คลั่งรักน้องรหัส

Name: คลั่งรักน้องรหัส
Rating: 5.0 (1 reviews)

B.J.BEN

โรแมนติก | จบเล่ม

5.0

ความคิดเห็น

711

ชม

บท

โปรย คลั่งรักน้องรหัส เมื่อเสืออย่างเขาอยากฟันน้องรหัสแล้วทิ้ง คิดแค่จะจีบเธอเล่น ๆ ได้แล้วตีจาก แต่ไหงดันไปตกหลุมรักเธอเข้าเต็มเปา เขา... อัครัฐ พี่รหัสสุดหล่อขวัญใจสาว ๆ เธอ... แพรพิมพ์ดาว สาวน้อยแสนสวยน่ารักแต่จนแสนจน บวกความเฉิ่มเชยสุดบรรยาย เมื่อความจริงเปิดเผยว่าเขาแค่หลอกเล่น เธอก็พร้อมตีจาก แม้จะเสียใจเพียงใดก็ตาม แต่เธอไม่อยากเป็นของเล่นใคร แต่เขานี่สิไม่ยอมปล่อยเธอไปตลอดชีวิต!

โรแมนติก เรื่องสั้น ดราม่า หวาน

บทที่ 17 17

12-30 10:28

บทที่ 1 1

“รอนานไหมคะพี่รัฐ” เสียงใสของสาวน้อยปีหนึ่งนามว่าแพรพิมพ์ดาวทำให้อัครัฐที่จอดรถรออยู่รีบลงไปเปิดประตูรถในทันที

“ไม่นานครับ” อัครัฐเอ่ยบอกสาวน้อยด้วยรอยยิ้ม เธอเป็นน้องรหัสของเขา และตอนนี้กำลังคบหาดูใจกันอยู่

แพรพิมพ์ดาวเป็นสาวน้อยปีหนึ่ง นักศึกษาทุนยากจนที่เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยแห่งนี้ และรับจ๊อบทำงานไปทั่ว นั่นรวมถึงการรับทำรายงานและสอนพิเศษให้นักเรียนม. ปลายด้วย

ความเฉิ่ม ๆ เชย ๆ ของเธอทำให้เพื่อนสนิททั้งสองของเขาท้าพนันให้เขาตามจีบแพรพิมพ์ดาวให้ได้

ใช่ว่าเธอดูเชยๆ ตามประสาเด็กสาวบ้านนอก แต่เธอมีหน้าตาโดดเด่นและสวยมากเชียวล่ะ

แรก ๆ ที่เขาตามจีบเธอ เธอไม่สนใจเขาเลย รวมถึงหนุ่ม ๆ หลายคนที่ตามจีบเธอ เธอก็ไม่สนใจหนุ่มพวกนั้นเช่นกัน

แม้เธอจะดูเชยแสนเชย แต่งตัวธรรมดาและทำงานไปเรียนไป แทบไม่มีเวลาว่าง แต่รูปร่างหน้าตาของเธอก็สวนทางกับการแต่งตัวอย่างสิ้นเชิง

ใช่แล้วเธอเป็นคนสวย หุ่นดีและผิวดี

เขาไม่ละความพยายาม ยิ่งยากยิ่งอยากได้ เลยตามจีบเธอจนสำเร็จ เพราะเขาได้ช่วยเหลือเธอเอาไว้จากพวกนักเรียนช่างที่ตีกัน จนก่อเกิดความประทับใจต่อกัน อีกทั้งยังเป็นพี่รหัสที่หมั่นดูแลเอาใจน้องรหัสอย่างเธอทุกครั้งที่มีโอกาส

แม้จะเป็นแฟนกันแล้ว แต่แพรพิมพิ์ดาวค่อนข้างหวงเนื้อหวงตัว เสือผู้หญิงอย่างเขาไม่เคยได้แตะต้องไปมากกว่ากอด แค่จูบยังไม่เคยได้จูบเลย

อัครัฐพาหญิงสาวไปรับประทานอาหาร ก่อนจะพาไปส่งที่หอพักในมหาวิทยาลัย

หอพักที่นี่มีกฎเข้มงวดต้องกลับเข้าหอพักก่อนสองทุ่ม เขาไม่สามารถพาเธอไปเถลไถลที่ไหนได้ นอกจากวันเสาร์และวันอาทิตย์ที่ยังพอมีเวลาอยู่ด้วยกัน แต่ส่วนใหญ่แล้วเธอก็จะรับจ๊อบทำงานและสอนพิเศษ บ้างก็รับจ้างทำรายงาน กลายเป็นเขาเองที่ต้องตามไปเฝ้าเธอทุกที่เหมือนเงาตามตัว

“ไอ้รัฐ กูถามมึงจริงสิวะ” กวินเอ่ยถามเพื่อนรักด้วยความสงสัยใคร่รู้

“ถามอะไรวะ

“กับน้องแพรคนสวย สรุปเสือผู้หญิงอย่างมึงได้เคยอะไรกับน้องหรือยังวะ”

