอนหย่าคุณไม่สนใจ ตอนนี้ฉันแค่ลาออก คุณร้องไห้อะไรกันคะ? ”

คุณนาย ประธานมาขอคืนดีอีกแล้ว

คุณนาย ประธานมาขอคืนดีอีกแล้ว

Apogean Spark
5.0

【สาวน้อยผู้มีความรักในใจกลายเป็นหญิงสาวที่มีสติปัญญา vs ซีอีโอผู้ตามรักอย่างบ้าคลั่ง】 ในปีที่ห้าของการแต่งงานแบบลับๆ ของเธอ เสิ่นจาวหนิงเห็นสามีของไปเปิดห้องที่โรงแรมกับรักแรกของเขากับตาตนเอง จากนั้นเธอเพิ่งรู้ว่าลี่เยี่ยนซิวแต่งงานกับเธอเพราะเธอดูคล้ายกับรักแรกของเขา เสิ่นจาวหนิงตายใจและหลอกให้ลี่เยี่ยนซิวเซ็นสัญญาหย่า หนึ่งเดือนต่อมา เธอประกาศต่อหน้าผู้คนว่า “ลี่เยี่ยนซิว ฉันไม่ต้องการคุณอีกแล้ว อให้คุณกับรักแรกของคุณจะอยู่ด้วยกันตลอดไป” ลี่เยี่ยนซิวกอดเธอพร้อมน้ำตาคลอเบ้า “เสิ่นจาวหนิง คุณเป็นคนที่เข้ามาหาผมก่อน แล้วตอนนี้คุณจะทิ้งผมง่ายๆ ได้ยังไง?” ****** หลังจากที่เสิ่นจาวหนิงหย่า งานของเธอไปได้ดีขึ้นเรื่อยๆ บริษัทก็เตรียมที่จะเข้าตลาดหลักทรัพย์ ในงานเลี้ยงฉลอง ลี่เยี่ยนซิวก็เข้าร่วมด้วย เขามองอดีตภรรยาที่จับมือผู้ชายอื่นด้วยความหึงหวงอย่างแรง ขณะที่เสิ่นจาวหนิงเตรียมเปลี่ยนชุด เขาก็ตรงเข้ามาหาเธอในห้องลองเสื้อ “ผู้ชายคนนั้นดีขนาดนั้นเลยเหรอ?” เสิ่นจาวหนิงถึงสังเกตเห็นว่าลี่เยี่ยนซิวร้องไห้แล้ว น้ำตาของเขาตกลงบนกระดูกไหปลาร้าของเธอและมันรู้สึกร้อนๆ “เสิ่นจาวหนิง ผมเสียใจแล้ว เราคืนดีกันได้ไหม?”

