จุดเริ่มต้นมันเกิดขึ้นจากความผิดพลาด~~ เพียงเพราะแค่เอกสารฉบับเดียวเท่านั้นที่ฉันดันเซ็นผิด!! ใครจะไปคิดว่ามันจะนำพาชีวิตของฉันให้ผกผันอย่างที่ใครก็ไม่อาจจะคาดเดาได้...
อุ๊บ!!
“อี๊ดดดด อ่อย อัน นะ อ่อย อัน”
อึก...อึก!!
“อ่อยยย อันนนนน...~~”
และนั่นก็เป็นภาพความทรงจำสุดท้ายของฉันที่เกิดขึ้น ก่อนที่สติของฉันจะดับวูบไป โดยที่ฉันทำได้เพียงแค่ตั้งคำถามตัวเองในใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน...
เฮือกกก ~~
“แฮ่ก แฮ่ก แค่ก แค่ก เฮือก...” ทันทีที่ฉันฟื้นคืนสติ ฉันก็รีบหอบเอาอากาศเข้าหายใจให้เต็มปอดอย่างกับคนที่เพิ่งฟื้นขึ้นจากการสำลักน้ำ
"โอ๊ย...มึนหัวจัง" ฉันพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะพยายามรวบรวมสติที่เบลอจากฤทธิ์ยาสลบให้กลับมา
และเมื่อสติสัมปชัญญะของฉันได้ฟื้นคืนตัวจนแทบจะเป็นปกติแล้ว ภาพความทรงจำก่อนที่ตัวเองจะสลบลงไปก็ทำให้ฉันถึงกับเบิกตากว้างขึ้นมาด้วยความตกใจ พร้อมกับออกอาการลุกลี้ลุกลนหลังเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองถูกลักพาตัวมา
"ทะ...ที่ไหน...ที่นี่มันที่ไหน"
ฉันใช้สายตากวาดมองไปทั่วบริเวณโดยรอบจนพบว่าตัวเองได้ถูกจับมายังสถานที่ที่เหมือนกับโกดังเก็บของแห่งหนึ่ง ก่อนที่คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ พร้อมกับสมองที่พานึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านั้น...
ความทรงจำที่ฉายโชว์เข้ามาในโสตประสาททีละฉากทีละตอนถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น ได้ฉายภาพหลังจากที่ฉันเลิกงานวันสุดท้ายก่อนหยุดสุดสัปดาห์ ฉันที่ตั้งใจจะไปเดินเล่นหาของกินที่ตลาดนัดใกล้ ๆ ที่ทำงานดั่งที่เคยทำเป็นประจำ อีกทั้งความรู้สึกที่ฉันยังจำได้ดีถึงความอยากกินลูกชิ้นร้านโปรด ความตั้งใจที่มุ่งมั่นตั้งแต่ก่อนเลิกงานทำให้ฉันเดินจ้ำเท้าไปอย่างเร่งรีบ พร้อมกับก้มหน้าหาเศษเหรียญที่อยู่ในกระเป๋าไปพร้อมกัน
โดยไม่ทันได้เอะใจเลยว่า...การเดินไปตลาดนัดของฉันในวันนี้มันจะเป็นเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของฉันไปตลอดกาล...
"เอ...อยู่ไหนน๊า ~~" ฉันงึมงำกับตัวเองหลังจากก้มคว้านหาเศษเงินในกระเป๋าไม่เจอสักที
และในจังหวะเพียงแค่เสี้ยวนาทีนั้นเอง ในขณะที่ฉันกำลังก้ม ๆ เงย ๆ หาเศษเหรียญในกระเป๋าอยู่นั้น ฉันที่ไม่ทันได้คาดคิดว่าวันนี้เส้นทางที่ฉันกำลังเดินไปมันจะมีอันตรายซ่อนอยู่ อีกทั้งยังไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างจนไม่ทันได้สังเกตว่าบัดนี้ที่ข้างกายของฉันได้ถูกเหล่าชายฉกรรจ์ตัวใหญ่ตรงเข้ามาประชิดตัว
"อ่ะ...นี่พวกคุณ" ในขณะที่ฉันกำลังจะออกปากร้องทักออกไปตามสัญชาตญาณการเอาตัวรอดที่รับรู้ได้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น ปากที่ยังไม่ทันได้ส่งเสียงโวยวายหรือกรีดร้องขอความช่วยเหลือใด ๆ ออกไปก็กลับถูกผ้าผืนบางโป๊ะเข้ามาที่ใบหน้า โดยปฏิกิริยาการตอบสนองของร่างกายเจ้ากรรมก็ดันเผลอสูดดมสารที่อยู่บนผ้าผืนนั้นเข้าไปเต็มปอดอย่างไม่รู้ตัว
"อ่ะ...อื้ออออ..." และสิ่งที่ฉันสูดดมเข้าไปนั้นก็ได้ทำให้ฉันถึงกับภาพตัดไปแทบจะในทันที...โดยที่ฉันทำได้แค่ส่งเสียงอู้อี้เป็นสิ่งสุดท้ายอยู่ในลำคอ...
สิ้นกระบวนการทางสมองประมวลภาพเหตุการณ์ที่เกิดจนครบถ้วน ฉันถึงกับหัวใจเต้นสั่นระรัวด้วยความหวาดกลัวทันที ภาพความจำที่ตอกย้ำให้ฉันเข้าใจถึงสถานการณ์คับขันที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่นั้น ส่งผลทำให้ดวงตากลมโตสวยเบิกกว้าง พร้อมกับปากที่ร้องโวยวายลั่นออกไปตามสัญชาตญาณของความกลัวที่เกิดขึ้นของมนุษย์
"กรี๊ดดดดด~~ นะ...นี่พวกนายจับฉันมาทำไม ปล่อยฉันไปนะไอ้พวกบ้า!!” เสียงโหวกเหวกโวยวายของฉันดังขึ้นทันที พร้อมกับตัวเองที่พยายามหยัดตัวลุกขึ้นยืน แต่ทว่า...กลับถูกชายร่างกำยำหน้าถมึงทึงที่ยืนอยู่ไม่ไกลกดไหล่เอาไว้ไม่ให้ขยับได้ดั่งใจปรารถนา
“เหอะ...ฟื้นสักทีนะ ปล่อยให้กูรอได้ตั้งนาน”
และเสียงเยือกเย็นทุ้มกังวานที่ถูกส่งออกมาจากร่างของคนคนหนึ่ง เสียงที่ฟังดูทรงอำนาจอย่างบอกไม่ถูก ช่างเป็นเสียงที่ทำให้ฉันถึงกับเงียบลงแทบจะในทันที
ฉันค่อย ๆ หันหน้ามองไปยังต้นทางของเจ้าของเสียงที่เปล่งออกมาเมื่อครู่ แต่น่าแปลกตรงที่...ทั้งที่แม้ว่าใจของฉันกำลังร้อนรนอยากจะรู้ความจริงถึงเหตุผลที่เขาลักพาตัวฉันมามากแค่ไหน แต่ทว่า...สัญชาตญาณข้างในของฉันมันกลับบอกว่าฉันไม่ควรต่อรองหรือกวนประสาทคนตรงหน้าในเวลานี้
