รสนิยมของชนชั้นสูง

Name: รสนิยมของชนชั้นสูง
Rating: 5.0 (1 reviews)

nugkeanransawat

โรแมนติก | ออกต่อเนื่อง

5.0

ความคิดเห็น

243

ชม

บท

ในยุคก่อนสงครามโลก ยังมีการค้าทาส ในดินแดนแถบเอเชียที่ไม่ระบุชื่อและสถานที่ตั้ง มีปราสาทแห่งหนึ่งตั้งตะหง่านอยู่ริมหน้าผาบนเขาสูง เจ้าปราสาทคือสามีนางเอก เขาเป็นขุนนางชั้นสูง เขาชอบซื้อทาสชายหลากเชื้อชาติมาเลี้ยง ใช้งานพวกเขาหนัก และมักจะให้นางเอกมีอะไรกับคนแปลกหน้าพวกนั้นเพื่อให้เขานั่งดูอย่างมีอารมณ์

โคแก่กินหญ้าอ่อน นางบำเรอ บทบาทที่มีเสน่ห์ หญิง บทบาทที่เป็นผู้ใหญ่ หญิง นิยายอีโรติก ความต้องการทางเพศ ชายทะลึ่ง หญิงทะลึ่ง ความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ซับซ้อน ความรักหมกมุ่น

บทที่ 23 ตอนจบ

06-18 21:20

บทที่ 1 ให้เมียนั่งตักทาส

รสนิยมของชนชั้นสูง

ตอน ให้เมียนั่งตักทาส

ยุคก่อนสงครามโลก แสงแดดยามเช้าสาดส่องกระทบปราสาทหินผาสีเทาที่ตั้งตะหง่านอยู่บนยอดเขาสูง ริมหน้าผาอันเวิ้งว้างในดินแดนแห่งขุนเขา สายลมเย็นยะเยือกพัดหวีดหวิว พากลิ่นดินและพืชป่าโชยมาเป็นระยะๆ

เบื้องล่างเห็นผืนป่าทึบเบียดเสียดกันเป็นพรมสีเขียวทอดยาวจรดสายน้ำตกขนาดใหญ่ที่ไหลหลั่งลงมาจากผาสูงสู่แม่น้ำที่คดเคี้ยวราวกับเส้นไหม เมืองแห่งนี้ถูกโอบล้อมด้วยภูผาสูงตระหง่านเสียดฟ้า สลับกับหุบเหวอันลึกล้ำ เป็นอาณาจักรแห่งความสงบงามที่ซ่อนตัวอยู่จากโลกภายนอก

ภายในปราสาทโอ่อ่า "ท่านหญิง อุอินะ" ผู้ซึ่งเป็นภรรยาของท่านขุนนางใหญ่ "ท่านมิวะ" ผู้ปกครองดินแดนแห่งนี้ กำลังยืนอยู่ริมหน้าต่างบานสูงใหญ่ในห้องนอน เธอสวมชุดผ้าไหมชั้นดีสีเงินอ่อน ปักลวดลายวิจิตรบรรจง ผมยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นอย่างประณีต เผยให้เห็นลำคอยาวระหงและใบหน้าเรียวสวยที่มักจะฉายแววเรียบเฉย

วิถีชีวิตในปราสาทแห่งนี้ดำเนินไปอย่างเป็นระบบ ทุกย่างก้าวถูกกำหนดด้วยกฎเกณฑ์และขนบธรรมเนียมที่สืบทอดกันมา ท่านหญิง อุอินะ มีหน้าที่ดูแลความเป็นอยู่ของคนในบ้านทั้งหมดนับร้อยชีวิต ตั้งแต่บ่าวไพร่ คนรับใช้ ไปจนถึงทาสชายที่ถูกซื้อมาใหม่ๆ

