จางหยู่เสวียน เดิมทีเป็นสตรีปากร้ายและถูกผีพนันเข้าสิงจนไม่ใส่ใจลูกและสามีที่เกิดอุบัติเหตุจนพิการไป สตรีนางนั้นก็เริ่มทอดทิ้งสามีแล้วเลือกที่จะทอดสะพานให้บัณฑิตหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง จนทำให้ภรรยาของเขาเกิดความหึงหวงผลักนางตกน้ำจนพบจุดจบที่น่าอดสู ทว่าเมื่อจางหยู่เสวียน นักฆ่าสาว เจ้าของรหัสหมายเลข 13 ในองค์กรนักฆ่าระดับโลกมีเหตุให้ถูกฆ่าตาย เนื่องจากไม่ยอมสังหารคนดี เธอจึงได้รับโอกาสใหม่จากสวรรค์เพื่อตอบแทนความดีครั้งนี้ในการมาเกิดใหม่ในร่างคนอื่นในยุคจีนโบราณ ทว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นทำตัวเหลวแหลก ไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของครอบครัว จนถึงขนาดคิดขายลูกกิน นักฆ่าสาวที่ข้ามเวลามาจากอนาคตจึงต้องทำทุกทางเพื่อแก้ไขเรื่องราวที่ยุ่งเหยิงนี้ ก่อนที่จะมีจุดจบเลวร้ายไม่ต่างไปจากเจ้าของร่างเดิม ชีวิตใหม่ครั้งนี้ นางจะใช้มันอย่างดีเพื่อดูแลครอบครัวนี้ให้มีความสุข และลบแผลใจแย่ๆ ให้หมดไปจากทุกคนในครอบครัว "ท่านแม่จะทิ้งเราเหรอ!" ไม่รู้เด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นกันอยู่ด้านนอกเข้ามาได้ยินที่ประโยคไหน เข้าใจว่าผู้เป็นแม่จะออกไปและไม่กลับมาอีก สองพี่น้องกอดหมับที่ขามารดาคนละข้าง ทิ้งน้ำหนักลงพื้นเต็มที่ หากจะไปพวกเขาจะเกาะหนึบนางไปเช่นนี้ "ท่านแม่อย่าทิ้งข้าเลยนะเจ้า" ซ่งอวี้หลานร้องไห้โฮ น้ำตาทะลักออกจนชายชุดนางชุ่มในเวลาไม่กี่พริบตา ทางด้านซ่งหยวนหมิงก็รู้สึกว่าจะแพ้ไม่ได้ เลยกลั้นใจบีบน้ำตาจนหน้าแดง เห็นลูกทุ่มเทช่วยเขาขนาดนี้ ซ่งอี้หนานก็คุกเข่าลง ประคองมือนางไว้ไม่ปล่อย ใบหน้าคมคายจากมุมมองที่สูงกว่า ทำให้เขาดูคล้ายสุนัขตัวโต "ข้า เอ่อ" จางหยู่เสวียนพูดไม่ออก
จางหยู่เสวียนเป็นชื่อที่เธอตั้งให้ตัวเอง แต่องค์กรเรียกเธอว่าหมายเลข 13
“เป้าหมายต่อไป” ซองเอกสารสีน้ำตาลถูกวางลงตรงหน้า เธอหรี่ตามองโดยไม่พูดอะไร หญิงสาวปฏิเสธงานที่องค์มอบหมายให้ไม่ได้อยู่แล้ว หยิบซองสีน้ำตาลมาถือไว้แล้วก็โค้งให้ผู้บังคับบัญชา มีเพียงความเงียบขานตอบเขา
