“พามาที่นี่ทำไม” “กินมื้อเช้า” ณิชาเบิกตากว้างมองเขา นี่เขาไปรับเธอมากินมื้อเช้า ดวงตากลมมองนาฬิกาด้านหน้ารถ และหันกลับมามองเขา เขาอยู่ในชุดกึ่งสูท เป็นทางการมาก โอ้! นี่เขาอายุเท่าไหร่กัน ปกติเขาตื่นกี่โมงกัน เพราะตอนนี้พึ่งจะเจ็ดโมงเช้า “ปกติคุณตื่นกี่โมง” “ตีห้าเป็นประจำทุกวัน” “ทุกวันเลยเหรอ” ภีมะพยักหน้า “แล้วนอนกี่โมง” “ก็แล้วแต่...อยากรู้ไปทำไม” “สงสัยบ้างไม่ได้เหรอ...” พวกเขาแปลกหรือเปล่านะ พี่เหนือก็เป็นคนตื่นเช้าเช่นกัน “คุณออกกำลังตอนเช้าทุกวันเลยใช่มั้ยคะ” ภีมะพยักหน้าอีกครั้ง “คนในตระกูลเราไม่สอนให้ลูกหลานนอนตื่นสาย...แต่สะใภ้อย่างเธอฉันจะให้เวลาค่อยๆปรับตัว”
ทางตอนเหนือของทวีปเอเชียมีประเทศเล็กๆที่ยังปรากฎอยู่ในแผนที่ พื้นที่ส่วนใหญ่อยู่ติดทะเล อาณาเขตขยายออกไปครอบคลุมเกาะเล็กเกาะน้อยมากมายหลายเกาะ ซึ่งเกาะต่างๆเหล่านี้กลับไม่ใช่ทรัพย์สินของประเทศชาติ ประชาชนล้วนแล้วแต่เป็นเจ้าของทั้งสิ้น
เศรษฐกิจที่ทำรายได้หลักให้กับประเทศเล็กๆนี้ ส่วนใหญ่มาจากการส่งออกสินค้าเกษตรกรรมเป็นหลัก แต่พื้นที่เล็กๆนี้กลับมีทรัพยากรที่เป็นที่ต้องการของชนชาติต่างๆ เช่น น้ำมันดิบ ไทเทเนียม ซึ่งส่วนใหญ่มีตระกูลหลักที่ถือครองสัปทานอยู่ไม่กี่ตระกูล ภีมะ นรารัตน์ ทายาทที่ขึ้นตำแหน่งผู้นำตระกูลด้วยเพียงวัยสิบเจ็ดปี ชื่อเสียงของเขาตรงข้ามกับรูปลักษณ์ภายนอกอย่างสิ้นเชิง
หนุ่มน้อยผิวเนียนสวยดั่งหยกขาว ดวงหน้าดวงตาของเขาสร้างความประหลาดใจให้กับผู้พบเห็นที่เข้ามาติดต่อขอร่วมธุรกิจด้วยมากมาย คำแล้วคำเล่าปากต่อปากก็ยังไม่เท่ากับที่ได้เห็นเอง
ปัจจุบันเขาอายุยี่สิบเอ็ดปีแล้ว ครบอายุตามพินัยกรรมฉบับแรกที่ได้ถูกกำหนดไว้ว่าให้เปิดฉบับที่สองเมื่อภีมะอายุครบยี่สิบเอ็ดปี ในอีกสามวันข้างหน้า แต่พินัยกรรมฉบับดังกล่าวกลับอยู่ตรงหน้าเขา และเนื้อความในนั้นเป็นปัญหาที่เขาต้องจัดการ
เคาะ เคาะ เคาะ เสียงนิ้วที่กระแทกลงบนโต๊ะไม่เป็นจังหวะ นานอยู่หลายนาที เคาะ เสียงครั้งสุดท้ายค่อนข้างรุนแรงเมื่อคิดหาทางออกกับปัญหาที่พบเจอจนได้
“พี่รัส” คนที่ถูกเรียกเงยหน้าขึ้นมาจากกองงานที่กำลังทำอยู่ทันที “ส่งเด็กคนนั้นไปยังเกาะ...จัดการให้เงียบและเร็วที่สุด”
“เกาะที่นั่นใช่มั้ยครับ” ภีมะพยักหน้า เป็นที่เข้าใจกันว่าคือเกาะไหน
นายภีมะ นรารัตน์ ทายาทของข้าพเจ้า นายนักรบ นรารัตน์ ต้องแต่งงานกับนางสาวณิชา บริสุทธิ์ เพียงผู้เดียวเมื่อนางสาวณิชา บริสุทธิ์ อายุล่วงเลยวัยสิบแปดปีแต่ต้องไม่เกินอายุสิบเก้าปี หากนายภีมะ ไม่กระทำตาม นายภีมะต้องยกทรัพย์สินก่อนและหลังที่ข้าพเจ้านายนักรบเสียชีวิตให้กับนางสาวณิชาครึ่งหนึ่ง เว้นแต่มีเหตุผลอันสมควรที่ไม่อาจให้ทั้งสองแต่งงานกันได้ตามพินัยกรรมนี้
เหตุยกเว้นแต่อันสมควรข้อที่ 1 หากนางสาวณิชา บริสุทธิ์ เสียชีวิต ทรัพย์สินก่อนและหลังที่ข้าพเจ้านายนักรบ เสียชีวิต ให้แบ่งให้นายณรงค์ บิดาของนางสาวณิชา เป็นจำนวนยี่สิบเปอร์เซ็นต์
เหตุยกเว้นแต่อันสมควรข้อที่ 2 หากนางสาวณิชา บริสุทธิ์ ไม่ต้องการแต่งงานกับนายภีมะ นรารัตน์ นายภีมะต้องยกทรัพย์สินก่อนและหลังที่ข้าพเจ้านายนักรบเสียชีวิตให้กับนางสาวณิชาครึ่งหนึ่ง