“ยังเลย” อัครัฐตอบตามจริง

เสียงหัวเราะดังขึ้น ทำให้อัครัฐรู้สึกหงุดหงิดพอสมควร

“หัวเราะทำส้นตีนอะไรของมึงวะ”

“ขาอ่อนก็น่าจะยังไม่เคยเห็น กูเห็นมึงเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงอยู่หลายเดือนแล้ว สรุปยังไม่ได้แอ้มอีกเหรอวะ”

“เขาค่อนข้างหวงตัว” จริง ๆ เขาก็รู้สึกภาคภูมิใจอยู่ไม่น้อยที่เธอไม่ใช่ผู้หญิงปล่อยเนื้อปล่อยตัว

แรกเริ่มเดิมทีเขาตั้งใจจีบเธอเพื่อหวังหลอกฟันนั่นแหละ เพราะเพื่อนท้าพนันเขา เนื่องจากแพรพิมพ์ดาวเป็นสาวน้อยปีหนึ่งที่มีหนุ่มหลายคนตามจีบ แต่ก็จีบไม่สำเร็จสักคน อกหักกันเป็นทิวแถม เพื่อนสองคนของเขาคือกวินกับเปรมจึงท้าให้เขาลองจีบดู ถ้าจีบสำเร็จ พวกมันจะยอมเลี้ยงข้าวฟรีทั้งปีเลย

เนื่องจากความเมาและความคะนองปาก เขาก็บ้าจี้ไปรับปากพวกมัน

แต่เขาจะชนะพนันก็ต่อเมื่อหลอกให้เธอรัก ก่อนจะฟันแล้วทิ้ง

เนื่องจากสนใจเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงยอมรับปากด้วยความคะนอง ผลสุดท้ายเขานี่แหละไม่ยอมปล่อยเธอไป

“หวงตัวแล้วทำไมวะ เสือแบบแกก็หงอกลายเป็นแมว ให้เขาเล่นตัวเหรอวะ” เปรมเอ่ยแซว

“ไม่ใช่อย่างนั้น” อัครัฐทำหน้ายุ่งเหมือนโดนเพื่อนไล่บี้

“ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วมันอย่างไหนวะ เสียเชิงชะมัดว่ะไอ้รัฐ คบกันตั้งหลายเดือนแกยังไม่ได้แม้แต่จะเห็นขาอ่อนเขา กับคนอื่นไม่เกินสามวันแกจัดชุดใหญ่ไฟกะพริบ”

“แกพูดเหมือนฉันเป็นพวกบ้ากามอย่างนั้นแหละ” อัครัฐด่าเพื่อน

“ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น แต่มันนานเกินไปแล้ว ตั้งหลายเดือน หรือว่าแกชอบยายเฉิ่มนั่น”

“หุบปากไปเลย คนอย่างฉันเหรอจะชอบผู้หญิงเชยๆ แบบนั้น”

“แล้วแกยึกยักอะไรอยู่ว่ะ”

“แกจะพูดให้ได้อะไรวะนี่ แล้วเลิกซักได้แล้ว ฉันไม่ใช่จำเลยของแกสักหน่อย” อัครัฐเริ่มหงุดหงิด

“แกคงจำได้ว่าถ้าแพรพิมพ์ดาวขึ้นปีสองแล้วแกยังไม่ได้หล่อน แกแพ้พนันต้องเลี้ยงข้าวพวกฉันหนึ่งปีเต็ม” กวินยิ้มขำ เขากับเปรมพนันกันอีกทอดว่า ยังไงก็ต้องชนะแน่ ๆ

“เออ ๆ จำได้” อัครัฐรับคำไปอย่างนั้นเอง ศักดิ์ศรีค้ำคอน่ะใช่ แต่เขาเองก็ยังไม่มีโอกาสเหมาะ

ที่เขาอยากได้เธอไม่ใช่เพราะการเดิมพันกับเพื่อนเพียงอย่างเดียว แต่เพราะเธอดูมีคุณค่าน่าปรารถนา เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จะปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ใครง่าย ๆ

ฐานะอย่างเขาหากจะเลี้ยงข้าวเพื่อนไปอีกสิบปี ขนหน้าแข้งก็ไม่ร่วง เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงคบกับเธอได้นานหลายเดือนเช่นนี้ และในช่วงเวลาที่คบหากันเขาก็ไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย อาจเพราะต้องตามติด ต้องตามจีบ ต้องตามเทคแคร์ดูแลเอาใจใส่ทั้งในฐานะแฟนและพี่รหัส เขาเลยเลิกสนใจผู้หญิงทุกคนรอบ

กายไปโดยปริยาย แม้ว่าพวกหล่อนจะมาทอดสะพานให้เขาเพียงใดก็ตาม

“แกจะยอมแพ้ก็ได้นะโว้ย!”

“ฉันนี่นะจะแพ้พวกแก”

อ่านต่อ