วังวนรัก... เพลิงฐานิน

วังวนรัก... เพลิงฐานิน

Y(by)Midnight

5.0
ความคิดเห็น
218
ชม
22
บท

ครั้งหนึ่งเพลิงฐานิน ทิ้งคนรักไปแต่งงานใหม่ ด้วยคำพูดที่โหดร้าย แต่อีกหลายปีต่อมากลับมาเจอกับพันไมล์ และเด็กที่เป็นลูกของเขา มีโซ่ทองคล่องใจแบบนี้ พันไมล์จะยอมวางใจให้เพลิงที่กลับเข้ามาอีกครั้งหรือไม่

บทที่ 1 PROLOGUE

“พี่เพลิงครับ...” พันไมล์ที่นอนข้างๆร่างหนาบนเตียงใหญ่เอ่ยเรียกคนรักที่นอนข้างๆตน

“ครับ ว่าไง?” คนที่โดนเรียกชื่อหันหน้าไปมองร่างบางที่นอนข้างๆ ก่อนจะเอามือลูบกลุ่มผมสีดำเงาสวยอย่างอ่อนโยน

“พี่สัญญากับไมล์นะว่าจะรักไมล์ตลอดไป” พันไมล์ที่ตอนนี้ใบหน้าของเขาซบอยู่บนแผ่นอกแกร่งพูดความในใจออกมา

“อืม...พี่สัญญา” เพลิงฐานินก็โอบกอดร่างบางของพันไมล์เอาไว้ และค่อยๆพรมจูบที่ริมฝีปากบางของเจ้าตัว ไม่นานบทเพลงรักอันหวานหอมก็เริ่มขึ้นอีกครั้งจนเกือบถึงรุ่งสาง ทั้งคู่จึงค่อยๆหลับไปโดยที่ยังโอบกอดกันอย่างรักใคร่

. . .

“พี่เพลิง...” พันไมล์ยืนมองแผ่นหลังของคนที่ตัวเองรักที่ตอนนี้กำลังแต่งตัวด้วยชุดสูทราคาแพงอย่างรีบเร่งหน้าตู้เสื้อผ้า เนื่องจากเจ้าตัวตื่นสายกว่าปกติของทุกวัน

“อะไร?” เพลิงฐานินตอบกลับด้วยน้ำเสียงรำคาญ

“เอ่อ...คือ...” พันไมล์พูดตะกุกตะกักจนเพลิงฐานินเริ่มหงุดหงิดเข้าไปใหญ่

“มีอะไรก็พูดสิ ชักช้าอยู่ได้ คนยิ่งรีบๆอยู่”

“คือ...วันนี้พี่จะกลับกี่โมง?”

“ไม่รู้ ดึกๆอ่ะ มีไร?” เพลิงฐานินตอบไปส่งๆ แล้วเดินจากหน้าตู้เสื้อผ้าไปยังประตู

“เอ่อ...เปล่าครับ” พันไมล์ตอบกลับไปเสียงเบา

“..........” เพลิงฐานินไม่พูดอะไรต่อ มองไปยังร่างบางของพันไมล์ด้วยสายตารำคาญ บวกกับหงุดหงิดที่ตนตื่นสาย ก่อนจะเดินออกจากห้องแล้วปิดประตูดังลั่น

ปัง!!!

. . .

“พี่เพลิงจะไปออกไปข้างนอกอีกแล้วเหรอ เดี๋ยวนี้พี่ออกไปเที่ยวกลางคืนทุกวันเลยนะ พอกลับมาถึงก็ดึก หรือบางทีก็ไม่กลับ” พันไมล์เอ่ยถามคนรักของตนที่กำลังจะออกไปข้างนอกอีกแล้ว

“จะอะไรนักหนาว่ะ กูจะออกไปไหนมันก็เรื่องของกู ไม่เกี่ยวกับมึงสักหน่อย!” เพลิงฐานินตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดแล้วเดินไปหยิบกุญแจรถเพื่อเตรียมตัวจะเที่ยวข้างนอกกับเพื่อนๆ ที่นัดไว้

“แต่ไมล์เป็นแฟนพี่นะ พี่จะไปไหนมาไหนไม่บอกไมล์บ้างเหรอ ปล่อยให้ไมล์นอนคนเดียวตลอดเลย” พันไมล์ตอบด้วยน้ำเสียงน้อยใจ ช่วงหลายวันมานี้เพลิงฐานินไม่ค่อยอยู่กับเขาเลย เอาแต่ออกไปเที่ยวจนดึกดื่น หรือแย่สุดก็กลับมาตอนรุ่งสาง

“น่ารำคาญว่ะ ง่วงก็ไปนอนซะไม่ต้องพล่าม!” เพลิงฐานินตะคอกใส่และผลักพันไมล์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าลงไปนอนกับพื้นห้องเย็นๆ แล้วรีบเดินออกจากห้องไป

ปัง!!!

