เธอสวยเลือกได้จนสามารถปรายเสือร้ายให้เป็นแมวเชื่อง ๆ ได้ “จีบฉันไม่ง่ายหรอกนะคะ ฉันไม่สนใจจะเป็นของเล่นบนเตียงให้ใคร” “แหมใครจะใจร้ายให้คุณอยู่ในฐานะของเล่นกันล่ะครับ อย่างคุณต้องพิเศษกว่านั้นอยู่แล้ว” “พิเศษแบบไหนล่ะคะ คู่ขา คู่นอนหรือว่าเด็กคุณ” “นั่นสิครับ แบบไหนดี” “คู่นอนดีไหมคะ จบแล้วก็จบกัน ไม่ต้องยืดเยื้อ” “คุณชอบทำให้ผมประหลาดใจอยู่เรื่อยกับความตรงจนน่าใจหาย” “นักธุรกิจนี่คะ อ้อมค้อมไปก็เสียเวลาเปล่า ๆ สู้ยิงประตูเลยดีกว่า” “ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เลยไหมล่ะครับ” ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเป็นคนเดียวกับผู้หญิงน่ารังเกียจคนนั้น เธอเปลี่ยนไปจนเขาแทบจำไม่ได้ ที่สำคัญเด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ข้างเธอนั้นลูกเขาแน่นอน เพราะฉะนั้นภาระกิจตามจีบแม่ของลูกจึงเริ่มขึ้น ‘กักหัวใจไว้ใกล้รัก’ เป็นเรื่องต่อจาก ‘กองหัวใจไว้ตรงรัก’ เขาเลขาฯ สายโหด เนื่องจากต้องช่วยเจ้านาย เขาจึงได้ทำลายผู้หญิงเลว ๆ คนหนึ่ง แต่ที่ไหนได้ เขากลับมาพบภายหลังว่าเธอยังบริสุทธิ์ ผิดกับทาทางร่านร้ายที่เธอแสดงออกภายนอก และความบริสุทธิ์ของเธอถูกทำลายด้วยน้ำมือเขาเอง เธอกลายมาเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว เธอถูกตัดขาดจากครอบครัว ทว่าวันหนึ่งกลับต้องมาเจอคนที่คิดว่าไม่ว่าชาตินี้ชาติไหนก็ไม่อยากเจอหน้าเขาอีกแล้ว คนที่เป็นพ่อของลูกเธอ เมื่อค้นพบความจริงบางอย่าง การตกหลุมรักจึงไม่ใช่เรื่องยากเลย เขาจึงเริ่มปฏิบัติการตามจีบแม่ของลูก เธอคิดว่าเขาจะพรากลูกไปจากเธอ แต่ผิดแล้ว เขาต้องการทั้งแม่และลูก และจะกักหัวใจท้องสองไว้กับเขาตลอดไป
เสียงดนตรีดังกระหึ่มเรียกการเคลื่อนไหวของเหล่านักท่องราตรีให้ออกมาขยับโยกปลดปล่อยความสนุกท่ามกลางบรรยากาศครึกครื้นในโซนชั้นล่างของผับชื่อดังในเมืองใหญ่
ลลิสาเดินออกจากห้องน้ำในโซนชั้นสองที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ราวกั้นแล้วกวาดสายตามองหาเพื่อนบางคนในกลุ่มที่ปลีกตัวลงไปสนุกด้านล่างมาสักพักใหญ่ตามประสาคนชอบห่วงที่ต้องรับหน้าที่ดูแลและเก็บตกเพื่อนยามเมาไม่มีสติอยู่ตลอด
“ยายแก้วกับยายปรายไปเต้นอยู่ไหนกันวะเนี่ย แล้วคนเยอะแบบนี้ฉันจะหายังไงเจอล่ะทีนี้”
หญิงสาวบ่นไปมองหาไป มือก็กดโทรศัพท์โทรตามเพื่อนไปด้วย โทรทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าแม่พวกนั้นคงไม่ได้ยินเสียงนี่แหละ จนหลายรอบเข้าก็ยังไม่มีหวัง เธอจึงได้แต่ถอนหายใจแล้วยอมแพ้ สองขาจึงก้าวฉับ ๆ ไปทางบันไดทางขึ้นโซนวีไอพีชั้นสาม แต่ก็ต้องหงุดหงิดหนักกว่าเก่าเมื่อเจอคู่รักนักเที่ยวยืนนัวเนียขวางทางอยู่
