เพราะปาฏิหาริย์ทำให้ กัญญา' ครูสาวผู้แสนดีฟื้นขึ้นมาในร่างของ 'สรานี' ภรรยาที่ร้ายกาจของคุณนาวี เธอไม่คิดมาก่อนว่าเขาเกลียดภรรยาตัวเองมาก และพยายามหาทางหย่าเพื่อจบความสัมพันธ์อัน toxic นี้ "คุณนาวี" เสียงเรียกในลำคอกับรอยยิ้มเบาบางที่ค่อยๆ ปรากฏบนใบหน้าไฮโซสาว ภายในใจอยากตะโกนบอกให้เขารู้ว่าเธอไม่ใช่สรานี แต่เธอคือครูต่ายคนที่เขาช่วยหาบน้ำที่หมู่บ้านบนดอย แต่กลัวว่าเขาจะไม่เชื่อ ทว่าสีหน้าท่าทางของหญิงสาวที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลค่อนข้างแปลกจนทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าถึงกับคิ้วขมวดมุ่น ที่ผ่านมาสรานีไม่เคยยิ้มให้เขาแบบนี้มาก่อน "ไหนว่าความจำเสื่อมไง ก็จำชื่อพี่ได้นี่" คำพูดที่ดูดุดันเย็นชาทำให้กัญญาชะงักไปชั่วขณะ คุณนาวีที่เธอรู้จักเป็นผู้ชายที่สุภาพ อ่อนโยน ไม่น่าพูดจาแข็งกร้าวราวกับเธอเช่นนี้ ที่สำคัญสายตาของเขาไม่เหมือนสายตาของคนใจดีที่เคยช่วยเหลือทุกคนบนหมู่บ้านบนดอย มีเรื่องอะไรที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปกันนะ "คือฉัน" "ถ้าไม่ได้ความจำเสื่อมก็ดี งั้นก็เซ็นใบนี้ให้พี่ที" เขาหยิบใบหย่าที่พกติดตัวขึ้นมาวางบนโต๊ะรับแขกเพื่อให้สรานีเซ็น ห๊ะ! อะไรกันเนี่ย? หญิงสาวถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก จู่ๆ มาให้เซ็นใบหย่า แล้วเธอจะเซ็นได้อย่างไรในเมื่อเธอไม่ใช่คุณสรานี มันตัดสินใจแทนกันได้ที่ไหน ซวยชะมัดที่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์บ้าๆแบบนี้ ตัวละครหลัก ‘นาวี’ ลูกชายวัยสามสิบของหม่อมหลวงอรัญเขาเป็นชายหนุ่มลูกผู้ดีผู้เพียบพร้อมทุกอย่าง ทว่าถูกบังคับให้แต่งงานกับ ‘สรานี’ ลูกสาวเจ้าสัวสายปาร์ตี้ซึ่งนิสัยต่างกันราวฟ้ากับเหว ความสัมพันธ์อัน TOXIC ทำให้เขาเกลียดเธอจนต้องขอหย่าให้ได้ ทว่าสรานีดันรถชนความจำเสื่อม เธอกลายเป็นอีกคน…. ‘กัญญา’ นักศึกษาจบใหม่วัยยี่สิบสามเธอขึ้นฟื้นขึ้นจากความตายมาอยู่ในร่างของคุณสรานี ก่อนหน้านี้เธอเป็นครูอาสาจากบนดอย อัธยาศัยดีหน้าตาน่ารัก สุภาพ อ่อนโยน มีโรคหัวใจเป็นโรคประจำตัว
จังหวัดนครปฐม
บริษัท ARAN ORCHIDS
หลังจากการประชุมกับลูกค้าชาวสวิตเซอร์แลนด์เรื่องการพัฒนาสายพันธุ์และส่งออกกล้วยไม้ รวมถึงไม้ดอกไม้ประดับหลากชนิดที่อยู่ในเครือบริษัท ARAN ORCHIDS หรือที่คนทั่วไปรู้จักกันในนาม ‘อรัญฟาร์ม’ ซึ่งเป็นหนึ่งในอาณาจักรฟาร์มกล้วยไม้ที่ใหญ่ที่สุด
การประชุมกินเวลาหลายชั่วโมงและจบลงในเวลาสี่โมงเย็นทำให้ประธานบริษัทอย่างนาวีรู้สึกสมองล้าไม่ใช่น้อย เพราะต้องใช้ทักษะการเจรจาโน้มน้าวใจให้ลูกค้าตอบตกลงกับการดีลราคาขนส่งที่สมเหตุสมผล
นาวีเดินกลับเข้ามาภายในห้องทำงานส่วนตัวซึ่งมีคุณกุลเป็นเลขาหน้าห้องที่งานร่วมกันมาได้ห้าปี กำลังนำน้ำผลไม้พร้อมกับแฟ้มเอกสารสำคัญเข้ามาให้เจ้านายตัวเอง
“ท่านประธานคะ กุลนำเอกสารของแผนกประชาสัมพันธ์ที่ทำเรื่อง csr ของบริษัทเดือนหน้าที่หมู่บ้านบนดอยวางไว้ตรงนี้นะคะ”