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

มาชาวีร์
4.4

เมื่อยมทูตหน้าใหม่ดึงวิญญาณมาผิดดวง เพื่อรักษาไว้ซึ่งสมดุลของโลกวิญญาณ หลินลู่ฉีผู้มีปราณมงคลในยุคปัจจุบัน จึงถูกส่งไปยังต่างโลก สวมร่างเด็กน้อยวัยสามขวบ ที่เพิ่งถูกงูกัดตายด้านหลังอารามเต๋า เจ้าอาวาสไม่อาจยอมรับวิญญาณสวมร่างได้ แต่เมื่อขับไล่วิญญาณร้ายออกจากร่างกายไม่ได้ จึงจำเป็นต้องขับไล่คน ออกจากอารามแทน ++++ "อนิจจาวาสนาเด็กน้อยได้ดับสิ้นลงแล้ว จี้คงเตรียมพิธีสวดส่งวิญญาณให้นางเถอะ" นักพรตเฒ่าสั่งการลูกศิษย์ตัวน้อย หันหลังหมายจะเดินกลับไปยังที่พักของตน "ขอรับท่านอาจารย์" จี้คงขานรับคำสั่ง หันไปเตรียมสิ่งของสำหรับทำพิธีสวดส่งวิญญาณผู้ตาย ทว่าผ่านไปเพียงอึดใจเดียว "อ๊ากกก ! มีผี !" เสียงกรีดร้องดังลั่น ร่างเล็ก ๆ ของเขาวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังผู้เป็นอาจารย์ "จี้คงมีอะไร" "นะนางลืมตาขอรับท่านอาจารย์" เด็กน้อยชี้นิ้วสั่น ๆ ไปที่ศพบนพื้น "ว่าอย่างไรนะ" นักพรตเฒ่ารีบตรงไปคุกเข่าอยู่ด้านข้างศพ เห็นเปลือกตาของนางขยับไปมา ก่อนจะปรือลืมขึ้นอย่างลำบากยากเย็น "นี่มัน...เป็นไปไม่ได้" รีบคว้าข้อมือของเด็กน้อยมาจับชีพจรดู ดวงตาของนักพรตเฒ่ามืดมนลงในทันที แตะนิ้วทำนายชะตา นี่มันคือการสลับร่างเปลี่ยนวิญญาณ ดึงตัวลูกศิษย์ถอยหลังไปสามก้าว "ผีร้ายตนไหนกล้ามาสวมร่างคนตาย จงออกไปเสีย !" ผีร้ายที่ว่ากำลังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า จำได้ว่าเธอกำลังขับรถกลับบ้าน ใช่แล้ว เกิดอุบัติเหตุขึ้น มีรถบรรทุกเสียหลัก พุ่งมาชนรถของเธอ จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบไป ท่าทางเหม่อลอยไร้สติของนางทำนักพรตเฒ่าหวาดระแวงในทันที เตรียมหยิบยันต์ป้องกันภูตผีออกมา ขณะที่เด็กน้อยยกฝ่ามือของตัวเองขึ้นเพ่งมองอย่างประหลาดใจ ดวงตาคู่กลมน้อยกลอกกลิ้งไปมาอย่างสับสน นิ้วมือสั้น ๆ นี่มันอะไร ขยับปลายเท้าเข้าหากัน ขาก็สั้น พลิกฝ่ามือตัวเองไปมา สีหน้าคล้ายคนอยากร้องไห้ นี่มันโลกถล่มใส่หัวของเธอหรืออย่างไรกัน เปรี๊ยะ ! ยันต์ขับไล่ภูตผีถูกปาใส่นางสุดแรง ก่อนที่มันจะปลิวร่อนลงไปกองอยู่บนพื้น ยันต์ไม่เกิดการเผาไหม้ ผีร้ายยังคงอยู่ในร่างกายของเด็กน้อย "เจ้า ๆ ๆ ออกไปจากร่างของนางเดี๋ยวนี้ !" นักพรตเฒ่าชี้นิ้วพร้อมดึงยันต์สายฟ้าฟาดออกมาอีกแผ่น นี่นับเป็นยันต์ที่ทรงพลังที่สุดของเขาแล้ว รีบปาใส่เด็กน้อยสุดแรง เปรี๊ยะ ! ทว่าไร้ผลอยู่ดี... ตาเฒ่านี่เล่นตลกอะไรกัน... [นิยาย3เล่มจบ 252ตอน]