พินัยกรรมดังกล่าวมีข้อความถูกต้องตรงกันจำนวนสองฉบับ ฉบับหนึ่งข้าพเจ้าเก็บไว้ที่คฤหาสน์นรารัตน์ที่มีเพียงทนายปีแอร์ทนายประจำตระกูลทราบตำแหน่งที่เก็บไว้เท่านั้น ส่วนอีกฉบับอยู่ที่สำนักทนายความประจำตระกูล
“คุณภีม ไม่ลองไปเจอคุณณิชาก่อนละครับ” รัส ลองเสนอ แต่ก็ต้องเจอกับสายตาบางอย่างจ้องกลับมา
“พ่อเกลียดผมมากขนาดไหน พี่ไม่รู้เหรอ” รัสนิ่งไปทันที “พ่อไม่มีทางจะให้สิ่งดีๆกับผมอย่างแน่นอน เด็กคนนั้นต้อง...” ภีมะหยุดคำพูดไว้เมื่อสมองเขาคิดบางอย่างที่โหดร้ายเกินกว่ามนุษย์ที่ดีจะคิด “...ไปทำตามที่สั่งก็พอ อย่าให้มีร่องรอยว่าเป็นการลักพาตัว และทุกอย่างต้องจัดการให้เรียบร้อยภายในคืนนี้”
“เข้าใจแล้วครับ” รัสเอ่ยขอตัวเพื่อไปเตรียมแผน การหาที่อยู่ของ ณิชาไม่ยากสำหรับพวกเขา แต่พวกเขาต้องจัดการให้เงียบที่สุดซึ่งคนที่รัสพาไปล้วนแล้วแต่เป็นคนสนิทใกล้ชิดเท่านั้น
“กลับมาแล้วค่ะ” ณิชาวางหนังสือเรียนไว้ และเดินเข้าไปในครัว หาบิดาที่รักที่กำลังทำมื้อเย็นสำหรับสองคน
“หวัดดีจ๊ะลูกรัก มาชิมสิว่าต้มยำทะเลของโปรดลูกสาวสุดที่รักรสชาติถูกปากหรือยัง”
ฮิฮิฮิ ณิชาหัวเราะพร้อมกับเดินไปยืนเคียงข้างบิดาของตน “รสชาติไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิมเลยค่ะ”
“ก็แน่ล่ะ พ่อใครเก่งที่สุด” หมับ! “พ่อใครไปไม่ได้นอกจากณิชาคนน่ารักคนนี้เท่านั้น” ฮาฮาฮา เสียงหัวเราะเสนาะไพเราะเป็นประจำทุกวันของบ้านหลังน้อยที่แสนจะอบอุ่น
บทที่ 1 คลุมถุงชน
07/02/2022
บทที่ 2 วางยา
07/02/2022
บทที่ 3 คฤหาสน์
07/02/2022
บทที่ 4 หายตัวไปแล้ว
07/02/2022
บทที่ 5 คนตาบอด
07/02/2022
บทที่ 6 ว่าที่ภรรยา
07/02/2022
บทที่ 7 เด็กคนนั้น
07/02/2022
บทที่ 8 อุบัติเหตุที่เกาะ
07/02/2022
บทที่ 9 ที่รัก
07/02/2022
บทที่ 10 หนูเจอกับเขาแล้ว
07/02/2022
บทที่ 11 เงื่อนไข
07/02/2022
บทที่ 12 การเสียภาษี
07/02/2022
บทที่ 13 ยอมแต่งงาน
07/02/2022
บทที่ 14 ภีมะ
05/08/2023
บทที่ 15 ว่าที่คู่หมั้น
05/08/2023
บทที่ 16 ความตกใจของณิชา
05/08/2023
บทที่ 17 บังคับขู่เข็น
05/08/2023
บทที่ 18 ความทรงจำ
05/08/2023
บทที่ 19 เรื่องราวในวัยเด็กมันก็ขาดๆหายๆ
05/08/2023
บทที่ 20 ความเบื่อหน่าย
05/08/2023
บทที่ 21 สุดจะทน
05/08/2023
บทที่ 22 ครั้งแรกของณิชา
05/08/2023
บทที่ 23 กันและกัน
05/08/2023
บทที่ 24 เบียดเสียด
05/08/2023
บทที่ 25 ครางกระเส่า
05/08/2023
บทที่ 26 ไม่อาจร่วมทาง
05/08/2023
บทที่ 27 ความอ่อนโยนที่หลบซ่อน
05/08/2023
บทที่ 28 ทำร้าย
05/08/2023
บทที่ 29 เกมส์ของใครกัน
05/08/2023
บทที่ 30 ถวิลหา
05/08/2023
บทที่ 31 หมดสิ้นหนทาง
05/08/2023
บทที่ 32 ไร้ทางออก
05/08/2023
บทที่ 33 พระเจ้าไม่ต้องการเธอ
05/08/2023
บทที่ 34 ไม่เคยต้องการให้จากไปอย่างตลอดกาล
05/08/2023
บทที่ 35 โอกาสครั้งที่สอง
05/08/2023
บทที่ 36 ความจริงมันจะไม่ใช่แบบนั้น
05/08/2023
บทที่ 37 ฟ้าหลังฝน
05/08/2023
บทที่ 38 มันคือความลับหรือแค่เรื่องน่าอาย
05/08/2023
บทที่ 39 ได้ตามขอ
05/08/2023
บทที่ 40 ความแปลกของเขา
05/08/2023
หนังสืออื่นๆ ของ รุ่งอรุโณทัย
ข้อมูลเพิ่มเติม