💫คำโปรย💫 " ขาแข้งสั่นถึงเพียงนี้แล้ว! เจ้ายังจักมีแรงหนีข้าได้อีกอย่างนั้นรึ? หึ.. เช่นนั้นข้าคงต้องทำให้เจ้าหมดแรงก่อนสินะ! ข้าใคร่รู้นัก ว่าเจ้าจักมีแรงหนีไปที่ใดได้อีก..” 💫อารัมภบท💫 พญาครุฑหนุ่มนามว่า พระมหิงส์เวหะ ราชโอรสแห่งเมืองครุฑดินแดนทักษิณ เมืองสินธุ เป็นพญาครุฑหนุ่มรูปงาม ผิวสีเข้ม คมคร้าม นัยน์ตาสีชาด(สีเลือด) รูปกายสง่างาม ยากจักหาครุฑาหนุ่มตนใดมาเปรียบได้ ครั้นเมื่อพญาครุฑหนุ่มต้องสูญเสียต้องสูญเสียคู่หมั้นที่ตนรักให้แก่กษัตริย์อสุราตนหนึ่งไป ..ใจพญาครุฑหนุ่มมันแสนเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียนางไปแต่กลับทำอันใดมิได้เลย มิหนำซ้ำนางยังมีใจแก่กษัตริย์อสุราตนนั้นอีก แต่ทว่า! เมื่อพระมหิงส์เวหะได้พบกับ นรีทิพย์อัปสร ญาติผู้น้องของกษัตริย์อสุราตนนั้น ความเจ็บปวดที่มีอยู่กลับแปลเปลี่ยนไปโดยเขาไม่รู้ตัว พญาครุฑหนุ่มได้ฉุดคร่าอัปสรตัวน้อยกลับไปถิ่นฐานของตน เพียงใคร่จักเอาคืนกษัตริย์อสุราตนนั้น และได้เชยชมนางจนสมใจ แต่กว่าจะรู้ตัว พญาครุฑหนุ่มก็ทั้งรักทั้งหลงนางอัปสรตัวน้อยจนถอนตัวถอนใจมิได้เสียแล้ว ________💫_________ เรื่อง : พญาครุฑอุ้มสม (เล่ม๑) ผู้เขียน : รดามณีนัฐฐ์ ภาพปก : Dayny_white พิสูจน์อักษร : รดามณีนัฐฐ์ นิยายเรื่องนี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม ห้ามทำการคัดลอด เลียนแบบ หรือดัดแปลงเนื้อหาส่วน ใดส่วนหนึ่งของานเขียนนี้ รวมทั้งการจัดเก็บ ถ่ายทอด บันทึก ถ่ายภาพ ไม่ว่ารูปแบบหรือวิธีการใดๆ ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น ________💫_________ #คำเตือน นิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะสำหรับนักอ่านที่อายุต่ำกว่า ๑๘ ปี โปรดใช้วิจารณญาณก่อนอ่าน นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นจากความคิดและจินตนาการของไรต์ล้วน ๆ เป็นเรื่องราวของความรักในยุคของวรรณคดี ที่ไม่เคยปรากฏอยู่ในวรรณคดีใดมาก่อน ลักษณะความพิเศษของตัวละครมีเรื่องราวเหนือธรรมชาติและสถานที่ต่าง ๆ จึงเป็นเพียงสิ่งที่สมมุติขึ้นมาเท่านั้น อาจผิดแผก แปลกไปจากตำนานที่เล่าขานกันมา เพราะฉะนั้น ภาษาที่ใช้ จะเป็นภาษาที่มาจากหลายยุคหลายสมัยรวมกัน มีเนื้อหารุนแรง และเนื้อหาบรรยายฉากร่วมรักระหว่างหญิงชายอย่างโจ่งแจ้ง เนื้อหาที่ไม่เหมาะสมของตัวละครที่ ไม่สมควรลอกเลียนแบบ ________💫_________
ขาเรียวงามกึ่งเดินกึ่งวิ่งเรียบไปตามชายฝั่งทะเลอย่างไร้จุดหมายเป็นเวลานาน นรีทิพย์อัปสรอ่อนล้าจนแทบจะไม่เหลือเรี่ยวแรง แต่ละย่างก้าวที่เดินไปนั้นขาเรียวสั่นแทบจะล้มทั้งยืน
อัปสรตัวน้อยสุดแสนเหนื่อยหอบจนใจแทบจะขาด และคิดว่านางน่าจะหนีมาไกลจากอาณาจักรของพญาครุฑหนุ่มพอควรแล้ว นางควรหยุดพักเอาแรง ไม่อย่างนั้นคงไม่มีแรงหนีต่อแน่
ตากลมกวาดมองหาที่พักพิงและเพื่อหลบซ่อนตัว ก่อนจะเห็นต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น ร่างเล็กที่แสนเหนื่อยล้าก้าวเดินอย่างไร้เรี่ยวแรงไปยังต้นไม้ต้นนั้น
ฟึบ! ..ปึก!
