Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
59
ชม
3
บท

นางเอกเป็นนักโทษหญิงที่เร่าร้อน เธอมักจะใช้เรือนร่างอันเซ็กซี่ยั่วยวนผู้คุมเพื่อแลกกับสิ่งที่ต้องการ แนว pwp nc 3p+ หลอกผู้ชายให้เป็นทาสสวาท

บทที่ 1 โดนจับขังเดี่ยว

น.ญ.จอมมารยา

ตอน โดนจับขังเดี่ยว

ผู้คุมนักโทษสองคนกำลังเดินนำนักโทษหญิงวัยยี่สิบปลายที่กำลังก้มหน้ามองพื้นทางเดิน ขาเรียวยาวเร่งก้าวตามชายฉกรรจ์ข้างหน้าเนื่องจากแขนโดนล่ามด้วยโซ่ตรวนราวกับสัตว์เลี้ยง

ฮิ! ใบหน้าเรียวสวยหาได้เศร้าโศก รอยยิ้มของริมฝีปากสีชมพูเรียวบางกับดวงตากลมโตเหมือนจะบอกว่านี่คือที่ของเธอโดยแท้จริง

นักโทษในห้องขังด้านซ้ายและขวาของโถงทางเดินกำลังซุบซิบนินนา เสียงดังแว่วลอยมาตามลม

"แหม หน้าตาก็สะสวย ไม่คิดเลยว่าจะฆ่าพ่อตัวเอง"

"ฆ่าข่มขืนด้วยนะ"

"แต่เขาว่ากันว่าเป็นพ่อเลี้ยงขี้เมานี่ สมควรแล้วป่ะ"

"ยังไงก็ฆ่าข่มขืนนะเห้ย"

"หมายถึงหล่อนข่มขืนพ่อเลี้ยงแล้วฆ่าเนี่ยนะ น่ากลัวชะมัด"

"ระวังๆ อย่าไปมองตาเธอล่ะ"

แก๊ง! ๆ ๆ ๆ ผู้คุมคนนึงเอากระบองฟาดลูกกรงเหล็ก นักโทษหญิงต่างก็รีบหุบปาก เมื่อบรรยากาศตกอยู่ในความเงียบงันผู้คุมอีกคนก็มาหยุดยืนอยู่หน้าห้องขังห้องนึงที่มีสาวอ้วนนอนอยู่บนเตียงสองชั้น

"น.ญ. มาริสสา นี่คือห้องของเธอ ต้องอยู่ร่วมกับ น.ญ.มาสิตานะ เข้าใจไหม"

"ไม่มีห้องเดี่ยวเหรอ" นักโทษหญิงเงยหน้ามองตาผู้คุมที่กำลังลากโซ่มัดแขนเธออยู่

"นี่ไม่ใช่โรงเเรมนะยัยหนู อย่าได้มาต่อปากต่อคำกับฉัน"

"เข้าไป ๆ" ผู้คุมอีกคนวิ่งมาผลักหลังสาวร่างบาง

โครมม! โอ๊ย! เธอล้มลงมานั่งพับเพียบในพื้นห้องขัง ส่วนผู้คุมทั้งสองคนก็เดินตามเข้ามาถอดโซ่และแกะกุญแจมือออกก่อนจะเดินออกไปแล้วล็อคประตูห้องขัง

"นี่ ยัยอ้วน ลงมานอนข้างล่างซิวะ" มาริสสาสั่งสาวอ้วนที่นอนเตียงชั้นบน

"อะไร ฉันมาก่อน ยัยนี่วอนหาเรื่องซะแล้ว เอาไหม ๆ อี" สาวอ้วนตะโกนแล้วกระโดดลงจากเตียงชั้นบน ง้างมือใหญ่จะฟาดใบหน้าเรียวคม หล่อนกัดฟันดังกร่อดๆ

"เอาเลย! ๆ ๆ ๆ"

"ใส่มันเลย"

"รับน้องหน่อย มาสิตา"

เพี๊ยะ! นักโทษสาวอ้วนตบหน้าที่เรียวเล็ก มาริสสาเซมาชนลูกหรงเหล็กโดยไม่ร้องซักแอะ "มรึง อีอ้วน" มาริสสาชี้หน้าแล้ววิ่งเข้าใส่สาวร่างใหญ่กว่าเธอสองเท่า กระโดดถีบหน้าอกหล่อนด้วยสองเท้าคู่

โครมมมม! ร่างกายหนักร้อยกิโลกว่าหงายหลังลงไปนอนกองในสภาพสลบเหมือด

"ผู้คุมคะ ๆ มันสร้างเรื่องแล้วค่ะ" ป้าแก่ๆที่ดูจะเป็นนักโทษหญิงขาใหญ่ตะโกนลั่น ตุบ! ๆ ๆ ผู้คุมสองคนเมื่อครู่รีบเปิดกรงโถงทางเดินแล้ววิ่งกลับมาที่ห้องขังเดิม คนนึงเข้ามาเอากระบองไฟฟ้าจ่อหลังสาวน้อย อีกคนจับมือเธอไพล่หลังแล้วตะคอกใส่หู

