Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ซีรีส์แม่เลี้ยงบำเรอรัก

ซีรีส์แม่เลี้ยงบำเรอรัก

B.J.BEN

5.0
ความคิดเห็น
713
ชม
34
บท

โปรย แม่เลี้ยงบำเรอรัก เมื่อน้าสาวโทร. มาแจ้งข่าวว่าบิดาจะแต่งงานกับใหม่กับสาวน้อยวัยใส ซึ่งก็คือลูกชายเพื่อนของท่าน และยังเคยเกือบจะเป็นเจ้าสาวของเขา กันตพลเลยต้องรีบวิ่งแจ้นมาขัดขวาง ขัดขวางไปขัดขวางมา ไหงได้ว่าที่แม่เลี้ยงมาเป็นเมียเสียได้! ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "อุ๊ย!" พราวเพชรอุทานออกมาเมื่อเห็นกันตภพ เธอรู้จักเขาเป็นอย่างดี เพราะเติบโตมาด้วยกันในหมู่บ้านแห่งนี้ ก่อนที่เขาจะไปเรียนต่อในเมืองหลายปี "ตกใจอะไร" "สวัสดีค่ะพี่กันต์" เธอได้สติก็รีบยกมือไหว้ เห็นสีหน้าบึ้งตึงของเขาก็ทำให้เธอทำตัวไม่ถูก เธอไม่รู้ว่าเขาโกรธอะไรเธอ แต่จะถามก็ไม่กล้า เลยขอตัวเลี่ยงเข้าไปในครัวเพื่อเอาของไปเก็บ "ขอตัวก่อนนะคะ" "จะรีบไปไหนล่ะ" "ว้าย!" เธอร้องเสียงหลงเมื่อเขากระชากเต็มแรง ทำให้ข้าวของในมือหล่นเกลื้อนพื้น "เจ็บนะคะพี่กันต์ ปล่อย!" เธอขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความเจ็บ "จู่ ๆ คิดยังไงถึงเอาผู้ชายคราวพ่อเป็นผัว" "พี่กันต์!" เธอตกใจที่เขาถามเธอแบบนี้ "ตกใจเหรอที่ฉันรู้เรื่องนี้ เมื่อก่อนพ่อก็มักยัดเยียดเธอให้ฉัน แต่ฉันไม่เอา หัวสูงคิดจะหันไปจับพ่อฉันแทน" "มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ" เธอพยายามอธิบาย "ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วมันอย่างไหน" เขากระชากเธอเข้ามาหา ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุดัน "ปล่อยนะคะ พี่กันต์ไม่เข้าใจหรอกค่ะ" "ไม่เข้าใจอะไรเหรอ ไม่เข้าใจความรักของเธอกับพ่ออย่างนั้นเหรอ ฉันต้องไม่เข้าใจอยู่แล้ว เพราะสาวรุ่นแบบเธอกับคนแก่รุ่นพ่อฉัน ไม่มีทางรักกันได้ เธอหวังแค่เงินใช่ไหม" "อย่ามาดูถูกกันนะคะพี่กันต์" เธอสะบัดตัวหนี แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย กดเธอไปกับผนัง ท่าทีเอาเรื่อง "เลิกกับพ่อของฉันซะ ถ้าเธอยังดื้อ อย่าหาว่าไม่เตือน แล้วก็ไสหัวออกไปจากบ้านหลังนี้ด้วย" "พี่กันต์ไปคุยกับคุณลุงเองเถอะค่ะ คุณลุงจะให้คำตอบพี่กันต์เอง แล้วก็ปล่อยพราวได้แล้ว" "คิดว่าพ่อถือหางเลยพูดจาอวดดีกับฉันแบบนี้ใช่ไหม" "ปล่อยค่ะ" "ไม่ปล่อย เธอจะทำไม" เขายักคิ้วอย่างกวนอารมณ์ "ไม่ปล่อยใช่ไหม ได้!" เธอก้มลงกัดแขนเขาเต็มแรง ตอนนี้ต้องเอาตัวรอดเอาไว้ก่อน

