5.0
ความคิดเห็น
45.3K
ชม
23
บท

จางหยู่เสวียน เดิมทีเป็นสตรีปากร้ายและถูกผีพนันเข้าสิงจนไม่ใส่ใจลูกและสามีที่เกิดอุบัติเหตุจนพิการไป สตรีนางนั้นก็เริ่มทอดทิ้งสามีแล้วเลือกที่จะทอดสะพานให้บัณฑิตหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง จนทำให้ภรรยาของเขาเกิดความหึงหวงผลักนางตกน้ำจนพบจุดจบที่น่าอดสู ทว่าเมื่อจางหยู่เสวียน นักฆ่าสาว เจ้าของรหัสหมายเลข 13 ในองค์กรนักฆ่าระดับโลกมีเหตุให้ถูกฆ่าตาย เนื่องจากไม่ยอมสังหารคนดี เธอจึงได้รับโอกาสใหม่จากสวรรค์เพื่อตอบแทนความดีครั้งนี้ในการมาเกิดใหม่ในร่างคนอื่นในยุคจีนโบราณ ทว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นทำตัวเหลวแหลก ไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของครอบครัว จนถึงขนาดคิดขายลูกกิน นักฆ่าสาวที่ข้ามเวลามาจากอนาคตจึงต้องทำทุกทางเพื่อแก้ไขเรื่องราวที่ยุ่งเหยิงนี้ ก่อนที่จะมีจุดจบเลวร้ายไม่ต่างไปจากเจ้าของร่างเดิม ชีวิตใหม่ครั้งนี้ นางจะใช้มันอย่างดีเพื่อดูแลครอบครัวนี้ให้มีความสุข และลบแผลใจแย่ๆ ให้หมดไปจากทุกคนในครอบครัว "ท่านแม่จะทิ้งเราเหรอ!" ไม่รู้เด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นกันอยู่ด้านนอกเข้ามาได้ยินที่ประโยคไหน เข้าใจว่าผู้เป็นแม่จะออกไปและไม่กลับมาอีก สองพี่น้องกอดหมับที่ขามารดาคนละข้าง ทิ้งน้ำหนักลงพื้นเต็มที่ หากจะไปพวกเขาจะเกาะหนึบนางไปเช่นนี้ "ท่านแม่อย่าทิ้งข้าเลยนะเจ้า" ซ่งอวี้หลานร้องไห้โฮ น้ำตาทะลักออกจนชายชุดนางชุ่มในเวลาไม่กี่พริบตา ทางด้านซ่งหยวนหมิงก็รู้สึกว่าจะแพ้ไม่ได้ เลยกลั้นใจบีบน้ำตาจนหน้าแดง เห็นลูกทุ่มเทช่วยเขาขนาดนี้ ซ่งอี้หนานก็คุกเข่าลง ประคองมือนางไว้ไม่ปล่อย ใบหน้าคมคายจากมุมมองที่สูงกว่า ทำให้เขาดูคล้ายสุนัขตัวโต "ข้า เอ่อ" จางหยู่เสวียนพูดไม่ออก

บทที่ 0 บทนำ ภารกิจสุดท้าย...

จางหยู่เสวียนเป็นชื่อที่เธอตั้งให้ตัวเอง แต่องค์กรเรียกเธอว่าหมายเลข 13

“เป้าหมายต่อไป” ซองเอกสารสีน้ำตาลถูกวางลงตรงหน้า เธอหรี่ตามองโดยไม่พูดอะไร หญิงสาวปฏิเสธงานที่องค์มอบหมายให้ไม่ได้อยู่แล้ว หยิบซองสีน้ำตาลมาถือไว้แล้วก็โค้งให้ผู้บังคับบัญชา มีเพียงความเงียบขานตอบเขา

จางหยู่เสวียนถูกองค์นักฆ่าเลี้ยงดูมาตั้งแต่จำความได้

เธอได้รับการฝึกวิธีสังหารเป้าหมายมาทุกรูปแบบ ถูกเคี่ยวเข็ญ

ให้เชี่ยวชาญในทุกสาขาอาชีพเพื่อความแนบเนียนยามแฝงตัว ปัจจุบันจางหยู่เสวียนอายุยี่สิบหกปีแล้ว แต่ก็ยังไม่หลุดพ้นจากองค์กรนี่สักที

ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าตัวเองถูกเลี้ยงมาให้เป็นสัตว์ประหลาด ผ่านร้อนหนาวมาหลายครั้ง เธอย่อมตื่นรู้สักวันว่ามือตัวเองเปื้อนเลือดเกินจะย้อมมันให้เป็นสีเทาดังเช่นคนธรรมดา

เป้าหมายต่อไปของเธอคือผู้ได้ชื่อว่าหมอเทวดาที่อาศัยอยู่กลางกรุงปักกิ่ง ราคาค่าหัวหลายหมื่นล้านหยวนเพียงเพราะไปขัดหูขัดตาลูกค้าในครั้งนี้เข้าจึงถูกสั่งเก็บ ด้วยการบ่มเพาะขององค์กร

จางหยู่เสวียนไม่ผูกมิตรกับใครนอกเวลางาน เธอมีปฏิสัมพันธ์

กับผู้คนเพื่องาน ดังนั้นการพูดคุยกับคนไข้ที่มารอรักษาก็เป็นไปเพื่องาน เพียงจางหยู่เสวียนแสร้งทำตัวน่าสงสารว่าตกงานมานานและ