เธอเก่งกาจเรื่องเย็บปักถักร้อย สามารถรังสรรค์ลวดลายวิจิตรบรรจงบนผืนผ้าได้อย่างหาตัวจับยาก ยามว่างเธอยังศึกษาตำราสมุนไพรโบราณ จนสามารถใช้ยารักษาโรคต่างๆ ให้แก่ผู้คนในปราสาทได้ เธอรับผิดชอบการสอนงานทาสหญิงในการทำอาหารและทอผ้า ซึ่งล้วนเป็นงานที่ต้องการความประณีตละเอียดอ่อน นอกจากนี้ ท่านหญิง อุอินะ ยังมีหน้าที่ทำบัญชีและแจกจ่ายเงินเดือนก้นถุงให้ทาสและคนรับใช้ทุกคนในปราสาทด้วยความยุติธรรม

ท่านมิวะ ผู้เป็นสามี มีหน้าที่อันหนักอึ้งในการปกครองและพัฒนาเมือง เจ้านายใหญ่ในเมืองหลวงได้สั่งให้เขาอพยพประชาชนจำนวนมากที่หนีภัยธรรมชาติมายังเมืองแห่งนี้ ท่านมิวะจึงจำต้องใช้ทาสชายหญิงจำนวนมากเพื่อก่อร่างสร้างเมืองใหม่ ขยายอาณาเขต สร้างสะพานเชื่อมโยงหุบเขา และเขื่อนกักเก็บน้ำขนาดใหญ่ไว้ใช้สำหรับประชาชนที่เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็ว

ทว่าท่านมิวะ ผู้เป็นสามี มีสนิยมที่แปลกประหลาด เขาชอบซื้อทาสชายจากต่างแดน หลากเชื้อชาติ ผิวพรรณ และภาษามาเลี้ยงไว้ในปราสาท ทาสเหล่านี้ถูกใช้งานหนักในไร่นาป่าเขาและงานก่อสร้างต่างๆ ทว่าสำหรับท่านหญิง อุอินะ ทาสชายเหล่านี้กลับมีความหมายมากกว่าแค่แรงงาน

บ่ายวันหนึ่ง แสงแดดจัดจ้าสาดส่องลงมาในเรือนพักทาสที่แยกออกมาจากตัวปราสาท ซุ่มเสียงจากงานหนักและภาษาแปลกๆ ดังอื้ออึง ท่านหญิง อุอินะ เดินเข้ามาในเรือนพักพร้อมบ่าวไพร่สองสามคน เธอสวมชุดลำลองผ้าฝ้ายสีขาวสะอาดตา แขนเสื้อยาวกรอมข้อมือ กระโปรงยาวคลุมข้อเท้า แม้จะดูเรียบง่าย แต่ก็ไม่อาจปิดซ่อนสัดส่วนงดงามของเธอได้

สายตาของท่านหญิง อุอินะ กวาดมองไปทั่วบริเวณ ก่อนจะหยุดอยู่ที่ชายหนุ่มร่างสูงกำยำคนหนึ่ง เขามีผิวสีเข้ม รูปร่างแข็งแรง ดวงตาคมกล้ากำลังใช้จอบขุดดินอย่างขมักเขม้น เขาคือทาสชายคนใหม่ที่เพิ่งถูกซื้อเข้ามาจากดินแดนโพ้นทะเล

"พาเขาไปที่ห้องพักแขก" ท่านหญิง อุอินะ เอ่ยเสียงเรียบ แต่แฝงด้วยอำนาจ บ่าวไพร่รับคำแล้วเดินเข้าไปนำทาสชายออกมา ท่ามกลางสายตาของทาสคนอื่นๆ ที่มองมาด้วยความสงสัย

เวลาพลบค่ำ แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาในห้องพักแขกที่ตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่สะอาดสะอ้าน มีเพียงเตียงไม้ใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง ท่านหญิง อุอินะ ยืนอยู่กลางห้อง สวมชุดคลุมผ้าไหมบางเบาสีดำโปร่งแสง มองเห็นเรือนร่างด้านในรำไร แสงไฟจากตะเกียงน้ำมันส่องกระทบใบหน้าเรียวสวยของเธอ

