ในวันที่ฉันควรจะได้แต่งงานกับคิรากร วัฒนไพศาล เขากลับประกาศก้องว่าฉันเป็นผู้หญิงของพี่ชายเขา เขายกเลิกงานแต่งงานของเราในนาทีสุดท้าย โสภิตา อดีตคนรักของเขา ความจำเสื่อมจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ความทรงจำของเธอย้อนกลับไปในช่วงเวลาที่พวกเขายังรักกันดูดดื่ม ดังนั้นเขาจึงทอดทิ้งฉันในชุดเจ้าสาว เพื่อไปสวมบทบาทแฟนหนุ่มผู้ภักดีของเธอ เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มที่ฉันถูกบังคับให้อยู่ในฐานะ "แขก" ในคฤหาสน์วัฒนไพศาล เฝ้ามองเขาเอาอกเอาใจผู้หญิงคนนั้นและรื้อฟื้นอดีตของพวกเขาสองคน ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นพร้อมกับคำสัญญาที่ว่าเขาจะแต่งงานกับฉันทันทีที่เธอหายดี แล้วฉันก็ได้ยินความจริง คิรากรเก็บยาที่สามารถรักษาอาการความจำเสื่อมของเธอไว้ในตู้เซฟของเขา เขาไม่ได้จนตรอก เขาแค่กำลังปล่อยตัวปล่อยใจ ดื่มด่ำกับโอกาสครั้งที่สองกับรักแรกในชีวิต เขามั่นใจว่าฉันเป็นของตาย เป็นสมบัติของเขาที่พร้อมจะรอจนกว่าเขาจะพอใจ เขาบอกกับลูกน้องว่าเขาสามารถมีเราทั้งสองคนได้ เขาใช้ชื่อพี่ชายเพื่อทำให้ฉันอัปยศอดสู ได้เลย...ฉันก็จะใช้ชื่อพี่ชายของเขาเพื่อทำลายเขาให้ย่อยยับเหมือนกัน ฉันเดินเข้าไปในห้องทำงานของบุรุษผู้กุมอำนาจที่แท้จริงของตระกูล...คุณใหญ่ธนากร วัฒนไพศาล "พี่ชายของคุณบอกว่าฉันเป็นคู่ควงของคุณ" ฉันบอกเขา "งั้นก็ทำให้มันเป็นเรื่องจริงสิคะ แต่งงานกับฉัน"
ในวันที่ฉันควรจะได้แต่งงานกับคิรากร วัฒนไพศาล เขากลับประกาศก้องว่าฉันเป็นผู้หญิงของพี่ชายเขา
เขายกเลิกงานแต่งงานของเราในนาทีสุดท้าย โสภิตา อดีตคนรักของเขา ความจำเสื่อมจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ความทรงจำของเธอย้อนกลับไปในช่วงเวลาที่พวกเขายังรักกันดูดดื่ม
ดังนั้นเขาจึงทอดทิ้งฉันในชุดเจ้าสาว เพื่อไปสวมบทบาทแฟนหนุ่มผู้ภักดีของเธอ
เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มที่ฉันถูกบังคับให้อยู่ในฐานะ "แขก" ในคฤหาสน์วัฒนไพศาล เฝ้ามองเขาเอาอกเอาใจผู้หญิงคนนั้นและรื้อฟื้นอดีตของพวกเขาสองคน ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นพร้อมกับคำสัญญาที่ว่าเขาจะแต่งงานกับฉันทันทีที่เธอหายดี
แล้วฉันก็ได้ยินความจริง คิรากรเก็บยาที่สามารถรักษาอาการความจำเสื่อมของเธอไว้ในตู้เซฟของเขา
เขาไม่ได้จนตรอก เขาแค่กำลังปล่อยตัวปล่อยใจ ดื่มด่ำกับโอกาสครั้งที่สองกับรักแรกในชีวิต เขามั่นใจว่าฉันเป็นของตาย เป็นสมบัติของเขาที่พร้อมจะรอจนกว่าเขาจะพอใจ เขาบอกกับลูกน้องว่าเขาสามารถมีเราทั้งสองคนได้
