ฮองซูหัวใจแกร่ง

หลางเว่ย องค์ชายหมาป่า

อาเย่ว คู่หมั้นหมายราวกิ่งทองใบหยก ภายใต้ชุดฮั่นฝูทะมัดทะแมง ทรงผมเกล้าสูงราวจอมยุทธหญิงผูกริบบิ้นสีครามอ่อนมีโอปอประดับ ใบหน้าแฉล่มแช่มฉ้อย ผู้ที่รักการล่าสัตว์เป็นชีวิตจิตใจ สดใสร่าเริง อยากรู้อยากเห็นไปหมด มาดูกันว่าเขาจะช่วยคู่หมั้นได้อย่างไร อาเว่ย หรือ องค์ชายหลางเว่ย ร่างจำแลงแปลงกายราวต้องอาถรรพ์ในชุดสีดำพร้อมเสื้อคลุมตัดกับสีผิวขาวละมุน ผู้แอบซ่อนความรู้สึกเอาไว้ ༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈•༶ นั่นตัวอะไรกระโดดออกจากหน้าต่างท่าทางหน้ากลัว หรืออาถรรพ์ที่ว่านี้จะทำให้เกิดอาเพศใหญ่ ผู้คนล้มตาย แล้วเลือดหญิงสาวพรหมจรรย์นั้นมันเกี่ยวอะไรกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นี้ล่ะ อาเย่วจะช่วยอาเว่ยได้หรือไม่ ༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈•

ฮุ่ยเฟย รักสลับร่าง

จื่อหยวน หมอหนุ่มอนาคตไกล อายุ25 ปี ผู้หลงใหลการวิ่งมาราธอนเป็นชีวิตจิตใจ แต่ทำไม๊ทำไมโชคชะตาเล่นตลกอะไรกับเขากันแน่ ถึงแพ้ใจให้กับบุรุษร่างทองผู้คลั่งรักจนสุดลิ่มทิ่มประตูซะขนาดนั้น เป่ยห่าวอี้ บุรุษร่างทองในยุคราชวงศ์โบราณ อายุ25 ปี พระพักตร์งดงามราวอิสตรี ใบหน้ารูปไข่ ปากกระจับสีแดงระเรื่อคิ้วโก่งดั่งคันศร ผิวขาวราวไข่ปอก เขาทั้งสุขุม นุ่ม ลึก อภิเษกสมรสได้มิเท่าไหร่ก็ต้องแปลกพระทัยกลับร่างเดิม แต่จิตวิญญาณใหม่ที่เล่นแร่แปรธาตุอลวนอลเวงครื้นเครงไปตามๆกัน ༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈•༶ เพราะความใจดีกระโดดลงไปช่วยแมวทั้งที่แต่ก็ดันจับพลัดจับผลูไปเป็นพระมเหสีในพระราชวังเข้าจนได้ โธ่ๆๆ วิ่งอยู่ดีๆแท้ๆเลยเรา จะให้ข้ากลับไปยังไงดีหล่ะ…เอ๊ะ!! หรือว่าอ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ว่าแต่มันจะช่วยข้าได้หรือ? ช่วยข้าด้วย!! ใครก็ได้ช่วยข้าที… มือปลาหมึกคลั่งรักขนาดนี้ ใครมันจะทนไหวล่ะ แพ้ใจตัวเองซะเปล่าๆ