โซ่คล้องใจ

โซ่คล้องใจ

สิบสี่กุมภาฯ
5.0

ความรักของฉันมันคงเหมือนนาฬิกาทราย.. .. เมื่อด้านหนึ่งถูกเติมเต็ม....อีกด้านกลับว่างเปล่า ..และสูญสิ้นไป..กับกาลเวลา........ "สำหรับฉันเธอมันก็แค่ผู้หญิงไร้ค่า อยู่บนที่สูงแต่ทำตัวต่ำ" "หึ....ขอบคุณค่ะที่ชม จะพูดแค่นี้ใช่มั้ย จะได้ไปอ่อยผู้ชายต่อ" "อ้อ...ถ้าสนใจ เชิญนะคะ พอดีชอบแบบ ทีเดียวหลายๆคนมันสนุกดี แต่คนดีๆอย่างพี่...."เธอมองเขาอย่างพิจารณา พร้อมยกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะเดินจากไป หมับ!! "มีอะไรอีกคะ หรือว่าสนใจอยากไปร่วมเตียงด้วย" "......" ชายหนุ่มเงียบ มองหน้าเธออย่างเอาเรื่อง และออกแรงบีบข้อมือเล็กอย่างแรง แต่คนตรงหน้ากลับไม่แสดงท่าทีว่าเจ็บ ถึงเธอจะเจ็บเหมือนกระดูกกำลังจะแหลกเป็นชิ้นๆ "ถ้าไม่ทำอะไรก็ปล่อย พี่ไม่อยากได้แต่คนอื่นเขาอยากได้!" พรึบ!! เธอสะบัดมือเขาอย่างแรงและเดินกลับเข้าไปในงานเลี้ยง หมับ! "ว้าย เป็นบ้าอะไรปล่อยนะ" แต่ไม่ทันจะเดินไปถึงไหนร่างบางก็ถูกกระชากจนตัวปลิว จนชนเข้ากับกำแพงห้องอย่างแรง "ถ้าเธอยังหาเรื่องอุ่นอีก ฉันจะไม่ปล่อยเธอไว้แน่!" เขามองเธออย่างเกรี้ยวกราด "หึ...ทำไมค่ะ จะแกล้งแล้วจะทำไม" เธอมองหน้าเขาอย่างไม่เกรง ยิ่งได้ยินเขาพูดแบบนี้แล้วมันยิ่งรู้สึกเจ็บ ทำไมนะทำไมต้องรักคนที่ไม่มีใจ "ปล่อย!" "ทำไม จะรีบไปเสนอตัวให้ไอ้บ้านั่นรึไง!"ใบหน้าหล่อคม ยื่นเข้าใกล้ พร้อมตะเบ็งเสียงแข็งใส่หน้าเธอ มือหนาออกแรงบีบท่อนแขนราวกับจะให้มันแหลกละเอียด "ใช่แล้วจะทำไม คืนนี้เรามีนัดกัน จะไปทำอะไรกันคนไม่ต้องให้บอกนะ หรือว่าอยากรู้จะได้ถ่ายคลิปมาให้ดู!" "หึ...ร่าน! ถ้ามันคันมากเดี๋ยวฉันจะสังเคราะห์ให้เธอเอง" "นะ...ฺฮื่อ" ร่างเล็กดิ้นพยายามให้หลุดจากพันธนาการเมื่อ เขาประกบปากจูบดูดเม้มริมฝีปากบางสีแดงอย่างแรง เขาดูดเม้มมันอย่างหนักหน่วง มือหนาลูบบีบขย้ำหน้าอกอย่างแรงเหมือนจะให้มันแหละติดมือออกมา "ฮื่อ" เสียงหวานร้องท้วงในลำคอ เมื่อได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งเต็มปาก จนแทบจะอ้วก -ญี่ปุ่น ณิชาภัทร โชติฐิติเมธานนท์ ดีไซเนอร์สาวสวย เก่งฉลาดไม่ยอมใคร มั่นใจในตัวเอง ลูกสาวคนโตของแด๊ดดี้กันต์ อายุ 24 -แบงค์ นิธิภัทร์ พัชรกานต์กุล วิศวกรหนุ่มไฟแรง หล่อเก่งมีความสามารถทั้งศึกษาวิเคราะห์ คำนวณ ออกแบบ ตรวจสอบแก้ไขปัญหาและควบคุมการผลิต....วัย 27 ความผูกพันระหว่างคนเป็นสิ่งมีค่าและมีความหมาย เป็น เสมือนเรื่องราวและความทรงจำดี ๆ ที่คนทุก ๆ คนไขว่คว้า แต่กลับมีน้อยช่วงเวลา ที่สอนสิ่งดี ๆ ให้เราได้รับรู้ ที่มีค่าให้เรานึกถึง ทุกครั้งที่นึกถึงมัน จะคอยย้ำเตือนเราให้นึกถึงช่วงวันเก่าๆ ที่ดึงทุก ๆ คนไว้ให้อยู่ร่วมกัน สิ่ง ดี ๆ ที่ผ่านไปเป็นเสมือนเม็ดทรายในนาฬิกาที่ร่วงหล่น…… ทุกเม็ดทรายแทน ความหมายของ………………ความผูกพัน ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………ความห่วงใย ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………ความชิดใกล้ ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………การไขว่คว้า ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………ความคิดถึง ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………ความลึกซึ้ง ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………วันเวลา ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………สิ่งมีค่า ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………จิตใจ ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………ตัวตน ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………คำว่า “รัก” ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………คำว่า “เรา” ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………คำว่า “มิตรภาพ” ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………คำว่า “เพื่อน” ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………” ทุกสิ่งที่เต็มใจ ให้เพื่อเธอ” เม็ดทรายเหล่านี้แม้จะ ร่วงหล่น แต่ก็ยังคงรวมกันในนาฬิกาทราย คอยย้ำเตือนเราถึงช่วงเวลาดีๆ ที่ผ่านมา เป็นนาฬิกาที่มีค่าและมีความหมาย อยู่ในความทรงจำของกันและกันตลอดไป … ช่วงเวลาแห่งความสุข อาจไม่เคย อยู่กับเรานานในโลกของความเป็นจริง เป็นเหมือนสิ่งที่ผ่านเข้ามาและก็ผ่านเข้าไป ให้เราได้สัมผัส ให้เราได้รู้สึกดี ๆ ให้เราได้รู้สึกอบอุ่นและมีความสุข แต่ถึงแม้ช่วง เวลาเหล่านี้อาจจะไม่ยาวนาน แต่มันสร้างสิ่งดี ๆ ให้เรามากมาย มันมีค่าและยิ่งใหญ่ และจะเป็นกำลังใจให้เราตลอดไป มันจะแทนความหมายของความเป็น “เพื่อน” ตลอดไป…… “นาฬิกาทรายใบนี้ ขอให้แทนมิตรภาพของเราตลอดไป ไม่เคยมีช่วงเวลาไหนที่เราห่างไกล โดยไม่ผูกพัน” ขอบคุณบทความจาก คุณ นุชรัตน์ รักมาก คำเตือน ในทุกเรื่องทุกการกระทำของตัวละครเกิดจากจินตนาการ ไม่ใช่เรื่องจริงไม่ควรลอกเลียนแบบการกระทำที่ไม่เหมาะสม อันจะนำไปสู่ความสูญเสียความผิดบาปทั้งปวง ไม่ได้มีเจตนามุ่งร้ายต่อตัวบุคคลหรือวิชาชีพใดวิชาชีพหนึ่ง หากอ่านแล้วไม่มั่นใจว่าหรือไม่เลียนแบบได้หรือไม่แนะนำให้ปรึกษาผู้ปกครองค่ะ นิยายเรื่องนี้เหมาะสมสำหรับผู้ที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป เพราะอาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรม ความรุนแรง เพศ หรือการใช้ภาษาโปรดใช้วิจารณญาณและเสพเนื้อหาอย่างมีสตินิยายเรื่องนี้เกิดจากความต้องการจะเขียนของนักเขียนเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรือสนับสนุนการใช้ความรุนแรงในชีวิตจริง รบกวนอ่านคำเตือนก่อนอ่านของนักเขียนแล้วค่อยตัดสินใจหากไม่ชอบไม่เป็นไรค่ะ ©ลิขสิทธิ์เป็นของผู้สร้างสรรค์ แต่เพียงผู้เดียวการเผยแพร่ทำซ้ำดัดแปลงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตผิดกฎหมายตาม พ. ร. บลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 1527 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ ไม่อนุญาตให้คัดลอกทำซ้ำดัดแปลงตัดภาพหรือถ่ายภาพไปเผยแพร่ใด ๆ ทั้งสิ้นหากพบจะขอดำเนินคดีตามกฎหมาย❌❌❌ พึ่งหัดแต่งนิยายเป็นมือใหม่หัดแต่งคำบางคำอาจจะใช้ผิดไปต้องขออภัยด้วยนะ คำโปรยเนื้อหาการบรรยายอาจใช้คำได้ไม่สวยเท่ากับนักเขียนท่านอื่นๆ แต่ก็ตั้งใจเขียนออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ 14 กุมภาฯ 13/01/2022 ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