“อึก! ฮือๆ” พันไมล์ที่นอนอยู่กับพื้นน้ำตาไหลริน ก่อนที่จะค่อยๆลุกขึ้นไปนอนที่เตียงที่ไร้ซึ่งความอบอุ่นของคนรัก

. . .

“พี่เพลิง...วันนี้ไม่ไปไม่ได้เหรอ?” พันไมล์พูดจาออดอ้อนหวังว่าจะทำให้เพลิงฐานินไม่ออกไปข้างนอกในคืนนี้ แต่ทว่าอีกฝ่ายที่โดนจู้จี้กลับรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา

“โอ๊ย! อะไรหนักหนาว่ะ!!!”

“ก็พี่...” พันไมล์ที่ได้ยินเช่นนั้นก็ไม่กล้าพูดต่อ ก้มหน้ามองพื้นหลบตาอย่างหวั่นใจ

“มึงมันน่ารำคาญแบบนี้ไง กูถึงไม่อยากอยู่ด้วย!” เพลิงฐานินตอบแล้วชี้หน้าพันไมล์ที่อยู่ข้างหน้าด้วยความหงุดหงิดจนน่ารำคาญ

“ไมล์น่ารำคาญมากเลยเหรอ?” พันไมล์น้ำตาเริ่มคลอ ก่อนจะพูดออกมาด้วยความน้อยใจ

“เบื่อกันแล้วเหรอครับ?”

“เออ!!! เพิ่งรู้ตัวรึไงว่ามึงมันน่ารำคาญ แถมยังน่าเบื่อสุดๆ!” เพลิงฐานินตะโกนใส่หน้าของพันไมล์จนสะดุ้งด้วยความตกใจ

“แล้วกูจะบอกไรให้นะไมล์” เพลิงฐานินโยนการ์ดสีขาวสะอาดตาที่ถืออยู่ใส่หน้าของพันไมล์เสียเต็มแรง จนร่างบางรู้สึกเจ็บนิดๆจากการโดนปลายกระดาษบาดแก้ม

“นี่มัน...?” พันไมล์มองการ์ดในมืออย่างอึ้งๆ พร้อมกับหัวใจที่เต้นช้าลงจนแทบจะหยุดหายใจ

“กูกำลังจะแต่งงาน! ที่กูออกไปไหนมาไหนน่ะ กูไปกับคู่หมั้นของกู คนที่ดีกว่ามึงเป็นไหนๆยังไงล่ะ” เพลิงฐานินย่อตัวนั่งลงแล้วค่อยๆจับปลายคางของพันไมล์ให้เชิดหน้าขึ้นมองหน้าตัวเอง เขามองน้ำตาสีใสที่ไหลอาบแก้มนวลอย่างน่าสมเพช ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงราวกับว่ารังเกียจอีกฝ่าย

“หึ...มึงคิดว่าคนอย่างมึงจะมีอะไรดีนอกจากหน้าตาและรูปร่างว่ะ คนจนๆแบบมึงน่ะก็เป็นได้แค่ที่ระบายความใคร่เท่านั้นแหละไมล์!”

“อึก! ฮือๆๆ ไม่จริง”

เมื่อพันไมล์ได้ฟังคำพูดของคนที่ตัวเองรักที่สุดก็ร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่เชื่อในคำพูดพวกนั้น

“มะ...ไม่จริง อึก ไม่จริงใช่ไหม ฮือๆ...พี่เพลิงโกหก นี่มันเรื่อง...อึก...โกหก ฮือๆ”

“เลิกโง่สักทีเถอะ อ่ะ...เอานี่ไป” เพลิงฐานินโยนซองสีน้ำตาลที่มีเงินจำนวนหนึ่งอยู่ในนั้นให้กับพันไมล์ที่นั่งอยู่ ร่างบางเอื้อมไปหยิบซองที่เพลิงฐานินโยนมาให้แล้วค่อยๆเปิดออกดูด้วยมือที่สั่นเทา

“เงิน? หมายความว่าไงพี่เพลิง?”