ของานทำ จะเป็นแค่คนทำความสะอาดก็ได้ หมอเทวดาผู้มีใจเมตตาก็ตอบรับให้เธอเป็นผู้ช่วยทันที

“หมอฟ่านคะ คนไข้คนสุดท้ายกลับไปแล้วค่ะ”

เธอเดินมาบอกเขาหลังปิดคลินิกซอมซ่อนี่เรียบร้อย เพราะฝีมือของผู้ชายคนนี้ทำให้ถูกผู้มีอิทธิพลขัดขวางจนทำงานได้ลำบาก และงานของเธอคือจบชีวิตเขา

“ขอบคุณนะ พึ่งมาทำงานได้สองวันแต่เธอดูคล่องแคล่วมากเลยล่ะ ช่วยได้เยอะจริงๆ”

จางหยู่เสวียนยิ้มตอบและไม่ได้กล่าวอะไรกลับไป

คลินิกซอมซ่อนี่อยู่ในตรอกลึก ผู้คนไม่พลุกพล่าน แม้แต่ตอนกลางวันคนยังหลีกเลี่ยงเส้นทางเพราะสัญจรลำบาก ไม่มีที่ไหนเหมาะแก่การลอบสังหารเท่านี้แล้ว กับดักที่เธอวางเอาไว้เพื่อฆ่า ไม่จะชั้นที่สอง สาม สี่ หรือห้า ก็ต้องสำเร็จสักทาง

“ผู้ช่วยจาง”

“คะ?”

“ถ้าจะฆ่าผม ขอเลื่อนเป็นวันพรุ่งนี้ได้ไหม มีคนไข้ที่ต้องผ่าตัดให้ได้ก่อนน่ะ” จางหยู่เสวียนตกใจจนตาเบิกโพลง เธอทำผิดพลาดไปที่ตรงไหน ทำไมเขาถึงจับได้

“เสียงฝีเท้า”

"..."

“เสียงฝีเท้าของคุณไม่มีเลยน่ะ เป็นคนของโลกฝั่งนั้นใช่ไหม ผมก็เผชิญชีวิตแบบนี้มาพักใหญ่แล้ว พอรู้อะไรบ้างเหมือนกัน”

“ไม่หนีเหรอคะ” ในเมื่อรู้ตัวแล้ว ทำไมถึงยังยอมให้เธออยู่ใกล้ ๆ ล่ะ แถมยังบอกออกมาให้เธอระวังเขาอีก

“ผมหนีคุณไม่พ้นหรอก หากคุณลงมือจริง ๆ ผมไม่ทันมีโอกาสร้องขอชีวิตด้วยซ้ำล่ะมั้ง”

แม้เขาจะพึ่งอายุสามสิบกว่า แต่ก็ผ่านร้อนผ่านหนาวในแง่ประสบการณ์ชีวิตมาไม่น้อย ตอนเจอเธอครั้งแรกเขายังไม่มั่นใจ

แต่พอเห็นเธอทำงานแค่วันเดียวก็ปักใจเชื่อทันทีว่าเธอแฝงตัวมา

และสิ่งเดียวที่เขาจับเธอได้คือเสียงฝีเท้า นักฆ่าคนอื่นก่อนหน้านี้หรือพวกอันธพาลข้างถนน เผยพิรุธออกมาชัดเจน ผู้ช่วยจางคือคนที่มีฝีมือที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมา

“สองวันนี้ช่วยไปได้หลายคน ผมพอใจมากแล้วล่ะ ถึงจะอยากทำต่อไปอีกหน่อยก็เถอะ แต่ขอแค่เคสผ่าตัดพรุ่งนี้ก็ได้”

“เอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ”

แค่หนึ่งวัน เธอผ่อนผันวันตายให้ได้อยู่แล้ว หมอฟ่านหนีรอดมาได้จนป่านนี้ องค์กรคงไม่เร่งรัดเธอนักหรอกมั้ง อีกอย่างที่เธอไม่ลอบสังหารครั้งเดียวให้จบๆ เพราะอยากเห็นว่าเขาเป็นคนดีแค่ไหน ทว่ายิ่งเห็นยิ่งรู้สึกลำบากใจที่จะลงมือฆ่าคนดี ๆ แบบนี้ แต่

จางหยู่เสวียนลืมไปว่า องค์กรจะไม่เคลื่อนไหวนอกเหนือรายละเอียดว่าจ้าง หากต้องการต้องจ่ายเพิ่มเป็นสองเท่า

จางหยู่เสวียนนั่งประจำเคาน์เตอร์ตัวเดิม มองแสงแดด

ยามบ่ายที่เริ่มอ่อนแสงลง ห้องผ่าตัดที่กำลังดำเนินการ และคลินิกหมอเทวดาที่ร้างคนไข้ ที่ว่ามาทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้องรู้สึกหัวใจกระตุก สถานการณ์ผิดปกตินี้จะเป็นอะไรนอกจากองค์กรถือว่าเธอทำงานพลาด

จางหยู๋เสวียนกลับไปนอนคิดอยู่ทั้งคืน ว่าจะทำอย่างไรกับสถานการณ์เช่นนี้ดี ที่เธอยอมปล่อยเพราะไม่อยากให้หมอจิตใจดีคนนี้ตาย เทียบกับเธอที่พรากชีวิตคนอื่นมานับไม่ถ้วน หมอฟ่านคือ

ผู้ต่อแสงไฟแห่งชีวิตที่ใกล้ดับ ไม่นานคำตอบก็มาให้เธอยืนยัน

ชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดทะมัดทะแมงสีดำเกือบทั้งตัวยิ้มให้ผู้ช่วยสาวจนตาหยีโค้ง

“ผมไม่สบาย คุณหมอว่างไหมครับ”

“ไม่ค่ะ วันนี้คลินิกปิดแล้ว” จางหยู่เสวียนวางมือลงบนต้นขาตัวเอง เลิกชายกระโปรงขึ้นจนสัมผัสได้ถึงโลหะเย็นเหยียบที่แนบ

ผิวกาย

“น่าเสียดายจังครับ ขอพบสักนิดก็ไม่ได้เหรอ เป็นหมอที่ได้ชื่อว่าไม่เมินใครก็ตามที่มาขอความช่วยเหลือนี่ ใช่ไหมล่ะ หมายเลขสิบสาม!”