จางหยู่เสวียนถูกองค์นักฆ่าเลี้ยงดูมาตั้งแต่จำความได้
เธอได้รับการฝึกวิธีสังหารเป้าหมายมาทุกรูปแบบ ถูกเคี่ยวเข็ญ
ให้เชี่ยวชาญในทุกสาขาอาชีพเพื่อความแนบเนียนยามแฝงตัว ปัจจุบันจางหยู่เสวียนอายุยี่สิบหกปีแล้ว แต่ก็ยังไม่หลุดพ้นจากองค์กรนี่สักที
ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าตัวเองถูกเลี้ยงมาให้เป็นสัตว์ประหลาด ผ่านร้อนหนาวมาหลายครั้ง เธอย่อมตื่นรู้สักวันว่ามือตัวเองเปื้อนเลือดเกินจะย้อมมันให้เป็นสีเทาดังเช่นคนธรรมดา
เป้าหมายต่อไปของเธอคือผู้ได้ชื่อว่าหมอเทวดาที่อาศัยอยู่กลางกรุงปักกิ่ง ราคาค่าหัวหลายหมื่นล้านหยวนเพียงเพราะไปขัดหูขัดตาลูกค้าในครั้งนี้เข้าจึงถูกสั่งเก็บ ด้วยการบ่มเพาะขององค์กร
จางหยู่เสวียนไม่ผูกมิตรกับใครนอกเวลางาน เธอมีปฏิสัมพันธ์
กับผู้คนเพื่องาน ดังนั้นการพูดคุยกับคนไข้ที่มารอรักษาก็เป็นไปเพื่องาน เพียงจางหยู่เสวียนแสร้งทำตัวน่าสงสารว่าตกงานมานานและ
ของานทำ จะเป็นแค่คนทำความสะอาดก็ได้ หมอเทวดาผู้มีใจเมตตาก็ตอบรับให้เธอเป็นผู้ช่วยทันที
“หมอฟ่านคะ คนไข้คนสุดท้ายกลับไปแล้วค่ะ”
เธอเดินมาบอกเขาหลังปิดคลินิกซอมซ่อนี่เรียบร้อย เพราะฝีมือของผู้ชายคนนี้ทำให้ถูกผู้มีอิทธิพลขัดขวางจนทำงานได้ลำบาก และงานของเธอคือจบชีวิตเขา
“ขอบคุณนะ พึ่งมาทำงานได้สองวันแต่เธอดูคล่องแคล่วมากเลยล่ะ ช่วยได้เยอะจริงๆ”
จางหยู่เสวียนยิ้มตอบและไม่ได้กล่าวอะไรกลับไป
คลินิกซอมซ่อนี่อยู่ในตรอกลึก ผู้คนไม่พลุกพล่าน แม้แต่ตอนกลางวันคนยังหลีกเลี่ยงเส้นทางเพราะสัญจรลำบาก ไม่มีที่ไหนเหมาะแก่การลอบสังหารเท่านี้แล้ว กับดักที่เธอวางเอาไว้เพื่อฆ่า ไม่จะชั้นที่สอง สาม สี่ หรือห้า ก็ต้องสำเร็จสักทาง
“ผู้ช่วยจาง”
“คะ?”
“ถ้าจะฆ่าผม ขอเลื่อนเป็นวันพรุ่งนี้ได้ไหม มีคนไข้ที่ต้องผ่าตัดให้ได้ก่อนน่ะ” จางหยู่เสวียนตกใจจนตาเบิกโพลง เธอทำผิดพลาดไปที่ตรงไหน ทำไมเขาถึงจับได้
“เสียงฝีเท้า”
"..."