“ขอบคุณครับ” เขาตอบเพียงสั้นๆ ก่อนจะนำเอกสารที่วางกองค้างไว้บนโต๊ะทำงาน เซ็นอนุมัติให้เสร็จสิ้นทีละเรื่องไป
นาวีเป็นประธานบริษัทในวัยสามสิบที่ทุกคนให้การยอมรับเรื่องของความสามารถในการบริหาร นอกจากนี้รูปลักษณ์ภายนอกยังทำให้สาวๆ หลงใหลได้ปลื้มไม่น้อย
เขาเป็นคนที่สูงราวๆ 185 เซนติเมตร แต่งตัวเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า มักใส่สูทที่สั่งตัดจากห้องเสื้อเก่าแก่ในลอนดอนอย่างประณีต
เส้นผมดำขลับทุกเส้นถูกเซ็ทเป็นอย่างดี ไม่มีตกหล่นลงมาบนหน้าผากแม้แต่เส้นเดียว รวมถึงองค์ประกอบของเครื่องหน้าที่ตาคม จมูกโด่ง ริมฝีปากหนาได้รูป หล่อสมกับเป็นลูกหลานตระกูลผู้ดีเก่า ที่สำคัญเหล้า บุหรี่ เครื่องดื่มมึนเมา นาวีไม่แตะเลยสักอย่าง
ในสายตาของเลขาสาว เจ้านายของเธอเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟ็กต์ มีความเป็นสุภาพบุรุษให้เกียรติผู้หญิง ทุกครั้งที่นิตยสารไฮโซลงรูปเขาทีไร ยอดกดไลก์ถล่มทลายมักมาพร้อมกับคอมเมนต์
‘วาสนาใครหนอ…’
แต่ถึงอย่างนั้นนาวีก็ยังไม่ได้คบหาใครเป็นตัวเป็นตน ทุกคนรู้ดีว่าเขาเคยคบหากับคุณลิซ่าสาวไทยลูกครึ่งอังกฤษ เลิกราไปได้สี่ปี หลังจากนั้นเขาก็ไม่มีแฟนอีกเลย บ้างก็ลือกันว่าที่ไม่มีแฟนเพราะลืมแฟนเก่าไม่ได้จึงทำให้ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมอย่างเขาไม่ยอมเปิดใจให้ใครอีก
ผู้ชายที่ใจแข็งดั่งหินผาเวลาเจอมารยาหญิงมันก็ต้องมีใจอ่อนบ้างล่ะวะ
เลขาสาวรุ่นพี่ถอดเบลเซอร์ที่สวมทับด้านนอกออกเผยให้เห็นบราลูกไม้สีดำดันเนินหน้าอกใหญ่จนล้นทะลัก
ทันทีที่ท่านประธานเงยหน้าขึ้นมามอง ดวงตาคมเบิกกว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบเบนสายตาไปทางอื่นเพื่อเป็นการให้เกียรติคนตรงหน้า ร่างสูงตัดสินใจลุกจากเก้าอี้ก้มตัวลงเก็บเบลเชอร์และนำมาคลุมบ่าให้เลขาสาวดังเดิม
“คุณกุล ถอดเบลเซอร์ทำไมครับ?”
“ให้กุลเป็นผู้หญิงของคุณนาวีได้ไหมคะ กุลสัญญาว่าดูแลคุณนาวีให้ดีที่สุด กุลรักคุณนาวีนะคะ” ยังไม่ทันที่นาวีจะอ้าปากปฏิเสธ คุณกุลถือวิสาสะคว้าต้นคอของคุณนาวีลงมาประทับจูบพลางบดขยี้ไปมาเพื่อกระตุ้นให้เกิดอารมณ์ร่วม
มือบางเลื่อนลงไปข้างล่างสัมผัสลูบคลำกับแกนกายที่ถูกกางเกงแบรนด์หรูปกปิดไว้ ถึงนาวีจะเป็นสุภาพบุรุษสักแค่ไหน แต่เขาก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะสามารถอดทนกับการยั่วยวนของหญิงสาวหุ่นเซี๊ยะหน้าอกใหญ่ตรงหน้าได้
เขาเอื้อมมือไปลูบบ่าของเธอและค่อยๆ เลื่อนลงไปจนเกือบถึงหน้าอก ก่อนที่หยุดชะงัก
นาวีพยายามข่มใจอย่างถึงที่สุดเพื่อไม่ให้เรื่องเลยเถิดมากกว่านี้ เขาพอจะคาดเดาได้ว่าถ้ามีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับหญิงสาวตรงหน้าแค่เพียงครั้งเดียว เธอจะคงไม่หยุดแค่นี้แน่!
ฉะนั้นการตัดไฟตั้งแต่ต้นลมเสียเนิ่นๆ จะเป็นผลดีต่อตัวเขาเองมากที่สุด
“พอเถอะครับ!”