เล่ห์นี้คิดเท่าไหร่

“อันนี้ก็ตอบไม่ได้นะคะ อย่ามาหาเรื่องกันดีกว่า หมดธุระของคุณแล้วใช่ไหม เชิญค่ะ” “พ่อไปเอายัยเด็กปากตำแยมาจากไหนไม่ทราบ พูดจากวนประสาทผมมากเลยครับ” “ผมต้องรู้ให้ได้ว่ายัยปากตำแยนี้เป็นใคร มาจากไหนลูกเต้าเหล่าใคร ทำอาชีพอะไรกันแน่” เมย สาวไซด์ไลน์ อายุ 23 ปี หญิงสาวใบหน้าคม ตากลม ผมยาว ที่รักศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิง ถึงแม้หล่อนจะเป็นสาวไซด์ไลน์ แต่ก็มิวายตกหลุมรักลูกคุณหนูลุคแบดบอยเข้าจนได้ คาวี คุณหนูลุคแบด อายุ 30 ปี หนุ่มมาดแบดบอยมีลูกเล่นชั้นเชิงในการตกเหยื่อด้วย สายตาหวานกรุ้มกริ่มสไตล์คนเจ้าชู้ปากไม่เป็นสองรอง ใคร ที่แพ้ใจสาวไซด์ไลน์เข้าอย่างจัง… ༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈•༶ เมื่อต้องเป็นสาวไซด์ไลน์รับงานจากชายแปลกหน้าก็อยากจะดูสิว่า เล่ห์ไหนที่ทำให้เธอต้องแพ้ใจตัวเอง งานเข้ารัวๆ แบบไม่มีสาเหตุ อีตาบ้าอย่ามองตาได้ไหมถ้าเธอไม่รัก.. แผนรักกลลวงอีท่าไหน ใจหล่อนถึงต้องยอมให้กับคุณหนูลุคแบดบอย ที่คอยตอแยเธอไม่เลิก

ข้ามภพมามีสามีพิการ

จางหยู่เสวียน เดิมทีเป็นสตรีปากร้ายและถูกผีพนันเข้าสิงจนไม่ใส่ใจลูกและสามีที่เกิดอุบัติเหตุจนพิการไป สตรีนางนั้นก็เริ่มทอดทิ้งสามีแล้วเลือกที่จะทอดสะพานให้บัณฑิตหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง จนทำให้ภรรยาของเขาเกิดความหึงหวงผลักนางตกน้ำจนพบจุดจบที่น่าอดสู ทว่าเมื่อจางหยู่เสวียน นักฆ่าสาว เจ้าของรหัสหมายเลข 13 ในองค์กรนักฆ่าระดับโลกมีเหตุให้ถูกฆ่าตาย เนื่องจากไม่ยอมสังหารคนดี เธอจึงได้รับโอกาสใหม่จากสวรรค์เพื่อตอบแทนความดีครั้งนี้ในการมาเกิดใหม่ในร่างคนอื่นในยุคจีนโบราณ ทว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นทำตัวเหลวแหลก ไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของครอบครัว จนถึงขนาดคิดขายลูกกิน นักฆ่าสาวที่ข้ามเวลามาจากอนาคตจึงต้องทำทุกทางเพื่อแก้ไขเรื่องราวที่ยุ่งเหยิงนี้ ก่อนที่จะมีจุดจบเลวร้ายไม่ต่างไปจากเจ้าของร่างเดิม ชีวิตใหม่ครั้งนี้ นางจะใช้มันอย่างดีเพื่อดูแลครอบครัวนี้ให้มีความสุข และลบแผลใจแย่ๆ ให้หมดไปจากทุกคนในครอบครัว "ท่านแม่จะทิ้งเราเหรอ!" ไม่รู้เด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นกันอยู่ด้านนอกเข้ามาได้ยินที่ประโยคไหน เข้าใจว่าผู้เป็นแม่จะออกไปและไม่กลับมาอีก สองพี่น้องกอดหมับที่ขามารดาคนละข้าง ทิ้งน้ำหนักลงพื้นเต็มที่ หากจะไปพวกเขาจะเกาะหนึบนางไปเช่นนี้ "ท่านแม่อย่าทิ้งข้าเลยนะเจ้า" ซ่งอวี้หลานร้องไห้โฮ น้ำตาทะลักออกจนชายชุดนางชุ่มในเวลาไม่กี่พริบตา ทางด้านซ่งหยวนหมิงก็รู้สึกว่าจะแพ้ไม่ได้ เลยกลั้นใจบีบน้ำตาจนหน้าแดง เห็นลูกทุ่มเทช่วยเขาขนาดนี้ ซ่งอี้หนานก็คุกเข่าลง ประคองมือนางไว้ไม่ปล่อย ใบหน้าคมคายจากมุมมองที่สูงกว่า ทำให้เขาดูคล้ายสุนัขตัวโต "ข้า เอ่อ" จางหยู่เสวียนพูดไม่ออก

ร้อยดาวตะวันเดียว [My DayLight]

