เพลิงรักเมียนอกหัวใจ

บทนำ

ความปวดร้าวบนร่างกายคือสิ่งแรกที่ คณานางค์ เกษมรัตน์ รู้สึกเมื่อลืมตาขึ้น หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ด้วยความสับสน

เพราะจำไม่ได้ว่าที่นี่คือที่ไหน และมันเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเธอ จนเมื่อหันไปเห็นเข้ากับบางสิ่ง ดวงตาคู่โศกถึงได้เบิกกว้างขึ้น ตกใจจนเนื้อตัวสั่นเมื่อได้เห็นสิ่งมีชีวิตเพศชายคนหนึ่งที่กำลังนอนอยู่ข้าง ๆ กันในสภาพที่เปลือยเปล่า

สิ่งที่เห็นทำให้หญิงสาวผุดลุกขึ้นมานั่งในทันที ก่อนจะก้มมองสำรวจตัวเองแล้วพบกับความน่าตกใจยิ่งกว่า นั่นคือเธอเองก็อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าไม่ต่างอะไรกับเขาเลย

ร่างกายที่ไร้อาภรณ์ ร่องรอยหลายจุดบนร่างกายทำให้รู้ว่าค่ำคืนที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นภายในห้องนี้บ้าง ที่ไม่รู้คือมันเกิดขึ้นได้ยังไง ไม่รู้เลยจริง ๆ

ภาพความทรงจำครั้งสุดท้ายเริ่มกลับเข้ามาในหัวอย่างช้า ๆ ก่อนจะจำได้ว่าเธอถูก ดวงกมล พี่สาวต่างมารดาลากให้มาเที่ยวที่บ้านพักตากอากาศของจิณ ชายหนุ่มผู้ซึ่งเป็นคนรักของพี่สาวเพื่อฉลองวันเกิดของเขา โดยมีเพื่อน ๆ ของพี่สาวเธอและของเจ้าของงานตามมาร่วมสนุกด้วยหลายสิบคน

เธอที่ไม่รู้จะพาตัวเองไปอยู่ตรงส่วนไหนของงาน เพราะไม่ได้สนิทกับใครมากเป็นพิเศษ ตัดสินใจช่วยคุณป้าแม่บ้านกับหลานสาวยกของออกไปเสิร์ฟ พยายามทำตัวให้มีประโยชน์เท่าที่จะพอทำได้

ก่อนจะเจอเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามาหาพร้อมน้ำส้มแก้วหนึ่ง ซึ่งเธอก็รับไว้เพราะไม่อยากทำตัวเสียมารยาท มองโลกในแง่ดีว่าคงไม่มีใครกล้าคิดร้ายกับเธอในสถานที่ที่คนมากมายแบบนั้น

แต่ก็เหมือนว่าเธอจะคิดผิดไป เพราะหลังจากดื่มน้ำส้มแก้วนั้นไปได้สักพักร่างกายของเธอก็เกิดอาการแปลก ๆ ขึ้น มันทำให้เธอตัดสินใจพาตัวเองกลับห้อง และหลังจากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลยกระทั่งตอนนี้

ที่ต้องตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองได้สูญเสียบางสิ่งให้กับใครบางคนไปแล้ว รู้ได้เพราะบางอย่างในร่างกายมันเปลี่ยนไป และคงไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก คำถามคือใคร ใครคือผู้ชายที่นอนอยู่ข้าง ๆ

หญิงสาวชั่งใจอยู่นานก่อนจะตัดสินใจชะโงกไปดูใบหน้าของเขา ก่อนที่เธอจะพบเข้ากับความรู้สึกตกใจอย่างถึงที่สุดในนาทีต่อมา

“คุณจิณ!”

