ฤทธิ์รักคนลวง

ฤทธิ์รักคนลวง

B.J.BEN

5.0
ความคิดเห็น
705
ชม
23
บท

เขาตั้งใจหลอกเธอตั้งแต่แรก เพื่อให้เธอหลงรักหัวปักหัวปำแล้วก็สลัดทิ้งอย่างไม่แยแส แต่พอเธอหายไปจากชีวิตของเขา เขากลับทุรนทุรายแทบขาดใจ!

บทที่ 1 1

1

เรไรค่อย ๆ วางกระทงลงในคลองหลังวัดอย่างเบามือ แต่ก็ต้องอุทานออกมาเมื่อมีเมื่อของใครคนหนึ่งขยับมาจับกระทงอันเดียวกับเธอ

“อุ๊ย! พี่กระทิง” เธอเรียกเขาอย่างตกใจระคนดีใจ

“พี่ไม่มีกระทง ขอลอยด้วยนะ”

“พี่กระทิงมากับใครคะ” เรไรเอ่ยถามผู้ชายที่แอบรัก

หลังจากที่พี่ชายของเธอแต่งงานกับพิมพ์แก้ว เธอก็พอรู้ว่าเขาเสียใจอยู่พักใหญ่ นึกเป็นห่วงเลยถามกุหลาบน้องสาวของกระทิง อีกฝ่ายก็คอยส่งข่าวคราวอยู่เสมอ

ส่วนหนึ่งมาจากเธอด้วย เธอทำให้คเชนทร์กับพิมพ์แก้วได้ครองรักกัน

แต่คเชนทร์เป็นพี่ชายคนเดียว และพิมพ์แก้วก็เป็นผู้หญิงที่พี่ชายรัก เธอก็เลยอยากจะช่วยให้ถึงที่สุด

กระนั้นก็ยอมรับว่าตนเองมีสิ่งอื่นแอบแฝง นั่นก็คืออยากกำจัดคู่แข่งออกไป หากพิมพ์แก้วแต่งงานไปกับผู้ชายคนอื่น เธออาจจะมีสิทธิ์หวังในตัวกระทิงนั่นเอง

“มาคนเดียวจ้ะ กุหลาบก็ไปลอยกระทงกับเพื่อนเขานั่นแหละ” ทั้งสองเดินคุยกันไป ดูงานกันไป กระทงมากมายถูกลอยไปในคลองหลังวัด ส่งแสงระยิบระยับจับตา

“พี่กระทิงดีขึ้นแล้วใช่ไหมจ๊ะ” รู้สึกผิดอยู่เหมือนกัน แต่ความรักมันห้ามกันไม่ได้ พิมพ์แก้วรักคเชนทร์ กระทิงก็ต้องทำใจ

“เรื่องอะไรเหรอ”

“เอ่อ...” เรไรอึกอัก

“ถ้าเรื่องพิมพ์แก้วพี่ดีขึ้นแล้วล่ะ พี่ทำใจได้แล้วว่าคนที่เขาไม่ได้รักเรา ยังไงก็ไม่รัก”

“ดีแล้วจ้ะพี่” เธอเงยหน้ามองพระจันทร์ เขาก็มองหน้าเธอไม่วางตา

“พี่กระทิงมองอะไรจ๊ะ” เรไรเอ่ยถามเมื่อรู้สึกว่าเขาเอาแต่จ้องเธอ

“มองคนสวย”

“คะ” เธอหลุดอุทานออกมาก่อนจะมีท่าทีเขินอาย

“พี่จีบเรไรได้ไหม”

“พี่กระทิงว่าอะไรนะจ๊ะ” คนแอบรักเอ่ยถามด้วยหัวใจสั่นระริก

“ตอนนี้พี่รู้ใจตัวเองแล้วว่ารักใคร และรู้ด้วยว่ามีใครคนหนึ่งก็รักพี่มากเช่นกัน พี่คิดว่าเราควรรักคนที่เขารักเราจะดีกว่า” ประโยคของเขาทำให้เรไรเขินอาย