“ค่าตัวมึงไง และก็เก็บข้าวของของมึงออกไปจากที่นี่ด้วยนะ เพราะกูจะขายห้องนี้ทิ้ง”

พอพูดจบเพลิงฐานินก็ทำท่าหันหลังจะเดินออกไปจากห้อง พันไมล์รีบลุกขึ้นวิ่งเข้าไปคว้ากอดแผ่นหลังของคนรักไว้แน่น

“ฮือๆ ไหนพี่เพลิง...อึก...สัญญาว่าจะรักไมล์ตลอดไปไง ฮือๆ” พันไมล์ร้องให้กอดเพลิงฐานินแน่น เอ่ยทวงคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ก่อนหน้าที่พวกเขายังรักกันอย่างหวานชื่น

“ฮ่าๆๆ นี่มึงเชื่อกับคำพูดบ้าๆบอๆแบบนั้นด้วยเหรอว่ะ? เด็กน้อยเอ๊ย...โดนหลอกแล้วล่ะ หึๆ” เพลิงฐานินแกะมือบางที่กอดเขาไว้ แล้วหันหน้าไปตบหน้าของพันไมล์เบาๆ ก่อยจะผลักออกอย่างแรง จนอีกฝ่ายล้มลงไปนอนกับพื้นอีกครั้ง เขาเดินออกนอกห้องไปโดยไม่สนใจคนที่นอนร้องไห้อย่างน่าสงสาร

หลังจากที่เพลิงฐานินออกไปแล้ว พันไมล์ที่ร้องไห้อย่างหนักอยู่บนพื้นก็เริ่มรู้สึกเหมือนมีอะไรออกมาจากคอ ร่างเล็กรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ โก่งคออ้วกออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย

“อุ๊บ! อ้วก...อ้วก...แฮ่กๆ” พันไมล์รวบรวมแรงอันน้อยนิดยืนขึ้น เดินไปบ้วนปากที่อ่างล้างหน้าด้วยร่างกายอ่อนเพลีย เขานั่งพักเอาแรงก่อนสักพักก่อนจะเดินไปเก็บข้าวของออกจากห้องไป โดยไม่ลืมที่จะลาห้องอันแสนอบอุ่นที่มีความทรงจำดีๆของเขาและเพลิงฐานิน

“ลาก่อนความทรงจำและความรักของฉัน ลาก่อนพี่เพลิง...” พันไมล์มองห้องด้วยแววตาเศร้าสร้อย หวนนึกถึงความทรงจำของตนและคนรักที่เคยทำด้วยกันในที่แห่งนี้ ก่อนที่จะพาร่างอันบอบช้ำของตัวเองออกไปจากห้องนี้ตลอดกาล...

ปัง!!!

. . .

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ Y(by)Midnight

ข้อมูลเพิ่มเติม
My Dear Doctor ร้ายนักรักคุณหมอตัวแสบ

My Dear Doctor ร้ายนักรักคุณหมอตัวแสบ

โรแมนติก

5.0

เรื่องราวของคุณหมอหน้ามึนตัวแสบที่ไม่กลัวมาเฟีย "...ลูกน้องคุณเนี่ย น่ารำคาญชะมัดเลยคุณบอส" แชงขยับผ้าห่มให้คลุมตัวคนไข้พอดีขึ้นอีกเล็กน้อย พร้อมทั้งพึมพำ (บ่น) ใส่คนที่ยังไม่ได้สติไปด้วย "คุณน่ะรีบ ๆ ฟื้นมา... แล้วมาพาเจ้าพวกหน้าโหดนั่นออกไปได้แล้ว พวกผมไม่มีสมาธิทำงานเพราะพวกงี่เง่านั่นเนี่ย เหอะ ก็แค่ปั้นหน้าโหดมันน่ากลัวตรงไหน ทำไมใคร ๆ ต้องกลัวไอ้พวกบ้านั่นนะ" กับคุณบอสมาเฟียที่ไม่รู้จักคำว่าหน้าบาง "ฉันบอกให้เธอเรียก ดีนไง ไม่สิเธอเด็กกว่าฉันนี่เรียกพี่ดีนละกัน" . "ฉันบอกว่า จะให้เธอมาอยู่ที่บ้านฉัน" "หา!! ไม่เอา ไปทำไม" "เธออยู่คนเดียวไม่ใช่หรือไง ไกลก็ไกล อยู่กับฉันมาโรงพยาบาลง่ายจะตาย ฝึกอยู่ให้ชินก่อนมาทำงานไง" และคุณบอสมาเฟียที่มั่นใจในตัวเองว่าเป็นเจ้าเล่ห์ เจ้าแผนการ กลับถูกความลับ(ไม่)เล็กๆ ของคุณหมอตัวแสบ ทำเอาอึ้งอ้าปากค้าง ความลับนั้นคืออะไรกันนะ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย

ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย

l3oonm@
5.0

จือหลินเธอเป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกมารดาทอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่ลืมตามาดูโลก ต่อมาทางโรงพยาบาลจึงส่งตัวเธอให้กับสถานสงเคราะห์ พออายุได้สามปี ก็มีองค์กรหนึ่งมารับเลี้ยงตัวเธอ แต่พวกเขาเลี้ยงเธอและเด็กคนอื่นๆ ไว้เพื่อเป็นหนูทดลองเท่านั้น ครั้งแรกที่ถูกนำตัวมา ต่างก็โดนจับฉีดยาเข้าสู่ร่างกาย เพื่อหาเด็กที่เลือดต้านเชื้อที่ฉีดเข้าไปได้เท่านั้น หากร่างกายทนรับไม่ไว้สิ่งที่ทางองค์กรมอบให้คือความตาย จือหลินอาจเป็นเพราะเลือดของเธอพิเศษกว่าเด็กคนอื่น ไม่ว่าฉีดยาตัวไหนเข้าสู่ร่างกายเธอก็ทนรับได้ทั้งนั้น นับจากนั้นมาเธอจึงถูกเลี้ยงดูจากองค์กรมาอย่างดี เรื่องการศึกษาเธอก็สามารถเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างเต็มที่ แต่เพราะความฉลาดของเธอจึงถูกส่งให้เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์และเรียนแพทย์ควบคู่ไปด้วย เมื่อเรียนจบมาแล้ว จือหลินยังคงทำการให้องค์กรเช่นเดิม แม้จะไม่ได้เป็นนักฆ่าเช่นเพื่อนคนอื่นที่มาพร้อมกัน แต่เธอก็ต้องฝึกไม่ต่างจากพวกเขา ยิ่งเมื่อต้องนำเด็กเข้ามาเป็นหนูทดลองเช่นเดียวกับเธอในตอนเล็ก ต่อให้ไม่อยากทำก็ต้องทำ หากฝ่าฝืนไม่ทำการชิปที่ถูกฝังอยู่ในตัวจะถูกกระตุ้นให้ได้รับความทรมานทันที นานวันเข้า ความดำมืดก็ก่อเกิดในใจ ไม่ว่าจะฉีดยาให้เด็กร้ายแรงเพียงใดจือหลินก็เลิกรู้สึกผิดไปเสียแล้ว เพราะการทำงานของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำให้ทางองค์กรยกย่องและมักจะให้สิ่งดีๆ กับเธอเสมอ เมื่อมีชิปตัวหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อฝังมิติอีกห้วงหนึ่งไว้ภายในร่างกาย จือหลินนางก็ได้รับเลือกให้ทดลองใช้สิ่งนี้ด้วยเช่นกัน จือหลินถูกฝังชิปมิติเข้าที่แกนสมองของเธอ ความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้เธอแทบสิ้นสติ เมื่อชิปถูกฝังลงไปแล้ว เพียงไม่นานก็มีเสียงจากระบบให้เธอยืนยันตัวตน ก่อนที่จะปรากฏภาพต่างๆ ภายในหัวของเธอ ของจากภายนอกล้วนแต่ถูกส่งเข้าไปเก็บไว้ด้านในได้ทั้งสิ้น หากเป็นเนื้อสด ผักผลไม้ ยังคงความสดอยู่เช่นเดิมแม้จะเก็บไว้นานมากเพียงใด ห้วงมิติของจือหลินเหมือนเป็นห้องสูทในคอนโดของเธอเองที่มีทุกอย่างพร้อมใช้อยู่ภายใน แม้แต่ห้องทดลอง ห้องทำงานของเธอก็ปรากฏอยู่ในนั้นเช่นกัน นับจากนั้นจือหลินจึงซื้อของเขาเก็บภายในมิติของเธอเป็นจำนวนมาก ตัวเธอเพียงผู้เดียวที่สามารถเข้าออกในห้วงมิติได้ วันเวลาผ่านไปจนจือหลินล่วงเข้าวัยสามสิบปี เธอสามารถผลิตยาที่ทำให้ทั่วโลกจับตามองออกมาได้ ยายื้อชีวิตจากความตาย แต่การทดลองของเธอที่ผ่านมาต้องใช้คนจำนวนมากในการเข้าทดลอง จือหลินสามารถยื้อชีวิตของชายชราที่กำลังจะหมดลมหายใจให้กลับมามีชีวิตปกติได้ เมื่อเธอกักตัวเขาไว้ได้หกเดือนเห็นว่าไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติจึงคิดจะปล่อยเขาออกไปใช้ชีวิตเช่นเดิม แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อชายชราที่กำลังจะเดินออกจากห้องทดลองล้มลงต่อหน้าทุกคนที่เข้าร่วมชื่นชมผลงานของเธอ จือหลินรีบเข้าไปตรวจดูความผิดปกติทันที ก็พบว่าเขาหยุดหายใจเสียแล้ว เจ้าหน้าที่ทั้งหมดจึงต้องพาชายชราคนนั้นกลับเข้าไปในห้องทดลองเพื่อหาสาเหตุ ผ่านไปเพียงสองครึ่งชั่วโมงเขากลับลืมตาขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แต่แววตาที่มองมาทางทุกคนได้เปลี่ยนไป ในดวงตาของชายชราผู้นั้นมีเพียงตาขาวไม่มีตาดำเช่นคนมีชีวิต “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ผู้อำนวยการองค์กรเดินเข้ามาหาจือหลินแล้วเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก เพราะนักข่าวที่ข่าวเชิญมายังอยู่ที่ด้านนอกเพื่อรอฟังคำตอบ “ขอดิฉันตรวจสอบก่อนค่ะ” จือหลินกุมหน้าผากอย่างมึนงง เธอก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร คนทั้งหมดยืนมองชายชราที่เดินท่าทางประหลาดอยู่ในห้องทดลอง ในตอนนี้เขาเริ่มหยิบสิ่งของทำร้ายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปในห้องทดลองเพื่อห้ามไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง ชายชราเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และเริ่มกัดกินเนื้อตัวของเขาอย่างโหดร้าย คนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ เพราะกลัวข่าวเรื่องนี้จะรั่วไหล ผู้อำนวยการสั่งให้คนไปแจ้งนักข่าวให้กลับไปก่อน ทางองค์กรจะแถลงการณ์เรื่องนี้ในภายหลัง เจ้าหน้าที่ที่ถูกทำร้ายล้มลงเสียชีวิตไม่นานก็มีสภาพไม่ต่างจากชายชราคนนั้น เสียงวุ่นวายไม่ได้จบลงที่ห้องทดลองของจือหลินเพียงแห่งเดียว เพราะห้องทดลองอื่นก็ล้วนพบเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ต่างกัน ผู้อำนวยการจำต้องส่งสัญญาณเคลื่อนย้ายเจ้าหน้าที่ออกจากตึกทดลองให้เร็วที่สุด จือหลินไม่รู้ว่ายาของนางจะสร้างผลเสียมากถึงเพียงนี้ เพราะเจ้าหน้าที่หลายคนล้วนจบชีวิตจนกลายเป็นซอมบี้ไปเสียแล้ว ตึกทดลองถูกปิดตาย เพื่อไม่ให้ซอมบี้ที่อยู่ด้านในออกมาสร้างความเสียหายภายนอกได้ “เรื่องนี้ดิฉันขอจัดการด้วยตนเองค่ะ” จือหลินเดินเข้าไปหาผู้อำนวยการที่ห้องทำงานของเขา เพื่อบอกสิ่งที่เธอคิดว่าอย่างดีแล้วในหลายวันที่ผ่านมา เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการไม่ห้ามในสิ่งที่เธอจะทำจือหลินจึงเดินไปที่หน้าตึกทดลองพร้อมระเบิดเวลาในมือ เธอคิดจะทำลายสิ่งของทุกอย่างที่เธอสร้างขึ้นมาลงด้วยมือของเธอเอง จือหลินเปิดประตูตึกทดลองแล้วรีบปิดลงทันที เธอเดินเข้าไปที่กลางตึกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะระหว่างทางเธอต้องคอยต่อสู้กับซอมบี้ที่จะเข้ามาทำร้ายเธอไปด้วย เสียงสัญญาณระเบิดดังขึ้น จือหลินหลับตาลง พร้อมทั้งถอนหายใจให้กับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา เสียงระเบิดดังไปทั่วบริเวณพร้อมทั้งตึกทดลองที่ถล่มลงมาจนแทบไม่เหลือซาก “เจ็บชะมัด” จือหลินร้องครางออกมาเบาๆ แต่เมื่อรู้สึกตัวได้เธอก็รีบพยุงตัวขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วพร้อมมองไปรอบๆ อย่างไม่อยากเชื่อ เธอคิดว่าตายไปแล้วเสียอีก แต่ทำไมถึงได้มีความรู้สึกเจ็บได้ “นี้มันเรื่องบ้าอะไรอีกว่ะเนี่ย” จือหลินเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ รอบๆ ตัวเธอในตอนนี้เป็นป่าทึบ มือของเธอก็ไม่ใช่ของเธออย่างแน่นอนเพราะมีขนาดเล็กราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น ตอนที่เธอมึนงงสับสน เรื่องราวความทรงจำของเจ้าของร่างก็ไหลเข้าสู่หัวของเธอจนต้องลงไปนอนดิ้นกับพื้น