บทที่ 1 1

ซีรีส์แม่เลี้ยงบำเรอรัก

เล่ม 1 แม่เลี้ยงบำเรอรัก

กันตพลกำโทรศัพท์แน่นเมื่อได้ยินแม่บ้านสูงวัยรายงานมาทางสายว่าบิดากำลังจะรับสาวน้อยที่ชื่อพราวเพชรเป็นเมีย

เขารู้จักพราวเพชรดี หล่อนเป็นหญิงสาวที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน เห็นกันมาแต่เล็ก ก่อนที่เขาจะมาเรียนต่อและทำงานอยู่ในกรุงเทพฯ

กษมาบิดาของเขาเป็นเศรษฐีร่ำรวยอยู่ในต่างจังหวัด มารดาเสียชีวิตนานแล้ว ท่านยังไม่แต่งงานใหม่ แต่ไม่คิดว่าจะได้รับข่าวว่าท่านจะมีเมียใหม่เป็นหญิงสาวรุ่นราวคราวลูกเช่นนี้

ฟังแล้วทำให้รู้สึกหงุดหงิดยิ่งนัก หงุดหงิดทั้งบิดาที่ไม่เจียมสังขาร หงุดหงิดทั้งผู้หญิงหิวเงินคนนั้น

“ผมจะกลับไปจัดการเรื่องราวทุกอย่างเองครับ พ่อก็อายุมากแล้วยังจะหมกมุ่นกับเรื่องนั้นอยู่อีก แทนที่จะเข้าวัดเข้าวา” บิดาของเขาอายุหกสิบเศษแล้ว ส่วนเมียใหม่อายุแค่ยี่สิบ มันใช่ซะที่ไหน

แล้วพราวเพชรก็ไม่ใช่ใคร เป็นหญิงสาวที่บิดาเขาเคยพูดขำๆ ว่าอยากให้แต่งงานกับเขา แต่ไฉนเลยบิดาถึงเอาทำเมียเสียเอง

เขาไม่ได้จะแย่งผู้หญิงกับบิดา เพราะไม่คิดจะเอายายเด็กกะโปโลนั่นมาทำเมียอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะให้บิดาเอามาทำเมียนี่นา

“น้าก็ไม่รู้จะพูดยังไงน่ะจ้ะ พ่อของเราน่ะเขารักเขาหลงมาก รู้ทั้งรู้ว่านั่นลูกของเพื่อน ก็ยังจะรับมาเป็นเมีย”

“แล้วพราวเพชรยอมเหรอครับ” กันต์พลเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ก็คงยอมมั้งล่ะจ้ะ เพราะย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านแล้วแหละค่ะ” สร้อยทองพูดแล้วถอนใจมาตามสาย

กันตพลร้อนใจยิ่งนัก เขารีบเดินทางกลับบ้านที่ต่างจังหวัดในทันที

เนื่องจากเรียนจบก็ทำงานอยู่ในเมืองใหญ่หลายปี เขาเริ่มเบื่อหน่ายกับงานที่นี่ บิดาเดินทางมาเยี่ยมทีไร ก็มักชวนให้เขากลับไปช่วยกิจการที่บ้านอยู่ร่ำไป

บ้านของเขามีทั้งบ้านและอาคารให้เช่า โรงเลื่อย โรงสี และเรือกสวนไร่นาเป็นจำนวนมาก ที่เขาต้องช่วยบิดาดูแล ควบคุมคนงานและลูกน้อง ดังนั้นการลาออกจากงานกลับไปอยู่ต่างจังหวัด จึงไม่ได้มีผลกระทบกับรายได้ของเขานัก เพราะไม่ได้ทำให้เขากลายเป็นคนตกงานไม่มีกิน เนื่องจากที่บ้านก็มีพร้อมทุกอย่าง แต่ที่เขาทำงานที่นี่เพราะต้องการหาประสบการณ์ชีวิตเท่านั้น

กันตพลเดินทางกลับมาถึงบ้านในตอนค่ำของอีกวัน เขาขับรถมาแบบไม่พักเพราะร้อนใจ แต่มาถึงบ้านสาวใช้ก็รายงานว่า บิดาไม่อยู่บ้าน ไปทำธุระที่จังหวัด ส่วนสร้อยทองก็ไปงานศพญาติอีกตำบลหนึ่ง ทำให้ในบ้านไม่มีใคร

