กอหญ้า: คุณตำรวจฉันขอแจ้งความค่ะ ฉันถูกละเมิดสิทธิของการเป็นประชาชน นายคนนี้ลวนลามฉันค่ะ ตำรวจ: เดี๋ยวคุณใจเย็นๆก่อนนะครับ กอหญ้า: ทำไมค่ะ หวังว่าคุณตำรวจคงจะไม่ปฎิบัติหน้าที่สองมาตราฐานหรอกนะคะ ฉันเป็นประชาชนที่เสียภาษีคนหนึ่งฉันมีสิทธิ เสรีภาพ ที่จะเข้าแจ้งความจับนายคนนี้ ขอหาลวนลามฉันค่ะ ตำรวจ: OK ครับ ผมจะลงบันทึกประจำวัน รบกวนคุณผู้หญิงให้รายละเอียดด้วยครับว่า ผู้ชายคนนี้ลวนลามคุณยังไง? กอหญ้า: ลวนลามค่ะ ก็คือลวนลาม ตำรวจ: ผมต้องขอรายละเอียดที่มากกว่านี่ครับ กอหญ้า: เอ่อ!!! .... มัน มัน จูบฉันค่ะ!!!!! ตำรวจ: ครับ จูบนะครับ จูบตรงไหนครับ? กอหญ้า: คุณตำรวจค่ะ มันต้องละเอียดแค่ไหนค่ะ คริสต์ที่นั่งเงียบมาตลอด รอยยิ้มเกิดขึ้นบนใบหน้าทันทีพร้อมกับสายตาเหลือบมองกอหญ้าที่ตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำ ตำรวจ: ต้องระเอียดครับ ผมต้องลงบันทึกประจำวัน และต่อจากนั้นต้องสืบพยานและหลักฐานต่อนะครับ กอหญ้า: .....เอ่อ..... คริสต์: ให้ผมช่วยบอกรายละเอียดให้ก็ได้ครับ ว่าผมจูบเธอยังไง ตรงไหน และใช้เวลาจูบเธอนานแค่ไหน กอหญ้าหันไปมองคริสต์ด้วยดวงตาที่โตมากกว่าเดิม
‘... วันประชุมของสถานีโทรทัศน์...’
‘...เช้าตรู่...ณ ห้องชุดคอนโด ชั้นสูงสุด ย่านริมแม่น้ำเจ้าพระยา กรุงเทพมหานคร’
ร่างเปลือยเปล่าของชายและหญิงที่ร่วมมือรวมร่างดั่งเสมือนเป็นคนคนเดียวกัน ของกิจกรรมสร้างความหวาบหวามให้กันและกัน
“อ้า...อ้า...” เสียงครางของริต้าดังออกมาไม่ขาด เมื่อเธอเป็นฝ่ายรับอารมณ์ความรุนแรงของคริสต์ที่ทุ่มแรงไม่มีกักเก็บไว้ให้กับริต้า ที่ปล่อยเสียงครางออกมาบ่งบอกถึงความสุขกายที่ได้รับอย่างล้นเหลือ ริต้าปฎิเสธไม่ได้ว่า เธอหลงใหลการเสพเซ็กส์ของชายผู้นี้เหลือเกิน
คริสต์ยังคงมอบพลังความต้องการของตนเองให้กับเธอผู้นี้ ตอบสนองให้กับเธอต้องการอย่างถึงใจ เป็นการหยุดและปิดฉากความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอเป็นการถาวร เพราะนี้จะเป็นช่วงเวลาสุดท้ายของผู้หญิงคนนี้ คนในอดีตที่ผู้ชายแบบเขาคิดว่า เขา‘รัก’เธอ...
“คริสต์ ถ้าคุณรักฉันจริง! คุณก็ควรจะปล่อยฉันไป ให้ฉันไปมีชีวิตที่ดีกว่า” คำพูดสุดท้ายของริต้า ที่ทิ้งเขาไปตอนที่เขายังเรียนปริญญาโทที่อเมริกา
“อืมมมม....” เสียงครางในคอของคริสต์ที่ดังออกมาในที่สุด เมื่อถึงจุดปลดปล่อย คริสต์ถอดถอนแก่นกายที่ยังคงความแข็งแรงสมชายด้วยวัยเพียงสามสิบหมาดๆ มือใหญ่ดึงเครื่องป้องกันออกจากความแข็งแรงทิ้งลงถังขยะ และเดินเข้าห้องน้ำไปทันที โดยที่ไม่หันมามองริต้าที่นอนหอบหายใจหมดแรงอยู่บนเตียงใหญ่ของเขา...
ยี่สิบนาทีต่อมา คริสต์เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เขาชำระร่างกายของตัวเองแล้ว เขาสวมเพียงเสื้อคลุมที่ห่อหุ้มร่างกายไว้ และเดินไปเปิดลิ้นชักเล็กที่หัวเตียงและหยิบบางอย่างออกมา...