“เสียงฝีเท้าของคุณไม่มีเลยน่ะ เป็นคนของโลกฝั่งนั้นใช่ไหม ผมก็เผชิญชีวิตแบบนี้มาพักใหญ่แล้ว พอรู้อะไรบ้างเหมือนกัน”
“ไม่หนีเหรอคะ” ในเมื่อรู้ตัวแล้ว ทำไมถึงยังยอมให้เธออยู่ใกล้ ๆ ล่ะ แถมยังบอกออกมาให้เธอระวังเขาอีก
“ผมหนีคุณไม่พ้นหรอก หากคุณลงมือจริง ๆ ผมไม่ทันมีโอกาสร้องขอชีวิตด้วยซ้ำล่ะมั้ง”
แม้เขาจะพึ่งอายุสามสิบกว่า แต่ก็ผ่านร้อนผ่านหนาวในแง่ประสบการณ์ชีวิตมาไม่น้อย ตอนเจอเธอครั้งแรกเขายังไม่มั่นใจ
แต่พอเห็นเธอทำงานแค่วันเดียวก็ปักใจเชื่อทันทีว่าเธอแฝงตัวมา
และสิ่งเดียวที่เขาจับเธอได้คือเสียงฝีเท้า นักฆ่าคนอื่นก่อนหน้านี้หรือพวกอันธพาลข้างถนน เผยพิรุธออกมาชัดเจน ผู้ช่วยจางคือคนที่มีฝีมือที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมา
“สองวันนี้ช่วยไปได้หลายคน ผมพอใจมากแล้วล่ะ ถึงจะอยากทำต่อไปอีกหน่อยก็เถอะ แต่ขอแค่เคสผ่าตัดพรุ่งนี้ก็ได้”
“เอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ”
แค่หนึ่งวัน เธอผ่อนผันวันตายให้ได้อยู่แล้ว หมอฟ่านหนีรอดมาได้จนป่านนี้ องค์กรคงไม่เร่งรัดเธอนักหรอกมั้ง อีกอย่างที่เธอไม่ลอบสังหารครั้งเดียวให้จบๆ เพราะอยากเห็นว่าเขาเป็นคนดีแค่ไหน ทว่ายิ่งเห็นยิ่งรู้สึกลำบากใจที่จะลงมือฆ่าคนดี ๆ แบบนี้ แต่
จางหยู่เสวียนลืมไปว่า องค์กรจะไม่เคลื่อนไหวนอกเหนือรายละเอียดว่าจ้าง หากต้องการต้องจ่ายเพิ่มเป็นสองเท่า
จางหยู่เสวียนนั่งประจำเคาน์เตอร์ตัวเดิม มองแสงแดด
ยามบ่ายที่เริ่มอ่อนแสงลง ห้องผ่าตัดที่กำลังดำเนินการ และคลินิกหมอเทวดาที่ร้างคนไข้ ที่ว่ามาทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้องรู้สึกหัวใจกระตุก สถานการณ์ผิดปกตินี้จะเป็นอะไรนอกจากองค์กรถือว่าเธอทำงานพลาด
จางหยู๋เสวียนกลับไปนอนคิดอยู่ทั้งคืน ว่าจะทำอย่างไรกับสถานการณ์เช่นนี้ดี ที่เธอยอมปล่อยเพราะไม่อยากให้หมอจิตใจดีคนนี้ตาย เทียบกับเธอที่พรากชีวิตคนอื่นมานับไม่ถ้วน หมอฟ่านคือ
ผู้ต่อแสงไฟแห่งชีวิตที่ใกล้ดับ ไม่นานคำตอบก็มาให้เธอยืนยัน
ชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดทะมัดทะแมงสีดำเกือบทั้งตัวยิ้มให้ผู้ช่วยสาวจนตาหยีโค้ง
“ผมไม่สบาย คุณหมอว่างไหมครับ”
“ไม่ค่ะ วันนี้คลินิกปิดแล้ว” จางหยู่เสวียนวางมือลงบนต้นขาตัวเอง เลิกชายกระโปรงขึ้นจนสัมผัสได้ถึงโลหะเย็นเหยียบที่แนบ
ผิวกาย
“น่าเสียดายจังครับ ขอพบสักนิดก็ไม่ได้เหรอ เป็นหมอที่ได้ชื่อว่าไม่เมินใครก็ตามที่มาขอความช่วยเหลือนี่ ใช่ไหมล่ะ หมายเลขสิบสาม!”
จางหยู่เสวียนปามีดสั้นเล่มหนึ่งใส่เขาก่อน มันทะลุกระจกหน้าร้านจนแตกไปฝั่งหนึ่งพร้อมกับลูกดอกที่เฉียดหน้าเธอ หญิงสาวยืนตั้งรับรอการโจมตีครั้งต่อไป ช่องว่างของหนีบทั้งสี่หนีบไว้ด้วยมีดสั้นคู่ใจ
“ยังใช้ของน่าเบื่อแบบนั้นอยู่อีกเหรอครับ เป็นรุ่นเก่าก็แบบนี้” อีกฝ่ายไหวไหล่ก่อนจะหยิบปืนเก็บเสียงออกมา จางหยู่เสวียนถอยหลังไปแล้วพลิกตัวไปอีกด้านของห้องทันที เธอไม่ลืมจะปิดประตูแล้วเอาเก้าอี้มาขัดกลอนไว้
“อ้าว ผู้ช่วยจาง ผมเสร็จ...”
