“ได้ข่าวมาว่า อยากมีแฟน แล้วก็อยากแต่งงาน” อารมณ์ไหนไม่รู้ ทำให้เขาถามเธอแบบนั้นออกไป “เอ่อ...” เธอไม่รู้ว่าจะตอบว่าอย่างไร ได้แต่เงยหน้ามองเขา พิชายุทธสอดสองมือประสานกันอยู่ที่ใต้คางของเธอ รั้งปลายคางของใบข้าวขึ้น “ลองจูบกันไหม” เขาชวน ภายใต้แววตาที่สั่นระริกนั้น อะไรดลใจให้ใบข้าวพยักหน้า ริมฝีปากของชายหนุ่มฉกลงไปในทันที เขาสอดแทรกปลายลิ้นร้อน ๆ เข้าไปในโพรงปากของเธอ ใบข้าวหลับตาพริ้ม จุมพิตแรกจากชายแปลกหน้าที่เพิ่งเห็นและได้รู้จักกันในวันนี้ มันต้องเป็นผลลัพธ์ของการอธิษฐานของเธอสินะ บรรยากาศพาไป และแรงกระตุ้นในร่างกายของสองหนุ่มสาวพาไปด้วยสิ มือหนาของพิชายุทธไม่ได้หยุดยั้งที่ปลายคาง สัมผัสแผ่ว ๆ และนุ่มนวลไล้เรื่อยลงไปตามลำคอ แล้วไปหยุดอยู่ที่เนินอก พิ¬ชายุทธล้วงปลายนิ้วเข้าไปหยอกเย้าทั้งถันคลึงเบา ๆ นิ้วแข็ง ๆ สะกิดไปที่ยอดเชอร์รีที่ชูชันสู้มือ เสียงครางครวญเล็ดลอดออกมาจากลำคอของใบข้าว “คุณอยากจะใช้อวัยวะส่วนไหนอีกที่คิดว่า ยังไม่เคยได้ใช้” ใบข้าวหน้าแดงก่ำไปกับคำถามของเขา “ถามอะไรบ้า ๆ คนเพิ่งจะรู้จักกัน อย่ามาถามแบบนี้นะ” ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่โลดแล่นอยู่ในร่างกายของทั้งคู่ กำลังเดือดพล่าน จูบเดียวนั้น มันทำให้อารมณ์กระเจิดกระเจิง “ไม่รู้สิ จากการที่ได้คุยกับคุณวันนี้ มันทำให้ผมรู้สึกว่า เราเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน” “ตั้งแต่ชาติไหน ๆ หรือ” “มั้ง” พิชายุทธไปยืนต่อหน้าเธอ ก่อนจะส่งมือยื่นไปตรงหน้า “ทำไม” “ไปต่อกันในห้องดีกว่า” คำตอบนี้ เล่นเอาเธอตาโต แทบหายเมา พิชายุทธจู่โจมตรงเข้ามากอดรั้งร่างของเธอ และยกตัวของเธอขึ้น ด้วยความที่เขาตัวสูงกว่า เธอจึงเหยียบขึ้นไปที่หลังเท้าของเขา เงยหน้าขึ้นสบตากับเขา ใบข้าวยอมรับว่าตอนที่เห็นพิชายุทธครั้งแรก เธอก็สะดุดใจแล้ว ด้วยความที่เขาเป็นดาราเป็นนักร้องมันมีออร่าบางอย่างออกมา แต่ที่แน่ ๆ เขาคือผู้ชายที่จัดว่าอยู่ในสเปก ใครจะมาเป็นแฟนของใบข้าวก็ต้องสูงยาวกว่าเธอ สองมือของพิชายุทธรัดรอบเอว และพาเธอหมุนตัวไปรอบ ๆ “ว่าไง” เขาย้ำกับเธออีกครั้ง “ถ้าคุณบอกว่าไม่ ผมก็จะหยุด” “อา... แล้วถ้าฉันตอบคุณว่าตกลงล่ะ” ในสายตาของหญิงสาวไม่ได้ท้าทาย แต่นัยน์ตาหวานพริ้ม พิชายุทธเผยยิ้มออกมาก่อนจะรวบตัวของเธอขึ้นสู่วงแขน “ผมจะทำให้คุณประทับใจที่สุด” “แบบไหนคะ” “เดี๋ยวคุณก็จะรู้” ขายาว ๆ ของเธอ พาใบข้าวตรงไปที่ห้องนอนของตัวเอง
