หลอกรักสาวน้อยไร้เดียงสา

Name: หลอกรักสาวน้อยไร้เดียงสา
Rating: 5.0 (1 reviews)

B.J.BEN

โรแมนติก | จบเล่ม

5.0

ความคิดเห็น

212

ชม

บท

โปรย หลอกรักสาวน้อยไร้เดียงสา เมฆแค่เดิมพันกับเพื่อนว่าจะจีบสาวน้อยพระพายให้ติด แล้วเขาจะได้ที่ดินตรงเชิงเขาที่อยากได้จากเพื่อน หลังจากจีบติดแล้วเขาก็ทิ้งเธอไป หัวใจของเขาก็อยู่ไม่สุข ต้องกลับป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้เธออีกครั้งเพื่อขอโอกาสครั้งที่สอง ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "ที่พี่เมฆหายไปเพราะอย่างนี้ใช่ไหม" เธอรอเขาทุกวัน เขาก็ไม่กลับมา คิดเป็นห่วงกลัวว่าเขาจะเจ็บไข้ไม่สบายอะไรหรือเปล่า "รู้ก็ดีแล้ว พี่เองก็ไม่ได้ล่วงเกินอะไรเธอ ถือว่าเราไม่เคยรู้จักกัน เธอมีผู้ชายมาให้เลือกมากมาย เธอก็ควรที่จะเลือกคนดี ๆ สักคนที่รักเธอจริง พี่เองก็เป็นตัวเลือกหนึ่งของเธอไม่ใช่เหรอ" พระพายเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเมฆ ก่อนที่จะฟาดฝ่ามือลงบนซีกหน้าของเขาเต็มแรง เพียะ! ใบหน้าของเขาหันไปตามแรงตบ เมฆดุนดันกระพุ่งแก้ม ใบหน้าของเขาชาไปทั้งแถบ คมตกใจ เขากลัวเพื่อนจะทำอะไรรุนแรงกับพระพาย พระพายกล้ามากที่ตบเมฆจนหน้าหัน "ถ้าเธอตบพี่เสร็จ ก็ไปได้แล้ว ถือว่าเราหายกันที่พี่หลอกเธอก็แล้วกัน" เมฆพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "พี่ไม่ใช่ตัวเลือก แต่พระพายเลือกเพราะชอบพี่จริง ๆ พี่เห็นความรักของพระพายเป็นแค่เรื่องพนันขันต่อ พระพายเสียใจจริง ๆ ที่ให้ใจคนแบบพี่ ความรักของพระพายมีค่า ไม่ใช่จะให้ใครมาเหยียบย่ำได้ง่ายๆ พี่ดูถูกน้ำใจของพระพาย" พระพายพูดทั้งน้ำตา เมฆมองเด็กสาวไม่วางตา เขาเองก็ไม่เคยคิดว่าจะมีผู้หญิงคนไหนกล้าตบเขาจนหน้าหันแบบนี้มาก่อน เพราะในชีวิตมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าหา "ลาก่อนค่ะ หวังว่าเราจะไม่เจอกันอีก" พระพายปาดน้ำตาทิ้ง ก่อนจะหันหลังเดินหนีมา

โรแมนติก เรื่องสั้น ดราม่า

บทที่ 13 13

12-30 10:22

บทที่ 1 1

“คนไหนของมึงวะที่ว่าจีบยากจีบเย็นนักหนา” เมฆเอ่ยถามคมเพื่อนรัก

“คนนั้นไงที่ขายขนมอยู่นั่นแหละ จีบยากฉิบหาย กูถอดใจเลยว่ะ” คมชี้ไปยังสาวน้อยแสนสวยคนหนึ่ง

เมฆหันไปมองก็พบว่าหญิงสาวคนนั้นสวยจับจิตจับใจ น่าจะมีผู้ชายมาชอบเยอะ

“เล่นตัวหรือเปล่าวะ สวย ๆ แบบนี้น่าจะมีผู้ชายชอบเยอะ”

“มีผู้ชายมาชอบเยอะจริงๆ นั่นแหละ ผู้ชายทั้งโสดและไม่โสดทั้งในหมู่บ้านและหมู่บ้านใกล้เคียงตามจีบหัวกระไดบ้านไม่แห้ง”