ท่านมิวะ นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้แกะสลักที่มุมห้อง ถือกล้องฟิล์มขาวดำรุ่นเก่าในมือ ดวงตาของเขามองมาที่ท่านหญิง อุอินะ ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

ทาสชายคนใหม่ถูกพาเข้ามาในห้อง เขายืนนิ่งก้มหน้าด้วยความประหม่า เมื่อเห็นท่านหญิง อุอินะ ในชุดคลุมบางเบา เขาก็เงยหน้าขึ้นมองเธออย่างไม่เข้าใจ

"อุอินะ ไปจัดการเขา" เสียงทุ้มต่ำของท่านมิวะดังขึ้นในความเงียบ

ท่านหญิง อุอินะ มองทาสชายคนใหม่ด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดา เธอยิ้มยิ้มบางๆ มือเรียวขาวของเธอเอื้อมไปสัมผัสชายเสื้อผ้าหยาบๆ ของทาสชายคนใหม่ นามว่าอาฮยอน

สัมผัสที่นุ่มนวลนั้นราวกับกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ ทีแล่นแปล๊บไปทั่วกายกำยำของเขา อาฮยอนสะดุ้งเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นสบตากับท่านหญิงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยและความประหม่า แสงไฟจากตะเกียงน้ำมันส่องกระทบใบหน้าคมเข้มของเขา ทำให้เห็นหยาดเหงื่อที่ผุดขึ้นเล็กน้อย

ท่านหญิง อุอินะ ไม่พูดอะไร เธอมองสำรวจอาฮยอนตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า อาฮยอนมีรูปร่างสูงโปร่ง แขนขาแข็งแรง กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ทั่วทั้งตัว ผิวสีแทนเข้ม ผมสั้นเกรียน ใบหน้าคมสัน ดวงตาคมกล้าของเขาฉายแววบริสุทธิ์ แต่ก็แฝงความร้อนแรงบางอย่างไว้

ท่านมิวะ ที่นั่งอยู่เงียบๆ ไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแต่ยกกล้องฟิล์มขาวดำขึ้นมาเล็งไปที่ท่านหญิง อุอินะ และอาฮยอน ดวงตาของเขาเป็นประกายวาววับด้วยความคาดหวัง

"อุอินะ จับเขาแก้ผ้า" เสียงทุ้มต่ำของท่านมิวะดังขึ้นในความเงียบ

ท่านหญิง อุอินะ มองทาสชายคนใหม่ด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดา เธอยิ้มบางๆ แล้วเดินเข้าไปใกล้ อาฮยอนอย่างช้าๆ มือเรียวขาวของเธอเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อผ้าหยาบๆออกทีละเม็ดอย่างเชื่องช้า ปลายนิ้วเรียวขาวของเธอสัมผัสผิวเนื้ออบอุ่นของเขาอย่างแผ่วเบา

อาฮยอนยืนนิ่งราวกับถูกสาปให้กลายเป็นหิน ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ท่านหญิงไม่วางตา หัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้

เมื่อกระดุมเสื้อถูกปลดออกจนหมด ท่านหญิง อุอินะ ก็ค่อยๆ แหวกเสื้อของอาฮยอนออก เผยให้เห็นแผงอกกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ และหน้าท้องที่มีซิกแพคเป็นลอนสวยงาม ท่านหญิงเลื่อนมือลงไปสัมผัสหน้าท้องของอาฮยอนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆ รูดซิปกางเกงของเขาลงช้าๆ เผยให้เห็นเรียวขาแข็งแรงและบั้นท้ายที่กระชับ

อาฮยอนยืนตัวแข็งทื่อ เขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงๆ ความรู้สึกวาบหวามไปทั่วร่างเมื่อแท่งเอ็นของเขาเริ่มขยายตัวอย่างช้าๆ ภายใต้กางเกงชั้นใน

