หัวใจเจ้าสาวจอมเกเร

กิ๊ก... เสียงกดรีโมตรถเพื่อเปิดประตูดังขึ้น

ดาวประดับเปิดประตูรถสปอร์ตสีขาวคันเก่งของตัวเองและกำลังจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ ทันใดนั้นผ้าสี

ขาวชื้น ๆ ก็ลงมาประกบที่จมูกและปากของเธอ ลมหายใจที่สูดเข้าไปแรง ๆ กลิ่นฉุนกึกที่เข้าไปเต็มปอดของเธอ ทำให้แข้งขาของเธอเริ่มอ่อนแรง ดาวประดับรับรู้ได้ถึงร่างของผู้ชายตัวใหญ่ที่สอดมือปิดปากเธออยู่ด้านหลัง แล้วยังสอดแขนอีกข้างรั้งร่างของเธอเอาไว้ สติของเธอดับวูบลงไปในทันที

ชายคนนั้นพาร่างของเธอเข้าไปไว้ในรถของเธอ แล้วตัวเขาขึ้นไปนั่งประจำคนขับรถชายหนุ่มสตาร์ตรถก่อนจะขับออกไปจากตรงนั้น

“ขอโทษนะคุณดาว ผมจำเป็นต้องทำแบบนี้ เพื่อให้การแต่งงานของคุณพ่อของคุณผ่านไปซะก่อน” เขากับพูดกับร่างที่ไร้สติ ดาวประดับนั่งคอพับคออ่อนอยู่ที่เบาะข้าง

จังหวัดภูเก็ต ห้องแต่งตัวเจ้าสาว สิราณี ทรัพย์สมุทร เธอมีสีหน้าเคร่งเครียด จ้องมองตัวเองในกระจก ชุดแต่งงานสีขาวยาวปกคลุมคร่อมไปถึงปลายเท้า ช่างกำลังบรรจงติดดอกไม้บนผ้าคลุมผมสีขาว ช่างคนนั้นส่งยิ้มให้อย่างพึงพอใจในผลงานของตัวเอง

“สวยมากเลยนะคะคุณต้า”

สิราณียังคงมีสีหน้าเศร้าสร้อย ไม่มีใครมาร่วมงานแต่งงานของเธอเลยสักคน ไม่ว่าจะเป็นลุง ป้า น้า อา หรือว่าญาติ ๆ คนไหน เพราะไม่มีใครสนับสนุนและเห็นดีไปกับเธอด้วย

คุณเภา ราษฎร์บูรณะ เจ้าบ่าวของเธอ เป็นผู้ชายที่อายุมากกว่าสิราณีเกือบยี่สิบห้าปี ถึงแม้จะฐานะดีมาก ทุกคนต่างเตือนให้เธอหาคนที่อายุไล่ ๆ กันมาเป็นคู่ชีวิต และนั่นเป็นเหมือนจุดแตกหักที่ทำให้ทุกคนตัดขาดจากสิราณี

ยกเว้นพี่ชายของเธอเท่านั้น พี่อีวาน เขาเท่านั้นที่อยู่เคียงข้างและคอยเป็นกำลังใจให้เธอเสมอ คุณเภาไม่ใช่ผู้ชายที่จะฉกฉวยเอาแต่ผลประโยชน์ของตัวเอง อีวานเชื่ออย่างหมดใจว่า คุณเภารักสิราณีจริง ๆ และทั้งคู่ได้แสดงออกมาว่าอยากจะอยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต

“พี่ ๆ มีใครเห็นพี่เต็ม พี่ชายของต้าบ้างไหมคะ”

“ยังไม่เห็นมาในงานเลยนะคะคุณต้า” หทัยคนรับใช้ที่คุณเภาจ้างให้มาเป็นคนดูแลส่วนตัวของสิราณีตอบขึ้น

“ไปไหนของเขานะ ต้าโทรหาพี่เต็มตั้งหลายรอบแล้วก็ไม่รับสาย ก็รู้อยู่ว่าเป็นวันสำคัญของต้าแท้ ๆ ไหนรับปากว่าจะมางานนี้ด้วย พี่เต็มนะพี่เต็ม”

น้องสาวบ่น เพราะรู้สึกขาดความมั่นใจลงไปนิดหนึ่ง คุณเภาเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวของเธอ

“เสร็จหรือยังจ๊ะ” เขาถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ส่งยิ้มมาให้กับสิราณี แววตาของเขาแสดงออกมาว่าทั้งยินดีและดีใจมาก ๆ

“เสร็จแล้วค่ะ” แทนที่จะยิ้มตอบเขาแต่เธอกลับทำหน้ายุ่งเหยิง

“เป็นอะไรไปละจ๊ะ ทำไมต้าจึงทำหน้ายุ่ง ๆ แบบนี้ ฮึ...”

“ก็พี่เต็มนะสิคะ ยังไม่มาอีก” ทำเสียงน้อยอกน้อยใจ

“เต็มอาจจะติดงานหรือเปล่า” คุณเภาจับมือของเธอไปกุมเอาไว้

“ก็นัดกันแล้วนี่คะ พี่เต็มรับปากกับต้าอย่างหนักแน่น รับปากว่าจะยกเลิกทุกงานเพื่อจะมางานแต่งของต้า ทำไมถึงได้เบี้ยวกันก็ไม่รู้ เรามีกันแค่สองคนพี่น้องค่ะ” เธอถอนหายใจออกมาเสียงดัง

“ข้อนั้น ผมรู้แล้ว ตอนนี้พวกเราจะรอพี่เต็มคนเดียวไม่ได้แล้วนะ เพราะว่ามันจะเสียฤกษ์ อีกอย่างแขกผู้ใหญ่ก็มาคอยกันเต็มไปหมด” เขาชี้ให้เธอดูนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง

“ค่ะ ต้าทราบค่ะ” เธอลุกขึ้นตามแรงฉุดของคุณเภา คล้องแขนเขาพร้อมที่จะเดินออกมาจากห้อง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก บริกรเคาะอยู่ที่หน้าประตู หทัยรีบเดินไปเปิดในทันที

ช่อดอกไม้ช่อใหญ่ถูกยื่นเข้ามาในห้อง หทัยรีบรับเอาไว้ แล้วหยิบการ์ดที่เสียบอยู่ขึ้นมาดู

“อ่านสิหทัย” คุณเภาเอ่ยปากอนุญาต

“ค่ะคุณเภา” เธอก้มหน้าลงไปอ่านการ์ดใบนั้น

“ยินดีกับต้า น้องรักของพี่ด้วย ขอให้วันนี้เป็นวันที่ต้ามีความสุขที่สุดนะครับ รักน้องสาวของพี่มาก พี่เต็ม”

“อ้าว แค่นี้หรือ” สิราณีพูดขึ้น

“มีอีกค่ะ” หทัยรีบพลิกกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ที่พับมาด้วยกันคลี่ออกอ่าน

“พี่ติดงานด่วนมาก งานด่วนจริง ๆ เลี่ยงไม่ได้จริง ๆ พี่ขอโทษต้าด้วยนะ แล้วเมื่อพี่เสร็จธุระ พี่จะกลับมาให้ต้าเลี้ยงข้าวครับ พี่เต็ม”

“ดูสิคะคุณเภา พี่เต็มทำกับต้าอีกแล้วนะคะ เบี้ยว ไม่มางานนี้จริง ๆ ด้วย”

“คงเป็นเรื่องงานจริง ๆ ละมั้งที่เป็นเหตุผลให้พี่เต็มของต้ารีบยกต้าให้ผมตอนที่ผมไปขอ เพราะเขายุ่งมากจนไม่มีเวลาดูแลคุณ” คุณเภาออกอาการหัวเราะ

สิราณีหันมายิ้มหวานให้เขา ยังไม่ทันที่จะก้าวออกไปจากห้อง ชมนาถเดินเข้ามาหาด้วยหน้าตาตื่น

“คุณเภาคะ” ออกอาการสั่น สบตากับผู้เป็นเจ้านายแบบกริ่งเกรง

“มีอะไรหรือ ฉันบอกแล้วไงว่า ฉันไม่อนุญาตให้ใครที่บ้านมาร่วมงานนี้”

คุณเภาดูไม่ชอบอกชอบใจนักที่เห็นชมนาถมาที่นี่ สิราณีรีบขยับมือบีบมือของคุณเภาเพื่อปราม สีหน้ายิ้มแย้มของคุณเภาเมื่อกี้หายไปแล้ว

“คุณนาถมีอะไรหรือคะ ถึงได้มาที่นี่” สิราณีถามแทน

“เอ่อ...” ชมนาถอึกอัก

“อ้ำอึ้งอยู่ได้ รีบพูดเข้านาถ งานแต่งงานของฉันกับคุณต้ากำลังจะเริ่มแล้วนะ” เสียงกร้าวและนัยน์ตาดุส่งไปถึงชมนาถ

“ค่ะ คะ... คือ คุณเภาคะ คุณหนูดาวไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน ตั้งแต่เมื่อคืนค่ะ” ท่าทีร้อนใจด้วยความเป็นห่วงดาวประดับมาก ๆ

คุณเภาสั่นหน้าแบบระอาใจ นัยน์ตาไม่มีความกังวลใจเกี่ยวกับเรื่องที่ได้ยินเลย