คุณปู่ตายทิ้งมรดกเป็นไร่สุดโทรม 500 ไร่ให้สาริน แต่ความรู้ไม่มีต้องปลอมตัวไปฝึกงานที่ไร่คู่แข่งกลับกลายเป็นการป่วนหัวใจของเขมราชเจ้าของไร่ที่ขึ้นชื่อว่า 'ดุยิ่งกว่าราชสีห์’ "การทำงานในไร่อาจจะไม่ง่ายอย่างที่คิด แต่การเรียนรู้เรื่องหัวใจ อาจจะยากยิ่งกว่า" ......................................................... หลังจากเขมราชฟื้นขึ้นจากการถูกตีบริเวณศีรษะ เขาหันไปถามพยาบาลประจำไร่สองคนด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวว่ายัยตัวต้นเรื่องที่ทำให้เขาบาดเจ็บอยู่ไหนซึ่งพวกเธอก็ชี้ไปด้านหน้าออฟฟิศ "เธอ..." เขาเอ่ยเสียงต่ำ แต่แฝงไปด้วยความเยือกเย็น ตอนนี้ชีวิตของเธอไม่ต่างจากลูกไก่ในกำมือเขา "ฉะ ฉัน... ฉันขอโทษค่ะ ก็เห็นคุณก้ม ๆ เงย ๆ คิดว่ามาขโมยของ" ริมฝีปากบางพยายามเอ่ยอธิบายทั้งที่ยังตื่นตกใจ เขมราชกัดฟันกรอด กำมือแน่น มองหน้าเธออย่างไม่เชื่อสายตา "ขโมยบ้าอะไร ฉันเป็นเจ้าของไร่ภูเคียงชล!" สารินหน้าซีด เธอรู้ว่าตัวเองทำพลาดครั้งใหญ่ ทีนี้จะทำอย่างไรดี หวังว่าเขาคงไม่ไล่ตะเพิดเหมือนที่คิดไว้ ทว่าคำพูดของเขาดันตรงกับสิ่งที่ตรงคิดไว้เป๊ะ "ออกไปจากไร่ฉันเดี๋ยวนี้" ซวยแล้วเขาไล่เธอจริง ๆ ด้วย สารินต้องรีบคิดหาวิธีขออยู่ต่อเพราะเธอไม่อยากสูญเสียโอกาสในการเรียนรู้การทำไร่ ในที่สุดสารินก็ทรุดตัวลงกอดขาของเขา "ฮืออออ คุณเขมราช!!! ได้โปรดเถอะค่ะ ฉันต้องการงานนี้จริง ๆ ฉันมาจากกรุงเทพ โดนไล่ออกจากงานแม่บ้านทำให้ต้องหางานที่นี่ ช่วยให้โอกาสฉันด้วย ฮึก ฮืออออออ" สารินแสร้งทำเป็นร้องไห้โฮทั้งที่ไม่มีน้ำตาสักหยด ไม่ว่าจะสาธยายความน่าสงสารของตัวเองมากแค่ไหน เขมราชก็ไม่สนใจ ตอนนี้เธอเหมือนคนบ้าในสายตาเขา รวมถึงคนงานคนอื่นที่มองมาอีกด้วย ตัวละครหลัก เขมราช ครองกิตติประเสริฐ หรือนายเขม อายุ 26 ปี เจ้าของไร่ภูเคียงชล หล่อ สูง หน้าคมเป็นผู้มีอิทธิพลและกว้างขวางในเขตภาคเหนือ เขาเป็นเจ้านายใจดี อ่อน โยนมีเมตตากับลูกน้อง ตั้งแต่อกหักรักจากนางเอกสาวทำให้เขาต้องเปลี่ยนเป็นคน ไม่ดูแลตัวเอง และดุขึ้นกว่าเดิม รอวันที่มีใครสักคนมาทลายกำแพงหัวใจ สาริน ปิ่นประดับเพ็ญ หรือ สา อายุ 23 ปี ดีไซเนอร์สาวถังแตกจากนอเวย์ ได้รับมรดกเป็นไร่ภิรมย์รินจากคุณปู่ แต่ทำไร่ไม่เป็นทำให้ต้องปลอมตัวไปฝึกงานในไร่คู่แข่งซึ่งการเจอกันระหว่างสารินกับเขมราชทำให้เขาสงสัยในตัวเธอและหาทางจับผิดสารพัด