ใบข้าว เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ๆ คนหนึ่ง รูปร่างสูงโปร่ง สมสัดส่วน ขายาว ผิวพรรณผ่องใส เพราะได้รับการบำรุงรักษามาอย่างดี
แต่นิสัยของเธอนั้นจะกระเดียดไปทางผู้ชาย แม้จะไว้ผมยาวถึงครึ่งหลังก็ตาม เธอชอบออกกำลังกายมาก และกีฬาที่โปรดปรานก็คือชกมวย
นอกจากจะวาจาเป็นเลิศ และฉลาดเป็นกรด เธอยังสามารถทำงานเป็นมือเป็นเท้าคุณพ่อได้เป็นอย่างดี และเรื่องที่เธอชำนาญมาก ๆ ก็คือ เทคโนโลยีต่าง ๆ อะไรที่เข้ามาใหม่ หญิงสาวจะต้องเรียนรู้ จนสามารถทำได้ในที่สุด
ทำให้คุณพ่อไม่ค่อยห่วงเธอสักเท่าไร แต่เสี่ยเรืองจะห่วงและหวงลูกสาวคนโตที่ชื่อว่า นกยูงเสียมากกว่า
นกยูงเป็นลูกสาวคนโตของเสี่ยเรือง แต่ใช่ว่าเป็นลูกสาวคนโต พอจะวางใจให้เธอดูแลจัดการกิจการก็หาไม่ เพราะในเมื่อเธอยังมีนิสัยเหมือนเป็นเด็กสาวเพิ่งขึ้นอายุสิบแปดสิบเก้า เป็นขาเหวี่ยงขาวีน ยังคงทำตัวเอาแต่ใจ แม้อายุล่วงไปถึงสามสิบห้าปีแล้ว
แต่ถึงอย่างไรคนเป็นพ่อก็ยังรักและทะนุถนอมทั้งสองเหมือนไข่ในหิน จนทำให้ผู้ชายหน้าไหนไม่กล้ามาแหย็ม ก็ทั้งสองสาวเป็นลูกสาวของเจ้าพ่อนี่นา ใครกล้าก็บ้าบิ่นแล้ว
เรื่องที่ใบข้าว กับพี่นกยูงมักจะคุยกันเสมอ คือทั้งสองคนเธอกลัวเหลือเกินกับการอยู่คนเดียว และมักจะพูดล้อเล่นเรื่องการวางแผนตามหาสามีอยู่บ่อย ๆ แต่ท้ายสุด ทั้งคู่ก็แสดงให้กันและกันเห็นว่าเรื่องที่พูดกันนั้นเป็นเรื่องที่ขบขัน
เสี่ยเรืองมีธุรกิจหลายอย่างในแถบภาคกลาง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการขนส่ง เขามีรถบรรทุกไม่รู้กี่ร้อยคัน รวมถึงโรงสีข้าว และการรับซื้อผลิตผลต่าง ๆ จากเกษตรกร
ถามว่า ลูกน้องที่ทำงานกับแกมีเยอะไหม ก็ครึ่งพัน ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเพศชายกันทั้งนั้น ผู้หญิงก็มีบ้างที่ทำบัญชี และงานในออฟฟิศอื่น ๆ
ซึ่งตรงจุดนี้ ใบข้าวได้รับการไว้วางใจจากเสี่ยเรืองให้มาดูแล ใบข้าว เธอเรียนเก่งโคตร ๆ และการันตีจากการเรียนจบเกียรตินิยมประทับหลังมาด้วย
ชุดเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ ไม่ใช่ชุดเดรสหวาน ๆ เหมือนที่สาว ๆ ชอบใส่กัน แต่เป็นเสื้อยืดกางเกงยีนที่แสนจะทะมัดทะแมงและใส่รองเท้าผ้าใบราคาไม่ถึงพัน ทำให้เธอดูจะเป็นขวัญใจของคนงานของพ่อกันทั้งนั้น
ยิ่งการขับรถขับราด้วยแล้ว ใบข้าวชอบซิ่ง เธอมีรถฮาร์ลีย์ เดวิดสัน สปอร์ตสเตอร์ รุ่นใหม่ล่าสุด ที่เหมาะสำหรับคนตัวเตี้ย หรือว่าผู้หญิงขับขี่ได้ เพราะมันถูกเรียกว่า รุ่น ซูเปอร์โลว์