เธอปรายสายตาอย่างรังเกียจไปที่คนทั้งคู่ บันไดมันก็แคบแค่นี้ เดินสวนกันยังแทบจะสิงร่างยังอุตส่าห์เจอคนอดอยากได้อีก นี่คือสิ่งที่เธอคิดแต่เธอก็ฉลาดพอที่จะไม่พูดออกไปให้ลำบากตัวเองแน่นอน ยิ่งในสถานที่แบบนี้และไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายเป็นใคร เกิดเป็นคนเมาที่ไม่มีสติแล้วเธอพูดจาผิดหูไปแล้วโดนทำร้ายขึ้นมาคงไม่คุ้มกัน แต่จนแล้วจนรอดทั้งสองร่างก็ยังไม่ยอมแยกออกจากกันเสียที จนเธออดรนทนไม่ไหว
“ขอโทษนะคะ ช่วยหยุดนัวกันก่อนได้ไหมคะ”
เสียงหวานเอ่ยขัดจังหวะคนทั้งคู่หลังจากที่ยืนกรอกตามองบนมาสักพักแต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรดีขึ้นเลย กลับกันสองคนตรงหน้ากลับยิ่งนัวเนียกอดรัดกันหนักขึ้นจนไม่สนใจว่าใครจะมองอยู่ด้วยซ้ำ
เมื่อได้ยินเสียงเรียกน่ารำคาญสองสามครั้งติด ๆ กัน ชายหญิงจึงผละออกจากกันด้วยอาการขัดใจ ฝ่ายชายหันมองผู้มาขัดจังหวะด้วยหางตาพร้อมกับเสียงสะบัดห้วนราวกับจะประกาศให้รู้ว่าไม่พอใจมากแค่ไหน
“โทษที คืนนี้ฉันมีคนไปด้วยแล้ว ไว้วันหลังนะ”
คำพูดที่หลุดออกมาประโยคแรกจากผู้ชายที่ไร้มารยาทยิ่งทำให้ลลิสาต้องจิกตามองแรงเข้าไปอีก มักมากยังไม่พอ หลงตัวเองยิ่งหนัก แค่หน้าตาดีนิดหน่อยคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะติดสอยห้อยตามไปทุกคนเลยหรือไง ไอ้ผู้ชายสำส่อนเอ๊ย!
“ทานโทษนะคะ เมื่อกี้ฉันคงพูดไม่ชัดเจน ฉันจะบอกว่าช่วยหลีกทางให้หน่อยค่ะ ฉันจะขึ้นไปข้างบนค่ะ”
หญิงสาวย้ำช้า ๆ ชัด ๆ แต่น้ำเสียงฟังดูก็รู้ว่าเธอหงุดหงิดมากแค่ไหน ผิดกับอีกฝ่ายที่เผยรอยยิ้มพอใจตรงมุมปาก ส่งให้ใบหน้าสไตล์ลูกครึ่งดูกวนอารมณ์จนเธอแทบอยากจะเอาเล็บข่วนหน้าหล่อ ๆ นั่นเพื่อระบายโทสะให้หายหัวเสีย
“บันไดก็ออกจะกว้าง ทำไมไม่ขึ้นไปล่ะยะ มัวยืนดูคนอื่นเขาจู๋จี๋กันทำไม”
คู่ขาของฝ่ายชายพูดแทรกขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าตัวเองไม่มีส่วนร่วมกับพวกเขาเลยทั้งที่ยืนทนโท่อยู่ตรงนี้ทั้งคน สองมือเธอไขว่คว้าแขนของชายหนุ่มมากอดไว้อย่างหวงแหน เชิดหน้ามองผู้หญิงไร้มารยาทที่บังอาจมาก่อกวนด้วยสายตาที่ประกาศว่าผู้ชายคนนี้เป็นของเธอ ใครก็ห้ามแย่งทั้งนั้น
“หึ! กว้างบ้านป้าเธอสิ แหกตามองไหมว่ามันยังกว้างไม่ถึงเมตรครึ่งเลย ฉันคงเป็นไรฝุ่นมั้งถึงจะเดินแทรกเธอกับเขาที่รัดกันอย่างกับงูเหลือมไปได้”