“เล่นตัวเผื่อเลือกหรือเปล่าวะ ถ้ายังไม่ตัดสินใจคบใครเขาก็มีสิทธิ์เลือกคนที่ดีที่สุดนี่หว่า ผู้ชายทุกคนที่จีบหล่อนก็น่าจะประเคนทุกอย่างที่อยากได้ให้จนหมด”

“ไม่รู้ว่ะ กูนี่เอาอะไรไปให้ก็ไม่เอา จีบอยู่เป็นปีแล้วยังไม่ติดเลย ตอนนี้ถอดใจจริงๆ”

“เขาไม่รับของอะไรใครเลยเหรอ” เมฆเอ่ยถาม

“ใช่” คมพยักหน้าให้เพื่อน ซึ่งเมฆนั้นเป็นเพื่อนที่อยู่ต่างหมู่บ้านกัน เพิ่งกลับมาจากกรุงเทพฯ เลยแวะมาเยี่ยมเยียน เขาจึงเล่าให้เพื่อนฟังว่ากำลังจีบผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ แต่หล่อนไม่ยอมใจอ่อนสักที จนเขาถอดใจเลิกจีบหล่อนไปแล้ว

“สวยๆ แบบนี้กูอยากจีบ มึงจะว่าไงวะ” เมฆมองสาวน้อยพระพายไม่วางตา เขาก็อยากรู้ว่าเธอจะยากสักแค่ไหนกัน

“มึงจะจีบก็จีบเลย แต่กูเชื่อว่ามึงจีบไม่ติด”

“ทำไมวะ”

“ก็มีผู้ชายหล่อรวยกว่ามึงมาจีบ เขายังไม่เอาเลย” คมส่ายหน้าไปมา คิดว่าอย่างไรเพื่อนก็จีบพระพายไม่ติดแน่ ๆ

“ถ้ากูจีบติดมึงจะว่ายังไงวะ”

“ถ้ามึงจีบติด อยากได้อะไรกูให้หมดเลย แต่กูว่าจีบไม่ติด”

“กูอยากได้ที่ดินตรงเชิงเขาติดลำธารของมึงว่ะ มันสวยถูกใจกูมานานแล้ว ขอซื้อมึงหลายรอบไม่ยอมขาย ถ้ากูจีบพระพายติด มึงต้องขายให้กูนะโว้ย!”

“เออ ๆ ถ้ามึงจริงจังกูก็พร้อมเดิมพันกับมึง แต่ที่ดินกูขายแพงนะโว้ย! มึงสู้ราคาไหวรึเปล่า”

“กูเคยบอกมึงแล้วว่ากูสู้ราคาไหว แต่มึงไม่ยอมใจอ่อนขายให้กูเอง รอบนี้มึงต้องยอมขายให้กูแน่ ๆ ถ้ามึงแพ้เดิมพัน”

“มึงมั่นใจขนาดนั้นเชียว”

“มั่นใจสิวะ” เมฆมองสาวน้อยพระพายไม่วางตา คมเห็นความพยายามของเพื่อน หากสำเร็จเขาจะยอมขายที่ให้เลย แต่คิดว่าไม่สำเร็จ เขาเฝ้าเทียวไล้เทียวขื่อ ทำดีทุกอย่างพระพายยังไม่ยอมใจอ่อนเลย ผู้ชายคนอื่นก็เช่นกัน แทบจะไปหาบขนมมาขายให้เธอถึงตลาด เธอยังไม่เปิดใจเลย

สองยายหลานขายขนมหมดก็กลับบ้านเหมือนเช่นเคย ขนมของสองยายหลานขายดีเป็นเทน้ำเทท่า เพราะคุณยายทำขนมอร่อยเป็นที่หนึ่งของที่นี่

“มีเงินเท่าไหร่ เอามาให้หมด” จู่ ๆ ก็มีไอ้โม่งกระโดดมาขวางเอาไว้ ทำเอาสองยายหลานตกใจเป็นอันมาก

“นี่ถอยไปนะ อย่าเข้ามานะ ว้าย!” พระพายรีบดึงยายหนีไปอีกด้าน ไอ้โม่งอีกคนก็มาดักหน้าอยู่