จางหยู่เสวียนปามีดสั้นเล่มหนึ่งใส่เขาก่อน มันทะลุกระจกหน้าร้านจนแตกไปฝั่งหนึ่งพร้อมกับลูกดอกที่เฉียดหน้าเธอ หญิงสาวยืนตั้งรับรอการโจมตีครั้งต่อไป ช่องว่างของหนีบทั้งสี่หนีบไว้ด้วยมีดสั้นคู่ใจ

“ยังใช้ของน่าเบื่อแบบนั้นอยู่อีกเหรอครับ เป็นรุ่นเก่าก็แบบนี้” อีกฝ่ายไหวไหล่ก่อนจะหยิบปืนเก็บเสียงออกมา จางหยู่เสวียนถอยหลังไปแล้วพลิกตัวไปอีกด้านของห้องทันที เธอไม่ลืมจะปิดประตูแล้วเอาเก้าอี้มาขัดกลอนไว้

“อ้าว ผู้ช่วยจาง ผมเสร็จ...”

ปุ!

กลอนประตูหลุดไปต่อหน้าต่อหมอฟ่าน เขายืนอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจางหยู่เสวียนจะหันมาคว้ามือเขาให้วิ่งออกไปด้านหลังพร้อมกัน

“เกิดอะไรขึ้นครับ!” ดีว่าการผ่าตัดผ่านไปด้วยดีและเขาส่งคนไข้กลับทางด้านหลังไปพักหนึ่งแล้ว

“พวกเราโดนไล่ล่า ไม่มีอะไรมากกว่านั้นค่ะ”

“ทะ ทำไมล่ะครับ ก็ในเมื่อคุณจะฆ่าผมอยู่แล้วนี่”

“พวกเขาถือว่าฉันเป็นคนทรยศแล้วค่ะ”

“อะไรนะครับ!?”

“ช่วยเงียบด้วยค่ะ อยากให้ไอ้เด็กเมื่อวานซืนนั้นหาตัวเจอง่ายๆ หรือไง”

หมอฟ่านหุบปากตามคำสั่งทันที จางหยู่เสวียนกระชากเหวี่ยงร่างผู้ชายที่ตัวสูงกว่าเธอได้สบายมาก หลังแย่งรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดไว้แถวนั้นมาโดยไม่ถามความสมัครเจ้าของรถที่ยืนรออาหาร เธอก็บิดคันเร่งออกมาทันที การขับขี่ฉวัดเฉวียนเฉียดตายบนท้องถนนทำให้หัวใจหมอเทวดาวัยสามสิบกลางๆ หน้าซีด อ้อนวอนต่อพระเจ้า

เมื่อเธอสั่งให้หมอบเขาก็ทำตามทันทีอย่างว่าง่าย กระสุนปืนเฉือนใบหูเขาไปเล็กน้อย ความรู้สึกเจ็บแปลบจี๊ด ๆ ทำให้เจ้าตัวแอบนิ่วหน้า

จางหยู่เสวียนจับมอเตอร์ไซค์เอียงลาดจนหัวเข่าขนานพื้นเข้าโค้ง เสียงเครื่องยนต์และสายลมปะทะกันจนไม่ได้ยินอะไรอื่น ดวงตาใต้แว่นกันลมหรี่ลงเมื่อมีรถวิ่งสวนมาจากทางด้านหน้าแล้วจงใจเบียดเธอ หมายเลขสิบสามกัดฟันกรอด ใช้ฟันถอดสลักระเบิดทำมือแล้วโยนใส่รถคันนั้น

เธอบิดคันเร่งแรงขึ้นจนมาถึงสะพานข้ามแม่น้ำสายยาวแห่งหนึ่งในมณฑล ไม่มีเวลาแม้แต่ให้โล่งอกเมื่อมอเตอร์ไซค์ดัดแปลงขับปาดหน้าเธอไปดักรอ จางหยู่เสวียนหักหลบกะทันเข้าไปในป่าอีกฝั่ง เพราะสถานการณ์คับขันทำให้เธอไม่ทันคิดว่าปิดทางหนีตัวเอง

เธอทิ้งพาหนะที่ขโมยมาแล้วกระชากหมอฟ่านให้ออกมาจากตรงนั้น เธอไม่รอให้เขาตั้งสตินานนัก เวลาแบบนี้ยืนอยู่กับที่มีแต่ตาย

“หมอฟ่าน ฉันคิดว่าอาจไม่รอด แต่ถ้ารอดไปได้ก็อย่าหาเรื่องเสี่ยงตายอีกล่ะ!” หญิงสาวตะโกนบอกแข่งกับเสียงลม ถึงคนธรรมดาจะสัมผัสไม่ได้ แต่เธอรู้ได้เลยว่ามีจิตสังหารพุ่งมาทิ่มแทงเธอจนหลังแทบพรุน