เขาใช้ชื่อพี่ชายเพื่อทำให้ฉันอัปยศอดสู ได้เลย...ฉันก็จะใช้ชื่อพี่ชายของเขาเพื่อทำลายเขาให้ย่อยยับเหมือนกัน
ฉันเดินเข้าไปในห้องทำงานของบุรุษผู้กุมอำนาจที่แท้จริงของตระกูล...คุณใหญ่ธนากร วัฒนไพศาล "พี่ชายของคุณบอกว่าฉันเป็นคู่ควงของคุณ" ฉันบอกเขา "งั้นก็ทำให้มันเป็นเรื่องจริงสิคะ แต่งงานกับฉัน"
บทที่ 1
ไอรดา POV:
ในวันที่ฉันควรจะได้แต่งงานกับคิรากร วัฒนไพศาล เขากลับประกาศก้องว่าฉันเป็นผู้หญิงของพี่ชายเขา เป็นคำโกหกที่แสนสะดวกซึ่งถูกกระซิบออกมาดังพอให้คนทั้งตระกูลได้ยิน ในขณะที่รักแท้ของเขานอนร่อแร่บนเตียงในโรงพยาบาล และจำได้เพียงแค่เขาคนเดียว
บานประตูไม้สักหนักอึ้งของห้องจัดงานปิดสนิท แขกเหรื่อส่งเสียงพึมพำอยู่ด้านนอก เสียงกระซิบของพวกเขาดังอู้อี้ลอดผ่านเนื้อไม้ ชุดแต่งงานของฉันให้ความรู้สึกเหมือนกรงขังที่ทำจากลูกไม้และผ้าไหม
เมื่อชั่วโมงก่อน ฉันยังเปี่ยมสุขอยู่เลย แต่ตอนนี้ ความหวาดกลัวอันเยียบเย็นกำลังแทรกซึมเข้าสู่กระดูกของฉัน
ข่าวร้ายมาถึงราวกับกระสุนปืน อุบัติเหตุทางรถยนต์ โสภิตา มณีวงศ์ อดีตคนรักของคิรากร คนที่เขาไม่เคยลืมได้อย่างแท้จริง กำลังอยู่ในภาวะวิกฤต
ที่เลวร้ายกว่านั้นคือเธอความจำเสื่อม ความทรงจำของเธอย้อนกลับไปเมื่อห้าปีก่อน ช่วงเวลาที่เธอกับคิรากรยังรักกันอย่างสุดซึ้ง
เขารีบวิ่งไปหาเธอโดยไม่คิดถึงฉันแม้แต่วินาทีเดียว...เจ้าสาวของเขา
เมื่อเขากลับมาในที่สุด ใบหน้าของเขาก็เหมือนสวมหน้ากากแห่งความเยือกเย็นที่แสนตึงเครียด เขายืนอยู่ตรงหน้าฉัน ไม่ได้มองมาที่ดวงตาของฉัน แต่กลับมองไปที่ผนังเหนือไหล่ของฉัน
"งานแต่งงานยกเลิก" เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
คุณใหญ่ธนากร พี่ชายของเขาและประมุขแห่งตระกูลวัฒนไพศาล ยืนอยู่ข้างๆ ดวงตาของคุณใหญ่ที่เย็นชาและมืดมิดราวกับค่ำคืนในฤดูหนาวจับจ้องมาที่ฉัน เขาคือผู้มีอำนาจที่แท้จริงที่นี่ การปรากฏตัวของเขาเป็นแรงกดดันอันหนักอึ้งในห้อง คิรากรเป็นเพียงผู้บริหารระดับสูงคนหนึ่ง แต่คุณใหญ่ธนากรคือประมุข คำพูดของเขาคือกฎหมาย
"หมายความว่ายังไง 'ยกเลิก'?" ฉันถาม เสียงสั่นเทา
"โซฟี...เธอจำได้แค่พี่ หมอบอกว่าถ้าเธอได้รับการกระทบกระเทือนทางจิตใจอีกอาจเป็นอันตรายถึงชีวิต" คิรากรอธิบาย สายตาของเขายังคงหลีกเลี่ยงฉัน "เธอคิดว่าเรายังคบกันอยู่"
เขากำลังจะแสร้งทำเพื่อเธอ เขากำลังจะใช้ชีวิตอยู่ในโลกแฟนตาซีเมื่อห้าปีก่อนกับเธอ ในขณะที่ฉันถูกทอดทิ้ง
"แล้วฉันล่ะ?" เสียงของฉันแผ่วเบาราวกระซิบ "แล้วฉันล่ะคะพี่คิน?"