"หยุดๆ นอนลงไป นอนคว่ำลงไป" แปล๊บ! ๆ ๆ เสียงไม้กระบองไฟฟ้าดังน่ากลัว

"มาริสสา เธออยากขังเดี่ยวใช่ไหม รีบนอนลงไป"

"มีห้องที่ได้อยู่คนเดียวด้วยรึ ฮิ" มาริสสายิ้มแล้วฟุบตัวลงไปนอนคว่ำ

ผู้คุมชายรีบเอากุญแจมือล็อคข้อแขนเล็กๆแล้วกระชากร่างเพรียวบางยืนขึ้น อีกคนรีบไปประคองนักโทษสาวอ้วนไปห้องปฐมพยาบาล

"มาวันแรกก็สร้างเรื่องเลยนะมาริสสา รับรองว่าเธอจะได้อยู่ห้องขังเดี่ยวแบบไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน"

ผู้คุมร่างใหญ่จับโซ่ที่กุญแจมือและลากสาวน้อยเดินโซเซตามหลัง เขาพาเธอมายัดใส่ห้องขังเดี่ยวชั้นใต้ดินที่มีผนังปูนทั้งสี่ด้าน ไร้หน้าต่างและมีเพียงประตูเหล็กหนาเพียงบานเดียว

เมื่อถอดกุญแจมือแล้วเขาก็สั่งนักโทษหญิงนั่งลง ล้วงมือถือออกมาถ่ายรูปเธอแล้วส่งภาพเข้าระบบขังเดี่ยว จากนั้นหันหลังกลับแล้วก้าวออกจากประตู กำลังจะดันบานเหล็กหนาปิดห้อง

"โห่! ผู้คุมคะ ห้องมันทึบเกินไปไหม ไม่เห็นอะไรเลย เห็นแต่ผนัง"

"ก็ห้องขังเดี่ยว จำไว้ถ้าสร้างปัญหาเธอจะได้อยู่แบบนี้ครั้งละเจ็ดวัน"

"ห๊ะ! เจ็ดวันเหรอคะ ไม่ได้ไปออกกำลังกาย ไม่ได้ไปทำงานนักโทษที่ได้ค่าตอบเเทนเลยเหรอ โรงอาหารก็ไม่ได้ออกไปเหรอคะ"

"ก็ฉันบอกว่าต้องอยู่ในนี้ตลอดเจ็ดวัน"

โครมมม! บานประตูเหล็กกล้าปิดลง ผู้คุมหน้าดุเลื่อนช่องเล็กๆหน้าประตูแล้วก้มหน้ามองเข้ามา

"เพราะฉะนั้นทำตัวดีๆไว้ แล้วเธอจะได้สิทธิ์ทุกอย่างเหมือน น.ญ.คนอื่น

กร๊าง! เสียงล็อคกลอนประตูห้อง

"เดี๋ยวค่ะ ๆ ผู้คุมคะ"

"อะไรอีก"

"หนูทำตัวดีๆกับคุณได้นะคะ เปิดห้องแปบนึงนะคะ รับรองว่าหนูทำให้คุณมีความสุขได้แน่"

สาววัยรุ่นเอ่ยแล้วดึงคอเสื้อยืดขาวลง ทำให้เห็นเนินอกขาวโพลน สองเต้าใหญ่ที่บดเบียดกันแน่นหนับทำให้ผู้คุมเห็นร่องนมลึก

อึก! หนุ่มร่างใหญ่วัยฉกรรจ์มองผ่านรูเหล็กเข้ามาและกลืนน้ำลายเหนียว

"รีบเข้ามามีความสุขสิคะ ในนี้ไม่มีกล้องวงจรปิดนี่นา มีแต่ผนังปูนสี่ด้าน ใครจะรู้" นักโทษสาวเอ่ยและใช้มือสองข้างขยำฟัดเต้าตัวเองจนเสื้อยืดยับยู่ยี่

"อืม รอแปบ" หนุ่มใหญ่เอ่ยแล้วเปิดประตูเหล็กเดินเข้ามายืนค้ำหัวสาวรุ่นลูกที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นซีเมนต์ที่แข็งและเย็นเฉียบ

แคว่ก! ๆ น.ญ.คลานเข่าเข้ามาแล้วใช้มือรูดซิบกางเกงผู้คุมอย่างรู้งาน เธอล้วงเอาแท่งรักนุ่มอุ่นที่กำลังพองโตขึ้นในกำมือออกมาเฟ้นบีบเบาๆ

" ซี๊ด! อาห์! อมเลยสิ อมของฉันเลยสิยัยหนู" ผู้คุมร่างใหญ่เอ่ยและเอามือลูบผมยาวสลวยบนหัวนักโทษสาว

"หนูกำลังจะเป็นคนดีของคุณ คุณก็จะใจดีกับหนู ใช่ไหมคะ?"