แค่คำว่าตกใจยังน้อยไปเมื่อได้เห็นใบหน้าของผู้ชายที่นอนอยู่ข้างกายชัด ๆ มันทำให้เนื้อตัวของเธอสั่นไหวอย่างรุนแรง น้ำตาที่เคยคิดว่าจะไม่ยอมให้ไหลก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

ภาวนาให้ทุกอย่างเป็นแค่ฝัน แต่ก็ดูเหมือนยิ่งกะพริบตามากเท่าไรความจริงที่ตอกย้ำให้รู้ว่าทุกสิ่งตรงหน้าคือความจริงก็เหมือนจะยิ่งเด่นชัดมากขึ้นทุกที

จะเป็นใครก็ได้บนโลกใบนี้ แต่ทำไมต้องเป็นเขา บุคคลต้องห้าม คนที่เธอไม่ควรยุ่งเกี่ยวด้วยไม่ว่าจะเรื่องไหน คนรักของพี่สาว

จังหวะที่หญิงสาวพยายามจะลุกขึ้นนั้นเป็นช่วงเวลาที่เขาเองก็ขยับตัวเช่นกัน เธอภาวนาต่อทุกสิ่งให้เขาอย่าได้ลืมตาขึ้น แต่ก็ดูเหมือนโชคชะตาจะยังเล่นสนุกกับชีวิตเธอไม่พอ เพราะทันทีที่ขอเช่นนั้นดวงตาคู่ดุก็ค่อย ๆ ลืมขึ้นก่อนที่มันจะสบเข้ากับดวงตาของเธอ

“เธอ! ทำไมถึงเป็นเธอ”

นานนับนาทีทีเดียวกว่าที่จิณจะหาเสียงของตัวเองพบ แค่คำว่าตกใจยังน้อยไปด้วยซ้ำ เมื่อต้องตื่นขึ้นมาเจอกับผู้หญิงที่จำได้ดีว่าหล่อนคือน้องสาวของคนรัก อยู่ในห้องด้วยกันในสภาพที่ไม่ต้องมีใครบอกเขาก็พอเดาได้ว่ามันเกิดเรื่องห่าเหวอะไรขึ้นบ้างเมื่อคืนที่ผ่านมา

จำได้ว่าเมื่อคืนเขาเมามาก จนเมื่อเริ่มรู้สึกไม่ไหวถึงได้บอกกับทุกคนว่าจะกลับมาพักผ่อนที่ห้องก่อน เมื่อมาถึงก็เห็นร่างบอบบางของใครคนหนึ่งนอนรออยู่บนเตียง

ความเมาบวกกับความมืดทำให้คิดว่าอาจจะเป็นคนรักของตัวเอง ที่ก่อนหน้านี้ได้บอกไว้ว่าเธอมีของขวัญพิเศษจะมอบให้ คำพูดเหล่านั้นทำให้เขาคิดเข้าข้างตัวเอง นี่คงเป็นของขวัญพิเศษที่ดวงกมลหมายถึง และเมื่อเธอให้เขาเองก็ยินดีที่จะรับไว้ด้วยความเต็มใจ

เขายังจำนาทีที่รู้ว่าเป็นคนแรกของแฟนสาวได้ดีว่ามันให้ความรู้สึกดีมากแค่ไหน ทำไมเรื่องมันถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ทำไมคนที่อยู่บนเตียงกับเขาถึงเป็นอีกคน คำถามเดียวที่กำลังว่ายวนอยู่ในหัวคือทำไม

“ฉันถามว่าเธอมาทำบ้าอะไรในห้องนี้คณานางค์!” เสียงตวาดนั้นทำให้คนที่กำลังตกอยู่ในสภาวะเสียขวัญสะอื้นไห้ คณานางค์ได้แต่ส่ายหน้าแทนคำตอบ เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าทำไมถึงได้มาอยู่ในห้องนี้ได้

“ออกไป!”

เมื่อถามแล้วไม่ได้รับคำตอบก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่ผู้หญิงคนนี้จะอยู่ในห้องนี้ต่อ เพราะหากมีใครบังเอิญมาเห็นหล่อนเข้าคงไม่ดีแน่

ฮึก!

“ฉันบอกให้ออกไป!” หนนี้ไม่รอให้เขาออกปากไล่กันอีกรอบ คณานางค์ค่อย ๆ ฝืนความเจ็บลุกขึ้น ก่อนจะก้มลงไปหยิบเศษเสื้อผ้าที่กองอยู่ที่พื้นมาสวมใส่อย่างรีบเร่ง