หมอเทวดาฟังที่เธอพูดได้ไม่ถนัดนัก แต่ก็พอจับใจความได้ แค่วิ่งตามผู้หญิงคนนี้ให้ทันก็หอบแล้ว เงาทั้งสองร่างวิ่งฝ่าพุ่มไม้

จนโดนกิ่งของมันถากผิวจนเป็นแผลไปหลายครั้ง แต่จางหยู่เสวียน

ก็ไม่คิดลดความเร็วฝีเท้าตอนนี้ลง

“ทำไมถึงปกป้องผมล่ะ” หมอฟ่านคิดว่าถ้าไม่ถามตอนนี้ก็คงไม่มีโอกาสถามแล้ว

“...ถ้าคุณเป็นหมอเถื่อน รีดไถค่ารักษา โกงเงินค่ายาหรืออะไรที่สารเลวกว่านั้น ฉันจะฆ่าคุณอย่างไม่ลังเล ตัวฉันที่พรากชีวิตคนอื่นมาตลอดไม่อยากทำให้คนดี ๆ ต้องตายไปมากกว่านี้ เหตุผลก็เท่านั้น”

"..."

“แต่ฉันคงฝีมือตก เป็นแค่เครื่องมือรุ่นเก่าอย่างที่ไอ้เด็กนั่นบอก” น่าเสียดายที่เธอเป็นฝ่ายถูกต้อนจนมุม หลังจากนี้แล้วแต่โชคชะตากำหนด หากเธอต้องตายก็คงไม่เป็นไร หวังว่าหมอฟ่านจะรอดไปได้เท่านั้นพอ

เธอหยุดยืนอยู่ริมฝา สิ้นสุดทางให้หนีแล้ว...

“ขอบคุณที่เป็นเป้าหมายคนสุดท้ายของฉันค่ะ โชคดีนะคะ”

เธอผลักเขาตกลงไปในแม่น้ำสายใหญ่ของเมืองโดยไม่รอ

ฟังคำยินยอมก่อนจะโดดลงไปตาม ทว่าสัมผัสเจ็บแปลบจากแผ่นหลังฝั่งซ้ายทำให้เธอต้องนิ่วหน้า คิดว่าหนีพ้นแล้วเชียว แค่เสี้ยววินาที

ก็ยังดีแท้ ๆ

พลาดท่าโดนยิงเสียได้!

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ หลิ่งฟาง//พิมพ์สีทอง

ข้อมูลเพิ่มเติม
ย้อนเวลามายุค80พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย

ย้อนเวลามายุค80พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย

โรแมนติก

5.0

จากอลิส เจนี่ ร็อกส์ กลายมาเป็นหลิวตานผู้สู้ชีวิตกับระบบทำฟาร์มแสนห่วย ครอบครัวปู่ย่าไม่เหลียวแล กดขี่ข่มเหงทั้งยังทำเหมือนว่าบ้านรองเป็นแค่คนรับใช้เท่านั้น ในฐานะคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากบิดามาก่อน ชาตินี้หลิวตานจึงหาหนทางเพื่อพาบ้านรองไปจุดสูงสุด หลิวตานใช้ความสามารถที่เธอมีพลังธาตุเร่งการเจริญเติบโตของผัก ทำฟาร์มผัก และยังมีตัวช่วยอย่างระบบทำฟาร์มแสนห่วยอยู่ในมือ เธอจะต้องพาครอบครัวมั่งคั่งร่ำรวยให้ได้! แต่ระบบที่มีทำให้เธอชักไม่แน่ใจแล้วว่ามันช่วยเหลือเธอได้จริง ๆ - -

วาสนาของบุรุษผู้นั้นที่อกหักสิบครั้งก็ไม่ยอมแพ้

วาสนาของบุรุษผู้นั้นที่อกหักสิบครั้งก็ไม่ยอมแพ้

โรแมนติก

5.0

ทั่วทั้งแคว้นอ้ายคงมีเพียงบุรุษเช่นหัวหน้ากลุ่มต้าหยางเท่านั้นที่ยอมแต่งเข้าบ้านภรรยา เพราะนั่นมันเท่ากับว่าเขายอมอยู่ใต้บารมีของภรรยา และยอมให้ภรรยาเป็นใหญ่ ทว่าบุรุษที่อกหักมาสิบครั้งอย่างเขา ไม่อยากจะอกหักเป็นครั้งที่สิบเอ็ดแล้วนี่นา อีกทั้งคุณหนูใหญ่กู้หลินฟางเองก็ใจตรงกัน เรื่องธรรมเนียมอะไรนั่นก็ช่างมันเถิด เทียนจื่อซานแทบจะถูกเรียกว่าเป็นบุรุษอาภัพในรัก ด้วยเพราะเวลาไปเกี้ยวสตรีบ้านไหน จุดจบก็หนีไม่พ้นการถูกปฏิเสธ จนกระทั่งเขาได้มาเจอกับกู้หลินฟาง ไม่แน่ใจว่าเป็นเมตตาจากท่านเทพบนสวรรค์ หรือเทพมารต้องการให้เขาทำลายสถิติอกหักอีกครั้งกันแน่ แต่เขา... เทียนจื่อซานไม่ขอยอมแพ้ และจะเกี้ยวคุณหนูใหญ่กู้หลินฟางอีกสักครั้ง