“มีแต่คุณพราวเพชรค่ะ” สาวใช้รายงาน

“แล้วเขาไม่ไหน ไม่อยู่เหรอ เห็นบ้านเงียบ”

“เห็นปั่นจักรยานออกไปตลาดน่ะค่ะ”

“อ้อ...” เขาครางออกมาเหมือนรับรู้

“คุณกันต์ต้องการอะไรไหมคะ” สาวใช้เอ่ยถามเจ้านายหนุ่ม

“ไม่ต้องการอะไร ไปพักเถอะ”

“แล้วอาหารล่ะคะ คุณกันต์กินอะไรมาหรือยัง ดิฉันจะได้ทำให้ค่ะ”

“ขออะไรง่ายๆ ก็แล้วกัน” เขาขับรถมาไกลยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง ก็รู้สึกหิวพอสมควร แต่ใจร้อนดั่งไฟเลยขับรถแบบไม่พักเลย

“ค่ะ” สาวใช้รับคำ เตรียมกับข้าวง่ายๆ ที่พอทำได้ให้เจ้านายหนุ่ม เพราะแม่ครัวใหญ่อย่างสร้อยทองไม่อยู่ ก่อนจะกลับบ้านพักของตัวเองไป

กันตพลเดินเข้าห้องนอนของตัวเอง อาบน้ำอาบท่าเสร็จก็ออกมารับประทานอาหารที่สาวใช้จัดเตรียมเอาไว้ให้

ชายหนุ่มชะงักเมื่อเดินออกมาจากห้องก็เจอเข้ากับสาวน้อยที่ปั่นจักรยานเข้ามาที่บ้าน พร้อมด้วยหิ้วข้าวของเข้ามามากมาย

“อุ๊ย!” พราวเพชรอุทานออกมาเมื่อเห็นกันตพล เธอรู้จักเขาเป็นอย่างดี เพราะเติบโตมาด้วยกันในหมู่บ้านแห่งนี้ ก่อนที่เขาจะไปเรียนต่อในเมืองหลายปี

“ตกใจอะไร”

“สวัสดีค่ะพี่กันต์” เธอได้สติก็รีบยกมือไหว้ เห็นสีหน้าบึ้งตึงของเขาก็ทำให้เธอทำตัวไม่ถูก

เธอไม่รู้ว่าเขาโกรธอะไรเธอ แต่จะถามก็ไม่กล้า เลยขอตัวเลี่ยงเข้าไปในครัวเพื่อเอาของไปเก็บ

“ขอตัวก่อนนะคะ”

“จะรีบไปไหนล่ะ”

“ว้าย!” เธอร้องเสียงหลงเมื่อเขากระชากเต็มแรง ทำให้ข้าวของในมือหล่นเกลื้อนพื้น

“เจ็บนะคะพี่กันต์ ปล่อย!” เธอขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความเจ็บ

“จู่ ๆ คิดยังไงถึงเอาผู้ชายคราวพ่อเป็นผัว”

“พี่กันต์!” เธอตกใจที่เขาถามเธอแบบนี้

จะบอกว่าเรื่องราวไม่ใช่เป็นอย่างที่เขาคิดก็ไม่ได้ มารดาเลี้ยงของเธอจะขายเธอให้เจ้าของบ่อนที่นางไปติดหนี้อยู่ กษมาไปช่วยไถ่ตัวเธอคืนมา พร้อมทั้งใช้หนี้ให้ รับเธอมาเป็นเมียในนาม เพื่อไม่ให้รุ้งกานดามายุ่งวุ่นวายกับเธออีก

กษมาสั่งไม่ให้เธอปริปากบอกเรื่องความสัมพันธ์นี้กับใคร จนกว่ามารดาเลี้ยงจะเลิกมายุ่งวุ่นวายกับเธออย่างจริงจัง เธอสัญญากับท่านแล้ว จึงจะบอกใครไม่ได้ว่าทุกอย่างเป็นการแต่งงานในนาม

“ตกใจเหรอที่ฉันรู้เรื่องนี้ เมื่อก่อนพ่อก็มักยัดเยียดเธอให้ฉัน แต่ฉันไม่เอา หัวสูงคิดจะหันไปจับพ่อฉันแทน”