กระทิงเหยียดยิ้ม มันไม่ยากเลยที่จะได้ผู้หญิงแบบเรไร

หลังจากงานลอยกระทงวันนั้น เรไรก็มักไปหากระทิงถึงที่บ้าน เธอทำกับข้าวไปให้เขา และไปช่วยงานเขาเล็กๆ น้อยๆ ในบ้าน กระทิงแยกบ้านอยู่ในสวน ไม่ได้อาศัยอยู่กับบิดามารดาและกุหลาบผู้เป็นน้องสาวจึงค่อนข้างเป็นส่วนตัว

“วันนี้เรไรทำแกงส้ม ไข่เจียวชะอมแล้วก็น้ำพริกผักลวกมาให้พี่จ้ะ” เรไรเอ่ยกับชายหนุ่มที่เธอรักหมดใจ

“ไม่เห็นต้องลำบากทำกับข้าวมาให้พี่เลยจ้ะ” เขาพูดอย่างเกรงใจ

“ไม่ลำบากเลยจ้ะ ถ้าพี่กระทิงไม่ว่าอะไร เรไรอยากมาทำกับข้าวให้พี่กินที่บ้านเสียด้วยซ้ำ”

“พี่อยากกินอย่างอื่นมากกว่า” กระทิงเดินมาทรุดนั่งใกล้ๆ กับหญิงสาว พลางมองสบตาอย่างลึกซึ้ง

เขาได้เธอแล้ว เมื่อหลายวันก่อน ไม่คิดว่าจะใจง่ายขนาดนี้ ก็ดีเหมือนกัน เวลาทิ้งก็จะได้ทิ้งง่าย ๆ

แม้เขาจะเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ แต่เขาก็ไม่ได้ภาคภูมิใจอะไรเลย ออกจะดูถูกเสียด้วยซ้ำที่เธอชอบแบให้เขาง่ายๆ

“พี่กระทิงน่ะ ไม่เอาน่ะจ้ะวันก่อนยังเจ็บอยู่เลย”

“แต่รอบนี้ไม่เจ็บแล้วนะ พี่จะทำให้เบามือที่สุด” กระทิงจับร่างน้อยขึ้นมานั่งบนตัก ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในเสื้อคอบัวสีขาวของหล่อน

“อุ๊ย! พี่กระทิง” เธออุทานเมื่อโดนขยำหน้าอก และสัมผัสได้ถึงแก่นกายชายที่แข็งเป็นลำดุนดันอยู่ตรงสะโพกกลมกลึงของเธอ

เธอเคยเห็นเคยลองมาแล้วว่าดุ้นเขาใหญ่ยักษ์เพียงใด ทำเธอเดินขาถ่างเจ็บร่องอยู่หลายวัน

“เรไรจ๋า พี่หิวมากเลยนะ ร่องเยิ้มขนาดนี้ให้พี่เสียบนะ” เขาถลกผ้าถุงของเธอขึ้นก่อนที่จะล้วงเข้าไปสัมผัสกับร่องเสียวที่กำลังหยาดเยิ้ม

“อื้อ... พี่กระทิงอย่าค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”

“ไม่มีใครเข้ามายุ่งวุ่นวายในบ้านพี่หรอกจ้ะ พ่อกับแม่ก็อยู่อีกหลังไกลออกไป พวกท่านไปทำงานกันหมดแล้ว” อาชีพหลักของคนที่นี่คือทำไร่ทำนา ตามประสาชาวสวนชาวไร่ที่มีที่ดินตกทอดมาจากบรรพบุรุษ

“พี่หิวเรไร อยากกระแทกตอนนี้เลย”

“พี่กระทิงพูดอะไรน่าอายจังเลยจ๊ะ”

“เรไรอายเหรอ แต่พี่ว่าพูดแบบนี้ได้อารมณ์ดีนะ อยากให้พี่กระแทกร่องไหมจ๊ะ”

“เรไร อ๊าย... พี่กระทิงอย่าเขี่ยร่องสิจ๊ะ” เธอหนีบขาเข้าหากัน อย่างไรก็เป็นหญิง เธอก็ยังมียางอาย ครั้งก่อนที่เสียตัวให้เขาเพราะโดนรุกหนัก เธอตั้งตัวไม่ทัน โดยตกเป็นของเขาแบบไม่ทันตั้งตัว