ปุ!
กลอนประตูหลุดไปต่อหน้าต่อหมอฟ่าน เขายืนอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจางหยู่เสวียนจะหันมาคว้ามือเขาให้วิ่งออกไปด้านหลังพร้อมกัน
“เกิดอะไรขึ้นครับ!” ดีว่าการผ่าตัดผ่านไปด้วยดีและเขาส่งคนไข้กลับทางด้านหลังไปพักหนึ่งแล้ว
“พวกเราโดนไล่ล่า ไม่มีอะไรมากกว่านั้นค่ะ”
“ทะ ทำไมล่ะครับ ก็ในเมื่อคุณจะฆ่าผมอยู่แล้วนี่”
“พวกเขาถือว่าฉันเป็นคนทรยศแล้วค่ะ”
“อะไรนะครับ!?”
“ช่วยเงียบด้วยค่ะ อยากให้ไอ้เด็กเมื่อวานซืนนั้นหาตัวเจอง่ายๆ หรือไง”
หมอฟ่านหุบปากตามคำสั่งทันที จางหยู่เสวียนกระชากเหวี่ยงร่างผู้ชายที่ตัวสูงกว่าเธอได้สบายมาก หลังแย่งรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดไว้แถวนั้นมาโดยไม่ถามความสมัครเจ้าของรถที่ยืนรออาหาร เธอก็บิดคันเร่งออกมาทันที การขับขี่ฉวัดเฉวียนเฉียดตายบนท้องถนนทำให้หัวใจหมอเทวดาวัยสามสิบกลางๆ หน้าซีด อ้อนวอนต่อพระเจ้า
เมื่อเธอสั่งให้หมอบเขาก็ทำตามทันทีอย่างว่าง่าย กระสุนปืนเฉือนใบหูเขาไปเล็กน้อย ความรู้สึกเจ็บแปลบจี๊ด ๆ ทำให้เจ้าตัวแอบนิ่วหน้า
จางหยู่เสวียนจับมอเตอร์ไซค์เอียงลาดจนหัวเข่าขนานพื้นเข้าโค้ง เสียงเครื่องยนต์และสายลมปะทะกันจนไม่ได้ยินอะไรอื่น ดวงตาใต้แว่นกันลมหรี่ลงเมื่อมีรถวิ่งสวนมาจากทางด้านหน้าแล้วจงใจเบียดเธอ หมายเลขสิบสามกัดฟันกรอด ใช้ฟันถอดสลักระเบิดทำมือแล้วโยนใส่รถคันนั้น
เธอบิดคันเร่งแรงขึ้นจนมาถึงสะพานข้ามแม่น้ำสายยาวแห่งหนึ่งในมณฑล ไม่มีเวลาแม้แต่ให้โล่งอกเมื่อมอเตอร์ไซค์ดัดแปลงขับปาดหน้าเธอไปดักรอ จางหยู่เสวียนหักหลบกะทันเข้าไปในป่าอีกฝั่ง เพราะสถานการณ์คับขันทำให้เธอไม่ทันคิดว่าปิดทางหนีตัวเอง
เธอทิ้งพาหนะที่ขโมยมาแล้วกระชากหมอฟ่านให้ออกมาจากตรงนั้น เธอไม่รอให้เขาตั้งสตินานนัก เวลาแบบนี้ยืนอยู่กับที่มีแต่ตาย
“หมอฟ่าน ฉันคิดว่าอาจไม่รอด แต่ถ้ารอดไปได้ก็อย่าหาเรื่องเสี่ยงตายอีกล่ะ!” หญิงสาวตะโกนบอกแข่งกับเสียงลม ถึงคนธรรมดาจะสัมผัสไม่ได้ แต่เธอรู้ได้เลยว่ามีจิตสังหารพุ่งมาทิ่มแทงเธอจนหลังแทบพรุน
หมอเทวดาฟังที่เธอพูดได้ไม่ถนัดนัก แต่ก็พอจับใจความได้ แค่วิ่งตามผู้หญิงคนนี้ให้ทันก็หอบแล้ว เงาทั้งสองร่างวิ่งฝ่าพุ่มไม้
จนโดนกิ่งของมันถากผิวจนเป็นแผลไปหลายครั้ง แต่จางหยู่เสวียน
ก็ไม่คิดลดความเร็วฝีเท้าตอนนี้ลง
“ทำไมถึงปกป้องผมล่ะ” หมอฟ่านคิดว่าถ้าไม่ถามตอนนี้ก็คงไม่มีโอกาสถามแล้ว
“...ถ้าคุณเป็นหมอเถื่อน รีดไถค่ารักษา โกงเงินค่ายาหรืออะไรที่สารเลวกว่านั้น ฉันจะฆ่าคุณอย่างไม่ลังเล ตัวฉันที่พรากชีวิตคนอื่นมาตลอดไม่อยากทำให้คนดี ๆ ต้องตายไปมากกว่านี้ เหตุผลก็เท่านั้น”
"..."