ในที่สุดเขาก็มองมาที่ฉัน แต่ไม่มีแววขอโทษในดวงตาของเขา มีเพียงความหงุดหงิดรำคาญใจ "ไอริน นี่เป็นเรื่องของครอบครัว มันซับซ้อน"
"เรากำลังจะกลายเป็นครอบครัวกันอยู่แล้ว" ฉันสวนกลับ ประกายความโกรธแล่นผ่านความตกตะลึง
และนั่นคือตอนที่เขาทำมัน เขาเหลือบมองแขกที่รออยู่ข้างนอก แล้วมองไปที่พี่ชายของเขา ความคิดที่โหดร้ายและผ่านการคำนวณมาอย่างดีฉายแววขึ้นในดวงตาของเขา
"สำหรับตอนนี้" เขาพูดเสียงดังพอที่ใครก็ตามที่อยู่ใกล้ประตูจะได้ยิน "ไอรินจะเป็นคู่ควงของคุณใหญ่สำหรับค่ำคืนนี้ ในฐานะแขก"
คำพูดนั้นกระทบฉันราวกับถูกตบหน้าอย่างแรง ไม่ใช่คู่หมั้น ไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาควรจะแต่งงานด้วย แต่เป็นแขก...คู่ควงของพี่ชายเขา เขาปลดเปลื้องตำแหน่งและศักดิ์ศรีของฉันด้วยคำพูดไม่กี่คำที่ไร้ความใส่ใจ
ฉันยืนนิ่งงันด้วยความอัปยศอดสู ขณะที่เขาเดินจากไปเพื่อสวมบทบาทแฟนหนุ่มผู้เปี่ยมรักให้กับผู้หญิงอีกคน ฉันถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังในชุดเจ้าสาว เป็นเพียงวิญญาณในงานแต่งงานที่ไม่เคยเกิดขึ้น
นั่นคือเรื่องเมื่อเดือนที่แล้ว
หนึ่งเดือนของการใช้ชีวิตในคฤหาสน์วัฒนไพศาลในฐานะ "แขก" หนึ่งเดือนของการเฝ้ามองคิรากรเอาอกเอาใจโสภิตา พาเธอไปยังสถานที่เก่าๆ ของเรา รื้อฟื้นอดีตที่พวกเขามีร่วมกันพร้อมกับลบเลือนอดีตของฉัน
ทุกคืน เขาจะมาที่ห้องของฉันและบอกว่ามันเป็นเพียงเรื่องชั่วคราว "แค่รอจนกว่าเธอจะดีขึ้นนะริน แล้วเราจะแต่งงานกัน พี่สัญญา"
คำโกหก ทั้งหมดนั่น
ฉันพบความหวังที่ต้องการในที่ที่ไม่คาดคิดที่สุด: บทสนทนาแผ่วเบาในข่าวภาคค่ำเกี่ยวกับตระกูลหมอยาแผนโบราณชื่อดังจากอยุธยาที่ขึ้นชื่อเรื่องยาสมุนไพรเก่าแก่ ว่ากันว่ามีตัวหนึ่งที่สามารถฟื้นฟูความทรงจำที่หายไปได้
หัวใจของฉันเต้นรัวอยู่ในอก ทางออก...ทางออกจากฝันร้ายนี้
ฉันกำข้อมูลที่รีบจดลงกระดาษไว้แน่นแล้ววิ่งไปหาคิรากร ประตูห้องทำงานของเขาแง้มอยู่เล็กน้อย ฉันกำลังจะเคาะประตู แต่ก็ได้ยินเสียงคนคุยกันจากข้างใน
"คุณคินจะทำแบบนี้ต่อไปไม่ได้นะครับ" มาร์ค ลูกน้องคนสนิทที่สุดของเขาพูด "คุณใหญ่เริ่มจะหมดความอดทนแล้ว คุณก็รู้ว่ามันมียารักษา"
ลมหายใจของฉันสะดุด เขารู้เหรอ?
