เปิดเผยตัวตน ดับฝันแฟนหนุ่มที่อ้างว่าเป็นมหาเศรษฐี

เปิดเผยตัวตน ดับฝันแฟนหนุ่มที่อ้างว่าเป็นมหาเศรษฐี

Erhart Schomp

5.0
ความคิดเห็น
ชม
9
บท

วันแรกของการเปิดเทอม แฟนหนุ่มส่งฉันไปที่โรงเรียน แต่พบกับเพื่อนร่วมห้องที่สองหน้าสองบาน เธอชิดเข้ามาชมแฟนของฉันว่าวัยรุ่นแต่มีมาดเยอะ แล้วก็หันกลับมาทำเสียงเหยียดๆ ว่าฉันแสดงสถานะว่ารวยถือกระเป๋าปลอม เวลาที่ฉันจัดเตียง เธอทำเสียงโอ้โฮใหญ่โต: “เมื่อวานมีผู้ชายแก่ๆ มาดูนี่ไม่ใช่เหรอ บอกว่าจะเช่าบ้านใกล้ๆ โรงเรียนให้? อ้าว? ธุรกิจเจ๊งแล้วเหรอ?” เมื่อรู้ว่าฉันกับแฟนตกลงจะแต่งงานหลังจากจบการศึกษา เธอยิ่งดังขึ้นอีก: “นี่ไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม ตอนนี้ยังมีคนอยากขอทานพึ่งผู้ชายอยู่เหรอ?” ในใจฉันหัวเราะเสียงดังมาก คนแก่นั่นเหรอ? เขาคือพ่อของฉันที่เป็นมหาเศรษฐี! ส่วนแฟนหนุ่มนั้น แค่ลูกชายของคนขับรถของพ่อฉันเอง!

บทที่ 1 1

ในวันแรกของโรงเรียน แฟนสมัยเด็กของฉันพาฉันไปโรงเรียนแต่ได้พบกับเพื่อนร่วมห้องสองหน้า

เธออยู่ใกล้ชิดกับแฟนของฉันและชื่นชมเขาในเรื่องพฤติกรรมอันยอดเยี่ยมของเขาแม้ว่าเขาจะมีอายุน้อยก็ตาม

ฉันหันกลับไปแล้วกลายเป็นคนหลงตัวเอง ถือกระเป๋าปลอมและแสร้งทำเป็นสาวรวย

เมื่อเธอเห็นฉันกำลังปูเตียง เธอก็อุทานด้วยความตกใจ:

[คุณลุงที่ไปดูหอพักเมื่อวานไม่ได้บอกเหรอว่าจะเช่าบ้านแถวโรงเรียนให้? ยังไง? ธุรกิจล้มเหลว? 】

เมื่อเธอรู้ว่าฉันกับแฟนตกลงจะแต่งงานกันหลังจากเรียนจบ เธอยังตะโกนเสียงดังจนคนทั้งชั้นได้ยินอีกด้วยว่า:

ไม่มีทาง ไม่มีทาง ยังมีพวกขุดทองที่อยากได้อะไรโดยไม่ต้องเสียเงินและต้องพึ่งผู้ชายอีกเหรอ?

ฉันหัวเราะดังมากในใจ

คุณลุง? นั่นคือพ่อของฉันซึ่งเป็นเศรษฐีที่สุด

เขาเป็นแค่แฟนของฉัน ลูกชายของคนขับรถของพ่อฉัน!

-

ในวันแรกของภาคเรียน แฟนฉัน Xu Ziyao พาฉันไปลงทะเบียน

เขาเพิ่งได้รับการอนุมัติจากพ่อแม่ของฉัน และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เขาจะต้องแสดงผลงานให้ดี

เมื่อเขามารับฉันที่บ้านตอนเช้า เขาสวมชุดโอตกูตูร์ที่ฉันเพิ่งซื้อจากเขาเมื่อไม่นานมานี้โดยเฉพาะ

พ่อของฉันยังอนุมัติให้เช่ารถ Maybach ให้ฉันโดยเฉพาะ และให้ Xu Ziyao เป็นผู้รับผิดชอบค่าเดินทางให้ฉันตลอดช่วงเรียนมหาวิทยาลัย

เมื่อฉันมาถึงโรงเรียน ฉันไปที่หอพักก่อนเพื่อทักทายเพื่อนร่วมห้อง เพราะกลัวว่าถ้ามีใครเปลี่ยนเสื้อผ้าหรืออะไรบางอย่าง จะไม่สะดวกสำหรับซู่จื่อเหยาที่จะขึ้นมาทีหลัง

โดยไม่คาดคิดประตูหอพักเปิดอยู่ แต่ไม่มีใครอยู่ข้างใน

ขณะที่ฉันกำลังจะโยนกระเป๋าลงบนเตียงที่สะดุดตา ก็มีเสียงดังกึกก้องออกมาจากประตู:

[เธอกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย! นั่นเตียงฉันนะ!]

ฉันหันกลับไปมองและเห็นหญิงสาวคนหนึ่งยืนพิงประตูด้วยสีหน้าโกรธเคือง

ฉันคิดว่าฉันเกือบจะไปแย่งเตียงคนอื่นไปแล้ว ฉันจึงเดินไปหาเธอ ยื่นมือออกไป และขอโทษเธอ พร้อมอธิบายว่า

[ขอโทษนะ ฉันคิดว่าเตียงนี้ว่างเปล่า]

โดยไม่คาดคิด เธอก็ดึงมือฉันออก มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความดูถูก และในที่สุดก็จ้องมองไปที่กระเป๋าของฉัน

[โชคดีนะที่เธอไม่โยนกระเป๋าขึ้นไปตรงนั้น ฉันเรื่องมากมาตั้งแต่เด็กแล้ว ถ้ากระเป๋าปลอมหล่นบนเตียงฉัน ฉันคงฝันร้ายแน่!]

กระเป๋าปลอมหรอ?

กระเป๋าใบนี้ของฉันเป็นสินค้าใหม่จากเคาน์เตอร์ แล้วพนักงานขายก็มาส่งถึงบ้านทันที เธอบอกว่าเป็นกระเป๋าปลอมเหรอ?

“นี่ตัวจริงของฉัน! ทำไมฉันถึงต้องแกล้งเป็นสาวรวยด้วยการใส่ของปลอมไว้ข้างหลังด้วยล่ะ“

ขณะที่เธอพูด เธอก็หยิบกระเป๋าออกจากไหล่แล้วแกว่งมาตรงหน้าฉัน

ก่อนที่ฉันจะได้เห็นชัดเจน เธอก็เอามันกลับคืนไป:

[ไปให้พ้น! อย่าปล่อยให้ฉันถูกความยากจนและโชคร้ายของเธอแปดเปื้อน!]

หลังจากพูดอย่างนั้นแล้ว เธอก็โยนกระเป๋าลงบนหลังและเดินผ่านฉันไป ก่อนจะมาชนไหล่ฉัน

ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ

ฉันบังคับตัวเองให้หายใจเข้าลึกๆ

ไม่ ฉันไม่สามารถทนมันได้

ขณะที่ฉันกำลังจะพับแขนเสื้อขึ้นและจับผมเธอจากด้านหลัง โทรศัพท์มือถือของฉันก็ดังขึ้น

จากนั้นฉันก็เดินออกไป และมีโทรศัพท์จากพ่อ ซึ่งบอกให้ฉันปรับตัวเข้ากับชีวิตส่วนรวมซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะนี่จะเป็นการทดสอบครั้งแรกบนเส้นทางการเป็นทายาทของฉัน

เมื่อฉันกลับถึงหอพัก ฉันเห็นว่าซู่จื่อเหยาปรากฏตัวขึ้น และกำลังตอบสนองต่อคำประจบของหญิงสาวด้วยสีหน้าเคอะเขินเล็กน้อย

พี่ชายมาส่งน้องสาวไปโรงเรียนเหรอ? ฉันชื่อหวางต้วนรุ่ย และฉันก็อยู่หอพักนี้ด้วย

“ให้ฉันช่วยถือสัมภาระหน่อยสิ ฉันไม่ได้บอบบางเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่มาที่นี่คนเดียวนะ!“

[พี่ชาย การแต่งตัวของนายมันต่างจากผู้ชายที่ฉันรู้จักเลยนะ นายคงมีการศึกษาดีใช่มั้ยล่ะ]

หวาง ต้วนรุ่ยรับถุงจากมือของซู จื่อเหยาอย่างกระตือรือร้น และขณะที่ดึงมัน เธอก็ถูหน้าอกของเธอไปกับแขนของซู จื่อเหยาอย่างตั้งใจ

ฉันมองไปที่ซู จื่อเหยา ซึ่งกำลังหน้าแดงในชุดโอตกูตูร์ และนึกถึงการแสดงออกถึงความดูถูกคนจนและความรักต่อคนรวยอย่างเปิดเผยของหวาง ต้วนรุ่ย และฉันก็เกิดความคิดคร่าวๆ ขึ้นในใจ

ฉันยืนหลบด้วยความสนใจอย่างยิ่ง จนกระทั่งซู่จื่อเหยาสังเกตเห็นฉัน และถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่ตั้งใจ เหมือนกับคนกำลังจะจมน้ำที่กำลังคว้าห่วงชูชีพขึ้นมาทันที

【หลินติง! คุณอยู่ที่นี่! 】

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ภรรยาห้าตำลึงเงิน

ภรรยาห้าตำลึงเงิน

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรค ชลดาและเพื่อนๆก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋ "ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร "แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ "จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ" "อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง" "อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า "ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันที แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจะเป็นการคุยเล่นกันวันสุดท้ายของชลดา เพราะหลังจากเลิกงานกลับมาชลดาก็เสียชีวิตระหว่างเดินทางกลับหอพักด้วยสาเหตุวัยรุ่นยกพวกตีกันและมีการยิงกันเกิดขึ้นและชลดาคือผู้โชคร้ายที่ผ่านทางมาพอดี ท่ามกลางความเสียใจของเพื่อนๆ เอ๋ได้แต่หวังว่า ชลดาคงไม่มาบอกกับเธอจริงๆหรอกใช่ไหมว่าตายแล้วไปไหน

หลังจากถูกไอ้สารเลวจับไป เธอก็ถูกขอให้มีเซ็กส์กับพวกอันธพาลทุกคืน

หลังจากถูกไอ้สารเลวจับไป เธอก็ถูกขอให้มีเซ็กส์กับพวกอันธพาลทุกคืน

Caleb
5.0

พ่อของเธอถูกพัวพันในคดีฆาตกรรม ทำให้檀泠ต้องไปขอความช่วยเหลือจากสามีของเธอ 顾寒舟 แต่เขากลับส่งเธอไปอยู่กับชายแปลกหน้าแทน เพื่อครอบครัวและธุรกิจ檀泠จึงยอมเป็นคนรักของ 段屿白 คนทั่วไปพูดว่า 段屿白 เป็นคนสูงส่งและสง่างาม แต่檀泠เท่านั้นที่รู้ว่าเขาบ้าคลั่งเพียงใดเมื่ออยู่บนเตียงของเธอ ในยามค่ำคืน เขาจะกอดเธอแน่น เรียกชื่อเธอซ้ำๆ จนเธอรู้สึกเหนื่อยและหมดแรง ... ต่อมา檀泠ก็หลงใหลในความอ่อนโยนที่ 段屿白 สร้างขึ้นจนอยากได้มากขึ้น แต่ก็พบว่าเขามีคู่หมั้นที่มีความสำคัญอยู่แล้ว เธอจึงถอนตัวอย่างเศร้าใจและไปทำความรู้จักกับคู่แข่งของเขา หลังจากนั้น 段爷 ที่มีอำนาจในเมืองสมมติและ 周医生 ผู้มีชื่อเสียงในด้านศัลยกรรม ได้เกิดการต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงผู้หญิงคนเดียวกัน

ท่านประธานคลั่งสวาท

ท่านประธานคลั่งสวาท

กาสะลอง
4.9

“อ๊ะ… ซี้ดดดดดดด… ” เสียงร้องครางหลุดออกมาจากริมฝีปากของยาดาที่ต้องเผยออ้าทุกครั้งที่ลิ้นของเขาปาดเสยเข้าใส่กลีบสาว ไม่เพียงแค่เลีย แต่ยังสอดนิ้วเข้ามาบดคลึงเม็ดกระสัน ยิ่งทำให้หล่อนเสียวซ่านสุดจะบรรยาย “อู้ววว… กลีบอวบอูมดีจัง” น้ำเสียงสะใจ หลังจากจู่โจมด้วยปลายลิ้นจนน้ำคาวสวาทของหญิงสาวหลั่งไหลออกมาอาบชุ่มสองกลีบ ขมิบสู้ลำนิ้ว “ว้าว… เยิ้มเร็วมากหนูจ๋า” ท่านประธานชอบใจที่เห็นร่างกายของหล่อนตอบสนองการปลุกเร้า ค่อยๆ หงายฝ่ามือสอดเข้ามาระหว่างง่ามก้นด้านหลัง ตะล่อมโอบพูเนื้อโหนกนูนเหมือนกับหลังเต่าคว่ำลงมาประกบกับอุ้งมือพอดี “อ๊า… ซี้ดดดดดด… ” ยาดาร้องครวญครางออกมาด้วยความสยิว นิ้วของเขาไม่เพียงแค่ไล้ลูบ แต่ยังตวัดรัวแหวกร่องแล้วสอดใส่เข้ามาในความฝืดคับ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