"ใช่สิ รีบๆทำมันสิจ๊ะ"

"งั้นถ้าแตกคาปากหนูแล้ว หนูขอยืมมือถือไว้เล่นในห้องนี้ได้ไหมคะ"

"เอ่อ! อืม! เอาสิ"

ผู้คุมเอ่ยแล้วส่ายเอวไปมา เอาแท่งเอ็นสีดำอ้วนถูกับแก้มสาวของสาวรุ่นลูก ทำแววตาหื่นขณะที่แสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

ฮิ! ๆ สาวน้อยหัวเราะแล้วเอามือกำรูดแท่งอุ่นจนมันแข็งเต็มที่ เส้นเลือดปูดๆที่พันรอบลำบาดถูกำมือจนเสียวซ่าน

ลิ้นสีชมพูแลบเลียหัวบานโตสีดำแดง น้ำใสๆไหลเป็นเส้นยาวยืดติดปากสีชมพูเรียวบาง

อรั่ก! ๆ ๆ ๆ ผู้คุมจิกหัวนักโทษสาวแล้วเร่งกระแทกแท่งเอ็นเข้าออกปากของเธอจนหน้าสวยๆโยกสั่นในสภาพเจ็บปากจนกรามค้าง

"อ่าส์! ๆ ซี๊ด! มันต้องให้ได้ยังงี้สิวะ ตั้งแต่ทำงานมายังไม่เคยได้อะไรแบบนี้เลย กร่อด! ๆ ฮ่า! ๆ"

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ nugkeanransawat

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เมียผมน่ารักจัง

เมียผมน่ารักจัง

Penn Tofallis
4.9

กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"

ข้าอยู่บน ท่านอ๋องอยู่ล่าง

ข้าอยู่บน ท่านอ๋องอยู่ล่าง

ซีไซต์
5.0

เซียวหนานอยู่ในระดับต่ำสุดขององค์กรลับที่แผ่ขยายสายข่าวไปทุกแว่นแคว้น นางเป็นเด็กกำพร้าไร้บิดามารดาที่ถูกเก็บมาให้เป็น นกกระจอกสืบข่าว เรียกได้ว่าเป็นชนชั้นที่วรยุทธ์ต่ำต้อยและต้องทำงานเอาตัวเข้าแลกเพื่อหาข่าวให้กับเบื้องบน ดังนั้นนกกระจอกเช่นนางจึงมีมากมายแทรกซึมเข้าไปในจวนขุนนางต่าง ๆ โดยที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ สิ่งที่นางฝึกฝนมาตลอดหลายปีมานี้ก็คือการเอาใจบุรุษ บำรุงร่างกาย ฝึกฝนศาสตร์ทั้งห้าให้เชี่ยวชาญ และฝึกวิชาเสพสังวาสให้บุรุษติดใจ แม้ว่าจะไม่เคยทำกับบุรุษจริง ๆ แต่ขนาดของแท่งหยกของบุรุษนางล้วนได้สัมผัสมาแล้วจากแท่งหยกของเทียมและแท่งหยกบุรุษของจริงที่นางไม่เคยเห็นหน้าว่าคนพวกนั้นคือผู้ใด เพราะพวกนางต้องมอบกายให้กับเหยื่อคนแรกที่นับว่าส่วนใหญ่จะเป็นชนชั้นสูง ดังนั้นจึงไม่อาจร่วมประเวณีกับบุรุษอื่นก่อนที่จะได้รับมอบเหยื่อจากนายใหญ่

ขอโอกาสอีกครั้ง

ขอโอกาสอีกครั้ง

Arny Gallucio
5.0

หลังจากเมา เธอก็ได้รู้จักกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา ส่วนเขาหลงเสน่ห์รูปร่างที่ดีและความสวยงามของเธอ พอเวลาผ่านไป เธอก็ตระหนักได้ว่าเขามีคนอยู่ในใจแล้ว เมื่อรักแรกของเขากลับมา เขาก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่ละคืนเหวินม่านอยู่ในห้องว่างเปล่าด้วยคนเดียว แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่เธอได้รับมาก็มีแต่เช็คใบหนึ่งและคำกล่าวลาเท่านั้น เดิมทีคิดว่าเธอจะร้องไห้โวยวาย แต่ไม่คาดคิดว่าเธอหยิบใบเช็คแล้วจากไปอย่างไม่ลังเล: "คุณฮั่ว ลาก่อน!"... พอพบกันอีกครั้ง เธอก็มีคนอยู่ข้างกายแล้ว เขาพูดด้วยตาแดงก่ำ: "เหวินม่าน ผมคบกับคุณมาก่อนนะ" เหวินม่านยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า "ทนายฮั่ว คนที่บอกเลิก นั่นคือคุณเองนะ! ถ้าอยากจะเดทกับฉัน คุณต้องต่อคิว..." วันถัดมา เธอได้รับเงินโอนหนึ่งแสนล้านพร้อมแหวนเพชร ทนายฮั่วคุกเข่าข้างหนึ่ง: "คุณเหวิน ผมอยากจะแทรกคิว"

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

Thacher
5.0

ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