“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ” เธอพยายามอธิบาย

“ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วมันอย่างไหน” เขากระชากเธอเข้ามาหา ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุดัน

“ปล่อยนะคะ พี่กันต์ไม่เข้าใจหรอกค่ะ”

“ไม่เข้าใจอะไรเหรอ ไม่เข้าใจความรักของเธอกับพ่ออย่างนั้นเหรอ ฉันต้องไม่เข้าใจอยู่แล้ว เพราะสาวรุ่นแบบเธอกับคนแก่รุ่นพ่อฉัน ไม่มีทางรักกันได้ เธอหวังแค่เงินใช่ไหม”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม
คลั่งรักสาวน้อยสิบแปด

คลั่งรักสาวน้อยสิบแปด

โรแมนติก

5.0

เขารักเธอตั้งแต่แรกเห็น แต่เพราะความเข้าใจผิดทำให้เขาร้ายกาจกับเธอ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "ไม่ต้องทำท่ารังเกียจฉันขนาดนั้นก็ได้ เพราะฉันก็ไม่ได้พิศวาสผู้หญิงสำส่อนแบบเธอหรอก" เธอหันขวับไปมองเขา ก็ได้เห็นแต่สายตาดูถูกเหยียดหยามของเขา "พี่หมายความว่ายังไงคะ" เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด เธอไปสำส่อนอะไรกับใครตอนไหน "อย่าแกล้งทำเป็นไขสือหน่อยเลย กับฉันทำเป็นสะดีดสะดิ้ง ทีกับผู้ชายคนอื่นเธอร่าน" "พี่ช้าง" เธอหลุดอุทานออกมาอย่างตกใจ ไม่คิดว่าจะโดนเขาด่าเช่นนี้ แต่เธอไม่อยากเสวนากับคนพาล เห็นว่าฝนเริ่มซา เลยคิดว่าจะกลับบ้านตัวเอง ยังไงก็เปียกอยู่แล้ว เปียกอีกนิดก็คงไม่เป็นไร "จะรีบไปไหนล่ะ" คเชนทร์ตามมากระชากแขนของพิมพ์แก้วเอาไว้ เธอตกใจสะบัดหนีแต่ไม่หลุด "กับฉันทำไมทำท่ารังเกียจแบบนี้ หรือแกล้งทำเป็นดีดดิ้นเล่นตัวโก่งค่าตัว" เขารั้งเธอมากอดรัดเอาไว้แนบอก พิมพ์แก้วตกใจกับการกระทำป่าเถื่อนของเขา "ฉันก็แมนทั้งแท่ง เงินก็มีเต็มกระเป๋า รับรองว่าลีลาเด็ดไม่แพ้ผู้ชายคนไหน เธอไม่สนเหรอ" เขาพูดจาอย่างคุกคาม "หยาบคายร้ายกาจที่สุด นี่ปล่อยนะ ถึงแก้วจะร่านยังไง แต่รู้เอาไว้ว่าไม่ร่านกับพี่แน่นอน ฉันจะนอนกับผู้ชายทุกคนบนโลกยกเว้นพี่" "อย่างนั้นเหรอ" เขาจูบเธออย่างดุเดือด พิมพ์แก้วดิ้นรนผลักไส ก่อนจะตบหน้าเขาฉาดใหญ่ ทำให้ใบหน้าของเขาหันไปตามแรงตบ เธอเตรียมหนีแต่เขากระชากแขนเธอเอาไว้ ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บจนหน้าชาไปหมด เขาใช้ลิ้นดุนดันกระพุ่งแก้มเอาไว้ ก่อนที่จะจับเธอแบกขึ้นบ่าพาเข้าไปในกระท่อมหลังน้อย "นี่ปล่อยนะ คนบ้าป่าเถื่อน" เธอหวีดร้อง รู้สึกมึนหัวไปหมด เขาโถมกายเข้าหา ทาบทับเธอเอาไว้ทั้งตัว "ไม่ปล่อย" เขาตอบอย่างยียวน ก่อนจะซุกใบหน้าเข้าหา ขบเม้มซอกคอเนียนละเอียดของเธอไม่ยอมละห่าง "ปล่อยแก้วนะ" พิมพ์แก้วดิ้นหนี แต่ไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการของเขาได้ เขากระชากเสื้อผ้าเปียกชื้นของเธอออกไปจากร่าง พิมพ์แก้วหวีดร้องเสียงหลง ใจหายวาบ ไม่คิดว่าจะเสียท่าเขาขนาดนี้ ไม่คิดด้วยว่าคเชนทร์จะป่าเถื่อนกับเธอถึงเพียงนี้ เธอยกมือขึ้นกอดอก อับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี ไม่เคยมีใครได้เห็นนวลเนื้อขาวผ่องใต้ร่มผ้าของเธอมาก่อน "ว้าย! ปล่อยนะ" พิมพ์แก้วดิ้นหนีเขาก็ตามมาทาบทับ ใช้มือหนากดมือเล็กไปกับเตียงไม้ขนาดกลาง "อย่านะคะพี่ช้าง" "อื้อ" เสียงประท้วงของเธอหายเข้าไปในลำคอเมื่อเขาก้มลงมาจุมพิต ริมฝีปากแสนหวานอย่างดูดดื่ม เธอพยายามเบี่ยงหลบ เขาก็ใช้มือหนาจับปลายคางสวยเอาไว้ บังคับให้เธอเผยอปากรับจูบเขา มือหนาอีกข้างรวบมือเธอขึ้นเหนือศีรษะเพื่อล็อกเอาไว้ เพื่อไม่ให้เธอใช้มือประทุษร้ายเขาได้ ยิ่งเธอดิ้น เขาก็ยิ่งอยากเอาชนะ จัดการกระชากกางเกงผ้าด้านล่างของเธอออก หัวใจของพิมพ์แก้วหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม "พี่ช้างอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ" "กับคนอื่นเธอยอม แต่กับฉันเธอไม่ยอม" "แก้วสกปรกสำส่อนก็อย่าเอาตัวเองมาเกลือกกลั๊วกับแก้วเลยค่ะ" "ยอมรับแล้วสินะว่าตัวเองสกปรก ก็ดีเอามัน ๆ ไม่ต้องถนอมมาก" เขาหยิบเครื่องป้องกันมาสวมใส่ก่อนจะแยกเรียวขาของเธอออก