แต่ที่พ่อเรืองอนุมัติให้เธอขี่ไปทำงานได้ ก็คือ สกูตเตอร์ไฟฟ้า คันสีชมพูจิ๋ว ๆ ให้ขับจากบ้านไปยังออฟฟิศเพื่อทำงานเท่านั้น และหากจะไปไหนไกล ๆ ก็ต้องให้คนขับรถของที่บ้านไปส่ง
มันโคตรเซ็งที่ต้องจอดฮาร์ลีย์ไว้ที่บ้าน แล้วขับสกูตเตอร์ไปทำงาน แล้วโอกาสที่จะได้ขี่ไปท่องเที่ยวนั้นแทบไม่มี
ใบข้าว จะได้รับอนุญาตให้ไปไหนได้ลำพัง ก็ต่อเมื่อเดินทางไปต่างประเทศ เธอไม่เข้าใจความคิดแบบนี้ของพ่อจริง ๆ
และทุกคนคิดหรือว่า เธอจะยอมแห้งเหี่ยวอยู่ที่บ้าน ใบข้าวตีตั๋วไปต่างประเทศแบบฉายเดี่ยวทุกปี จนกระทั่งมีโรคระบาด ทำให้ต้องงดทริปท่องเที่ยวไปโดยปริยาย
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ ใบข้าวตื่นเช้า เธอฉวยเอาปิ่นโตของแม่บ้านที่หุงหาจัดเตรียมเพื่อให้เธอไปใส่บาตรที่วัด เป็นประจำทุกวันอาทิตย์ เพราะว่า เป็นวันเกิดของเธอ และเป็นวันที่แม่ของเธอเสียด้วย เธอจึงยึดเอาทุกวันอาทิตย์ เป็นวันที่จะต้องไปวัด
เมื่อทำบุญ ใส่บาตร รับศีล รับพรจากหลวงพ่อเรียบร้อยแล้ว ใบข้าวจะต้องไปที่หนึ่งที่อยู่ในบริเวณวัด นั่นก็คือ ซุ้มดูดวงของยายทองมา ที่ดูทีไร ใบข้าวก็จะได้ฮาทุกที เพราะว่าแม่หมอทองมานั้น เป็นคนคุยสนุก และมีมุกต่าง ๆ ให้เธอขำขันอยู่เสมอ
หญิงสาวเดินเข้าไปด้านในเพิงหมาแหงนเล็ก ๆ ที่ทำเป็นตำหนักดูดวงของแม่หมอทองมา
“หวัดดีจ้า” ทักทายออกไปด้วยน้ำเสียงที่สดใส
“อุ้ย! นึกว่าจะไม่มาเสียอีก อาทิตย์ก่อนไม่เห็นแวะ”
“ข้าวมาแล้ว แต่ว่า แม่ทองมาไม่อยู่”
“อ้าว ฉันไปไหนล่ะ”
“อันนี้ ข้าวก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“เอ... หรือว่า” ทำท่าคิด แล้วก็ตบเข่าดังฉาด
“อ๋อ คิดออกแล้ว มีคนมารับให้ไปดูดวงที่... เอ่อ...” แล้วก็เกาหัวแกรก ๆ
“โอเคค่ะ คิดไม่ออก ก็ไม่เป็นไร ข้าวนะไม่อยากจะรู้แล้วค่ะ”
“ไม่อยากจะรู้จริง ๆ หรือ”
“ฮึ” เธอสั่นหน้าระรัว
“ข้าวนะ ไม่สนใจเรื่องของคนอื่นหรอก ข้าวสนแต่เรื่องของตัวเอง”
“จะมาเปิดไพ่ใช่ไหม”
“แล้วมีอย่างอื่นให้เปิดหรือเปล่าล่ะ”
“ชัดช้า... มีสิ” พูดจบก็ลุกขึ้นทำท่าจะถลกผ้าถุงที่ใส่อยู่ ใบข้าวรีบลุกขึ้นยืน แล้วจับแม่หมอเอาไว้ได้ทัน
“ฮ่า... ถ้านางหนูช้าอีกนิดน่ะ”
“ข้าวก็ตาเป็นกุ้งยิงนะสิ โธ่...” แล้วก็พานางนั่งลง
“คิดออกแล้วว่าไปไหนมา” ตอนนี้ทั้งสองนั่งประจันหน้ากัน
ใบข้าวตั้งอกตั้งใจฟัง
“ป้าไปที่บ้านของ ต้อม พิชายุทธ เกียรติวรวุฒิ หนูรู้จักไหม”
ใบข้าวทำท่าคิด เพราะเธอนั้นไม่ได้ใส่ใจเรื่องนักร้อง นักแสดงสักเท่าไร สนใจแต่นักกีฬา นักมวย เสียมากกว่า
“ก็เคยได้ยินชื่อมาบ้าง” ถ้าให้นึกจริง ๆ ก็นึกไม่ค่อยออก