ในจังหวะที่กำลังจะเสียท่า ใครคนหนึ่งก็เข้ามาช่วยเอาไว้

“มีคนมาช่วยเราแล้วจ้ะยาย ระวังนะคะคุณ ว้าย!” เธอร้องเพราะเห็นว่าเขาโดนมีดของโจรร้ายปาดเข้าให้

“โอ๊ย!” เมฆร้องขึ้น แต่ก็ยังสู้ยิบตา

“ช่วยด้วยจ้ะ ช่วยด้วยมีคนดักปล้นแถวนี้” พระพายร้องขอความช่วยเหลือเมื่อเห็นชาวบ้านผ่านมา โจรทั้งสองเลยรีบเผ่นหนีเข้าป่าไปในทันที

“คุณเป็นยังไงบ้างคะ” พระพายรีบเข้าไปเอ่ยถาม ชาวบ้านก็วิ่งตามไปแต่ไม่ทัน

“มันหนีไปแล้ว เป็นยังไงกันบ้าง” ชาวบ้านที่ผ่านมาช่วยเอ่ยถาม

“ฉันกับยายไม่เป็นอะไรจ้ะ แต่คุณคนนี้”

“พี่ไม่เป็นอะไร แค่โดนมีดของมันเท่านั้น”

“ไม่เป็นอะไรได้ยังไงจ๊ะ เลือดไหลท่วมเลย รีบไปทำแผลก่อนเถอะจ๊ะ” พระพายเอ่ยอย่างร้อนใจ

“ใช่ ไปทำแผลก่อนเถอะคุณ อุตส่าห์มาช่วยพวกเราเอาไว้ ขอบใจจริงๆ นะ” ยายซ่อนกลิ่นพูดขึ้น ก่อนที่สองยายหลานจะพาเมฆไปทำแผลที่บ้าน

“ขอบคุณพี่อีกครั้งนะจ๊ะที่อุตส่าห์มาช่วย” เธอยกมือไหว้ หลังจากทำแผลให้เขาจนเสร็จ คุณยายก็นำน้ำเย็น ๆ โรยดอกมะลิมาให้เขาดื่ม

เมฆยกมาดื่มอย่างกระหาย ก่อนจะบอกว่าไม่เป็นไร

“อยู่กันแค่สองคนเหรอครับ” เมฆเอ่ยถาม มองบ้านเรือนไทยหลังขนาดกะทัดรัดแล้วนึกชื่นชมอยู่ในใจ เพราะบ้านหลังนี้ถึงแม้จะหลังเล็กไปหน่อย แต่ก็สะอาดสะอ้าน มองแล้วสบายตา บริเวณบ้านมีต้นไม้และดอกไม้ปลูกเอาไว้มากมาย ทำให้รู้สึกสดชื่นสบายใจ เขาคิดในใจว่าสองยายหลานคงจะเป็นคนสะอาดสะอ้านพอสมควร

“ใช่จ้ะ พ่อกับแม่ของพระพายเสียตั้งแต่พระพายยังเล็กน่ะจ้ะ แล้วพี่มาจากไหนเหรอจ๊ะ”

“พี่มาจากอีกหมู่บ้านนึงน่ะ จะมาซื้อที่ทางแถวนี้ปลูกบ้านไว้พักผ่อนน่ะ แถวนี้วิวดี อากาศดี แล้วที่นี่มีคนขายที่บ้างไหม” เมฆเอ่ยถาม

“ก็พอมีนะจ๊ะ วันก่อนลุงปลูกบอกว่าจะขายที่ติดกับเราใช่ไหมจ๊ะยาย” พระพายหันไปถาม

“ใช่จ้ะ เราสนใจไหมล่ะ ที่ตรงใกล้ ๆ นี่แหละ สร้างบ้านตรงนั้นวิวดีเห็นวิวเขาแล้วก็วิวทุ่งนา ลมโกรกดีเชียวล่ะ อากาศไม่ร้อน”

“สนใจครับ คุณยายช่วยติดต่อให้ผมหน่อยได้ไหมครับ”

อ่านต่อ