เลขาสาวถึงกับหน้าเจื่อนที่ไม่สามารถยั่วยวนเจ้านายได้สำเร็จ เธอพยายามอีกครั้งแต่เขากลับผลักเธอออกห่าง
“คุณนาวีคะ ที่ผ่านมากุลทุ่มเททำงานกับคุณมาหลายปีไม่มีวันไหนที่กุลทำงานขาดตกบกพร่อง คุณให้โอกาสกุลเป็นมากกว่าเลขาไม่ได้หรอคะ”
“ขอบคุณนะครับสำหรับการทุ่มเทแรงกายแรงใจในการทำงานเพื่อบริษัท จากนี้ไปคุณจะได้พักผ่อนเต็มที่ ที่สำคัญคุณจะได้รับเงินชดเชยจากบริษัทตามที่กฎหมายกำหนด”
“คะ…คุณนาวีไล่กุลออก?”
“ผมขอโทษที่ไม่สามารถทำงานร่วมกับคุณได้อีกต่อไป”
คำสั่งจากท่านประธานอย่างเขาถือเป็นที่สิ้นสุด นาวีหยิบเบลเซอร์ที่ร่วงลงพื้นขึ้นมาสวมทับให้เลขาสาวเป็นครั้งที่สอง นี่คือสิ่งสุดท้ายที่เขาจะทำให้เลขารุ่นพี่ในฐานะประธานบริษัท จากนั้นนาวีเดินออกจากห้องทำงานโดยที่ไม่หันกลับมองคนที่ยืนสะอึกสะอื้นอีกเลย
ระหว่างลงลิฟต์นาวีคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงพบว่าเขาลืมนัดกับคุณแม่ไปเสียสนิท ที่สำคัญข้อความของท่านยังดูแปลกๆ เหมือนกำลังให้เขาเตรียมตัวเตรียมใจรับมือกับบางสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
บทที่ 1 1 พยายามเข้าหาท่านประธาน
05/04/2025
บทที่ 2 2 เรื่องสำคัญที่ทำให้นาวีต้องกลุ้มใจ
05/04/2025
บทที่ 3 3 ลูกสาวเจ้าสัวที่ครอบครัวทนไม่ไหว
05/04/2025
บทที่ 4 4 ไม่ประทับใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน
05/04/2025
บทที่ 5 5 งานแต่งงานที่ไม่เต็มใจ
05/04/2025
บทที่ 6 6 เสน่หาชั่วคราว
05/04/2025
บทที่ 7 7 หมดความอดทน
05/04/2025
บทที่ 8 8 ทะเลาะกันในที่ทำงาน
05/04/2025
บทที่ 9 ไม่มีทางให้เป็นแม่ของลูก
05/04/2025
บทที่ 10 10 เป็นสุภาพบุรุษด้วยการเว้นระยะห่าง
05/04/2025
บทที่ 11 11 อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับซีนสรานี
05/04/2025
บทที่ 12 12 โชคชะตาของลูกสาวเจ้าสัวกับครูอาสาบนดอย
05/04/2025
บทที่ 13 13 โอกาสการกลับมามีชีวิตของครูต่าย
05/04/2025
บทที่ 14 14 ไม่ใช่คุณนาวีคนเดิม
05/04/2025
บทที่ 15 15 บังคับให้เซ็นใบหย่า
05/04/2025
บทที่ 16 16 ปฏิเสธที่จะทานอาหารฝีมือภรรยา
05/04/2025
บทที่ 17 17 ได้งานทำ
05/04/2025
บทที่ 18 18 เกือบไม่ได้เข้าทำงาน
05/04/2025
บทที่ 19 19 แกล้งให้ทำงานหนัก
05/04/2025
บทที่ 20 20 ร้านอาหารข้างทาง
05/04/2025
บทที่ 21 21 ความแตกต่าง
05/04/2025
บทที่ 22 22 ปรับความเข้าใจกับพนักงาน
05/04/2025
บทที่ 23 23 ห้ามขัดใจ
05/04/2025
บทที่ 24 24 ชอบหรือไม่ชอบ
05/04/2025
บทที่ 25 25 บุกมาทวงสิทธิ์ความเป็นเจ้าของ
05/04/2025
บทที่ 26 26 ซ่อนกลิ่น
05/04/2025
บทที่ 27 27 ออกงานสังคม
05/04/2025
บทที่ 28 28 เจอโจทย์เก่า
05/04/2025
บทที่ 29 29 ncครั้งแรก
05/04/2025
บทที่ 30 30 เข้าใจผิด
05/04/2025
บทที่ 31 31 กลับมาบนดอย
05/04/2025
บทที่ 32 32 ที่พักใจ
05/04/2025
บทที่ 33 33 ปรับความเข้าใจ
05/04/2025
บทที่ 34 34 พรหมลิขิต
05/04/2025
บทที่ 35 35 ความรักหอมหวาน
05/04/2025
บทที่ 36 37 ครอบครัว ตอนจบ
05/04/2025
หนังสืออื่นๆ ของ ระพีวีญา
ข้อมูลเพิ่มเติม