"ทางตระกูลมณีวงศ์ส่งข่าวมาแล้วครับ ตระกูลหมอยาที่อยุธยามียาตัวนั้น มันสามารถรักษาความจำของเธอให้หายได้ภายในวันเดียว" มาร์คกดดัน
ความเงียบอันหนักอึ้งโรยตัวลง จากนั้นก็เป็นเสียงของคิรากร ต่ำและแฝงไปด้วยความเห็นแก่ตัวที่ทำให้ฉันหนาวเยือกไปถึงกระดูก
"ฉันรู้" เขาพูด "ฉันมีมันอยู่ มันถูกล็อกอยู่ในตู้เซฟของฉัน"
"อะไรนะครับ?" มาร์คดูตกตะลึง "แล้วทำไมคุณคินถึงยังไม่ใช้มันล่ะครับ?"
"เพราะเป็นครั้งแรกในรอบห้าปี ที่เธอมองฉันเหมือนที่เคยมอง" คิรากรสารภาพ เสียงของเขาเต็มไปด้วยความสุขที่บิดเบี้ยว "นี่เป็นโอกาสครั้งที่สองของฉันนะมาร์ค ฉันจะไม่ยอมปล่อยมันไป ไม่ใช่ตอนนี้"
"นี่มันบ้าไปแล้ว" มาร์คเถียง "แล้วคุณไอรินล่ะครับ? คุณคิดว่าเธอจะรอไปตลอดกาลเหรอ? เธอเป็นคู่หมั้นของคุณนะครับ"
คิรากรหัวเราะ เป็นเสียงหัวเราะที่เย็นชาและหยิ่งยโส "ไอรินเหรอ? เธอรักฉัน เธอไม่มีวันทิ้งฉันไปหรอก เธอไม่มีที่ไปแล้วด้วยซ้ำ เดี๋ยวฉันก็จะให้ยาโซฟีเอง หลังจากที่เราได้ใช้เวลาด้วยกันสักพัก ฉันจะแต่งงานกับไอริน รักษาสถานะของฉันไว้ ฉันสามารถมีทั้งสองคนได้"
คำพูดของเขาเหมือนน้ำแข็งทั้งอ่างที่สาดลงบนจิตวิญญาณของฉัน เขาไม่ได้จนตรอก เขาแค่กำลังปล่อยตัวปล่อยใจ เขากำลังดื่มด่ำกับความฝันโดยแลกกับความเป็นจริงของฉัน มั่นใจว่าฉันเป็นสมบัติของเขา เป็นสิ่งที่พร้อมจะรออยู่เฉยๆ
ฉันรู้สึกเหมือนเลือดในกายเหือดแห้งไปหมด ร่างกายของฉันชาด้าน ความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านไปทั่วเส้นเลือด ฉันใช้มือกดผนังไว้เพื่อไม่ให้ล้มลง นิ้วจิกลงไปในปูนปลาสเตอร์ น้ำตารื้นขึ้นมาในดวงตา แต่ฉันปฏิเสธที่จะให้มันไหลออกมา ไม่ใช่เพื่อเขา
ทุกสายตาที่เขามองโสภิตา ทุกสัมผัสอ่อนโยนที่ฉันถูกบังคับให้เป็นพยาน ฉายซ้ำในความคิดของฉัน มันไม่ใช่การแสดงที่จำเป็น มันเป็นเรื่องจริงสำหรับเขา ความสัมพันธ์ทั้งหมดของเรา การหมั้นหมายของเรา มันหมายความว่าอะไร? เป็นเพียงตัวแทนจนกว่าจะมีสิ่งที่ดีกว่าเข้ามางั้นหรือ?