!!!!
ทว่า! ไม่ทันที่จะไปถึงนรีทิพย์ก็ต้องสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่อร่างหนาของพญาครุฑหนุ่มโบยบินพุ่งตรงลงมาสู่พื้นตรงเบื้องหน้าด้วยความเร็ว
หมับ!
มือหนากระชากร่างเล็กเข้ามาไว้ในวงแขนแกร่งพลางกอดรัดจนแน่นขนัด
“ เหตุใด!! ในหัวของเจ้าถึงคิดแต่จักหนีข้านัก นรีทิพย์!! ”
“ กรี๊ดดด!!! ปล่อยข้านะ!! ”
นรีทิพย์อัปสรกรีดร้องออกมาสุดเสียงด้วยความตกใจและหวาดกลัว แม้มือเล็กจะไร้เรี่ยวแรงแต่ก็พยายามจะทุบและผลักอกแกร่งเท่าที่แรงจะมี
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
“ หึ.. ข้าคงจักปราณีเจ้ามากเกินไปสินะ! เจ้าถึงกล้าหนี ”
“ ฮึก ข้ามิได้ใคร่จักอยู่ที่นี่ ข้ามิได้ทำผิดอันใด ฮึก ใยข้าจักต้องทนอยู่กับครุฑชั่วที่เอาแต่รังแกข้าเช่นท่านด้วยเล่า.. ปล่อยข้านะ!! ”
น้ำเสียงที่ดื้อดึงของนรีทิพย์ทำเอาพญาครุฑหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นพลางจ้องหน้านางเขม็งก่อนจะเอ่ยบางอย่างออกมา
“ ข้าเคยเตือนเจ้าแล้วมิใช่หรือ ว่าอย่าคิดหนี เพราะมันจะทำให้เจ้าเจ็บตัวมากกว่าเดิม ”
“.......”
“ หากจักหนี.. เจ้าจักต้องหนีให้พ้นนรีทิพย์ เพราะหากเจ้าหนีมิพ้น เจ้าจักต้องรับโทษทัณฑ์... อย่างหนัก! ”
น้ำเสียงอันเย็นเยียบมาพร้อมกับแววตาที่แผ่รังสีอำมหิตของพระมหิงส์เวหะ ทำเอาร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนแกร่งนั้นถึงกับสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว
“ อึก! ฮึก พระมหิงส์ ท่านปล่อยข้าไปเถิดนะ ขะ..ข้าสัญญาว่าจักมิบอกผู้ใด ได้โปรด.. ฮึก ”
นรีทิพย์ตัวสั่นเทาพยายามร้องขอความเห็นใจจากพญาครุฑหนุ่มน้ำเสียงสั่น หยาดน้ำสีใสไหลรินอาบสองแก้มเนียนเมื่อรู้ว่านางมิอาจจะหนีพ้นจากเงื้อมือของเขาได้
“ ขาแข้ง สั่นถึงเพียงนี้แล้ว! เจ้ายังจักมีแรงหนีข้าได้อีกอย่างนั้นรึ? หึ.. เช่นนั้นข้าคงต้องทำให้เจ้าหมดแรงก่อนสินะ! ข้าใคร่รู้นัก ว่าเจ้าจักมีแรงหนีไปที่ใดได้อีก..”