ซีรีส์บำเรอรักเจ้าพ่อเถื่อน

ซีรีส์บำเรอรักเจ้าพ่อเถื่อน

โรแมนติก

5.0

"นี่เหรอลูกสาวของแก" ทศเอ่ยถามเสียงกร้าวเมื่อลูกหนี้ของเขาส่งตัวลูกสาวมาปลดหนี้ด้วยท่าทีอิดออด "ฉันขอร้องเถอะนะ อย่าทำอะไรรุนแรงกับลูกสาวของฉันเลย" ธนัชเอ่ยขอร้อง "แล้วตอนที่แกทำกับฉันกับครอบครัวของฉันล่ะ" "หมายความว่ายังไง" ธนัชเอ่ยถามอย่างตกใจ "แกยังจำเพื่อนรักที่แกทรยศได้ไหม" ทศเอ่ยถาม เพราะเขาเปลี่ยนชื่อนามสกุล ธนัชเลยไม่รู้ว่าเขาคือใคร "แก แกเป็นลูกของไอ้อัฐอย่างนั้นเหรอ" ธนัชยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ "ยังดีนะที่แกยังจำได้ว่าเคยทรยศเพื่อนของแก แสดงว่าแกยังมีจิตสำนึกอยู่บ้าง แม้จะแค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์ก็ตามที" "ทุกอย่างเป็นแผนการของแกอย่างนั้นเหรอ" ธนัชเอ่ยถาม "ใช่ ฉันรอวันนี้มายี่สิบกว่าปี รอเวลาที่จะได้แก้แค้นแก ฉันจะบดขยี้ลูกสาวของแกให้แหลกคามือ" ทศกระชากร่างบอบบางของน้ำรินมากอดรัดเอาไว้ หญิงสาวพยายามดิ้นรน "อย่าทำอะไรน้ำรินนะ ฉันขอร้อง" ธนัชยอมลงทุนคุกเข่าอ้อนวอน "อย่าทำอย่างนั้นเหรอ" ทศก้มลงบดจูบหญิงสาวอย่างป่าเถื่อน น้ำรินพยายามดิ้นรน แต่ไม่เป็นผล "อย่าทำอะไรลูกสาวของฉันนะ" "กระทืบมันให้ปางตายแล้วก็จับมันโยนออกไปนอกบ้าน ไม่ต้องให้มันตายหรอก แต่ให้มันไปเป็นขอทานข้างถนน" ทศสั่งเสียงกร้าว