Critter
5.0

เมื่อตอนเด็ก หลินอวี่เคยช่วยชีวิตเหยาซีเยว่ที่กำลังจะตาย ต่อมา หลินอวี่กลายเป็นพืชหลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอแต่งงานเข้าตระกูลหลินโดยไม่ลังเลใจและใช้ทักษะทางการแพทย์ของเธอเพื่อรักษาหลินอวี่ สองปีของการแต่งงานและการดูแลอย่างสุดหัวใจของเธอเพียงเพื่อตอบแทนบุญคุณ และเพื่อที่เขาจะให้ความสำคัญกับตัวเองบ้าง แต่ความพยายามทั้งหมดของเธอกลับไร้ประโยชน์เมื่อคนในใจของหลินอวี่กลับมาประเทศ เมื่อหลินอวี่โยนข้อตกลงการหย่ามาใส่เธออย่างไร้ความปราณี เธอก็รีบเซ็นชื่อทันที ทุกคนหัวเราะเยาะเธอที่เป็นผู้หญิงที่ถูกครอบครัวใหญ่ทอดทิ้ง แต่ใครจะไปรู้ว่า เธอคือ Moon นักแข่งรถที่ไม่มีใครเทียบได้บนสนามแข่งรถ เป็นนักออกแบบแฟชั่นที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ เป็นอัจฉริยะของแฮ็กเกอร์ และเธอยังเป็นหมอมหัศจรรย์ระดับโลก... อดีตสามีของเธอเสียใจมากจนคุกเข่าลงกับพื้นขอร้องให้เธอกลับมา ผู้เผด็จการคนหนึ่งอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วพูดว่า "ออกไป! นี่คือภรรยาของฉัน!" เหยาซีเยว่ "?"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
น้องสะใภ้
1

บทที่ 1 Part : จุดเปลี่ยนของชีวิต

04/09/2023

2

บทที่ 2 Part : ตัวน้อยจอมบงการ

04/09/2023

3

บทที่ 3 Part : ตัวแทนระบายอารมณ์ NC

04/09/2023

4

บทที่ 4 Part : ภาพติดตา

04/09/2023

5

บทที่ 5 Part : วันที่แสนพิเศษ

04/09/2023

6

บทที่ 6 Part : หนีหน้า

04/09/2023

7

บทที่ 7 Part : ข้ามเส้น NC

04/09/2023

8

บทที่ 8 Part : ตกเป็นเป้าหมาย

04/09/2023

9

บทที่ 9 Part : ผิดสัญญา

04/09/2023

10

บทที่ 10 Part : ยังรักเหมือนเดิม

04/09/2023

11

บทที่ 11 Part : จำต้องยอม NC

04/09/2023

12

บทที่ 12 Part : คิดถึงจัง..

04/09/2023

13

บทที่ 13 Part : ความรักในวันวาน NC

04/09/2023

14

บทที่ 14 Part : บนเรียนรักจากครูเปย์ NC

04/09/2023

15

บทที่ 15 Part : ต่อต้าน

04/09/2023

16

บทที่ 16 Part : บ้าคลั่ง..NC

04/09/2023

17

บทที่ 17 Part : ความซวยมาเยือนถึงบ้าน

04/09/2023

18

บทที่ 18 Part : ชอบใจสินะ

04/09/2023

19

บทที่ 19 Part : ทางสะดวก

04/09/2023

20

บทที่ 20 Part : บางอย่างที่เริ่มก่อตัวNC

04/09/2023

21

บทที่ 21 Part : เหนือ พ่อ

04/09/2023

22

บทที่ 22 Part : เตรียมปรับตัว

04/09/2023

23

บทที่ 23 Part : ก็น่ารักดี

04/09/2023

24

บทที่ 24 Part : สงครามนอกบ้าน

04/09/2023

25

บทที่ 25 Part : วันที่เกือบจะดี

04/09/2023

26

บทที่ 26 Part : ประธานหนุ่มสุดฮอต

04/09/2023

27

บทที่ 27 Part : ขอได้ไหมNC

04/09/2023

28

บทที่ 28 Part : นับเวลาถอยหลัง

04/09/2023

29

บทที่ 29 Part : โจทย์เก่า

04/09/2023

30

บทที่ 30 Part : พ่อชู่ (สู้)

04/09/2023

31

บทที่ 31 Part : ความลับ ที่ไม่เป็นความลับ

04/09/2023

32

บทที่ 32 Part : ฟื้นตัว

04/09/2023

33

บทที่ 33 Part : ยัยบ้า!

04/09/2023

34

บทที่ 34 Part : แผนการ แยกเธอออกจากผัว

04/09/2023

35

บทที่ 35 Part : พี่พยาบาล กับ คนไข้

04/09/2023

36

บทที่ 36 Part : ความห่างที่ไม่โหยหา

04/09/2023

37

บทที่ 37 Part : ทนเก็บไม่ไหว

04/09/2023

38

บทที่ 38 Part : หมาหงอย

04/09/2023

39

บทที่ 39 Part : ความสัมพันธ์ซับซ้อน

04/09/2023

40

บทที่ 40 Part :  ช่องว่าง

04/09/2023