ย้อนเวลามายุค80พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย เล่ม 2

ย้อนเวลามายุค80พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย เล่ม 2

โรแมนติก

5.0

จากอลิส เจนี่ ร็อกส์ กลายมาเป็นหลิวตานผู้สู้ชีวิตกับระบบทำฟาร์มแสนห่วย ครอบครัวปู่ย่าไม่เหลียวแล กดขี่ข่มเหงทั้งยังทำเหมือนว่าบ้านรองเป็นแค่คนรับใช้เท่านั้น ในฐานะคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากบิดามาก่อน ชาตินี้หลิวตานจึงหาหนทางเพื่อพาบ้านรองไปจุดสูงสุด หลิวตานใช้ความสามารถที่เธอมีพลังธาตุเร่งการเจริญเติบโตของผัก ทำฟาร์มผัก และยังมีตัวช่วยอย่างระบบทำฟาร์มแสนห่วยอยู่ในมือ เธอจะต้องพาครอบครัวมั่งคั่งร่ำรวยให้ได้! แต่ระบบที่มีทำให้เธอชักไม่แน่ใจแล้วว่ามันช่วยเหลือเธอได้จริง ๆ - -

ย้อนเวลามายุค80พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย เล่ม 1

ย้อนเวลามายุค80พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย เล่ม 1

โรแมนติก

5.0

จากอลิส เจนี่ ร็อกส์ กลายมาเป็นหลิวตานผู้สู้ชีวิตกับระบบทำฟาร์มแสนห่วย ครอบครัวปู่ย่าไม่เหลียวแล กดขี่ข่มเหงทั้งยังทำเหมือนว่าบ้านรองเป็นแค่คนรับใช้เท่านั้น ในฐานะคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากบิดามาก่อน ชาตินี้หลิวตานจึงหาหนทางเพื่อพาบ้านรองไปจุดสูงสุด หลิวตานใช้ความสามารถที่เธอมีพลังธาตุเร่งการเจริญเติบโตของผัก ทำฟาร์มผัก และยังมีตัวช่วยอย่างระบบทำฟาร์มแสนห่วยอยู่ในมือ เธอจะต้องพาครอบครัวมั่งคั่งร่ำรวยให้ได้! แต่ระบบที่มีทำให้เธอชักไม่แน่ใจแล้วว่ามันช่วยเหลือเธอได้จริง ๆ - - ตัวอย่างในเล่ม “ดูสิ ฉันจะได้อะไร” หลิวตานถูมืออย่างตื่นเต้น ก่อนจะบอกระบบว่าเริ่มสุ่มวงล้อ “ระบบเริ่มสุ่มวงล้อได้เลย” ทันใดนั้นหน้าจอโปร่งใสก็ปรากฏตรงหน้าเธอ ดวงตาคู่งามมองวงล้อสุ่มของรางวัลที่หมุนไปมาด้วยความประหม่า เพราะมันเป็นของรางวัลชิ้นแรกที่เธอคาดหวัง ไม่รู้มันจะสามารถทำอะไรได้บ้าง แต่ขอให้ช่วยสี่แม่ลูกได้ยิ่งดี   “เมล็ดพันธุ์ผักกาด?”  หลิวตานมองภาพตรงหน้าแล้วได้แต่น้ำตาตกในเมื่อของรางวัลที่แลกมากับการไปตัดหญ้ามาให้หมูคือเมล็ดพันธุ์ผักกาด! 

ชายพิการผู้นั้นที่ใครไม่เห็นค่านางจะเป็นภรรยาของเขาเอง

ชายพิการผู้นั้นที่ใครไม่เห็นค่านางจะเป็นภรรยาของเขาเอง

โรแมนติก

5.0

ไป่จวิ้นเดิมทีก็เป็นเพียงทหารชั้นผู้น้อย ที่ไม่น่าจะได้รับความสนใจอะไรในกองทัพ ทว่าเมื่อสงครามจบลง และกลับมาพร้อมชัยชนะ เขาจึงได้เงินรางวัลมาจำนวนหนึ่ง ส่วนหนึ่งเพื่อปลอบขวัญที่ต้องจากบ้านไปเป็นระยะเวลานาน อีกส่วนก็เป็นสินน้ำใจตอบแทนที่เขาต้องกลายเป็นคนที่ไม่ต่างจากคนพิการ เดินเหินไปไหนก็ไม่คล่องแคล่วเช่นเมื่อก่อน และเรื่องนี้ก็สร้างความกลัดกลุ้มให้กับมารดาของเขาอย่างมาก เพราะไม่ว่าจะส่งเทียบดูตัวไปสักกี่ครั้งต่างก็ถูกปฏิเสธ ทว่ามีเพียงสตรียากจนที่เป็นเพียงบุตรสาวของชาวนาจน ๆ คนหนึ่งเท่านั้นที่ยินยอมแต่งเข้าสกุลไป่ แรกทีเดียวไป่จวิ้นไม่ใคร่จะชอบใจภรรยาของตนนัก ด้วยคิดว่านางยินยอมแต่งกับชายพิการเช่นเขาเพียงแค่เพราะเรื่องเงินทอง แต่ความอ่อนโยนและมุ่งมั่นที่จะดูแลเขาของ จางอวี๋จิง’กลับค่อย ๆ ละลายน้ำแข็งในใจของชายหนุ่มลงอย่างช้า ๆ ส่วนทางจางอวี๋จิง นางก็เริ่มมองเห็นความอบอุ่นของสามีที่นางไม่คิดว่าจะรักได้คนนี้เพิ่มขึ้นทุกวัน และนางก็ได้ตั้งปณิธานอันแน่วแน่ว่า จากนี้ไปจะขอเป็นภรรยาที่ซื่อสัตย์ต่อเขาไปจนชั่วชีวิต สามีของนางพิการเดินเหินไม่สะดวกแล้วอย่างไร นางจะขอเป็นแขนขาให้แก่เขาเอง