“รับเงินนี้ไป...และไม่ต้องกลับมาทีนี้อีก” คริสต์โยนเงินสดที่เป็นแบ้งค์พันจำนวนสองปึกให้กับริต้าที่ยังคงนอนหอบหายใจบนเตียงใหญ่ที่มีผ้าห่มคลุมร่างเปลือยเปล่าอยู่
“อะ...อะไรคะ...คริสต์...ริต้าไม่เข้าใจ” ริต้าที่สายตามองเงินสดบนเตียงกับชายตรงหน้าสลับกัน
“เวลาของเธอหมดแล้ว...มันถึงเวลาที่เธอต้องออกไปจากชีวิตฉัน...อย่างถาวร...” คริสต์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ
“คริสต์!...”
“ออ!...เธอมีเวลาหนึ่งชั่วโมง...เพราะเดี๋ยวแม่บ้านจะมาทำความสะอาดและรื้อเตียงเซตนี้ออกจากที่นี่”
“คริสต์!....ไม่จริงใช่มั้ย...ก็เราสองคนเข้าใจกันแล้วไม่ใช่เหรอคะ?...” ริต้าที่ช็อคกับสถานการณ์ปัจจุบัน พูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ เพราะสถานการณ์ตอนนี้ของเธอไม่ได้แตกต่างกับหญิงสาวที่ผ่านๆมาของชายตรงหน้าเลย
“ถูก!...ฉันเข้าใจเธอเป็นอย่างดี...แต่เราสองคนก็จบกันเพียงเท่านี้...ฉันก็ทำตามข้อเสนอของเธอไงว่า ‘ลอง’ ให้โอกาสเธอ...และฉันก็ให้แล้ว...แต่สุดท้ายเราสองคนก็ไปต่อกันไม่ได้...”
“ไม่จริง!!!...คุณแก้แค้นริต้าใช่มั้ยคะ...ที่ริต้าเคยทิ้งคุณไป” ริต้าพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ ถึงแม้เธอจะรับรู้ได้ว่าชายตรงหน้าเปลี่ยนไป จาก ‘ผม’ เป็น ‘ฉัน’ จาก ‘คุณ’ เป็น ‘เธอ’ สรรพนามที่ใช้ก็ห่างเหินและไม่มีให้เกียรติเธอเลย เพียงแค่ช่วงเวลายี่สิบนาทีที่เขาเข้าห้องน้ำและกลับมาเขากลายเป็น คริสต์อีกคนที่เธอไม่เคยรู้จัก
“ฉันไม่ได้แก้แค้นอะไรทั้งนั้น...อย่าสำคัญตัวเองมากไป...ผู้หญิงหิวเงินอย่างเธอไม่มีความหมายกับฉันเลยสักนิด” คริสต์โกหกคำโตกับหญิงสาวตรงหน้า เพราะตลอดเวลาสองสัปดาห์ที่ผ่านมาที่เขา ‘ลอง’ ให้โอกาสเธอนั้น ก็เพราะว่าเขาต้องการเอาคืนเธอที่’ทิ้ง’เขาไปหาผู้ชายคนอื่นที่เธอคิดว่ามีมากกว่าเขา สุดท้ายธาตุแท้ของผู้ชายคนนั้นก็ออกมา....ทำให้ริต้าต้องกลับเมืองไทยและพบกับความจริงว่า แท้จริงแล้วเขาเป็นใคร เพราะตลอดเวลาที่เขาได้รู้จักและคบเธอเขาไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นใคร
“คริสต์!!!...คุณเลวมาก!!...สักวันหนึ่งคุณจะต้องเสียใจที่วันนี้คุณทำกับ ริต้าแบบนี้...” ริต้าเสียใจและคาดไม่ถึงว่าชายตรงหน้าจะใช้วาจาหยามเธอได้ถึงเพียงนี้
“เสียใจ!...ฮึม!...เธอคงลืมไปว่าฉันผ่านและมาไกลความรู้สึกนั้นแล้ว...กับผู้หญิงแบบเธอฉันไม่มีทางให้มันเกิดขึ้นกับฉันแน่ๆ...” คริสต์พูดพร้อมด้วยรอยยิ้ม สายตามองริต้าอย่างที่เขาไม่เคยให้มันกับใครมาก่อน ผู้หญิงคนนี้เป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาไม่ไว้วางใจผู้หญิงคนไหนอีกเลย ยกเว้นแม่เขาเพียงคนเดียว
“ฮือ ฮือ ฮือ....” ริต้าได้แต่ร้องไห้ฟูมฟาย เพราะสำหรับเธอทำได้เพียงเท่านี้ เธอเป็นใคร แล้วเขาเป็นใคร ตอนนี้ก็ชัดเจนแล้ว
คริสต์แสยะยิ้มมองหญิงสาวที่ก้มหน้าร้องไห้กับหมอนที่เธอหนุนนอน ก่อนที่จะเดินไปเพื่อแต่งตัว เพราะวันนี้เขามีประชุมกับทีมงานที่เกี่ยวข้องที่ทางช่องของแม่เขาจะนำนวนิยายที่กำลังเป็นที่ต้องการของช่องต่างๆที่จะนำไปทำเป็นละคร รวมถึงเจ้าของบทประพันธ์ที่ยินยอมเพียงสี่สิบเปอร์เซ็นต์ที่ช่องของแม่เขาจะได้บทประพันธ์เรื่อง ‘พ่ายกลซาตาน’ มาร่วมเข้าประชุม เพื่อขอดูตัวนักแสดงและรับฟังแนวทางของผู้กำกับ
บทที่ 1 ‘... วันประชุมของสถานีโทรทัศน์...’