ซีรีส์อย่ารักคนใจร้าย

ซีรีส์อย่ารักคนใจร้าย

โรแมนติก

5.0

อุบัติเหตุรถชนทำให้พี่สาวต้องตายจาก เธอจำต้องอยู่ในคราบพี่สาวฝาแฝดเพื่อให้เป็นที่รักของบิดามารดา บิดามารดาที่รักแต่พี่สาวของเธอ แต่เกลียดเธอสุดหัวใจ เพราะเธอเกิดมาแล้วทำให้พวกท่านหุ้นตก ธุรกิจย่ำแย่ แต่นั่นคงไม่เท่ากับว่า เธอไปหลงรักผู้ชายที่เคยโดนพี่สาวสลัดรัก เธอรักเขาคือเรื่องจริง แต่เขาเพียงแค่อยากแก้แค้นเธอเพียงแค่นั้น ***** ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "พี่กรคะ ขอคุยด้วยหน่อยสิคะ" เสียงสั่นระริกเอ่ยขึ้นทางด้านหลัง กรการณ์รอเวลานี้มานานแล้ว จึงเอ่ยขอตัวจากแขกเหรื่อที่มาร่วมแสดงความยินดี "พี่กร มันหมายความว่ายังไงคะ" รุ้งรวิดาเอ่ยถามเสียงสั่น "ก็อย่างที่เห็น" "พี่รักเธอเหรอคะ" "มันสำคัญด้วยเหรอ" "สำคัญค่ะ เพราะระหว่างเรา ไม่สิต้องถามว่าเรื่องของเราพี่จริงจังแค่ไหน" "เราก็แค่ลองคบหากันไม่ใช่เหรอ ไปต่อไม่ได้ก็แค่ถอยห่างกันไป" "คนที่ไม่อยากไปต่อคือพี่กรฝ่ายเดียวหรือเปล่าคะ ไม่ใช่เรา" รุ้งรวิดาเอ่ยถามเสียงสั่น "แล้วแต่จะคิด" เขาตอบอย่างไม่แยแส ท่าทีรู้สึกสะใจของเขาทำให้เธอเพิ่งได้สติว่าที่แล้วๆ มา มันคือความรักจอมปลอม เต็มไปด้วยความหลอกลวงทั้งเพ "พี่มีเธออยู่แล้วเหรอคะ มีเธออยู่อีกคนทั้ง ๆ ที่เราคบกัน" "ไม่นะ เมื่อก่อนเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่พี่เพิ่งรู้ว่าเธอมีค่ามากที่สุด เลยอยากพัฒนาความสัมพันธ์จากเพื่อนเป็นคนรัก" "แล้วทำไมตอนนั้นพี่ไม่บอกกันตรง ๆ ล่ะคะ" เสียงของรุ้งรวิดาสั่นระริกยิ่งกว่าเดิมเสียอีก "ตอนนั้นพี่ยังไม่ได้คิดกับนภาแบบนั้น แต่ตอนนี้พี่เริ่มคิด กับเธอพี่คิดว่าเราก็เป็นแบบนี้ไปตลอดได้นะ เราต่างมีความสุขกันทั้งคู่" "เป็นแบบนี้ต่อไป หมายความว่าจะให้รินเป็นคนในความลับต่อไปเหรอคะ" "ถ้าเธอไม่ขัดเราก็มีกันสามคนได้นะ" เขาพูดอย่างใจร้าย ทำเอารุ้งรวิดาอึ้งไป "ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้" เธอเอ่ยถามเขาทั้งน้ำตา พยายามไม่ให้น้ำตารินไหลให้อับอายและโดนดูถูก แต่ยิ่งเช็ดก็ยิ่งทำให้น้ำตาไหลมากยิ่งขึ้น "..." เขานิ่งไม่ตอบอะไร