ลลิสาตอกกลับอย่างไม่ไว้หน้าหลังจากที่อดทนสงบปากสงบคำมานาน ความแสบสันของเจ้าหล่อนเรียกรอยยิ้มพอใจจากผู้ชายที่ยืนเงียบอยู่ได้ เขาเกิดนึกสนใจในตัวเธอขึ้นมาทันที จะว่าไปแล้วเธอก็ดูสวยปราดเปรียวไม่หยอก
“อีบ้า แกว่าฉันเหรอ”
ผู้หญิงชุดแดงแสนสั้นรีบปล่อยแขนที่กอดอยู่มายืนดิ้นอยู่ตรงหน้าเพราะคำพูดที่ด่าเสมือนว่าเธอโง่ ใจจริงอยากเดินเข้าไปตบคนขัดจังหวะใจจะขาด แต่กลัวคู่ควงอย่างภาวัตไม่พอใจเลยต้องรักษาความเรียบร้อยเอาไว้สักหน่อย
“ไม่ได้ว่าหรอก ชมอยู่” คู่กรณีลอยหน้าลอยตาตอบอย่างยียวน
“หน็อย อี.....” สาวชุดแดงที่ถูกยั่วโมโหทนไม่ไหวจึงยกนิ้วที่มีเล็บยาวถูกเคลือบด้วยสีแดงเงาวับขึ้นชี้หน้าคู่กรณี
“พอได้แล้ว” คนที่ยืนเงียบอยู่นานแทรกขึ้นมาอย่างระอากับเหตุการณ์ประเภทนี้ เขาถูกพวกผู้หญิงตบตีแย่งกันบ่อยจนชินชา
เขาเลิกสนใจคู่ขาด้านข้างแต่กลับส่งยิ้มหวานให้กับสาวอีกคนแทน แววตาคมขยับไหวตามความพอใจที่พุ่งขึ้นเรื่อย ๆ ปฏิเสธไม่ได้ว่าร่างกายของเขามีปฏิกิริยากับเจ้าของร่างบางนี้ ที่แม้จะไม่ได้อยู่ในชุดที่ดูแล้ววาบหวิวจนน่ากลัว แต่มันกลับกระตุ้นเขาได้ดีเกินคาด
“แต่คุณภาวัตคะ นังนี่มันว่าเรานะคะ” คู่ขาสาวยังคงไม่ยอมแพ้
“เฉยเถอะน่า แล้วเธอก็ไปได้แล้วไป” ภาวัตตัดบทอย่างรำคาญ แล้วพยักหน้าให้เธอเดินลงไปโซนล่างโดยไม่ต้องรอเขา
ธนบัตรสีเทาสามสี่ใบถูกยื่นให้อีกฝ่ายที่รับไปอย่างรู้งานโดยไม่อิดออด ถึงคืนนี้จะไม่ได้ไปต่อกับชายหนุ่มที่ว่ากันว่าร้อนแรงและแซ่บมาก แต่อย่างน้อยก็ได้ค่าเสียเวลามาใช้สบาย ๆ
“ขอบคุณค่ะคุณภาวัตขา ไว้เรียกใช้เจนอีกนะคะ” หญิงสาวเอ่ยปากขอบคุณด้วยเสียงหวานหยดย้อยที่ประดิษฐ์มาเพื่อลูกค้ากระเป๋าหนักเป็นพิเศษพร้อมกับเขย่งตัวขึ้นหอมแก้มสองข้างของชายหนุ่มก่อนจะผละออกไป
“อ้าว ยังยืนอยู่อีกเหรอครับคุณ....”
ภาวัตจงใจถามกวนประสาททั้งที่เขาก็ยังคงมองเห็นอยู่ตลอด แต่อยากแหย่เธอเล่นไปอย่างนั้นเอง ไม่รู้ทำไมพอเห็นหน้าเธอไม่พอใจเขากลับรู้สึกว่ามันน่ารักอย่างบอกไม่ถูก
บทที่ 1 การพบกันที่ไม่น่าจดจำเอาเสียเลย 1
26/11/2024
บทที่ 2 การพบกันที่ไม่น่าจดจำเอาเสียเลย 2
26/11/2024
บทที่ 3 ปลดปล่อย
26/11/2024
บทที่ 4 แผนรุก
26/11/2024
บทที่ 5 ลูกค้าวีไอพี 1
26/11/2024
บทที่ 6 ลูกค้าวีไอพี 2
26/11/2024
บทที่ 7 ดินเนอร์สุดพิเศษ 1
26/11/2024
บทที่ 8 ดินเนอร์สุดพิเศษ 2
26/11/2024
บทที่ 9 ดำน้ำ 1
26/11/2024
บทที่ 10 ดำน้ำ 2
26/11/2024
บทที่ 11 ฟ้าฝนเป็นใจ 1
26/11/2024
หนังสืออื่นๆ ของ ปรียาดา
ข้อมูลเพิ่มเติม