ทางเดินใหม่ของหัวใจ

ทางเดินใหม่ของหัวใจ

Viv Thauer
5.0

เวินอี่ถงได้เห็นความรักอันลึกซึ้งของเจียงยวี่เหิง แต่ก็ได้สัมผัสกับการทรยศของเขาเช่นกัน เธอเผารูปแต่งงานของพวกเขาต่อหน้าเขา แต่เขากลับมัวแต่ง้อชู้ของเขา ทั้งๆ ที่เขาแค่มองดูแวบหนึ่งก็จะเห็น แต่เขากลับไม่สนใจเวินอี่ถงสุดจะทน ตบหน้าเขาอย่างแรง พร้อมอวยพรให้เขากับชู้ของรักกันยืนยาว แล้วเธอก็หันหลังสมัครเข้ากลุ่มวิจัยลับเฉพาะ ลบข้อมูลประจำตัวทั้งหมด รวมถึงความสัมพันธ์การแต่งงานกับเขาด้วย! ก่อนจากไป เธอยังมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เขาอีกด้วยเมื่อถึงเวลาที่จะเข้ากลุ่ม เวินอี่ถงก็หายตัวไป บริษัทของเจียงยวี่เหิงประสบปัญหาล้มละลาย เขาจึงออกตามหาเธอด้วยทุกวิถีทาง แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นใบมรณบัตรที่ต้องสงสัยเขาสติแตก “ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่ยอมรับ!”เมื่อพบกันอีกครั้ง เจียงยวี่เหิงต้องตกใจที่พบว่าเวินอี่ถงเปลี่ยนตัวตนใหม่แล้ว โดยข้างกายมีผู้มีอำนาจที่เขาต้องยอมก้มหัวให้เขาอ้อนวอนอย่างสิ้นหวัง “ถงถง ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาเถอะ!”เวินอี่ถงเพียงยิ้มยักคิ้ว จับแขนของผู้มีอำนาจข้างๆ “น่าเสียดาย ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับที่นายไม่อาจเอื้อมถึงแล้ว”