“ อึก! ไม่นะ! พระมหิงส์.. อย่าทำ ฮึก! ”
ตากลมเบิกกว้างทันใดพร้อมกับใบหน้าสวยส่ายเป็นพัลวัน นรีทิพย์กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เมื่อเข้าใจความหมายที่พญาครุฑหนุ่มพูดดี
“ เตรียมตัวรับโทษทัณฑ์ของเจ้าให้ไหวเล่า.. นรีทิพย์ ”
พูดจบปีกใหญ่สีมณีราคสยายออกจนสุดก่อนจะกระพือด้วยความแรง ร่างหนาของพญาครุฑหนุ่มที่โอบรัดร่างเล็กของอัปสรน้อยอยู่ก็โพยพุ่งขึ้นสู่ท้องเวหาด้วยความเร็ว
______💫______
บทที่ 1 บทนำ
29/10/2024
บทที่ 2 ตอนที่ ๑ แรกพบ
29/10/2024
บทที่ 3 ตอนที่ ๒ ความเจ็บปวดที่แปรเปลี่ยน
29/10/2024
บทที่ 4 ตอนที่ ๓ ความบังเอิญ
29/10/2024
บทที่ 5 ตอนที่ ๔ ต้องชดใช้
29/10/2024
บทที่ 6 ตอนที่ ๕ ฉุดคร่า
29/10/2024
บทที่ 7 ตอนที่ ๖ จูบแรก
29/10/2024
บทที่ 8 ตอนที่ ๗ ยอมรับชะตะกรรมNC++
29/10/2024
บทที่ 9 ตอนที่ ๘ อีกเดี๋ยว..ก็จักหายเจ็บNC++
29/10/2024
บทที่ 10 ตอนที่ ๙ ต้องทบทวนให้ใหม่
29/10/2024
บทที่ 11 ตอนที่ ๑๐ ไฟโทสะ
29/10/2024
บทที่ 12 ตอนที่ ๑๑ บทลงโทษNC++
30/10/2024
บทที่ 13 ตอนที่ ๑๒ ปิดทางออก
30/10/2024
บทที่ 14 ตอนที่ ๑๓ คำขู่
30/10/2024
บทที่ 15 ตอนที่ ๑๔ รอยรักที่จงใจสร้าง
30/10/2024
บทที่ 16 ตอนที่ ๑๕ น่าสงสัย
30/10/2024
บทที่ 17 ตอนที่ ๑๖ ความเป็นชายถูกปลุก
30/10/2024
บทที่ 18 ตอนที่ ๑๗ อย่าดื้อกับข้าNC++
30/10/2024
บทที่ 19 ตอนที่ ๑๘ ปลุกสัตว์ร้ายNC++
30/10/2024
บทที่ 20 ตอนที่ ๑๙ หนี!!
30/10/2024
บทที่ 21 ตอนที่ ๒๐ รับโทษทัณฑ์!NC++
30/10/2024
บทที่ 22 ตอนที่ ๒๑ ปรับตัว
30/10/2024
บทที่ 23 ตอนที่ ๒๒ น่าเอ็นดู
30/10/2024
บทที่ 24 ตอนที่ ๒๓ ความอ่อนโยนครั้งแรก NC++
30/10/2024
บทที่ 25 ตอนที่ ๒๔ มันยังมิพอNC++
30/10/2024
บทที่ 26 ตอนที่ ๒๕ ความคิดถึง
30/10/2024
บทที่ 27 ตอนที่ ๒๖ ความโหยหาNC++
30/10/2024
บทที่ 28 ตอนที่ ๒๗ หวงแหนNC++
30/10/2024
บทที่ 29 ตอนที่ ๒๘ ปรับอารมณ์แทบไม่ทัน!
01/11/2024
บทที่ 30 ตอนที่ ๒๙ รอยยิ้มที่จางหาย
01/11/2024
บทที่ 31 ตอนที่ ๓๐ หิวอย่างอื่นNC+++
01/11/2024
บทที่ 32 ตอนที่ ๓๑ กินไม่เคยอิ่มNC+++
01/11/2024
บทที่ 33 ตอนที่ ๓๒ ปลุกน้อง
01/11/2024
บทที่ 34 ตอนที่ ๓๓ สัญญา NC+++
01/11/2024
บทที่ 35 ตอนที่ ๓๔ คู่หมาย
01/11/2024
บทที่ 36 ตอนที่ ๓๕ อาการผิดปกติ
01/11/2024
บทที่ 37 ตอนที่ ๓๖ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
01/11/2024
บทที่ 38 ตอนที่ ๓๗ ไฟริษยา
01/11/2024
บทที่ 39 ตอนที่ ๓๘ ครุฑน้อยNC+++
01/11/2024
บทที่ 40 ตอนที่ ๓๙ หน้าที่NC+++
01/11/2024
หนังสืออื่นๆ ของ รดามณีนัฐฐ์
ข้อมูลเพิ่มเติม