และทันทีที่สมองสั่งการออกมาอย่างนั้น สายตาของฉันก็หลุบมองต่ำอย่างอัตโนมัติทันที โดยไม่ลืมที่จะมองไปยังผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าอย่างระมัดระวัง สายตาของฉันมองตรงเริ่มพินิจพิจารณาตัวตนของเขาไล่จากปลายเท้าขึ้นไปยังศีรษะ ภาพรองเท้าหนังสัตว์ชั้นดีราคาแพงหูฉี่ที่ไขว่ห้างกระดิกเป็นจังหวะอยู่ตรงหน้าทำให้ฉันรู้ได้ทันทีว่าคนคนนี้ต้องเป็นหัวหน้าของพวกคนที่จับตัวฉันมาอย่างแน่นอน
"หึ...อยากเห็นหน้าจังว่าเป็นไอ้ตาถั่วที่ไหนมาจับคนผิดตัวได้เนี้ย...เดี๋ยวแม่จะแจ้งความให้เข็ด" ฉันงึมงำพร้อมกับเลื่อนสายตามองสูงขึ้นไป
แล้วภาพกางเกงสูทสีดำสนิทที่ทาบทับอยู่บนร่าง มันช่างดูรับเข้ากับสัดส่วนของขาอันเรียวยาวคู่นั้นที่กำลังไขว่ห้างอยู่ จนฉันเผลอแอบคิดเอาเองว่า...นี่ขนาดว่าเขายังไม่ยืนเต็มความสูงยังดูหุ่นดีขนาดนี้ ถ้าได้เห็นเขาเต็ม ๆ ตาเขาจะดูดีมากขนาดไหน
(หึ๊ยยยย...มันใช่เวลาไหมเนี้ยยัยลิน...ตั้งสติ ๆ)
และในขณะที่ฉันกำลังสำรวจผู้ชายมาดสุขุมที่นั่งสง่าอยู่ตรงหน้าอยู่นั้น เขาที่เหมือนจะรู้ตัวว่ากำลังถูกฉันพินิจพิจารณาร่างกายของเขาอย่างเสียมารยาท และคงด้วยความไม่พอใจที่ตนเองถูกจับจ้องไม่วางตาแบบนั้น เขาถึงกลับปล่อยพลังเสียงทำลายล้างโสตประสาทใส่หูฉันทันที
“มึงมองพอหรือยัง...ห๊ะ!!” เสียงเข้มที่ตวาดลั่นถึงกับทำให้ฉันสะดุ้งโหยง จนเผลอเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของเสียงด้วยความตกใจ
(คุณพระคุณเจ้า...หล่อมาก...คนอะไรหล่อวัวตายควายล้ม หล่อลากกระชากมดลูกจริง ๆ หล่อแบบไร้ซึ่งแรงต้านทาน ใบหน้าคมเข้มที่มีสันกรามขึ้นชัดเจน หนวดและเคราที่ขึ้นปกคลุมแบบชายตะวันออกกลาง ช่างรับกับริมฝีปากหยักหนาที่ถ้าหากยกยิ้มขึ้นคงทำให้ผู้หญิงที่ได้เห็นต่างหลอมละลายราบเป็นหน้ากลองแน่ อีกทั้งจมูกที่โด่งขึ้นเป็นสันสวยที่แม้แต่ผู้หญิงอย่างฉันยังต้องอิจฉา โดยเฉพาะดวงตาสีน้ำตาลคาราเมลประกายวาวโรจน์คู่นั้นช่างเข้ากันกับคิ้วหนาทรงสวยเสียเหลือเกิน...แม่เจ้า...นี่ยังไม่รวมความผิวที่ว่าขาวดูสุขภาพดี...เฮ้อออ...ช่างเป็นใบหน้าและรูปร่างที่เป็นดั่งเทพประทานสร้างสรรค์อย่างแท้จริง) ฉันที่มองไปยังคนตรงหน้าตาค้าง พร้อมกับสรรเสริญเขาในใจ
แต่ในขณะที่ฉันกำลังตกตะลึงในความหล่อเหลาของคนตรงหน้าอยู่นั้น ฉันที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยว่า ณ เวลานี้ไม่ใช่แค่ฉันเพียงคนเดียวแล้วเท่านั้นที่ตาค้างตกตะลึงในรูปร่างหน้าตาของเขา แต่ทว่า...ตัวของคนตรงหน้าเองเขาก็กำลังตกตะลึงพรึงเพริดมองตาค้าง หลังจากได้เห็นฉันอย่างเต็มตาไม่ต่างกัน...