ท่านหญิง อุอินะ ค่อยๆ รูดกางเกงชั้นในของอาฮยอนลง เผยให้เห็นแท่งเอ็นที่แข็งขืนเต็มที่ผงาดตั้งขึ้นอย่างเด่นชัด อาฮยอนยืนเปลือยเปล่าต่อหน้าท่านหญิงและท่านมิวะ ใบหน้าคมเข้มของเขาแดงก่ำด้วยความอับอายและความปรารถนา

"ดีมากอุอินะ ทีนี้ ให้เขานั่งลงบนเก้าอี้ไม้" เสียงของท่านมิวะดังขึ้นอีกครั้ง

ท่านหญิง อุอินะ พยักหน้า เธอผายมือไปยังเก้าอี้ไม้เก่าๆ ที่อยู่มุมห้อง อาฮยอนเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้อย่างว่าง่าย ดวงตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่ท่านหญิง

"นั่งบนตักเขา" ท่านมิวะสั่งเสียงเรียบ

ท่านหญิง อุอินะ มองไปที่ท่านมิวะเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วเดินเข้าไปหาอาฮยอน เธอค่อยๆ หย่อนตัวลงนั่งบนตักของทาสชายอย่างช้าๆ เนื้อผ้าไหมบางเบาของชุดคลุมสัมผัสกับผิวเนื้ออบอุ่นของทาสหนุ่ม

แท่งเอ็นที่แข็งขืนของอาฮยอนกดดันบั้นท้ายของท่านหญิง อุอินะ อย่างชัดเจน แม้จะมีเนื้อผ้าคลุมอยู่ แต่ความร้อนผ่าวและความแข็งตึงเปรี๊ยะนั้นก็ส่งผ่านเข้ามาถึงตัวเธออย่างรุนแรง ทำให้ท่านหญิงรู้สึกเสียวไปทั่วท้องน้อย

ท่านมิวะยกกล้องฟิล์มขาวดำขึ้นมาเล็งไปที่ท่านหญิง อุอินะ และ อาฮยอน ดวงตาของเขามองผ่านเลนส์กล้องด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจและสนุกสนาน

"เจ้าชอบไหม" ท่านมิวะถามทาสชายเสียงเรียบ

"ชอบ ชอบมากขอรับ" อาฮยอนตอบด้วยเสียงสั่นเครือและร่างกายที่สั่นเทา

ท่านหญิง อุอินะ เริ่มนั่งส่ายสะโพกบดบั้นท้ายงอนกับตักของเขาช้าๆ อาฮยอนเสียวซ่านจนแทบจะทนไม่ไหว แต่เขาก็ยังคงนั่งพิงเก้าอี้ตัวแข็งเป็นหิน ไม่กล้าแม้จะกอดหรือสัมผัสคุณนายของเขาต่อหน้าท่านเจ้าเมืองเลยแม้แต่น้อย

"ดีมาก ถ้าชอบก็ตั้งใจทำงานให้ขยันขันแข็ง แล้วข้าจะตอบแทนด้วยการให้ท่านอุอินะนั่งตักเจ้าอีก"

"บางทีเจ้าอาจจะได้ทำอะไรที่มากกว่านั้นด้วยนะ หากเจ้าจะยอมเป็นหูเป็นตาให้ข้า คอยสอดส่องทาสที่คิดไม่ซื่อ หาตัวพวกชอบลักขโมย หรือพวกนักเลงชอบหาเรื่องทะเลาะวิวาท"

ท่านมิวะกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ตกลง ข้าน้อยตกลงขอรับ ข้าจะขยันขันแข็งและเป็นหูเป็นตา เป็นมือเป็นตีนให้ท่านทั้งสอง"

ทาสหน้าใหม่เอ่ยรับคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

อ่านต่อ