หย่าแล้วก็ไม่ต้องขอคืนดี

หย่าแล้วก็ไม่ต้องขอคืนดี

Chandra Spin
5.0

... ในวันครบรอบแต่งงาน ฮั่วเยี่ยนสือ สามีผู้มั่งคั่งทิ้งเธอไป แล้วหาคนรักแรกของเขา ผู้ชายที่ไม่รักนวลสงวนตัวก็เหมือนสิ่งไร้ค่า ผู้ชายที่เธอเคยอ่อนข้อให้แต่ก็ไม่สนใจเธอ งั้นเธอไม่ต้องการแล้ว จึงขอหย่าทันที ฮั่วเยี่ยนสือไม่สนใจ ซูหว่านหนิงกลับเข้าสู่วงการบันเทิงและเฉิดฉาย รักแรกในอุดมคติชอบแกล้งอ่อนแองั้นเหรอ งั้นก็ให้เธอเผยธาตุแท้จริงให้ทุกคนได้เห็น อดีตสามีที่เป็นคนปากแข็งที่สุด "เมื่อเธอเบื่อแล้วเธอจะกลับมาหาฉัน" แต่ภรรยาที่เคยเต็มใจทำทุกอย่างให้เขานั้นไม่กลับมาอีกแล้ว ไม่เพียงแต่ประสบความสำเร็จในอาชีพเท่านั้น แต่ยังมีคนมากมายมาตามจีบเธออีก ดาราระดับโลกแสดงความรักอย่างแรงกล้า ผู้บริหารบริษัทสื่อพยายามทุกวิถีทางเพื่อทำให้เธอยิ้ม แม้แต่ทายาทเศรษฐีอันดับหนึ่งก็ต้องการเธอเท่านั้น จากนั้นฮั่วเยี่ยนสือเริ่มตระหนก เปลี่ยนจากคนเย็นชากลายเป็นคนที่คอยติดตามไม่ห่าง ใช้ทุกวิถีทางเพื่อตามจีบภรรยา ซูหว่านหนิงไม่แม้แต่จะมอง "เมื่อก่อนคุณเฉยเมยกับฉัน ตอนนี้คุณไม่คู่ควรกับฉันแล้ว" ฮั่วเยี่ยนสือขอร้องเธออย่างบ้าคลั่ง "หนิงหนิง เราแต่งงานใหม่เถอะ" ซูหว่านหนิงแสดงท่าทางหยิ่ง "คุณฮั่ว ฉันไม่เคยกลับไปหาของที่ทิ้งไปแล้ว"

คุณหมอที่รัก NC18++

คุณหมอที่รัก NC18++

Me'JinJin
4.4

กฤษฎิ์ พิสิฐกุลวัตรดิลก "อาหมอกฤษฎิ์" หนุ่มใหญ่วัย 34 ปี มาเฟียในคราบคุณหมอสูตินรีเวชแห่งโรงพยาบาลเอกชนชั้นนำของประเทศ โหด เหี้ยม รักใครไม่เป็น เปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น สำหรับเขารักแท้ไม่เคยมีรักดีๆ ก็มีให้ใครไม่ได้ แต่สุดท้ายดันมาตกหลุมรักแม่ของลูกอย่างถอนตัวไม่ขึ้น❤️ "เฟียร์สตีนอยู่ดีๆรู้ตัวอีกทีก็มีลูกสาววัย4ขวบแล้วอ่ะครับ แถมแม่ของลูกทำเอาใจเต้นแรงไม่หยุดเลยนี่เรียกว่าตกหลุมรักใช่ไหมครับ" นลินนิภา อารีย์รักษ์ "ที่รัก" สาวน้อยวัยแรกแย้มบริสุทธิ์ผุดผ่อง ฐานะยากจนสู้ชีวิต เพราะความจำเป็นทำให้เธอต้องตกเป็นของเขา คนนั้นด้วยความเต็มใจ จนทำให้เธอต้องกลายมาเป็นคุณแม่ยังสาวด้วยวัยเพียง 18 ปี แต่แล้ววันหนึ่งโชคชะตาก็เล่นตลกเหวี่ยงให้เธอกลับมาพบกับเขาคนนั้นอีกครั้ง พ่อของลูกคนที่เธอถวิลหาไม่เคยลืม ❤️ "ตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรก ห่างกันไกลแค่ไหนใจยังคงคิดถึงเธอเสมอ ❤️พ่อของลูก" หนูน้อยแก้มใส กมลชนก อารีย์รักษ์ สาวน้อยวัย 4 ขวบ สดใสร่าเริง ฉลาดมาก ซนมาก แสบมาก เซี้ยวมาก เฟียสมาก ใครเห็นเป็นต้องหลงรักในความช่างพูดและขี้อ้อนของน้อง "ลุงหมอเป็นพ่อขาของแก้มใสเหรอคะ" หนูเป็นลูกของคุณพ่อกฤษฎิ์กับคุณแม่ที่รักค่ะ หนูจะเป็นกามเทพตัวจิ๋วที่จะมาแผลงศรให้คุณพ่อกับคุณแม่รักกัน❤️มาเอาใจช่วยหนูกันด้วยนะคะ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