ไร่ภูเคียงชล
เสียงนกร้องในยามเช้ากับกลิ่นหอมของไอดินสลับกับกลิ่นต้นไม้ลอยมาแตะจมูก เขมราช ครองกิตติประเสริฐ เขาสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำกับกางเกงยีน ยืนอยู่ท่ามกลางทุ่งหญ้าสีเขียวขจี
สายลมเย็นสบายพัดผ่านใบหน้าหล่อคมขับให้สันกรามที่ชัดเจนยิ่งดูโดดเด่น จมูกโด่งที่เชิดขึ้นเล็กน้อยเหมือนดั่งราชสีห์หนุ่มซึ่งมั่นใจในตัวเองทำให้คนงานสาวน้อยสาวใหญ่ที่ยืนอยู่ระแวกใกล้เคียง ถึงกับต้องเหลียวหลังมองเมื่อเขาเดินผ่านไป
ร่างสูงขับรถ ATV ไปตามเส้นทางถนนรอบนอกจนใกล้ถึงไร่ภิรมย์รินซึ่งเป็นไร่คู่ขัดแย้งกับไร่ของเขา เจ้าตัวจอดรถยืนมองห่าง ๆ พลางหยุดคิดสักครู่
สายตาของเขมราชเหม่อมองไปยังแนวรั้วเก่าซึ่งชำรุดทรุดโทรมขาดการฟื้นฟู
ภาพในอดีตเมื่อสิบปีที่แล้วก่อนย้อนกลับมาในความทรงจำ
เขาเห็นตัวเองในวัยเด็กกำลังแอบมุดรั้วเข้าไปในไร่ภิรมย์รินเพื่อชวน ‘สาริน’ หลานสาวของคุณบวรทัตผู้เป็นเจ้าของไร่วิ่งเล่นในทุ่งหญ้าด้วยกัน
ในตอนนั้นเขาพยายามจะแกล้งเธอด้วยการเอาสัตว์ตัวเล็ก ๆ มาใส่ในมือ เริ่มจากกบแล้วก็ไต่ระดับความแสบด้วยหนอนและกิ้งก่า
สารินที่ขี้กลัวอยู่แล้ว เมื่อเห็นบรรดาสัตว์หน้าตาน่ากลัวพวกนี้ก็ตกใจจนกรีดร้องวิ่งเตลิดหนีไป
สุดท้ายเด็กหญิงตัวน้อยลื่นไถลลงไปในแอ่งโคลนจนเนื้อตัวเปื้อนไปหมด เขายังจำได้ดีถึงน้ำเสียงของเธอที่สั่นด้วยความโกรธและเสียงสะอื้นร้องไห้ลั่นไร่ภิรมย์ริน
ด้วยความรู้สึกผิดเขมราชตัดสินใจกลับไปทำกำไลดอกไม้เพื่อนำมาง้อเธอ
ทว่ากำไลดอกไม้ที่เขาตั้งใจถักทอยังไม่ทันได้มอบให้กับสาริน ลุงสมทรงลูกน้องของคุณบวรทัตออกมาบอกเขมราชว่าสารินกลับกรุงเทพไปแล้ว
และหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็เดินทางไปเรียนต่อที่นอร์เวย์ไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกเลย
ถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ความทรงจำที่เกี่ยวกับสารินเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยลืม
ทุกครั้งที่เขามองไปยังไร่ภิรมย์ริน ภาพของสารินในวัยเด็กก็ยังคงสดใสและตราตรึงอยู่ในใจเขาเสมอมา
ครืดดดดด
ในขณะนั้นเองเสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้นหนึ่งครั้ง เมื่อกดเปิดโทรศัพท์ ปรากฏเป็นชื่อของพิมพี่(แฟนสาว)ขึ้นมาบนหน้าจอ
“คุณเขมคะ เราเลิกกันเถอะค่ะ...”