แต่เธอเห็นแค่ความสะใจในแววตาของเขา "พี่ทำไปเพราะอยากแก้แค้นเหรอคะ" เพิ่งสำนึกได้ก็ตอนนี้ แต่ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นถึงเพียงนี้ "ไม่ใช่ พี่ก็แค่ทำเหมือนที่เธอทำ คบกับพี่ แต่เธอก็ยังคบกับคนอื่นได้ทีละหลายๆ คน ถึงพี่จะมีนภา พี่ก็มีเธอได้ เราอยู่กันแบบนี้ได้นะ ไม่เห็นแปลก เอาเป็นว่าเธอมีปัญหาเรื่องเงินเหมือนเมื่อก่อนก็ขอพี่ได้นะ แค่ว่าเมื่อก่อนไม่ได้นอนด้วยกัน แต่ตอนนี้อาจจะต้องนอนด้วยกันบ้างเพื่อแลกกับเงินที่เสียไป พี่ก็โอเคนะ เป็นการหาความสุขใส่ตัวในรูปแบบหนึ่ง" "พี่กรคิดแบบนั้นจริงๆ เหรอคะ" รุ้งรวิดาถึงกับน้ำตาซึม เธอตกใจ เสียใจ ผิดหวัง และรู้สึกเศร้าจนหัวใจเจ็บปวดรวดร้าวไปหมด ที่ยังยืนอยู่เพราะไม่อยากล้มลงไปให้เขาเหยียบย่ำให้จมดินไปมากกว่านี้ "ใช่ ถ้าเธอไม่ติด พี่ก็ไม่ติด" เพียะ!!! เสียงฝ่ามือดังขึ้น ใบหน้าของกรการณ์หันไปตามแรงตบ "ตบนี้สำหรับที่พี่หลอกกัน รุ้งคงไม่ทำตัวแบบนั้นหรอกค่ะ รุ้งเป็นคนรักใครรักจริง ไม่มีทางใช้ผู้ชายร่วมกับใครแน่นอน" "ก็ดี คบทีละหลายๆ คน เลือกได้หรือยังล่ะว่าจะเอาคนไหน แต่อย่าให้มันรู้นะว่าเสียจิ้นให้พี่แล้ว แต่เอ๊ะ! น่าจะไม่ใช่ เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีทางการแพทย์ทันสมัย บางทีที่เห็นคับๆ แน่นๆ อาจจะไม่ใช่จิ้น แต่เป็นรีแพร์ยกกระชับช่วงล่างที่หลวมโพรกไปแล้ว" แม้จะสะดุดหูกับคำว่ารุ้ง แต่จำได้ ที่เธอบอกว่าเคยใช้ชื่อนี้และมาเปลี่ยนชื่อในภายหลัง เขาจึงปล่อยผ่านไม่คิดจะสนใจ ปากคอเราะรายของเขาทำให้รุ้งรวิดาหายใจแทบไม่ออก "ทำไมพี่เลวแบบนี้" เธอสะอื้นจนตัวโยน เขาไม่ปลอบโยน ไม่รู้สึกผิดสีหน้าแลดูสะใจ ยืนดูเงียบๆ อย่างพึงพอใจ จนเธอรู้สึกโหวงในอก นี่น่ะเหรอผู้ชายที่เธอรักหมดใจ "ลาก่อนนะคะ" เมื่อตัดสินใจได้แล้ว เธอควรพอแค่นี้ จะอยู่ให้เขาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีไปทำไมกัน เธอหมุนกายเดินจากมา น้ำตาร่วงพรูอีกรอบ แรกเริ่มเดิมทีเพื่อที่จะมาขอความช่วยเหลือจากเขา แต่ในตอนนี้เธอหมดหนทางแล้วนั่นเอง นอกจากเขายังจะไม่ช่วยเหลือแล้ว ยังมีแต่จะสมน้ำหน้าให้อีก

