อุบัติเหตุรถชนทำให้พี่สาวต้องตายจาก เธอจำต้องอยู่ในคราบพี่สาวฝาแฝดเพื่อให้เป็นที่รักของบิดามารดา บิดามารดาที่รักแต่พี่สาวของเธอ แต่เกลียดเธอสุดหัวใจ เพราะเธอเกิดมาแล้วทำให้พวกท่านหุ้นตก ธุรกิจย่ำแย่ แต่นั่นคงไม่เท่ากับว่า เธอไปหลงรักผู้ชายที่เคยโดนพี่สาวสลัดรัก เธอรักเขาคือเรื่องจริง แต่เขาเพียงแค่อยากแก้แค้นเธอเพียงแค่นั้น ***** ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "พี่กรคะ ขอคุยด้วยหน่อยสิคะ" เสียงสั่นระริกเอ่ยขึ้นทางด้านหลัง กรการณ์รอเวลานี้มานานแล้ว จึงเอ่ยขอตัวจากแขกเหรื่อที่มาร่วมแสดงความยินดี "พี่กร มันหมายความว่ายังไงคะ" รุ้งรวิดาเอ่ยถามเสียงสั่น "ก็อย่างที่เห็น" "พี่รักเธอเหรอคะ" "มันสำคัญด้วยเหรอ" "สำคัญค่ะ เพราะระหว่างเรา ไม่สิต้องถามว่าเรื่องของเราพี่จริงจังแค่ไหน" "เราก็แค่ลองคบหากันไม่ใช่เหรอ ไปต่อไม่ได้ก็แค่ถอยห่างกันไป" "คนที่ไม่อยากไปต่อคือพี่กรฝ่ายเดียวหรือเปล่าคะ ไม่ใช่เรา" รุ้งรวิดาเอ่ยถามเสียงสั่น "แล้วแต่จะคิด" เขาตอบอย่างไม่แยแส ท่าทีรู้สึกสะใจของเขาทำให้เธอเพิ่งได้สติว่าที่แล้วๆ มา มันคือความรักจอมปลอม เต็มไปด้วยความหลอกลวงทั้งเพ "พี่มีเธออยู่แล้วเหรอคะ มีเธออยู่อีกคนทั้ง ๆ ที่เราคบกัน" "ไม่นะ เมื่อก่อนเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่พี่เพิ่งรู้ว่าเธอมีค่ามากที่สุด เลยอยากพัฒนาความสัมพันธ์จากเพื่อนเป็นคนรัก" "แล้วทำไมตอนนั้นพี่ไม่บอกกันตรง ๆ ล่ะคะ" เสียงของรุ้งรวิดาสั่นระริกยิ่งกว่าเดิมเสียอีก "ตอนนั้นพี่ยังไม่ได้คิดกับนภาแบบนั้น แต่ตอนนี้พี่เริ่มคิด กับเธอพี่คิดว่าเราก็เป็นแบบนี้ไปตลอดได้นะ เราต่างมีความสุขกันทั้งคู่" "เป็นแบบนี้ต่อไป หมายความว่าจะให้รินเป็นคนในความลับต่อไปเหรอคะ" "ถ้าเธอไม่ขัดเราก็มีกันสามคนได้นะ" เขาพูดอย่างใจร้าย ทำเอารุ้งรวิดาอึ้งไป "ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้" เธอเอ่ยถามเขาทั้งน้ำตา พยายามไม่ให้น้ำตารินไหลให้อับอายและโดนดูถูก แต่ยิ่งเช็ดก็ยิ่งทำให้น้ำตาไหลมากยิ่งขึ้น "..." เขานิ่งไม่ตอบอะไร แต่เธอเห็นแค่ความสะใจในแววตาของเขา "พี่ทำไปเพราะอยากแก้แค้นเหรอคะ" เพิ่งสำนึกได้ก็ตอนนี้ แต่ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นถึงเพียงนี้ "ไม่ใช่ พี่ก็แค่ทำเหมือนที่เธอทำ คบกับพี่ แต่เธอก็ยังคบกับคนอื่นได้ทีละหลายๆ คน ถึงพี่จะมีนภา พี่ก็มีเธอได้ เราอยู่กันแบบนี้ได้นะ ไม่เห็นแปลก เอาเป็นว่าเธอมีปัญหาเรื่องเงินเหมือนเมื่อก่อนก็ขอพี่ได้นะ แค่ว่าเมื่อก่อนไม่ได้นอนด้วยกัน แต่ตอนนี้อาจจะต้องนอนด้วยกันบ้างเพื่อแลกกับเงินที่เสียไป พี่ก็โอเคนะ เป็นการหาความสุขใส่ตัวในรูปแบบหนึ่ง" "พี่กรคิดแบบนั้นจริงๆ เหรอคะ" รุ้งรวิดาถึงกับน้ำตาซึม เธอตกใจ เสียใจ ผิดหวัง และรู้สึกเศร้าจนหัวใจเจ็บปวดรวดร้าวไปหมด ที่ยังยืนอยู่เพราะไม่อยากล้มลงไปให้เขาเหยียบย่ำให้จมดินไปมากกว่านี้ "ใช่ ถ้าเธอไม่ติด พี่ก็ไม่ติด" เพียะ!!! เสียงฝ่ามือดังขึ้น ใบหน้าของกรการณ์หันไปตามแรงตบ "ตบนี้สำหรับที่พี่หลอกกัน รุ้งคงไม่ทำตัวแบบนั้นหรอกค่ะ รุ้งเป็นคนรักใครรักจริง ไม่มีทางใช้ผู้ชายร่วมกับใครแน่นอน" "ก็ดี คบทีละหลายๆ คน เลือกได้หรือยังล่ะว่าจะเอาคนไหน แต่อย่าให้มันรู้นะว่าเสียจิ้นให้พี่แล้ว แต่เอ๊ะ! น่าจะไม่ใช่ เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีทางการแพทย์ทันสมัย บางทีที่เห็นคับๆ แน่นๆ อาจจะไม่ใช่จิ้น แต่เป็นรีแพร์ยกกระชับช่วงล่างที่หลวมโพรกไปแล้ว" แม้จะสะดุดหูกับคำว่ารุ้ง แต่จำได้ ที่เธอบอกว่าเคยใช้ชื่อนี้และมาเปลี่ยนชื่อในภายหลัง เขาจึงปล่อยผ่านไม่คิดจะสนใจ ปากคอเราะรายของเขาทำให้รุ้งรวิดาหายใจแทบไม่ออก "ทำไมพี่เลวแบบนี้" เธอสะอื้นจนตัวโยน เขาไม่ปลอบโยน ไม่รู้สึกผิดสีหน้าแลดูสะใจ ยืนดูเงียบๆ อย่างพึงพอใจ จนเธอรู้สึกโหวงในอก นี่น่ะเหรอผู้ชายที่เธอรักหมดใจ "ลาก่อนนะคะ" เมื่อตัดสินใจได้แล้ว เธอควรพอแค่นี้ จะอยู่ให้เขาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีไปทำไมกัน เธอหมุนกายเดินจากมา น้ำตาร่วงพรูอีกรอบ แรกเริ่มเดิมทีเพื่อที่จะมาขอความช่วยเหลือจากเขา แต่ในตอนนี้เธอหมดหนทางแล้วนั่นเอง นอกจากเขายังจะไม่ช่วยเหลือแล้ว ยังมีแต่จะสมน้ำหน้าให้อีก
บทที่ 1 1
ซีรีส์อย่ารักคนใจร้าย
เล่ม 1 อย่ารักคนใจร้าย
“พี่รินอย่าเป็นอะไรนะคะ เราต้องรอด” รุ้งรวิดาตะกองกอดร่างของพี่สาวเอาไว้แนบอก
เลือดไหลเจิ่งนองไปหมด เพราะเธอกับพี่สาวประสบอุบัติเหตุรถชน เนื่องด้วยถนนลื่น รถจึงตกไหล่ทาง
ในระหว่างช่วงความเป็นความตาย เธอก็ลากร่างของพี่สาวออกมาจากรถได้สำเร็จ
“พี่คงไม่รอดแล้วรุ้ง” รินลดาพูดเสียงแผ่ว วันนี้เธอตั้งใจขับรถไปรับน้องสาวฝาแฝดเพียงคนเดียวมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา ไม่คิดว่าจะเป็นวันจากลาของกันและกัน
เธอรักน้องสาวมาก เพราะมีกันแค่สองคนพี่น้อง แต่บิดามารดานั้นไม่รักรุ้งรวิดาเลย พวกท่านโทษว่าธุรกิจที่บ้านมีปัญหาเพราะรุ้งรวิดาคือตัวซวย หุ้นในพอร์ตสีเขียวตอนเธอลืมตาดูโลก แต่พอรุ้งรวิดาที่คลอดตามออกมาอีกไม่กี่นาที หุ้นก็ร่วงกราว เป็นสีแดงไปทั้งพอร์ต ทำให้บิดาหงุดหงิดเป็นอันมาก