05/02/2022
บทที่ 2 ‘...เช้าตรู่...ณ ห้องชุดคอนโด ชั้นที่25 ย่านริมแม่น้ำเจ้าพระยา กรุงเทพมหานคร’
05/02/2022
บทที่ 3 ‘ณ อาคารสถานีโทรทัศน์’
05/02/2022
บทที่ 4 ประธานกรรมการใหญ่
05/02/2022
บทที่ 5 บทละครพ่ายกลซาตาน
05/02/2022
บทที่ 6 ‘...เวลาปัจจุบัน...ณ ห้องประชุม ’
05/02/2022
บทที่ 7 ยายเด็กแว่นชื่อกอหญ้า
05/02/2022
บทที่ 8 เล่นละครเรื่อง ‘พ่ายกลซาตาน’
05/02/2022
บทที่ 9 ‘ ณ หน้าประตูทางเข้าสถานบังเทิง...’
05/02/2022
บทที่ 10 ฉันเป็นมนุษย์ผู้ชายที่มีความรู้สึกและความพร้อมในเรื่องลีลารักอย่างเหลือล้น
05/02/2022
บทที่ 11 มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกับฉันเนี่ย
05/02/2022
บทที่ 12 ที่นี่ไม่ใช่ห้องผม
05/02/2022
บทที่ 13 ยายเด็กบ้านี้ไปอยู่ไหนมาถึงไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร
05/02/2022
บทที่ 14 เราสองคนแยกทางกันตรงนี้เลยแล้วกัน
05/02/2022
บทที่ 15 ‘ ณ สถานนีตำรวจ ’
09/02/2022
บทที่ 16 ‘ในห้องประจำตำแหน่ง ผู้กำกับ ณ สถานีตำรวจ’
09/02/2022
บทที่ 17 ณ ห้องชุดคอนโด ย่านริมแม่น้ำเจ้าพระยา กรุงเทพมหานคร’
09/02/2022
บทที่ 18 ‘ในห้องประจำตำแหน่ง ผู้กำกับ ณ สถานีตำรวจ’
09/02/2022
บทที่ 19 ‘ห้องประชุม ณ สำนักพิมพ์ข้อเขียน’
09/02/2022
บทที่ 20 ‘ห้องประชุม ณ สำนักพิมพ์ข้อเขียน’ (ต่อ)
09/02/2022
บทที่ 21 กลิ่นที่คุ้นๆ
09/02/2022
บทที่ 22 คิดถึงแม่
09/02/2022
บทที่ 23 ความนัย
09/02/2022
บทที่ 24 เพื่อนสาว
09/02/2022
บทที่ 25 คอนโดชั้นยี่สิบห้า
09/02/2022
บทที่ 26 รังควาน
09/02/2022
บทที่ 27 เอาใจใส่
09/02/2022
บทที่ 28 บอกมาก่อนว่ากุญแจอยู่ไหน
09/02/2022
บทที่ 29 ประธานบริหารช่องสถานี
09/02/2022
บทที่ 30 ทำตัวติดเธอ
09/02/2022
บทที่ 31 น้องชาย
09/02/2022
บทที่ 32 ธรรมชาติเขาและเธอ
09/02/2022
บทที่ 33 เดินไปบนเส้นทางเดียวกัน
09/02/2022
บทที่ 34 ก็มาทำอะไรกัน!...แบบที่หญ้าจะได้เลิกพูดเลิกถามสักที...ว่า...ไม่ได้เป็นไรกัน
09/02/2022
บทที่ 35 XXX ‘ต้องการ’
09/02/2022
บทที่ 36 หัวใจเต้นแรง XXX
09/02/2022
บทที่ 37 พี่คริสต์!!!
09/02/2022
บทที่ 38 ‘ช่างไร้เดียงสา’ ที่แสนจะถูกใจเขายิ่งนัก
09/02/2022
บทที่ 39 ‘เวลาเที่ยง...ของวันเดียวกัน’
09/02/2022
บทที่ 40 ดินเนอร์
09/02/2022
หนังสืออื่นๆ ของ รุ่งอรุโณทัย
ข้อมูลเพิ่มเติม