แต่คำรักของเขาทำให้เธอใจอ่อน ยอมทอดตัวทอดกายให้เขา

“ทำไมถึงเขี่ยไม่ได้ล่ะ” กระทิงเอ่ยถามเสียงแหบพร่าตรงริมหู ถึงไม่ได้รักแต่เขามีความใคร่ให้คนบนตักอย่างเปี่ยมล้น ถ้าได้เอาเขาก็ได้ปลดปล่อย มีแต่ได้กับได้ เธออยากใจง่ายเอง

“อื้อ...” เธอกัดปากกลั้นเสียงครางเอาไว้

“ตอบสิจ๊ะว่าทำไม” กระทิงเขี่ยติ่งเร็วขึ้น จากที่เธอหนีบขาก็อ้าขาให้เขาเขี่ยติ่งอย่างง่ายดาย ใบหน้าสวยแดงก่ำ เผยอปากครวญครางไม่ได้ศัพท์

“สะ... เสียวจ้ะพี่กระทิง”

“เสียวอะไรบอกพี่สิจ๊ะ” กระทิงเอ่ยถามอย่างสมใจ

“สะ... เสียวติ่งจ้ะ” เธอตอบเสียงหอบ ๆ หน้าแดงก่ำ อายก็อาย เสียวก็เสียว เขาทำให้เธอทั้งเสียวทั้งอาย

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม
ซีรีส์สามีกะทันหัน

ซีรีส์สามีกะทันหัน

โรแมนติก

5.0

จาก "เพื่อนบ้านห้องข้าง ๆ" ที่ไม่เคยกินเส้นกัน กลับกลายเป็น "คนบนเตียงเดียวกัน" เพียงเพราะค่ำคืนที่เมามาย เขา จิตรกรอิสระสายหน้ามึน ที่ชอบทำอาหาร วาดรูป และกวนหัวใจเธอทุกวัน เธอ นักเขียนสาวปากแข็ง ที่พยายามบอกตัวเองว่าไม่สนใจเขา ทั้งที่หัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่โดนกอด จากการงอแงเรียกร้องความรับผิดชอบ กลายเป็นการตามตื้อจนได้อยู่ห้องเดียวกัน จากคำว่า "คู่กัด" กลายเป็น "คู่ชีวิต" ที่หวานจนทะเลยังต้องอาย "ข้าวเช้าวันนี้ ฉันทำให้เธอเอง" "อย่ามาทำเป็นแฟนฉันนะ!" "ไม่ต้องทำเป็นหรอกฉันเป็นจริง ๆ" เรื่องราวรักวุ่น ๆ ปนร้อนแรงของคนสองคน ที่เริ่มจากความกวน แต่จบลงด้วยความรักสุดหัวใจ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

คุณนายยอมหย่าแล้ว

คุณนายยอมหย่าแล้ว

Calv Momose
4.9

หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"