หนังสือที่คุณอาจชอบ

นักล่าคู่กับหมอมหัศจรรย์

นักล่าคู่กับหมอมหัศจรรย์

test
4.5

เดิมทีฟางจินซิ่วมีอวกาศติดตัวได้เปิดคลินิกการแพทย์แผนจีนในยุคปัจจุบันและเจริญรุ่งเรือง ไม่มีการแข่งขันหนัก และทำงานมีวันหยุด เธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย แต่แล้วมีวันหนึ่งที่เธอตื่นขึ้นมากลับข้ามมิติกลายเป็นชาวนาที่ฟมู่บ้านยากจน อีกทั้งได้เจอภัยแล้ง จากนั้นก็โดนขาย โชคดีที่ครอบครัวที่ซื้อเธอแตกต่างจากที่เธอจินตนาการไว้ เธอไม่ได้ถูกทารุณกรรม แต่ได้รับการดูแลอย่างดี ในยุคแห่งความขาดแคลนอาหาร และมีภัยแล้ง ฟางจินซิ่วตัดสินใจตอบแทนความเมตตาของครอบครัวนี้ แม่สามีป่วยหนัก? สำหรับปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอเก็บสมุนไพรและแช่ในสระศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งรักษาเธอให้หายดีภายในไม่กี่นาที ที่บ้านไม่มีอาหาร? ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอไปล่าสัตว์กับครอบครัวและโชคก็เข้าข้างเธอ ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน เหยื่อก็จะตกหลุมพรางเสมอ กินแต่เนื้อสัตว์โดยไม่มีผักหรือ? มันเป็นปัญหาเล็กๆ เทน้ำในสระศักดิ์สิทธิ์เพียงหยดเดียว ก็สามารถปลูกพืชได้ทุกชนิดและกินผักและผลไม้อะไรก็ได้ที่พวกเธอต้องการ ญาติที่อิจฉากำลังมาก่อเรื่องเมื่อเห็นว่าพวกเธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย สำหรับปัญหาเล็กน้อยนี้ เธอเรียกผู้ชายที่มีความแข็งแกร่งของเธอมาจัดการพวกเขา อะไร คุณถามว่าสามีของฉันทำไมเชื่อฟังได้ขนาดนี้? จงหวี่เดินเข้ามาด้วยสายตาเร่าร้อน "คุณภรรยา ตราบใดเจ้ายอมอยู่เคียงข้างข้าตลอดชีวิต ถึงเอาชีวิตข้าไปข้าก็ยอม"

ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย

ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย

l3oonm@
5.0

จือหลินเธอเป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกมารดาทอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่ลืมตามาดูโลก ต่อมาทางโรงพยาบาลจึงส่งตัวเธอให้กับสถานสงเคราะห์ พออายุได้สามปี ก็มีองค์กรหนึ่งมารับเลี้ยงตัวเธอ แต่พวกเขาเลี้ยงเธอและเด็กคนอื่นๆ ไว้เพื่อเป็นหนูทดลองเท่านั้น ครั้งแรกที่ถูกนำตัวมา ต่างก็โดนจับฉีดยาเข้าสู่ร่างกาย เพื่อหาเด็กที่เลือดต้านเชื้อที่ฉีดเข้าไปได้เท่านั้น หากร่างกายทนรับไม่ไว้สิ่งที่ทางองค์กรมอบให้คือความตาย จือหลินอาจเป็นเพราะเลือดของเธอพิเศษกว่าเด็กคนอื่น ไม่ว่าฉีดยาตัวไหนเข้าสู่ร่างกายเธอก็ทนรับได้ทั้งนั้น นับจากนั้นมาเธอจึงถูกเลี้ยงดูจากองค์กรมาอย่างดี เรื่องการศึกษาเธอก็สามารถเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างเต็มที่ แต่เพราะความฉลาดของเธอจึงถูกส่งให้เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์และเรียนแพทย์ควบคู่ไปด้วย เมื่อเรียนจบมาแล้ว จือหลินยังคงทำการให้องค์กรเช่นเดิม แม้จะไม่ได้เป็นนักฆ่าเช่นเพื่อนคนอื่นที่มาพร้อมกัน แต่เธอก็ต้องฝึกไม่ต่างจากพวกเขา ยิ่งเมื่อต้องนำเด็กเข้ามาเป็นหนูทดลองเช่นเดียวกับเธอในตอนเล็ก ต่อให้ไม่อยากทำก็ต้องทำ หากฝ่าฝืนไม่ทำการชิปที่ถูกฝังอยู่ในตัวจะถูกกระตุ้นให้ได้รับความทรมานทันที นานวันเข้า ความดำมืดก็ก่อเกิดในใจ ไม่ว่าจะฉีดยาให้เด็กร้ายแรงเพียงใดจือหลินก็เลิกรู้สึกผิดไปเสียแล้ว เพราะการทำงานของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำให้ทางองค์กรยกย่องและมักจะให้สิ่งดีๆ กับเธอเสมอ เมื่อมีชิปตัวหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อฝังมิติอีกห้วงหนึ่งไว้ภายในร่างกาย จือหลินนางก็ได้รับเลือกให้ทดลองใช้สิ่งนี้ด้วยเช่นกัน จือหลินถูกฝังชิปมิติเข้าที่แกนสมองของเธอ ความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้เธอแทบสิ้นสติ เมื่อชิปถูกฝังลงไปแล้ว เพียงไม่นานก็มีเสียงจากระบบให้เธอยืนยันตัวตน ก่อนที่จะปรากฏภาพต่างๆ ภายในหัวของเธอ ของจากภายนอกล้วนแต่ถูกส่งเข้าไปเก็บไว้ด้านในได้ทั้งสิ้น หากเป็นเนื้อสด ผักผลไม้ ยังคงความสดอยู่เช่นเดิมแม้จะเก็บไว้นานมากเพียงใด ห้วงมิติของจือหลินเหมือนเป็นห้องสูทในคอนโดของเธอเองที่มีทุกอย่างพร้อมใช้อยู่ภายใน แม้แต่ห้องทดลอง ห้องทำงานของเธอก็ปรากฏอยู่ในนั้นเช่นกัน นับจากนั้นจือหลินจึงซื้อของเขาเก็บภายในมิติของเธอเป็นจำนวนมาก ตัวเธอเพียงผู้เดียวที่สามารถเข้าออกในห้วงมิติได้ วันเวลาผ่านไปจนจือหลินล่วงเข้าวัยสามสิบปี เธอสามารถผลิตยาที่ทำให้ทั่วโลกจับตามองออกมาได้ ยายื้อชีวิตจากความตาย แต่การทดลองของเธอที่ผ่านมาต้องใช้คนจำนวนมากในการเข้าทดลอง จือหลินสามารถยื้อชีวิตของชายชราที่กำลังจะหมดลมหายใจให้กลับมามีชีวิตปกติได้ เมื่อเธอกักตัวเขาไว้ได้หกเดือนเห็นว่าไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติจึงคิดจะปล่อยเขาออกไปใช้ชีวิตเช่นเดิม แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อชายชราที่กำลังจะเดินออกจากห้องทดลองล้มลงต่อหน้าทุกคนที่เข้าร่วมชื่นชมผลงานของเธอ จือหลินรีบเข้าไปตรวจดูความผิดปกติทันที ก็พบว่าเขาหยุดหายใจเสียแล้ว เจ้าหน้าที่ทั้งหมดจึงต้องพาชายชราคนนั้นกลับเข้าไปในห้องทดลองเพื่อหาสาเหตุ ผ่านไปเพียงสองครึ่งชั่วโมงเขากลับลืมตาขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แต่แววตาที่มองมาทางทุกคนได้เปลี่ยนไป ในดวงตาของชายชราผู้นั้นมีเพียงตาขาวไม่มีตาดำเช่นคนมีชีวิต “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ผู้อำนวยการองค์กรเดินเข้ามาหาจือหลินแล้วเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก เพราะนักข่าวที่ข่าวเชิญมายังอยู่ที่ด้านนอกเพื่อรอฟังคำตอบ “ขอดิฉันตรวจสอบก่อนค่ะ” จือหลินกุมหน้าผากอย่างมึนงง เธอก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร คนทั้งหมดยืนมองชายชราที่เดินท่าทางประหลาดอยู่ในห้องทดลอง ในตอนนี้เขาเริ่มหยิบสิ่งของทำร้ายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปในห้องทดลองเพื่อห้ามไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง ชายชราเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และเริ่มกัดกินเนื้อตัวของเขาอย่างโหดร้าย คนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ เพราะกลัวข่าวเรื่องนี้จะรั่วไหล ผู้อำนวยการสั่งให้คนไปแจ้งนักข่าวให้กลับไปก่อน ทางองค์กรจะแถลงการณ์เรื่องนี้ในภายหลัง เจ้าหน้าที่ที่ถูกทำร้ายล้มลงเสียชีวิตไม่นานก็มีสภาพไม่ต่างจากชายชราคนนั้น เสียงวุ่นวายไม่ได้จบลงที่ห้องทดลองของจือหลินเพียงแห่งเดียว เพราะห้องทดลองอื่นก็ล้วนพบเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ต่างกัน ผู้อำนวยการจำต้องส่งสัญญาณเคลื่อนย้ายเจ้าหน้าที่ออกจากตึกทดลองให้เร็วที่สุด จือหลินไม่รู้ว่ายาของนางจะสร้างผลเสียมากถึงเพียงนี้ เพราะเจ้าหน้าที่หลายคนล้วนจบชีวิตจนกลายเป็นซอมบี้ไปเสียแล้ว ตึกทดลองถูกปิดตาย เพื่อไม่ให้ซอมบี้ที่อยู่ด้านในออกมาสร้างความเสียหายภายนอกได้ “เรื่องนี้ดิฉันขอจัดการด้วยตนเองค่ะ” จือหลินเดินเข้าไปหาผู้อำนวยการที่ห้องทำงานของเขา เพื่อบอกสิ่งที่เธอคิดว่าอย่างดีแล้วในหลายวันที่ผ่านมา เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการไม่ห้ามในสิ่งที่เธอจะทำจือหลินจึงเดินไปที่หน้าตึกทดลองพร้อมระเบิดเวลาในมือ เธอคิดจะทำลายสิ่งของทุกอย่างที่เธอสร้างขึ้นมาลงด้วยมือของเธอเอง จือหลินเปิดประตูตึกทดลองแล้วรีบปิดลงทันที เธอเดินเข้าไปที่กลางตึกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะระหว่างทางเธอต้องคอยต่อสู้กับซอมบี้ที่จะเข้ามาทำร้ายเธอไปด้วย เสียงสัญญาณระเบิดดังขึ้น จือหลินหลับตาลง พร้อมทั้งถอนหายใจให้กับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา เสียงระเบิดดังไปทั่วบริเวณพร้อมทั้งตึกทดลองที่ถล่มลงมาจนแทบไม่เหลือซาก “เจ็บชะมัด” จือหลินร้องครางออกมาเบาๆ แต่เมื่อรู้สึกตัวได้เธอก็รีบพยุงตัวขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วพร้อมมองไปรอบๆ อย่างไม่อยากเชื่อ เธอคิดว่าตายไปแล้วเสียอีก แต่ทำไมถึงได้มีความรู้สึกเจ็บได้ “นี้มันเรื่องบ้าอะไรอีกว่ะเนี่ย” จือหลินเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ รอบๆ ตัวเธอในตอนนี้เป็นป่าทึบ มือของเธอก็ไม่ใช่ของเธออย่างแน่นอนเพราะมีขนาดเล็กราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น ตอนที่เธอมึนงงสับสน เรื่องราวความทรงจำของเจ้าของร่างก็ไหลเข้าสู่หัวของเธอจนต้องลงไปนอนดิ้นกับพื้น