หนังสือที่คุณอาจชอบ

พี่น้องต้องกระแทก

พี่น้องต้องกระแทก

โรแมนติก

5.0

ไอรัก เธอเป็นสาวสวยวัย19ปีที่หุ่นอวบสมส่วนผิวขาวน่ารัก ทว่าเธอถูกเก็บมาเลี้ยงในครอบครัวร่ำรวยที่มีพี่ชายต่างพ่อต่างแม่ถึงสี่คน แล้วเหล่าพี่ชายวัยกลัดมันจะทนความสวยของน้องสาวที่โตขึ้นทุกวันๆจนไม่ล่วงเกินเธอได้หรือ? ในบ้านบ้านหลังใหญ่นี้มีอยู่เจ็ดคนคือไอรักน้องสาวคนเล็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยง ไออุ่นพี่ชายคนโต ไอเย็นพี่ชายคนรอง ไอคิวพี่ชายคนที่สามไอน้ำพี่ชายคนสุดท้อง และพ่อกับแม่ ไออุ่นเป็นพี่คนโตอายุ27และทำงานในบริษัทของพ่อ เขาอบอุ่น เป็นผู้นำและรักน้องๆ และหล่อเข้มสูงใหญ่ล่ำสันผิวสีแทน ไอเย็นอายุยี่25เขาเป็นคนใจเย็นสุขุม เงียบ ๆ นิ่งๆ และหล่อคมผิวขาวผอมสูง ไอคิวเรียนอยู่มหาลัยปี4เป็นหนุ่มแว่นหน้าหล่อตี๋มาดเด็กเรียนที่ฉลาดและชื่อดังในมหาลัย ไอน้ำเรียนอยู่ปี2เขาเป็นนักกีฬารักบี้ประจำมหาลัยที่ร่าเริงผิวขาวและหล่อล่ำกล้ามใหญ่ มีสาวมาติดพันเขาเยอะเอาเรื่อง ส่วนไอรักน้องสาวคนสวยเรียนอยู่มหาลัยปี1 เธอมีใบหน้าสวยรูปไข่ผิวขาว สูง160และอวบอิ่มสมส่วนไปทุกจุด

ท่านประธานคลั่งสวาท

ท่านประธานคลั่งสวาท

โรแมนติก

4.9

“อ๊ะ… ซี้ดดดดดดด… ” เสียงร้องครางหลุดออกมาจากริมฝีปากของยาดาที่ต้องเผยออ้าทุกครั้งที่ลิ้นของเขาปาดเสยเข้าใส่กลีบสาว ไม่เพียงแค่เลีย แต่ยังสอดนิ้วเข้ามาบดคลึงเม็ดกระสัน ยิ่งทำให้หล่อนเสียวซ่านสุดจะบรรยาย “อู้ววว… กลีบอวบอูมดีจัง” น้ำเสียงสะใจ หลังจากจู่โจมด้วยปลายลิ้นจนน้ำคาวสวาทของหญิงสาวหลั่งไหลออกมาอาบชุ่มสองกลีบ ขมิบสู้ลำนิ้ว “ว้าว… เยิ้มเร็วมากหนูจ๋า” ท่านประธานชอบใจที่เห็นร่างกายของหล่อนตอบสนองการปลุกเร้า ค่อยๆ หงายฝ่ามือสอดเข้ามาระหว่างง่ามก้นด้านหลัง ตะล่อมโอบพูเนื้อโหนกนูนเหมือนกับหลังเต่าคว่ำลงมาประกบกับอุ้งมือพอดี “อ๊า… ซี้ดดดดดด… ” ยาดาร้องครวญครางออกมาด้วยความสยิว นิ้วของเขาไม่เพียงแค่ไล้ลูบ แต่ยังตวัดรัวแหวกร่องแล้วสอดใส่เข้ามาในความฝืดคับ

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

โรแมนติก

4.9

วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบครัวของนางต้องการไล่นางออก! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนเลวทรามและไร้ความปรานี วางยาน้องสาว และพ่อของนางต้องการโบยนางจนตาย! ในความเป็นจริงหากอยากจะกล่าวหาผู้ใดสักคน มันก็หาข้ออ้างได้ทั่ว แต่นางเป็นคนไม่ยอมใคร นางผอมบางนางหนึ่งปลุกปั่นโลกด้วยความสามารถอันทรงพลังตนเอง ท่านอ๋องกล่าวว่า หากได้เจ้ามาครอบครอง ข้ายอมทรยศทุกคนในโลก นางกล่าวว่า เพื่อท่าน ต่อให้ทุกคนในโลกเกลียดข้า ข้าก็ยอม

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