“พี่ริน อย่าพูอะไรน่ากลัวแบบนั้นสิคะ เราต้องรอดสิ รุ้งจะพาพี่ไปหาหมอ” เธอควานหาโทรศัพท์แต่มันพัง รินลดารีบจับมือของน้องสาวเอามากุมเอาไว้ ลมหายใจรวยรินเพราะกำลังจะสิ้นใจ
“พี่ขอเป็นครั้งสุดท้าย” ด้วยความที่รักน้องสาวมาก บิดามารดาไม่เลี้ยงน้องสาวของเธอ พาไปทิ้งเอาไว้กับคุณยาย แต่เธอรักน้องมาก มีเวลาก็จะไปเยี่ยมเยียนอยู่เสมอ
ตอนนี้คุณยายเสีย เธอขอร้องอ้อนวอนบิดามารดาขอไปรับน้องมาอยู่ด้วย โดยการแลกกับที่เธอสอบได้คะแนนเต็มทุกวิชา และทุกอย่างก็สมหวัง เมื่อเธอทำได้ดังปากพูด
“พี่รินจะขออะไร รุ้งให้พี่ได้ทุกอย่าง”
“เมื่อพี่ตาย จงเป็นพี่ เฮือก! จงเป็นพี่”
“ไม่ ไม่ ไม่ พี่ต้องไม่ตาย”
“รับปากสิ เฮือก!” รินลดาจับมือของน้องสาวแน่น รุ้งรวิดาร้องไห้จนสายตาพร่ามัวไปหมด เธอมองมือของพี่สาวที่เต็มไปด้วยเลือด ที่กำลังจับมือของเธอแล้วบีบแน่น
“รุ้งรับปากพี่ทุกอย่าง ขอแค่พี่ไม่ตาย ฮือ ๆ พี่ห้ามตายนะ เราเพิ่งจะได้อยู่ด้วยกันเอง” รุ้งรวิดาส่ายหน้าไปมา น้ำตาไหลพรากอาบแก้ม
“เป็นพี่นะรุ้ง พ่อกับแม่จะได้รัก รุ้งจะมีชีวิตที่ดีกว่าที่เป็นอยู่”
“พี่ริน ไม่นะ ไม่ ไม่ ไม่ พี่ห้ามเป็นอะไรนะ” รุ้งรวิดากอดพี่สาวแนบอก ก่อนที่จะสลบไป
เธอผวาขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
“ริน รินเป็นยังไงบ้างลูก” เรวดีโผเข้ากอดลูกสาวก่อนจะเอ่ยถาม
“ริน” รุ้งรวิดาอึกอักอ้ำอึ้ง
“พ่อกับแม่ดีใจที่รินปลอดภัย”
“รินปลอดภัย แล้วรุ้งล่ะคะ” รุ้งรวิดาไม่รู้ว่าทำไมบิดามารดาถึงเข้าใจว่าเธอคือพี่สาว แต่ก็อดที่จะถามถึงอีกคนไม่ได้ ถามถึงตัวเอง แต่บิดามารดากลับคิดว่าเป็นพี่สาว
“ยายรุ้งตายแล้วลูก เขาไปสบายแล้ว หมดเวรหมดกรรมกันเสียที” เรวดีพูดแล้วถอนใจเฮือกใหญ่
รุ้งรวิดายกมือขึ้นอุดปากก่อนจะสะอึกสะอื้นออกมา เธอกัดมือตัวเองเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น
พี่สาวของเธอตายแล้ว ตายแล้วจริงๆ อย่างนั้นเหรอ
“ดีนะที่รินปลอดภัย ก็ปัทมาน่ะสิ ขับรถผ่านไปทางนั้นพอดี เลยช่วยรินเอาไว้ ศพก็ใส่โลงไปแล้ว ปัทมาเขาจัดการให้ พ่อกับแม่ก็เลยได้มาเฝ้าลูกไง”
“ตะ... ตายแล้วเหรอคะ”
“ไม่ต้องเศร้าหรือเสียใจไปหรอก ยายรุ้งไปสบายแล้ว ก็ดีเหมือนกัน”
“ดะ... ดียังไงคะ” รุ้งรวิดาเอ่ยถามมารดา ไม่มีความเศร้าสลดในแววตาและน้ำสายเลยสักนิด นั่นทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง
คนป่วยรู้สึกรับไม่ได้ ทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างอ่อนแรง กัดฟันเอาไว้ไม่ให้ตัวเองสะอื้นออกมา