ฝ่ามือของฉันเจ็บแปลบ ฉันก้มลงมองและเห็นว่าเล็บของตัวเองจิกเข้าไปในผิวหนังจนมีเม็ดเลือดเล็กๆ ผุดขึ้นมา ฉันไม่รู้สึกเจ็บเลยด้วยซ้ำ
โทรศัพท์ของฉันสั่นในกระเป๋า ข้อความจากคิรากร
`คืนนี้อยู่ในห้องนะ โซฟีกำลังรู้สึกไม่ดี พี่จะอยู่กับเธอ จำไว้ว่าเธอเป็นแขกของคุณใหญ่ เล่นบทบาทของเธอไป`
เล่นบทบาทของเธอไป
คำพูดนั้นดังก้องอยู่ในโพรงหัวใจที่เยือกแข็งของฉัน ความเย็นชาไม่ได้แค่ทำให้ฉันชาด้าน มันทำให้ฉันแข็งแกร่งขึ้น ความโศกเศร้าเริ่มจับตัวเป็นก้อน บิดเบี้ยวกลายเป็นความตั้งใจที่เฉียบคมและชัดเจน
ได้เลย ฉันจะเล่นบทบาทนั้น
เขาต้องการให้ฉันเป็นคู่ควงของคุณใหญ่เหรอ? เขาต้องการใช้ชื่อพี่ชายของเขาเป็นเกราะกำบังความหลอกลวงของเขางั้นเหรอ? ฉันจะเปลี่ยนคำโกหกของเขาให้เป็นอาวุธของฉันเอง
นิ้วของฉันสั่นเทาขณะที่ดึงรายชื่อผู้ติดต่อขึ้นมา ฉันเลื่อนผ่านชื่อของคิรากรไปยังชื่อที่บันทึกไว้เพียงว่า "คุณใหญ่"
นิ้วโป้งของฉันลอยอยู่เหนือปุ่มโทรออก ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ อย่างสั่นเทาแล้วกดมัน
เขารับสายในกริ๊งแรก เสียงของเขาต่ำและอันตราย "ไอรดา"
"ฉันต้องการพบคุณค่ะ" ฉันพูด เสียงของฉันมั่นคงอย่างน่าประหลาดใจ
"ห้องทำงานของผม เดี๋ยวนี้"
ฉันเดินเข้าไปในถ้ำสิงโต คุณใหญ่ธนากรนั่งอยู่หลังโต๊ะไม้มะฮอกกานีขนาดใหญ่ แสงไฟของเมืองระยิบระยับอยู่ข้างหลังเขาราวกับทะเลดาวที่ร่วงหล่น เขาคือทุกสิ่งที่น้องชายของเขาไม่ได้เป็น: อดทน เงียบขรึม และอันตรายถึงชีวิต อำนาจของเขาไม่ได้ส่งเสียงดัง มันเป็นแรงกดดันที่น่าอึดอัดในอากาศ เขามองฉัน ดวงตาสีเข้มของเขาอ่านไม่ออก
ฉันไม่เสียเวลา "ฉันมีข้อเสนอค่ะ"
เขาเอนหลัง พยักหน้าให้ฉันพูดต่อ
"คิรากรประกาศต่อหน้าสาธารณชนว่าฉันเป็นคู่ควงของคุณ" ฉันเริ่ม คำพูดนั้นมีรสชาติเหมือนเถ้าถ่าน "ทำให้มันเป็นเรื่องจริงสิคะ แต่งงานกับฉัน คุณใหญ่ธนากร"
ประกายบางอย่าง—ความประหลาดใจ? ความพึงพอใจ?—พาดผ่านใบหน้าของเขาก่อนจะหายไป เขายกมือขึ้นประสานกัน สายตาของเขาร้อนแรง "คุณต้องการแต่งงานกับผมเพื่อเอาคืนน้องชายผม" มันไม่ใช่คำถาม
"ฉันต้องการรักษาสถานะของฉันไว้" ฉันโต้กลับ เสียงแข็ง "และทำให้พันธมิตรของตระกูลคุณมั่นคงขึ้น การแต่งงานระหว่างเราทำสิ่งนั้นได้มีประสิทธิภาพมากกว่าการแต่งงานกับแค่ผู้บริหารระดับสูง"
เขาเงียบไปนาน มีเพียงเสียงติ๊กต่อกของนาฬิกาคุณปู่ในห้อง ดวงตาของเขาไม่เคยละไปจากฉัน ค้นหา ประเมิน
"และทำไม" ในที่สุดเขาก็ถาม เสียงของเขาราบเรียบแต่แฝงไปด้วยคำขู่ "คุณถึงคิดว่าผมจะตกลงกับเรื่องนี้?"
