Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
สุดแต่รักจะกำหนด

สุดแต่รักจะกำหนด

พวงชมพู

5.0
ความคิดเห็น
813
ชม
32
บท

“เทียนไม่หวังสูงขนาดนั้นหรอกค่ะ ที่พูดเพราะเป็นห่วงเท่านั้น” พลอยบุหลันตอบเสียงแผ่วก่อนจะพาตัวเองเดินหนีกลับมาที่ห้อง เพราะไม่อยากอยู่ให้เกะกะสายตา หรือสร้างความรำคาญให้กับเขาอีก หญิงสาวนั่งลงบนเตียงก่อนจะเริ่มต้นสวดมนต์เหมือนทุกคืน ไม่นานก็ทิ้งตัวลงนอน และไม่ลืมที่จะยกมือขึ้นลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ “ฝันดีนะคะตัวเล็กของแม่…”

บทที่ 1 บทนำ

บทนำ

เสียงหอบหายใจรวยรินราวกับคนใกล้จะขาดใจของหญิงสาวที่กำลังขยับโยกอยู่บนตัวของชายหนุ่มผู้ซึ่งมีสถานะไม่ต่างอะไรกับ ‘เจ้าชีวิต’ คนที่ทำให้เธอได้เรียนรู้ถึงความสุขสมระหว่างชายหญิง คนที่ทำให้ต้องทนทุกข์ทรมาน อยู่กับสถานะที่เธอไม่เคยเรียกร้องแต่ก็ต้องรับไว้

และเขายังเป็นรักแรกและรักเดียวที่เธอมี…

ร่างกำยำตามฉบับชายไทยไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกควบคุมไปนานกว่านี้ เขาจัดการพลิกเอาแต่คนช่างยั่วให้ล้มลงไปนอนใต้ร่างขณะที่ตัวเองกลับเป็นฝ่ายเริ่มต้นทรมานเธอด้วยทุกท่วงท่า ทุกลีลาเท่าที่สมองจะนึกออก ไม่นานเกินความตั้งใจทั้งสองร่างก็กระตุกเกร็งพร้อมกัน ถือเป็นอันสิ้นสุดข้อตกลงที่ได้ตกลงกันเอาไว้เมื่อไม่กี่ชั่วโมง

พลอยบุหลันพลิกตัวหนีทันทีเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างเดินทางมาถึงจุดหมาย ด้วยไม่อาจทนมองใบหน้าของคนใจร้าย ที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ เขาก็สามารถทำให้เธอเจ็บปวดได้เสมอ ไม่ว่าจะคำพูดหรือการกระทำก็ดี

แต่จะโทษใครได้ในเมื่อเธอ ‘สมยอม’ เอง

“นี่ค่าตัวเธอ ขาดเหลือเท่าไหร่ก็บอกฉันก็แล้วกัน” อินทัช นายหัวใหญ่เจ้าของไร่ปาล์มราชพฤกษ์ ไร่ปาล์มชื่อดังที่ใครๆ ต่างก็รู้จักเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบก่อนจะหยิบยื่นเงินปึกใหญ่ส่งให้หญิงสาวข้างกายที่เป็นคนเพียงคนเดียวที่ไม่ว่าจะกี่ครั้งกี่หน ก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง

“เทียนไม่อยากได้ค่ะ ที่คุณทัชให้ไว้เมื่อคราวก่อนก็ยังเหลืออยู่” ไม่นานเสียงเล็กๆ ก็ตอบกลับ ยากยิ่งที่จะซ่อนน้ำตาแห่งความเจ็บช้ำไม่ให้อีกคนได้เห็น แต่ถึงเห็นก็ไม่ได้ช่วยทำให้เขาหยุดทำร้ายกันอยู่ดี

หญิงสาวไม่แม้แต่จะปรายตามองเงินปึกใหญ่จำนวนหลายหมื่นที่เขายื่นให้ เธอไม่อยากรับเงินเขาอีกแล้ว เพราะยิ่งรับมันมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงหากินเลยสักนิด จะต่างกันก็แค่นิดเดียวเท่านั้นคือเธอมีแขกแค่คนเดียวซึ่งก็คือเขา ผู้ชายที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังตกนรกทั้งเป็น

“ไม่เอาเงินแล้วเธออยากได้อะไร เสื้อผ้า กระเป๋า” อินทัชถามกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด แน่นอนว่าเขาไม่ชอบของฟรี โดยเฉพาะของฟรีที่มาจากผู้หญิงคนนี้ยิ่งไม่ชอบ อีกอย่างถ้าเขาให้ยังไงเธอก็ต้องรับไว้

พลอยบุหลันไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ!

“เทียนไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกค่ะ เทียนกลัวป้าคนอื่นๆ สงสัย” โดยเฉพาะป้ากิ่ง หัวหน้าแม่ครัวของไร่ซึ่งเป็นศักดิ์เป็นป้าแท้ๆ ของเธอ จะให้ท่านรู้เรื่องที่แสนอัปยศนี้ไม่ได้เข็ดขาด

เพราะท่านคือญาติคนเดียวที่เหลืออยู่หลังจากที่พ่อแม่ของเธอติดคุกในข้อหาเสพยาเสพติด เมื่อชีวิตไม่เหลือใครให้พึ่ง ป้าจึงขอรับเธอมาอยู่ด้วยที่นี่ และนั่นเองที่มันเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ลับๆ ระหว่างเธอกับผู้ชายใจร้ายคนนี้ ท่านคงเสียใจมากหากได้รู้เรื่องบ้าๆ นี่

ทั้งหมดมันเป็นเพราะเขา!

อินทัช เจ้าของทุกสิ่งที่นี่ และตอนนี้เขายังเป็นเจ้าชีวิตเธอด้วย!

เขาเข้ามาตีสนิทกับเธอทันทีที่พบหน้า ซึ่งเธอเองก็รู้สึกชอบเขามากอย่างที่ไม่เคยชอบใครมาก่อน ซึ่งไม่แปลกเลยเพราะว่าเขาหล่อและทำดีกับเธอในหลายๆ เรื่อง กว่าจะรู้ตัวว่าทุกสิ่งที่ได้เห็นมันเป็นเพียงภาพลวงตาที่เขาสร้างขึ้นเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ผู้ชายทุกคนต่างก็ต้องการ ทุกอย่างก็เลยเทิดมาไกลจนยากที่จะถอยกลับไปเริ่มต้นใหม่

เธอตกเป็นของเขาก่อนที่เขาจะยื่นข้อเสนอบางอย่างมาให้ ข้อเสนอที่มันทำให้เธอเหมือนตายทั้งที่ยังหายใจ จะหลีกหนีไปทางไหนก็ไม่อาจพ้น จะเดินต่อไปก็เจ็บเจียนตาย

“อีกไม่นานฉันจะแต่งงานกับน้องแววแล้ว เธอก็ทนๆ เอาหน่อยแล้วกัน ทันทีที่ฉันกับน้องแววแต่งงานกัน เงื่อนไขระหว่างเรามันจะจบลงทันที เธอจะได้เป็นอิสระอย่างที่ต้องการ ต้องการอย่างนั้นใช่ไหมพลอยบุหลัน” คำพูดของเขาที่ตอบกลับมานั้นมันพาลทำให้หัวใจที่เต็มไปด้วยบาดแผลเจ็บจนจุก เธอรู้ว่าเขาต้องการให้เธอเจ็บ แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะใจร้ายกับเธอถึงขนาดตอกย้ำความเป็นจริงที่มันทำให้เธอไม่อาจคิดกับเขาเกินเลยไปมากกว่าคู่นอนลับๆ คนที่เขาจะให้ความสำคัญก็ต่อเมื่ออยู่บนเตียงด้วยกันเท่านั้น

เขามีว่าที่คู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้ว แววดาว ผู้หญิงที่เหมาะสมกับเขาทุกอย่างไม่ว่าจะด้านไหน แต่เขาก็ยังเลือกที่จะเก็บเธอเอาไว้ในเงามืด ไม่ยอมเปิดเผยหรือให้ใครได้รับรู้ สิ่งเดียวที่เขามักหยิบยื่นมาให้คือเงินก้อนใหญ่ซึ่งเธอไม่เคยต้องการ แต่สิ่งที่เธอต้องการจริงๆคือความรัก

ซึ่งแน่นอนว่าเขาคงไม่มีวันมอบให้

“เทียนจะรอวันนั้นค่ะ” คิดถึงตรงนี้ความปวดร้าวก็บังคับให้ตอบกลับไป และนั่นทำให้คนที่กำลังหงุดหงิดกระชากตัวเธอเข้าหาอย่างแรง

“ดี! จำคำพูดของฉันเอาไว้ให้ขึ้นใจ วันแต่งงานของฉันกับน้องแววมาถึงเมื่อไหร่ เธอก็จะกลายเป็นแค่อดีตนางบำเรอของฉันทันที และก็ห้ามให้ใครรู้เรื่องระหว่างเรา แต่ก่อนที่จะถึงวันนั้น ฉันคงต้องสั่งสอนให้เธอรู้สำนึกว่าเธอเป็นใคร แล้วฉันเป็นใคร!” นั่นคือคำพูดสุดท้ายที่ได้ยิน ก่อนพายุรักที่เต็มไปด้วยความรุนแรงจะเริ่มต้นขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า และมันคงไม่มีทางที่มันจะสิ้นสุดลงง่ายๆ คืนนี้ จนกว่าเขาจะพอใจ

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ พวงชมพู

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