“รินก็รู้ว่ายายรุ้งน่ะมันตัวซวย เกิดมาพ่อกับแม่ก็หุ้นตก ธุรกิจครอบครัวตกต่ำย่ำแย่ พอเอามันไปให้คนอื่นเลี้ยงครอบครัวของเขาก็กลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง นี่ขนาดลูกขับรถไปรับมัน ยังเกิดอุบัติเหตุขนาดนี้ คิดดูว่าตัวซวยขนาดไหน”
รุ้งรวิดาได้แต่อึ้ง เธอนอนตัวงอ กัดมือกลั้นเสียงสะอื้น เสียใจจนเจ็บปวดรวดร้าวไปหมดทั้งอก
“รินเป็นอะไรลูก ไม่สบายอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไรค่ะ” รุ้งรวิดาเสียงสั่น นี่ใช่ไหมคำขอครั้งสุดท้ายของพี่สาว ให้เธอเป็นรินลดา อย่าเป็นรุ้งรวิดาเลย เพราะเธอมันตัวซวย
“คุณพ่อกับคุณแม่รู้ได้ยังไงคะว่าหนูคือรินลดา ไม่ใช่รุ้งรวิดา” รวบรวมจิตใจได้ รุ้งรวิดาก็เอ่ยถามเสียงสั่นสะท้าน รู้สึกเจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ออก
“ก็กระเป๋าที่หนูสะพายอยู่มันเป็นกระเป๋าตังค์และบัตรประชาชนของหนูไง แล้วหนูก็ถักเปียแค่ด้านหลังอันเดียว ไม่เหมือนยายรุ้ง ขานั้นชอบถักเปียสองข้าง ปัทมาก็บอกว่าใครคือริน ใครคือรุ้ง เพื่อนเราเองทำไมจะจำเราไม่ได้ล่ะ” คำตอบของมารดาทำให้รุ้งรวิดานิ่งคิด
ก่อนขับรถมาที่บ้าน และเกิดอุบัติเหตุนั้น รินลดาเอากระเป๋าสตางค์ของเธอไปสับเปลี่ยนกับอีกฝ่าย บอกว่าวันนี้อยากเป็นเธอ ให้เธอเป็นพี่สาวดูสักวัน เริ่มจากการถักเปียและแลกข้าวของกันใช้
เหตุนี้ใช่ไหมบิดามารดาถึงเข้าใจว่าเธอคือรินลดา รุ้งรวิดากัดปาก แต่จะบอกว่าคนที่
ตายไม่ใช่เธอ แต่คือรินลดา บิดามารดาคงรับไม่ได้ที่ตัวซวยอย่างเธอทำให้พี่สาวต้องตาย
บทที่ 1 1
05/12/2024
บทที่ 2 2
05/12/2024
บทที่ 3 3
05/12/2024
บทที่ 4 4
05/12/2024
บทที่ 5 5
05/12/2024
บทที่ 6 6
05/12/2024
บทที่ 7 7
05/12/2024
บทที่ 8 8
05/12/2024
บทที่ 9 9
05/12/2024
บทที่ 10 10
05/12/2024
บทที่ 11 11
05/12/2024
บทที่ 12 12
05/12/2024
บทที่ 13 13
05/12/2024
บทที่ 14 14
05/12/2024
บทที่ 15 15
05/12/2024
บทที่ 16 16
05/12/2024
บทที่ 17 17
05/12/2024
บทที่ 18 18
05/12/2024
บทที่ 19 19
05/12/2024
บทที่ 20 20
05/12/2024
บทที่ 21 21
05/12/2024
บทที่ 22 22
05/12/2024
บทที่ 23 23
05/12/2024
บทที่ 24 24
05/12/2024
บทที่ 25 25
05/12/2024
บทที่ 26 26
05/12/2024
บทที่ 27 27
05/12/2024
บทที่ 28 28
05/12/2024
บทที่ 29 29
05/12/2024
บทที่ 30 30
05/12/2024
บทที่ 31 31
05/12/2024
บทที่ 32 32
05/12/2024
บทที่ 33 33
05/12/2024
บทที่ 34 34
05/12/2024
บทที่ 35 35
05/12/2024
บทที่ 36 36
05/12/2024
บทที่ 37 37
05/12/2024
บทที่ 38 38
05/12/2024
บทที่ 39 39
05/12/2024
บทที่ 40 40
05/12/2024
หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN
ข้อมูลเพิ่มเติม