“โธ่ นึกสิ ไอ้หนุ่มนี่ เป็นคนบ้านเราเอง ไปประกวดร้องเพลงแล้วได้ที่หนึ่ง ตอนนี้เลยได้ออกเทป” หมอทองมาเล่า
“ป้าคะ นี่มันยุคไหนเข้าไปแล้ว ออกเทปยังมีอยู่หรือคะ ออกซิงเกิลลงในยูทูบหรือเปล่า”
“เอ่อน่า อย่างนั้นแหละ”
“แล้วไงต่อคะ” เล่ามาถึงขนาดนี้แล้ว ต่อมอยากรู้ของเธอก็ทำงาน
“เขาหอบเงินหอบทองมาจากกรุงเทพฯ มาสร้างบ้านให้กับแม่เขา”
“แล้วสร้างหรือยังคะ”
“ยัง ก็ให้ป้าน่ะ ไปดูว่า ที่ตรงนั้นสร้างได้ไหม อะไรแบบนี้”
“แล้วเป็นยังไงต่อ” ใบข้าวซักไซ้ใหญ่
เรื่องของชาวบ้าน บางทีมันก็เป็นงานของเธอเหมือนกันที่จะต้องรู้ เพราะว่าเวลาไปที่ออฟฟิศต้องคุยกับสาว ๆ ในนั้นให้รู้เรื่อง หรือว่า มีเรื่องใหม่ ๆ ไปเมาท์มอย
“ไหนเมื่อกี้ว่าไม่สนใจไง หึ...” ป้าช้อนสายตามองหน้า
“ก็เมื่อกี้ไม่สนไง แต่ตอนนี้สนแล้ว”
“เขาหล่อน้า” ป้าทำตาลอย ๆ
บทที่ 1 อะไรนะคะ
15/08/2024
บทที่ 2 หมอดูแม่น ๆ ค่ะ
15/08/2024
บทที่ 3 มันจะเป็นไปได้หรือ
15/08/2024
บทที่ 4 ฉันไม่ได้โกหก
15/08/2024
บทที่ 5 ไปกับผมก็แล้วกัน
15/08/2024
บทที่ 6 หาเรื่องแท้
15/08/2024
บทที่ 7 ก็แค่กลัวการมีคู่
15/08/2024
บทที่ 8 ตามแรงปรารถนา
15/08/2024
บทที่ 9 สนุกด้วยกัน
15/08/2024
บทที่ 10 ไอ้คนทะลึ่ง
15/08/2024
บทที่ 11 เขินไหม
15/08/2024
บทที่ 12 ผมเองไม่มีใคร
15/08/2024
บทที่ 13 หนูไม่ได้เป็นอะไร
15/08/2024
บทที่ 14 เอ๊ะ! ยังไง
15/08/2024
บทที่ 15 เล่นกับไฟสิเน่หา
15/08/2024
บทที่ 16 จากกันสักพัก
15/08/2024
บทที่ 17 ตกหลุมรักแล้วหรือ
15/08/2024
บทที่ 18 ไม่กลัวท้องหรือ
15/08/2024
บทที่ 19 สร้างกระแส
15/08/2024
บทที่ 20 กลัวไม่ได้ผัว
15/08/2024
บทที่ 21 เข้าใจผิด
15/08/2024
บทที่ 22 ข่าวลือ
15/08/2024
บทที่ 23 พ่อหาคู่ให้
15/08/2024
บทที่ 24 ลุ้นเต็มที่
15/08/2024
บทที่ 25 ถ้าไม่ใช่ ก็ไม่ใช่
15/08/2024
บทที่ 26 โชคดีที่ไม่ท้อง
15/08/2024
บทที่ 27 จริงจัง
15/08/2024
บทที่ 28 อย่าคิดมาก
15/08/2024
บทที่ 29 ต้องให้เวลาซึ่งกันและกัน
15/08/2024
บทที่ 30 ต้องเรียนรู้กัน
15/08/2024
บทที่ 31 ฉันไม่สามารถลืมเขา
15/08/2024
บทที่ 32 ผมมาหาเธอ
15/08/2024
บทที่ 33 คนร้ายกาจ
15/08/2024
บทที่ 34 ไฟปรารถนา
15/08/2024
บทที่ 35 เรื่องหนักใจ
15/08/2024
บทที่ 36 เรื่องจริง คือ...
15/08/2024
บทที่ 37 Oop!
15/08/2024
บทที่ 38 รู้แล้วจะหนาว
15/08/2024
บทที่ 39 ตอนจบ ได้ลงจากคาด
15/08/2024
หนังสืออื่นๆ ของ คุณธิดา
ข้อมูลเพิ่มเติม