เมียไร้นาม

อยู่อย่างไร้ตัวตน และต้องทนอยู่กับความเกลียดชัง

คีรินทร์ – แก้มหอม

แก้มหอมต้องยอมรับการชดใช้ความผิดแทน แก้มแก้ว พี่สาวฝาแฝดที่หลอกเอาสินสอดทั้งเงินและเครื่องเพชรหนีหายไปกับชู้รักหลังแต่งงานได้เพียงสามวันกับ คีรินทร์ มหาเศรษฐีเจ้าของไร่ส้ม เขาบังคับให้เธอทำหน้าที่แทนพี่สาวด้วยการเป็นเมียแต่อยู่อย่างไร้ตัวตน ท่ามกลางความเกลียดชังของผู้ชายรักแรงเกลียดแรงและฝังเธอไว้กับความพยาบาทให้เธอเจ็บช้ำแสนสาหัสเจียนตาย เธอต้องทำหน้าที่ เมีย แทนพี่สาวที่เหลือเพียงชื่อในใบทะเบียนสมรส แก้มหอมยอมรับทุกอย่างไม่ว่าเขาจะหยาบร้ายกับเธอแค่ไหน ถึงขนาดที่เธอมีลูกกับเขาแต่คีรินทร์ไม่เคยเห็นใจ เขาเพียงเก็บเธอไว้เป็นเมียแต่ไร้นาม



บทที่ 1

เรื่องไม่คาดฝัน

“อ้าว...พี่เคน...พี่มาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”

แก้มหอมถามด้วยความประหลาดใจเมื่อกลับมาถึงหอพักใกล้กับโรงเรียนที่เธอทำงานเป็นครูอัตราจ้างและพบ คีรินทร์ พี่เขยที่เพิ่งแต่งงานกับ แก้มแก้ว พี่สาวฝาแฝดของเธอได้เพียงสามวันนั่งรออยู่ที่ชั้นลอบบี้ของหอพักหญิง บุรุษร่างสูงใหญ่ใบหน้าหล่อเหลาในเสื้อเชิ้ตสีเทาและกางเกงยีนส์สีเข้มลุกจากที่นั่งและเดินเข้ามาหาหญิงสาววัยยี่สิบสามซึ่งเธอเพิ่งจบมหาวิทยาลัยและทำงานเป็นครูในโรงเรียนอยู่ต่างจังหวัด

“พี่เพิ่งมาถึงนี่ล่ะ มารอแก้มสักชั่วโมงแล้วล่ะ”

“แล้วพี่แก้วล่ะคะ มาด้วยหรือเปล่า”

“แก้วไม่ได้มาด้วยหรอก พอดีพี่แวะมาทำธุระที่นี่ ตั้งใจมาหาแก้ม”

“พี่เคนกินอะไรมาหรือยังคะ แล้วจะไปธุระที่ไหนเหรอคะ?”

“พี่มาทำธุระแถวนี้ล่ะ ว่าแต่แก้มไปเป็นเพื่อนพี่กินข้าวหน่อยจะได้ไหม พี่เพิ่งมาแถวนี้ ไม่รู้ว่าร้านไหนอร่อยบ้าง”

“ได้ซีคะ...แต่แก้มขอเอากระเป๋าหนังสือไปเก็บที่ห้องก่อนได้ไหมคะ”

“คงไม่ต้องหรอก พอดีว่า...พี่รีบ”

“ค่ะๆ” หญิงสาวพยักหน้ารับและเดินตามพี่เขยไปยังรถของเขา คีรินทร์เป็นหนุ่มวัยสามสิบห้า และเป็นเจ้าของไร่ส้มที่มีชื่อติดอันดับต้นๆ ของประเทศ จัดว่าฐานะเข้าขั้นมหาเศรษฐี เขาเพิ่งแต่งงานกับ แก้มแก้ว พี่สาวฝาแผดหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะของแก้มหอม แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นฝาแฝดกันแต่แก้มแก้วก็มีนิสัยต่างจากน้องสาวโดยสิ้นเชิง พี่สาวของแก้มหอมไม่ชอบเรียน พ่อแม่ดันจนเรียนจบระดับปริญญาตรีแต่ก็ไม่ได้ทำงานอย่างน้องสาว แถมยังชอบเที่ยวกระทั่งได้พบกับคีรินทร์ตอนไปเที่ยวไร่ส้ม คีรินราช ที่เชียงใหม่ หลังจากนั้นทั้งสองก็ติดต่อกันมาเรื่อยๆ จนคีรินทร์มาสู่ขอแก้มแก้วแต่งงาน ทุกอย่างดูดีไปหมด ความรักของพี่สาวเธอหวานชื่นและดูเหมือนว่าคีรินทร์ก็รักเจ้าสาวของเขามาก แก้มหอมยังนึกอิจฉาพี่สาวที่ได้เจอกับผู้ชายเพอร์เฟ็ค หล่อรวย และที่สำคัญเขาเป็นคนจริงจังมากด้วย เธออยากพบผู้ชายอย่างเขาแต่ก็ได้แค่คิดเพราะตอนนี้เธอทำงานเป็นครูอัตราจ้างในโรงเรียนเล็ก ๆ ห่างจากบ้านมาอยู่ต่างจังหวัดเท่านั้น ระหว่างทางที่คีรินทร์ขับรถไปหญิงสาวก็เอ่ยถามขึ้นว่า

“พี่แก้วสบายดีหรือเปล่าคะ เสียดายที่แก้มไม่ได้อยู่ช่วยงานต่อหลังจากพี่แก้มแต่งงานกับพี่เคนเพราะต้องรีบกลับมาทำข้อสอบให้เด็ก พี่แก้วคงไม่ว่าอะไรแก้มใช่ไหมคะ”

“ไม่หรอก...แก้วเขาเข้าใจ ว่าแต่แก้มทำงานเสร็จแล้วเหรอ”

“ค่ะ...ก็รีบกลับมาออกข้อสอบ เด็ก ๆ สอบเสร็จแล้วก็ปิดเทอม แก้มจะได้กลับบ้าน...เอ๊ะ...พี่เคนคะ...ร้านอาหารไปอีกทางค่ะ แล้วนี่พี่เคนจะไปไหนเหรอคะ”

แก้มหอมถามขึ้นเมื่อเห็นว่าคีรินทร์เลี้ยวรถไปอีกทางซึ่งมันไม่ใช่ทางไปร้านอาหารอย่างที่เธอบอกไว้ หากแต่พี่เขยไม่ยอมตอบ เขากลับนิ่งเงียบกระทั่งรถของเขาเลี้ยวเข้าไปในสถานที่แห่งหนึ่ง หญิงสาวหน้าตื่นเมื่อเห็นป้ายข้างหน้าทางเข้าขนาดเล็ก พาราไดซ์ อินน์ และพอรู้ตัวอีกทีรถเอสยูวีคันใหญ่ของคีรินทร์ก็เลี้ยวเข้าไปจอดในช่องแคบเล็กก่อนจะมีพนักงานชายคนหนึ่งรูดม่านที่ด้านหลังและวิ่งเข้ามายื่นกุญแจให้ เมื่อพนักงานชายวิ่งกลับออกไปร่างแน่งน้อยก็หันซ้ายขวาหัวใจเต้นแรง นี่มันไม่ใช่ร้านอาหาร แต่เป็น...

“โรงแรมม่านรูด...พี่เคนพาแก้มมาที่นี่ทำไมคะ”