เมื่อฉันเกิดใหม่ ได้ซุกซนอยู่ในอ้อมแขนของชายผู้คลั่งรัก

เมื่อฉันเกิดใหม่ ได้ซุกซนอยู่ในอ้อมแขนของชายผู้คลั่งรัก

Ignace Glover
5.0

[การแก้แค้น + ซ่อนตัวตน + เนื้อเรื่องสะใจ + หวานละมุนเอาใจซึ่งกันและกัน] หลังจากได้เกิดใหม่อีกครั้ง ชิจิวเหนียน มองดูสามีสุดหล่อที่อยู่ตรงหน้า หล่อจนแทบทำให้เธอหน้ามืดไป กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก... ชาติที่แล้วเธอตาบอดไปหรืออย่างไร ถึงไม่เห็นค่าของสามีที่ดีขนาดนี้ กลับไปเชื่อคำของชายชั่วหญิงเลว สุดท้ายครอบครัวพังพินาศ ชีวิตพังไม่เหลือชิ้นดี! ชาตินี้เธอจะกลับมาทั้งความงามและสติปัญญา เริ่มต้นเส้นทางการเหยียบย่ำคนเลวและเกาะขาคนมีอำนาจ! แต่พลาดไปแค่นิดเดียว ดันกลายเป็นคนใหญ่คนโตเสียเอง! ปลอกบังหน้าเยอะสุดๆ! เบื้องหลังหนาแน่นเป็นกอง!องค์กรนักฆ่าที่ใครได้ยินชื่อก็ต้องสะดุ้ง: ใครกล้าท้าทายเจ้านายเรา ฉันจะยิงให้เป็นรูเลย! เหล่าตระกูลใหญ่ว่ากันว่าขัดแย้งกันหนัก: ใครกล้าแกล้งคนโปรดของเรา จะให้ปืนใหญ่ถล่มเขา! ตระกูลชั้นสูงลึกลับ: ยินดีต้อนรับคุณหนูผู้ยิ่งใหญ่กลับบ้าน!ชายผู้มีเสน่ห์ร้ายกาจยิ้มนิด ๆ โอบเอวสาวน้อยไว้ แล้วพูดว่า “ขอแนะนำ นี่คือภรรยาของผม!”

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ข้ามภพมามีสามีพิการ
1

บทที่ 0 บทนำ ภารกิจสุดท้าย...

05/03/2025

2

บทที่ 1 ข้ามภพมามีสามีพิการและลูกอีกสองคน

05/03/2025

3

บทที่ 2 ขอโอกาสอีกครั้ง...

05/03/2025

4

บทที่ 3 สามีหวาดระแวง

05/03/2025

5

บทที่ 4 ขึ้นเขาหลังบ้าน

05/03/2025

6

บทที่ 5 มิติสวรรค์

05/03/2025

7

บทที่ 6 จัดการกับหมูป่า

05/03/2025

8

บทที่ 7 เข้าเมืองครั้งแรก

05/03/2025

9

บทที่ 8 ซื้อของไปฝากครอบครัว

05/03/2025

10

บทที่ 9 นางอาจไม่ใช่ภรรยาคนเดิม

05/03/2025

11

บทที่ 10 ความสัมพันธ์เริ่มดีขึ้น

05/03/2025

12

บทที่ 11 นางมีหมาเป็นของตัวเองแล้ว

05/03/2025

13

บทที่ 12 เปิดกิจการของตัวเอง

05/03/2025

14

บทที่ 13 มีคนมาหาเรื่อง

05/03/2025

15

บทที่ 14 ตอบแทนบุญคุณ

05/03/2025

16

บทที่ 15 ถูกทรยศ

05/03/2025

17

บทที่ 16 ซื้อทาส

05/03/2025

18

บทที่ 17 ติดหนี้บุญคุณอีกครั้ง

05/03/2025

19

บทที่ 18 ขึ้นเขาไป๋อวี้

05/03/2025

20

บทที่ 19 เปิดเผยความจริง

05/03/2025

21

บทที่ 20 บทส่งท้าย ครอบครัวสมบูรณ์แบบ

05/03/2025

22

บทที่ 21 ตอนพิเศษ ขอกอดเจ้าอีกสักหลาย ๆ ครั้ง

05/03/2025

23

บทที่ 22 ตอนพิเศษ 2 เหล่าหัวผักกาดน้อย

05/03/2025