“แต่ฉันคงฝีมือตก เป็นแค่เครื่องมือรุ่นเก่าอย่างที่ไอ้เด็กนั่นบอก” น่าเสียดายที่เธอเป็นฝ่ายถูกต้อนจนมุม หลังจากนี้แล้วแต่โชคชะตากำหนด หากเธอต้องตายก็คงไม่เป็นไร หวังว่าหมอฟ่านจะรอดไปได้เท่านั้นพอ
เธอหยุดยืนอยู่ริมฝา สิ้นสุดทางให้หนีแล้ว...
“ขอบคุณที่เป็นเป้าหมายคนสุดท้ายของฉันค่ะ โชคดีนะคะ”
เธอผลักเขาตกลงไปในแม่น้ำสายใหญ่ของเมืองโดยไม่รอ
ฟังคำยินยอมก่อนจะโดดลงไปตาม ทว่าสัมผัสเจ็บแปลบจากแผ่นหลังฝั่งซ้ายทำให้เธอต้องนิ่วหน้า คิดว่าหนีพ้นแล้วเชียว แค่เสี้ยววินาที
ก็ยังดีแท้ ๆ
พลาดท่าโดนยิงเสียได้!
บทที่ 0 บทนำ ภารกิจสุดท้าย...
05/03/2025
บทที่ 1 ข้ามภพมามีสามีพิการและลูกอีกสองคน
05/03/2025
บทที่ 2 ขอโอกาสอีกครั้ง...
05/03/2025
บทที่ 3 สามีหวาดระแวง
05/03/2025
บทที่ 4 ขึ้นเขาหลังบ้าน
05/03/2025
บทที่ 5 มิติสวรรค์
05/03/2025
บทที่ 6 จัดการกับหมูป่า
05/03/2025
บทที่ 7 เข้าเมืองครั้งแรก
05/03/2025
บทที่ 8 ซื้อของไปฝากครอบครัว
05/03/2025
บทที่ 9 นางอาจไม่ใช่ภรรยาคนเดิม
05/03/2025
บทที่ 10 ความสัมพันธ์เริ่มดีขึ้น
05/03/2025
บทที่ 11 นางมีหมาเป็นของตัวเองแล้ว
05/03/2025
บทที่ 12 เปิดกิจการของตัวเอง
05/03/2025
บทที่ 13 มีคนมาหาเรื่อง
05/03/2025
บทที่ 14 ตอบแทนบุญคุณ
05/03/2025
บทที่ 15 ถูกทรยศ
05/03/2025
บทที่ 16 ซื้อทาส
05/03/2025
บทที่ 17 ติดหนี้บุญคุณอีกครั้ง
05/03/2025
บทที่ 18 ขึ้นเขาไป๋อวี้
05/03/2025
บทที่ 19 เปิดเผยความจริง
05/03/2025
บทที่ 20 บทส่งท้าย ครอบครัวสมบูรณ์แบบ
05/03/2025
บทที่ 21 ตอนพิเศษ ขอกอดเจ้าอีกสักหลาย ๆ ครั้ง
05/03/2025
บทที่ 22 ตอนพิเศษ 2 เหล่าหัวผักกาดน้อย
05/03/2025
หนังสืออื่นๆ ของ หลิ่งฟาง//พิมพ์สีทอง
ข้อมูลเพิ่มเติม