นี่คือการเดิมพันของฉัน ไพ่ใบเดียวและใบสุดท้ายที่จะเล่น "เพราะตลอดสองปีที่ผ่านมา คุณเก็บรูปถ่ายของฉันไว้ในลิ้นชักล่างสุดของโต๊ะทำงานคุณ"
อากาศรอบตัวเหมือนมีประจุไฟฟ้า ความเงียบทอดยาว หนักอึ้ง ฉันเคยเจอมันโดยบังเอิญครั้งหนึ่ง ขณะที่กำลังหาปากกา เป็นภาพถ่ายทีเผลอของฉันที่กำลังหัวเราะอยู่ในสวนกล้วยไม้ ภาพที่คิรากรไม่เคยเห็นด้วยซ้ำ ตอนนั้นฉันแค่ปัดมันทิ้งไปว่ามันแปลก แต่ตอนนี้ ฉันเข้าใจแล้ว
เขาไม่ขยับ แต่รอยยิ้มช้าๆ ราวกับนักล่าก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา มันไปไม่ถึงดวงตาของเขา
"ตกลง" เขาพูด คำพูดนั้นหนักแน่นราวกับคำตัดสินประหารชีวิต "เราจะแต่งงานกัน แต่จงเข้าใจไว้ด้วย ไอรดา จะไม่มีการหันหลังกลับ เมื่อคุณเป็นของผมแล้ว คุณก็จะเป็นของผมตลอดไป"
ความรู้สึกเย็นวาบแล่นไปตามสันหลังของฉัน ฉันได้แลกเปลี่ยนกรงหนึ่งไปสู่อีกกรงหนึ่ง บางทีอาจจะเป็นกรงที่ปิดทองและอันตรายกว่าเดิม แต่กรงนี้เป็นกรงที่ฉันเลือกเอง
"ฉันเข้าใจค่ะ" ฉันพูด
"ดี" เขายืนขึ้น ร่างสูงใหญ่ของเขาทอดเงาลงมาบนตัวฉัน "และมีอีกอย่างหนึ่ง"
"อะไรคะ?"
"สำหรับงานแต่งงาน" เขาพูด เสียงของเขาลดต่ำลงเป็นเสียงคำรามที่แสดงความเป็นเจ้าของ "ผมต้องการให้คิรากรเป็นคนอุ้มคุณไปส่งที่รถ เป็นคนส่งตัวคุณ ผมต้องการให้มันเป็นคนวางมือของคุณไว้ในมือของผม"
บทที่ 1
29/10/2025
บทที่ 2
29/10/2025
บทที่ 3
29/10/2025
บทที่ 4
29/10/2025
บทที่ 5
29/10/2025
บทที่ 6
29/10/2025
บทที่ 7
29/10/2025
บทที่ 8
29/10/2025
บทที่ 9
29/10/2025
บทที่ 10
29/10/2025
บทที่ 11
29/10/2025
บทที่ 12
29/10/2025
บทที่ 13
29/10/2025
บทที่ 14
29/10/2025
บทที่ 15
29/10/2025
บทที่ 16
29/10/2025
บทที่ 17
29/10/2025
บทที่ 18
29/10/2025
บทที่ 19
29/10/2025
บทที่ 20
29/10/2025
บทที่ 21
29/10/2025
หนังสืออื่นๆ ของ Gavin
ข้อมูลเพิ่มเติม