ร้อยดาวตะวันเดียว [My DayLight] ------------------------------------------------ ‘ร้อยดาวตะวันเดียว’ ได้แรงบันดาลใจจากคนกลุ่มหนึ่งในเมืองหลวงอันแสนจะทันสมัย เจริญด้วยสรรพสิ่งรอบด้าน และคนกลุ่มหนึ่งที่ประกาศให้สังคมรับรู้ว่าได้พลีกายใจให้กับงานด้านสังคมสงเคราะห์ ซึ่งถือเป็นเปลือกนอกที่สวยงาม เป็นที่น่าชื่นชมแกผู้พบเห็น แต่น้อยคนนักที่จะมองถึงแก่นแท้ภายใจว่าแอบซุกซ่อนอะไรเอาไว้บ้าง บางคนหวังจะได้ชื่อเสียงอันเลื่องลือตามติดมา บางคนหวังให้ได้ผลประโยชน์ทางอ้อมทางธุรกิจ บางคนหวังส่งตัวเองให้ขยับสูงขึ้นอีกชั้น อีกชั้น และอีกชั้น หรือถ้ามีก็น้อยคนนักที่จะกล้าป่าวประกาศให้คนเหล่านี้ได้รู้ แต่กลับทำเป็นเมิน ทำเป็นมองไม่เห็น ทำเป็นไม่สนใจในความทุเรศทุรังของสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่นี้ อาทิตยา พุทธิรักษุ์ ก็เป็นหนึ่งในกลุ่มคนดังกล่าวด้วย และพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากผู้คนในสังคมนี้ ทุกวิถีทาง แต่ก็ไปไม่รอด หลีกหนีไม่ได้ เมื่อมีบ่วงบุญคุณเข้ามาค้ำคออยู่ หญิงสาวได้แต่บอกับตัวเองว่าจะหันหลังให้คนกลุ่มนี้เมื่อถึงเวลาอันเหมาะสมจริงๆ เท่านั้น ทว่ากลับทำอย่างที่คิดไว้ไม่ได้ เมื่อมีบ่วงอย่างเช่น จิณณวัตร วัชราเวโรจน์ บุตรชายคนโตของเจ้านายที่เป็นหนึ่งในหลายคนของสังคมไฮโซจอมปลอมนี้ และเขาจะเป็นบ่วงเป็นโซ่ล่ามเธอไว้ให้ติดแหงกอยู่ในที่ๆ เธออยากหลีกหนีหรือไม่ และเธอจะลบเลี่ยงหรือถอนตัวออกจากวังวนบุญคุณได้ได้ยังไง เพราะอะไรเธอจึงต้องหนี เพราะอะไรเขาจึงต้องอยากล่ามเธอไว้ เธอจะหนีไปได้ยังไง ด้วยเหตุผลกลใด เขาจะต้องทำยังไง จะต้องใช้อะไรเพื่อจะเก็บเธอไว้ให้ได้อยู่ข้างกายตลอดกาล คำตอบทั้งหมดมีใน ‘ร้อยดาวตะวันเดียว’ เล่มนี้ที่ผ่านผู้อ่านถืออยู่ในมือแล้วค่ะ ขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านค่ะ สำหรับกำลังใจที่มีให้ ‘กันเกรา’ ด้วยดีเสมอมาและจะตลอดไป สัญญาค่ะว่าจะใช้มันสมองและสองมือกลั่นกรองผลงานดีๆ ออกมาให้ท่านได้ติดตามต่อไปค่ะ แม้ในโลกความเป็นจริงจะต่างจากความฝัน แต่โลกในนิยายรักนั้นจะสรรค์สร้างรอยยิ้มให้คุณได้

ชายาตัวร้ายของท่านอ๋องอำมหิต

ความทะเยอทะยานผลักดันให้นางปีนขึ้นสู่ตำแหน่งฮองเฮาทว่ายังมิทันจะได้เสวยสุข กลับถูกฮ่องเต้ผู้เป็นสวามีสวมข้อหากบฏวางลงบนศีรษะนาง เกิดใหม่คราวนี้นางไม่ขอเป็นฮองเฮาของฮ่องเต้สารเลวผู้นั้น ชีวิตนี้ที่ได้มาใหม่อีกครั้ง นางจะลิขิตเอง

พลาดรักยากูซ่า

เพราะความใจดีทำให้เธอตกอยู่ในอันตราย หลังจากที่ยื่นมือเข้าไปช่วยนายน้อยแห่งตระกูลยากูซ่า

สามีเป็นถึงเศรษฐีพันล้าน

ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก