ภรรยาผู้ถูกทอดทิ้ง ตำนานนักกฎหมายผงาด

ภรรยาผู้ถูกทอดทิ้ง ตำนานนักกฎหมายผงาด

Gavin

5.0
ความคิดเห็น
ชม
21
บท

ตลอดสามปีที่ผ่านมา ฉันยอมทิ้งชีวิตในฐานะ “เนเมซิส” ทนายความผู้ไม่เคยพ่ายแพ้ เพื่อมาเป็นภรรยาที่สมบูรณ์แบบให้กับคีท สัมพันธ์วงศ์ อัยการดาวรุ่งแห่งกรุงเทพฯ ฉันแลกสำนวนคดีกองโตกับตำราอาหาร ด้วยความเชื่อที่ว่าฉันจะสามารถเยียวยาผู้ชายที่ฉันรักได้ ในวันครบรอบแต่งงานของเรา เขากลับมาบ้านในสภาพเมามาย จูบฉันอย่างสิ้นหวัง และกระซิบชื่อผู้หญิงคนอื่น “ฮอลลี่” เขาพร่ำเพ้อ “ผมรู้ว่าคุณจะกลับมาหาผม” แต่คำพิพากษาสุดท้ายสำหรับชีวิตแต่งงานของเราเกิดขึ้นที่ร้านอาหาร เมื่อบริกรทำกาแฟร้อนจัดทั้งกาหก คีทไม่ลังเลเลยแม้แต่วินาทีเดียว เขาพุ่งเข้าไปบังฮอลลี่ แฟนเก่าของเขา จากกาแฟเพียงไม่กี่หยด กาแฟที่เหลือทั้งกาจึงสาดใส่แขนของฉันเต็มๆ ทำให้เกิดแผลไหม้ระดับสอง เขากลับตื่นตระหนกกับรอยแดงเล็กน้อยบนมือของฮอลลี่ และรีบพาเธอไปส่งโรงพยาบาลเอกชน เขาไม่แม้แต่จะชายตามองผิวหนังที่พุพองของฉัน เขาแค่ยื่นบัตรเครดิตให้ “เรียกแท็กซี่ไปคลินิกฉุกเฉินนะ” เขาพูด “แล้วเดี๋ยวผมจะโทรหา” วินาทีนั้นเองที่ภรรยาผู้ทุ่มเทได้ตายจากไป ฉันเดินออกมาและไม่เคยหันกลับไปมองอีกเลย สามเดือนต่อมา ฉันยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเขาในห้องพิจารณาคดี ในฐานะทนายให้กับชายที่เขากำลังฟ้องร้องในคดีที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตการทำงานของเขา เขาไม่เคยรู้เลยว่าแม่บ้านเงียบๆ ที่เขาเขี่ยทิ้ง คือตำนานแห่งวงการกฎหมายที่รู้จักกันในนาม ‘เนเมซิส’ และฉันกำลังจะทำลายสถิติไร้พ่ายอันสมบูรณ์แบบของเขาให้ย่อยยับ

บทที่ 1

ตลอดสามปีที่ผ่านมา ฉันยอมทิ้งชีวิตในฐานะ “เนเมซิส” ทนายความผู้ไม่เคยพ่ายแพ้ เพื่อมาเป็นภรรยาที่สมบูรณ์แบบให้กับคีท สัมพันธ์วงศ์ อัยการดาวรุ่งแห่งกรุงเทพฯ ฉันแลกสำนวนคดีกองโตกับตำราอาหาร ด้วยความเชื่อที่ว่าฉันจะสามารถเยียวยาผู้ชายที่ฉันรักได้

ในวันครบรอบแต่งงานของเรา เขากลับมาบ้านในสภาพเมามาย จูบฉันอย่างสิ้นหวัง และกระซิบชื่อผู้หญิงคนอื่น

“ฮอลลี่” เขาพร่ำเพ้อ “ผมรู้ว่าคุณจะกลับมาหาผม”

แต่คำพิพากษาสุดท้ายสำหรับชีวิตแต่งงานของเราเกิดขึ้นที่ร้านอาหาร เมื่อบริกรทำกาแฟร้อนจัดทั้งกาหก คีทไม่ลังเลเลยแม้แต่วินาทีเดียว เขาพุ่งเข้าไปบังฮอลลี่ แฟนเก่าของเขา จากกาแฟเพียงไม่กี่หยด

กาแฟที่เหลือทั้งกาจึงสาดใส่แขนของฉันเต็มๆ ทำให้เกิดแผลไหม้ระดับสอง เขากลับตื่นตระหนกกับรอยแดงเล็กน้อยบนมือของฮอลลี่ และรีบพาเธอไปส่งโรงพยาบาลเอกชน

เขาไม่แม้แต่จะชายตามองผิวหนังที่พุพองของฉัน เขาแค่ยื่นบัตรเครดิตให้

“เรียกแท็กซี่ไปคลินิกฉุกเฉินนะ” เขาพูด “แล้วเดี๋ยวผมจะโทรหา”

วินาทีนั้นเองที่ภรรยาผู้ทุ่มเทได้ตายจากไป ฉันเดินออกมาและไม่เคยหันกลับไปมองอีกเลย สามเดือนต่อมา ฉันยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเขาในห้องพิจารณาคดี ในฐานะทนายให้กับชายที่เขากำลังฟ้องร้องในคดีที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตการทำงานของเขา

เขาไม่เคยรู้เลยว่าแม่บ้านเงียบๆ ที่เขาเขี่ยทิ้ง คือตำนานแห่งวงการกฎหมายที่รู้จักกันในนาม ‘เนเมซิส’ และฉันกำลังจะทำลายสถิติไร้พ่ายอันสมบูรณ์แบบของเขาให้ย่อยยับ

บทที่ 1

ในโลกของกฎหมายธุรกิจ ชื่อของ “เนเมซิส” คือตำนาน คือปีศาจ ตลอดสามปีที่ผ่านมา วงการกฎหมายต่างคาดเดากันไปต่างๆ นานา ว่าทนายความอัจฉริยะผู้ไม่เคยแพ้คดีหายตัวไปไหน บางคนบอกว่าเธอหมดไฟ บ้างก็กระซิบว่าเธอสร้างศัตรูที่ทรงอิทธิพลเกินไปจนต้องหลบซ่อนตัว

ไม่มีใครเดาความจริงได้ถูก

ความจริงที่ว่านั้นกำลังจัดช่อดอกลิลลี่สีขาวใส่ในแจกันทรงมินิมอล การเคลื่อนไหวของเธอระมัดระวังและเงียบเชียบ เอวา สันติสุข ผู้เคยเป็นที่รู้จักในนามเนเมซิส ตอนนี้ใช้ชื่อว่าเอวา สัมพันธ์วงศ์ เธอคือภรรยาของคีท สัมพันธ์วงศ์ อัยการดาวรุ่งแห่งกรุงเทพฯ ชายผู้มีสถิติไร้พ่ายอันสมบูรณ์แบบเป็นของตัวเอง

เป็นเวลาสามปีที่เธอสวมบทบาทแม่บ้านผู้เรียบง่ายและทุ่มเท เธอเก็บชุดสูทเนี้ยบกริบและสำนวนคดีต่างๆ เข้ากรุ แลกมันกับผ้ากันเปื้อนและตำราอาหาร เธอทำไปเพื่อความรัก หรือสิ่งที่เธอหวังอย่างยิ่งว่ามันจะกลายเป็นความรัก

การแต่งงานครั้งนี้เป็นเรื่องที่รีบร้อน มันเกิดจากค่ำคืนแห่งความเหงาที่ทั้งสองมีร่วมกัน และความรู้สึกรับผิดชอบในส่วนของเขา เอวาในตอนนั้นเป็นทนายความสาวดาวรุ่งที่แอบหลงรักอัยการหนุ่มผู้ปราดเปรื่องที่เธอมักจะเจอในการว่าความฝึกซ้อมอยู่บ่อยครั้ง เธอเคยเห็นแวบหนึ่งของความเปราะบางในตัวเขา ความเจ็บปวดที่เขาซ่อนไว้หลังเสน่ห์อันล้นเหลือ เธอคิดว่าเธอจะเป็นคนเดียวที่เยียวยามันได้

เธอคิดผิด

ความเจ็บปวดของคีทมีชื่อเรียก นั่นคือ ฮอลลี่ โคเบตต์ รักแรกของเขา ดีไซเนอร์แฟชั่นชื่อดังที่ทิ้งเขาไปเพื่อสร้างอาณาจักรของตัวเอง เขาไม่เคยลืมเธอได้เลย บ้านของพวกเขากลายเป็นพิพิธภัณฑ์แห่งความหลงใหลของเขา แม้จะไม่มีรูปของฮอลลี่บนฝาผนัง แต่ตัวตนของเธอกลับอยู่ทุกหนทุกแห่ง มันอยู่ในยี่ห้อกาแฟที่เขาดื่มเพราะเธอชอบ เพลงที่เขาเปิด หรือแววตาที่เหม่อลอยของเขา ยามหลงอยู่ในความทรงจำที่เอวาไม่มีส่วนร่วม

เอวาพยายามแล้ว เธอเรียนรู้กิจวัตร ความชอบ และอารมณ์ของเขา เธอทุ่มเทสติปัญญาทั้งหมดที่มีเพื่อคดีที่ไม่มีวันชนะคดีเดียว นั่นคือการเอาชนะใจสามีของตัวเอง

แต่หลังจากหนึ่งพันวันแห่งความเย็นชาเมินเฉย การเป็นเพียงคนแปลกหน้าในบ้านของตัวเอง เธอก็รู้ว่าคำพิพากษาได้ออกมาแล้ว เธอแพ้แล้ว

หลักฐานชิ้นสุดท้ายเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ มันเป็นวันครบรอบแต่งงานของพวกเขา วันที่คีทลืมมันเหมือนเช่นเคย เขากลับมาบ้านดึก กลิ่นวิสกี้ราคาแพงและน้ำหอมกลิ่นดอกไม้อ่อนๆ ของผู้หญิงคละคลุ้ง เขาเมาหนักกว่าที่เธอเคยเห็น

เขาสะดุดเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่เธอรออยู่ เพื่อนๆ ของเขาจากสำนักงานอัยการมาด้วย พวกเขากำลังหัวเราะเรื่องคดีเก่าๆ กันอยู่ พวกเขาแทบจะไม่ทักทายเธอ สายตาของพวกเขาเมินผ่านเธอไปราวกับเธอเป็นเพียงเฟอร์นิเจอร์ชิ้นหนึ่ง

“คีท คุณต้องไปพักผ่อนแล้วนะ” เธอพูดเบาๆ พลางขยับเข้าไปช่วยพยุง

เขาทิ้งน้ำหนักตัวลงบนร่างเธอ ลมหายใจร้อนๆ เป่ารดข้างหู ในชั่วขณะที่น่าเวียนหัว เธอรู้สึกถึงประกายความหวังเล็กๆ เขากำลังอยู่ใกล้ เขากำลังสัมผัสตัวเธอ

แล้วเขาก็จูบเธอ มันเป็นจูบที่รุนแรงและสิ้นหวัง ไม่เหมือนการจูบเบาๆ ตามหน้าที่ที่เขาเคยให้เธอเลย หัวใจเธอเต้นรัวอยู่ในอก บางทีอาจจะเป็นครั้งนี้ บางทีแอลกอฮอล์อาจทำลายกำแพงของเขาลงได้ในที่สุด

เขาถอยออกมา ดวงตาของเขาพร่ามัวและไร้จุดหมาย เขายิ้ม เป็นรอยยิ้มที่แตกสลายและอ่อนโยนซึ่งไม่ได้มีไว้สำหรับเธอ

“ฮอลลี่” เขากระซิบ นิ้วโป้งของเขาลูบไล้แก้มเธอ “ผมรู้ว่าคุณจะกลับมาหาผม”

ชื่อนั้นเหมือนหมัดที่ชกเข้าเต็มหน้า ความหวังในใจเธอแตกสลาย กลายเป็นฝุ่นผงละเอียดแหลมคมที่อัดแน่นอยู่ในปอด เธอไม่พูดอะไรสักคำ เธอแค่ช่วยพยุงเขาไปที่ห้องนอน ถอดเสื้อผ้าให้ และพาเขานอนบนเตียง การเคลื่อนไหวของเธอเป็นไปอย่างอัตโนมัติ

เขาหลับไปในทันที พึมพำชื่อฮอลลี่เป็นครั้งสุดท้าย

เอวายืนอยู่ในห้องที่เงียบสงัด แสงจันทร์สาดส่องลงบนใบหน้าหล่อเหลาคมคายของเขา เขาคือชายที่ทั้งเมืองยกย่อง เป็นยักษ์ใหญ่แห่งความยุติธรรม แต่สำหรับเธอ เขาคือความว่างเปล่า คือสิ่งที่คอยย้ำเตือนถึงสิ่งที่เธอไม่ได้เป็น

เธอเดินออกจากห้องนอนเข้าไปในห้องทำงานของเธอ ห้องที่เขาไม่เคยย่างกรายเข้ามา เธอหยิบกล่องที่เต็มไปด้วยฝุ่นออกมาจากหลังตู้เสื้อผ้า ข้างในนั้นคือของเก่าของเธอ ประกาศนียบัตรจากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยชั้นนำ ถ้วยรางวัลจากการแข่งขันว่าความจำลอง และกล่องใส่นามบัตรสีดำเรียบๆ

เธอหยิบออกมาใบหนึ่ง มันดูเรียบง่ายและคมคาย

เอวา สันติสุข

ทนายความ

มันให้ความรู้สึกแปลกแยกในมือเธอ ราวกับเป็นของที่ระลึกจากอีกชีวิตหนึ่ง

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เลื่อนผ่านชื่อของคีท รูปของเขาคือรอยยิ้มจอมปลอมที่สร้างภาพต่อสาธารณะ นิ้วของเธอหยุดอยู่เหนือเบอร์โทรศัพท์ที่เธอไม่ได้โทรหามาสามปีแล้ว

ดอยล์ ซิมป์สัน อดีตที่ปรึกษาของเธอที่นิวยอร์ก ชายผู้ตั้งฉายาให้เธอว่าเนเมซิส

เธอกดปุ่มโทรออก หัวใจเต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอและเยือกเย็น ตอนนี้ที่นิวยอร์กเป็นเวลาหลังเที่ยงคืน แต่เธอรู้ว่าเขาจะรับสาย เขาทำงานดึกเสมอ

เขารับสายในกริ๊งที่สอง “ซิมป์สันพูด” เสียงของเขายังคงห้วนและคุ้นเคยเหมือนเคย

“ดอยล์คะ” เธอพูด เสียงของเธอเองฟังดูแปลกไป หยาบกระด้างเพราะไม่ได้ใช้งานมานาน

เกิดความเงียบยาวนานที่ปลายสาย เธอจินตนาการภาพเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ: นั่งอยู่ในห้องทำงานหัวมุมที่มองเห็นวิวเมือง คาบซิการ์ไว้ระหว่างฟัน ดวงตาคมกริบของเขาหรี่ลง

“เอวา?” เขาถาม เสียงของเขาเจือด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “พระเจ้า นั่นเธอจริงๆ เหรอ? เธอหายหัวไปไหนมา? ทนายทั้งนิวยอร์กคิดว่าเธอตกขอบโลกไปแล้ว”

คำพูดที่ฉุนเฉียวของเขาเป็นเหมือนยาชโลมใจที่เยือกแข็งของเธอ มีคนจำเธอได้ มีคนรู้ว่าเธอเป็นใคร

“ฉันแค่พักร้อนค่ะ” เธอพูด เป็นการพูดที่ลดทอนความจริงไปอย่างมหาศาล

“พักร้อนสามปีเนี่ยนะ? เนเมซิส เธอไม่ใช่คนที่จะพักร้อน เธอมีแต่จะจับคนเข้าคุก” เขาบ่น “ทุกครั้งที่ฉันต้องรับมือกับฉลามธุรกิจชั้นสองพวกนี้ ฉันสาปแช่งชื่อเธอที่ทิ้งฉันให้จัดการพวกมันคนเดียว พวกมันอ่อนข้อลงเยอะเลยนะที่ไม่มีเธอคอยทำให้พวกมันตื่นตัว”

เอวามองเงาสะท้อนของตัวเองในหน้าต่างที่มืดมิด ผู้หญิงซีดเซียวที่มีดวงตาเหนื่อยล้าและผมรวบเป็นมวยง่ายๆ เธอกำลังสวมเสื้อคาร์ดิแกนสีเบจนุ่มๆ นี่ไม่ใช่เนเมซิส นี่คือวิญญาณ

“เขารู้หรือยังว่าเธอเป็นใคร?” ดอยล์ถาม เสียงของเขาเบาลง เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้เรื่องการแต่งงานลับๆ ของเธอ

“เขาไม่เคยถามค่ะ” เอวาตอบ ความจริงข้อนั้นช่างกลวงเปล่าและเด็ดขาด

จากนั้น เธอก็สูดหายใจเข้าลึกๆ อากาศเย็นๆ เข้าไปเต็มปอดและปัดเป่าฝุ่นผงสุดท้ายออกไป

“ฉันกำลังจะฟ้องหย่า”

ความเงียบอีกครั้ง แล้วก็มีเสียงถอนหายใจช้าๆ อย่างพึงพอใจจากดอยล์ “ดี”

“และดอยล์คะ” เธอพูด เสียงของเธอหนักแน่นขึ้น ความแข็งแกร่งดุจเหล็กกล้าในวันวานกลับคืนสู่กระดูกสันหลังของเธอ “ฉันกำลังจะกลับไป”

“เมื่อไหร่?”

“ไฟลท์ของฉันจะลงที่สุวรรณภูมิบ่ายพรุ่งนี้ค่ะ”

เธอได้ยินเสียงยิ้มในน้ำเสียงของเขา “ห้องทำงานหัวมุมยังรออยู่ ยินดีต้อนรับกลับนะ เนเมซิส ถึงเวลาเตือนให้พวกมันรู้แล้วว่าการต่อสู้ที่แท้จริงเป็นยังไง”

เธอวางสายและมองไปที่เอกสารหย่าที่เซ็นแล้วบนโต๊ะทำงานของเธอ เธอร่างมันไว้เมื่อหลายเดือนก่อน เป็นแผนสำรองที่เธอไม่เคยคิดว่าจะต้องใช้

โทรศัพท์ของเธอสั่น เป็นข้อความจากคีท

‘จะกลับดึกหน่อยนะ ฮอลลี่มาที่นี่ มีประชุมเรื่องงานเลี้ยงอาหารค่ำ ไม่ต้องรอ’

เอวามองข้อความนั้น แล้วลบมันทิ้งโดยไม่ตอบกลับ

เธอหยิบปากกาขึ้นมาและเซ็นชื่อลงบนเอกสารอย่างมั่นใจ ลายเซ็นของเธอคมคายและแน่วแน่ เป็นลายเซ็นของผู้หญิงที่รู้คุณค่าของตัวเอง

มันจบแล้ว ละครฉากใหญ่ การแต่งงาน และการรอคอยอันยาวนานและเจ็บปวดสำหรับผู้ชายที่จะไม่มีวันมองเห็นเธอ

เอวา สันติสุข ได้ตายไปแล้ว

เนเมซิสกำลังจะกลับบ้าน

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ Gavin

ข้อมูลเพิ่มเติม
รักต้องห้าม  โทสะของผู้ปกครอง

รักต้องห้าม โทสะของผู้ปกครอง

วัยรุ่น

5.0

สิบปีเต็มที่ฉันแอบรักภาคิน วงศ์วรานนท์ ผู้ปกครองของฉัน หลังจากครอบครัวของฉันล้มละลาย เขาก็รับฉันไปดูแลและเลี้ยงดูฉันจนโต เขาคือโลกทั้งใบของฉัน ในวันเกิดอายุสิบแปดปี ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อสารภาพรักกับเขา แต่ปฏิกิริยาของเขากลับเป็นความเกรี้ยวกราดอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เขาปัดเค้กวันเกิดของฉันตกพื้นแล้วคำรามลั่น “สติแตกไปแล้วเหรอ? ฉันเป็นผู้ปกครองเธอนะ!” จากนั้นเขาก็ฉีกภาพวาดที่ฉันใช้เวลาวาดเป็นปีเพื่อเป็นคำสารภาพรักของฉันจนไม่เหลือชิ้นดี เพียงไม่กี่วันต่อมา เขาก็พาโคลอี้ คู่หมั้นของเขากลับมาบ้าน ผู้ชายที่เคยสัญญาว่าจะรอฉันโต ที่เคยเรียกฉันว่าดวงดาวที่สว่างไสวที่สุดของเขา ได้หายไปแล้ว ความรักที่ร้อนแรงและสิ้นหวังตลอดสิบปีของฉันทำได้เพียงแผดเผาตัวเอง คนที่ควรจะปกป้องฉันกลับกลายเป็นคนที่ทำร้ายฉันเจ็บปวดที่สุด ฉันก้มมองจดหมายตอบรับจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในมือ ฉันต้องไปจากที่นี่ ฉันต้องถอนรากถอนโคนเขาออกจากหัวใจ ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม ฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของพ่อ “พ่อคะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “เอวาตัดสินใจแล้ว เอวาอยากไปอยู่กับพ่อที่กรุงเทพฯ ค่ะ”

การคิดบัญชีอันขมขื่น ของภรรยา

การคิดบัญชีอันขมขื่น ของภรรยา

นิยายสั้น

5.0

ฉันกับภวินท์ สามีของฉัน เราคือคู่รักที่สมบูรณ์แบบที่สุดในกรุงเทพฯ ใครๆ ก็เรียกเราว่าคู่รักทองคำ แต่ชีวิตแต่งงานที่ใครๆ ต่างอิจฉากลับเป็นเรื่องหลอกลวง เราไม่มีลูก เพราะเขามีภาวะทางพันธุกรรมที่หายากมาก เขาอ้างว่าผู้หญิงคนไหนก็ตามที่อุ้มท้องลูกของเขาจะต้องตาย เมื่อพ่อของเขาที่กำลังจะสิ้นใจเรียกร้องทายาท ภวินท์ก็เสนอทางออก...แม่อุ้มบุญ ผู้หญิงที่เขาเลือกคืออารยา เธอคือฉันในเวอร์ชันที่เด็กกว่า สดใสกว่า ทันใดนั้น ภวินท์ก็ยุ่งตลอดเวลา เขาต้องคอยดูแลเธอระหว่าง "กระบวนการทำเด็กหลอดแก้วที่ยากลำบาก" เขาลืมวันเกิดฉัน เขาลืมวันครบรอบของเรา ฉันพยายามจะเชื่อเขา จนกระทั่งฉันบังเอิญได้ยินเขาคุยกับเพื่อนๆ ที่งานเลี้ยง เขาสารภาพกับเพื่อนว่าความรักที่เขามีให้ฉันคือ "ความผูกพันที่ลึกซึ้ง" แต่กับอารยา มันคือ "ไฟ" และ "ความเร่าร้อน" เขากำลังวางแผนจัดงานแต่งงานลับๆ กับเธอที่ภูเก็ต ในวิลล่าสุดหรูที่เขาเคยสัญญาว่าจะพาฉันไปฉลองวันครบรอบ เขากำลังจะมอบงานแต่งงาน ครอบครัว และชีวิตให้เธอ...ทุกสิ่งที่เขาปฏิเสธฉัน โดยใช้คำโกหกเรื่องภาวะทางพันธุกรรมร้ายแรงเป็นข้ออ้าง การทรยศหักหลังมันสมบูรณ์แบบเสียจนฉันรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าอย่างแรง คืนนั้นเมื่อเขากลับมาถึงบ้าน พร้อมกับคำโกหกเรื่องไปทำงานต่างจังหวัด ฉันยิ้มและสวมบทบาทภรรยาที่แสนดีต่อไป เขาไม่รู้ว่าฉันได้ยินทุกอย่าง เขาไม่รู้ว่าในขณะที่เขากำลังวางแผนชีวิตใหม่ ฉันก็ได้วางแผนหนีของฉันไว้แล้ว และที่แน่ๆ เขาไม่รู้ว่าฉันเพิ่งโทรหาบริษัทที่เชี่ยวชาญเรื่องเดียว...การทำให้คนหายตัวไป

ถูกอัลฟ่าแผดเผา  เพลิงแค้นของฉัน  วันชำระของเขา

ถูกอัลฟ่าแผดเผา เพลิงแค้นของฉัน วันชำระของเขา

นิยายสั้น

5.0

คีรินคือพรหมลิขิตของฉัน อนาคตอัลฟ่าของฝูง รักแรกในวัยเยาว์ และคู่แท้แห่งโชคชะตาของฉัน แต่คืนหนึ่ง ฉันได้กลิ่นผู้หญิงคนอื่นบนตัวเขา กลิ่นโอเมก้าที่หอมหวานจนน่าคลื่นไส้ซึ่งฉันรู้จักดีเกินไป ฉันตามเขาไปและพบพวกเขาสองคนใต้ต้นไทรใหญ่ กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม การทรยศของเขาเปรียบเสมือนยาพิษที่ค่อยๆ ซึมลึกอย่างเชื่องช้า เมื่อไลลา โอเมก้าคนโปรดของเขาแกล้งทำเป็นหกล้ม เขาก็ประคองเธอราวกับว่าเธอทำจากแก้วเจียระไน แต่ตอนที่เขาแอบตัดสายรัดอานม้าของฉันระหว่างการกระโดดข้ามเครื่องกีดขวางสุดอันตราย จนทำให้ม้าสะบัดฉันตกลงมาขาหัก เขากลับเรียกมันว่า "คำเตือน" ที่ห้ามไปแตะต้องเธอ การดูแลฉันหลังจากนั้นเป็นเพียงการสร้างภาพเพื่อไม่ให้พ่อของฉันสงสัย ในงานประมูลสาธารณะ เขาใช้เงินของครอบครัวฉันเพื่อซื้อเพชรล้ำค่าให้เธอ ทิ้งให้ฉันต้องอับอายและไม่มีเงินจ่าย ในที่สุดฉันก็เข้าใจสิ่งที่ได้ยินผ่านจิตสื่อสารของฝูงเมื่อหลายวันก่อน สำหรับเขาและพี่น้องร่วมสาบานของเขา ฉันเป็นเพียง "คุณหนูเอาแต่ใจ" เป็นรางวัลที่ต้องไขว่คว้ามาเพื่ออำนาจ ส่วนไลลาคือคนที่พวกเขาปรารถนาอย่างแท้จริง เขาคิดว่าจะทำลายฉันได้ บังคับให้ฉันยอมรับการเป็นที่สอง เขาคิดผิด ในคืนวันเกิดครบรอบ 20 ปีของฉัน คืนที่ฉันควรจะผูกพันธะกับเขา ฉันกลับยืนอยู่ต่อหน้าสองฝูงและเลือกทางที่แตกต่างออกไป ฉันปฏิเสธเขาและประกาศการแต่งงานกับอัลฟ่าคู่แข่ง ชายผู้มองฉันเป็นราชินี ไม่ใช่ของรางวัลปลอบใจ

ถูกอัลฟ่าของฉันปฏิเสธ แต่ถูกมงกุฎของฉันทวงคืน

ถูกอัลฟ่าของฉันปฏิเสธ แต่ถูกมงกุฎของฉันทวงคืน

นิยายสั้น

5.0

คู่แท้ของฉัน อัลฟ่าธาม กำลังจัดพิธีตั้งชื่ออันศักดิ์สิทธิ์ให้ทายาทของเขา ปัญหามีอยู่เรื่องเดียว... เขากำลังฉลองให้กับลูกที่เกิดกับลิตา หมาป่าไร้ฝูงที่เขาพาเข้ามาในฝูงของเรา ส่วนฉัน คู่แท้ตัวจริงของเขาที่กำลังตั้งท้องทายาทของเขาได้สี่เดือน กลับเป็นคนเดียวที่ไม่ได้รับเชิญ เมื่อฉันไปเผชิญหน้ากับเธอ เธอกลับใช้เล็บข่วนแขนตัวเองจนเลือดออก แล้วกรีดร้องว่าฉันทำร้ายเธอ ธามเห็นการแสดงของเธอก็ไม่แม้แต่จะมองฉัน เขาคำรามลั่น ใช้คำสั่งอัลฟ่าบีบบังคับให้ฉันจากไป พลังแห่งสายใยผูกพันของเราถูกบิดเบือนให้กลายเป็นอาวุธที่หันกลับมาทำร้ายฉันเอง ต่อมา เธอทำร้ายฉันจริงๆ จนฉันล้มลง ขณะที่เลือดเริ่มซึมออกมาจากชุดของฉัน คุกคามชีวิตลูกของเรา เธอกลับเหวี่ยงลูกของตัวเองลงบนพรมแล้วกรีดร้องว่าฉันพยายามจะฆ่าลูกของเธอ ธามพุ่งเข้ามา เขาเห็นฉันจมกองเลือดอยู่บนพื้น แต่เขากลับไม่ลังเลเลยสักนิด เขาช้อนลูกของลิตาที่กำลังร้องลั่นขึ้นมาในอ้อมแขน แล้ววิ่งออกไปตามหมอทันที ทิ้งให้ฉันกับทายาทที่แท้จริงของเขานอนรอความตาย แต่ขณะที่ฉันนอนอยู่ตรงนั้น เสียงของแม่ก็ดังขึ้นในหัวผ่านกระแสจิตของเรา คนของครอบครัวกำลังรอฉันอยู่นอกเขตแดนแล้ว เขากำลังจะได้รู้ว่าโอเมก้าที่เขาเขี่ยทิ้ง แท้จริงแล้วคือเจ้าหญิงของฝูงที่ทรงพลังที่สุดในโลก

จากเบี้ยของเขา สู่ควีนของเธอ

จากเบี้ยของเขา สู่ควีนของเธอ

นิยายสั้น

5.0

ฉันคือคีรติ วรโชติ นักข่าวหัวขบถแห่งตระกูลนักการเมืองทรงอิทธิพล ทางรอดเดียวของฉันคือความสัมพันธ์ลับๆ อันร้อนแรงกับอธิป สุริยวงศ์ ซีอีโอผู้ทรงอำนาจที่ราวกับสลักขึ้นจากน้ำแข็งและตรรกะ เขาเรียกฉันว่า "หายนะที่งดงามของผม" พายุที่ถูกกักขังไว้ในกำแพงเพนต์เฮาส์ของเขา แต่ความสัมพันธ์ของเราสร้างขึ้นบนคำโกหก ฉันค้นพบว่าเขาเพียงแค่ "ทำให้ฉันเชื่อง" เพื่อเอาใจผู้หญิงอีกคน กมลา ลูกสาวผู้อ่อนแอของหัวหน้าคณะทำงานของพ่อฉัน ซึ่งเขาเป็นหนี้บุญคุณที่ไม่อาจชดใช้ได้ เขาเลือกหล่อนต่อหน้าสาธารณชน เช็ดน้ำตาให้หล่อนด้วยความอ่อนโยนที่เขาไม่เคยแสดงให้ฉันเห็น เขาปกป้องหล่อน ปกป้องหล่อน และเมื่อฉันถูกคนชั่วคุกคาม เขาก็ทอดทิ้งฉันเพื่อรีบไปอยู่ข้างหล่อน การทรยศที่เลวร้ายที่สุดเกิดขึ้นเมื่อเขาสั่งให้จับฉันเข้าคุกและซ้อม พร้อมกับคำรามว่าฉันต้อง "เรียนรู้บทเรียน" ฟางเส้นสุดท้ายขาดสะบั้นลงระหว่างอุบัติเหตุรถชน โดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว เขากระโจนไปขวางหน้ากมลา ใช้ร่างกายของตัวเองเป็นเกราะกำบัง ปล่อยให้ฉันเผชิญแรงกระแทกเพียงลำพัง ฉันไม่ใช่คนที่เขารัก แต่เป็นภาระที่เขาพร้อมจะสังเวย ขณะนอนร่างกายแหลกสลายบนเตียงในโรงพยาบาล ในที่สุดฉันก็เข้าใจ ฉันไม่ใช่หายนะที่งดงามของเขา แต่เป็นตัวโง่ของเขาต่างหาก ดังนั้นฉันจึงทำสิ่งเดียวที่ทำได้ ฉันเผาโลกอันสมบูรณ์แบบของเขาให้วอดวาย ตอบรับคำขอแต่งงานจากมหาเศรษฐีใจดีที่สัญญาสันติสุขให้ฉัน และเดินจากไปเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทิ้งเถ้าถ่านแห่งความรักของเราไว้เบื้องหลัง

ค่าของเจ้าแม่มาเฟีย

ค่าของเจ้าแม่มาเฟีย

นิยายสั้น

5.0

การแต่งงานของฉันกับมาคิน ภัทรธำรง คือสัญญาที่ลงนามด้วยเลือด คือคำมั่นที่จะหลอมรวมสองตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในกรุงเทพฯ เข้าไว้ด้วยกัน เขาคืออนาคตของฉัน คือราชันย์ที่ถูกเลือกมาให้ปกครองเคียงข้างฉัน ทุกคนต่างพูดว่าการรวมกันของเราคือพรหมลิขิต แต่เขากลับบ้านมาพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมราคาถูกและคำโกหกของผู้หญิงอีกคน มันคือกลิ่นของอัญญาริน เด็กกำพร้าผู้อ่อนแอที่ครอบครัวของเขารับมาเลี้ยงดู เด็กผู้หญิงที่เขาสาบานว่าจะปกป้องเหมือนน้องสาวแท้ๆ ฉันตามเขาไปที่ไพรเวทคลับแห่งหนึ่ง จากในเงามืด ฉันเฝ้ามองเขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนและมอบจูบที่หิวกระหายและสิ้นหวังให้เธอ...จูบที่เขาไม่เคยให้ฉันเลย ในวินาทีนั้น อนาคตทั้งชีวิตของฉันแหลกสลายลง ในที่สุดฉันก็เข้าใจเสียงกระซิบจากลูกน้องของเขาว่าฉันเป็นเพียงรางวัลทางการเมือง ในขณะที่อัญญารินคือราชินีตัวจริงของพวกเขา เขาต้องการอาณาจักรของฉัน แต่หัวใจของเขาเป็นของเธอ ฉันจะไม่เป็นของรางวัลปลอบใจ ฉันจะไม่เป็นรองใคร ฉันเดินตรงเข้าไปในห้องทำงานของพ่อ เสียงของฉันเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง "หนูจะยกเลิกงานแต่งงานค่ะ" เมื่อท่านค้าน ฉันจึงปล่อยหมัดเด็ดสุดท้าย "หนูจะรักษาความต้องการของตระกูลเราในเรื่องพันธมิตรไว้ค่ะ หนูจะแต่งงานกับเจ้าพ่อธาวิน วรไพศาล" แก้ววิสกี้ในมือพ่อร่วงแตกกระจายบนพื้น ธาวิน วรไพศาล คือคู่แข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเรา

หนังสือที่คุณอาจชอบ

จากเมียส้มหล่นสู่หญิงแกร่ง

จากเมียส้มหล่นสู่หญิงแกร่ง

Arvin Bikoff
5.0

หลังจากที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลมู่ หลินซีได้ทำหน้าที่เป็นคุณนายมู่ที่ยอมอดทนกับทุกอย่างโดยไม่ปริปากเป็นเวลาสามปี เธอรักมู่จิ่วเซียว จึงยอมอดทนดูแลเขาอย่างเต็มใจ แม้ว่าเขาจะมีคนอื่นอยู่ข้างนอกก็ตามแต่เขากลับไม่เคยเห็นค่าของเธอ เหยียบย่ำความรักของเธอให้แหลกสลาย และถึงขั้นปล่อยให้น้องสาวของเขามอมเหล้าเธอแล้วส่งไปยังเตียงของลูกค้า หลินซีนั้นถึงเพิ่งจะตาสว่างเมื่อรู้ว่าความรักที่มีมานานนั้นช่างน่าขันและน่าเศร้าในใจของเขา เธอไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้ามาเกาะเขา เธอจึงทิ้งข้อตกลงการหย่าไว้แล้วจากไปโดยไม่ลังเล มู่จิ่วเซียวมองดูเธอประสบความสำเร็จ กลายเป็นดวงดาวที่ส่องแสงในสายตาของผู้คนเมื่อได้เจอกันอีกครั้ง เธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและสงบเสงี่ยม โดยมีผู้ชายที่มีฐานะสูงส่งอยู่เคียงข้าง มู่จิ่วเซียวมองดูใบหน้าของคู่แข่งหัวใจที่ดูคล้ายกับของเขามาก จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าในสายตาเธอ เขาเป็นเพียงตัวแทนของคนอื่นในมุมแห่งหนึ่ง เขาขวางทางเธอไว้ “หลินซี คุณเล่นตลกกับผมใช่ไหม”

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

Charlton Buccafusco
5.0

ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"

ขอโอกาสอีกครั้ง

ขอโอกาสอีกครั้ง

Arny Gallucio
5.0

หลังจากเมา เธอก็ได้รู้จักกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา ส่วนเขาหลงเสน่ห์รูปร่างที่ดีและความสวยงามของเธอ พอเวลาผ่านไป เธอก็ตระหนักได้ว่าเขามีคนอยู่ในใจแล้ว เมื่อรักแรกของเขากลับมา เขาก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่ละคืนเหวินม่านอยู่ในห้องว่างเปล่าด้วยคนเดียว แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่เธอได้รับมาก็มีแต่เช็คใบหนึ่งและคำกล่าวลาเท่านั้น เดิมทีคิดว่าเธอจะร้องไห้โวยวาย แต่ไม่คาดคิดว่าเธอหยิบใบเช็คแล้วจากไปอย่างไม่ลังเล: "คุณฮั่ว ลาก่อน!"... พอพบกันอีกครั้ง เธอก็มีคนอยู่ข้างกายแล้ว เขาพูดด้วยตาแดงก่ำ: "เหวินม่าน ผมคบกับคุณมาก่อนนะ" เหวินม่านยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า "ทนายฮั่ว คนที่บอกเลิก นั่นคือคุณเองนะ! ถ้าอยากจะเดทกับฉัน คุณต้องต่อคิว..." วันถัดมา เธอได้รับเงินโอนหนึ่งแสนล้านพร้อมแหวนเพชร ทนายฮั่วคุกเข่าข้างหนึ่ง: "คุณเหวิน ผมอยากจะแทรกคิว"

ดั่งลมหวนรัก ตอนพิเศษ

ดั่งลมหวนรัก ตอนพิเศษ

pimchan publication
5.0

เพราะรักเขาตั้งแต่แรกเห็น หล่อนจึงยินยอมแต่งงานกับเขา เพราะถูกบังคับเขาจึงเห็นหล่อนเป็นเศษธุลีดินไร้ค่า แม้เป็นเมียแต่ง หล่อนคิดว่าสักวันหนึ่งเขาอาจจะรักหล่อนตอบกลับมา ไม่มาก... ก็น้อย แต่ไม่นึกว่าเมื่อเขาหลอกให้หล่อนรักเขาสุดหัวใจ เขากลับขับไล่หล่อนออกมาจากชีวิตด้วยเหตุผลว่า เขาไม่รักหล่อน... "เธอเข้ามาในชีวิตฉันง่ายๆ ก็ช่วยออกไปง่ายๆ ด้วยเถอะ" ถ้อยคำเจ็บปวดทำร้ายที่ตามมาหลอกหลอน แม้ในยามที่หล่อนหลีกลี้จากเขามาได้นานเนิ่น ในวันที่หล่อนเข้มเเข็งและอยู่ได้โดยไม่มีเขา ลูกในท้องที่หล่อนปกปิดเขาเอาไว้ กำลังจะทำให้หล่อนกับเขาหวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง ในวันที่หล่อนไม่ได้รักเขาอีกต่อไปแล้ว ................................................................ “การแต่งงานของเราเกิดขึ้นเพราะฉันถูกบังคับ การที่ฉันไม่ได้รักเธอ มันไม่ใช่ความผิดของฉัน ฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจ” ธีภพ วิชญ์วิศิษฐ์ “ความรักของมนอาจจะดูไร้ค่าแต่มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสิ่งเดียวที่มนพอจะให้คุณธีร์ได้ ที่ผ่านมาคุณธีร์แสดงออกเสมอว่าคุณธีร์ไม่ต้องการและทิ้งขว้างมันมาตลอด มันก็ไม่ใช่ความผิดของมนที่สุดท้ายมนจะหมดรัก มนหวังว่าคุณธีร์จะเข้าใจ เหมือนที่มนเคยเข้าใจคุณธีร์” มนพัทธ์ สว่างโชติ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