หืม? เรื่องอะไรกันล่ะเนี่ย
เขมราชขมวดคิ้วด้วยความงุนงง หรือจริงแล้ว ๆ พิมพี่แค่ต้องการแกล้งเขาเล่นมั้ง ไม่ก็อาจจะเตรียมเซอร์ไพรส์บางอย่างไว้ก็ได้ เขมราชบอกตัวเองให้คิดในแง่ดี
“คุณล้อผมเล่นใช่ไหม…?”
15 นาทีผ่านไป
“ไม่ได้ล้อเล่นค่ะ ฉันคิดว่าเราสองคนคงไปกันต่อไม่ได้ ขอโทษนะคะที่ฉันไม่กล้าพอมาเจอหน้าคุณ จากนี้ไปอย่าติดต่อกันอีกเลยค่ะ”
มือหนาพยายามกดโทรศัพท์ต่อสายหาพิมพี่ แต่คราวนี้ได้รับข้อความจากระบบว่า
‘ผู้ใช้งานคนนี้ไม่สามารถติดต่อได้’
พร้อมกับข้อความแจ้งเตือน ‘บล็อกการติดต่อ’
ความเงียบงันกลายเป็นเหมือนเสียงระเบิดในหัวใจ เขมราชยืนอึ้งอยู่สักพัก ไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอะไรต่อ เขาพยายามหาคำตอบว่าเขาทำผิดอะไร ทำหน้าที่แฟนขาดตกบกพร่องตกไหนหรือไม่
ดวงตาคมที่เคยเต็มไปด้วยความมั่นใจกลับเต็มไปด้วยความสับสนและความเสียใจ เขาหันไปมองฝั่งไร่ภูเคียงชลพลันคิดถึงภาพพิมพี่ที่เคยยิ้มให้เขาในทุก ๆ วัน
เมื่อตั้งสติได้ ร่างสูงก็หันหลังขับรถ ATV ไปเรื่อยเปื่อยอย่างไร้จุดหมายปลายทาง หวังว่าสักวันชื่อของพิมพี่จะถูกลืมเลือนออกไปจากใจเขา
หลังจากที่เขมราชขับรถไปเรื่อย ๆ กระทั่งวนมาถึงไร่ภูเคียงชล เขาหย่อนกายลงบนเก้าอี้ไม้ท่ามกลางแสงไฟริบหรี่จากโคมไฟสมัยโบราณพลางมองไปที่ขวดเหล้าที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ
เขาเรียกลูกน้องในไร่ให้มานั่งก๊งเหล้าเป็นเพื่อนอีกด้วย
“นายเขมครับ อย่าเศร้าไปเลย อกหักก็หาคนรักใหม่เถอะครับ” ลูกน้องคนหนึ่งที่ถูกชวนมาก๊งเหล้าพยายามปลอบใจเขมราช
“คนหน้าตาหล่ออย่างเจ้านายผมเนี่ย แค่เดินก้าวเดียว สาว ๆ ก็เหลียวมองกันเป็นแถบ” ชายหนุ่มหน้าทะเล้นอีกคนกล่าวสำทับพลางยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มตามประสาคนคอแข็ง
“หาแฟนใหม่หรอวะ เข็ดโว้ย! พอกันทีกับความรักบ้าบอ” เขมราชพูดจบก็หัวเราะออกมาอย่างขมขื่น
“รักแรกในวัยเด็กไงครับ เจ้าของกำไรวงนี้คงโตพอ ๆ กับคุณเขมแล้ว” นายหมอกผู้ช่วยคนสนิทเอ่ยถามขึ้นบ้างเผื่อจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเจ้านายตัวเอง
เขมราชส่ายหัวไปมาพลางเงยหน้ามองบนท้องฟ้าที่มืดมิดมีเพียงกลุ่มดาวประประดาเป็นจุด ๆ
“น้องสารินอยู่ถึงนอร์เวย์ ไม่รู้ว่าจะมีวาสนาได้เจอกันอีกไหม ถ้าเจอกันอีกครั้งอาจจะจำกันไม่ได้ จากกันไปตั้งสิบกว่าปีแล้ว”
บรรดาลูกน้องฟังแล้วก็ยิ้มพลางหันไปหยิบขวดเหล้าขึ้นมาเทเพิ่มให้เขมราช จากนั้นก็ร้องเพลงล้อเลียนเสียงดัง
“ห่างกันไกลคนละขอบฟ้า ถ้าคนเป็นคู่กันก็วนรักมากลับเจอกันอยู่ดี ฮิ้ววววว!”