เรือนนี้ผีไม่หลอก

เรือนนี้ผีไม่หลอก

ฺBorbee
5.0

เรือนนี้ผีไม่หลอก : นามปากกา บ.บี อู่หลิงเยว่หญิงสาววัย 17 ปี ตายเพราะแผ่นดินไหวในศตวรรษที่ 21 แต่ยังไม่ทันได้ผุดได้เกิด กลับตื่นขึ้นในร่างหญิงโบราณที่ชื่อแซ่เดียวกันท่ามกลางภาวะสงคราม โลกใหม่ที่นางมาเยือนคือแคว้นเหยียน ดินแดนที่เพิ่งถูกตีแตกและกำลังจะล่มสลาย นางไม่มีบ้าน ไม่มีเงิน ไม่มีครอบครัวหลงเหลือ มีเพียง “ห้างสรรพสินค้าส่วนตัว” พร้อมระบบแลกแต้มที่ยังไม่เสถียร และกฎเหล็กข้อเดียว: จะใช้ของในห้างสรรพสินค้าได้ ต้องทำความดีเพื่อสะสมแต้ม! แต่ในยุคที่ผู้คนกำลังอดอยากและถูกไล่ล่าจากศัตรู หากนางเผลอหยิบเอาอาหารออกมาจากอากาศแล้วมีคนพบเห็นเข้า นางคงถูกตีตราว่าเป็นแม่มดนอกรีตเป็นแน่ เพื่อเอาตัวรอด อู่หลิงเยว่หนีเข้าเรือนร้างเก่าแก่ของตระกูลเกา เรือนที่คนทั้งหมู่บ้านร่ำลือว่ามีผีเฮี้ยน เพราะเจ้าของเรือนกับบ่าวไพร่สิบสองชีวิต เคยถูกฆ่าตายยกหลังในคืนเดียว นางจึง "แกล้งเป็นผี" แจกจ่ายข้าวของกลับไปเป็นข้าว ยา และของใช้ ชาวบ้านได้ของกินนางได้แต้ม ระบบได้ทำงาน วิน วิน!!! แต่เรื่องกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด... แม่ทัพเซี่ยโม่เหวิน นำทหารสามร้อยนายเข้ามาตั้งค่ายในหมู่บ้านหานเฉิง เพื่อดูแลชาวบ้านและทหารหนีตายจากทั่วสารทิศ เมื่อเขาค้นพบว่าองค์ชายแห่งแคว้นยังมีชีวิตอยู่พร้อมกองกำลังขนาดใหญ่ที่อาจเป็นกุญแจสำคัญในการกอบกู้บ้านเมือง เขาจึงวางแผนพาชาวบ้านและทหารที่เหลือทั้งหมดไปรวมกำลังกับองค์ชาย ทว่า..ชาวบ้านกลับปฏิเสธ พวกเขาไม่เชื่อในกองทัพ แต่กลับเชื่อมั่นใน "ผีเรือนร้าง" ผีที่ไม่เคยหลอกใคร แต่แจกข้าว แจกยา และความหวัง เมื่อทางเลือกหมดลง..เซี่ยโม่เหวินจึงตัดสินใจทำในสิ่งที่ไม่มีแม่ทัพคนใดเคยคิดจะทำมาก่อน เขาจะไปเชิญ “ผี” ร่วมเดินทางไปด้วย และสิ่งที่เขาได้พบในเรือนร้าง จะเปลี่ยนทุกอย่างที่เขาเคยเชื่อไปตลอดกาล

รักใจดำแสนทรมาน : ภรรยาบาปของคุณฟู่

รักใจดำแสนทรมาน : ภรรยาบาปของคุณฟู่

Keely Alexis
5.0

ในคืนแต่งงาน ฟู่ฮันจุนบีบคอของเธอ “เจียงอี้หาน ยินดีกับเธอด้วยนะ ตั้งแต่วันนี้ไปชีวิตของเธอจะตกนรก! ” เขาเชื่อว่าเธอเป็นคนทำให้พี่ชายของเขาตาย แต่งงานกับเธอแต่ไม่แตะต้องเธอ ปล่อยให้เธอใช้ชีวิตโดดเดี่ยวไปตลอดชีวิต! แต่น่าเสียดายที่เกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น เจียงอี้หานถูกบีบบังคับให้ใช้ร่างกายของเธอช่วยชีวิตฟู่ฮันจุน และตั้งท้องลูกของเขา เจียงอี้หานปกปิดท้องของเธอ ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังภายใต้สายตาของฟู่ฮันจุน ฟู่ฮันจุนเกลียดเธอ ตั้งใจทำให้เธออับอายทรมาน แต่กลับไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บ—— “คุณฟู่ คุณนายตบตีกับคนอื่นแล้วครับ! ” เขาแอบไปจัดการคนพวกนั้นจนสิ้นซาก “คุณฟู่ คุณนายบอกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลฟู่เป็นของเธอครับ! ” เขาแอบโอนหุ้นทั้งหมดให้เป็นชื่อของเธอ เจียงอี้หานไม่รู้เรื่องอะไรด้วยซ้ำ คิดแค่จะหนีให้พ้นอย่างเดียว ฟู่ฮันจุนใช้กำลังกอดเธอเข้ามาในอ้อมแขน “คุณนายฟู่ คุณจะพาลูกของเราไปไหนหรือ? ”

ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ

ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ

ปูริดา
5.0

ก็ไม่ได้คิดหรอกนะว่าวันหนึ่งจะพบเจอกับเรื่องแปลก ๆ แต่เมื่ออยู่แล้วไร้ความหมายไม่มีคนที่รักและรักเรา เขาจึงเลือกที่จะแลกทั้งที่ไม่ได้มั่นใจเลยว่าจะได้พบกับคนที่รักจริงหรือเปล่า แต่ก็ตัดสินใจเลือกไปแล้ว... “อาซวงเป็นของข้าใช่หรือไม่” ก็มิค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่และคิดว่ามิน่าจะมีอะไรมากมาย เก้าเทียนรุ่ยจึงพยักหน้ารับ “ขอรับ” “ถึงเราจะมิได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขเช่นที่ท่านมีกับสหายที่ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่ นอนกลางดินกินกลางทรายมาด้วยกันมาอย่างชิงชวนหรือคนอื่น ๆ หากนับตั้งแต่ที่เราได้พบรวมถึงอยู่ด้วยกัน ข้าก็คิดว่าเราผ่านอะไรมามากมายพอที่จะทำให้ข้ารู้ถึงความรู้สึกที่ตนเองมีต่อท่าน” เก้าเทียนรุ่ยมองสบสายตาเสวียนลิ่วหลางที่มองเขาด้วยความงุนงง ในดวงตามีความสับสนระคนมิแน่ใจ คล้ายจะมีคำถามตามติดมาด้วย ทำให้เขาเผลอยิ้มหวานออกไป เสวียนลิ่วหลางได้แต่ยิ้มด้วยความเขินอาย “ข้าก็มิรู้ว่าจะวางตัวเช่นไรดี พึงพอใจอยากให้เจ้าอยู่ชิดใกล้...หากก็มิอยากบังคับหากเจ้ามิเต็มใจ” “แต่ก็มิอาจทำใจได้หากจะต้องปล่อยมือ” เก้าเทียนรุ่ยเอ่ยอย่างเข้าใจ “เมื่อยังต้องรอให้อาซวงรู้สึกเช่นเดียวกัน นอกจากข้าจะทำให้ผู้อื่นรับรู้แล้วว่าคนนี้...” เสวียนลิ่วหลางจับมือเก้าเทียนรุ่ยมาจูบขณะมองสบเข้าไปในดวงตากลมใสก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มหากเต็มไปด้วยความหนักแน่น “ข้าจอง” “ตะเกียบยังต้องอยู่เป็นคู่ถึงจะใช้กินอาหารได้ หยินก็ยังคู่หยางถึงจะสมดุล เมื่อข้าพบคนที่ใช่ เหตุใดถึงต้องปล่อยมือเล่า”

ความจำเสื่อม ชีวิตใหม่

ความจำเสื่อม ชีวิตใหม่

Psithurist
5.0

หลังจากที่แฟนหนุ่มประสบอุบัติเหตุรถชนและหมดสติไปหนึ่งสัปดาห์ เขาก็ฟื้นคืนความทรงจำขึ้นมาอย่างกะทันหัน เขาจำได้ว่ามีคนที่เขารักมายาวนาน ดังนั้น สิ่งแรกที่เซิ่งหลินชวนทำเมื่อฟื้นจากอาการโคม่า คือการขอเลิกกับฉินเวย “เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงที่ฉันความจำเสื่อม ไม่ได้เป็นสิ่งที่ฉันตั้งใจทำจริงๆ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราตัดขาดความสัมพันธ์ ความรักของเราก็ทำเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นเลย ” ฉินเวยไม่ได้ว่าอะไร บัญเอิญว่าการวิจัยยาใหม่ในห้องทดลองสำเร็จ ฉินเวยจึงขอเข้าร่วมการทดลองยา “เมื่อคุณรับประทานยาเม็ดนี้ ความทรงจำส่วนนี้จะถูกลบไปอย่างถาวร คุณฉินเวย คุณตัดสินใจดีแล้วหรือ?”

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