บทที่ 1 ตอนที่ 1 ลักพาตัว
12/10/2024
บทที่ 2 ตอนที่ 2 คนค้ำประกัน
13/10/2024
บทที่ 3 ตอนที่ 3 เป็นหนี้ก็ต้องใช้!!
15/10/2024
บทที่ 4 ตอนที่ 4 ค้ำประกันให้ผัว!!
15/10/2024
บทที่ 5 ตอนที่ 5 ลูกหนี้ตัวจริง
16/10/2024
บทที่ 6 ตอนที่ 6 เมียขัดดอก!!
16/10/2024
บทที่ 7 ตอนที่ 7 ครอบครัวแตกสลาย
17/10/2024
บทที่ 8 ตอนที่ 8 ผู้หญิงคนใหม่ของ...
17/10/2024
บทที่ 9 ตอนที่ 9 เล่นชู้!!
18/10/2024
บทที่ 10 ตอนที่ 10 เมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย
19/10/2024
บทที่ 11 ตอนที่ 11 ธาตุแท้!!
23/10/2024
บทที่ 12 ตอนที่ 12 อันตราย!!
23/10/2024
บทที่ 13 ตอนที่ 13 คุกคาม!!
23/10/2024
บทที่ 14 ตอนที่ 14 หนีเอาตัวรอด...
23/10/2024
บทที่ 15 ตอนที่ 15 สูญเสียเพื่อปกป้อง
23/10/2024
บทที่ 16 ตอนที่ 16 วันที่หลุดพ้น
23/10/2024
บทที่ 17 ตอนที่ 17 รู้ใจ
24/10/2024
บทที่ 18 ตอนที่ 18 หาเรื่อง!!
25/10/2024
บทที่ 19 ตอนที่ 19 ชีวิตใหม่
25/10/2024
บทที่ 20 ตอนที่ 20 บริษัท SBTeir
26/10/2024
บทที่ 21 ตอนที่ 21 บริษัท DLKK
26/10/2024
บทที่ 22 ตอนที่ 22 จุดเปลี่ยน...
28/10/2024
บทที่ 23 ตอนที่ 23 ไปใช้หนี้!!
28/10/2024
บทที่ 24 ตอนที่ 24 เริ่มต้นสัญญาร้าย
28/10/2024
บทที่ 25 ตอนที่ 25 งานแรก'หนึ่งล้าน'
29/10/2024
บทที่ 26 ตอนที่ 26 มีคนเล่นตุกติก!!
29/10/2024
บทที่ 27 ตอนที่ 27 กลั่นแกล้ง
29/10/2024
บทที่ 28 ตอนที่ 28 เล่นกับเหยื่อ
29/10/2024
บทที่ 29 ตอนที่ 29 เหยื่อตัวแสบ!!
29/10/2024
บทที่ 30 ตอนที่ 30 ถอด...ชิ้นละล้าน
30/10/2024
บทที่ 31 ตอนที่ 31 มาถอดตรงนี้
30/10/2024
บทที่ 32 ตอนที่ 32 ไม่ใส่จ่ายเพิ่ม!!
30/10/2024
บทที่ 33 ตอนที่ 33 ปลุกบางอย่างให้ตื่นขึ้น
31/10/2024
บทที่ 34 ตอนที่ 34 จูบลดหนี้
01/11/2024
บทที่ 35 ตอนที่ 35 หลับคาอก
01/11/2024
บทที่ 36 ตอนที่ 36 อยากเอาทำเมีย
02/11/2024
บทที่ 37 ตอนที่ 37 แก้ผ้า!!
02/11/2024
บทที่ 38 ตอนที่ 38 ใหญ่เกินไปไหม...
04/11/2024
บทที่ 39 ตอนที่ 39 เกือบไป...
04/11/2024
บทที่ 40 ตอนที่ 40 ตัวละครลับ...
04/11/2024
หนังสืออื่นๆ ของ พาวิจิตร
ข้อมูลเพิ่มเติม