เสียงหัวเราะที่ดังขึ้นท่ามกลางวงเหล้าทำให้บรรยากาศที่เจ้านายของพวกเขากำลังอยู่ในอารมณ์เศร้ากับเหล้ากลับมีชีวิตชีวาเล็กน้อย
เขมราชดื่มเหล้าจนเมาไม่ได้สติ หวังว่าจะช่วยบรรเทาแผลใจที่รักษาไม่หาย ถึงแม้ว่าวันพรุ่งนี้จะมีเรื่องราวใหม่ ๆ ที่ต้องพบเจอ แต่มันไม่อาจทำให้ความเจ็บปวดจากความรักจางหายไปอย่างง่ายดายตามที่เขาหวังไว้
บทที่ 1 1 อกหักช้ำรัก
05/04/2025
บทที่ 2 2 เปิดพินัยกรรมของคุณปู่
05/04/2025
บทที่ 3 3 ก้มหน้ายอมรับมรดก
05/04/2025
บทที่ 4 4 วางแผนสมัครงานไร่คู่แข่ง
05/04/2025
บทที่ 5 5 คิดว่าเจ้าของไร่เป็นหัวขโมย
05/04/2025
บทที่ 6 6 ทำตามคำสั่งเพื่อแลกกับการได้อยู่ต่อ
05/04/2025
บทที่ 7 7 ให้ลูกน้องสืบประวัติ
05/04/2025
บทที่ 8 8 เริ่มงานวันแรกก็เกิดเรื่อง
05/04/2025
บทที่ 9 9 บทลงโทษของคนทำงานพลาด
05/04/2025
บทที่ 10 10 จัดการเอาคืนเขมราช
05/04/2025
บทที่ 11 11 จูบโดยที่ไม่ตั้งใจ
05/04/2025
บทที่ 12 12 เขมราชร่างทอง
05/04/2025
บทที่ 13 13 กิจกรรมล้วงไหให้โชคสุดป่วน
05/04/2025
บทที่ 14 14 หนักแล้วรักไหม
05/04/2025
บทที่ 15 15 สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
05/04/2025
บทที่ 16 16 แอบตามไป
05/04/2025
บทที่ 17 17 ลองชุดไปงาน
05/04/2025
บทที่ 18 18 เกือบมีเรื่องกับพ่อเลี้ยงคุณากร
05/04/2025
บทที่ 19 19 ความหวั่นไหว
05/04/2025
บทที่ 20 20 เจอคนรู้จักโดยบังเอิญ
05/04/2025
บทที่ 21 21 เกือบถูกจับได้
05/04/2025
บทที่ 22 22 สร้อยให้เธอ
05/04/2025
บทที่ 23 23 ถามเองโกรธเอง
05/04/2025
บทที่ 24 24 การต่อรองไม่เป็นผล
05/04/2025
บทที่ 25 25 ปีนไปเก็บมะม่วงริมลำธาร
05/04/2025
บทที่ 26 26 เป็นห่วง
05/04/2025
บทที่ 27 27 มั่นใจว่าคือคนเดียวกัน
05/04/2025
บทที่ 28 28 เป็นของเขา
05/04/2025
บทที่ 29 29 ถูกไล่ออกของจริง
05/04/2025
บทที่ 30 30 เกิดเรื่องไม่คาดฝัน
05/04/2025
บทที่ 31 31 ตามมาช่วยสาริน
05/04/2025
บทที่ 32 32 เผชิญหน้า
05/04/2025
บทที่ 33 33 ปลอดภัย
05/04/2025
บทที่ 34 34 น้องสารินของพี่เขมราช
05/04/2025
บทที่ 35 35 งานแต่งงาน
05/04/2025
บทที่ 36 36 กำลังมีลูก
05/04/2025
บทที่ 37 37 ตอนจบ
05/04/2025
หนังสืออื่นๆ ของ ระพีวีญา
ข้อมูลเพิ่มเติม